តើខ្ញុំអាចប្រាប់បងប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច ដើម្បីបញ្ជាក់ពីការដឹងគុណរបស់ខ្ញុំ ចំពោះគ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា និង ថ្នាក់វិទ្យាស្ថានចំពោះអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើចំពោះគ្រួសារខ្ញុំនោះ ? ក្នុងចំណោមកូនរបស់យើងទាំង ១១ នាក់ គឺពួកគេម្នាក់ៗបានចូលរៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា អស់រយៈពេលបួនឆ្នាំ ហើយបើសរុបទៅគឺរយៈពេល ៤៤ ឆ្នាំនៃថ្នាក់សិក្ខាសាលានៅក្នុងផ្ទះរបស់យើង ។ ចៅៗរបស់យើងក៏បានចូលរៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលាអស់រយៈពេល ៨ ឆ្នាំផងដែរ ដូច្នោះវាអស់រយៈពេល ៥២ ឆ្នាំ ។ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំបង្រៀនថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន ហើយកូនៗរបស់យើងដែលបានទៅរៀនក្រៅសហរដ្ឋ ក៏បានចូលរៀនថ្នាក់វិទ្យាស្ថានដែរ ។ ពួកយើងជំពាក់គុណដល់បងប្អូន ។ សូមអរគុណច្រើនណាស់ ! ការនិយាយរយៈពេល ១៥ នាទីនេះពុំអាចតបស្នងបំណុលនៃពេលវេលាដែលខ្ញុំជំពាក់បងប្អូនឡើយ ។
ក្រៅពី ចំនួន ម៉ោងនៅក្នុងថ្នាក់រៀននោះ ខ្ញុំចង់ពិចារណាអំពីបទពិសោធន៍នៃការប្រែចិត្តជឿ ដែលកើតឡើងដោយសារ បរិយាកាស នៅទីនោះ នៅក្នុងបន្ទប់រៀនរបស់អ្នក ។ តើបងប្អូនមានដឹងទេថា បងប្អូនមានឥទ្ធិពលខ្លាំងប៉ុណ្ណា ? ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀនដែលបានហៅ ញែកចេញ នោះការទទួលបានព្រះចេស្តាពីស្ថានសួគ៌ជំនួសឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកគឺពិតជាខ្លាំងក្លាណាស់ ។ យុវវ័យគប្បីទទួលអារម្មណ៍នៃភាពខុសគ្នាដ៏ច្បាស់មួយ រវាងពិភពលោកខាងក្រៅ និង កន្លែងដែលបងប្អូនជួបគ្នារៀននេះ ។ យើងរងឥទ្ធិពលពីលោកិយនេះ ដែលពេលខ្លះ យើងគ្មានជម្រើសឡើយ—ប៉ុន្តែយើងទាំងអស់គ្នាដឹងពីឥទ្ធិពលនៃគំនិតរបស់មនុស្សអាយុស្របាលគ្នា ការទទួលយកដ៏មានប្រជាប្រិយភាព ទស្សនៈលោកិយ និង ការនិយមតាមអ៊ិនធើរណែត ។ ពួកយើងត្រូវបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយរឿងទាំងនោះ ។ មានកំណាព្យមួយបានសរសេរថា « យើងរួមរស់នឹងលោកិយច្រើនពេកហើយ គឺគ្រប់ពេលវេលា » ។១
តើយើងអាចបង្កើតកន្លែងមួយ ដែលពិភពលោកនេះគ្មានឥទ្ធិពលមកលើយើង ហើយ ឃ្លាត ឆ្ងាយពីយើងយ៉ាងដូចម្តេច ? យើងនឹងដាក់អ្វីមួយឲ្យនៅជាប់ជានិច្ចដែលល្អប្រសើរជាងគឺ—ព្រះវិញ្ញាណ—ជំនួសវាវិញ ។ យើងបំពេញថ្នាក់រៀនរបស់យើងជាមួយសេចក្តីពិត និង ភាពទៀងត្រង់ ជាគុណធម៌ពីរយ៉ាងដែលគ្មាននៅក្នុងលោកិយនេះ ។ ការស្វែងរកសេចក្ដីពិតដោយស្មោះត្រង់របស់សិស្ស អាចផ្តល់ដល់សិស្សអ្នកនូវការយល់ដឹងដ៏ពិតប្រាកដខាងវិញ្ញាណ ដែលនៅជាប់ជាមួយពួកគេ កាលពួកគេដើរទៅកាន់ពិភពលោកខាងក្រៅវិញនោះ ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជ្រើសយកកន្លែងនានា ដែលមិនមែនជារបស់លោកិយនេះ ដើម្បីបង្រៀនដល់អ្នកដើរតាមទ្រង់ ។ ទ្រង់បានបង្រៀននៅជើងភ្នំ នៅក្នុងផ្ទះ នៅក្បែរអណ្តូងទឹក នៅក្បែរវាលស្រែ នៅលើទូក និង ក្នុងបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួន ។ ទ្រង់ស្គាល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់សម្របតាមបរិយាកាសរបស់ពួកគេ ។ ទ្រង់បានប្រមូលពួកគេចេញពីលោកិយនេះ ហើយបានប្រមូលពួកគេឲ្យរស់នៅតាមសេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អ ។ បងប្អូនទាំងអស់គ្នាដែលជាគ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា និង ថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន អាចធ្វើបែបនេះបាន នៅក្នុងថ្នាក់រៀន មិនថានៅព្រះវិហារ នៅសាលារៀន ឬ នៅផ្ទះរបស់បងប្អូនផ្ទាល់ឡើយ ។
មែនហើយ ពួកគេនឹងចូលទៅថ្នាក់រៀនរបស់បងប្អូនដោយមានឥរិយាបថផ្សេងៗគ្នា ។ តើពួកគេនឹងចាកចេញពីថ្នាក់នោះយ៉ាងដូចម្តេច ? នេះគឺជាឱកាសរបស់បងប្អូនដើម្បីភ្ជាប់ពួកគេទៅនឹងសេចក្តីពិតដ៏មានអានុភាព ដែលទាក់ទងនឹងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនពួកគេ ។ វានឹងក្លាយជាទំនាក់ទំនងដ៏យូរអង្វែងមួយ បើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគាំទ្រដល់ការប្រឹងប្រែងរបស់បងប្អូន ហើយធ្វើឲ្យបរិយាកាសនៃការប្រមូលផ្តុំនោះឲ្យមានភាពកក់ក្ដៅ ប្រយោជន៍ឲ្យសិស្សបានស្តាប់ទទួលយក ហើយរស់នៅតាមសេចក្តីពិតទាំងនោះយ៉ាងពិតប្រាកដ ។ សំណើច ភាពរីករាយ និង មិត្តភាពសង្គមដែលមាននៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា និង ថ្នាក់វិទ្យាស្ថានពិតជាជួយ ហើយយុវវ័យមានចំណុចទាំងនោះច្រើនណាស់ ប៉ុន្តែអ្នកមិនត្រូវធ្វេសប្រហែសនឹងម៉ោងរៀនសូត្រឡើយ ។ មានតែសេចក្តីពិតខាងគោលលទ្ធិនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះដែលមានអំណាចនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ—ហើយព្រះវរបិតាសួគ៌មានព្រះទ័យចង់ឲ្យកូនចៅរបស់ទ្រង់បានសង្គ្រោះ ! យើងធ្វើកិច្ចការនេះក្រោមព្រះចេស្តា និង ការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ ។
ភាពពិតប្រចាំថ្ងៃនៃសេចក្តីប្រោសលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ គប្បីក្លាយជាការផ្តោតចិត្តដ៏ខ្លាំងបំផុតនៅក្នុងគំនិតរបស់យើង និងសិស្ស ។ នៅពេលពួកគេទទួលអារម្មណ៍ថា ទ្រង់នឹងជួយពួកគេឲ្យយកឈ្នះលើអំពើអាក្រក់នៃលោកិយនេះ នោះសេចក្តីសង្ឃឹម និង ទំនាក់ទំនងខាងវិញ្ញាណក្លាយជាផ្នែកមួយនៃជីវិតរបស់ពួកគេ ! ថ្នាក់រៀនរបស់បងប្អូនអាចក្លាយជាកន្លែងមួយនៃទំនាក់ទំនងនេះ ។ ពួកគេនឹងរៀនដោយបើកចិត្តគំនិតថា ទ្រង់នឹងនាំផ្លូវពួកគេ ទ្រង់នឹងរុំរបួសឲ្យយើង ហើយទ្រង់នឹងធ្វើការណ៍នោះភ្លាម បើយុវវ័យនឹងបើកដួងចិត្តទទួល ហើយទុកចិត្តលើទ្រង់នោះ ។ ឱលោកគ្រូអ្នកគ្រូជាទីស្រឡាញ់អើយ ខ្ញុំគិតថា នោះហើយគឺជាតួនាទីរបស់បងប្អូន ។ តើបងប្អូនប្រាកដថា បងប្អូននឹងនិយាយជាមួយសិស្សនៅក្នុងថ្នាក់ដោយស្មោះត្រង់ ? ដោយឥត « ធ្វើពុតជាគ្រប់លក្ខណ៍ » ឡើយ ! ហើយបញ្ជាក់ឲ្យប្រាកដថាបងប្អូនជាមនុស្សពិតបានទេ ដោយឲ្យពួកគេដឹងថាបងប្អូនត្រូវខិតខំឆ្លងកាត់ឧបសគ្គនានាដូចពួកគេដែរ ដោយកំពុងព្យាយាមឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីគោរពតាម ហើយ ទុកចិត្តព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ភាពពិតនេះនឹងក្លាយជាអំណោយដ៏ពេញចិត្តមួយសម្រាប់សិស្សរបស់បងប្អូន ហើយក្រោយមកពួកគេនឹងមានលំនាំមួយ ក្នុងការអនុវត្តដំណឹងល្អដ៏ពិតនេះទៅនឹងឧបសគ្គផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេដូចដែលបងប្អូនបានធ្វើ ។
ការបង្កើតថ្នាក់រៀនមួយបែបនេះតម្រូវឲ្យមានការញែកដឹងខាងវិញ្ញាណ ដូច្នេះគ្រូបង្រៀនដ៏ស្មោះសរសួរសំណួរដល់ព្រះថា « តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ? » ការបង្កើតថ្នាក់បែបនោះតម្រូវឲ្យមានភាពស្មោះត្រង់ដ៏ក្លាហាន ដូច្នេះគ្រូបង្រៀនវាយតម្លៃខ្លួនឯង ហើយសួរថា « តើខ្ញុំគប្បីផ្លាស់ប្តូរអ្វីខ្លះ នៅក្នុងរបៀបបង្រៀនរបស់ខ្ញុំ ? តើខ្ញុំពិតជាដោះស្រាយសេចក្តីត្រូវការរបស់សិស្សបានមែនឬ ? តើខ្ញុំអាចផ្ដល់នូវបរិយាកាសល្អបំផុតក្នុងថ្នាក់រៀន សម្រាប់ការរៀនដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្តេច ? »
តើបងប្អូនឃើញពីរបៀបនៃការបង្កបង្កើតផែនដីរបស់ព្រះអម្ចាស់ថា ជាលំនាំមួយសម្រាប់ការបង្កើតបរិយាកាសមួយក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់អ្នកដែរឬទេ ? ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់បានបង្កើតថ្នាក់រៀនដែលចាត់មកពីព្រះ ដែលយើងហៅថាផែនដី ៖
- •
ដោយសេចក្តីជំនឿ
- •
ដោយផែនការខាងវិញ្ញាណ
- •
ដោយកិច្ចខិតខំដ៏មានក្តីស្រឡាញ់ និង មានរបៀបរៀបរយ
- •
ដោយការគោរពប្រតិបត្តិឥតល្អៀង និង
- •
ដោយការដឹងពីសេចក្តីត្រូវការរបស់កូនចៅព្រះវរបិតាសួគ៌ ដើម្បីលូតលាស់ និង ចម្រើនឡើង ។
បងប្អូនក៏អាចធ្វើតាមរបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់បានដែរ នៅក្នុងរបៀបខាងសាច់ឈាមផ្ទាល់ខ្លួនដែលមានកំណត់មួយ ដើម្បីបង្កើតកន្លែងខាងវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិត និង សេរីភាព ។ ការបង្កើតបែបនេះតម្រូវឲ្យមានដួងចិត្តបរិសុទ្ធ ។ បើបងប្អូនគ្មានបំណងនោះទេ បងប្អូនពុំអាចបង្កើតកន្លែងដ៏បរិសុទ្ធនៃការរៀនសូត្របានឡើយ ។
វាជាតួនាទីរបស់បងប្អូន ។ ខ្ញុំចូលចិត្តគិតថា នៅក្នុងថ្នាក់រៀនដ៏ល្អបំផុតគឺពិតជាគ្មានកន្លែងទំនេរនោះទេ ! ថ្នាក់រៀនទាំងមូលគឺពោរពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ និង ការទទួលយក ដែលបានស្ថាបនាឡើងដោយសេចក្តីជំនឿលើដង្វាយធួន និង ការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
ខ្ញុំពុំមែនប្រកាសថា យុវវ័យទាំងអស់អាចត្រូវបានស្រឡាញ់ និង ទទួលយកនោះទេ ! បងប្អូនដឹងពីរឿងនោះ ។ ប៉ុន្តែព្រះស្រឡាញ់ពួកគេ ហើយទ្រង់នឹងប្រទានដល់យើងដែលជាអ្នកដើរតាមដ៏ពិតចំពោះព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ នូវសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់សម្រាប់សិស្សទាំងនេះ បើយើងទូលអង្វរដោយអស់ពីកម្លាំងចិត្ត ។
