Geloof, geestkracht en voldoening: een boodschap aan alleenstaande ouders

Mijn boodschap is voor alleenstaande ouders in de kerk, waarvan de meerderheid bestaat uit alleenstaande moeders — moedige vrouwen die in wisselende omstandigheden kinderen opvoeden en het huishouden doen. Misschien bent u weduwe of gescheiden. Misschien heeft het te maken met de problemen van een alleenstaande ouder als gevolg van een misstap in uw huwelijk, maar u leeft nu binnen het kader van het evangelie door van richting te veranderen. U zult gezegend worden als u het soort partnerschap vermijdt dat ten koste gaat van de deugd en het discipelschap. Die prijs is veel te hoog.

Wellicht vraagt u zich soms af: ‘Waarom ik?’ Toch groeit de goddelijkheid in ons pas door de moeilijkheden van het leven en de smeltkroes van beproeving, die ontstaat door de gebeurtenissen in ons leven die plaatsvinden doordat God de mens keuzevrijheid geeft. Ouderling Neal A. Maxwell merkte op dat we niet alle sommen kunnen maken of alles bij elkaar op kunnen tellen omdat ‘we niet alle cijfers hebben’.¹

U bent geweldig, wat de reden ook is of in welke situatie u zich bevindt. U worstelt met alle dagelijkse bezigheden en doet het werk dat eigenlijk voor twee mensen bedoeld was in uw eentje. U moet vader en moeder tegelijk zijn. U doet het huishouden, waakt over uw kinderen, worstelt soms met financiën en voert bovendien zelfs belangrijke taken in de kerk uit. U verzorgt uw kinderen. U leeft met hen mee en bidt voor en met hen. U wilt het beste voor hen maar piekert elke avond of uw best doen wel goed genoeg is.

Ik wil niet te persoonlijk worden, maar ik kom ook uit zo’n gezin. Tijdens mijn tienerjaren werd ik grotendeels in armoedige omstandigheden door mijn moeder opgevoed. Ze draaide iedere cent om voordat ze hem uitgaf. Ze kampte met eenzaamheid en had soms een dringende behoefte aan steun en vriendschap. En toch had mijn moeder een zekere waardigheid, een enorme bron van vastberadenheid en absolute Schotse flinkheid.

Gelukkig ontving ze later meer zegeningen dan in het begin. Ze trouwde met een bekeerling, een weduwnaar; ze werden in de Londentempel aan elkaar verzegeld en fungeerden daar kort daarna als tempelwerkers. Ze bleven meer dan 25 jaar bij elkaar — gelukkig, tevreden en voldaan totdat de dood hen overmande.

Er zijn over de hele wereld veel goede vrouwen zoals u in de kerk die jaar in jaar uit blijk geven van dezelfde veerkracht.

Het gaat nu niet precies zoals u jaren geleden had gehoopt, gepland, verwacht, of waar u voor had gebeden. Uw levensweg was vol drempels, omleidingen, kronkels en wendingen, wat grotendeels een gevolg is van deze gevallen wereld waarin wij getest en beproefd worden.

Ondertussen probeert u uw kinderen in waarheid en rechtschapenheid op te voeden, wetend dat u het verleden niet kunt veranderen maar wel de toekomst kunt bepalen. U zult daarvan onderweg de zegeningen plukken, ook al zijn die niet direct zichtbaar.

Met Gods hulp hoeft u de toekomst niet te vrezen. Uw kinderen zullen opgroeien en u prijzen, en alles wat ze bereiken zal u tot eer strekken.

Denk nooit dat u op de tweede plaats komt, dat u minder belangrijk bent als lid van de kerk, of dat u minder recht hebt op de zegeningen van de Heer dan anderen. Er zijn in Gods koninkrijk geen tweederangsburgers.

We hopen dat u, als u kerkdiensten bijwoont en schijnbaar volledige en gelukkige gezinnen ziet of iemand over gezinsidealen hoort spreken, blij bent om deel uit te mogen maken van een kerk waarin de nadruk op het gezin wordt gelegd, en waarin men leert over de centrale rol ervan in het plan van geluk dat onze hemelse Vader voor zijn kinderen heeft. Te midden van wereldrampen en het verval van normen hebben we de leer, het gezag, de verordeningen en verbonden die de wereld de meeste hoop, en uw kinderen en hun toekomstige gezin het meeste geluk bieden.

In september 2006 vertelde president Gordon B. Hinckley in de algemene ZHV-vergadering over de ervaring van een gescheiden alleenstaande moeder van zeven kinderen in de leeftijd van zeven tot zestien jaar. Op een avond bracht ze iets naar een buur aan de overkant van de straat. Ze zei:

‘Toen ik me omdraaide om terug naar huis te lopen, zag ik dat alle lichten van het huis aan waren. Ik hoorde de echo’s van wat mijn kinderen zeiden toen ik enkele minuten daarvoor door de deur was gelopen. Ze vroegen: “Mam, wat eten we vandaag?” “Kun je me naar de bibliotheek brengen?” “Ik heb vanavond een groot vel papier nodig.” Moe en mat keek ik naar het huis en zag ik in alle kamers licht branden. Ik dacht aan al die kinderen die thuis zaten te wachten tot ik in hun behoeften kwam voorzien. Mijn lasten leken zwaarder dan ik kon dragen.

‘Ik herinner me dat ik door mijn tranen heen naar de hemel keek en zei: “Lieve Vader, ik kan het gewoon niet vanavond. Ik ben te moe. Ik kan het niet aan. Ik kan nu niet naar huis om alleen voor al die kinderen te zorgen. Kan ik niet gewoon bij U komen en maar voor één nachtje bij U blijven? (…)”

‘Het antwoord was niet echt hoorbaar, maar ik hoorde de woorden in gedachten. Het antwoord luidde: “Nee, mijn kind, je kunt nu niet bij Mij komen. (…) Maar Ik kan wel bij jou komen.”’²

Zusters, dank u voor alles wat u doet om uw gezin op te voeden en een liefdevol thuis in stand te houden waar goedheid en vrede heersen en kansen worden geboden.

Hoewel u zich vaak alleen voelt, bent u in werkelijkheid nooit helemaal op uzelf aangewezen. Als u in geloof en geduld voortgaat, zal de voorzienigheid met u meegaan en de hemel de nodige zegeningen op u uitstorten.

Uw kijk op het leven verandert als u niet het hoofd laat hangen maar omhoog kijkt.

Velen van u hebben al de grote waarheid ontdekt dat als je de lasten van anderen verlicht, je eigen lasten lichter worden. Hoewel de omstandigheden er niet beter op geworden zijn, is uw houding dat wel. U kunt uw problemen beter aan en aanvaardt ze. Uw begrip is verruimd en u hebt meer waardering en dankbaarheid voor wat u hebt in plaats van te treuren om wat u ontbreekt.

U hebt ontdekt dat als wij het krediet van de hoop verlenen aan diegenen wiens levensrekening leeg lijkt, onze eigen schatkist van troost wordt verrijkt en gevuld. Onze beker ‘vloeit [werkelijk] over’ (Psalmen 23:5).

Als u rechtschapen leeft, kunnen uw kinderen en u op een dag de zegeningen van een volledig en eeuwig gezin ontvangen.

Leden en leiders, is er nog iets dat u kunt doen om gezinnen met een alleenstaande ouder te steunen zonder over ze te oordelen of ze zwart te maken? Begeleidt u de jeugd in die gezinnen, en bent u in het bijzonder voor de jongemannen een voorbeeld van wat een goede man doet en hoe hij leeft? Bent u voor hen die geen vader hebben een rolmodel dat het volgen waard is?

Er zijn natuurlijk ook wel gezinnen met een alleenstaande vader. Broeders, we bidden ook voor u en prijzen u. Deze boodschap geldt ook voor u.

Alleenstaande ouders, ik getuig dat, als u uw uiterste best doet tijdens de moeilijkste omstandigheden, de hemel u toelacht. U staat er echt niet alleen voor. Laat de reddende, liefdevolle macht van Jezus Christus uw leven verlichten en u met hoop op eeuwige beloften vervullen. Vat moed. Heb geloof en vertrouwen. Leef nu met geestkracht en zie met vertrouwen de toekomst tegemoet. In de naam van Jezus Christus. Amen.