1. I powtarzam, moi bracia, chciałbym, abyście sobie przypomnieli czas, gdy Pan Bóg dał te przykazania Swym dzieciom; i pragnę, abyście pamiętali, że Pan Bóg ustanowił kapłanów według Swego świętego porządku, który był według porządku Jego Syna, aby nauczali ludzi tych rzeczy.

2. I kapłani ci zostali ustanowieni według porządku Jego Syna w taki sposób, żeby ludzie mogli wiedzieć, w jaki sposób oczekiwać Jego Syna dla odkupienia.

3. I taki był sposób ich ustanawiania — będąc powołani i przygotowani od założenia świata zgodnie z uprzednią wiedzą Bożą, ze względu na ich niezmierną wiarę i dobre uczynki; najpierw mając swobodę wyboru pomiędzy dobrem a złem; przeto wybrawszy dobro i wykazawszy się niezmiernie wielką wiarą, są powołani świętym powołaniem, zaiste, tym świętym powołaniem, które zostało przygotowane wraz z odkupieniem przygotowanym dla nich i według niego.

4. I tak zostali powołani do tego świętego powołania ze względu na swą wiarę, podczas gdy inni odrzucili Ducha Bożego z powodu zatwardziałości swych serc i ślepoty swych umysłów, a gdyby tak się nie stało, mogliby mieć równie wielki przywilej, co ich bracia.

5. Czyli innymi słowy, na początku mieli taki sam status jak ich bracia; to święte powołanie zostało więc przygotowane od założenia świata dla tych, którzy nie znieczulą swych serc, i było ono w zadośćuczynieniu Jednorodzonego Syna, które było także przygotowane, i poprzez nie —

6. I tak, będąc powołani tym świętym powołaniem i ustanowieni do wyższego kapłaństwa świętego porządku Boga, aby nauczać dzieci ludzkie Jego przykazań, by również mogły wejść do Jego odpoczynku —

7. To wyższe kapłaństwo jest według porządku Jego Syna i porządek ten istnieje od założenia świata; czyli innymi słowy jest bez początku dni czy końca lat, i jest przygotowane od wieczności po całą wieczność, zgodnie z Jego uprzednią wiedzą o wszystkim —

8. I zostali ustanowieni w ten sposób — otrzymawszy święte powołanie i będąc ustanowieni świętym obrzędem, i przyjmując na siebie wyższe kapłaństwo świętego porządku, które to powołanie i obrzęd, i wyższe kapłaństwo nie mają początku ani końca —

9. Tak stają się na zawsze wyższymi kapłanami, według porządku Syna, Jednorodzonego od Ojca, który jest bez początku dni czy końca lat, który jest pełen łaski, sprawiedliwości i prawdy. I tak oto się dzieje. Amen.

10. I, jak już powiedziałem o tym świętym porządku, czyli wyższym kapłaństwie, wielu zostało do niego ustanowionych i stało się wyższymi kapłanami Boga; i to ze względu na ich niezmierną wiarę i pokutę, i prawość przed Bogiem, albowiem woleli odpokutować i postępować w prawości niż zmarnieć;

11. Zostali więc powołani do tego świętego porządku i uświęceni, a ich szaty zostały wybielone przez krew Baranka.

12. I, będąc uświęceni przez Ducha Świętego, w wybielonych szatach, będąc nieskalani i bez skazy przed Bogiem, nie mogli patrzeć na grzech bez odrazy; i było wielu, niezmiernie wielu, którzy zostali oczyszczeni i weszli do odpoczynku Pana, Swego Boga.

13. I teraz, moi bracia, pragnę, abyście ukorzyli się przed Bogiem i przynieśli owoc godny pokuty, abyście wy także mogli wejść do tego odpoczynku.

14. Zaiste, ukorzcie się, jak ludzie w dniach Melchizedeka, który był również wyższym kapłanem, według tego samego porządku, o jakim mówiłem, i który także przyjął wyższe kapłaństwo na wieki.

15. Był to ten sam Melchizedek, któremu Abraham, nasz ojciec, oddawał dziesięcinę; zaiste, nasz ojciec Abraham oddawał dziesięcinę, dziesiątą część wszystkiego, co posiadł.

16. Teraz te obrzędy zostały dane w ten sposób, aby przez nie ludzie mogli oczekiwać Syna Bożego — obrzędy będące symbolem Jego porządku, a raczej będące Jego porządkiem, a to wszystko, by mogli oczekiwać od Niego odpuszczenia swych grzechów i wejść do odpoczynku Pana.

17. I ten Melchizedek był królem nad krainą Salem; a jego lud stał się mocny w niegodziwości i występkach; zaiste, cały jego lud zszedł na złą drogę; był on przepełniony wszelkiego rodzaju niegodziwością.

18. Lecz Melchizedek, wykazawszy się wielką wiarą i otrzymawszy urząd wyższego kapłaństwa według świętego porządku Boga, głosił pokutę swemu ludowi. I oto, odpokutowali; i Melchizedek zaprowadził pokój na ziemi w swoich dniach; dlatego zwano go księciem pokoju, bo był królem Salemu za panowania jego ojca.

19. I wielu było przed nim, a także wielu po nim, lecz nikt nie był większy od niego; dlatego jest on szczególnie wspomniany.

20. I nie potrzebuję powtarzać, gdyż to, co powiedziałem, wystarcza. Oto pisma święte są przed wami; jeśli będziecie je przeinaczać, będzie to na waszą własną zgubę.

21. I teraz stało się, że gdy Alma powiedział im te słowa, wyciągnął rękę do nich i zawołał potężnym głosem: Teraz jest czas, by odpokutować, albowiem zbliża się dzień zbawienia;

22. Zaiste, i głos Pana, przez usta aniołów, głosi to wszystkim narodom; zaiste, głosi, aby poznali dobrą nowinę wielkiej radości; zaiste, i rozgłasza tę dobrą nowinę pośród wszystkich swoich ludów, zaiste, nawet tych rozsianych na powierzchni tej ziemi; przeto doszła ona i do nas.

23. I zostało to nam ujawnione w prosty sposób, abyśmy zrozumieli i nie zbłądzili, ponieważ jesteśmy tułaczami po obcej ziemi; przeto jesteśmy wielce ulubieni, bo oznajmiono nam tę dobrą nowinę we wszystkich częściach naszej winnicy.

24. Albowiem aniołowie oznajmiają to teraz wielu na naszej ziemi i czynią to w celu przygotowania serc dzieci ludzkich na przyjęcie Jego słowa, gdy przyjdzie On w Swej chwale.

25. I teraz czekamy tylko, by usłyszeć, jak te dobre wieści będą głoszone z ust aniołów, że On przyjdzie; gdyż zbliża się czas, a nie wiemy, jak szybko. I proszę Boga, aby nastąpiło to za moich dni; ale czy to będzie wcześniej, czy później, będę się tym radował.

26. I będzie to oznajmione sprawiedliwym i świętym mężom ustami aniołów, w czasie Jego przyjścia, aby spełniły się słowa naszych ojców, zgodnie z tym, co mówili o Nim według ducha proroctwa, który w nich był.

27. I teraz, moi bracia, pragnę z głębi serca, zaiste, z wielkim niepokojem sprawiającym mi ból, abyście zważali na moje słowa i wyzbyli się swych grzechów, i nie odkładali dnia waszej pokuty;

28. Lecz abyście ukorzyli się przed Panem i wzywali Jego świętego imienia, i byście czuwali i modlili się nieustannie, abyście nie byli kuszeni ponad swą wytrzymałość, i tak byli prowadzeni przez Ducha Świętego, stając się pokorni, łagodni, ulegli, cierpliwi, pełni miłości i wytrwali we wszystkim;

29. Mając wiarę w Pana; mając nadzieję, że otrzymacie życie wieczne; zawsze żywiąc miłość Bożą w swych sercach, abyście zostali podniesieni ostatniego dnia i weszli do Jego odpoczynku.

30. I niech Pan da wam pokutę, abyście nie ściągnęli na siebie Jego gniewu, byście nie zostali zakuci w łańcuchy piekła i nie ponieśli drugiej śmierci.

31. I Alma powiedział jeszcze dużo więcej słów temu ludowi, które nie są zapisane w tej księdze.