ព្រះវរបិតាសួគ៌គឺជាប្រភពមួយដ៏មានសុវត្ថិភាព និង គួរឲ្យស្រឡាញ់សម្រាប់កូនចៅទាំងអស់របស់ទ្រង់—ទ្រង់ពុំបានតម្រូវឲ្យមានបទដ្ឋានគុណសម្បត្តិនៃក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ឡើយ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ លាតសន្ធឹងព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយមានបន្ទូលថា « ចូរមក » ដោយមិនគិតពីភាពខុសគ្នានៃទីបន្ទាល់ រូបរាង ឥរិយាបថ និង ជីវប្រវត្តិរបស់យើងឡើយ ។ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូអើយ បងប្អូនអាចធ្វើការណ៍ដូចគ្នានេះបាន ហើយបំពេញសេចក្តីត្រូវការសិស្សទាំងខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងវិញ្ញាណ និង ខាងបញ្ញាស្មារតី ។
ចៅស្រីរបស់ខ្ញុំប្រាប់ពីបាតុកម្មដ៍ធំមួយក្នុងពេលថ្មីៗនេះនៅបរិវេណសាលារៀន នៅទល់មុខផ្លូវនៃអគារថ្នាក់សិក្ខាសាលារបស់នាង ។ សិស្សថ្នាក់វិទ្យាល័យកំពុងប្រឆាំងតវ៉ានឹងច្បាប់មួយ ហើយហ្វូងមនុស្សកកកុញបានប្រជុំគ្នាស្រែកតវ៉ា និង លើកបដាផ្សេងៗ ។ នាងបានដើរកាត់ហ្វូងបាតុករដើម្បីចូលទៅអគារថ្នាក់សិក្ខាសាលានោះ ។ នាងបាននិយាយថា « វាចម្លែកណាស់ ។ ខ្ញុំត្រូវដើរកាត់បាតុកម្មនោះ ហើយវាពិតជាល្អណាស់ដែលខ្ញុំអាចចូលទៅក្នុងអគារថ្នាក់សិក្ខាសាលាបាន ។ នៅពេលខ្ញុំចូលដល់ក្នុងថ្នាក់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ‹ ខ្ញុំមានសេចក្ដីសុខនៅទីនេះ មិនមែននៅខាងក្រៅនោះទេ › » ។ នាងក៏បាននិយាយថា គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលារបស់នាងបានឈរនៅខាងក្រៅអគារ រកមើលសិស្សរបស់គាត់ ដោយបោយដៃហៅពួកគេ ដូចលីហៃបានធ្វើ ឲ្យមកកាន់អគារថ្នាក់សិក្ខាសាលា ជាកន្លែងមួយដើម្បីទទួលទានសេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះ ។
តើអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យចៅស្រីខ្ញុំមានចិត្តក្លាហានដើរកាត់ហ្វូងមនុស្សកំណាចទាំងនោះ រហូតមកដល់ថ្នាក់របស់នាង ? តើថ្នាក់រៀននោះមានអំណាចអូសទាញអ្វីទៅដែលអាចធ្វើឲ្យនាងបន្តដើរឆ្ពោះទៅមុខបាន ? វាប្រហែលជាងាយស្រួលដល់នាងគេចមិនចូលរៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលានាថ្ងៃនោះ ប៉ុន្តែបានបន្តទៅទៀត ។ ហេតុអ្វី ? នាងមានអារម្មណ៍ថា នាងមានសេចក្ដីសុខ មានមនុស្សត្រូវការនាង ហើយស្រឡាញ់នាង ។ នាងបានទុកចិត្តលើស្ថានភាពក្នុងថ្នាក់រៀន និង ស្ថានភាពនៃដួងចិត្តរបស់គ្រូ ។
ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ. ឃឹមបឹល បានបង្រៀនថា « ស្ថានសួគ៌គឺជាកន្លែងមួយ ប៉ុន្តែវាក៏ជាស្ថានភាពមួយផងដែរ » ។២ សិស្សនឹងមានពរ នៅពេលពួកគេដើរចូលមកក្នុងថ្នាក់ កាលដែល « ស្ថានភាព » ក្នុងថ្នាក់រៀនមានអារម្មណ៍ពីសួគ៌ា ។ បន្ទាប់មកយើងអាចដោះស្រាយ កង្វល់ និង ឧបសគ្គនានារបស់យុវវ័យ ហើយបង្រៀនពីរបៀបដែលគោលលទ្ធិឆ្លើយចម្លើយរបស់ពួកគេ ។
លោកឆាត វិប អ្នកគ្រប់គ្រងថ្នាក់សិក្ខាសាលា និង ថ្នាក់វិទ្យាស្ថានបាននិយាយថា « យើងកំពុងប្រែកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពនាពេលអនាគត នៅក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់យើង … អំពីការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតាមរបៀបមួយដែល ការពារ និង ស្អាងឡើង ហើយជួយយុវវ័យឲ្យមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក » ។៣ ចៅៗរបស់ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍នៃការការពារ និង ស្អាងឡើងនៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា ។
ចៅប្រុសខ្ញុំម្នាក់និយាយថា ជួនកាលនៅពេលសិស្សកំពុងដើរពីវិទ្យាល័យទៅអគារថ្នាក់សិក្ខាសាលា នោះពួកគេឮពាក្យចំអក និង សម្រែកមើលងាយ ។ ដូចជាសម្រែកថា « ហ្អេ៎ ពួកមរមន ! »
តើស្ថានភាពនេះមិនដូចនៅក្នុង នីហ្វៃទី ១ ៨:៣៣ ដែលជាពាក្យមកពីអស់អ្នកដែលនៅអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយនោះទេឬ ? « ពួកគេចង្អុលមើលងាយដល់ខ្ញុំ និងពួកអ្នកដែលបរិភោគផ្លែឈើផងនោះ ប៉ុន្តែ ពួកយើងឥតយកចិត្តទុកដាក់ដល់គេឡើយ» ។
ការប្តេជ្ញាចិត្តមួយចំនួនរបស់ចៅប្រុសខ្ញុំ គឺជាការបញ្ជាក់ថា មានកម្លាំងខាងវិញ្ញាណមួយនៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលារបស់គាត់ ។ គាត់ដឹងថាមាន ការទទួលយក សុវត្ថិភាព និង សេចក្តីពិតដែលស្អាងគ្នាឡើង និង ការការពារកំពុងរង់ចាំគាត់នៅក្នុងថ្នាក់រៀនគាត់ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ គាត់អាចព្រងើយ ឬ « ឥតយកចិត្តទុកដាក់ » នឹងការមើលងាយ ពីពិភពលោកបាន ។
ថ្នាក់សិក្ខាសាលា និង ថ្នាក់វិទ្យាស្ថាននឹងផ្តល់នូវអារម្មណ៍មួយនៃភាពជាកម្មសិទ្ធិ ចំពោះសិស្សដែលស្វះស្វែងរកខាងវិញ្ញាណ ។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា ថ្នាក់រៀនរបស់បងប្អូនអាចក្លាយជាទីដ៏បរិសុទ្ធ កាលណាព្រះវិញ្ញាណគង់នៅទីនោះ ដោយបង្រៀនដល់សិស្សថា ពួកគេគឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌នៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ហើយថាទ្រង់ត្រូវការពួកគេ ។
យុវវ័យកំពុងមករកបងប្អូន ។ នោះជាសកម្មភាពនៃសេចក្ដីជំនឿក្នុងផ្នែករបស់ពួកគេ ។ តើមានអ្វីខ្លះដែលរង់ចាំពួកគេនៅក្នុងថ្នាក់បងប្អូននោះ ?
ខ្ញុំបាននិយាយជាមួយយុវនារីដ៏វាងវៃ និងស្មោះត្រង់នៅប្រទេសកម្ពុជា និង ម៉ុងហ្គោលីកាលពីខែវិច្ឆិកាឆ្នាំមុន ។ កាលពួកគេបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទ នោះខ្ញុំមានក្តីរំភើបជាខ្លាំងចំពោះជំនឿដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់ពួកគេ ។ ខ្ញុំបានសួរពួកគេ « តើមានអ្វីខ្លះ ដែលបានរក្សាសេចក្តីជំនឿរបស់ប្អូនលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឲ្យរឹងមាំ ខណៈដែលមិត្តភក្តិនៅសាលា ឬ ឪពុកម្តាយរបស់ប្អូនគ្មានជំនឿដូចប្អូននោះ ? »
ពួកគេឆ្លើយដូចគ្នាថា « ថ្នាក់សិក្ខាសាលា ។ ថ្នាក់សិក្ខាសាលា » ។
