Պատրաստվելու ժամանակը
Մենք պետք է նվիրենք մեր ժամանակը այն ամենին, ինչն առավել կարևոր է:
Քարոզիր Իմ Ավետարանը գրքույկի ութերորդ գլուխը մեր ուշադրությունն է հրավիրում ժամանակի իմաստուն օգտագործման վրա: Այս գլխում Երեց Մ. Ռասսել Բալլարդը հիշեցնում է, որ մենք պետք է նպատակներ դնենք և հմտություններ ձեռք բերենք՝ դրանց հասնելու համար (տես Քարոզիր Իմ Ավետարանը. միսիոներական ծառայության ուղեցույց [2004], 146): Այդ հմտություններից է մեր ժամանակի ճիշտ օգտագործումը:
Ես շնորհակալ եմ Նախագահ Թոմաս Ս. Մոնսոնի օրինակի համար: Գործելով որպես Աստծո մարգարե, նա հետևում է, ինչպես անում էր Փրկիչը, որպեսզի բավական ժամանակ ունենա հիվանդներին այցելելու (տես Ղուկաս 17.12–14), աղքատներին ոգևորելու և բոլորին ծառայելու համար: Ես նաև շնորհակալ եմ բազմաթիվ այլ մարդկանց օրինակի համար, ովքեր իրենց ժամանակն են տրամադրում, ծառայելով մերձավորներին: Ես վկայում եմ, որ մյուսներին ծառայելու համար մեր ժամանակից հատկացնելը հաճելի է Աստծուն և մոտեցնում է մեզ Նրան: Մեր Փրկիչը հավատարիմ կլինի Իր խոսքին, որ «նա, ով հավատարիմ և իմաստուն է ժամանակի մեջ, արժանի է համարվում ժառանգելու իմ Հոր կողմից նրանց համար պատրաստած ապարանքները» (ՎևՈւ 72.4):
Ժամանակը չի վաճառվում, այն չի կարելի է գնել որևէ խանութում որևէ գնով: Սակայն, եթե այն իմաստուն օգտագործվի, ապա այն անգին է: Ամեն օր մեզ անվճար տրված է րոպեների և ժամերի նույն քանակությունը, և մենք շուտով հասկանում ենք, ինչպես սովորեցնում է ծանոթ օրհներգը, որ «ժամանակը անցնում է կայծակի պես, մենք չենք կարող ետ բերել այն» (“Improve the Shining Moments,” Hymns, no. 226): Այն ժամանակը, որը մենք ունենք, մենք պետք է իմաստուն օգտագործենք: Նախագահ Բրիգամ Յանգն ասել է. «Մենք բոլորս պարտական ենք Աստծուն՝ ժամանակը ճիշտ օգտագործելու ունակության համար, և նա կպահանջի մեզանից այն օգտագործելու խիստ հաշվետվություն» (Teachings of Presidents of the Church: Brigham Young [1997], 286):
Նկատի ունենալով մեր առաջ դրված պահանջները, մենք պետք է սովորենք առաջնահերթություններ սահմանել, որպեսզի ընտրությունները համապատասխանեն մեր նպատակներին, այլապես կենթարկվենք անգործության քամիներին և կքշվենք ժամանակը վատնող մեկ գործողությունից դեպի մյուսը: Մենք բոլորս լավ ուսուցանվել ենք առաջնահերթությունների մասին Վարդապետի Լեռան Քարոզում.«Առաջ Աստուծոյ արքայությունը և նորա արդարությունը խնդրեցեք» (Մատթեոս 6.33, ծանուցում ա; Ջոզեֆ Սմիթի Թարգմանություն, Մատթեոս 6.38): (Տես նաև Dallin H. Oaks, “Focus and Priorities,” Liahona, July 2001, 99–102:)
