2010–2019 թթ․
Նա սովորեցնում է մեզ հանել բնական մարդուն
Հոկտեմբեր 2010


Նա սովորեցնում է մեզ հանել բնական մարդուն

Ես վկայում եմ Փրկչի Քավության իրականության համար, որը մաքրում, զտում և սրբացնում է մեզ ու մեր տները:

Մի առավոտ, ինչպես միշտ, մի ընտանիք հավաքվեց ուսումնասիրելու սուրբ գրությունները: Երբ նրանք հավաքվեցին, հայրը բացասական հոգի զգաց. ընտանիքի որոշ անդամներ ուրախ չէին մասնակցության համար: Նրանք աղոթեցին ընտանիքով, և երբ սկսեցին կարդալ, հայրը նկատեց, որ երեխաներից մեկը իր հետ չուներ իր անձնական սուրբ գրությունները: Նա հրավիրեց նրան գնալ իր սենյակ և բերել իր սուրբ գրությունները: Նա դժկամորեն արեց դա և որոշ ժամանակ անց, որը հավերժություն թվաց, նա վերադարձավ, նստեց և ասաց. «Մենք իսկապես պիտի սա հիմա՞ անենք»:

Հայրն ինքն իրեն մտածեց, որ ամեն արդարության թշնամին ուզում էր խնդիրներ առաջացնել, որպեսզի նրանք չուսումնասիրեին սուրբ գրությունները: Հայրը, փորձելով անվրդով մնալ, ասաց. «Այո, մենք պետք է հիմա սա անենք. որովհետև սա այն է, ինչ Տերն ուզում է, որ մենք անենք»:

Նա պատասխանեց. «Ես իրոք չեմ ուզում հիմա սա անել»:

Այնուհետև հայրը կորցրեց իր համբերությունը, բարձրացրեց իր ձայնը և ասաց. «Սա իմ տունն է և մենք միշտ կկարդանք սուրբ գրությունները իմ տանը»:

Նրա ձայնի տոնն ու բարձրությունը վիրավորեցին աղջկան և իր սուրբ գրությունները ձեռքին նա հեռացավ ընտանեկան շրջանից, վազեց իր ննջասենյակ և շրխկացնելով փակեց դուռը: Այսպիսով ավարտվեց սուրբ գրությունների ընտանեկան ուսումնասիրությունը. տանը չէր զգացվում ոչ ներդաշնակություն, ոչ էլ մի փոքր սեր:

Հայրը գիտեր, որ սխալ էր վարվել, ուստի նա գնաց իր իսկ ննջասենյակը և ծնկի իջավ աղոթելու: Նա օգնություն էր աղերսում Տիրոջից՝ իմանալով, որ վիրավորել էր Նրա զավակներից մեկին, դստերը, որին նա իրոք սիրում էր: Նա աղաչում էր Տիրոջը տանը վերականգնել սիրո ու ներդաշնակության հոգին և հնարավորություն տալ նրանց շարունակել ընտանիքով սուրբ գրությունների ուսումնասիրությունըք: Մինչ նա աղոթում էր, մի միտք ծագեց նրա մեջ. «Գնա և ասա՝ ներողություն»: Նա շարունակում էր անկեղծորեն աղոթել, խնդրելով, որ Տիրոջ Հոգին վերադառնար իր տուն: Կրկին անգամ միտքը եկավ. «Գնա և ասա՝ ներողություն»:

Նա իրոք ուզում էր լինել լավ հայր և անել այն, ինչը ճիշտ էր, ուստի նա կանգնեց ու գնաց իր դստեր ննջասենյակ: Նա զգուշությամբ թակեց դուռը մի քանի անգամ: Պատասխան չկար: Ուստի, նա դանդաղ բացեց դուռը և գտավ իր աղջկան, հեկեկալիս ու լալիս իր մահճակալի վրա: Նա ծնկի իջավ նրա կողքին և ասաց մեղմ ու քնքուշ ձայնով. «Ներիր ինձ, ես ներողություն եմ խնդրում իմ արածի համար»: Նա կրկնեց. «Ներիր ինձ, ես սիրում եմ քեզ, և ես չեմ ուզում քեզ նեղացնել»: Եվ այնուհետև երեխայի բերանից հնչեց այն դասը, որը Տերը ուզում էր նրան սովորեցնել:

