2010–2019 թթ․
Ամենակարևոր բաների մասին
Հոկտեմբեր 2010


Ամենակարևոր բաների մասին

Եթե կյանքը և կյանքի բարձր արագությունը, բազմաթիվ ճնշումները չեն թողնում ձեզ ուրախանալ, ապա մի գուցե լավագույն ժամանակն է կենտրոնացնելու ձեր կյանքը այն բաների վրա, որոնք առավել կարևոր են:

Անհավատալի է, թե որքան մենք կարող ենք սովորել կյանքի մասին, ուսումնասիրելով բնությունը: Օրինակ, գիտնականները կարող են նայել ծառի բնի օղակներին և կռահել հարյուրավոր կամ հազարավոր տարիներ առաջ կլիմայի և բնական պայմանների մասին: Ծառերի աճն ուսումնասիրելիս մենք կարող ենք սովորել նաև, որ կատարյալ պայմաններ կրող եղանակներին ծառերը աճում են նորմալ արագությամբ: Իսկ այն ժամանակ, երբ աճի պայմանները կատարյալ չեն, ծառերի աճը դանդաղում է, քանի որ նրանք ծախսում են իրենց էներգիան գոյատևման համար անհրաժեշտ տարրական էլեմենտների վրա:

Այս պահին ձեզանից ոմանք կարող են մտածել. «Այդ ամենը շատ լավ է, բայց ի՞նչ կապ ունի թռչող օդանավի հետ»: Ես կասեմ ձեզ:

Դուք երբևէ նստե՞լ եք օդանավ և զգացել թափահարումը: Թափահարման հիմնական պատճառը օդային հոսանքի ուղղության կտրուկ փոփոխությունն է, որը ստիպում է անձնակազմին բարձրություն վերցնել, թեքվել և օրորվել: Թեև օդանավերը կառուցված են այնպես, որ կարող են դիմանալ շատ ավելի մեծ թափահարման, քան դուք կարող եք երբևէ զգալ սովորական թռիչքի ժամանակ, դա միևնույն է տհաճ է ուղևորներին:

Ի՞նչ են անում, ձեր կարծիքով, օդաչուները թափահարման ժամանակ: Ուսանող օդաչուն կարող է ենթադրել, որ արագության բարձրացումը լավ եղանակ է, քանի որ արագ կանցնի թափահարման միջով: Սակայն դա կարող է սխալ քայլ լինել: Արհեստավարժ օդաչուները հասկանում են, որ գոյություն ունի թափահարման ներթափանցման օպտիմալ արագություն, որը կարող է նվազագույնի հասցնել թափահարման բացասական ազդեցությունը: Եվ մեծ մասամբ դա նշանակում է իջեցնել արագությունը: Նույնը վերաբերում է նաև ճանապարհին տեղակայված արագությունը նվազեցնող հատվածներին:

Այսպիսով, դժվար իրավիճակներում լավ խորհուրդը մի փոքր արագությունը նվազեցնելն է, կայուն ուղու վրա մնալը և հիմնարար բաների վրա կենտրոնանալը:

Ժամանակակից կյանքի արագությունը

Սա հասարակ, բայց կարևոր դաս է: Ծառերի կամ թափահարման հարցում սա կարող է տրամաբանական թվալ, սակայն զարմանալի է, թե որքան հեշտությամբ այս դասը կարելի է անտեսել, երբ գործը հասնում է մեր առօրյա կյանքում այդ սկզբունքները կիրառելուն: Երբ սթրեսն ավելանում է, ճնշումը մեծանում է, երբ ողբերգությունը հարված է հասցնում, շատ հաճախ մենք փորձում ենք ընթանալ նույն ցայտնոտային արագությամբ, կամ անգամ ավելի արագ, մտածելով, թե որքան բարձր լինի մեր արագությունը, այնքան լավ կլինի մեր դրությունը:

Ժամանակակից կյանքի հատկանիշներից մեկը կարծես այն է, որ մենք շարժվում ենք անընդհատ աճող արագությամբ, անկախ ցնցումներից կամ խոչնդոտներից:

Եկեք ազնիվ լինենք, զբաղված լինելը հեշտ է: Մենք բոլորս կարող ենք ստեղծել գործերի մի ցուցակ, որը մեզ կծանրաբեռնի: Ոմանք անգամ մտածում են, որ իրենց ինքնագնահատականը կախված է իրենց գործերի ցուցակի մեծությունից: Նրանք լցնում են ժամանակի բաց տեղերը հանդիպումներով և միջոցառումներով, անգամ ճնշված և հոգնած պահերին: Քանի որ նրանք անիմաստ բարդացնում են իրենց կյանքը, հաճախ իրենց զգում են ավելի անհանգիստ, ունենում են ավելի քիչ ուրախություն և իմաստ կյանքում:

Ասում են, թե ցանկացած արժանիք, եթե հասնում է ծայրահեղության, կարող է դառնալ չարիք: Մեր օրերը չափից դուրս ծանրաբեռնելը անշուշտ դրա դրսևորումն է: Ապա գալիս է այն պահը, երբ նպատակները դառնում են բեռ և ամբիցիաներ, կանգնելով մեր կոկորդին:

Ո՞րն է լուծումը

Իմաստունները հասկանում և կիրառում են ծառերի օղակների և օդային հոսանքների դասերը: Նրանք դիմակայում են գայթակղությանը, որպեսզի կուլ չգնան առօրյա կյանքի խելահեղ ընթացքին: Նրանք հետևում են այս խորհրդին. «Կյանքում կա ավելին, քան դրա արագության բարձրացումը»:1 Կարճ ասած, նրանք կենտրոնանում են կարևոր բաների վրա:

Երեց Դալլին Հ. Օուքսը վերջերս գերագույն համաժողովին ուսուցանել է. «Մենք պետք է հրաժարվենք որոշ լավ բաներից, որպեսզի ընտրենք ավելի լավը կամ լավագույնը, որովհետև դրանք զարգացնում են Տեր Հիսուս Քրիստոսի հանդեպ մեր հավատը և ամրացնում մեր ընտանիքները»:2

Լավագույն բաների որոնումները անխուսափելիորեն տանում են դեպի Հիսուս Քրիստոսի ավետարանի հիմնարար սկզբունքները՝ հասարակ և սքանչելի ճշմարտությունները, որ հայտնվում են մեզ հոգատար, հավերժական և ամենինչ իմացող Երկնային Հոր կողմից: Այս առանցքային վարդապետությունները և սկզբունքները, թեև բավականին պարզ են, որ երեխան անգամ հասկանա, տալիս են կյանքի առավել բարդ հարցերի պատասխանը:

Պարզության մեջ կա գեղեցկություն և հստակություն, որը մենք երբեմն չենք գնահատում բարդ լուծումներ փնտրելիս:

Օրինակ, երկրի շուրջը տիեզերագնացների ուղևորություններից շատ ժամանակ չանցած պարզ դարձավ, որ գնդիկավոր գրիչները չեն աշխատում տիեզերքում: Խելացի մարդիկ սկսեցին աշխատել այդ խնդրի վրա: Հազարավոր ժամեր և միլիոնավոր դոլարներ պահանջվեցին, որպեսզի նրանք վերջապես ստեղծեին մի գրիչ, որը կարող էր գրել ցանկացած վայրում, ցանկացած ջերմաստիջանում և գրեթե ցանկացած մակերեսի վրա: Բայց ի՞նչ էին անում տիեզերագնացները, քանիդեռ խնդիրը լուծված չէր: Նրանք պարզապես մատիտ էին օգտագործում:

Լեոնարդո դա Վինչին ասել է, որ «պարզությունը բարդության վերջն է»:3 Երբ մենք դիտարկում ենք երջանկության ծրագրի, փրկության ծրագրի հիմնարար սկզբունքները, մենք դրա պարզության մեջ կարողանում ենք տեսնել և գնահատել մեր Երկնային Հոր իմաստության հմայքը և գեղեցկությունը: Նրա ճանապարհներով շարժվելը մեր իմաստության սկիզբն է դառնում:

Հիմունքների զորությունը

Ֆուտբոլի լեգենդար մարզիչ Վինս Լոմբադիի մասին պատմում են, որ մարզումների առաջին օրը նա մի ծես էր կատարում: Նա ձեռքի մեջ պահում էր գնդակը, ցույց տալով այն մարզիկներին, որոնք երկար տարիներ այդ սպորտով էին զբաղվում, և ասում էր. «Պարոնայք, սա ֆուտբորի գնդակ է»: Նա խոսում էր գնդակի չափսի և ձևի մասին, ինչպես պետք է դրան հարվածել, տանել դաշտով և փոխանցել: Նա թիմին հանում էր բաց դաշտ և ասում. «Սա ֆուտբոլի դաշտն է»: Նա նրանց հետ քայլում էր դաշտով, նկարագրելով դրա չափսերը, ձևը, կանոնները և ինչպես են խաղում այդ խաղը:4

Այդ մարզիչը գիտեր, որ անգամ այս փորձառու խաղացողները, որն իրականում թիմ էր, կարող էին վարպետներ դառնալ միայն հիմունքները կատարյալ տիրապետելուց հետո: Նրանք կարող էին ծախսել իրենց ժամանակը, վարժվելով կատարել խորամանկ հնարքներ, սակայն մինչև նրանք չսերտեին խաղի հիմունքները, երբեք չէին դառնա հաղթական թիմ:

Կարծում եմ, մեզանից շատերը բնազդաբար հասկանում են, թե որքան կարևոր են հիմունքները: Պարզապես մենք երբեմն շեղվում ենք ավելի հրապուրիչ բաներով:

Տպագրական նյութերը, լայն տարածում գտած լրատվամիջոցները, էլեկտրոնային գործիքները և հնարքները, բոլորը օգտակար են, եթե ճիշտ գործածվեն, սակայն կարող են դառնալ ցավալի շեղումներ կամ մեկուսացման անտարբեր վայրեր:

Ձայների և ընտրությունների բազմազանության մեջ, խոնարհ Գալիլեացին պարզում է իր ձեռքերը դեպի մեզ: Նրա ուղերձը հասարակ է. «Ինձ հետևիր»:5 Եվ Նա չի խոսում հզոր բարձրախոսով, այլ ցածր և մեղմ ձայնով:6 Այնքան հեշտ է, որ ավետարանի հիմնական ուղերձը կորչի տեղեկատվական հեղեղի մեջ, որ թափվում է մեզ վրա բոլոր կողմերից:

Սուրբ գրությունները և կենդանի մարգարեների խոսքերը շեշտում են ավետարանի հիմնարար սկզբունքները և վարդապետությունները: Մենք վերադառնում ենք այդ հիմնարար սկզբունքներին, մաքուր վարդապետություններին, որովհետև դրանք խորիմաստ ճշմարտությունների դարպասներ են: Դրանք դռներ են դեպի բարձրագույն կարևորություն ունեցող փորձառությունները, որոնք այլապես անհասանելի կլինեին մեր հասկացողության համար: Այս պարզ, հիմնարար սկզբունքները Աստծո և մարդու հետ ներդաշնակության մեջ ապրելու բանալին են: Դրանք երկնքի պատուհանները բացող բանալիներն են: Դրանք տանում են մեզ դեպի խաղաղություն, ուրախություն և հասկացողություն, որոնք Երկնային Հայրը խոստացել է Իր զավակներին, որոնք լսում և հնազանդվում են Իրեն:

Իմ սիրելի եղբայրներ և քույրեր, մեզ համար լավ կլինի, եթե մի փոքր դանդաղենք, ընթանանք մեր հանգամանքների համար օպտիմալ արագությամբ, կենտրոնանանք կարևորի վրա, բարձրացնենք մեր աչքերը և իսկապես տեսնենք այն բաները, որոնք առավել կարևոր են: Եկեք ուշադիր լինենք Իր զավակներին տված մեր Երկնային Հոր հիմնարար սկզբունքների նկատմամբ, որոնք կհանդիսանան հարուստ և արդյունավետ մահկանացու կյանքի հիմքը՝ հավերժական երջանկության խոստման հետ միասին: «Նրանք կսովորեցնեն մեզ, որ բոլոր այս բաներն արվեն իմաստությամբ և կարգով. քանզի հարկավոր չէ, որ մարդ վազի ավելի արագ, քան ինքն ուժ ունի: Եվ բացի այդ, անհրաժեշտ է, որ նա ջանասեր լինի, որ այդպիսով նա կարողանա նվաճել մրցանակը»:7

Եղբայրներ և քույրեր, ջանասիրաբար անելով այն, ինչն առավել կարևոր է, մենք կգնանք դեպի աշխարհի Փրկիչը: Այդ պատճառով է, որ մենք խոսում ենք Քրիստոսի մասին, ուրախանում ենք Քրիստոսով, քարոզում ենք Քրիստոսի մասին, մարգարեանում են Քրիստոսի մասին, որպեսզի իմանանք թե ինչ աղբյուրի դիմենք մեր մեղքերի թողության համար:8 Ժամանակակից կյանքի բարդության, խառնաշփոթի և արագընթացի մեջ դա «էլ ավելի գերազանց ճանապարհ» է:9

