ស្ថិតនៅក្នុងអាណាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ !
ដោយ អែលឌើរ អូលីសេស សូរ៉េស
នៃក្រុមចិតសិបនាក់
សំណួរប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងត្រូវតែសួរថា « តើសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំបានជួយខ្ញុំឲ្យនៅខាងអាណាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ឬ នៅខាងសត្រូវ ? »
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ម្តងនោះធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា ៖ « តើខ្ញុំអាចផ្ដល់ដំបូន្មានសាមញ្ញមួយដែលអ្នកអាចវាស់ពីជម្រើសដែលអ្នកប្រឈមមុខបានទេ ។ វាងាយស្រួលក្នុងការចាំ ៖ « អ្នកមិនអាចក្លាយជាត្រូវ ដោយការធ្វើខុសបានទេ អ្នកមិនអាចក្លាយជាខុស ដោយការធ្វើត្រូវបានទេ » ( « ផ្លូវទៅកាន់ភាពឥតខ្ចោះ » លីអាហូណា ខែកក្កដា ឆ្នាំ 2002, 112; Ensign, ខែឧសភា ឆ្នាំ 2002, 100 ) ។ ដំបូន្មានរបស់ប្រធាន ម៉នសុន គឺសាមញ្ញ និង ចំៗ ។ វាមានប្រសិទ្ធិភាពដូចគ្នា នឹងលីអាហូណាដែលបានប្រគល់ទៅឲ្យលីហៃដែរ ។ បើយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ហើយព្យាយាមគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ យើងនឹងរកឃើញផ្លូវត្រឹមត្រូវ ដើម្បីដើរតាមដោយងាយស្រួល ជាពិសេសនៅពេលយើងជួបនឹងជម្រើសទាំងឡាយប្រចាំថ្ងៃ ។
សាវក ប៉ុល បានណែនាំយើងអំពីសារៈសំខាន់នៃការដាំគ្រាប់ពូជនៅក្នុងវិញ្ញាណ និង ដឹងពីការមិនដាំគ្រាប់ពូជនៅខាងសាច់ឈាម ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា ៖
« កុំឲ្យច្រឡំឡើយ នឹងបញ្ឆោតព្រះមិនបានទេ ដ្បិតពូជណាដែលមនុស្សព្រោះចុះ នោះនឹងច្រូតបានពូជនោះឯងវិញ ។
« អ្នកណាដែលព្រោះខាងឯសាច់ឈាមរបស់ខ្លួន នឹងច្រូតបានសេចក្ដីពុករលួយពីសាច់ឈាមនោះឯង តែអ្នកណាដែលព្រោះខាងវិញ្ញាណ នោះនឹងច្រូតបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចពីព្រះវិញ្ញាណវិញ ។
« កុំឲ្យយើងណាយចិត្តនឹងធ្វើការល្អឡើយ ត្បិតបើមិនរសាយចិត្តទេ នោះដល់កំណត់យើងនឹងច្រូតបានហើយ ។ » ( កាឡាទី 6:7–9 )
ការសាបព្រោះខាងវិញ្ញាណ មានន័យថាគំនិត ពាក្យសម្ដី និង សកម្មភាពរបស់យើងទាំងអស់ត្រូវលើកយើងឡើងឲ្យដល់កម្រិតដ៏ទេវភាពរបស់ព្រះមាតាបិតាសួគ៌ារបស់យើង ។ ទោះយ៉ាងណាក្ដី ព្រះគម្ពីរបានបញ្ជាក់ ពាក្យសាច់ឈាមដូចជា ភាពខាងរូបកាយ ឬ លោកិយនៃមនុស្សខាងសាច់ឈាម ដែលឲ្យមនុស្សត្រូវរងឥទ្ធិពលដោយតណ្ហា, ចំណង់, ការស្រេកឃា្លន និង ការជម្រុញពីខាងសាច់ឈាម ជាជាងការស្វែងរកការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ប្រសិនបើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្ននោះទេ ឥទ្ធិពលទាំងនោះ រួមជាមួយនឹងសម្ពាធនៃភាពទុច្ចរិតរបស់លោកិយ អាចនាំឲ្យយើងសម្ដែងអាកប្បកិរិយាមិនសមរម្យ និង ធ្វេសប្រហែស ដែលក្លាយជាទម្លាប់របស់យើង ។ ដើម្បីជៀសវាងឥទ្ធិពលអាក្រក់អស់ទាំងនោះបាន យើងត្រូវតែធ្វើតាមអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនដល់ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ អំពីការសាបព្រោះខាងវិញ្ញាណដោយឥតឈប់ឈរ ។ « ហេតុដូច្នេះហើយ ចូរកុំណាយចិត្តនឹងធ្វើការល្អឡើយ ត្បិតអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែដាក់គ្រឹះនៃកិច្ចការដ៏ធំ ។ ហើយចេញពីការណ៍ដ៏តូចតាច នោះបណ្ដាលឲ្យមានការណ៍ដ៏ធំធេងឡើង ។ » ( គ. និង ស. 64:33 )
ដើម្បីបង្កើនវិញ្ញាណរបស់យើង វាតម្រូវឲ្យយើង « ខំដកគ្រប់ទាំងសេចក្ដីជូរល្វីង, ក្ដៅក្រហាយ, កំហឹង, ឡូឡា, ជេរប្រមាថ និង គ្រប់ទាំងសេចក្ដីអាក្រក់ចេញពី [យើង] ទៅ » ( អេភេសូរ 4:31 ) ហើយ « ចូរមានប្រាជ្ញានៅក្នុងថ្ងៃទាំងឡាយនៃការសាកល្បងរបស់ [យើង] ចុះ, [ហើយ] ចូរគ្រលាស់ចេញពី [ខ្លួនយើង] នូវអំពើពុំស្អាតស្អំទាំងអស់ » ( មរមន 9:28 ) ។
នៅពេលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរ យើងបានដឹងពីសេចក្ដីសន្យាដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើចំពោះយើង ដោយផ្អែកលើការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើង ហើយសេចក្ដីសន្យាទាំងនេះបានលើកទឹកចិត្តឲ្យយើងរស់នៅដោយសុចរិត ។ សេចក្ដីសន្យាទាំងនោះ នឹងចិញ្ចឹមវិញ្ញាណរបស់យើង នាំសេចក្ដីសង្ឃឹមឲ្យយើងដោយជួយជម្រុញមិនឲ្យយើងរុញរា ទោះបីជាពេលដែលយើងកំពុងតែប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយ ដែលតម្លៃសីលធម៌ និង ចរិយាបានធ្លាក់ចុះ ហើយវាជម្រុញមនុស្សឲ្យសាបព្រោះខាងសាច់ឈាមកាន់តែខ្លាំងក៏ដោយ ។ ប៉ុន្ដែតើយើងអាចប្រាកដថា ជម្រើសរបស់យើងកំពុងជួយយើងឲ្យសាបព្រោះខាងវិញ្ញាណ ហើយពុំមែនខាងសាច់ឈាមបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ប្រធាន ចច អ័លប៊ើត ស៊្មី បានមានប្រសាសន៍ឡើងវិញអំពីដំបូន្មានមកពីជីតារបស់គាត់ថា៖ « មានបន្ទាត់ព្រំដែនដែលបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ រវាងអាណាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ និង អាណាចក្ររបស់អារក្ស ។ បើអ្នកស្ថិតនៅខាងបន្ទាត់របស់ព្រះអម្ចាស់ អ្នកនឹងស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលរបស់ទ្រង់ ហើយនឹងមិនមានបំណងចង់ធ្វើខុសនោះទេ ។ ប៉ុន្ដែ បើអ្នកឆ្លងបន្ទាត់ទៅខាងអារក្សវិញ សូម្បីតែមួយសង់ទីម៉ែត្រក៏ដោយ ក៏អ្នកនៅក្នុងអំណាចរបស់អារក្សដែរ ហើយ បើវាមានជ័យជំនះ អ្នកនឹងមិនអាចគិត ឬ មានហេតុផលត្រឹមត្រូវនោះទេ ពីព្រោះអ្នកបានបាត់បង់ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ។ » ( Teachings of Presidents of the Church: George Albert Smith [ឆ្នាំ 2011], 191 ) ។
ហេតុដូច្នេះហើយ សំណួរប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងត្រូវតែសួរថា « តើសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំ បានជួយខ្ញុំឲ្យនៅខាងអាណាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ឬ នៅខាងសត្រូវ ? »
ព្យាការីមរមនបានដាស់តឿនប្រជាជនរបស់គាត់ អំពីសារៈសំខាន់នៃការមានសមត្ថភាព ដើម្បីបែងចែកការល្អ ចេញពីការអាក្រក់ ៖
« ហេតុដូច្នោះហើយ អ្វីទាំងអស់ដែលល្អ កើតមកពីព្រះ, ហើយអ្វីដែលអាក្រក់ កើតមកពីអារក្ស, ត្បិតអារក្ស គឺជាខ្មាំងសត្រូវដល់ព្រះ ហើយប្រឆាំងនឹងទ្រង់ឥតឈប់ឈរ ហើយអញ្ជើញ និង ញុះញង់ឲ្យធ្វើបាប ហើយឲ្យធ្វើអ្វីដែលអាក្រក់ឥតឈប់ឈរសោះឡើយ ។
« ប៉ុន្ដែមើលចុះ អ្វីដែលមកពីព្រះ អញ្ជើញ ហើយញុះញង់ឲ្យធ្វើល្អឥតឈប់ឈរ » ( មរ៉ូណៃ 7:12–13 ) ។
ពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ រួមជាមួយនឹងដៃគូព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជួយយើងឲ្យដឹងថា តើរបៀបរស់នៅរបស់យើង កំពុងឲ្យយើងនៅខាងអាណាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ឬក៏អត់ ។ បើចរិយារបស់យើងល្អ វាជាការបំផុសពីព្រះអម្ចាស់ ដោយសារការល្អទាំងអស់ គឺចេញមកពីព្រះអម្ចាស់ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី បើចរិយារបស់យើងអាក្រក់ យើងកំពុងតែរងឥទ្ធិពលពីអារក្ស ដោយសារវាបញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្សឲ្យធ្វើអាក្រក់ ។
ជនជាតិអាហ្វ្រិក បានដក់ជាប់ដួងចិត្ត ខ្ញុំដោយសារតែការតាំងចិត្ត និង សេចក្ដីឧស្សាហ៍ព្យាយាមរបស់ពួកគេ ដើម្បីរស់នៅក្នុងអាណាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ទោះបីជាស្ថិតនៅក្នុងកាលៈទេសៈពិបាកក្នុងជីវិតក្ដី អ្នកដែលទទួលយកការអញ្ជើញឲ្យចូលមករកព្រះគ្រីស្ទ នឹងក្លាយជាពន្លឺដល់ពិភពលោក ។ កាលពីពីរបីសប្ដាហ៍មុន អំឡុងពេលដែលកំពុងធ្វើទស្សនកិច្ចក្នុងវួដមួយនៅអាហ្រិកខាងត្បូង ខ្ញុំមានឯកសិទ្ធិដើម្បីរួមដំណើរជាមួយនឹងសង្ឃក្មេងពីរនាក់, ប៊ីស្សព និង ប្រធានស្ដេករបស់ពួកគេ ដើម្បីទៅសួរសុខទុក្ខយុវជនមិនសូវសកម្មក្នុងកូរ៉ុមរបស់ពួកគេ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រំភើបយ៉ាងខ្លាំង ពេលឃើញសេចក្ដីក្លាហាន និង ការបន្ទាបខ្លួនដែលសង្ឃទាំងពីរនាក់ នោះបានបង្ហាញ នៅពេលដែលពួកគេអញ្ជើញយុវជនមិនសូវសកម្មឲ្យមកព្រះវិហារវិញ ។ ពេលពួកគេកំពុងនិយាយទៅកាន់យុវជនមិនសូវសកម្ម ខ្ញុំបានកត់សម្គាល់ឃើញថា ទឹកមុខរបស់ពួកគេ បានបញ្ចេញនូវពន្លឺនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយនៅពេលនោះវាបានពោរពេញទៅដោយពន្លឺនៅជុំវិញពួកគេ ។ ពួកគេកំពុងបំពេញកិច្ចការខ្លួនដើម្បី « ជួយអ្នកទន់ខ្សោយ លើកដៃដែលរោយ ហើយចម្រើនកម្លាំងដល់ក្បាលជង្គង់ដែលញ័រផង » ( គ. និង ស. 81:5 ) ។ អាកប្បកិរិយារបស់ពួកសង្ឃទាំងពីរនាក់នោះ បានដាក់ពួកគេឲ្យនៅខាងអាណាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយពួកគេបានធ្វើជាឧបករណ៍នៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ ដោយសារពួកគេបានអញ្ជើញអ្នកដទៃឲ្យមកធ្វើដូចគាត់ដែរ ។
នៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា 20:37 ព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនយើងអំពីអត្ថន័យនៃការសាបព្រោះខាងវិញ្ញាណ ហើយពីអ្វីដែលវាពិតជាជួយយើងឲ្យនៅខាងអាណាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ដូចជា ៖ ការបន្ទាបខ្លួនយើងនៅចំពោះមុខព្រះ បង្ហាញថាយើងមកដោយមានចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប ធ្វើជាសាក្សីចំពោះសាសនាចក្រថា យើងពិតជាបានប្រែចិត្តចេញពីអំពើបាបទាំងអស់របស់យើង យកព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដាក់លើខ្លួនយើង មានការតាំងចិត្តដើម្បីបម្រើទ្រង់រហូតដល់ចុងបំផុត បង្ហាញដោយកិច្ចការរបស់យើងថា យើងត្រូវបានទទួលព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះគ្រីស្ទ និងបានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ទ្រង់ ។ ឆន្ទៈយើងក្នុងការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាទាំងនេះ ជួយឲ្យយើងមានទំនាក់ទំនងក្នុងគ្រួសាររបស់យើង ជាមួយនឹងអ្នកដទៃ និង ជាពិសេសនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានធ្វើគំរូនៃអាកប្បកិរិយាដ៏ឥតខ្ចោះដែលយើង អាចស្ថាបនាឥរិយាបថយើងតាម ដើម្បីអាចបំពេញតាមសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋទាំងនេះ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានបោះចោលនូវឥទ្ធិពលណាដែលអាចនាំទ្រង់ មិនផ្ដោតទៅលើបេសកកម្មដ៏ទេវភាព ចេញពីជីវិតរបស់ទ្រង់ ជាពិសេសនៅពេលដែលទ្រង់ត្រូវបានល្បួងដោយសត្រូវ ឬ អ្នកដើរតាមខណៈពេលដែលទ្រង់បានធ្វើការបម្រើនៅលើផែនដី ។ ទោះបីជាទ្រង់មិនដែលធ្វើបាបក៏ដោយ ក៏ទ្រង់នៅតែមានចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប ពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង និង ចំពោះមនុស្សទាំងអស់ ។ ទ្រង់បានបន្ទាបខ្លួនចំពោះព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ បដិសេធចោលនូវបំណងរបស់អង្គផ្ទាល់ ដើម្បីបំពេញអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះវរបិតាបានបញ្ជាទ្រង់ រហូតដល់ទីបញ្ចប់ ។ ទោះបីជាមានការឈឺចាប់ទាំងខាងសាច់ឈាម និង វិញ្ញាណយ៉ាងខ្លាំង មកពីការទទួលយកនូវបន្ទុកនៃអំពើបាបរបស់មនុស្សជាតិគ្រប់រូបលើអង្គទ្រង់ ហើយបានហូរឈាមតាមគ្រប់រន្ធញើសរបស់ទ្រង់ក្ដី ទ្រង់នៅមានព្រះបន្ទូលទៅព្រះវរបិតាថា « ប៉ុន្ដែកុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមសម្រេចតាមព្រះហឬទ័យទ្រង់វិញ » ។ ( ម៉ាកុស 14:36 )
បងប្អូនប្រុសស្រីទាំងឡាយ ពេលដែលយើងគិតអំពីសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ គឺសូមឲ្យយើងអាចរក្សាខ្លួនយើងឲ្យរឹងមាំប្រឆាំងនឹង « ព្រួញភ្លើងទាំងឡាយរបស់មារសត្រូវ » ( នីហ្វៃទី 1 15:24 ) ដោយការដើរតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីយើងអាចសាបព្រោះខាងវិញ្ញាណ និង ឲ្យខ្លួនយើងរស់នៅលើអាណាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ចូរយើងចងចាំពីដំបូន្មានរបស់ប្រធាន ម៉នសុន ថា ៖ « អ្នកមិនអាចក្លាយជាត្រូវ ដោយការធ្វើខុសបានទេ, អ្នកមិនអាចក្លាយជាខុស ដោយការធ្វើត្រូវបានទេ » ។ ខ្ញុំសូមពោលពាក្យទាំងនេះនៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អាម៉ែន ។