Նա դադարեց լաց լինել և կարճատև լռությունից հետո նա վերցրեց իր սուրբ գրությունները իր ձեռքերի մեջ և սկսեց փնտրել որոշ հատվածներ: Հայրը դիտում էր, մինչ այդ անմեղ ու նուրբ ձեռքերը էջ առ էջ թերթում էին սուրբ գրությունները: Նա հասավ իր փնտրած հատվածներին և մեղմ ձայնով սկսեց շատ դանդաղ կարդալ. «Քանզի բնական մարդը Աստծո մի թշնամի է, և եղել է Ադամի անկումից ի վեր և կլինի հավիտյանս հավիտենից, մինչև նա չենթարկվի Սուրբ Հոգու հորդորներին և հանի բնական մարդուն ու դառնա սուրբ, Տեր Քրիստոսի քավությամբ, և դառնա ինչպես մի երեխա՝ ենթարկվող, հեզ, խոնարհ, համբերատար, սիրով լի, հոժար՝ ենթարկվելու բոլոր բաներին որոնք տերը հարմար է տեսնում բերել նրա վրա, ճիշտ ինչպես երեխան է ենթարկվում իր հորը»:1

Մահճակալի կողքին ծնկի իջած, նա զգաց, ինչպես խոնարհությունը պատեց իրեն և նա մտածեց. «Այդ սուրբ գրությունը գրված է ինձ համար: Նա մեծ դաս սովորեցրեց ինձ»:

Այնուհետև նա նայեց նրան ու ասց. «Ներիր ինձ, ներիր ինձ, հայրիկ»:

Այդ պահին հայրը հասկացավ, որ աղջիկը այդ հատվածը կարդաց ոչ թե հոր, այլ իր վերաբերյալ: Նա պարզեց իր ձեռքերը ու գրկեց աղջկան: Սերն ու ներդաշնակությունը վերականգնվեցին հաշտության այդ քաղցր պահին՝ ծնված Աստծո խոսքից ու Սուրբ Հոգուց: Այդ սուրբ գրությունը, որը նրա դուստրը հիշել էր սուրբ գրությունների իր անձնական ուսումնասիրություններից, դիպավ նրա սրտին Սուրբ Հոգու կրակով:

Իմ սիրելի եղբայրներ, մեր տունը պիտի այնպիսի վայրեր լինեն, որտեղ Սուրբ Հոգին կարող է բնակվել. «Միայն տունը կարող է իր սրբությամբ համեմատվել տաճարի հետ»:2 Մեր տներում տեղ չկա բնական մարդու համար: Բնական մարդը հակված է «քողարկել [իր] մեղքերը կամ գոհացնել [իր] հպարտությունը, [իր] ունայն փառասիրությունը կամ իշխանությունը, տիրապետություն կամ էլ հարկադրանք է գործադրում մարդկանց զավակների հոգիների վրա, [և երբ նա գործում է] անիրավության որևէ աստիճանով, ահա, երկինքները ետ են քաշվում. Տիրոջ Հոգին տրտմում է. և երբ այն ետ է քաշվում, Ամե՛ն այդ մարդու քահանայությանը կամ իշխանությանը»:3

Մենք, որ կրում ենք Ահարոնյան ու Մելքիսեդեկյան Քահանայություն, պետք է միշտ հիշենք, որ «ոչ մի զորություն կամ ազդեցություն չի կարող և չպետք է պահպանվի քահանայության շնորհիվ, միայն համոզումով, երկայնամտությամբ, մեղմությամբ և հեզությամբ և անկեղծ սիրով. բարությամբ և մաքուր գիտելիքով, որոնք անչափ մեծացնում են հոգին՝ առանց կեղծավորության ու առանց նենգության»:4

