Ձեր ներուժը՝ ձեր արտոնությունը

Բոլորս գիտենք, որ քահանայությունը ոչ թե անուն է կամ կոչում, այլ շատ ավելին է: Մարգարե Ջոզեֆ Սմիթն ուսուցանել է. «Քահանայությունը հավիտենական սկզբունք է և գոյատևել է Աստծո հետ հավերժությունից… հավերժություն, առանց օրերի սկզբի կամ տարիների վերջի»:¹ Այն կրում է նույնիսկ «Աստծո գիտության բանալիները»:² Փաստորեն, քահանայության միջոցով է «աստվածայնության զորությունը բացահայտվում»:³

Քահանայության օրհնություններն անցնում են մեր հասկացողության սահմաններից: Հավատարիմ Մելքիսեդեկյան քահանայություն կրողները կարող են «դառնալ… ընտրյալներն Աստծո»:⁴ Նրանք «Հոգով սրբագործվում են՝ ի նորացումն իրենց մարմինների»⁵, և վերջիվերջո, կարող են ստանալ «այն ամենն, ինչ Հայրը ունի»:⁶ Դա կարող է դժվար լինի ըմբռնել, սակայն գեղեցիկ է, և ես վկայում եմ, որ այն ճշմարիտ է:

Այն փաստը, որ Երկնային Հայրն այս զորությունն ու պատասխանատվությունը վստահել է մարդուն, մեր հանդեպ Նրա մեծ սիրո վկայությունն է և որպես Աստծո որդիներ, ապագայի մեր ունեցած ներուժի նախանշանն է:

Այդուհանդերձ, շատ հաճախ, մեր գործերը ցույց են տալիս, որ մենք ապրում ենք մեր ներուժից ցածր: Երբ հարց տրվի քահանայության մասին, մեզանից շատերը կարող են արտասանել ճիշտ սահմանումը, սակայն մեր ամենօրյա կյանքում կարող է քիչ վկայություն լինել, որ մեր հասկացողությունն անցնում է սովորած տեքստի մակարդակից:

Եղբարներ, մենք կանգնած ենք ընտրության առաջ: Մենք կարող ենք կա՛մ բավարարվել նվազեցված փորձառությամբ՝ որպես քահանայություն կրողներ, և ապրել մեր արտոնություններից ցածր փորձառություններով, կա՛մ կարող ենք առատորեն ճաշակել քահանայության համընդհանուր օրհնությունների հոգևոր փորձառությունից:

Սուրբ գրություններում գրված և գերագույն համաժողովներին հնչող «նմանեցնենք մեզ»⁷արտահայտությունները ոչ միայն կարդալու կամ լսելու համար են: ⁸ Շատ հաճախ մենք գալիս ենք ժողովների և գլխով համաձայնություն ենք տալիս. մենք կարող ենք անգամ գիտակից ժպտալ և համաձայնվել: Մենք գրի ենք առնում որոշ կետեր և կարող է ասենք ինքներս մեզ. «Սա մի բան է, որ ես կանեմ»: Բայց լսելու, մեր հեռախոսում հուշում գրելու և իրական գործողության միջև ինչ-որ մի տեղ մեր «գործելու» անջատիչի սլաքը փոխվում է «ապագա» դիրքի վրա: Եղբայրնե՛ր, եկեք համոզվենք, որ «գործելու» մեր անջատիչը «ներկա» դիրքի վրա է:

Երբ կարդաք սուրբ գրությունները և լսեք մարգարեների խոսքերը ձեր ողջ սրտով և մտքով, Տերը ձեզ կհուշի ինչպես ապրել քահանայության ձեր արտոնություններին համաձայն: Թույլ մի տվեք, որ մի օր անցնի և դուք չանեք այն, ինչ հուշում է Հոգին:

Եթե դուք ունենայիք աշխարհի ամենազարգացած և թանկ համակարգիչը, արդյոք դուք կօգտագործեի՞ք այն միայն որպես գրասեղանի զարդարանք: Համակարգիչը կարող է տպավորիչ տեսք ունենալ: Այն կարող է տարբեր տեսակի ներուժ ունենալ: Սակայն դուք կարող եք օգտագործել նրա ողջ ներուժը միայն այն դեպքում, երբ ուսումնասիրեք օգտագործողի ուղեցույցը, սովորեք ծրագրերի ղեկավարումը և միացնեք էներգիան:

Աստծո սուրբ քահանայությունը նույնպես ունի օգտագործողի ուղեցույց: Եկեք պարտավորություն վերցնենք ավելի շատ նպատակաուղղված և ավելի կենտրոնացած կարդալու սուրբ գրությունները և ձեռնարկները: Եկեք սկսենք կրկին անգամ կարդալով Վարդապետություն և Ուխտեր 20, 84, 107 և 121 բաժինները: Որքան ավելի շատ ուսումնասիրենք քահանայության նպատակի, ներուժի և գործնական օգտագործման մասին, այնքան մենք ավելի շատ կզարմանանք դրա զորությամբ և Հոգին մեզ կուսուցանի ինչպես հասանելի դարձնել և օգտագործել այդ ուժը, որպեսզի օրհնենք մեր ընտանիքները, մեր համայնքները և Եկեղեցին:

Որպես մարդիկ՝ մենք իրավացիորեն մեծ առաջնահերթություն ենք տալիս աշխարհիկ ուսուցմանը և մասնագիտական զարգացմանը: Մենք ցանկանում ենք և մենք պետք է բարձրացնենք մեր գիտական աստիճանը և մասնագիտական վարպետությունը: Ես ձեզ գովաբանում եմ ջանասիրաբար կրթության ձգտելու և ձեր բնագավառում մասնագետներ դառնալու համար: Եվ հրավիրում եմ ձեզ նաև մասնագետներ դառնալ ավետարանի վարդապետությունների մեջ, հատկապես, քահանայության վարդապետության մեջ:

Մենք ապրում ենք մի ժամանակ, երբ սուրբ գրությունները և ժամանակակից մարգարեների խոսքերն ավելի հասանելի են, քան աշխարհի պատմության որևէ ժամանակաշրջանում: Ինչևէ, և դա մեր արտոնությունն է, պարտականությունը և պատասխանատվությունը՝ հասու լինել և կառչած մնալ նրանց ուսմունքներից: Քահանայության վարդապետության սկզբունքներն ու վարդապետությունները վեհ են և երկնային: Որքան ավելի շատ ուսումնասիրենք վարդապետությունն ու ներուժը և կիրառենք քահանայության գործնական նպատակը, այնքան մեր հոգին ավելի շատ կընդարձակվի, մեր հասկացողությունը կմեծանա և մենք կտեսնենք, թե Տերն ինչ ունի մեզ համար պահված:

Հիսուս Քրիստոսի և Նրա վերականգնված ավետարանի մասին հաստատուն վկայությունը ավելին է պահանջում, քան գիտելիքը՝ այն պահանջում է անձնական հայտնություն, որը հաստատվում է ավետարանի սկզբունքների ազնիվ և նվիրված կիրառումով: Մարգարե Ջոզեֆ Սմիթը բացատրել է, որ քահանայությունը «անցուղի է, որի միջոցով Ամենազորը սկսեց հայտնել Իր փառքն այս երկրի ստեղծման սկզբին, և որի միջոցով նա շարունակում է իրեն հայտնի դարձնել մարդկանց զավակներին, մինչև ներկա ժամանակը»:⁹

Եթե մենք չենք փորձում օգտագործել հայտնության այս անցուղին, մենք ապրում ենք քահանայության մեր արտոնությունից ցածր: Օրինակ՝ ոմանք հավատում են, բայց չգիտեն, որ հավատում են: Նրանք երկար ժամանակ զանազան պատասխաններ են ստանում մեղմ, բարակ ձայնի միջոցով, սակայն քանի որ այդ ոգեշնչումը շատ չնչին և աննշան է թվում, նրանք դա չեն ընդունում այնպիսին, ինչպիսին իրականում կա: Արդյունքում, նրանք թույլ են տալիս, որ կասկածը նրանց չթողնի գործադրել իրենց ներուժը որպես քահանայություն կրողներ:

Հայտնությունն ու վկայությունը միշտ չեն գալիս ճնշող ուժով: Շատերի համար վկայությունը գալիս է դանդաղ՝ փոքր բաժիններով: Երբեմն այն գալիս է աստիճանաբար, այնքան որ դժվար է հիշել այն ճշգրիտ պահը, թե երբ ենք իմացել, թե ավետարանը ճշմարիտ է: Տերը մեզ տալիս է «տող առ տող, ցուցում առ ցուցում՝ մի քիչ այստեղ և մի քիչ այնտեղ»:¹⁰

մեծանում է: Մենք սկսում ենք լույսի փոքր չափով, անգամ եթե դա հավատալու մի փոքր ցանկությունն է: Աստիճանաբար, «լույսը հարում է լույսին»¹¹և «նա, ով ստանում է լույսը և շարունակում է Աստծո հետ, ստանում է ավելի շատ լույս. և այդ լույսն ավելի ու ավելի է պայծառանում, մինչև որ կատարյալ օր է դառնում» ¹², երբ «ժամանակին մենք ստանում ենք նրա լիությունից»:¹³

Մտածե՛ք, թե ինչ փառահեղ բան է, երբ մեր հասկացողության աչքերը բացվում են, և անցնելով մեր երկրային սահմանափակումներից, մենք լույս ու գիտելիք ենք ստանում երկնային աղբյուրներից: Որպես քահանայություն կրողներ՝ մեր արտոնությունն ու հնարավորությունն է՝ անձնական հայտնություն փնտրել և սովորել՝ ինչպես կարող ենք Սուրբ Հոգու հաստատուն վկայության միջոցով, պարզել ճշմարտությունը մեզ համար:

Եկեք ջանասիրաբար փնտրենք անձնական ոգեշնչման լույսը: Եկեք աղաչենք, որ Տերն օժտի մեր միտքն ու հոգին հավատքի կայծով, որը մեզ հնարավորություն կտա ստանալ և ճանաչել Սուրբ Հոգու աստվածային սպասավորությունը մեր առանձնահատուկ կյանքի իրավիճակների և մեր փորձությունների և քահանայության պարտականությունների համար:

Որպես ավիաուղիների օդաչու, իմ կարիերայի ժամանակ,ես հնարավորություն եմ ունեցել լինելու ստուգումների և հրահանգումների ղեկավար: Այդ աշխատանքի մի մասը փորձառու օդաչուներին ստուգելն էր, հավաստիանալու համար, որ նրանք ունեին անհրաժեշտ գիտելիք ու հմտություն՝ անվտանգ և ունակ ձևով ղեկավարելու վեհաշուք մեծ օդանավերը:

Ես հայտնաբերում էի, որ կային օդաչուներ, որոնք շատ տարիներ արհեստավարժ թռչելուց հետո անգամ, չէին կորցրել մթնոլորտը բարձրանալու հուզմունքը, «կտրվելով երկրակեղևի կապերից, խնդաբեր արծաթապատ թևերով ճախրելով երկնքում»:¹⁴Նրանք սիրում էին վազող օդի հնչյունը, հզոր շարժիչների մռնչյունը, զգացումը, որ «մենակ են քամու առաջ և մութ երկնքի և աստղերի առաջ»:¹⁵Նրանց խանդավառությունը վարակիչ էր:

Կային նաև ոմանք, ովքեր կարծես պարզապես գնում էին ընթացքի հետ: Նրանք սովորել էին օդանավերի համակարգերը և կառավարումը, սակայն ինչ-որ մի տեղ՝ ճանապարհին, նրանք կորցրել էին ուրախությունը թռչելու «այնտեղ, ուր արտույտը կամ անգամ արծիվը չի թռչել»:¹⁶Օվկիանոսներ ու մայրցամաքներ անցնելիս նրանք կորցրել էին վառ արևածագով և Աստծո ստեղծագործություններով զմայլվելու իրենց զգացումը: Եթե նրանք համապատասխանում էին պաշտոնական պահանջներին, ես նրանց երաշխավորում էի, սակայն միևնույն ժամանակ ցավում էի նրանց համար:

Դուք կարող եք ձեզ հարցնել, թե արդյոք դուք էլ եք պարզապես գնում ընթացքի հետ՝ որպես քահանայություն կրողներ, անելով ինչ պահանջվում է, բայց չվայելելով այն ուրախությունը, որը պիտի լիներ ձերը: Քահանայություն ունենալը մեզ առատ հնարավորություններ է տալիս զգալու այն ուրախությունը, որով կիսվում էր Ամմոնը. «Մի՞թե մենք մեծ պատճառ չունենք ցնծալու…մենք եղել ենք գործիքներ նրա ձեռքում՝ այս մեծ ու զարմանալի գործն անելիս:Հետևաբար, եկեք հրճվենք… այո, մենք կհրճվենք Տիրոջով»:¹⁷

Եղբայրներ, մեր կրոնը ուրախությա՜ն կրոն է: Մենք լավագույնս օրհնված ենք՝ կրելու Աստծո քահանայությունը: Սաղմոսների գրքում կարդում ենք. «Երանի այն ժողովրդին, որ գիտե փողերի ձայնը. ո՜վ Տեր, նրանք քո երեսի լույսով կգնան»:¹⁸ Մենք կարող ենք վայելել այդ մեծ ցնծությունը, եթե միայն ձգտենք դրան:

Շատ հաճախ մենք մոռանում ենք վայելել երանությունը, որ գալիս է քահանայության ամենօրյա գործնական ծառայությունից: Ժամանակ առ ժամանակ, հանձնարարությունները կարող են բեռ թվալ: Եղբայրնե՛ր, եկեք չանցնենք կյանքի միջով հոգնած, մտահոգ և գանգատվելով: Մենք ապրում ենք մեր արտոնություններից ցածր, երբ թույլ ենք տալիս, որ աշխարհի խարիսխները մեզ հեռու պահեն այն լիարժեք ուրախությունից, որ գալիս է քահանայության հավատարիմ և նվիրված, հատկապես, մեր տան պատերի ներսում կատարվող ծառայությունից: Մենք ապրում ենք մեր արտոնություններից ցածր, երբ մոռանում ենք ճաշակել երջանկության, խաղաղության և ուրախության վայելքից, որ Աստված այդքան առատորեն տալիս է մեզ՝ քահանայության հավատարիմ ծառաներիս:

Եթե պատանին, որը կանուխ գալիս է եկեղեցի, որպեսզի օգնի պատրաստելու հաղորդությունը, կարծես ավելի շուտ նեղություն է զգում, քան օրհնություն, ապա ես հրավիրում եմ նրան մտածել, թե ինչ նշանակություն կարող է ունենալ այս արարողությունը ծխի մի անդամի համար, որը դժվար շաբաթ է ունեցել: Եղբայրներ, եթե ձեր տնային ուսուցումը արդյունավետ չի թվում ձեզ, ես ձեզ հրավիրում եմ հավատքի աչքով տեսնել, թե ինչ կարևորություն ունի Տիրոջ ծառայի այցելությունը մի ընտանիք, որը բազմաթիվ աննկատելի խնդիրներ ունի: Երբ դուք ըմբռնեք ձեր քահանայության ծառայության աստվածային ներուժը, Աստծո Հոգին կլցնի ձեր սիրտը և ձեր միտքը. նրա լույսը կշողա ձեր աչքերում և ձեր դեմքի վրա:

Որպես քահանայություն կրողներ՝ եկեք երբեք չկարծրանանք, որպեսզի կարողանանք հիանալ և զմայլվել նրանով, ինչ Տերը վստահել է մեզ:

Իմ թանկագին եղբայրներ, թող որ մենք ջանասիրաբար փնտրենք սովորել սուրբ քահանայության վարդապետությունը. թող որ մենք ամրապնդենք մեր վկայությունները՝ տող առ տող, ստանալով Հոգու հայտնությունները, և թող մենք իրական ուրախություն գտնենք քահանայության մեր ամենօրյա ծառայության մեջ: Անելով այս բաները՝ որպես քահանայություն կրողներ, մենք կապրենք մեր ներուժի և արտոնությունների համեմատ և կկարողանանք ասել՝ «ամեն բան կարող եմ ինձ զորացնող Քրիստոսով»:¹⁹ Այս մասին ես վկայում եմ՝ որպես Տիրոջ առաքյալ, և թողնում եմ ձեզ իմ օրհնությունները Հիսուս Քրիստոսի սուրբ անունով, ամեն: