Geloven, gehoorzamen, volharden

Geliefde jonge zusters, de verantwoordelijkheid om jullie toe te spreken stemt mij nederig. Ik bid om hulp uit de hemel zodat ik optimaal gebruik kan maken van deze kans.

Slechts twintig jaar geleden waren velen van jullie nog niet eens aan je reis door het sterfelijk leven begonnen. Jullie waren toen nog in jullie hemelse thuis. Daar was je samen met hen die je liefhadden en begaan waren met jouw eeuwig welzijn. Uiteindelijk brak de tijd voor je leven op aarde aan, dat zo essentieel is voor je vooruitgang. Er werden ongetwijfeld woorden van afscheid gesproken en uitingen van vertrouwen gedaan. Je kreeg een lichaam en werd sterfelijk; afgesneden van de nabijheid van je hemelse Vader.

Hier op aarde wachtte je echter een vreugdevol welkom. Die eerste jaren waren dierbare, bijzondere jaren. Satan had geen macht om je te verleiden want je was nog niet op de leeftijd van verantwoordelijkheid. Je was onschuldig voor God.

Al gauw kwam je in de periode die sommigen zien als ‘de verschrikkelijke tienertijd’. Ik geef de voorkeur aan ‘de fantastische tienertijd’. Wat een tijd vol kansen, wat een periode om groei en ontwikkeling door te maken, en vooral kennis op te doen en waarheid te zoeken.

Niemand zegt dat de tienertijd makkelijk is. Het is vaak een tijd van onzekerheid, met het gevoel dat je niet goed genoeg bent, en een zoektocht naar de juiste positie onder je leeftijdgenoten, pogingen om erbij te horen. Dit is een tijd waarin je onafhankelijker wordt — en misschien meer vrijheid wilt dan je ouders je willen geven. Het zijn ook topjaren voor Satan waarin hij je verleidt en zijn uiterste best doet om je van het pad af te brengen dat je terugvoert naar je hemelse huis, waar je vandaan bent gekomen, terug naar je dierbaren daar en naar je hemelse Vader.

De wereld om je heen is niet toegerust om je van de hulp te voorzien die je nodig hebt om deze vaak verraderlijke tocht te doorstaan. In onze huidige maatschappij zijn veel mensen van de veilige meerpalen losgeraakt en weggedreven uit de haven van vrede.

Losbandigheid, onzedelijkheid, pornografie, drugs, de negatieve invloed door leeftijdgenoten — dit alles en nog veel meer — kan ertoe leiden dat velen heen en weer geslingerd worden op een zee van zonde, en dat zij te pletter slaan op de puntige riffen van verloren kansen, misgelopen zegeningen en gebroken dromen.

‘Is er een veilige weg? Kan ik ontsnappen aan de dreigende vernietiging?’ Het antwoord is een welluidend ja! Ik geef jullie de raad: kijk naar de vuurtoren van de Heer. Ik heb het al eerder gezegd en ik zeg het nog eens: er is geen mist zo dicht, geen nacht zo donker, geen storm zo zwaar, geen zeeman zo verdwaald, of de lichtstraal van die vuurtoren kan redding brengen. Hij wenkt ons in de stormen van het leven. Die vuurtoren roept: ‘Hierheen naar de veiligheid. Hierheen naar huis. ’Hij zendt lichtsignalen uit die je gemakkelijk kunt zien en altijd zullen schijnen. Als we die signalen volgen, zullen ze ons terugleiden naar onze hemelse Vader.

Vanavond wil ik drie essentiële signalen van de vuurtoren van de Heer bespreken die een hulpmiddel voor je zijn bij je terugkeer naar de Vader die uitziet naar jouw triomfantelijke thuiskomst. Die drie signalen zijn: geloven, gehoorzamen, en volharden.

Ten eerste noem ik het signaal dat fundamenteel en essentieel is: geloven. Geloof dat je een dochter van je hemelse Vader bent, dat Hij van je houdt, en dat je hier bent met een heerlijk doel — om jouw eeuwig heil te verkrijgen. Geloof dat het uiterst belangrijk is om sterk te zijn en trouw te blijven aan de evangeliewaarheden. Ik getuig dat het zo is.

Mijn jonge vriendinnen, geloof de woorden die je elke week uitspreekt als je het jongevrouwenthema opzegt. Denk na over de betekenis van die woorden. Ze bevatten de waarheid. Probeer de waarden die erin uiteengezet worden na te leven. Geloof, zoals het thema luidt, dat je, als je die waarden aanvaardt en ernaar handelt, voorbereid zult zijn om je gezin te sterken, heilige verbonden te sluiten en na te komen, de tempelverordeningen te ontvangen en de zegeningen van verhoging te genieten. Dat zijn prachtige evangeliewaarheden en door ze te volgen, zul je je hele leven en in het leven hierna gelukkiger zijn dan als je ze veronachtzaamt.

Aan de meesten van jullie zijn de evangeliewaarheden vanaf je kindertijd geleerd. Jullie zijn onderwezen door liefhebbende ouders en zorgzame leerkrachten. De waarheden die zij op jullie overdroegen hielpen je bij het krijgen van een getuigenis. Jullie geloofden wat je leerde. Hoewel dat getuigenis nog steeds geestelijk gevoed kan worden en kan groeien, wanneer je studeert, om leiding bidt en iedere zondag de kerkdiensten bezoekt, is het jouw taak om dat getuigenis in leven te houden. Satan zal uit alle macht proberen het kapot te maken. Je zult het je hele leven moeten verzorgen. Zoals de vlam van een helder brandend vuur zal jouw getuigenis — als het niet voortdurend gevoed wordt — tot gloeiende houtskool uitdoven en uiteindelijk helemaal afkoelen. Je moet dat niet laten gebeuren.

Als je naast je zondagsdiensten en doordeweekse activiteiten de kans hebt om aan het seminarie deel te nemen (of het nu ochtendseminarie of schooltijdseminarie is) doe dan je voordeel met die kans. Velen van jullie zijn al betrokken bij het seminarie. Zoals dat met alles gaat, hangt wat je aan het seminarie hebt af van je houding en je gewilligheid om te leren. Mogen jullie een nederige houding hebben en het verlangen om te leren. Ik ben heel dankbaar dat ik als tiener de kans had om aan het ochtendseminarie deel te nemen, want het speelde een essentiële rol in de ontwikkeling van mijn getuigenis. Het seminarie kan je leven veranderen.

Enkele jaren geleden zat ik in een raad van bestuur met een prettige man die het voor de wind was gegaan. Ik was onder de indruk van zijn integriteit en zijn loyaliteit aan de kerk. Ik hoorde dat hij een getuigenis had gekregen en lid van de kerk was geworden dankzij het seminarie. Hij was getrouwd met een vrouw die al haar hele leven lid van de kerk was. Hij ging naar geen enkele kerk. Jarenlang voelde hij er niets voor om met zijn vrouw en kinderen naar de kerk te gaan. En toen begon hij twee dochters naar het seminarie te brengen. Hij wachtte in de auto terwijl zij in de les zaten en daarna bracht hij hen naar school. Op zekere dag regende het en één van zijn dochters zei: ‘Kom maar binnen, pap. Dan kun je in de gang zitten.’ Die uitnodiging nam hij aan. De deur van het lokaal was open en hij begon mee te luisteren. Zijn hart werd geraakt. Hij nam de rest van het jaar samen met zijn dochters deel aan het seminarie, hetgeen uiteindelijk tot zijn doop leidde en levenslange toewijding aan de kerk. Laat het seminarie je getuigenis opbouwen en versterken.

Er zullen tijden komen waarin je moeilijkheden meemaakt die je getuigenis in gevaar brengen, of je zult het misschien verwaarlozen doordat je andere zaken belangrijker vindt. Ik smeek jullie om je getuigenis sterk te houden. Het is jouw verantwoordelijkheid, alleen die van jou, om zijn vlam helder te laten branden. Het kost moeite, maar dat is moeite waar je nooit en te nimmer spijt van zult hebben. Het doet me denken aan de woorden van een liedje dat Julie Azevedo Hanks heeft geschreven. Met betrekking tot haar getuigenis schreef zij:

Mogen jullie geloven en mogen jullie de vlam van je getuigenis helder brandend houden, wat er ook gebeurt.

Vervolgens, jongevrouwen, mogen jullie gehoorzamen. Gehoorzaam je ouders. Gehoorzaam de wetten van het land. Ze zijn ons gegeven door een liefdevolle hemelse Vader. Wanneer we de wetten gehoorzamen, biedt ons leven meer voldoening en is het minder gecompliceerd. We kunnen dan makkelijker met onze problemen omgaan. We ontvangen dan de door de Heer beloofde zegeningen. Hij heeft gezegd: ‘Ziet, de Here verlangt het hart en een gewillige geest; en in deze laatste dagen zullen de gewilligen en gehoorzamen het goede eten van het land Zion.’²

Je leeft maar één keer. Beperk daarom je problemen zoveel mogelijk. Je zult soms verleid worden door personen van wie je dacht dat ze je vrienden waren.

Enkele jaren geleden sprak ik met een lerares van de rozenmeisjes die me een ervaring vertelde die ze had met een jongevrouw in haar klas. Deze jongevrouw was keer op keer in de verleiding gebracht om het pad van de waarheid te verlaten en de omleiding van de zonde te kiezen. Onder voortdurende aanmoediging van een schoolvriendin had ze ten slotte ingestemd met zo’n omleiding. Het plan lag vast: ze zou haar ouders vertellen dat ze naar de activiteitenavond van de jongevrouwen ging. Ze was echter van plan daar net lang genoeg te blijven om opgehaald te worden door haar vriendinnen en hun vriendjes. Ze zouden naar een feestje gaan waar alcohol gedronken werd en waar het gedrag volkomen in strijd was met wat deze jongevrouw wist dat goed was.

De lerares had om inspiratie gebeden om al haar meisjes te kunnen helpen, maar in het bijzonder had ze voor dit meisje gebeden, dat zo onzeker leek in haar toewijding tot het evangelie. Die avond ontving ze de inspiratie om wat ze van tevoren gepland had te laten varen en met de meisjes te spreken over zedelijk rein blijven. Toen ze over haar gedachten en gevoelens begon te vertellen, keek de desbetreffende jongevrouw vaak op haar horloge om ervoor te zorgen dat ze de afspraak met haar vrienden niet mis zou lopen. In het verloop van het gesprek werd haar hart echter geraakt, haar geweten wakker geschud en haar vastberadenheid hernieuwd. Toen het geluid van een toeter herhaaldelijk klonk ten teken dat ze op haar wachtten, negeerde ze dat. Ze bleef de hele avond bij haar lerares en de andere meisjes van haar klas. De verleiding tot een omleiding weg van het pad dat God goedkeurt, was afgewend. Satans werk was verijdeld. De jongevrouw bleef na toen de anderen al weg waren om haar lerares te bedanken voor de les en haar te vertellen hoe die haar had geholpen om iets wat misschien tragisch zou zijn afgelopen te vermijden. Het gebed van een leerkracht was verhoord.

Ik hoorde vervolgens dat deze jongevrouw, omdat ze het besluit had genomen om die avond niet met haar vrienden mee te gaan — die zo’n beetje de populairste jongens en meisjes van de school waren — vanaf die tijd werd genegeerd door de groep en maandenlang geen vrienden had op school. Ze konden niet accepteren dat ze niet wilde doen wat zij deden. Het was een heel moeilijke, eenzame periode voor haar, maar ze bleef standvastig en vond uiteindelijk vrienden met dezelfde normen. Nu, vele jaren later, is ze in de tempel getrouwd en heeft vier prachtige kinderen. Haar leven had er heel anders uit kunnen zien. Onze keuzes bepalen onze bestemming.

Lieve jongevrouwen, toets elke beslissing die je wilt nemen aan deze vragen: ‘Wat gebeurt er dan met mij? Wat heb ik eraan?’ En geef in je gedragscode geen voorrang aan de vraag ‘Wat zullen anderen van me denken?’ maar aan de vraag ‘Hoe zal ik over mezelf denken?’ Laat je leiden door die stille, zachte stem. Bedenk dat bij je bevestiging iemand met gezag zijn handen op je hoofd heeft gelegd en heeft gezegd: ‘Ontvang de Heilige Geest!’ Stel je hart open — stel je ziel open — voor het geluid van die stille, zachte stem die getuigt van waarheid. Zoals de profeet Jesaja heeft beloofd: ‘Uw oren [zullen] het woord horen: Dit is de weg, wandelt daarop.’³

De vrije moraal is een trend van deze tijd. In tijdschriften en op de televisie zien we de idolen van het witte doek, de helden van het sportveld — idolen die veel jonge mensen willen nadoen — die Gods wetten negeren en pronken met hun zondige levenswijze, schijnbaar zonder nare gevolgen. Geloof het niet! Er komt een afrekening — een vereffening van de rekening. Voor elke assepoester slaat de klok eens twaalf uur — is het niet in dit leven, dan toch in het volgende. De dag des oordeels komt voor iedereen. Ben je voorbereid? Ben je tevreden over je eigen prestaties?

Als iemand is gestruikeld op haar reis, dan beloof ik je dat er een weg terug is. Dat proces heet bekering. Onze Heiland is gestorven om jou en mij die gezegende gave te schenken. Hoewel het pad niet makkelijk begaanbaar is, is staat de belofte vast: De Heer heeft gezegd: ‘Al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw.’⁴ ‘En Ik, de Heer, denk er niet meer aan.’⁵

Geliefde jonge zusters, jullie bezitten de kostbare gave van keuzevrijheid. Ik smeek jullie om voor gehoorzaamheid te kiezen.

Ten laatste, mogen jullie volharden. Wat betekent volharden? Ik houd van deze definitie: met moed weerstaan. Je zult misschien moed nodig hebben om te geloven. Soms zul je moed nodig hebben om te gehoorzamen. Moed is beslist een vereiste om te volharden tot de dag dat je dit sterfelijke bestaan verlaat.

Ik heb door de jaren met veel mensen gesproken die tegen me zeiden: ‘Ik heb zoveel problemen, zulke grote zorgen. Ik word verzwolgen door alle moeilijkheden. Wat kan ik doen?’ Ik heb hun deze specifieke suggestie gedaan, en die doe ik jullie nu ook: zoek van dag tot dag naar leiding uit de hemel. ‘Leven is moeilijk per meter, maar per centimeter gaat het beter!’ We kunnen allemaal één dag getrouw zijn — en dan nog een en daarna nog een — totdat we een leven lang volgens de leiding van de Geest hebben geleefd, een leven lang dichtbij de Heer, een leven vol met goede daden en rechtschapenheid. De Heiland heeft beloofd: ‘Vertrouwt op Mij en volhardt tot het einde, en gij zult leven; want aan hem die tot het einde volhardt, zal Ik het eeuwige leven geven.’⁶

Om die reden ben je naar dit sterfelijk leven gekomen, jonge vriendinnen. Er is niets belangrijker dan het doel waarnaar je streeft — eeuwig leven in het koninkrijk van je Vader.

Jullie zijn zeer geliefde dochters van jullie hemelse Vader, juist in deze tijd naar de aarde gezonden met een heilig en heerlijk doel. Jullie zijn bewaard voor dit moment. Er wachten jullie geweldige, heerlijke dingen als je maar gelooft, gehoorzaamt en volhardt. Dat dit jullie zegen mag zijn, bid ik in de naam van Jezus Christus, onze Heiland. Amen.