អំណោយនៃព្រះគុណ
ដោយ ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ
ទីប្រឹក្សាទីពីរក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ
ថ្ងៃនេះ នឹងដរាបតទៅ ព្រះគុណនៃព្រះមានសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ដែលមានចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប ។
នៅថ្ងៃអាទិត្យបុណ្យអ៊ីស្ទើរ យើងប្រារព្ធពិធីដ៏រុងរឿង ដែលបានទន្ទឹងរង់ចាំយ៉ាងយូរអង្វែង ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃពិភពលោក ។
វាជាថ្ងៃដែលបានផ្លាស់ប្ដូរអ្វីគ្រប់យ៉ាង ។
ជីវិតរបស់ខ្ញុំ បានផ្លាស់ប្ដូរនៅថ្ងៃមួយនោះ ។
ជីវិតរបស់បងប្អូនបានផ្លាស់ប្ដូរ ។
ជោគវាសនារបស់កូនចៅនៃព្រះ បានផ្លាស់ប្ដូរ ។
នៅថ្ងៃដ៏មានពរនោះ ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃមនុស្សលោក ដែលបានលើកដាក់ទៅលើអង្គទ្រង់ នូវអំពើបាប និង សេចក្ដីស្លាប់ បានយកឈ្នះលើអ្វីទាំងនោះ ហើយរំដោះយើងឲ្យមានសេរីភាព ។
ដោយសារតែពលិកម្មនៃព្រះប្រោសលោះជាទីស្រឡាញ់ នោះទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់ត្រូវបានលេបបាន ហើយផ្នូរគ្មានជ័យជំនះទៀតឡើយ១ សាតាំងបាត់បង់អំណាច ហើយយើង « បាន… សេចក្ដីសង្ឃឹម ដោយសារ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទ្រង់រស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ » ។២
ពិតណាស់ សាវកប៉ុល មានប្រសាសន៍ត្រឹមត្រូវថា យើងអាច « កម្សាន្តចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយដំណើរនេះ » ។៣
ព្រះគុណនៃព្រះ
យើងថ្លែងជាញយៗអំពីដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ—នោះត្រឹមត្រូវហើយ !
យ៉ាកុប បានថ្លែងថា « ព្រោះហេតុអ្វីបានជាមិននិយាយអំពីដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយទទួលការចេះដឹងដោយឥតខ្ចោះអំពីព្រះអង្គ » ?4 ប៉ុន្តែពេលយើង « និយាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ… អររីករាយក្នុងព្រះគ្រីស្ទ … ផ្សាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ » 5 គ្រប់ឱកាសទាំងអស់ នោះយើងមិនត្រូវភ្លេចពីអារម្មណ៍ការដឹងគុណដ៏ស្ញប់ស្ញែង និង ជ្រាលជ្រៅចំពោះពលិកម្មដ៏អស់កល្បរបស់បុត្រានៃព្រះឡើយ ។
ដង្វាយធួននៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពុំអាចក្លាយជារឿងធម្មតាក្នុងការបង្រៀន ការសន្ទនា ឬ ក្នុងដួងចិត្តយើងឡើយ ។ វាជារឿងពិសិដ្ឋ និង បរិសុទ្ធ ដ្បិតតាមរយៈការណ៍នេះ « ការបូជាមួយដ៏មហិមា និង ចុងក្រោយបង្អស់ » ទើបព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទបាននាំមកនូវ « សេចក្តីសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលនឹងជឿដល់ព្រះនាមទ្រង់ » ។៦
ខ្ញុំស្ញើចដោយគិតថា បុត្រានៃព្រះបានយាងចុះមកសង្គ្រោះយើង ដែលជាមនុស្សមិនគ្រប់លក្ខណ៍ មិនបរិសុទ្ធ តែងតែប្រព្រឹត្តខុស និង គ្មានអំណរគុណនេះ ។ យើងបានព្យាយាមយល់អំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយគំនិតមានព្រំដែនរបស់យើង ហើយមានតែការពន្យល់ដែលខ្ញុំអាចនឹកគិតដល់នេះគឺថា ៖ ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់យើងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ដោយឥតខ្ចោះ និង ជានិរន្តរ៍ ។ ខ្ញុំមិនអាចគិតស្មានពី « ទទឹង បណ្ដោយ ជម្រៅ និង កម្ពស់ … [ នៃ ] សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ » បានឡើយ ។៧
ការថ្លែងប្រាប់ដ៏មានអានុភាពនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ ជាអ្វីដែលក្នុងព្រះគម្ពីរជាញឹកញាប់ហៅថាព្រះគុណនៃព្រះ—ដែលជាជំនួយដ៏ទេវភាព និង អំណោយទានពិសិដ្ឋនៃកម្លាំង ដោយតាមកម្លាំងដដែលនេះ យើងអាចរីកចម្រើនពីបុគ្គលដែលមានកំហុស និង មានកម្រិតក្នុងពេលនេះ ទៅជាបុគ្គលដែលត្រូវបានសង្គ្រោះក្នុង « សេចក្តីពិត និង ពន្លឺរហូតដល់ [ យើងបាន ] តម្កើងឡើងនៅក្នុងសេចក្ដីពិត ហើយ [ ស្គាល់ ] ការណ៍គ្រប់យ៉ាង » ។៨
ព្រះគុណនៃព្រះមួយនេះ អស្ចារ្យបំផុត ។ ប៉ុន្តែ ជាញយៗវាត្រូវបានគេភាន់ច្រឡំ ៩ យ៉ាងនេះក៏ដោយ យើងគួរតែស្គាល់ព្រះគុណនៃព្រះ បើយើងចង់គ្រងមរតកនូវអ្វី ដែលបានរៀបចំសម្រាប់យើងក្នុងនគរដ៏អស់កល្បទ្រង់ ។
នោះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំនិយាយអំពីព្រះគុណ ។ ទីមួយ របៀបពិសេសដែលព្រះគុណ បើកសោក្លោងទ្វារស្ថានសួគ៌ និងទីពីររបៀបដែលវា បើកបង្អួចស្ថានសួគ៌ ។
ទីមួយ ៖ ព្រះគុណបើកច្រកទ្វារស្ថានសួគ៌ ។
ដោយសារយើងទាំងអស់គ្នា « បានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ »១០ហើយដោយសារតែ «គ្មានអ្វីដែលមិនស្អាតអាចនឹងចូលទៅក្នុងនគរព្រះបានទេ »១១ នោះយើងគ្រប់គ្នាពុំសក្ដិសមដើម្បីត្រឡប់ទៅវត្តមានរបស់ព្រះវិញទេ ។
ទោះជាយើងបម្រើព្រះដោយអស់ពីព្រលឹងរបស់យើងក្ដី វាពុំគ្រប់គ្រាន់តែ ដ្បិតយើងនៅតែជា «បាវឥតប្រយោជន៍ » ។១២ យើងពុំអាចរកវិធីរបស់យើងត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌ទេ ព្រោះតម្រូវការនៃយុត្តិធម៌ឈរជារបាំង ដែលយើងគ្មានអំណាចដើម្បីយកឈ្នះដោយខ្លួនឯងឡើយ ។
ប៉ុន្តែ មនុស្សគ្រប់គ្នាពុំវិនាសបង់ឡើយ ។
ព្រះគុណនៃព្រះ គឺជាសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ធំ និង គ្មានទីបំផុត ។
តាមរយៈពលិកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ផែនការនៃក្ដីមេត្តាករុណា បានរម្ងាប់តម្រូវការនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌ ១៣ « ហើយនាំមកនូវមធ្យោបាយទាំងឡាយដល់មនុស្ស ដើម្បីឲ្យគេមានសេចក្ដីជំនឿចំពោះការប្រែចិត្ត » ។១៤
ទោះបើអំពើបាបរបស់យើង អាចពណ៌ក្រហមទែង ក៏ដោយ គង់តែនឹងបានសដូចហិមៈ ។១៥ ដោយសារព្រះអង្គសង្គ្រោះជាទីស្រឡាញ់របស់យើង « បានប្រទានអង្គទ្រង់ទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សទាំងអស់ »១៦ នោះច្រកទ្វាទៅរកនគរដ៏អស់កល្បរបស់ទ្រង់បានបើកដល់យើង ។១៧
ក្លោងទ្វារនោះត្រូវបានបើកសោហើយ !
ប៉ុន្តែ ព្រះគុណនៃព្រះ ពុំគ្រាន់តែធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាស្អាតគ្មានបាបប៉ុណ្ណោះនោះទេ ។ បើសេចក្តីសង្គ្រោះមានន័យគ្រាន់តែជាការលុបចោលទោសកំហុស និង បាបយើង នោះសេចក្តីសង្គ្រោះ—ដ៏អស្ចារ្យនោះ—ពុំបំពេញតាមព្រះបំណងនៃព្រះបិតា ដែលមានសម្រាប់យើងឡើយ ។ គោលបំណងរបស់ទ្រង់គឺខ្ពស់ជាងនេះទៅទៀត ៖ ទ្រង់មានព្រះទ័យឲ្យបុត្រា និង បុត្រីទ្រង់ប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ។
ដោយមានអំណោយនៃព្រះគុណនៃព្រះ នោះមាគ៌ានៃភាពជាសិស្ស ពុំដឹកនាំឲ្យថយក្រោយឡើយ តែនាំឆ្ពោះទៅមុខវិញ ។
វានាំយើងឲ្យស្គាល់ផែនការព្រះ ដែលយើងស្ទើរតែពុំអាចយល់បាន ! វានាំទៅរកភាពតម្កើងឡើងក្នុងនគរសេឡេស្ទាលនៃព្រះវរបិតាសួគ៌ ដែលជាទីដែលយើងគង់ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ ដោយទទួលបាន « ភាពពោរពេញរបស់ទ្រង់ និង សិរីល្អរបស់ទ្រង់ »១៨ គ្រប់យ៉ាងជារបស់ផងយើង ហើយយើងជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទ ។១៩ ប្រាកដណាស់ អ្វីទាំងអស់ដែលព្រះបិតាមាន នឹងត្រូវបានប្រទានឲ្យយើង ។២០
ដើម្បីទទួលបានសិរីល្អ យើងត្រូវការលើសពីការបើកសោក្លោងទ្វារទៅទៀត យើងត្រូវតែចូលទៅតាមក្លោងទ្វារនោះ ដោយមានបំណងក្នុងចិត្តដើម្បីបានផ្លាស់ប្ដូរ—ជាការផ្លាស់ប្ដូរមួយ ដែលព្រះគម្ពីរពិពណ៌នាថាជា « ការកើតម្ដងទៀត មែនហើយ គឺកើតមកពីព្រះ ផ្លាស់ប្រែពី[ស្ថានភាពលោកិយ] និង ការធ្លាក់ ទៅកាន់ស្ថានភាពនៃសេចក្ដីសុចរិតវិញ ដោយបានព្រះទ្រង់ប្រោសលោះ នោះនឹងក្លាយទៅជាបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ » ។២១
ទីពីរ ៖ ព្រះគុណបើកបង្អួចស្ថានសួគ៌ ។
កត្តាសំខាន់មួយទៀតក្នុងព្រះគុណនៃព្រះ គឺការបើកបង្អួចស្ថានសួគ៌ ដែលតាមបង្អួចនោះ ព្រះចាក់ស្រោចព្រះពរនៃអំណាច និង កម្លាំង ដែលជួយឲ្យយើងសម្រេចបានកិច្ចការនានា បើមិនដូច្នោះទេ យើងមិនអាចសម្រេចវាបានឡើយ ។ ដោយសារតែព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះ ទើបកូនចៅទ្រង់អាចយកឈ្នះលើកាល្បួងដ៏គ្រោះថ្នាក់ និង លាក់ខ្លួនរបស់អ្នកបញ្ឆោត ឈប់ប្រព្រឹត្តបាប ហើយ « បានល្អឥតខ្ជោះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » ។២២
ទោះយើងមានភាពទន់ខ្សោយក្ដី យើងអាចយកឈ្នះវាបាន ។ ប្រាកដណាស់គឺដោយសារព្រះគុណនៃព្រះ បើយើងបន្ទាបខ្លួន ហើយមានសេចក្ដីជំនឿ នោះភាពទន់ខ្សោយអាចបានជាខ្លាំងពូកែ ។២៣
ពេញមួយជីវិតយើង ព្រះគុណនៃព្រះស្រោចស្រពពរជ័យខាងសាច់ឈាម និង អំណោយទានវិញ្ញាណ ដែលបង្កើនសមត្ថភាពយើង ហើយធ្វើឲ្យជីវិតយើងរីកចម្រើន ។ ព្រះគុណទ្រង់ ដុះខាត់យើងទាំងអស់គ្នា ។ ព្រះគុណទ្រង់ ជួយខ្លួនយើងឲ្យបានល្អប្រសើរបំផុត ។
តើនរណាអាចទទួលបានគុណសម្បត្តិនេះ ?
ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប យើងអានអំពីការសួរសុខរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នៅផ្ទះរបស់ ស៊ីម៉ូន ជាពួកផារីស៊ី ។
បើតាមការស្មាន ស៊ីម៉ូន ទំនងជាបុរសល្អ ហើយសុចរិត ។ គាត់ពិនិត្យបញ្ជីកិច្ចការត្រូវធ្វើខាងសាសនារបស់គាត់ជាទៀងទាត់ ៖ គាត់រក្សាក្រឹត្យវិន័យ ថ្វាយដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ រក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាក អធិស្ឋានរាល់ថ្ងៃ និងទៅសាលាប្រជុំ ។
ប៉ុន្តែ កាលព្រះយេស៊ូវគង់នៅជាមួយ ស៊ីម៉ូន នោះមានស្ត្រីម្នាក់បានមកឯទ្រង់ បានលាងព្រះបាទទ្រង់ដោយទឹកភ្នែករបស់នាង ថែមទាំងបានលាបព្រះបាទទ្រង់ដោយប្រេងក្រអូប ។
ស៊ីម៉ូន មានចិត្តទោមនស្សនឹងទិដ្ឋភាពនៃការថ្វាយបង្គំនេះ ដ្បិតគាត់ដឹងថា ស្ត្រីរូបនេះជាអ្នកមានបាប ។ ស៊ីម៉ូនបានគិតថា បើព្រះយេស៊ូវពុំដឹងអំពីការណ៍នេះ នោះទ្រង់ច្បាស់ជាពុំមែនជាព្យាការីទេ ឬទ្រង់នឹងមិនឲ្យស្ត្រីពាល់ទ្រង់បានទេ ។
ដោយញ្ញាណដឹងពីគំនិតនេះ ព្រះយេស៊ូវបានបែរទៅស៊ីម៉ូន ហើយចោទជាប្រស្នាមួយ ។ « មានពីរនាក់ជំពាក់អ្នកចងការម្នាក់ ៖ … អ្នកមួយជំពាក់មួយរយរៀល…អ្នកមួយទៀត ១០ រៀល ។
« ដោយព្រោះគេ [ ទាំងពីរ ] គ្មានអ្វីនឹងសង បានជាគាត់លែងទារពីអ្នកទាំងពីរទៅ ។ ដូច្នេះក្នុងពីរនាក់នោះ តើអ្នកណាស្រឡាញ់គាត់ជាជាង » ?
ស៊ីម៉ូន ទូលឆ្លើយថា ជាអ្នកមួយដែលជំពាក់ច្រើនជាងនោះឯង ។
រួចព្រះយេស៊ូវ ក៏បានបង្រៀនមេរៀនមួយដ៏មានអានុភាពថា ៖ « អ្នកឃើញស្ត្រីនេះឬទេ ? … បាបនាងដែលមានច្រើនទាំងម៉្លេះ បានអត់ទោសឲ្យនាងហើយ ដ្បិតនាងមានសេចក្តីស្រឡាញ់ជាច្រើន ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលគេអត់ទោសឲ្យតិច នោះក៏ស្រឡាញ់តិច » ។២៤
តើយើងមានលក្ខណៈដូចជាតួអង្គមួយណា ចំណោមតួអង្គទាំងពីរនេះ ?
តើយើងដូចជា ស៊ីម៉ូន ឬ ? តើយើងមានទំនុកចិត្ត ហើយស្កប់ចិត្តនឹងទង្វើល្អរបស់យើង ដោយទុកចិត្តលើសុចរិតភាពផ្ទាល់ខ្លួនយើងដែរឬទេ ? តើយើងអាចនឹងខ្វះការអត់ធ្មត់ ចំពោះអ្នកដែលពុំរស់នៅតាមបទដ្ឋានរបស់យើងដែរឬទេ ? តើយើងបណ្ដោយឲ្យទង្វើនោះកើតឡើង បណ្ដោយខ្លួនតាមអារម្មណ៍ ពេលចូលរួមការប្រជុំ មានអារម្មណ៍ធុញថប់ក្នុងថ្នាក់រៀនគោលលទ្ធិនៃដំណឹងល្អ ហើយប្រហែលជាប្រើទូរសព្ទដៃអំឡុងពេលសាក្រាម៉ង់ដែរឬទេ ?
ឬតើយើងដូចជាស្ត្រីរូបនេះ ដែលគិតថា ខ្លួនឯងបានវង្វេងទាំងស្រុង និង បាត់បង់ក្ដីសង្ឃឹមដោយព្រោះអំពើបាបខ្លួន ?
តើយើងស្រឡាញ់ច្រើនណាស់ឬ?
តើយើងយល់ពីការជំពាក់បំណុលរបស់យើងនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយអង្វរដោយអស់ពីព្រលឹង ដើម្បីបានព្រះគុណនៃព្រះដែរឬទេ ?
កាលយើងលុតជង្គង់អធិស្ឋាន តើយើងអួតអាងពីទង្វើឆ្នើមនៃសុចរិតភាពរបស់យើង ឬ ជាការសារភាពកំហុស ដោយអង្វរសុំក្ដីមេត្តាករុណា ហើយសម្រក់ទឹកភ្នែកថ្លែងអំណរគុណចំពោះផែនការនៃការប្រោសលោះដ៏អស្ចារ្យ ?២៥
សេចក្តីសង្គ្រោះពុំអាចទិញបានដោយប្រាក់នៃការគោរពប្រតិបត្តិឡើយ តែអាចទិញបានដោយព្រះលោហិតនៃបុត្រានៃព្រះ ។ ២៦ ពេលគិតថា យើងអាចដោះដូរកិច្ចការល្អយើងជាមួយសេចក្តីសង្គ្រោះបាន គឺដូចជាការទិញសំបុត្រយន្តហោះ ហើយគិតថាយើងបានយន្តហោះមួយដូច្នោះដែរ ។ ឬគិតថាបន្ទាប់ពីបានបង់ថ្លៃជួលផ្ទះហើយ គិតថាឥឡូវយើងជាម្ចាស់ផែនដីទាំងមូល ។
ដូច្នេះ តើយើងគោរពប្រតិបត្តិដើម្បីអ្វី ?
បើព្រះគុណគឺជាអំណោយមកពីព្រះ ហេតុអ្វីបានជាការគោរពប្រតិបត្តិតាមបញ្ញត្តិព្រះមានសារៈសំខាន់អ្វីម្ល៉េះ ? ហេតុអ្វីយើងត្រូវខ្វល់ខ្វាយពីបញ្ញត្តិព្រះ—ឬ ការប្រែចិត្ត ចំពោះការណ៍នោះទៅវិញ ? ហេតុអ្វីមិនគ្រាន់តែទទួលស្គាល់ថា យើងជាមនុស្សមានបាប ហើយទុកឲ្យព្រះសង្គ្រោះយើងទៅ ?
ឬ បកស្រាយនូវប្រសាសន៍ ប៉ុល ដែល ថា « តើត្រូវឲ្យយើងចេះតែប្រព្រឹត្តអំពើបាបទៅទៀត ដើម្បីឲ្យព្រះគុណបានចម្រើនឡើងឬអី » ? ចម្លើយរបស់ប៉ុលគឺសាមញ្ញ និងច្បាស់លាស់ថា ៖ « មិនមែនឡើយ » ។២៧
បងប្អូនប្រុសស្រី យើងគោរពប្រតិបត្តិបញ្ញត្តិព្រះ—ព្រោះយើងស្រឡាញ់ទ្រង់ !
ការព្យាយាមយល់ពីអំណោយនៃព្រះគុណនៃព្រះ ដោយអស់ពីចិត្ត និង គំនិត ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវមូលហេតុកាន់តែច្រើន ដើម្បីស្រឡាញ់ និង គោរពប្រតិបត្តិចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ ដោយទន់ភ្លន់ និង ការដឹងគុណ ។ ពេលយើងដើរតាមមាគ៌ានៃភាពជាសិស្ស វាដុះដាត់យើង វាចម្រើនយើង វាជួយយើងឲ្យប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ វានាំយើងត្រឡប់ទៅវត្តមានទ្រង់វិញ ។ « ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ [ព្រះរបស់យើង » បាននាំមកនូវ « ការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំនៅក្នុងយើង… ដែលធ្វើឲ្យយើងខ្ញុំពុំមានបំណងនឹងប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតទៀតឡើយ ប៉ុន្តែ ចង់ប្រព្រឹត្តអំពើល្អជានិច្ចវិញ » ។២៨
ហេតុដូច្នោះហើយ ការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើងចំពោះបញ្ញត្តិព្រះ ជាលទ្ធផលពិតនៃក្ដីស្រឡាញ់ និង អំណរគុណគ្មានទីបំផុត ដើម្បីបានសេចក្ដីករុណាទ្រង់ ។ ទម្រង់នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និង ការដឹងគុណដ៏ស្មោះ នឹងបញ្ចូលកិច្ចការបងប្អូនទៅជាមួយព្រះគុណនៃព្រះ ។ សូមឲ្យគុណធម៌តុបតែងគំនិតអ្នកដោយឥតឈប់ឈរឡើយខណៈនោះអ្នកនឹងមានចិត្តក្លាហានឡើងនៅចំពោះវត្តមាននៃព្រះ ។២៩
បងប្អូនប្រុសស្រី ការរស់នៅតាមដំណឹងល្អយ៉ាងស្មោះត្រង់ ពុំមែនជាបន្ទុកឡើយ ។ វាជាការហាត់សមដ៏ពេញដោយក្ដីអំណរ—ជាការត្រៀមខ្លួនដើម្បីទទួលមរតកសិរីល្អដ៏ធំនៃភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ យើងព្យាយាមគោរពប្រតិបត្តិព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ព្រោះវិញ្ញាណយើង នឹងចុះចូលនឹងរឿងខាងវិញ្ញាណកាន់តែច្រើន ។ យើងនឹងឃើញអ្វី ដែលយើងពុំដែលគិតស្មានដល់ ។ ការបំភ្លឺ និងការយល់ដឹងនឹងកើតមានមកដល់យើង នៅពេលយើងធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះបិតា ។៣០
ព្រះគុណគឺជាអំណោយពីព្រះ ហើយបំណងប្រាថ្នាយើងក្នុងការគោរពប្រតិបត្តិតាមបញ្ញត្តិព្រះ គឺជាការបង្ហាញដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ថា យើងចង់ទទួលបានអំណោយពិសិដ្ឋនេះ ។
អ្វីទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើបាន
ព្យាការី នីហ្វៃ បានចូលរួមធ្វើឲ្យយើងយល់ដឹងពីព្រះគុណព្រះ កាលលោកប្រកាសថា « យើងព្យាយាមខំសរសេរ… ដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលកូនចៅយើង និង បងប្អូនយើងផង ដើម្បីឲ្យជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយឲ្យស្រុះស្រួលនឹងព្រះ ដ្បិតយើងដឹងថា មានតែដោយព្រះគុណទេ ទើបយើងបានសង្គ្រោះ បន្ទាប់ពីអ្វីៗទាំងអស់ ដែលយើងអាចធ្វើបាន » ។៣១
យ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំគិតថាពេលខ្លះយើងយល់ខុសលើឃ្លា « បន្ទាប់ពីអ្វីៗទាំងអស់ ដែលយើងអាចធ្វើបាន » ។ យើងត្រូវតែយល់ថាពាក្យ « បន្ទាប់ពី » មិនមានន័យថា « ដោយសារ » នោះទេ ។
យើងពុំអាចត្រូវបានសង្គ្រោះ « ដោយសារ » អ្វីៗដែលយើងអាចធ្វើនោះទេ ។ តើមាននរណាម្នាក់ក្នុងពួកយើងបានធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ ដែលយើងអាចធ្វើឬទេ ? តើព្រះរង់ចាំដល់យើងបានចំណាយអស់រាល់ការខិតខំ ទើបទ្រង់ធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងជីវិតយើង ដោយនូវព្រះគុណនៃសេចក្តីសង្គ្រោះទ្រង់ឬ ?
មនុស្សជាច្រើនបាក់ទឹកចិត្ត ព្រោះពួកគេបរាជ័យក្នុងការងារឥតឈប់ឈរ ។ ពួកគេដឹងដោយខ្លួនឯងថា « ឯវិញ្ញាណក៏ប្រុងជាស្រេចមែន តែសាច់ឈាមខ្សោយទេ » ។៣២ ពួកគេថ្លែងឡើងជាមួយពួកនីហ្វៃថា « ព្រលឹងខ្ញុំព្រួយដោយព្រោះសេចក្ដីទុច្ចរិតទាំងឡាយរបស់ខ្ញុំ » ។៣៣
ខ្ញុំដឹងប្រាកដថា នីហ្វៃស្គាល់ថា ព្រះគុណនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ អនុញ្ញាត និង ធ្វើឲ្យ យើងយកឈ្នះអំពើបាប ។៣៤ នេះជាមូលហេតុដែលនីហ្វៃ ធ្វើការដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលកូនចៅ និង ពួកបងប្អូនលោក « ឲ្យជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយឲ្យស្រុះស្រួលនឹងព្រះ » ។៣៥
ទីបញ្ចប់ នោះជាអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន ! ហើយនោះជាកិច្ចការដែលយើងធ្វើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ !
ព្រះគុណមានសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា
ពេលខ្ញុំគិតពីអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើពីមុនថ្ងៃអាទិត្យបុណ្យអ៊ីស្ទើរ ខ្ញុំចង់បន្លឺសំឡេង ហើយស្រែកសរសើរដល់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត និង បុត្រាទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ !
ក្លោងទ្វារស្ថានសួគ៌បានបើកសោហើយ !
បង្អូចស្ថានសួគ៌បានបើកចំហហើយ !
នេះថ្ងៃ និង ដរាបតទៅ ព្រះគុណនៃព្រះ មានសម្រាប់អ្នកដែលមានចិត្តសង្រេង និង មានវិញ្ញាណទន់ទាប ។៣៦ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានរៀបចំផ្លូវឲ្យយើងបានយល់អ្វី ដែលយើងមិនអាចយល់បានក្នុងគំនិតធម្មតា ។៣៧
ខ្ញុំអធិស្ឋានសូមឲ្យយើងអាចមានការយល់ដឹងថ្មី និង អារម្មណ៍ដឹងគុណចំពោះសារៈសំខាន់ដ៏អស់កល្ប នៃពលិកម្មធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំអធិស្ឋានថាយើងនឹងបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់យើងចំពោះព្រះ និងការដឹងគុណរបស់យើងចំពោះអំណោយទាននៃព្រះគុណដ៏និរន្ដរ៍របស់ព្រះ ដោយការរក្សាបទបញ្ញត្តិ និង « ដើរនៅក្នុងជីវិតថ្មី» ដោយក្ដីអំណរ ៣៨ នៅក្នុងព្រះនាមនៃលោកចៅហ្វាយ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាមែន ។