1 Dëgjoni, O ju qiej dhe vër vesh, O tokë, dhe gëzohuni ju banorë të saj, sepse Zoti është Perëndi dhe përveç tij nuk ka Shpëtimtar.

2 E madhe është urtësia e tij, të mrekullueshme janë udhët e tij dhe shtrirjen e veprave të tij askush nuk mund ta gjejë.

3 Qëllimet e tij nuk dështojnë as nuk ka ndonjë që mund ta ndalë dorën e tij.

4 Nga përjetësia në përjetësi ai është i njëjtë dhe vitet e tij kurrë nuk shteren.

5 Sepse kështu thotë Zoti—Unë, Zoti, jam i mëshirshëm dhe i hirshëm për ata që më kanë frikë dhe gëzohem t’i nderoj ata që më shërbejnë në drejtësi dhe në të vërtetë deri në fund.

6 I madh do të jetë shpërblimi i tyre dhe e përjetshme do të jetë lavdia e tyre.

7 Dhe atyre unë do t’ua zbuloj gjithë misteret, po, gjithë misteret e fshehura të mbretërisë sime, që nga kohërat e lashta dhe për epokat që vijnë, do t’ua bëj të njohur atyre pëlqimin e mirë të vullnetit tim për të gjitha gjërat që lidhen me mbretërinë time.

8 Po, madje mrekullitë e përjetësisë do t’i njohin ata dhe gjërat që do të vijnë, do t’ua tregoj, madje gjërat e shumë brezave.

9 Dhe urtësia e tyre do të jetë e madhe dhe të kuptuarit e tyre do të arrijë qiellin; dhe përpara tyre urtësia e të urtëve do të humbasë dhe zgjuarsia e të diturve do të bëhet hiç.

10 Sepse me anë të Shpirtit tim do t’i ndriçoj dhe me anë të fuqisë sime do t’ua bëj të njohura sekretet e vullnetit tim—po, madje ato gjëra që syri s’i ka parë as veshi nuk i ka dëgjuar, as që kanë hyrë në zemrën e njeriut.

11 Ne, Joseph Smith i Riu dhe Sidney Rigdon, duke qenë në Shpirt, në ditën e gjashtëmbëdhjetë të shkurtit, në vitin e Zotit tonë një mijë e tetëqind e tridhjetë e dy—

12 Me anë të fuqisë së Shpirtit sytë tanë u hapën dhe të kuptuarit tonë u ndriçua, kështu që të shihnim dhe të kuptonim gjërat e Perëndisë—

13 Madje ato gjëra që ishin nga fillimi, përpara se bota të ishte, të cilat u shuguruan nga Ati, nëpërmjet Birit të tij të Vetëmlindur, që ishte në gjirin e Atit, madje që nga fillimi;

14 Për të cilin ne japim dëshmi; dhe dëshmia që ne japim, është plotësia e ungjillit të Jezu Krishtit, që është Biri, të cilin ne e pamë dhe me të cilin biseduam në vegimin hyjnor.

15 Sepse, ndërsa po bënim punën e përkthimit, që Zoti na e kishte caktuar, arritëm tek vargu njëzet e nëntë i kapitullit të pestë të Gjonit, i cili na u dha si vijon—

16 Duke folur për ringjalljen e të vdekurve, lidhur me ata që do të dëgjojnë zërin e Birit të Njeriut:

17 Dhe do të dalin; ata që kanë bërë mirë, në ringjalljen e të drejtëve; dhe ata që kanë bërë keq, në ringjalljen e të padrejtëve.

18 Tani kjo na bëri të mrekullohemi, sepse na u dha nga Shpirti.

19 Dhe ndërsa medituam për këto gjëra, Zoti preku sytë e të kuptuarit tonë dhe ata u hapën e lavdia e Zotit shkëlqeu përreth.

20 Dhe ne vumë re lavdinë e Birit, në të djathtë të Atit, dhe morëm nga plotësia e tij;

21 Dhe pamë engjëjt e shenjtë dhe ata që shenjtërohen përpara fronit të tij, duke adhuruar Perëndinë dhe Qengjin, të cilët e adhurojnë atë përherë e përgjithmonë.

22 Dhe tani, pas shumë dëshmive që janë dhënë për të, kjo është dëshmia, e fundit e të gjithave, që ne japim për të: Se ai jeton!

23 Sepse ne e pamë atë, madje në të djathtën e Perëndisë; dhe ne e dëgjuam zërin duke dhënë dëshmi se ai është i Vetëmlinduri i Atit—

24 Se nëpërmjet tij dhe prej tij, dhe përmes tij, botët janë e u krijuan dhe banorët e tyre janë bij e bija të lindura të Perëndisë.

25 Dhe këtë ne e pamë gjithashtu dhe japim dëshmi, se një engjëll i Perëndisë, që ishte në autoritet në praninë e Perëndisë, që ngriti krye kundër Birit të Vetëmlindur të cilin Ati e donte dhe i cili ishte në gjirin e Atit, u flak nga prania e Perëndisë dhe e Birit,

26 Dhe u quajt Humbje, sepse qiejt vajtuan për të—ai ishte Luciferi, një bir i mëngjesit.

27 Dhe ne vështruam dhe shihni, ai ka rënë! ka rënë, madje një bir i mëngjesit!

28 Dhe ndërsa ne ishim ende në Shpirt, Zoti na urdhëroi që ne duhej ta shkruanim vegimin; pasi ne pamë Satanin, atë gjarpër të lashtë, madje djallin, që ngriti krye kundër Perëndisë dhe kërkoi të merrte mbretërinë e Perëndisë tonë dhe Krishtit të tij—

29 Prandaj ai u shpall luftë shenjtorëve të Perëndisë dhe i mbështjell ata përreth.

30 Dhe ne pamë një vegim të vuajtjeve të atyre me të cilët ai bëri luftë dhe i mposhti, sepse kështu erdhi zëri i Zotit tek ne:

31 Kështu thotë Zoti lidhur me ata që e njohin fuqinë time dhe janë bërë pjesëmarrës të saj, dhe lejuan vetë përmes fuqisë së djallit të mposhteshin dhe të mohonin të vërtetën e të kundërshtonin fuqinë time—

32 Janë ata që janë bijtë e humbjes, për të cilët unë them se do të kishte qenë më mirë të mos ishin lindur kurrë;

33 Sepse ata janë enë të zemërimit, të dënuar të vuajnë zemërimin e Perëndisë, me djallin dhe engjëjt e tij në përjetësi;

34 Lidhur me të cilët unë kam thënë se nuk ka falje në këtë botë, as në botën që vjen—

35 Sepse mohuan Shpirtin e Shenjtë pasi e kishin marrë atë dhe sepse mohuan Birin e Vetëmlindur të Atit, duke e kryqëzuar vetë dhe duke e poshtëruar hapur atë.

36 Këta janë ata që do të shkojnë larg në liqenin e zjarrit dhe të squfurit, me djallin dhe engjëjt e tij—

37 Dhe të vetmit mbi të cilët vdekja e dytë do të ketë ndonjë fuqi;

38 Po, në të vërtetë, të vetmit që nuk do të shëlbehen në kohën e caktuar të Zotit, pas vuajtjeve të zemërimit të tij.

39 Sepse të gjithë ata që mbeten, do të nxirren me anë të ringjalljes së të vdekurve, nëpërmjet ngadhnjimit dhe lavdisë së Qengjit që u vra, i cili ishte në gjirin e Atit përpara se botët të bëheshin.

40 Dhe ky është ungjilli, lajmet e mira që zëri nga qiejt dha dëshmi për ne—

41 Se ai erdhi në botë, madje Jezusi, që të kryqëzohej për botën dhe të merrte mëkatet e botës, dhe ta shenjtëronte botën, dhe ta pastronte atë nga gjithë padrejtësia;

42 Se nëpërmjet tij të gjithë mund të shpëtohen, të cilët Ati i kishte vënë nën fuqinë e tij dhe i kishte bërë prej atij;

43 I cili përlëvdon Atin dhe i shpëton gjithë veprat e duarve të tij, përveç atyre bijve të humbjes që e mohojnë Birin, pasi Ati ta ketë zbuluar atë.

44 Prandaj ai i shpëton të tërë, përveç atyre—ata do të shkojnë larg në ndëshkim të përhershëm, që është ndëshkim i pafund, që është ndëshkim i përjetshëm, për të mbretëruar me djallin dhe engjëjt e tij në përjetësi, ku krimbi i tyre nuk vdes dhe zjarri nuk fiket, që është mundimi i tyre—

45 Dhe fundin e tij, as vendin e tij, as mundimin e tyre askush s’e njeh;

46 As nuk iu zbulua, as i është, as do t’i zbulohet njeriut, përveç atyre që bëhen pjesëmarrës të tij;

47 Megjithatë, unë, Zoti, ua tregoj atë me anë të vegimit shumë vetëve, por menjëherë e mbyll atë përsëri;

48 Si rrjedhim, fundin, gjerësinë, lartësinë, thellësinë dhe mjerimin e tij ata nuk e kuptojnë, as ndonjë njeri, përveç atyre që shugurohen në këtë dënim.

49 Dhe ne dëgjuam zërin duke thënë: Shkruajeni vegimin, sepse ja, ky është qëllimi i vegimit të vuajtjeve të të paperëndishmëve.

50 Dhe përsëri ne japim dëshmi—pasi ne pamë e dëgjuam dhe kjo është dëshmia e ungjillit të Krishtit lidhur me ata që do të vijnë në ringjalljen e të drejtëve—

51 Janë ata që morën dëshminë e Jezusit dhe besuan në emër të tij e u pagëzuan sipas mënyrës së varrimit të tij, duke u varrosur në ujë në emër të tij, dhe kjo sipas urdhërimit që ai ka dhënë—

52 Se me anë të zbatimit të urdhërimeve ata mund të lahen e pastrohen nga gjithë mëkatet e tyre dhe mund të marrin Shpirtin e Shenjtë me anë të vënies së duarve prej atij që shugurohet dhe vuloset në këtë fuqi;

53 Dhe të cilët kanë sukses nëpërmjet besimit dhe vulosen me anë të Shpirtit të Shenjtë të premtimit, që Ati e derdh mbi gjithë ata që janë të drejtë dhe të vërtetë.

54 Janë ata që janë kisha e të Parëlindurit.

55 Janë ata, në duart e të cilëve Ati ka dhënë gjithçka—

56 Janë ata që janë priftërinj dhe mbretër, të cilët kanë marrë nga plotësia e tij dhe nga lavdia e tij;

57 Dhe janë priftërinj të Më të Lartit, sipas urdhërit të Melkizedekut, i cili ishte sipas urdhërit të Enokut, i cili ishte sipas urdhërit të Birit të Vetëmlindur.

58 Prandaj, siç është shkruar, ata janë perëndi, madje bijtë e Perëndisë—

59 Prandaj, të gjitha gjërat janë të tyret, qoftë jetë apo vdekje, ose gjërat e tanishme, ose gjërat që do të vijnë, të gjitha janë të tyret dhe ata janë të Krishtit e Krishti është i Perëndisë.

60 Dhe ata do të mposhtin gjithçka.

61 Prandaj, askush të mos përlëvdohet në njeriun, por më mirë të përlëvdohet në Perëndinë, i cili do t’i nënshtrojë të gjithë armiqtë nën këmbët e tij.

62 Këta do të banojnë në prani të Perëndisë dhe Krishtit të tij përherë e përgjithmonë.

63 Këta janë ata që ai do t’i sjellë me vete, kur të vijë në retë e qiellit për të mbretëruar në tokë mbi popullin e tij.

64 Këta janë ata që do të kenë pjesë në ringjalljen e parë.

65 Këta janë ata që do të dalin në ringjalljen e të drejtëve.

66 Këta janë ata që kanë ardhur në malin Sion dhe në qytetin e Perëndisë së gjallë, vendin qiellor, më të shenjtin e të gjithëve.

67 Këta janë ata që kanë ardhur me një mori të panumërt engjëjsh, me kuvendin e përgjithshëm dhe me kishën e Enokut dhe të të Parëlindurit.

68 Këta janë ata, emrat e të cilëve shkruhen në qiell, ku Perëndia dhe Krishti janë gjykatësi i të gjithëve.

69 Këta janë ata që janë njerëz të drejtë, të bërë të përsosur nëpërmjet Jezusit, ndërmjetësit të besëlidhjes së re, i cili e kreu këtë shlyerje të përsosur nëpërmjet derdhjes së vetë gjakut të tij.

70 Këta janë ata, trupat e të cilëve janë çelestialë, lavdia e të cilëve është ajo e diellit, madje lavdia e Perëndisë, më të lartit të të gjithëve, lavdi që diellin në kupën e qiellit është shkruar të ketë të ngjashëm.

71 Dhe përsëri, ne vështruam botën terrestriale dhe, vini re e shihni, këta janë ata që janë të terrestrialit, lavdia e të cilëve ndryshon nga ajo e kishës së të Parëlindurit që ka marrë plotësinë e Atit, madje si ajo e hënës ndryshon nga dielli në kupën qiellore.

72 Vini re, këta janë ata që vdiqën pa ligj;

73 Dhe gjithashtu ata që janë shpirtrat e njerëzve të mbajtur në burg, të cilët Biri i vizitoi dhe u predikoi ungjillin, që ata të mund të gjykohen sipas njerëzve në mish;

74 Të cilët nuk morën dëshmi për Jezusin në mish, por më pas e morën atë.

75 Këta janë ata që janë burra të ndershëm të tokës, të cilët ishin të verbuar nga dredhitë e njerëzve.

76 Këta janë ata që marrin nga lavdia e tij, por jo nga plotësia e tij.

77 Këta janë ata që marrin nga prania e Birit, por jo nga plotësia e Atit.

78 Prandaj, ata janë trupa tokësorë e jo trupa çelestialë dhe ndryshojnë në lavdi si hëna ndryshon nga dielli.

79 Këta janë ata që nuk janë të guximshëm në dëshminë e Jezusit; prandaj, ata nuk e marrin kurorën mbi mbretërinë e Perëndisë sonë.

80 Dhe tani ky është fundi i vegimit që ne pamë për terrestrialin, të cilin Zoti na urdhëroi ta shkruanim ndërsa ishim ende në Shpirt.

81 Dhe përsëri, ne pamë lavdinë e telestialit, lavdia e të cilit është ajo më e vogla, madje si lavdia e yjeve ndryshon nga ajo e lavdisë së hënës në kupën qiellore.

82 Këta janë ata që nuk e pranuan ungjillin e Krishtit, as dëshminë e Jezusit.

83 Këta janë ata që nuk e mohojnë Shpirtin e Shenjtë.

84 Këta janë ata që flaken në ferr.

85 Këta janë ata që nuk do të shëlbehen nga djalli deri në ringjalljen e parë, derisa Zoti, madje Krishti Qengji, do të përfundojë veprën e tij.

86 Këta janë ata që nuk marrin nga plotësia e tij në botën e përjetshme, por nga Shpirti i Shenjtë nëpërmjet shërbimit të terrestrialit;

87 Dhe terrestriali nëpërmjet shërbimit të çelestialit.

88 Dhe gjithashtu telestiali e merr atë nga administrimi i engjëjve të cilët caktohen për t’u shërbyer atyre ose të cilët caktohen të jenë shpirtra shërbestarë për ta; sepse ata do të jenë trashëgimtarë të shpëtimit.

89 Dhe kështu ne pamë, në vegimin qiellor, lavdinë e telestialit, që tejkalon çdo zgjuarsi;

90 Dhe askush nuk e di atë, përveç atij të cilit Perëndia ia ka zbuluar.

91 Dhe kështu ne pamë lavdinë e terrestrialit, e cila e kapërcen në gjithçka lavdinë e telestialit, madje në lavdi dhe në pushtet, dhe në fuqi, dhe në sundim.

92 Dhe kështu ne pamë lavdinë e çelestialit, e cila kapërcen në gjithçka—ku Perëndia, madje Ati, mbretëron mbi fronin e tij përherë e përgjithmonë;

93 Përpara fronit të të cilit gjithë gjërat përkulen me nderim të përulur dhe i japin atij lavdi përherë e përgjithmonë.

94 Ata që banojnë në prani të tij, janë kisha e të Parëlindurit; dhe ata shohin ashtu siç shihen dhe njohin ashtu siç njihen, duke patur marrë nga plotësia e tij dhe nga hiri i tij;

95 Dhe ai i bën ata të barabartë në fuqi dhe në pushtet, dhe në sundim.

96 Dhe lavdia e çelestialit është një, madje siç është lavdia e diellit një.

97 Dhe lavdia e terrestrialit është një, madje siç është një lavdia e hënës.

98 Dhe lavdia e telestialit është një, madje siç është një lavdia e yjeve; sepse, ashtu si një yll ndryshon nga një yll tjetër në lavdi, madje kështu ndryshon njëri nga tjetri në lavdi në botën telestiale;

99 Sepse këta janë ata që janë të Palit dhe të Apolit, dhe të Kefës.

100 Këta janë ata që thonë se janë disa të njërit e disa të tjetrit—disa të Krishtit e disa të Gjonit, dhe disa të Moisiut, dhe disa të Elias, dhe disa të Esaias, dhe disa të Isaias, dhe disa të Enokut;

101 Por nuk e pranuan ungjillin, as dëshminë e Jezusit, as profetët, as besëlidhjen e përjetshme.

102 Së fundi fare, këta të gjithë janë ata që nuk do të mblidhen me shenjtorët, për t’u rrëmbyer me kishën e të Parëlindurit dhe për t’u marrë mbi re.

103 Këta janë ata që janë gënjeshtarë dhe magjistarë, dhe kurorëshkelës, dhe kurvërues, dhe kushdo që do e bën një gënjeshtër.

104 Këta janë ata që do të vuajnë zemërimin e Perëndisë në tokë.

105 Këta janë ata që do të vuajnë hakmarrjen e zjarrit të përjetshëm.

106 Këta janë ata që flaken në ferr dhe vuajnë zemërimin e Perëndisë së Plotfuqishëm, deri në plotësinë e kohëve, kur Krishti do t’i ketë nënshtruar gjithë armiqtë nën këmbët e tij dhe do ta ketë përsosur veprën e tij;

107 Kur ai do t’ia dorëzojë mbretërinë dhe do t’ia paraqesë atë Atit, të panjollë, duke thënë: Unë kam kapërcyer dhe e kam shkelur presën e verës i vetëm, madje presën e verës së egërsisë së zemërimit të Perëndisë së Plotfuqishëm.

108 Atëherë do të kurorëzohet ai me kurorën e lavdisë së tij, për t’u ulur në fronin e pushtetit të tij për të mbretëruar përherë e përgjithmonë.

109 Por vini re dhe shihni, ne pamë lavdinë dhe banorët e botës telestiale, që ata ishin aq të panumërt, sa yjet në kupën e qiellit ose sa rëra në breg të detit.

110 Dhe dëgjuam zërin e Zotit duke thënë: Këta të gjithë do të përkulin gjunjët dhe çdo gjuhë do t’i rrëfejë atij që ulet në fron përherë e përgjithmonë;

111 Sepse ata do të gjykohen sipas veprave të tyre dhe çdonjëri do të marrë sipas veprave të tij, vetë sundimin e tij, në banesat që janë përgatitur;

112 Dhe ata do të jenë shërbëtorë të Më të Lartit; por atje ku Perëndia dhe Krishti banojnë, ata nuk mund të vijnë, botë pa fund.

113 Ky është fundi i vegimit që ne pamë, të cilin u urdhëruam ta shkruajmë ndërsa ishim ende në Shpirt.

114 Por të mëdha e të mrekullueshme janë veprat e Zotit dhe misteret e mbretërisë së tij që ai na i tregoi, të cilat tejkalojnë çdo zgjuarsi në lavdi dhe në fuqi, dhe në sundim.

115 Të cilat ai na urdhëroi se nuk duhej t’i shkruanim ndërsa ishim ende në Shpirt dhe që nuk janë të lejuara për njeriun t’i thotë;

116 As është njeriu i aftë t’i bëjë të ditura, sepse ato duhet vetëm të shihen dhe të kuptohen nëpërmjet fuqisë së Shpirtit të Shenjtë, që Perëndia e jep mbi ata që e duan atë dhe pastrohen përpara tij;

117 Të cilëve ai ua jep këtë privilegj që të shohin e të dinë vetë;

118 Që nëpërmjet fuqisë dhe manifestimit të Shpirtit, ndërsa në mish, ata të mund të jenë në gjendje t’i bëjnë ballë pranisë së tij në botën e lavdisë.

119 Dhe Perëndisë dhe Qengjit i qoftë lavdia dhe nderi, dhe zotërimi përherë e përgjithmonë. Amen.