Ալման խոսել է առաջնահերթությունների մասին, երբ ուսուցանել է, որ «այս կյանքը դարձավ մի փորձնական վիճակ. մի ժամանակ` պատրաստվելու համար հանդիպելու Աստծուն» (Ալմա 12.24): Աստծուն հանդիպելուն պատրաստվելիս, ժամանակի հարուստ ժառանգությունը լավագույն ձևով օգտագործելու համար պահանջվում է ուղղություն, բայց, անշուշտ, մենք պետք է Տիրոջը և մեր ընտանիքները դնենք ցուցակի սկզբում: Նախագահ Դիտեր Ֆ. Ուխդորֆը հիշեցնում է մեզ, որ «ընտանեկան հարաբերություններում սեր բառը կարդացվում է որպես ժամանակ» («Առավել կարևոր բաները», Լիահոնա, նոյ. 2010, 22): Ես վկայում եմ, որ երբ աղոթքով և անկեղծ սրտով փնտրենք օգնություն, մեր Երկնային Հայրը կօգնի մեզ շեշտը դնելու այն բաների վրա, որոնք առավել շատ են արժանի մեր ժամանակին:
Ժամանակի սխալ օգտագործումը անգործության մոտ բարեկամն է: Հետևելով պարապ չլինելու պատվիրանին (ՎևՈւ 88.124), մենք պետք է ուշադիր լինենք, որպեսզի զբաղված լինելը հավասար լինի արդյունավետ լինելուն: Օրինակ, հիանալի է անմիջապես մատների տակ ունենալ ակնթարթային հաղորդակցման միջոցներ, սակայն եկեք հետևենք, որ չդառնանք անվերահսկելի հաղորդակիցներ: Ես զգում եմ, որ ոմանք ընկնում են ժամանակատար նոր հակումների ծուղակը, որը սոցիալական հաղորդագրություններ անընդմեջ ստուգելու և ուղարկելու գերի է մեզ դարձնում, դրանով ստեղծելով զբաղված և արդյունավետ լինելու կեղծ տպավորություն:
Հաղորդակցմանը և տեղեկատվությանը հեշտ հասնելիություն ունենալը շատ օգտակար կողմեր ունի: Ես օգտակար եմ համարում մատչելիությունը հետազոտական հոդվածներին, համաժողովների ելույթներին, նախնիների գրառումներին և է-փոստին, Facebook-ի հիշեցումներին, tweet-երին և տեքստերին: Որքան էլ լավը լինեն այս բաները, մենք չենք կարող թույլ տալ, որ դրանք մի կողմ մղեն մեծագույն կարևորություն կրող բաները: Որքան տխուր կլինի, եթե հեռախոսը և համակարգիչը՝ իրենց ողջ բարդ կառուցվածքով, դուրս մղեին սիրելի Երկնային Հորն ուղղված անկեղծ աղոթքի պարզությունը: Եկեք նույնքան արագ լինենք ծնկի իջնելիս, որքան արագ ենք տեքստ հավաքելիս:
Էլեկտրոնային խաղերը և վիրտուալ ձեռքբերումները չեն կարող փոխարինել իրական ընկերներին, որոնք կարող են քաջալերելով գրկախառնվել, աղոթել մեզ համար և գործել մեր լավագույն շահերին համաձայն: Որքան երախտապարտ եմ ես, երբ տեսնում եմ, ինչպես են քվորումի, դասարանի և Սփոփող Միության անդամները շտապում աջակցել միմյանց: Այդ պահերին, ես ավելի լավ եմ հասկանում այն, ինչ ի նկատի ուներ Պողոս Առաքյալը. «Այսուհետև այլևս օտար և պանդուխտ չեք, այլ սուրբերի հետ քաղաքացիներ» (Եփեսացիս 2.19):