Վիճաբանությունները հեռանում են մեր տներից ու մեր կյանքից, երբ մենք ջանում ենք ապրել քրիստոսանման հատկանիշներով: «Եվ դուք նույնպես պետք է ներեք մեկդ մյուսին ձեր զանցանքները, քանզի, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ՝ նա, որ չի ներում իր մերձավորի զանցանքները, երբ նա ասում է, որ ինքն ապաշխարում է, նույնը դատապարտության տակ է բերում իրեն»:5 «Ներիր ինձ, ներիր ինձ, հայրիկ»:

Տեր Հիսուս Քրիստոսը, որ Խաղաղության Իշխանն է, սովորեցնում է մեզ ինչպես հաստատել խաղաղություն մեր տներում:

Նա սովորեցնում է մեզ հնազանդ լինել, կամ այլ կերպ ասած, տեղի տալ Տիրոջ կամքին ու զորությանը: «Գնա և ասա՝ ներիր ինձ»:

Նա սովորեցնում է մեզ հեզ լինել, կամ այլ կերպ ասած, լինել «մեղմ. քնքուշ. նուրբ. հեշտորեն չգրգռվող կամ բորբոքվող. Զիջող. վիրավորանքները տանող»:6

Նա սովորեցնում է մեզ լինել խոնարհ, կամ, այլ կերպ ասած, «սիրալիր. պարկեշտ. հնազանդ. չլինել հպարտ, գոռոզ, ամբարտավան կամ ենթադրող»:7

«Ներիր ինձ, ես ներողություն եմ խնդրում իմ արածի համար»:

Նա սովորեցնում է մեզ լինել համբերատար, կամ, այլ կերպ ասած, «կարողանալ դիմակայել չարին՝ առանց տրտնջալու կամ նեղսրտվելու» կամ «հանգիստ լինել՝ տանելով վիրավորանքներ կամ անարգանքներ»:8

Նա սովորեցնում է մեզ լցված լինել սիրով: «Ես սիրում եմ քեզ, և ես չեմ ուզում քեզ նեղացնել»:

Այո, իմ սիրելի եղբայրներ, Նա սովորեցնում է մեզ հանել բնական մարդուն, ինչպես այս պատմության մեջ հայրը, ով օգնություն էր աղերսում Տիրոջից: Այո, ճիշտ ինչպես հայրը գրկեց իր դստերը իր սիրո բազուկներով, նույն ձևով Փրկիչն է պարզում իր բազուկները մեզ գրկելու համար մեր ճշմարիտ ապաշխարության ժամանակ:

Նա սովորեցնում է մեզ սուրբ դառնալ Տեր Քրիստոսի Քավության միջոցով: Եվ հետո մենք կհաշտվենք Աստծո հետ և կդառնանք ընկերներ Աստծո համար: Ես վկայում եմ Փրկչի Քավության իրականության համար, որը մաքրում, զտում և սրբացնում է մեզ ու մեր տները, երբ մենք ջանում ենք հանել բնական մարդուն և հետևել Նրան:

Նա «Աստծո Գառն է»,9 Նա է «Սուրբն ու արդարը»,10 «եւ նորա անունը կկոչուի Սքանչելի, Խորհրդական, Հզօր Աստուած, Յաւիտենականութեան Հայր, Խաղաղութեան Իշխան»:11 Տեր Հիսուս Քրիստոսի անունով, ամեն:

  1. Մոսիա 3.19:

  2. Bible Dictionary, “Temple.”

  3. Վարդապետություն և Ուխտեր 121.37:

  4. Վարդապետություն և Ուխտեր 121.41–42:

  5. Մոսիա 26.31:

  6. Noah Webster’s First Edition of an American Dictionary of the English Language, 9th ed. (1996), “meek.”

  7. Noah Webster’s First Edition, “humble.”

  8. Noah Webster’s First Edition, “patient.”

  9. Հովհաննէս Ա.29:

  10. Գործք Առաքելոց Գ.14, նոր միջազգային հրատարակություն:

  11. Եսայիա Թ.6: