Ang Plano ng Kaligtasan ng Ama sa Langit

• Lahat tayo ay mga espiritung anak ng Diyos. Nilikha Niya tayo sa Kanyang sariling wangis.

• Namuhay tayo kasama ang Diyos bago tayo isinilang sa mundo. Tayo ay mga miyembro ng Kanyang pamilya. Kilala at mahal Niya ang bawat isa sa atin.

• Ang Diyos ay naglaan ng plano para sa ating kaligayahan at pag-unlad sa buhay na ito at sa kawalang-hanggan.

• Sa ating buhay bago tayo isinilang, pinili nating sundin ang plano ng Diyos. Ibig sabihin nito ay paparito tayo sa mundo upang magawa natin ang susunod na hakbang sa ating walang-hanggang pag-unlad.

• Si Jesucristo ay sentro sa plano ng Diyos. Ginawa niyang posible para sa atin na magkaroon ng kawalang-kamatayan at buhay na walang hanggan.

• Sa ilalim ng patnubay ng Diyos, nilikha ni Jesucristo ang mundo.

• Sina Adan at Eva ang una sa mga anak ng Diyos na bumaba sa lupa. Nilikha ng Diyos ang kanilang mga katawan at inilagay sila sa Halamanan ng Eden.

• Sina Adan at Eva ay lumabag sa utos ng Diyos, pinalayas sa halamanan, at nahiwalay sa Diyos. Ang tawag sa pangyayaring ito ay Pagkahulog.

• Pagkatapos ng Pagkahulog, sina Adan at Eva ay naging mga mortal. Bilang mga mortal, sila ay nagkaroon ng pagkakataong matuto, umunlad, at magkaroon ng mga anak. Naranasan din nila ang kalungkutan, kasalanan, at kamatayan.

• Ang Pagkahulog ay isang hakbang pasulong para sa buong sangkatauhan. Ginawang posible ng Pagkahulog na tayo ay maisilang dito sa lupa at maisakatuparan ang plano ng Ama sa Langit.

• Sa plano ng Diyos, kailangan nating magpunta dito sa mundo at tumanggap ng pisikal na katawan, matuto, at umunlad.

• Dito sa lupa, matututo tayo kung paano mamuhay ayon sa pananampalataya. Gayunman, hindi tayo iniwang mag-isa ng Ama sa Langit. Nagbigay Siya ng maraming kaloob at gabay para tulungan tayong makabalik sa Kanyang piling.

• Ang bawat isa sa atin ay nagkakasala, at ang bawat isa sa atin ay mamamatay. Dahil mahal tayo ng Diyos, isinugo Niya ang Kanyang Anak na si Jesucristo dito sa lupa upang tubusin tayo mula sa kasalanan at kamatayan.

• Dahil sa nagbabayad-salang sakripisyo ni Jesucristo, tayo ay mapapatawad at malilinis mula sa ating mga kasalanan. Ang ating mga puso ay maaaring maging mas mabuti habang tayo ay nagsisisi. Ginagawa nitong posible na tayo ay mabakablik sa piling ng Diyos at makatanggap ng ganap na kagalakan.

• Dahil sa Pagkabuhay na Mag-uli ni Jesus, lahat tayo ay muling mabubuhay pagkatapos nating mamatay. Ibig sabihin nito, ang espiritu at katawan ng bawat tao ay magsasamang muli, at bawat isa sa atin ay mabubuhay nang walang-hanggan na may perpekto at nabuhay na mag-uling katawan.

• Si Jesucristo ay nag-aalok ng kapanatagan, pag-asa, at pagpapagaling. Ang Kanyang nagbabayad-salang sakripisyo ang pinakadakilang pagpapahayag ng Kanyang pagmamahal. Lahat ng di-makatarungan sa buhay ay maiwawasto sa pamamagitan ng Pagbabayad-sala ni Jesucristo.

• Kapag namatay ang ating pisikal na katawan, patuloy na mabubuhay ang ating espiritu sa daigdig ng mga espiritu. Ito ay pansamantalang lugar ng pagkatuto at paghahanda bago ang Pagkabuhay na Mag-uli.

• Itinuturo sa daigdig ng mga espiritu ang ebanghelyo ni Jesucristo, at maaari tayong patuloy na mas bumuti at umunlad roon.

• Pagkatapos ng ating panahon sa daigdig ng mga espiritu, ang Pagkabuhay na Mag-uli ang susunod na hakbang sa ating walang hanggang paglalakbay.

• Ang Pagkabuhay na Mag-uli ay ang muling pagsasama ng ating espiritu at katawan. Ang bawat isa sa atin ay mabubuhay na mag-uli at magkakaroon ng perpektong pisikal na katawan. Tayo ay mabubuhay nang walang hanggan. Ito ay posible dahil sa Pagbabayad-sala at Pagkabuhay na Mag-uli ng Tagapagligtas.

• Kapag tayo ay nabuhay na mag-uli, hahatulan tayo ni Jesucristo. Maliban sa iilang eksepsyon, lahat ng anak ng Diyos ay tatanggap ng isang lugar sa isang kaharian ng kaluwalhatian.

• Bagama’t lahat tayo ay mabubuhay na mag-uli, hindi tayo tatanggap ng magkakaparehong walang-hanggang kaluwalhatian. Hahatulan tayo ni Jesus ayon sa ating pananampalataya, mga gawa, at pagsisisi sa mortalidad at sa daigdig ng mga espiritu. Maaari tayong makabalik sa piling ng Diyos kapag tayo ay nating matapat.

Ang Diyos ang Ama ng ating espiritu. Tayo ay Kanyang literal na mga anak, na nilikha sa Kanyang wangis. Bawat isa sa atin ay may banal na katangian bilang isang anak ng Diyos. Ang kaalamang ito ay makatutulong sa atin sa mahihirap na panahon at magbibigay ng inspirasyon sa atin na abutin ang ating potensyal.

Namuhay tayo kasama ang Diyos bilang Kanyang mga espiritung anak bago tayo isinilang sa mundo. Tayo ay mga miyembro ng Kanyang pamilya.

Larawan

Pangulong M. Russell Ballard

“May isang mahalagang identidad na mayroon tayong lahat ngayon at magpakailanman, isang bagay na hindi natin dapat kalimutan kailanman at isang bagay na dapat nating ipagpasalamat. Ito ay na mula noon pa man kayo ay isang anak na lalaki o anak na babae ng Diyos na may mga espirituwal na pinagmulan sa kawalang-hanggan.

“… Ang pag-unawa sa katotohanang ito—talagang pag-unawa rito at pagtanggap dito nang lubos—ay nagpapabago ng buhay. Binibigyan kayo nito ng pambihirang identidad na hindi maiaalis ng sinuman sa inyo. Ngunit higit pa riyan, nagbibigay ito sa inyo ng matinding damdamin ng kahalagahan at diwa ng inyong walang-hanggang kahalagahan. Sa huli, binibigyan kayo nito ng banal, marangal, at marapat na layunin sa buhay” (M. Russell Ballard, “Children of Heavenly Father” [Brigham Young University devotional, Mar. 3, 2020], 2, speeches.byu.edu).

Mahal tayo ng ating Ama sa Langit at nais Niya na tayo ay maging katulad Niya. Siya ay isang niluwalhating nilalang na may maluwalhating pisikal na katawan.

Sa ating buhay bago tayo isilang, nalaman natin na ang Diyos ay may plano para maging katulad natin Siya. Ang isang bahagi ng Kanyang plano ay lilisanin natin ang ating tahanan sa langit at paparito tayo sa lupa para tumanggap ng pisikal na katawan. Kailangan din nating magkaroon ng karanasan at pananampalataya habang malayo tayo sa piling ng Diyos. Hindi natin maaalala na nakasama natin ang Diyos. Gayunman, ibibigay Niya sa atin ang mga kakailanganin natin para makabalik tayo sa Kanyang piling.

Ang kalayaang pumili, o ang kakayahang pumili, ay isang mahalagang bahagi ng plano ng Diyos para sa atin. Sa ating buhay bago tayo isilang, bawat isa sa atin ay piniling sundin ang plano ng Diyos at pumarito sa lupa upang magawa natin ang susunod na hakbang sa ating walang hanggang pag-unlad. Naunawaan natin habang tayo ay narito, na tayo ay magkakaroon ng maraming bagong oportunidad na umunlad at makaranas ng kagalakan. Naunawaan din natin na makakaharap tayo ng oposisyon dito. Mararanasan natin ang tukso, mga pagsubok, kalungkutan, at kamatayan.

Sa pagpiling pumarito sa lupa, nagtiwala tayo sa pagmamahal at tulong ng Diyos. Nagtiwala tayo sa Kanyang plano para sa ating kaligtasan.

Si Jesucristo ay sentro sa plano ng Diyos. Bago tayo pumarito sa lupa, alam natin na hindi tayo makakabalik sa piling ng Diyos sa ating sariling pagsisikap. Pinili ng Ama sa Langit si Jesucristo, ang Kanyang panganay na Anak, para gawing posible para sa atin na makabalik sa Kanya at magkaroon ng buhay na walang hanggan.

Kusang loob itong tinanggap ni Jesus. Sumang-ayon Siya na pumarito sa lupa at tubusin tayo sa pamamagitan ng Kanyang nagbabayad-salang sakripisyo. Ang Kanyang Pagbabayad-sala at Pagkabuhay na Mag-uli ang naging daan para maisakatuparan ang mga layunin ng Diyos para sa atin.

Sina Adan at Eva ang una sa mga anak ng Ama sa Langit na pumarito sa lupa. Nilikha ng Diyos ang kanilang mga katawan sa sarili Niyang wangis at inilagay sila sa Halamanan ng Eden. Sa halamanan, sila ay inosente, at ibinigay sa kanila ng Diyos ang kanilang mga pangangailangan.

Habang sina Adan at Eva ay nasa halamanan, inutusan sila ng Diyos na huwag kainin ang bunga ng punungkahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama. Kung susundin nila ang kautusang ito, mananatili sila sa halamanan. Gayunman, hindi sila maaaring umunlad sa pamamagitan ng pagkatuto mula sa oposisyon at mga pagsubok ng mortalidad. Hindi nila malalaman ang kagalakan dahil hindi nila mararanasan ang kalungkutan at sakit.

Tinukso ni Satanas sina Adan at Eva na kainin ang ipinagbabawal na bunga, at pinili nilang gawin iyon. Dahil sa pagpiling ito, pinalayas sila sa halamanan at nahiwalay sa Diyos. Ang tawag sa pangyayaring ito ay Pagkahulog.

Pagkatapos ng Pagkahulog, sina Adan at Eva ay naging mga mortal. Ngayong wala na sila sa kalagayan ng pagiging inosente, naunawaan at naranasan na nila kapwa ang mabuti at masama. Magagamit nila ang kanilang kalayaang pumili para pumili ng mabuti o masama. Dahil sina Adan at Eva ay nakaranas ng oposisyon at mga pagsubok, sila ay natuto at umunlad. Dahil nakaranas sila ng kalungkutan, makakaranas din sila ng kagalakan. (Tingnan sa 2 Nephi 2:22–25.)

Sa kabila ng mga paghihirap, nadama nina Adan at Eva na isang malaking pagpapala ang maging mortal. Ang isang pagpapalang natanggap nila ay maaari silang magkaroon ng mga anak. Ito ay nagbigay-daan sa iba pang mga espiritung anak ng Diyos na pumarito sa lupa at tumanggap ng pisikal na katawan.

Sina Adan at Eva ay nagalak sa mga pagpapalang mula sa Pagkahulog. Sinabi ni Eva: “Kung hindi dahil sa ating paglabag tayo sana ay hindi nagkaroon ng mga [anak], at kailanman ay hindi nalaman ang mabuti at masama, at ang kagalakan ng ating pagkakatubos, at ang buhay na walang hanggan na ibinibigay ng Diyos sa lahat ng masunurin” (Moises 5:11; tingnan din sa talata 10).