Այսպիսով, որո՞նք են հիմունքները

Երբ մենք դիմում ենք Երկնային Հորը և փնտրում Նրա իմաստությունը առավել կարևոր բաների վերաբերյալ, մենք կրկին ու կրկին սովորում ենք չորս հիմնական հարաբերությունների կարևորության մասին՝ Մեր Աստծո, մեր ընտանիքների, մեր մերձավորների և ինքներս մեզ հետ: Գնահատելով մեր սեփական կյանքը պատրաստակամ մտքով, մենք կտեսնենք, թե որտեղ ենք շեղվել առավել հիանալի ճանապարհից: Մեր հասկացողության աչքերը կբացվեն և մենք կհասկանանք, թե ինչ պետք է արվի՝ մեր սիրտը մաքրելու և կյանքի կենտրոնացումը փոխելու համար:

Առաջին, Աստծո հետ մեր հարաբերությունները առավել սուրբ և կարևոր են: Մենք Նրա հոգևոր զավակներն ենք: Նա մեր Հայրն է: Նա ցանկանում է, որ մենք երջանիկ լինենք: Փնտրելով Նրան, սովորելով Նրա Որդի Հիսուս Քրիստոսի մասին, բացելով մեր սրտերը Սուրբ Հոգու ազդեցության համար, մենք մեր կյանքը ավելի կայուն և ապահով ենք դարձնում: Մենք ունենում ենք ավելի մեծ խաղաղություն, ուրախություն և նվաճումներ, երբ մեր լավագույնը տալիս ենք՝ ապրելու համար Աստծո հավերժական ծրագրին համաձայն և պահելով Նրա պատվիրանները:

Մենք բարելավում ենք մեր Երկնային Հոր հետ մեր հարաբերությունները, սովորելով Նրա մասին, հաղորդակցվելով Նրա հետ, ապաշխարելով մեր մեղքերը և ակտիվորեն հետևելով Հիսուս Քրիստոսին, քանզի «ոչ ոք չի գալիս Հոր մոտ, եթե ոչ ինձանով»:10 Աստծո հետ մեր հարաբերությունները ամրացնելու համար մենք պետք է Նրա հետ առանձին որոշ իմաստալից ժամանակ անցկացնենք: Լուռ կենտրոնանալով օրվա անձնական աղոթքի և սուրբ գրությունները ուսումնասիրելու վրա, միշտ աշխատելով արժանի լինել գործող տաճարային երաշխավորագիր ունենալուն, մենք մեր ժամանակի և ջանքերի իմաստուն ներդրում կունենանք մեր Երկնային Հորը ավելի մոտենալու գործում: Եկեք ուշք դարձնենք Սաղմոսի հրավերին. «Դադարեցեք և ճանաչեցեք, որ ես եմ Աստուած»:11

Մեր երկրորդ կարևոր հարաբերությունը մեր ընտանիքի հետ է: Քանի որ այս հարցում անհաջողությունը չի կարող փոխհատուցվել ոչ մի այլ տեսակի հաջողությամբ12, մենք պետք է մեծ առաջնահերթություն տանք մեր ընտանիքներին: Մենք խորը և սիրող ընտանեկան հարաբերություններ ենք կառուցում, անելով հասարակ բաներ միասին, օրինակ՝ ընտանեկան ընթրիք. Ընտանեկան երեկո, կամ պարզապես միասին ուրախ ժամանց: Ընտանեկան հարաբերություններում սերը բառացիորեն նշանակում է ժա-մա-նակ: Միմյանց ժամանակ հատկացնելը տան ներդաշնակության հիմքն է: Մենք խոսում ենք մեկս մյուսի հետ, ոչ թե մեկս մյուսի մասին: Մենք սովորում ենք մեկս մյուսից և մենք գնահատում ենք մեր տարբերությունները՝ մեր նմանությունների հետ մեկտեղ: Մենք հիմնում ենք աստվածային կապ մեկս մյուսի հետ, միասին մոտենալով Աստծուն ընտանեկան աղոթքի, ավետարանի ուսումնասիրության և կիրակի օրվա երկրպագության միջոցով:

Երրորդ կարևոր հարաբերությունը մեր մերձավորի հետ է: Մենք հարաբերություններ ենք կառուցում մեկի հետ, հետո մյուսի, զգայուն լինելով մյուսների կարիքների նկատմամբ, ծառայելով նրանց և նվիրաբերելով մեր ժամանակը և տաղանդները: Ինձ խորապես տպավորել էր մի քույր, որը տարիքի և հիվանդության խնդիրներով էր ծանրաբեռնված, սակայն, հասկանալով, որ շատ բան չի կարող անել, որոշել էր պարզապես լսել: Եվ ամեն շաբաթ նա գտնում էր մարդկանց, ովքեր անհանգիստ կամ հուսահատ տեսք ունեին, և նրանց հետ ժամանակ էր անցկացնում՝ լսելով: Ինչպիսի օրհնություն էր նա շատերի կյանքում:

Չորրորդ կարևոր հարաբերությունը ինքներս մեզ հետ է: Կարող է տարօրինակ թվալ ինքներս մեզ հետ հարաբերություններ ունենալը, սակայն դա այդպես է: Որոշ մարդիկ չենք կարողանում իրենք իրենց հետ հաշտվել: Նրանք ամբողջ օրը քննադատում և թերագնահատում են իրենց, մինչև որ սկսում են ատել իրենց: Թույլ տվեք խորհուրդ տալ ձեզ՝ պակասեցնել իրարանցումը և ավելի շատ ժամանակ հատկացնել ինքներդ ձեզ ավելի լավ ճանաչելու համար: Զբոսնեք բնության մեջ, դիտեք արևածագը, վայելեք Աստծո ստեղծածները, խորհեք վերականգնված ավետարանի ճշմարտությունների շուրջ և բացահայտեք անձամբ ձեզ համար դրանց նշանակությունը: Սովորեք ձեզ նայել այնպես, ինչպես տեսնում է Երկնային Հայրը՝ որպես աստվածային ներուժ ունեցող Նրա թանկարժեք դստեր կամ որդու:

Ուրախացեք մաքուր ավետարանով

Եղբայրներ և քույրեր, եկեք լինենք իմաստուն: Եկեք շրջվենք դեպի Հիսուս Քրիստոսի վերականգնված ավետարանի վարդապետական ջրերը: Եկեք ուրախությամբ ճաշակենք դրանք, օգտվելով պարզությունից և հստակությունից: Երկինքը կրկին բաց է: Հիսուս Քրիստոսի ավետարանը կրկին երկրի վրա է, իսկ նրա պարզ ճշմարտությունները ուրախության առատ աղբյուր են:

Եղբայրներ և քույրեր, մենք իսկապես ուրախանալու մեծ պատճառ ունենք: Եթե կյանքը և կյանքի բարձր արագությունը, բազմաթիվ ճնշումները չեն թողնում ձեզ ուրախանալ, ապա մի գուցե լավագույն ժամանակն է կենտրոնացնելու ձեր կյանքը այն բաների վրա, որոնք առավել կարևոր են:

Ուժը գալիս է ոչ թե եռանդուն գործունեությունից, այլ ճշմարտության և լույսի կայուն հիմքի վրա հաստատվելուց: Դա գալիս է մեր ուշադրությունը և ջանքերը դեպի Հիսուս Քրիստոսի վերականգնված ավետարանի հիմունքները ուղղելուց: Այն գալիս է առավել կարևոր աստվածային բաների վրա ուշադրություն դարձնելուց:

Եկեք մի փոքր պարզեցնենք մեր կյանքը: Եկեք կատարենք անհրաժեշտ փոփոխությունները՝ մեր կյանքը կենտրոնացնելով կրկին Քրիստոնյա աշակերտի պարզ, խոնարհ ուղու մեծագույն գեղեցկության վրա, որը միշտ տանում է դեպի իմաստալից, ուրախ և խաղաղ կյանք: Այս մասին ես աղոթում եմ և թողնում ձեզ հետ իմ օրհնությունը, Հիսուս Քրիստոսի սուրբ անունով, ամեն:

  1. Mahatma Gandhi, in Larry Chang, Wisdom for the Soul (2006), 356.

  2. Dallin H. Oaks, “Good, Better, Best,” Liahona, Nov. 2007, 107.

  3. Leonardo da Vinci, in John Cook, comp., The Book of Positive Quotations, 2nd ed. (1993), 262.

  4. Vince Lombardi, in Donald T. Phillips, Run to Win: Vince Lombardi on Coaching and Leadership (2001), 92.

  5. Ղուկաս 18.22:

  6. Տես Ա Թագավորաց 19.12:

  7. Մոսիա 4.27:

  8. 2 Նեփի 25.26:

  9. Ա Կորնթացիս 12.31; Եթեր 12.11:

  10. Հովհաննես ԺԴ.6:

  11. Սաղմոս 46.10:

  12. J. E. McCulloch, Home: The Savior of Civilization (1924), 42; see also Conference Report, Apr. 1935, 116.