ផែនការនៃសុភមង្គល
ដោយប្រធាន ប៊យដ៍ ខេ ផាកកឺ
ប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
គោលបំណងនៃសកម្មភាពសាសនាចក្រទាំងអស់ គឺដើម្បីមើលថាស្វាមី និងភរិយារួមនឹងកូនៗពួកគេមានក្ដីរីករាយនៅក្នុងគេហដ្ឋាន និងផ្សាភ្ជាប់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី II ខ្ញុំបានចូលរៀនមហាវិទ្យាល័យ ។ នៅទីនោះហើយដែលខ្ញុំបានជួប ដូណា ស្ម៊ីធ ។ កាលនោះ ខ្ញុំបានដឹងថាគ្រឿងផ្សំពីរយ៉ាងដែលចាំបាច់ដើម្បីមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ជោគជ័យនោះជាគឺ នំឃុកឃី និង ការថើប ។ ខ្ញុំបានគិតថា នោះគឺជាការណ៍ល្អណាស់ ។
ខ្ញុំបានទៅរៀនមហាវិទ្យាល័យពេលព្រឹក ក្រោយមកត្រឡប់ទៅទីក្រុង ប្រ៊ីកហាំវិញ ដើម្បីធ្វើការក្នុងហ្គារ៉ាសឡានឪពុកខ្ញុំពេលរសៀល ។ ម៉ោងរៀនព្រឹកចុងក្រោយរបស់ ដូណា គឺជាម៉ោងគេហវិជ្ជា ។ ខ្ញុំបានឈាងចូលលេងថ្នាក់នាងពីមុនចេញពីសាលា ។ ទ្វារថ្នាក់រៀននាងមានកញ្ចក់ស្រអាប់ព្រាលៗ ប៉ុន្តែបើខ្ញុំឈរនៅក្បែរកញ្ចក់នោះ នាងអាចឃើញស្រមោលខ្ញុំនៅខាងក្រៅថ្នាក់ ។ នាងនឹងចេញមកលបៗ មាននំឃុកឃីមួយ ហើយថើបខ្ញុំ ។ នោះជារឿងដែលនាំឲ្យយើងរៀបការ ។ យើងបានរៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សលត៍ លេក ហើយនោះជាការចាប់ផ្តើមដំណើរផ្សងព្រេងនៃជីវិតយើង ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះខ្ញុំត្រូវបានបង្រៀនជាញឹកញាប់ពីគោលការណ៍ដ៏សំខាន់មួយថា ៖ គោលបំណងនៃសកម្មភាពទាំងអស់ក្នុងសាសនាចក្រ គឺដើម្បីឃើញថា បុរស និង ស្ត្រីព្រមទាំងកូនៗរបស់ខ្លួន រីករាយនៅក្នុងគេហដ្ឋាន បានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយគ្នាសម្រាប់វេលាកាលនេះ និង សម្រាប់អស់ទាំងភាពអស់កល្បជានិច្ច ។
នៅដើមដំបូងឡើយ៖
« ក្រុមព្រះក៏យាងចុះទៅបង្កើតមនុស្ស ឲ្យដូចរូបព្រះទាំងឡាយ គឺដូចជារូបនៃព្រះ នោះព្រះទាំងឡាយទ្រង់បានបង្កើតគេមក គឺជាប្រុសជាស្រី ព្រះទាំងឡាយទ្រង់បានបង្កើតគេឡើង ។
« ហើយក្រុមព្រះបានមានព្រះបន្ទូលថា ៖ យើងនឹងប្រទានពរដល់ពួកគេ ។ ហើយក្រុមព្រះបានមានព្រះបន្ទូលថា ៖ យើងនឹងបណ្តាលឲ្យពួកគេបង្កើតកូនឲ្យចម្រើនជាច្រើនឡើង ឲ្យមានពាសពេញលើផែនដី ហើយបង្ក្រាបផែនដី » (អ័ប្រាហាំ ៤:២៧–២៨) ។
ដូច្នេះហើយ វដ្តនៃជីវិតមនុស្សបានចាប់ផ្តើមលើផែនដីនេះនៅពេល « អ័ដាមក៏ស្គាល់ប្រពន្ធគាត់ ហើយនាងបង្កើតបានកូនប្រុសកូនស្រីទាំងឡាយ ហើយពួកគេបានចាប់ផ្តើមបង្កើតកូនជាច្រើនឡើង ហើយមានពេសពេញលើផែនដី ។
« ហើយ …ពួកកូនប្រុសកូនស្រីរបស់អ័ដាមបានចាប់ផ្តើមបែកចេញជាគូៗនៅលើដែនដី … ហើយពួកគេក៏បង្កើតបានកូនប្រុសកូនស្រីទាំងឡាយ » (ម៉ូសេ ៥:២–៣) ។
ព្រះបញ្ញត្តិឲ្យបង្កើតកូនជាច្រើនឡើង ហើយមានពាសពេញលើផែនដីពុំដែលលុបចេញឡើយ ។ វាចាំបាច់ចំពោះផែនការប្រោសលោះ ហើយគឺជាប្រភពនៃសុភមង្គលរបស់មនុស្សលោក ។ តាមរយៈការអនុវត្តដ៏សុចរិតនៃអំណាចនេះ នោះយើងនឹងអាចខិតកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ហើយដកពិសោធន៍នូវភាពពេញលេញនៃសេចក្តីអំណរគឺភាពជាព្រះ ។ អំណាចនៃការបង្កើតកូនពុំមែនជាផ្នែកចៃដន្យមួយនៃផែនការនៃសុភមង្គលឡើយ វាជាផែនការនៃសុភមង្គល និងជាគន្លឹះឆ្ពោះទៅរកសុភមង្គល ។
បំណងប្រាថ្នាចង់បានដៃគូក្នុងមនុស្សលោកនៅតែបន្ត ហើយរឹងមាំយ៉ាងខ្លាំង ។ សុភមង្គលនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ក្តីអំណរ និង ភាពតម្កើងឡើងរបស់យើងគឺផ្អែកលើរបៀបដែលយើងឆ្លើយតបចំពោះចំណង់ទាក់ទាញអារម្មណ៍ខាងរូបកាយដែលមាននេះ ។ នៅពេលអំណាចនៃការបង្កើតកូនមានភាពចាស់ទុំនៅក្នុងគំនិតបុរសស្ត្រីតាំងពីក្មេង ដែលអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនកើតឡើង តាមរបៀបធម្មជាតិ នោះវាមិនដូចជាការដកពិសោធន៍ផ្សេងទៀតនៃរូបកាយឡើយ ។
មែនហើយ ការបង្កើតដៃគូចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងទំនាក់ទំនងរវាងគ្នានឹងគ្នា ។ ទោះជាប្រពៃណីអាចខុសគ្នាក្តី វាដុះដាលឡើងជាមួយនឹងអារម្មណ៍នៃការរំភើប និង ការយកចិត្តទុកដាក់ ពេលខ្លះជាអារម្មណ៍បដិសេធ ។ មានពេលខ្លះនៅក្រោមពន្លឺព្រះច័ន្ទ និង មានផ្កាកូលាប មានសំបុត្រស្នេហា ចម្រៀងស្នេហា កំណាព្យ ការកាន់ដៃគ្នា និងការបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ផ្សេងៗទៀតរវាងយុវជនម្នាក់ និង យុវនារីម្នាក់ ។ ធ្វើឲ្យអ្នកទាំងពីរនាក់នោះ មិនចាប់អារម្មណ៍ថាមានអ្វីកើតឡើងនៅជុំវិញខ្លួនឡើយ ហើយពួកគេដកពិសោធន៍អារម្មណ៍នៃសេចក្តីអំណរ ។
ហើយបើអ្នកគិតថា ភាពរីករាយទាំងស្រុងនៃក្តីស្នេហាវ័យក្មេងគឺកើតមកពីអំណាចនៃការបង្កើត នោះអ្នកពុំទាន់ធ្លាប់បានឃើញក្តីស្រឡាញ់នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏យូរអង្វែងដែលមានការលះបង់ និង ផ្អែមល្ហែមឡើយ ។ ដៃគូដែលរៀបការរួចត្រូវបានសាកល្បងដោយការល្បួង ការយល់ខុស បញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ វិបត្តិគ្រួសារ ជំងឺ ហើយអំឡុងពេលនៃបទពិសោធន៍នេះ នោះក្តីស្រឡាញ់នឹងកាន់តែកើនឡើង ។ ជាក្តីស្រឡាញ់ដែលមានភាពចាស់ទុំមានសុភមង្គល ដែលអ្នករៀបការថ្មោងថ្មីមិនអាចយល់ឡើយ ។
ក្តីស្រឡាញ់ពិតតម្រូវឲ្យរក្សាទុកនូវក្តីស្រឡាញ់នោះ រហូតក្រោយពីរៀបការសិន ដែលបើកអំណាចពិសិដ្ឋដល់ការបង្កើតកូន ។ មានន័យថាចៀសវាងពីស្ថានភាពដែលបង្កើតចំណង់ប្រាថ្នាខាងរូបកាយ ។ ក្តីស្នេហ៏ពិតគឺជាការគិតថា មានតែបន្ទាប់ពីការសច្ចានៃដៃគូអស់កល្បដ៏ស្មោះត្រង់ ពិធីរៀបការតាមច្បាប់ និង ពេញច្បាប់ មែនហើយបន្ទាប់ពីពិធីបរិសុទ្ធនៃការផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ទើបអំណាចនៃការបង្កើតនេះកើតមានបាន ចំពោះព្រះនេត្រព្រះសម្រាប់ការបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពេញលេញ ។ ការណ៍នេះអាចធ្វើបាន តែ ជាមួយដៃគូអស់កល្បជានិច្ចរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ ។
នៅពេលចូលទៅដោយភាពសក្តិសម ដំណើរការនេះរួមបញ្ចូលគ្នានូវរូបកាយ ដួងចិត្ត និង វិញ្ញាណដ៏ស្អាតស្អំ និង លើកតម្កើងបំផុត ដែលទាក់ទងនឹងពាក្យថា ក្តីស្រឡាញ់ ។ ការណ៍នេះពុំមានស្មើគ្នាទេ ពុំមានដូចគ្នានៅក្នុងជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗឡើយ ។ វានឹងបានស្មើគ្នានៅពេលសេចក្តីសញ្ញាត្រូវបានធ្វើ ឬ រក្សាឲ្យនៅអស់កល្បជានិច្ច « ដ្បិតនៅក្នុងនោះគឺជាកូនសោទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាពដ៏បរិសុទ្ធ ដែលបានតែងតាំងឡើង ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នកអាចបានទទួលកិត្តិយស និង សិរីល្អ » ( គ និង ស ១២៤:៣៤ ) « គឺជាសិរីល្អដែលនឹងបានពូជដ៏បរិបូរណ៌ និង បន្តបន្ទាប់ ជារៀងដរាបតទៅ » ( គ និង ស ១៣២:១៩ ) ។
ប៉ុន្តែក្តីស្នេហាដែលអណ្តែតអណ្តូងមិនអាចពេញលេញឡើយ វាជាការចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ ។ ក្តីស្នេហាត្រូវបានរក្សាឲ្យគង់ ពេលដែលមានកូនចៅ ដែលកើតមកពីអំណាចនៃការបង្កើតកូនដែលបានប្រទានឲ្យដល់ដៃគូនៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ ការចាប់កំណើត កើតមានក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងស្វាមី និងភរិយា ។ រូបកាយដ៏តូចចាប់ផ្តើមកើតមានតាមរបៀបមួយដ៏អស្ចារ្យ ។ កុមារកើតមកតាមរបៀបមួយដែលមិនគួរឲ្យជឿ កុមារត្រូវបានបង្កើតមកតាមរូបរាងរបស់ឪពុកម្តាយនៅលើផែនដីរបស់ខ្លួន ។ នៅក្នុងរូបកាយរមែងស្លាប់នេះ វិញ្ញាណអាចដឹង និងទទួលអារម្មណ៍ពីរឿងខាងវិញ្ញាណ ។ ការសម្ងំរបស់វិញ្ញាណនៅក្នុងរូបកាយរមែងស្លាប់របស់កុមារនេះគឺជាអំណាចដើម្បីបង្កើតពូជពង្សតាមរូបរាងរបស់ខ្លួនផ្ទាល់ ។
« វិញ្ញាណនិង រូបកាយគឺជាព្រលឹងនៃមនុស្ស » ( គ និង ស ៨៨:១៥ ) ហើយមានក្រិត្យវិន័យខាងវិញ្ញាណ និង រូបកាយដើម្បីធ្វើតាម បើសិនយើងចង់រីករាយ ។ មានក្រិត្យវិន័យអស់កល្ប រួមទាំងក្រិត្យវិន័យដែលទាក់ទងនឹងអំណាចនៃការបង្កើតជីវិតនេះ « មានក្រិត្យវិន័យមួយដ៏ពុំអាចដកចេញបាន ដែលបានធ្វើនៅស្ថានសួគ៌ មុនកំណើតលោកិយមកម្ល៉េះ ដែលគ្រប់ព្រះពរទាំងអស់ផ្អែកទៅលើ » ( គ និង ស ១៣០:២០ ) ។ មានក្រិត្យវិន័យខាងវិញ្ញាណ ដែលបានផ្តល់ន័យឲ្យបទដ្ឋានសីលធម៌សម្រាប់មនុស្សលោក ( សូមមើលការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ រ៉ូម ៧:១៤–១៥ [ នៅក្នុង Bible appendix ] នីហ្វៃទី ២ ២:៥; គ និង ស ២៩:៣៤; ១៣៤:៦) ។ មានសេចក្តីសញ្ញាដែលចង ផ្សាភ្ជាប់ និង ការពារ ហើយផ្តល់ការសន្យានៃពរជ័យដ៏អស់កល្ប ។
អាលម៉ា ដាស់តឿន ស៊ិបឡុន កូនប្រុសគាត់ថា « ចូរឲ្យឃើញថា កូនទប់អស់ទាំងតណ្ហារបស់កូន ដើម្បីឲ្យកូនអាចបានពោរពេញ ទៅដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ » (អាលម៉ា ៣៨:១២) ។ បង្ហៀរសេះត្រូវបានប្រើដើម្បីនាំផ្លូវ ដឹកនាំ បង្ខាំង ។ យើងត្រូវតែទប់អស់ទាំងតណ្ហារបស់យើង ។ ពេលដែលវាត្រូវបានប្រើប្រាស់ដោយស្របច្បាប់ នោះអំណាចនៃការបង្កើតកូននឹងប្រទានពរ ហើយនឹងត្រូវបានញែកចេញ ( សូមមើល Teachings of Presidents of the Church: Joseph F. Smith [ឆ្នាំ ១៩៩៨] ទំព័រ ១៥៨ ) ។
ការល្បួងតែងតែមាន ។ ពីព្រោះសាតាំងមិនអាចបង្កើតជីវិតឡើយ វាច្រណែនដល់អស់អ្នកដែលមានអំណាចដ៏មហិមានោះ ។ វា និង អ្នកដើរតាមវា ត្រូវបានបណ្តេញចេញ ហើយបាត់បង់សិទ្ធិដើម្បីទទួលរូបកាយរមែងស្លាប់នេះ ។ « វាព្យាយាមធ្វើឲ្យមនុស្សលោកទាំងអស់មានទុក្ខវេទនាដូចវាដែរ » ។ (នីហ្វៃទី ២ ២:២៧) ។ វានឹងល្បួង បើសិនវាអាចធ្វើបាន ដើម្បីបំផ្លាញ ធ្វើឲ្យខូច ហើយបើអាចទៅរួច វានឹងបំផ្លាញអំណោយទាននេះ ដែលយើងអាចរីកចម្រើនដ៏អស់កល្ប បើយើងសក្តិសម ( សូមមើល គ និង ស. ១៣២:២៨–៣១) ។
បើសិនយើងបំពានលើអំណាចនៃការបង្កើតជីវិតនេះ ឬ នាំមនុស្សដទៃទៀតឲ្យរំលងវាដែរ នោះនឹងមានការដាក់ទោសកាន់តែ « ឈឺ » និង « ធ្ងន់ធ្ងរ » ( គ និង ស ១៩:១៥) ជាងការត្រេកត្រអាលខាងរូបកាយទាំងអស់នោះទៅទៀត ។
អាលម៉ា បានប្រាប់ កូរីអានតុន កូនប្រុសរបស់ខ្លួនថា « តើកូនពុំដឹងទេឬថា អំពើទាំងនេះ គឺជាអំពើគួរខ្ពើមឆ្អើមបំផុតនៅចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះអម្ចាស់ មែនហើយគឺគួរខ្ពើមឆ្អើមបំផុតជាងបាបទាំងអស់ក្រៅពីការខ្ចាយឈាមជនឥតទោស ឬ បដិសេធព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ? » អាលម៉ា ៣៩:៥ ។ យើងមិនអាចរត់គេចចេញពីលទ្ធផល ពេលយើងរំលងច្បាប់ឡើយ ។
ការបង្ហាញអំណាចនៃការបង្កើតកូនដែលត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ ដែលបានអនុញ្ញាត គឺបានតែរវាងស្វាមី និង ភរិយា រវាងបុរស និងស្រី្តដែលបានរៀបការស្របច្បាប់ និង ពេញច្បាប់ប៉ុណ្ណោះ ។ អ្វីៗដែលក្រៅពីនេះគឺបំពានព្រះបញ្ញត្តិព្រះហើយ ។ ចូរកុំចុះចាញ់ការល្បួងដ៏អប្រិយនៃសាតាំងឡើយ ដ្បិតគ្រប់ទាំងបំណុលនៃការរំលងត្រូវតែសងវិញ « ឲ្យគ្រប់ បើមិនដូច្នេះទេ នោះនឹងចេញពីទីនោះមិនរួចឡើយ » (ម៉ាថាយ ៥:២៦) ។
គ្មានកន្លែងណា ដែលសេចក្តីសប្បុរស និង ក្តីមេត្តារបស់ព្រះអម្ចាស់ បង្ហាញច្រើនជាងនៅក្នុងការប្រែចិត្តឡើយ ។
ពេលមានរបួស រូបកាយរបស់យើងអាចជាបានដោយខ្លួនឯងវិញ តែពេលខ្លះត្រូវការពេទ្យជួយ ។ ម៉្យាងទៀត បើរបួសនោះធំ នោះនឹងមានស្លាកស្នាមដែលបន្សល់ទុកពីមុខរបួសនោះ ។
ជាមួយនឹងរូបកាយខាងវិញ្ញាណយើងវិញ វាជារឿងមួយផ្សេងទៀត ។ វិញ្ញាណរបស់យើងនឹងខូចខាតពេលយើងធ្វើកំហុស ឬ ប្រព្រឹត្តអំពើបាប ។ វាមិនដូចជារូបកាយនៃជីវិតរមែងស្លាប់យើងឡើយ នៅពេលបញ្ចប់ដំណើរការប្រែចិត្ត នោះគ្មានស្នាមនៅសល់ឡើយ នេះដោយព្រោះតែដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ការសន្យានោះគឺ ៖ « មើលចុះ អ្នកណាដែលប្រែចិត្តពីអំពើបាបទាំងឡាយរបស់ខ្លួន អ្នកឈ្មោះថាបានអត់ទោសឲ្យហើយ ហើយយើងជាព្រះអម្ចាស់មិនចាំពីអំពើបាបទាំងនោះទៀតទេ » (គ និង ស ៥៨:៤២) ។
នៅពេលយើងនិយាយអំពីជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ និង គ្រួសារ នោះនឹងមានសំណួរមួយដែលចៀសមិនរួចមកក្នុងគំនិតគឺថា « តើមានការលើកលែងអ្វីខ្លះ ? » មនុស្សមួយចំនួនកើតមកខ្វះសមត្ថភាព ហើយមិនអាចបង្កើតកូនបាន ។ ជនស្លូតត្រង់មួយចំនួនបានប្រេះឆាក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្លួន ដោយសារភាពមិនស្មោះត្រង់របស់ស្វាមី ឬ ភរិយាខ្លួន ។ អ្នកផ្សេងទៀតមិនរៀបការទេ ហើយរស់នៅដោយសក្តិសមក្នុងភាពនៅលីវរបស់ខ្លួន ។
ឥឡូវនេះ ខ្ញុំសូមផ្តល់នូវការលួងលោមនេះ ៖ ព្រះជាព្រះវរបិតាយើង ! គ្រប់ការបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់ និង ក្តីសប្បុរសដែលឪពុកលើផែនដីធ្វើ គឺត្រូវបានតម្កើងនៅក្នុងទ្រង់ដែលជាព្រះវរបិតា និងព្រះយើង ហួសពីសមត្ថភាពនៃគំនិត និង ការយល់ដឹងនៃជីវិតរមែងស្លាប់យើងទៅទៀត ។ ការកាត់សេចក្តីរបស់ទ្រង់យុត្តិធម៌ សេចក្តីមេត្តាករុណាទ្រង់គ្មានព្រំដែន គ្មានអំណាចអ្វីនៅលើផែនដីនេះធំជាងព្រះចេស្តាទ្រង់ឡើយ ។ « បើសិនជាយើងមានទីសង្ឃឹមក្នុងព្រះគ្រីស្ទ នៅតែក្នុងជីវិតនេះប៉ុណ្ណោះ នោះយើងវេទនា លើសជាងមនុស្សទាំងអស់ទៅទៀត » (កូរិនថូសទី ១ ១៥:១៩) ។
ឥឡូវនេះ ដោយគាវរភាពនោះ ខ្ញុំសូមប្រើពាក្យ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ខ្ញុំស្រម៉ៃឃើញបន្ទប់ផ្សារភ្ជាប់ និង អាសនាជាមួយគូស្វាមីភរិយាដែលលុតជង្គង់នៅទីនោះ ។ ពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋនេះ គឺមានន័យលើសពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ទៅទៀត ដ្បិតអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះ អាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ដោយការសន្យានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយព្រះគម្ពីរបានចែងថាយើង « នឹងបានគ្រងបល្ល័ងទាំងឡាយ នគរទាំងឡាយ ក្សត្របុរីទាំងឡាយ និង អំណាចទាំងឡាយ អំណាចគ្រប់គ្រងទាំងឡាយ » (គ និង ស ១៣២:១៩) ។ ខ្ញុំឃើញក្តីអំណរដែលរង់ចាំអស់អ្នកដែលទទួលនូវអំណោយដ៏មហិមានេះ ហើយប្រើវាដោយសក្តិសម ។
ស៊ីស្ទើរ ដូណា ស្ម៊ីធ ផាកកឺ និង ខ្ញុំ បានគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍អស់ពេល ៧០ ឆ្នាំហើយ ។ នៅពេលដែលនាងក្លាយជាភរិយាខ្ញុំ ជាម្តាយកូនៗខ្ញុំ ខ្ញុំថ្លែងពីនាងមិនអស់ទេ ។ អារម្មណ៍គឺជ្រាលជ្រៅណាស់ ហើយអំណរគុណ ដែលខ្ញុំមានគឺមិនអាចថ្លែងអស់ឡើយ ។ រង្វាន់ដ៏ធំមហិមាដែលយើងបានទទួលនៅក្នុងជីវិតនេះ និង ជីវិតបន្ទាប់ គឺជាកូនៗ និង ចៅៗយើង ។ រហូតដល់ថ្ងៃចុងក្រោយនៃជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ខ្ញុំមានអំណរគុណសម្រាប់ឱកាសទាំងឡាយដែលមាននាងនៅក្បែរខ្ញុំ និង ការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលបានប្រទានថា នឹងគ្មានទីបញ្ចប់នោះ ។
ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ និងជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ។ ទ្រង់ជាអង្គដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ តាមរយៈដង្វាយធួនទ្រង់ និង អំណាចនៃបព្វជិតភាព នោះក្រុមគ្រួសារដែលបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ អាចនៅជាមួយគ្នារហូតដល់អស់កល្បជានិច្ច ។ ដង្វាយធួនដែលអាចប្រែក្លាយយើងម្នាក់ៗឲ្យគ្មានស្លាកស្នាម ។ វាមានន័យថា មិនថាអ្វីដែលយើងបានធ្វើ កន្លែងណាដែលយើងបានទៅ ឬរបៀបណាវាបានកើតឡើងនោះទេ បើយើងពិតជាប្រែចិត្តមែន ទ្រង់បានសន្យាថាទ្រង់នឹងសង្គ្រោះយើង ។ ហើយនៅពេលទ្រង់សង្គ្រោះ អ្វីទាំងឡាយនឹងត្រូវបានដោះស្រាយ ។ មានពួកយើងជាច្រើនដែលច្របូកច្របល់ជាមួយនឹងអារម្មណ៍ថាមានកំហុស ហើយមិនដឹងថាត្រូវគេចវេសយ៉ាងណា ។ អ្នកគេចរួចដោយទទួលយកដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយការឈឺចាប់ទាំងអស់អាចក្លាយជាភាពស្រស់ស្អាត និងក្ដីស្រឡាញ់អស់កល្បជានិច្ច ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណជាខ្លាំងសម្រាប់ពរជ័យនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សម្រាប់អំណាចនៃការបង្កើតកូន សម្រាប់អំណាចនៃការប្រោសលោះ សម្រាប់ដង្វាយធួន—ដង្វាយធួនដែលអាចលាងសម្អាតគ្រប់ស្នាមប្រឡាក់មិនថាវាពិបាក ឬយូរ ឬច្រើនដងប៉ុណ្ណាទេ ។ ដង្វាយធួនអាចធ្វើឲ្យអ្នកមានសេរីភាពជាថ្មី ដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខដោយស្អាតបាត និងសក្ដិសម ក្នុងការស្វែងរកមាគ៌ាដែលអ្នកបានជ្រើសរើសក្នុងជីវិត ។
ខ្ញុំសូមធ្វើជាសាក្សីថា ព្រះមានព្រះជន្មរស់ ថាព្រះយេស៊ូវគឺព្រះគ្រីស្ទ ថាដង្វាយធួនមិនមែនជារឿងធម្មតាទេ វាសម្រាប់សាសនាចក្រទាំងមូល ។ ដង្វាយធួនគឺសម្រាប់បុគ្គល ហើយបើអ្នកមានអ្វីដែលអំពល់ដល់អ្នក—ជាយូរមកហើយស្ទើរតែមិនអាចចាំបាន—សូមទទួលយកដង្វាយធួន ។ ដង្វាយធួននឹងសម្អាតអ្នក ហើយទ្រង់មិននឹកចាំអំពើបាបរបស់អ្នកទៀតឡើយ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។