Larawan

batang lalaking nakangiti

Tumanggap ng Pisikal na Katawan

Ang isang layunin ng ating pagparito sa lupa ay upang tumanggap tayo ng pisikal na katawan kung saan maaaring manahan ang ating espiritu. Ang ating katawan ay sagrado at mahimalang likha ng Diyos. Dahil sa ating pisikal na katawan, maaari tayong gumawa, matuto, at makaranas ng maraming bagay na hindi magagawa ng ating espiritu. Maaari tayong umunlad sa mga paraan na hindi natin magagawa bilang mga espiritu.

Dahil ang ating katawan ay mortal, tayo ay makakaranas ng sakit, karamdaman, at iba pang mga pagsubok. Ang mga karanasang ito ay makatutulong sa atin na magkaroon pasensya, pagkahabag, at iba pang mga katangian ng Diyos. Bahagi ang mga ito ng ating landas tungo sa kagalakan. Ang pagpili ng tama kapag mahirap itong gawin ay kadalasan kung kailan nagiging bahagi ng ating pagkatao ang pananampalataya, pag-asa, at pag-ibig sa kapwa.

Ang isa pang layunin ng mortalidad ay ang matutuhang gamitin nang tama ang ating kalayaang pumili—na piliin ang tama. Ang pagkatutong gamitin nang tama ang ating kalayaang pumili ay napakahalaga sa pagiging katulad ng Diyos.

Itinuro sa atin ng Ama sa Langit at ni Jesucristo kung ano ang tama at binigyan tayo ng mga kautusan na aakay sa atin tungo sa kaligayahan. Tinutukso tayo ni Satanas na gawin ang mali, ninanais na maging tulad natin siya na kaaba-aba. Nakakaranas tayo ng pagsalungat sa pagitan ng mabuti at masama, na kailangan para matutuhan nating gamitin sa tama ang ating kalayaan pumili (tingnan sa 2 Nephi 2:11).

Kapag sinunod natin ang Diyos, tayo ay uunlad at matatanggap natin ang Kanyang mga ipinangakong pagpapala. Kapag tayo ay sumuway, inilalayo natin ang ating sarili sa Kanya at matatanggap natin ang mga bunga ng kasalanan. Kahit kung minsan ay parang kabaligtaran ang nangyayari, ang kasalanan ay kalaunang humahantong sa kalungkutan. Ang mga pagpapala ng pagsunod—at ang mga bunga ng kasalanan—ay kadalasang hindi kaagad napapansin o nakikita. Ngunit tiyak ang mga ito, dahil makatarungan ang Diyos.

Kahit na gawin natin ang lahat ng ating makakaya, tayo ay magkakasala at “hindi [makakaabot] sa kaluwalhatian ng Diyos” (Roma 3:23). Nalalaman ito, ang Ama sa Langit ay naglaan ng paraan para tayo ay makapagsisi upang tayo ay makabalik sa Kanya.

Dinadala ng pagsisisi sa ating buhay ang kapangyarihan ng ating Manunubos na si Jesucristo (tingnan sa Helaman 5:11). Kapag tayo ay nagsisisi, tayo ay nalilinis mula sa kasalanan sa pamamagitan ng nagbabayad-salang sakripisyo ni Jesucristo at ng kaloob na Espiritu Santo (tingnan sa 3 Nephi 27:16–20). Sa pamamagitan ng pagsisisi, tayo ay magkakaroon ng kagalakan. Ang landas pabalik sa ating Ama sa Langit ay bukas para sa atin, dahil Siya ay mahabagin. (Tingnan sa “Pagsisisi” sa lesson 3.)

Ang isa pang layunin ng buhay na ito ay upang magkaroon tayo ng karanasan na matatamo lamang natin sa pamamagitan ng pagkawalay sa ating Ama sa Langit. Dahil hindi natin Siya nakikita, kailangan nating mamuhay ayon sa pananampalataya (tingnan sa 2 Corinto 5:6–7).

Hindi tayo iniwang mag-isa ng Diyos sa paglalakbay na ito. Ipinagkaloob Niya sa atin ang Espiritu Santo na siyang gagabay, magpapalakas, at magpapabanal sa atin. Ipinagkaloob din Niya ang mga banal na kasulatan, mga propeta, panalangin, at ang ebanghelyo ni Jesucristo.

Ang bawat bahagi ng ating mortal na karanasan—ang mga kagalakan at kalungkutan, ang mga tagumpay at pagkabigo—ay makatutulong sa atin na umunlad habang tayo ay naghahandang makabalik sa Diyos.

Larawan

The Crucifixion [Ang Pagpapako sa Krus], ni Harry Anderson

Dinaig ni Jesucristo ang Kamatayan para sa Lahat

Nang namatay si Jesucristo sa krus, naghiwalay ang Kanyang espiritu at Kanyang katawan. Sa ikatlong araw, nagsamang muli ang Kanyang espiritu at Kanyang katawan, at hindi na muling maghihiwalay pa kailanman. Nagpakita siya sa maraming tao, ipinakita Niya na mayroon Siyang imortal na katawang may laman at buto. Ang pagsasamang muli ng espiritu at katawan ay tinatawag na Pagkabuhay na Mag-uli.

Bilang mga mortal, ang bawat isa sa atin ay mamamatay. Gayunman, dahil napagtagumpayan ni Jesus ang kamatayan, ang bawat taong isinilang sa mundo ay mabubuhay na mag-uli. Ang Pagkabuhay na Mag-uli ay isang kaloob ng Diyos para sa lahat, na ibinigay sa pamamagitan ng awa at nakatutubos na biyaya ng Tagapagligtas. Ang espiritu at katawan ng bawat tao ay magsasamang muli, at bawat isa sa atin ay mabubuhay nang walang-hanggan na may perpekto at nabuhay na mag-uling katawan. Kung hindi dahil kay Jesucristo, wawakasan ng kamatayan ang lahat ng ating pag-asang mamuhay kalaunan kasama ng Ama sa Langit (tingnan sa 2 Nephi 9:8–12).

Upang maunawaan ang pag-asa na matatanggap natin sa pamamagitan ni Cristo, kailangan nating maunawaan ang batas ng katarungan. Ito ang hindi nagbabagong batas na nagdadala ng mga bunga para sa ating mga gawa. Ang pagsunod sa Diyos ay nagdadala ng mabubuting bunga, at ang pagsuway naman ay nagdadala ng masasamang bunga. (Tingnan sa Alma 42:14–18.) Kapag nagkakasala tayo, nagiging marumi tayo sa espirituwal, at walang maruming bagay ang maaaring mamuhay kasama ng Diyos (tingnan sa 3 Nephi 27:19).

Larawan

Jesus Praying in Gethsemane [Si Jesus na Nagdarasal sa Getsemani], ni Harry Anderson

Sa nagbabayad-salang sakripisyo ni Jesucristo, pinagdusahan at binayaran Niya ang kabayaran para sa ating mga kasalanan (tingnan sa 3 Nephi 27:16–20). Ang plano ng Diyos ay nagbigay ng kapangyarihan kay Jesucristo na maging ating tagapamagitan—na tumayo sa pagitan natin at ng katarungan (tingnan sa Mosias 15:9). Dahil sa nagbabayad-salang sakripisyo ni Jesus, maaangkin Niya ang karapatan Niyang magbigay ng awa para sa atin kapag tayo ay sumampalataya tungo sa pagsisisi (tingnan sa Moroni 7:27; Doktrina at mga Tipan 45:3–5). “Sa gayon mabibigyang-kasiyahan ng awa ang hinihingi ng katarungan, at yayakapin [tayo] ng mga bisig ng kaligtasan” (Alma 34:16).

Tanging sa pamamagitan ng kaloob na Pagbabayad-sala ng Tagapagligtas at ng ating pagsisisi tayo makakabalik para mamuhay sa piling ng Diyos. Kapag nagsisi tayo, tayo ay mapapatawad at malilinis sa espirituwal. Maaalis sa atin ang bigat ng pang-uusig ng budhi na mula sa ating mga kasalanan. Mapapagaling ang ating sugatang kaluluwa. Mapupuspos tayo ng kagalakan (tingnan sa Alma 36:24).

Bagama’t hindi tayo perpekto at maaaring muling magkulang, ang biyaya, pag-ibig, at awa na mayroon si Jesucristo ay higit pa sa kabiguan, pagkukulang, at kasalanan na mayroon tayo. Ang Diyos ay palaging handa at sabik na yakapin tayo kapag tayo ay bumaling sa Kanya at nagsisi (tingnan sa Lucas 15:11–32). Walang bagay o tao ang “makapaghihiwalay sa atin sa pag-ibig ng Diyos, na na kay Cristo Jesus na Panginoon natin” (Roma 8:39).

Sa Kanyang Pagbabayad-sala, inako ni Jesucristo ang ating mga pasakit, paghihirap, at kahinaan. Dahil dito, nalaman Niya “ayon sa laman kung paano tutulungan ang kanyang mga tao alinsunod sa kanilang mga kahinaan” (Alma 7:12; tingnan ang talata 11). Inaanyayahan Niya tayo, “Lumapit kayo sa akin,” at kapag ginawa natin ito, pagkakalooban Niya tayo ng kapahingahan, pag-asa, lakas, pananaw, at pagpapagaling (Mateo 11:28; tingnan din sa talata 29–30).

Sa pag-asa natin kay Jesucristo at sa Kanyang Pagbabayad-sala, matutulungan Niya tayo na tiisin ang ating mga pagsubok, karamdaman, at sakit. Mapupuspos tayo ng galak, kapayapaan, at kapanatagan. Lahat ng di makatarungan sa buhay ay naiwawasto sa pamamagitan ng Pagbabayad-sala ni Jesucristo.

Ginagawang posible ng plano ng Diyos na tayo ay umunlad at makatanggap ng buhay na walang hanggan. Pagkatapos ng ating panahon sa daigdig ng mga espiritu, ang Pagkabuhay na Mag-uli ang susunod na hakbang sa ating pag-unlad.

Ang Pagkabuhay na Mag-uli ay ang muling pagsasama ng ating katawan at espiritu. Bawat isa sa atin ay mabubuhay na mag-uli. Ito ay posible dahil sa Pagbabayad-sala at Pagkabuhay na Mag-uli ng Tagapagligtas. (Tingnan sa Alma 11:42–44.)

Kapag tayo ay nabuhay na mag-uli, ang bawat isa sa atin ay magkakaroon ng perpektong pisikal na katawan, na hindi na makakaranas ng sakit at karamdaman. Tayo ay magiging imortal, mabubuhay nang walang hanggan.

Dahil tayong lahat ay mabubuhay na mag-uli, tayo ay maliligtas mula sa pisikal na kamatayan. Ang kaloob na ito ay ibinigay sa atin sa pamamagitan ng biyaya ni Jesucristo.

Maaari din tayong maligtas mula sa mga bunga na ipapataw ng batas ng katarungan para sa ating mga kasalanan. Naging posible rin ang kaloob na ito dahil sa kabutihan at awa ni Jesucristo kapag tayo ay nagsisi. (Tingnan sa Alma 42:13–15, 21–25.)

Ang kadakilaan, o buhay na walang hanggan, ay ang pinakamataas na antas ng kaligayahan at kaluwalhatian sa kahariang selestiyal. Ang kadakilaan ay isang kaloob na may kondisyon. Itinuro ni Pangulong Russell M. Nelson, “Ang mga kondisyong iyon na magpapamarapat sa atin ay kinabibilangan ng pananampalataya sa Panginoon, pagsisisi, binyag, pagtanggap ng Espiritu Santo, at pananatiling tapat sa mga ordenansa at tipan ng templo” (“Salvation and Exaltation,” Liahona, Mayo 2008, 9).

Ang ibig sabihin ng kadakilaan ay ang mamuhay kasama ng Diyos nang walang hanggan sa walang-hanggang mga pamilya. Ito ay ang pagkakilala sa Diyos at kay Jesucristo, pagiging tulad Nila, at pagkakaroon ng buhay na tulad ng sa Kanila.