2010–2019 թթ․
Սովորել և ուսուցանել ավետարանը
Հոկտեմբեր 2010


Սովորել և ուսուցանել ավետարանը

Ամենակարևորը վերաբերմունքն է կամ այն ոգին, որով ուսուցիչը սովորեցնում է:

Որպես Կիրակնօրյա Դպրոցի գերագույն նախագահության անդամ, այս առավոտ իմ ելույթը պետք է սկսեմ «Բարի լույս, դասարան» խոսքերով:

Իմ ուղերձն այսօր ուղղված է բոլոր նրանց, ովքեր կանչվել են ուսուցանելու, անկախ ծառայությունից և նրանից, թե Եկեղեցում նորադարձ են, թե տարիների փորձով ուսուցիչ:

Ես կխոսեմ ոչ թե ուսուցանելու, այլ սովորելու մասին: Մեծ տարբերություն ուսուցչի ասածի և դասարանի անդամների լսածի կամ սովորածի միջև:

Մի պահ մտածեք այն ուսուցչի մասին, որն իրոք փոխել է ձեր կյանք: Ի՞նչն էր նրա մեջ, որ ստիպեց ձեզ հիշել ուսուցանածը, ցանկանալ ինքնուրույն հայտնաբերել ճշմարտությունը, գործադրել ձեր ընտրության ազատությունը, գործել և ոչ թե պարզապես ներգործվել: Այսինքն՝ սովորել: Ի՞նչն էր այդ ուսուցչին առանձնացնում մյուսներից:

Մի հաջողակ ուսուցիչ և գրող ասել է. «Սովորելու մեջ կարևորը վերաբերմունքն է՝ ուսուցչի վերաբերմունքը»:1

Նշեմ, որ սովորելու մեջ ամենակարևորը Եկեղեցում ուսուցչի անդամության տարիների թիվը կամ ուսուցանելու փորձը չէ, ոչ էլ ուսուցչի ավետարանական գիտելիքները կամ ուսուցման եղանակները: Ամենակարևորը վերաբերմունքն է կամ այն ոգին, որով ուսուցիչը սովորեցնում է:

Ղեկավարների համաշխարհային ուսուցման հավաքին Երեց Ջեֆրի Ռ. Հոլլանդն այս պատմությունը պատմեց. «Տարիներ շարունակ ես սիրել վերհիշել Եղբայր Փաքերի պատմությունը, որը նա պատմել է Վիլիամ Ի. Բերեթի պատանեկան տարիների Կիրակնօրյա Դպրոցի ուսուցչի մասին: Տարեց դանիացի մի եղբայր կանչվեց դասավանդելու չարաճճի տղաների խմբին: Նա լավ չէր տիրապետում լեզվին, նա խոսում էր դանիական ծանր արտասանությամբ, նա բավականին տարիքով էր, ֆերմերի խոշոր ձեռքերով: Այնուամենայնիվ, նա պետք է ուսուցաներ 15 տարեկան անվերահսկելի պատանիներին: Իր բոլոր մտադրություններով և նպատակներով հանդերձ դա չէր կարող թվալ լավ ընտրություն: Սակայն Բերեթը հաճախ էր ասում, և դա է նշում Նախագահ Փաքերը, որ այդ մարդը գտավ նրանց ուսուցանելու ձևը: Չնայած այդ բոլոր արգելքներին ու սահմանափակումներին, այդ մարդը հասավ 15-ամյա չարաճճի երեխաների սրտերին և փոխեց նրանց կյանքը: Եղբայր Բերեթը վկայել է. «Մենք կարողանում էինք մեր ձեռքերը տաքացնել նրա հավատքի կրակով»»:2

Ավետարանի հաջողակ ուսուցիչները սիրում են ավետարանը: Նրանք ոգևորված են դրանով: Եվ քանի որ նրանք սիրում են իրենց ուսանողներին, նրանք ցանկանում են, որ ուսանողներն էլ նույն զգացողություններն ու փորձառություններն ունենան: Ավետարանն ուսուցանելը ավետարանի հանդեպ ունեցած ձեր սիրով կիսվելն է:

Եղբայրներ և քույրեր, ուսուցիչը ճիշտ վերաբերմունք է ձեռքբերում ոչ թե սովորելով, այլ ընկալելով:3

Ուրեմն, ինչպե՞ս ենք զարգացնում այն վերաբերմունքը, որն անհրաժեշտ է հաջողակ ուսուցիչ լինելու համար: Ես կուզենայի քննարկել ավետարանի ուսուցման չորս հիմնական սկզբունքները:

Առաջին, խորասուզվեք սուրբ գրությունների մեջ: Մենք չենք կարող սիրել այն, ինչը չենք ճանաչում: Դասին պատրաստվելուզ զատ, սովորություն դարձրեք ամեն օր սուրբ գրություններն ուսումնասիրելը: Նախքան կկարողանանք ուսուցանել ավետարանը, մենք պետք է իմանանք ավետարանը:

Նախագահ Թոմաս Ս. Մոնսոնը միշտ գնահատել է իր մանկության տարիների Կիրակնօրյա Դպրոցի ուսուցչին: Նա ասել է. «Լինելով փոքր տղա, ես ամենաարդյունավետ և ոգեշնչված ուսուցչի ազդեցությունը զգալու փորձառություն եմ ունեցել. նա լսում էր մեզ և սիրում էր մեզ: Նրա անունը Լյուսի Գերշ էր: Մեր Կիրակնօրյա Դպրոցի դասարանում նա մեզ ուսուցանում էր աշխարհի Արարման, Ադամի Անկման, Հիսուսի քավիչ զոհաբերության մասին: Որպես պատվավոր հյուրեր նա դասարան էր բերում Մովսեսին, Հեսուին, Պետրոսին, Թովմասին, Պողոսին և իհարկե Քրիստոսին: Թեպետ մենք չէինք տեսնում նրանց, մենք սովորում էինք սիրել, մեծարել և ընդօրինակել նրանց»:4

Լյուսի Գերշը կարողանում էր հրավիրել այդ պատվավոր հյուրերին իր դասարան, որովհետև նա գիտեր նրանց: Նրանք իր սիրելի փայփայած ընկերներն էին: Դրա շնորհիվ, նրա դասարանը նաև սովորում էր «սիրել, պատվել և ընդունել նրանց»:

Տերն ասել է Հայրում Սմիթին. «Մի փնտրիր հայտարարել իմ խոսքը, այլ, նախ փնտրիր ձեռք բերել իմ խոսքը»:5 Այս հորդորը վերաբերում է մեզանից յուրաքանչյուրին:

Տերը պատվիրել է մեզ քննել սուրբ գրքերը,6 սնվել դրանց խոսքերով7 և գանձել դրանք:8 Երբ մենք ջանասիրաբար քննում են Տիրոջ խոսքը և խորհում դրա շուրջ, մենք ունենում ենքանք Նրա Հոգին մեզ հետ: Մենք կճանաչենք Նրա ձայնը:9

Շուտով, երբ ես կանչվեցի որպես ցցի նախագահ, մեր ցցի նախագահությունը ուսուցանվեց Տարածքային Յոթանասունականի կողմից: Այդ ուսուցման ընթացքում, ես մի հարց տվեցի, որին նա պատասխանեց. «Դա լավ հարց է, եկեք պատասխանի համար նայենք Եկեղեցու հրահանգների ձեռնարկի մեջ»: Այնուհետև մենք բացեցինք ձեռնարկը և այնտեղ մենք գտանք իմ հարցի պատասխանը: Այդ ուսուցման ժամանակ ես մի ուրիշ հարց էլ տվեցի: Կրկին նա պատասխանեց. «Լավ հարց է: Եկեք նայենք ձեռնարկի մեջ»: Այլևս չհամարձակվեցի հարցեր տալ: Ես մտածեցի ավելի լավ է ձեռնարկը կարդամ:

Այդ օրվանից ես մտածել եմ, որ Տերը կարող է մեզանից յուրաքանչյուրին նույն պատասխանը տալ, երբ մենք Նրան ենք դիմում միևնույն մտահոգություններով կամ հարցերով: Նա կարող է ասել. «Լավ հարց է: Եթե կրկին նայես Ալմայի գլուխ 5-ը կամ Վարդապետություն և Ուխտերի բաժին 76-ը, դու կհիշես, որ ես արդեն ասել եմ քեզ այդ մասին»:

Եղբայրներ և քույրեր, երկնքի խնայողական սկզբունքի տեսակետից սխալ է, որ Տերը մեզանից յուրաքանչյուրի համար կրկնի անհատապես այն, ինչ Նա արդեն հայտնել է մեզ ընդհանուր ձևով: Սուրբ գրությունները պարունակում են Քրիստոսի խոսքերը: Դրանք Տիրոջ ձայնն են: Սուրբ գրություններն ուսումնասիրելով, մենք վարժվում ենք լսել Տիրոջ ձայնը:

Երկրորդ, ձեր կյանքում կիրառեք այն, ինչ սովորել եք: Երբ Հայրում Սմիթը ցանկացավ վերջին օրերի այս մեծ աշխատանքի մասը լինել, Տերն ասաց նրան. «Սա է քո աշխատանքը՝ պահել իմ պատվիրանները, այո՝, քո ողջ զորությամբ, մտքով և ուժով»:10 Որպես ուսուցիչներ մեր աշխատանքը նախևառաջ պատվիրանները պահելն է մեր ողջ զորությամբ, մտքով և ուժով:

Երրորդ, փնտրեք երկնքի օգնությունը: Ձեր սրտի ողջ կորովով խնդրեք Տիրոջը, որ ունենաք Նրա Հոգին: Սուրբ գրությունները սահմանում են. «Եթե դուք չստանաք Հոգին, դուք չպետք է ուսուցանեք»:11 Սա նշանակում է, որ անգամ եթե դուք օգտագործում եք ուսուցման բոլոր ճիշտ եղանակները և ուսուցանում եք ճշմարտությունը, առանց Հոգու սովորելու իսկական ընթացք տեղի չի ունենում:

Ուսուցչի դերն է՝ «օգնել անհատներին ավետարանը սովորելու պատասխանատվություն ստանձնել՝ նրանց մեջ արթնացնելով ուսումնասիրելու, հասկանալու և ավետարանով ապրելու ցանկությունը»: 12 Դա նշանակում է, որ որպես ուսուցիչներ մենք պետք է ոչ թե շատ կենտրոնանանք դասը ներկայացնելու վրա, այլ թե ինչպես պետք է օգնենք մյուսներին սովորել և ապրել ավետարանով:13

Ե՞րբ եք վերջին անգամ աղոթքով ծնկի իջել և խնդրել Տիրոջը, որ օգնի ձեզ ոչ միայն դասի հետ կապված, այլ, որիմանաք և բավարարեք ձեր դասարանի յուրաքանչյուր ուսանողի կարիքները: Ոչ մի դասարան այդքան մեծ չէ, որ չկարողանանք աղոթել ոգեշնչման համար՝ յուրաքանչյուր ուսանողին օգնելու համար:

Բնական է, երբ ուսուցիչները անհամապատասխանության զգացումներ են ունենում: Դուք պետք է հասկանաք, որ «տարիքը, հասունությունը և ինտելեկտուալ պատրաստվածությունը ոչ մի չափով պարտադիր չեն Տիրոջ և Նրա Հոգու հետ հաղորդակցվելու համար»:14

Տիրոջ խոստումները հավաստի են: Եթե դուք ջանասիրաբար քննում եք սուրբ գրությունները և ձեր մտքում մշտապես գանձում կյանքի խոսքերը, եթե պահում եք պատվիրանները ձեր ողջ սրտով և աղոթում եք յուրաքանչյուր ուսանողի համար, դուք կվայելեք Սուրբ Հոգու ընկերակցությունը և հայտնություն կստանաք:15

Չորրորդ, եղբայրներ և քույրեր, անչափ կարևոր է, որ մենք առանց հապաղելու գործածենք մեր ընտրության ազատությունը՝ մեր ստացած հոգևոր հուշումների համաձայն:

Նախագահ Թոմաս Ս. Մոնսոնն ուսուցանել է. «Մենք լսում ենք հանգիստ մեղմ ձայնը: Երբ այն խոսում է, իմաստուն տղամարդիկ և կանայք հնազանդվում են: Հոգու հուշումները չպետք է հետաձգվեն»:16

Դուք չպետք է վախենաք գործածել ձեր կամքի ազատությունը և գործել մտքերի և տպավորությունների հիման վրա, որոնք Տիրոջ Հոգին հաղորդում է ձեր սրտերին: Հնարավոր է, սկզբում դա ձեզ տարօրինակ թվա, սակայն ես ձեզ խոստանում եմ, որ որպես ուսուցիչ ամենահաճելի և գոհացնող փորձառությունները կապրեք, երբ ընդունեք Տիրոջ կամքը և հետևեք Սուրբ Հոգուց ստացած հուշումներին: Ձեր փորձառությունները կամրացնեն ձեր հավատքը և ձեզ ավելի մեծ քաջություն կպարգևեն ապագայում:

Սիրելի ուսուցիչներ, դուք այս Եկեղեցու մեծագույն հրաշքներից մեկն եք: Դուք սուրբ պատասխանատվություն եք կրում: Մենք սիրում ենք ձեզ և վստահում ենք ձեզ: Ես գիտեմ, որ եթե մենք քննենք սուրբ գրությունները և այնպես ապրենք, որ արժանանանք Սուրբ Հոգու ընկերակցությանը, Տերը կմեծարի մեզ մեր կոչումներում և պարտականություններում, որպեսզի կարողանանք կատարել Տիրոջ կողմից տրված մեր գործը: Իմ աղոթքն է, որ մենք բոլորս այդպես վարվենք, Հիսուս Քրիստոսի անունով, ամեն:

  1. David McCullough, “Teach Them What You Love” (address given in the Salt Lake Tabernacle, Salt Lake City, Utah, May 9, 2009).

  2. Jeffrey R. Holland, “Teaching and Learning in the Church,” Liahona, June 2007, 72.

  3. Տես McCullough, “Teach Them What You Love”:

  4. Thomas S. Monson, “Examples of Great Teachers,” Liahona, June 2007, 76.

  5. Վարդապետություն և Ուխտեր 11.21:

  6. Տես Հովհաննես Ե.39:

  7. Տես 2 Նեփի 32.3:

  8. Տես Ջոզեֆ Սմիթ-Մատթեոս 1.37:

  9. Տես Վարդապետություն և Ուխտեր 18.36; 84.52:

  10. Վարդապետություն և Ուխտեր 11.20:

  11. Վարդապետություն և Ուխտեր 42.14:

  12. Teaching, No Greater Call: A Resource Guide for Gospel Teaching (1999), 61.

  13. Տես Teaching, No Greater Call, 60–62:

  14. J. Reuben Clark Jr., The Charted Course of the Church in Education (address given to seminary and institute leaders at Aspen Grove, Utah, Aug. 8, 1938), 6.

  15. Տես Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith (2007), 132:

  16. Thomas S. Monson, “The Spirit Giveth Life,” Liahona, June 1997, 4.