Himaya sa Dios

Malipayong Pasko, akong minahal nga mga kaigsoonan. Akong ipahayag ang pasalamat sa Unang Kapangulohan niining espesyal nga oportunidad nga mapaambit ang akong pagbati bahin sa sagradong panahon sa Pasko ug sa pagkahimugso sa atong Ginoo ug Manluluwas, nga si Jesukristo.

Dili gyud ko mapul-an sa mga mensahe sa Pasko nga nagsugod sa pagkahimugso sa batang Jesus didto sa Bethlehem sa Judea.

Si Isaias namulong niini sa wala pa kini mahitabo sobra na sa 700 ka tuig: “Ania karon, ang usa ka ulay manamkon, ug magaanak og usa ka anak nga lalaki, ug pagatawgon ang iyang ngalan Emmanuel.”¹

Si Haring Benjamin nanagna, “Siya pagatawgon og Jesukristo, ang Anak sa Dios, ang Amahan sa Langit ug sa yuta, ang Tiglalang sa tanan nga mga butang gikan sa sinugdanan; ug ang iyang inahan pagatawgon og Maria.”²

Si propeta Nephi nakadungog og tingog nga nag-ingon, “Pagkaugma moabut Ako diha sa kalibutan.”³

Pagkasunod adlaw, tabok sa kadagatan, ang batang Kristo natawo. Dili ikapangutana nga ang iyang inahan, nga si Maria, natingala sa iyang bag-ong nahimugsong anak, ang Bugtong Anak sa Amahan diha sa unod.

Sa kabungturan sa Judea nga naglibut sa Bethlehem, si Lucas misulti nato nga ang mga magbalantay sa karnero didto sa kaumahan.⁴ Dili kini ordinaryo nga mga magbalantay sa karnero apan “makiangayon ug balaan nga mga tawo” kinsa mosaksi sa batang Kristo.⁵

“Ug, mitungha kanila ang usa ka manolunda sa Ginoo, ug ang himaya sa Ginoo misidlak libut kanila: ug sila giabut og dakong kalisang.

“Apan ang manolunda miingon kanila, Ayaw na kamo kalisang: kay tan-awa, gidad-an ko kamog maayong balita sa dakong kalipay, nga magaabut sa tanang tawo.

“Kay alang kaninyo natawo karon sa lungsod ni David ang Manluluwas nga mao ang Kristo nga Ginoo. …

“Ug sa kalit diha uban sa manolunda ang usa ka langitnong panon nga nanagdalayeg sa Dios ug nanag-ingon,

“Himaya sa Dios sa kalangitan, ug sa yuta panagdait sa mga tawo, nga iyang gikahimut-an.”⁶

Hunahunaa kana nga talan-awon sa Judea—ang panganud napuno sa kahayag sa talagsaong bitoon ug mga awit gikan sa langit nga nagpaila niining importanting hitabo. Ang mga magbalantay sa karnero dayon miadto “nga nanagdali”⁷ aron makita ang gamayng bata nga naghigda sa pasungan. Ug wala madugay ilang “gipanugilon”⁸ kon unsay ilang nakita.

Matag tuig atol sa Pasko modugang kita sa atong pagsaksi nianang mga magbalantay sa karnero, nga si Jesukristo, ang Anak sa buhing Dios, miabut sa dapit nga atong gitawag og Balaang Yuta.

Ang mga magbalantay sa karnero matinahurong miduol sa kwadra aron mosimba sa Hari sa mga hari. Unsaon man nato pagsimba Kaniya niining panahona? Walay hunong nga pag-shopping? Magdali-dali ug moadorno sa atong balay? Mao ba kana ang atong pahinungod sa atong Manluluwas? O magdala kita og kalinaw sa masulub-ong kasingkasing, panagdait niadtong nagkinahanglan og mas taas nga katuyoan, himaya sa Dios sa atong kaandam sa pagbuhat sa Iyang gusto? Yano ra ang giingon ni Jesus: “Umanhi ka, [ug] sumunod kanako.”⁹

Ang ebanghelyo ni Jesukristo, gipahiuli pinaagi ni Propeta Joseph Smith, nadunggan sa mga tumutuo sa tibuok kalibutan. Akong nasaksihan ang pahinungod niadtong mihangup sa Iyang sagradong pulong gikan sa mga isla sa dagat ngadto sa halapad nga Russia.

Pipila sa atong katigulangan apil sa unang mga Santos nga nagpundok sa Zion. Usa ka babaye, si Hannah Last Cornaby, mipuyo sa Spanish Fork, Utah. Niadtong lisud nga panahon ang Pasko usahay mailhan sa orange o gikulit nga dulaan, o tingali rag doll—apan dili pirme. Si Hannah misulat pagka-Disyembre 25, 1856:

“Miabut ang bisperas sa Pasko ug ang akong pinanggang mga anak, nga dunay binata nga pagtuo, mibitay sa ilang medyas, naghunahuna kon [kini] ba [masudlan]. Nasubo ko, pero wala nako nila gipakita ug mipasalig ko nila nga dili sila makalimtan; ug natulog sila nga malipayong nagpaabut sa buntag.

“Walay bisan unsa nga pangpatam-is, wala ko masayud unsay buhaton. Apan kinahanglan dili sila masagmuyo. Naghunahuna dayon ko sa kalbasa sa balay nga akong gilat-an ug gikuha ang sabaw, nga dihang napabukalan og pila ka oras, nahimong tam-is nga syrup. Niini, ug gamayng rekado, nakahimo ko og gingerbread dough, nga, dihang nahiwa sa lainlaing desinyo, ug naluto sa skillet, (wala koy stove) gisudlan ang ilang medyas ug nakapahimuot nila sama sa sagad nga mga lamiang kendi.”¹⁰

Ang tinuorayng kahulugan niining istorya mao ang asoy sa usa ka inahan nga nagpulaw nga wala gani stove para mapasayon ang iyang buhat. Apan mapasaligon siya nga mahatagan og kalipay ang iyang mga anak, aron masuportahan ang ilang pagtuo, aron makapamatuod diha sa ilang balay nga, “Malipayong adlaw!” Ang tanan maayo!”¹¹ Dili ba kini ang mensahe sa Pasko?

Si Presidente Monson nagtudlo: “Ang atong mga oportunidad sa paghatag sa atong panahon sa pagkatinuod walay kinutuban, apan kini mahimong mawala. Adunay mga kasingkasing nga angayang dasigon. Adunay mabinationg mga pulong nga angayang isulti. Adunay mga gasa nga angayang ihatag.”¹²

Kon makigtambayayong kita sa Ginoo—magbuhat sa Iyang gusto, modasig niadtong naglibut nato—nagasaksi kita nga Siya buhi ug nga Siya nahigugma nato, bisan unsa pa may atong temporal nga hagit.

Laing bantugang tawo sa kasaysayan sa Simbahan mao ang Scottish convert nga si John Menzies Macfarlane. Mipasakop siya sa Simbahan uban sa iyang biyudang inahan ug igsoon, ug silang tulo mibiyahe sa Salt Lake niadtong 1852. Siya 18 anyos. Sa katuigan, nahimo siyang surveyor, builder, gani district judge, apan ang iyang musika ang nakapailado niya.

Iyang giorganisar ang iyang unang choir sa Cedar City ug midala sa iyang banda libut sa southern Utah. Human sa pasundayag sa St. George, si Elder Erastus Snow, usa ka Apostol ug lider sa kolonya, midasig niya nga mobalhin sa komunidad sa southern Utah ug ikuyog ang iyang pamilya ug musika uban niya.

Lisud kaayo ang panahon niadtong 1869, ug si Elder Snow mihangyo ni Brother Macfarlane nga mopasundayag og programa sa Pasko nga modasig sa espiritu sa mga tawo. Si Brother Macfarlane ganahan og bag-o ug maayong piyesa sa musika alang sa kalihokan. Bisan giunsa niya og sulay pag-compose, walay nahitabo. Nag-ampo siya alang sa inspirasyon ug nag-ampo pag-usab. Dayon, usa ka gabii, iyang gipukaw ang iyang asawa ug mituaw, “Duna na koy mga pulong alang sa awit, ug duna na sab koy musika!” Dali siyang miadto sa keyboard sa ilang organ ug mitugtug sa tuno, misulat niini samtang ang iyang asawa naggunit sa nag-awup-awop nga suga sa gamayng pabilo nga naglutaw sa grasa. Ang mga pulong ug musika miabut:

Si Brother Macfarlane wala pa gayud nakaadto sa Judea aron makita kanang kapatagan nga mas pareho sa batoon nga kilid sa kabungturan, apan ang dinasig nga mensahe sa iyang musika miabut gikan sa iyang kalag isip saksi sa pagkahimugso sa Manluluwas didto sa Bethlehem sa Judea, sinugdanan nga mousab sa kalibutan sa kahangturan.¹⁴

Akong ihatag ang akong pagsaksi nga ang atong Mahangturong Amahan buhi. Ang iyang plano sa kalipay mipanalangin sa kinabuhi sa matag usa sa Iyang mga anak sa tanang henerasyon. Ako nasayud nga ang iyang Pinalanggang Anak, si Jesukristo, ang bata nga natawo sa Bethlehem, mao ang Manluluwas ug Manunubos sa kalibutan ug nga si Presidente Thomas S. Monson mao ang Iyang propeta sa yuta karon. Kining mga pulong sa pagdayeg namulong og kamatuoran sa akong dunggan: “Daygon ang Dios sa kahitas-an, ug kalinaw sa yuta, pagdait ipakita.”¹⁵

Sa pangalan ni Jesukristo, amen.