Tłum. J.S., Ew. Marka 14:20–26. Porównaj z Ew. Marka 14:22–25
Jezus ustanawia sakrament na pamiątkę Swego ciała i krwi.
20. I gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i pobłogosławił go, i łamał, i dawał im, i rzekł: Bierzcie go i jedzcie.
21. Oto jest to dla was, abyście czynili to na pamiątkę mego ciała; albowiem tak często, jak to czynicie, będziecie pamiętać tę godzinę, w której byłem z wami.
22. I wziął kielich, a kiedy podziękował, dał go im i pili z niego wszyscy.
23. I rzekł im: To jest na pamiątkę mojej krwi, która jest przelana za wielu, i nowe świadectwo, jakie wam daję; albowiem o mnie będziecie dawać świadectwo całemu światu.
24. I tak często, jak będziecie dokonywać tego obrzędu, będziecie pamiętać mnie w tej godzinie, w której byłem z wami i piłem z wami z tego kielicha po raz ostatni podczas mojej posługi.
25. Zaprawdę, powiadam wam: O tym będziecie składać świadectwo; albowiem nie będę już odtąd pił z owocu winorośli z wami, aż do owego dnia, gdy go będę pił na nowo w królestwie Bożym.
26. I byli teraz zasmuceni, i płakali nad Nim.
Tłum. J.S., Ew. Marka 14:36–38. Porównaj z Ew. Marka 14:32–34
W Getsemane nawet Dwunastu nie pojmuje w pełni roli Jezusa jako Mesjasza.
36. I przyszli do miejsca zwanego Getsemane, które było ogrodem; i uczniowie zaczęli się ogromnie trapić, i być przytłoczeni, i narzekać w swych sercach, zastanawiając się, czy to jest Mesjasz.
37. A Jezus, znając ich serca, rzekł do uczniów Swoich: Siądźcie tutaj, kiedy będę się modlił.
38. I wziął ze sobą Piotra i Jakuba, i Jana, i zganił ich, i rzekł do nich: Moja dusza jest niezmiernie zasmucona, aż do śmierci; zostańcie tu i patrzcie.