Mga Turo ni Jesus

Nakatala sa Biblia ang turo ni Jesus: “Ako’y naparito upang sila’y magkaroon ng buhay, at magkaroon ng kasaganaan nito” (Juan 10:10). Kalaunan, sa Amerika, sinabi Niya, “Ako ang ilaw at ang buhay ng sanlibutan” (3 Ne. 11:11). Siya ang buhay ng mundo dahil Siya ang Lumikha sa atin at dahil, sa pamamagitan ng Kanyang Pagkabuhay na Mag-uli, tayong lahat ay nakatitiyak na mabubuhay tayong muli. At ang buhay na ibinibigay Niya sa atin ay hindi lamang mortal na buhay. Itinuro Niya, “Sila’y binibigyan ko ng walang hanggang buhay; at kailan ma’y hindi sila malilipol, at hindi sila aagawin ng sinoman sa aking kamay” (Juan 10:28; tingnan din sa Juan 17:2).

Itinuro din ni Jesus, “Ako ang ilaw ng sanglibutan: ang sumusunod sa akin ay hindi lalakad sa kadiliman” (Juan 8:12). Sinabi din Niya, “Ako ang daan, at ang katotohanan, at ang buhay” (Juan 14:6). Siya ang daan at Siya ang ilaw dahil tinatanglawan ng Kanyang mga turo ang landas ng ating mortal na buhay at ipinapakita ang daan pabalik sa Ama.

Iginalang at sinunod ni Jesus ang Ama sa tuwina. Kahit noong bata pa Siya ipinahayag Niya sa Kanyang mga magulang sa lupa, “Di baga talastas ninyo na dapat akong maglumagak sa bahay ng aking Ama?” (Lucas 2:49). “Sapagka’t bumaba akong mula sa langit,” itinuro Niya kalaunan, “hindi upang gawin ko ang aking sariling kalooban, kundi ang kalooban ng nagsugo sa akin” (Juan 6:38; tingnan din sa Juan 5:19). At itinuro ng Tagapagligtas, “Sinoman ay di makaparoroon sa Ama, kundi sa pamamagitan ko” (Juan 14:6; tingnan din sa Mateo 11:27).

Babalik tayo sa Ama sa pamamagitan ng pagsunod sa Kanyang kalooban. Itinuro ni Jesus, “Hindi bawa’t nagsasabi sa akin, Panginoon, Panginoon, ay papasok sa kaharian ng langit; kundi ang gumaganap ng kalooban ng aking Ama na nasa langit” (Mateo 7:21). Ipinaliwanag Niya:

“Marami ang mangagsasabi sa akin sa araw na yaon, Panginoon, Panginoon, hindi baga nagsipanghula kami sa iyong pangalan? at sa pangalan mo’y nangagpalayas kami ng mga demonio? at sa pangalan mo’y nagsigawa kami ng maraming gawang makapangyarihan?

“At kung magkagayo’y ipahahayag ko sa kanila, kailan ma’y hindi ko kayo nangakilala: magsilayo kayo sa akin, kayong manggagawa ng katampalasanan” (Mateo 22–23).

Kung gayo’y sino ang makakapasok sa kaharian ng langit? Hindi yaong basta gumagawa ng mga makapangyarihang gawain gamit ang pangalan ng Panginoon, pagtuturo ni Jesus, kundi yaon lamang “gumaganap ng kalooban ng aking Ama na nasa langit.”

Ipinakita sa atin ni Jesus kung paano ito gawin. Muli’t muli Niya tayong inanyayahang sumunod sa Kanya: “Dinirinig ng aking mga tupa ang aking tinig, at sila’y aking nakikilala, at sila’y nagsisisunod sa akin” (Juan 10:27).

Binigyan Niya ng kapangyarihan ng priesthood ang Kanyang mga Apostol (tingnan sa Mateo 10:1) at ang iba. Kay Pedro, ang nakatatandang Apostol, sinabi Niya, “Ibibigay ko sa iyo ang mga susi ng kaharian ng langit: at anomang iyong talian sa lupa ay tatalian sa langit; at anomang iyong kalagan sa lupa ay kakalagan sa langit” (Mateo 16:19; tingnan din sa Mateo 18:18).

Itinala ni Lucas na “ang Panginoon ay naghalal ng pitongpu pa, at sila’y sinugong daladalawa, sa unahan ng kaniyang mukha, sa bawa’t bayan at dako na kaniyang paroroonan” (Lucas 10:1). Kalaunan ay masayang sinabi ng Pitumpung ito kay Jesus, “Pati ang mga demonio ay nagsisisuko sa amin sa iyong pangalan” (Lucas 10:17). Saksi ako sa kapangyarihang iyan ng priesthood.

Sa pagtatapos ng Kanyang ministeryo sa lupa, itinuro ni Jesus sa Kanyang mga Apostol, “Ang Mangaaliw, sa makatuwid baga’y ang Espiritu Santo, na susuguin ng Ama sa aking pangalan, siya ang magtuturo sa inyo ng lahat ng mga bagay, at magpapaalaala ng lahat na sa inyo’y aking sinabi” (Juan 14:26), at “papatnubayan niya kayo sa buong katotohanan” (Juan 16:13).

Pinapatnubayan din Niya tayo sa Kanyang mga utos. Sa gayon inutusan Niya ang mga Nephita na huwag na silang magtalo hinggil sa doktrina, dahil, sabi Niya:

“Siya na may diwa ng pagtatalo ay hindi sa akin, kundi sa diyablo, na siyang ama ng pagtatalo, at kanyang inuudyukan ang mga puso ng tao na makipagtalo nang may galit sa isa’t isa.

“Masdan, hindi ito ang aking doktrina, na pukawin sa galit ang mga puso ng tao, isa laban sa isa; kundi ito ang aking doktrina, na ang mga gayong bagay ay maiwaksi” (3 Nephi 11:29–30).

Hinahamon din Niya tayong magtuon sa Kanya, hindi sa mga bagay na makamundo. Sa Kanyang sermon tungkol sa tinapay ng buhay, ipinaliwanag ni Jesus ang pagkakaiba ng mortal na kabusugan at ng walang hanggang kabusugan. “Magsigawa kayo hindi dahil sa pagkaing napapanis,” wika Niya, “kundi dahil sa pagkaing tumatagal sa buhay na walang hanggan, na ibibigay sa inyo ng Anak ng tao” (Juan 6:27). Itinuro ng Tagapagligtas na Siya ang Tinapay ng Buhay, ang pinagmumulan ng walang hanggang kabusugan. Sa pagsasalita tungkol sa mortal na kabusugang iniaalok ng mundo, pati na ang manna na ipinadala ni Jehova sa mga anak ni Israel sa ilang, itinuro ni Jesus na yaong mga umasa sa tinapay na ito ay nangamatay na (tingnan sa Juan 6:49). Sa kabilang banda, ang kabusugang inialok Niya ay ang “tinapay na buhay na bumabang galing sa langit,” at, itinuro ni Jesus, “Sinoman ay kumain ng tinapay na ito, siya’y mabubuhay magpakailan man” (Juan 6:51).

Sinabi ng ilan sa Kanyang mga disipulo na “matigas ang pananalitang ito,” at mula noon marami sa Kanyang mga alagad ang “nagsitalikod, at hindi na nagsisama sa kaniya” (Juan 6:60, 66). Mukhang hindi nila tinanggap ang nauna Niyang turo na dapat ay “hanapin muna [nila] ang … kaharian [ng Diyos]” (Mateo 6:33). Kahit ngayon ang ilang nagsasabi na sila ay Kristiyano ay mas naaakit sa mga bagay ng mundo—na nagbibigay-buhay sa lupa ngunit walang kabusugan tungo sa buhay na walang hanggan. Para sa ilan, ang Kanyang “matigas na pananalita” ay dahilan pa rin upang hindi sundin si Cristo.

Ang katapusan ng mortal na ministeryo ng ating Tagapagligtas ay ang Kanyang Pagkabuhay na Mag-uli at Pagbabayad-sala para sa mga kasalanan ng mundo. Ipinropesiya ito ni Juan Bautista nang sabihin niyang, “Narito, ang Codero ng Dios, na nagaalis ng kasalanan ng sanglibutan” (Juan 1:29). Kalaunan, itinuro ni Jesus na “ang Anak ng tao ay … naparito … upang maglingkod at ibigay ang kaniyang buhay na pangtubos sa marami” (Mateo 20:28). Sa Huling Hapunan, ipinaliwanag ni Jesus, ayon sa salaysay sa Mateo, na ang alak na binasbasan Niya ang “aking dugo ng tipan, na nabubuhos dahil sa marami sa ikapagpapatawad ng mga kasalanan” (Mateo 26:28).

Nang magpakita sa mga Nephita, pinalapit sila ng nagbangong Panginoon upang hipuin ang sugat sa Kanyang tagiliran at ang mga bakas ng pako sa Kanyang mga kamay at paa. Ginawa Niya ito, paliwanag Niya, “upang inyong malaman na ako nga ang Diyos ng Israel, at ang Diyos ng buong sangkatauhan, at pinatay para sa mga kasalanan ng sanlibutan” (3 Nephi 11:14). At, pagpapatuloy ng salaysay, ang madla ay “nagsiluhod sa paanan ni Jesus, at sinamba siya” (talata 17). Dahil dito, sasambahin Siya ng buong mundo sa huli.

Itinuro pa ni Jesus ang mahahalagang katotohanan tungkol sa Kanyang Pagbabayad-sala. Ang Aklat ni Mormon, na nagdedetalye ng mga turo ng Tagapagligtas at nagbibigay ng pinakamagandang paliwanag sa Kanyang misyon, ay iniulat ang turong ito:

“Isinugo ako ng aking Ama upang ako ay ipako sa krus …, upang mahikayat ko ang lahat ng tao na lumapit sa akin, …

“… upang sila ay mahatulan alinsunod sa kanilang mga gawa.

“At … sinuman ang magsisisi at mabibinyagan sa aking pangalan ay mapupuspos; at kung siya ay magtitiis hanggang wakas, masdan, siya ay pawawalan ko ng sala sa harapan ng aking Ama sa araw na yaon kung kailan ako tatayo upang hatulan ang sanlibutan. …

“At walang maruming bagay ang makapapasok sa kaharian [ng Ama]; anupa’t walang makapapasok sa kanyang kapahingahan maliban sa mga yaong nahugasan ang kanilang mga kasuotan ng aking dugo, dahil sa kanilang pananampalataya, at sa pagsisisi ng lahat ng kanilang mga kasalanan, at sa kanilang katapatan hanggang sa wakas” (3 Nephi 27:14–16, 19).

Kaya nga nauunawaan natin na ang Pagbabayad-sala ni Jesucristo ay nagbibigay sa atin ng pagkakataong madaig ang espirituwal na kamatayang sanhi ng kasalanan at, sa paggawa at pagtupad ng mga sagradong tipan, mabiyayaan ng buhay na walang hanggan.