« ហេតុអ្វីថ្នាក់សិក្ខាសាលា ? » ខ្ញុំបានសួរ ។
ចម្លើយមានដូចជា « ដោយសារខ្ញុំរៀនដំណឹងល្អបានច្រើនបន្ថែមទៀត ហើយដោយសារខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អនៅក្នុងថ្នាក់នោះ » ។
សិស្សជាច្រើនដែលចូលមកក្នុងថ្នាក់ ហើយអង្គុយនៅពីមុខបងប្អូន មានចម្ងល់យ៉ាងច្រើនអំពីគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អ ឬ ប្រវត្តិសាសនាចក្រ ។ សូមគិតថា ថ្នាក់រៀនរបស់បងប្អូនជាកន្លែងមួយនៃភាពច្បាស់លាស់ សេចក្ដីជំនឿ និង ការទទួលយកជំនឿផ្សេងៗគ្នាជាច្រើន ។ សូមនិយាយទៅសិស្សទាំងអស់គ្នាថា « សូមមករៀន ហើយនាំទាំងជំនឿអ្នកមកផង ។ វាមិនសំខាន់ថា តើជំនឿនោះខ្លាំងប៉ុណ្ណានោះទេ ។ ខ្ញុំនឹងផ្តល់កន្លែងមួយដែលពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ និង ការទទួលយកដល់អ្នករាល់គ្នា » ។ សិស្សនឹងពុំស្តាប់ ឬចូលរួមក្នុងថ្នាក់ឡើយ ប្រសិនបើពួកគេពុំឃើញថា មេរៀនដែលអ្នកកំពុងបង្រៀនអាចអនុវត្តចំពោះជីវិតផ្ទាល់របស់ពួកគេបាន ជាពិសេសប្រសិនបើពួកគេកំពុងមានជម្លោះផ្ទៃក្នុងនោះ ។ តើគ្រូបង្រៀនមានឆន្ទៈបើកឲ្យមានការពិភាក្សាដោយបើកចំហរ ត្រង់ៗអំពី ការភ័យខ្លាច ឬ មន្ទិលសង្ស័យនានាដែលសិស្សខ្លួនមានដែរឬទេ ? តើបងប្អូននឹងជួយពួកគេឲ្យឃើញពីរបៀបដែលដំណឹងល្អអាចជួយក្នុងស្ថានភាពជាក់លាក់របស់ពួកគេ និង ភ្ជាប់ការពិភាក្សារបស់ពួកគេទៅនឹងគោលលទ្ធិដែរឬទេ ? ខ្ញុំនឹងនិយាយវាម្តងទៀត ៖ ភ្ជាប់ការពិភាក្សាទៅនឹងគោលលទ្ធិ ។
ការសួរសុខទុក្ខយុវវ័យនៅថ្នាក់រៀននាថ្ងៃអាទិត្យ ព្រមទាំងការសិក្សាពីរបាយការណ៍ថ្នាក់រៀនមកពីក្រុមប្រឹក្សាអន្តរជាតិទូទៅរបស់យើង ធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់ប្រដូចយុវវ័យមួយចំនួនទៅនឹងហ្វូងមនុស្សដែលលីហៃបានឃើញ ។ យុវវ័យសព្វថ្ងៃនេះជាច្រើន កំពុង កាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងដំបងដែក ប៉ុន្តែអ័ព្ទនៃសេចក្តីងងឹតទេឡេស្ទាលកំពុងជះឥទ្ធិពលលើពួកគេយ៉ាងខ្លាំង ។ គ្រូបង្រៀនដែលមានការញែកដឹង នឹងស្តាប់យោបល់របស់ពួកគេដោយក្តីស្រឡាញ់ ដែលជាយោបល់ទទួលឥទ្ធិពលពីពិភពលោក ហើយធ្វើឲ្យយុវវ័យនិយាយពីការលំបាករបស់ពួកគេ ឬ សួរសំណួរអំពីជំនឿទន់ខ្សោយដែលពួកគេអាចមាន ។ តើពួកគេអាចនិយាយអំពីភាពមិនប្រាកដប្រជារបស់ខ្លួន នៅក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូនដែរឬទេ ? ពួកគេត្រូវការចំណតមួយ ជាកន្លែងដែលពួកគេឈានជើងចេញពីអ័ព្ទនោះ ហើយបោះជំហានចូលមកក្នុងកន្លែងនៃសេចក្តីជំនឿដ៏រឹងមាំ និង ការចិញ្ចឹមបីបាច់របស់បងប្អូន ។ កន្លែង និង បរិយាកាសមួយដែលទាក់ទងនឹងពួកគេ ។ ពួកគេត្រូវការអារម្មណ៍មួយនៃភាពជាកម្មសិទ្ធិ នៅកន្លែងនោះ ! អារម្មណ៍មួយអំពីគោលលទ្ធិនៅកន្លែងនេះ ។
ប្រសិនបើពួកគេចូលមកក្នុងថ្នាក់ដោយស្មារតីស្មោះសរមួយចង់ដឹង ពិតជាស្វែងរកភាពច្បាស់លាស់នៃដំណឹងល្អ នោះអ្នកមានការទទួលខុសត្រូវដ៏អស្ចារ្យដើម្បីស្តាប់ដោយការយល់ចិត្ត ហើយលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យស្វែងរកចម្លើយនានា ដោយផ្អែកលើពាក្យទូន្មានពីព្យាការី គោលលទ្ធិនៃដំណឹងល្អ និង ប្រវត្តិសាសនាចក្រ ។ តើបងប្អូនធ្វើបែបនេះដោយរបៀបណា ? បទពិសោធន៍ និង ទីបន្ទាល់ជាក់ស្តែងផ្ទាល់របស់បងប្អូនងាយនឹងជះឥទ្ធិពលលើគំនិតយុវវ័យណាស់ ។ ការទុកចិត្តដែលបងប្អូនថ្លែងអំពីសេចក្តីល្អរបស់ពួកគេ នឹងជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងលើដួងចិត្តពួកគេ ។ ពួកគេនឹងដឹងថា តើបងប្អូនពិតជាកំពុងព្យាយាមយល់ពីពួកគេដោយស្មោះសរដែរឬទេ ។
យើងទាំងអស់គ្នាធ្លាប់ឮការដកស្រង់នេះ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់ចែកចាយវាម្តងទៀត ព្រោះវាពិតជាអស្ចារ្យណាស់ ។ អែលឌើរ អិម. រ័សុល បាឡឺដ បានមានប្រសាសន៍ ៖ « ពេលវេលាកន្លងផុតទៅហើយ ពេលសិស្សម្នាក់បានសួរសំណួរស្មោះត្រង់មួយ ហើយគ្រូបង្រៀនបានឆ្លើយតបថា ‹ កុំបារម្ភអំពីវា ! › ពេលវេលាកន្លងផុតទៅ ពេលសិស្សម្នាក់បានលើកចម្ងល់ដោយស្មោះឡើង រួចគ្រូបង្រៀនថ្លែងទីបន្ទាល់របស់គាត់ ជាចម្លើយមួយដើម្បីចៀសវាងពីបញ្ហានោះ ។ ពេលវេលាកន្លងផុតទៅហើយ ពេលសិស្សត្រូវបានការពារពី មនុស្សដែលវាយប្រហារសាសនាចក្រ » ។៤ ធនធានសាសនាចក្រដែលអាចទុកចិត្តបាន—ប្រាកដណាស់គឺព្រះគម្ពីរ—ផ្តល់ការណែនាំចំពោះសំណួរស្មុគស្មាញមួយចំនួននៃដំណឹងល្អ ។
យុវវ័យត្រូវការចម្លើយដែលទាក់ទងនឹងពួកគេ ហើយពួកគេត្រូវការបង្ហាញពីអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនពួកគេ ។ គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលាដែលមានប្រសិទ្ធភាពនៅទីក្រុង នូវ យោក បានសរសេរសំបុត្រមកខ្ញុំថា « ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណ ខ្លាំងបំផុត នៅពេលសិស្សចែកចាយបទពិសោធន៍ របស់ពួកគេ សំណួរ របស់ពួកគេ និង អារម្មណ៍របស់ពួកគេ ។ វាជារឿងមួយដែលមិនអាចបដិសេធបាន » ។៥
ក្នុង ឯកសារគោលនៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ថ្លែងថា « ការសួរសំណួរ និងការស្វែងរកចម្លើយ គឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃការខិតខំរបស់យើងដើម្បីរៀនអំពីសេចក្ដីពិត » ។៦ សំណួរ ឬ ចម្ងល់មួយចំនួនរបស់សិស្សហាក់ដូចជាព្យាយាមរករឿង ។ សូមស្រឡាញ់ពួកគេ ទោះពួកគេជាមនុស្សបែបណាក្តី ហើយសូមឲ្យពួកគេដឹងថា អ្នកមានអំណរគុណចំពោះការស្វែងរកដ៏ស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ ។ នៅពេលយើងពុំដឹងពីចម្លើយ យើងនិយាយថា « ខ្ញុំពុំដឹងទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែចង់និយាយជាមួយអ្នក » ។ ក្រោយមក សូមធ្វើការជាមួយសិស្សដោយការគោរព និង ប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយដ៏ល្អបំផុតដែលអាចមាន ។ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវបញ្ឈប់ការឆ្លើយយ៉ាងលម្អិតចំពោះសំណួរនានារបស់សិស្ស ។ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូអើយ សូមបោះស្លាបព្រារបស់អ្នកចោល ហើយហុចប៉ែលឲ្យសិស្សរបស់អ្នកវិញ ! ពួកគេត្រូវតែជីករកចម្លើយនោះផងដែរ !
ពួកគេអាចទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ដូចដែលឯកសារនៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិចែងថា នៅពេលពួកគេធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្តីជំនឿ ពិនិត្យមើលដោយទស្សនវិស័យដ៏អស់កល្បមួយ ហើយបន្តស្វែងរកការយល់ដឹងបន្ថែមតាមរយៈប្រភពដែលបានតែងតាំងដ៏ទេវភាព ។ ខ្ញុំចូលចិត្តការផ្តោតសំខាន់ក្នុងសារលិខិតគ្រឹះនៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ សូមរៀនសូត្រដោយស្មោះត្រង់ បន្ទាប់មកអនុវត្តនូវអ្វីដែលអ្នកកំពុងរៀនទៅនឹងជីវិតផ្ទាល់របស់អ្នក ។
ស្ថានភាពនៃថ្នាក់រៀនរបស់បងប្អូននឹងក្លាយជាថ្នាលបណ្តុះសកម្មភាពដែលផ្តោតលើរឿងខាងវិញ្ញាណ ។ ឫសគល់សំខាន់នៃថ្នាក់សិក្ខាសាលានោះគឺជាថ្នាលនេះហើយ—ជាកន្លែងមួយដែលគ្រាប់ពូជនៃសេចក្តីជំនឿ និង ការរស់នៅតាមដំណឹងល្អត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ និង ថែទាំ ។
លោកគ្រូ អ្នកគ្រូថ្នាក់សិក្ខាសាលា និង ថ្នាក់វិទ្យាស្ថានអើយ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យបង្កើតថ្នាក់រៀនមួយដែលមានទំនុកចិត្ត សេចក្តីជំនឿ និង ការអនុវត្ត ។—ជាកន្លែងមួយសម្រាប់ការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ជាកន្លែងព្យាបាលអ្នកមានទុក្ខព្រួយ ដែលមិនអាចមើលឃើញ ដ្បិតឆ្ងល់អំពីសេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អ ឬ សម្រាប់សិស្សដែលអាចយល់ច្រឡំអំពីអត្តសញ្ញាណនៃភាពជាព្រះរបស់ពួកគេ ។
វិល្លាម វ៉តវ៉ស បានសរសេរពីពួកយើងថាជាទារកទើបកើត « ព្រោះយើងកើតមកមានទេវភាពជាប់នឹងយើងមកពីព្រះ ដែលជាផ្ទះរបស់យើង » ។៧ តើបងប្អូនអាចមើលទៅសិស្សរបស់ខ្លួនថាជា « អ្នកកើតជាថ្មី » មកពីព្រះ ដែលមានទំនុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ កាលពួកគេចេញពីថ្នាក់រៀន ហើយប្រឈមមុខនឹងពិភពលោកជាថ្មីទៀត ? ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដ្បិតខ្ញុំដឹងអំពីព្រះចេស្តានៃការប្រែចិត្តជឿរបស់ដង្វាយធួនទ្រង់ ។ ខ្ញុំស្គាល់ព្រះគុណ ការអភ័យទោស និង សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ឥតដែនកំណត់របស់ទ្រង់ ដើម្បីសង្គ្រោះអ្នកប្រែចិត្ត និង អ្នកស្វែងរកសេចក្តីពិតដែលបន្ទាបខ្លួន ។
បងប្អូនមានការទទួលខុសត្រូវពីព្រះដើម្បីញែកដឹងដោយប្រាជ្ញា និង សេចក្តីស្រឡាញ់អំពី តម្រូវការរបស់សិស្សអ្នក ហើយបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ ដូច្នោះហើយបងប្អូនអាចបោយដៃហៅពួកគេចេញពីអ័ព្ទនៃការឥតជំនឿ ឲ្យទៅកាន់កន្លែងមួយនៃសេចក្តីពិត សុវត្ថិភាព និង សេចក្តីជំនឿ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។
© 2016 ដោយ Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved ។ អនុមតិជាភាសាអង់គ្លេស ៖ ៥/១៦ ។ អនុមតិឲ្យបកប្រែ ៖ ៥/១៦ ។ ការបកប្រែនៃ « A Sense of Place » ។ Cambodian ។ PD60001875 258
បង្ហាញសេចក្ដីយោង
-
1. William Wordsworth « The World Is Too Much with Us » បន្ទាត់ទី ១ ។
-
2. Spencer W. Kimball « Glimpses of Heaven » Ensign ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៧១ ទំព័រ ៣៩ ។
-
3. Chad H Webb ( Seminaries and Institutes of Religion Global Faculty Meeting ខែ មករា ឆ្នាំ ២០១២ ) si.lds.org/help/program-detailsការគូសបញ្ជាក់ត្រូវបានបន្ថែម ។
-
4. M. Russell Ballard, «The Opportunities and Responsibilities of CES Teachers in the 21st Century» ( Evening with a General Authority ថ្ងៃទី ២៦. កុម្ភៈ ឆ្នា ២០១៦ ) broadcasts.lds.org ។
-
5. ការឆ្លើយឆ្លងផ្ទាល់ខ្លួន ។
-
6. Doctrinal Mastery Core Document ( Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៦ ) ទំព័រ ២ ។
-
7. William Wordsworth, « Ode: Intimations of Immortality from Recollections of Early Childhood » stanza ៥ បន្ទាត់ទី ៧–៨ ។