Ես գիտեմ, որ մեր մեծագույն երջանկությունը կախված է դեպի Տերը (տես Ալմա 37.37) և այն բաները ուղղվելուց, որոնք տևական հատուցում են պարգևում, ոչ թե՝ անթիվ ժամեր անմիտ տրվելուց կարգավիճակները թարմացնելուն, վիդեո և հեռախոսային խաղեր խաղալուն: Ես կոչ եմ անում ձեզանից յուրաքանչյուրին իր ձեռքը առնել այս բաները, որոնք թալանում են մեզ, զրկելով մեր թանկարժեք ժամանակից, և վճռել դառնալ դրանց տիրակալը, ոչ թե թույլ տալ, որ հակում առաջացնող իրենց բնույթի շնորհիվ, դրանք դառնան մեր տիրակալները:
Որպեսզի ունենանք այն խաղաղությունը, որի մասին խոսում է Փրկիչը (տես Հովհաննես 14.27), մենք պետք է նվիրենք մեր ժամանակը այն ամենին, ինչն առավել կարևոր է, իսկ առավել կարևոր են Աստծո բաները: Աստծո հետ անկեղծ աղոթքի մեջ մտնելով, ամեն օր սուրբ գրությունները կարդալով և ուսումնասիրելով, մեր կարդացածի և զգացածի շուրջ խորհելով, ապա սովորած դասերը կիրառելով և դրանցով ապրելով, մենք մոտենում ենք Նրան: Աստծո խոստումն է, որ, եթե մենք ջանասիրաբար փնտրենք լավագույն գրքերում, «[Նա մեզ] գիտելիք կտա իր Սուրբ Հոգու միջոցով» (ՎևՈւ 121.26; տես նաև ՎևՈւ 109.14–15):
Սատանան կգայթակղի մեզ սխալ օգտագործել մեր ժամանակը՝ ծպտված հրապուրանքներով: Թեև գայթակղություններն անխուսափելի են, Երեց Քվենթին Լ. Քուքը ուսուցանել է, որ «Սրբերը, որոնք արձագանքում են Փրկչի ուղերձին, չեն շեղվի ուղուց՝ մոլորեցնող և կործանարար փորձերով» (“Are You a Saint?” Liahona, Nov. 2003, 96): Հայրում Փեյջը՝ Մորմոնի Գրքի Ութ Վկաներից մեկը, արժեքավոր դաս է մեզ սովորեցրել շեղումների մասին: Նա մի հատուկ քար ուներ, որին նայելով գրի էր առնում այն, ինչ համարում էր Եկեղեցու համար ստացված հայտնություններ (տես ՎևՈւ 28): Ճիշտ ուղու վրա վերադառնալու համար, քարը վերցվեց և վերածվեց փոշու, որպեսզի այլևս երբեք չլիներ շեղող հանգամանք:1 Ես հրավիրում եմ մեզ բոլորին հայտնաբերել մեր կյանքի ժամանակը վատնող շեղումները, որոնք պետք է փոշիացվեն: Մենք պետք է լինենք իմաստուն մեր դատողություններում, հետևելով, որ ժամանակի կշեռքը ճիշտ հավասարակշռված լինի, ներառելով Տիրոջը, ընտանիքը, աշխատանքը և զվարճալի ժամանցը: Ինչպես շատերդ արդեն ձեզ համար պարզել եք, կյանքում ավելի մեծ երջանկություն կարելի է գտնել, եթե օգտագործել ժամանակը այնպիսի բաների վրա, որոնք «առաքինի են, սիրալիր, բարեհամբավ և գովեստի արժանի» (Հավատո հանգանակներ 1.13):
Ժամանակը արագ սլանում է ժամացույցի աշխատանքի հետ մեկտեղ: Քանի դեռ աշխատում է մահկանացու կյանքի ժամացույցը, այսօր լավ օր է՝ վերանայելու համար այն, ինչ մենք անում ենք, պատրաստվելով հանդիպել Աստծուն: Ես վկայում եմ, որ մեծ պարգևներ են սպասվում նրանց, ովքեր մահկանացու կյանքի ժամանակն օգտագործում են անմահությանը և հավերժական կյանքին պատրաստվելու համար: Հիսուս Քրիստոսի անունով, ամեն: