អំណាចទាំងឡាយនៃស្ថានសួគ៌
ដោយ អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា
នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
អ្នកកាន់បព្វជិតភាព ទាំងក្មេង ទាំងចាស់ ត្រូវការទាំងសិទ្ធិអំណាច និងអំណាច---ជាការអនុញ្ញាតដ៏ចាំបាច់ និងសមត្ថភាពខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីធ្វើជាតំណាងនៃព្រះ ក្នុងកិច្ចការនៃក្ដីសង្គ្រោះ ។
បងប្អូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានអំណរគុណដែលយើងអាចថ្វាយបង្គុំជាមួយគ្នាជាក្រុមធំនៃអ្នកកាន់បព្វជិតភាព ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ និងសរសើរអ្នក សម្រាប់ភាពសក្ដិសម និងឥទ្ធិពលរបស់អ្នកសម្រាប់ភាពល្អនៅទូទាំងពិភពលោក ។
ខ្ញុំសូមអញ្ជើញអ្នកឲ្យគិតពីរបៀបដែលអ្នកនឹងឆ្លើយតបចំពោះសំណួរដូចតទៅនេះ ដែលបានចោទសួរដល់សមាជិកសាសនាចក្រ ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដោយប្រធាន ដេវីឌ អូ មិកឃេ ៖ « បើនៅខណៈនេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបានសុំឲ្យថ្លែងប្រយោគ ឬឃ្លាមួយ ពីលក្ខណៈប្លែកបំផុតរបស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ តើអ្វីជាចម្លើយរបស់អ្នក ? » («The Mission of the Church and Its Members,», Improvement Era,, ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1956, ទំព័រ 781) ។
ចម្លើយដែលប្រធាន មិកឃេ បានផ្ដល់ដល់សំណួរលោកផ្ទាល់គឺ « សិទ្ធិអំណាចដ៍ទេវភាព » នៃបព្វជិតភាព ។ សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ឈរដោយឡែកពីសាសនាចក្រទាំងឡាយផ្សេងទៀត ដែលប្រកាសថា អំណាចរបស់ពួកគេគឺបានមកពីការផ្ទេរពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត, ពីព្រះគម្ពីរ, ឬការហ្វឹកហ្វឺនខាងសាសនា ។ យើងធ្វើការប្រកាសដោយឡែកថា សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពត្រូវបានប្រគល់ដោយការដាក់ដៃលើដោយផ្ទាល់ពីពួកទូតមកស្ថានសួគ៌ ដល់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។
សាររបស់ខ្ញុំ ផ្ដោតលើបព្វជិតភាពដ៏ទេវភាពនេះ និងអំណាចនៃស្ថានសួគ៌ ។ ខ្ញុំអធិស្ឋានដោយស្មោះត្រង់សម្រាប់ជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណព្រះអម្ចាស់ កាលដែលយើងរៀនជាមួយគ្នានូវសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់ទាំងនេះ ។
សិទ្ធិអំណាច និងអំណាចបព្វជិតភាព
បព្វជិតភាពជាសិទ្ធិអំណាចនៃព្រះ ដែលផ្ដល់ដល់បុរសទាំងឡាយនៅលើផែនដី ដើម្បីធ្វើកិច្ចការទាំងអស់សម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះនៃមនុស្សលោក ។ (សូមមើល ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល, «The Example of Abraham,» Ensign, ខែមិថុនា ឆ្នាំ 1975, 3).បព្វជិតភាពជារបៀប ដែលព្រះអម្ចាស់ធ្វើកិច្ចការតាមរយៈពួកបុរស ដើម្បីសង្គ្រោះព្រលឹងទាំងឡាយ ។ លក្ខណៈដ៏តឹងរ៉ឹងមួយនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទាំងពីបុរាណ និងសព្វថ្ងៃ គឺសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ។ ពុំអាចមានសាសនាចក្រពិតបានទេ បើគ្មានសិទ្ធិអំណាចដ៏ទេវភាព ។
បុរសធម្មតាត្រូវបានប្រគល់ឲ្យនូវសិទ្ធិអំណាចនៃបព្វជិតភាព ។ ភាពសក្ដិសម និងឆន្ទៈជាលក្ខណៈសម្បត្តិសម្រាប់ការតែងតាំងបព្វជិតភាព---មិនមែនបទពិសោធន៍, ភាពជំនាញ, ឬការអប់រំ នោះទេ ។
គំរូនៃការទទួលបាននូវសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព ត្រូវបានអធិប្បាយនៅក្នុងមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿទីប្រាំ ៖ « យើងខ្ញុំជឿថា មនុស្សត្រូវតែបានហៅពីព្រះ ដោយការព្យាករណ៍ និងដោយការដាក់ដៃលើ ដោយអស់អ្នកណាដែលមានសិទ្ធិអំណាច ដើម្បីនឹងផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយប្រព្រឹត្តពិធីការទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ » ។ ដូច្នេះ ក្មេងប្រុស ឬបុរសម្នាក់ ទទួលសិទ្ធិអំណាចនៃបព្វជិតភាព ហើយត្រូវបានតែងតាំងក្នុងមុខតំណែងជាក់លាក់មួយ ដោយនរណាម្នាក់ដែលកាន់បព្វជិតភាពរួចហើយ និងដែលត្រូវបានផ្ដល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យ ដោយអ្នកដឹកនាំម្នាក់ដែលមានកូនសោរបព្វជិតភាពចាំបាច់ ។
អ្នកកាន់បព្វជិតភាពម្នាក់ត្រូវបានរំពឹងឲ្យអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចដ៏ពិសិដ្ឋនេះ ឲ្យស្របទៅនឹងព្រះបំណង និងព្រះហឫទ័យដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ។ បព្វជិតភាពគឺមិនគិតតែពីខ្លួនឯងនោះទេ ។ បព្វជិតភាពតែងតែត្រូវបានប្រើ ដើម្បីបម្រើ, ផ្ដល់ពរ, និងពង្រឹងអ្នកផ្សេងទៀត ។
បព្វជិតភាពខ្ពស់ជាង ត្រូវទទួលដោយសេចក្ដីសញ្ញាដ៏តឹងរ៉ឹង ដែលរួមមានកាតព្វកិច្ច ដើម្បីធ្វើការដោយនូវសិទ្ធិអំណាច ( សូមមើល គ. និង ស. 68:8 ) និងក្នុងតំណែង ( គ. និង ស. 107:99 ) ដែលបានទទួល ។ ក្នុងនាមជអ្នកកាន់សិទ្ធិអំណាចដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះ យើងជាភ្នាក់ងារដើម្បីធ្វើ ពុំមែនជាកម្មវត្ថុដែលទទួលសកម្មភាពនោះទេ ( សូមមើល នីហ្វៃទី 2 2:26 ) ។ ជាធម្មតាបព្វជិតភាពគឺអ្នកធ្វើអំពើ ជាជាងរងអំពើ ។
ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានបង្រៀនថា ៖
« វាមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ក្នុងការទទួលបព្វជិតភាព ហើយបន្ទាប់មក អង្គុយចុះដោយអកម្ម ហើយរង់ចាំរហូតដល់នរណាម្នាក់ចាក់យើងឲ្យធ្វើសកម្មភាពនោះ ។ ពេលយើងទទួលបព្វជិតភាព យើងមានកាតព្វកិច្ចក្លាយជាសកម្ម ហើយចូលរួមយ៉ាងស្វាហាប់ក្នុងការជម្រុញបុព្វហេតុសុចរិតនៅលើផែនដី ព្រោះព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ៖
«‹ … អ្នកណាដែលមិនប្រព្រឹត្តអ្វីសោះឡើយ ទាល់តែអ្នកនោះត្រូវបានបញ្ជា ហើយទទួលបញ្ញត្តិនោះ ដោយចិត្តសង្ស័យ ហើយកាន់តាមដោយចិត្តខ្ជិលច្រអូស អ្នកនោះឈ្មោះថាជាប់ទោសហើយ› [ គ. និង ស. 58:29] » (So Shall Ye Reap [ឆ្នាំ 1960], ទំព័រ 21) ។
ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ក៏បានសង្កត់ធ្ងន់ផងដែរពីលក្ខណៈសកម្មរបស់បព្វជិតភាព ។ « បុរសម្នាក់បំបាក់សេចក្ដីសញ្ញាបព្វជិតភាព ដោយការរំលងបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ---តែក៏ដោយព្រោះការមិនបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនផងដែរ ។ ដោយព្រោះហេតុនេះ ដើម្បីបំបាក់សេចក្ដីសញ្ញានេះ បុរសម្នាក់គ្រាន់តែមិនធ្វើអ្វីសោះឡើយ » (The Miracle of Forgiveness [ឆ្នាំ 1969], ទំព័រ 96) ។
ពេលយើងធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពយើង ដើម្បីបំពេញទំនួលខុសត្រូវបព្វជិតភាពរបស់យើង នោះយើងអាចទទួលពរជ័យអំណាចបព្វជិតភាព ។ អំណាចបព្វជិតភាពជាអំណាចនៃព្រះ ដែលធ្វើការតាមរយៈបុរស និងយុវជនទាំងឡាយ ដូចជាយើង ហើយតម្រូវភាពសុចរិតផ្ទាល់ខ្លួន, ការប្រតិបត្តិ, និងភាពឧស្សាហ៍ ។ យុវជន ឬបុរសម្នាក់ អាចទទួលសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព ដោយការដាក់ដៃលើ ប៉ុន្តែនឹងពុំមានអំណាចបព្វជិតភាពទេ ប្រសិនបើគេមិនគោរពប្រតិបត្តិ, មិនសក្តិសម, ឬមិនមានឆន្ទៈបម្រើ ។
« សិទ្ធិទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាព គឺជាប់ជាមួយនឹងអំណាចទាំងឡាយនៃស្ថានសួគ៌ ... ហើយ ... អំណាចនៃស្ថានសួគ៌ពុំអាចត្រួតត្រា ឬកាន់កាប់បានឡើយ លើកលែងតែដោយគោលការណ៍នៃសេចក្ដីសុចរិតប៉ុណ្ណោះ ។
« ឯសិទ្ធិទាំងឡាយអាចបានប្រទានមកលើយើង នោះពិតមែនហើយ ប៉ុន្តែនៅពេលយើងខំស្វែងរកផ្លូវ ដើម្បីលាក់អំពើបាបទាំងឡាយរបស់យើង ឬដើម្បីបំពេញសេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃរបស់យើង សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដ៏ឥតប្រយោជន៍របស់យើង ឬដើម្បីអនុវត្តការត្រួតត្រា ឬការគ្រប់គ្រង ឬការបង្ខិតបង្ខំទៅលើព្រលឹងនៃកូនចៅមនុស្ស ដោយនូវសេចក្ដីឥតសុចរិតណាមួយ មើលចុះ ស្ថានសួគ៌ដកខ្លួនចេញ ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ថប់បារម្ភ ហើយកាលណាព្រះវិញ្ញាណថយចេញ បព្វជិតភាព ឬសិទ្ធិអំណាចនៃមនុស្សនោះត្រូវបានបញ្ចប់ » ( គ. និង ស. 121:36–37 កន្លែងសង្កត់ធ្ងន់ត្រូវបានបន្ថែម ) ។
បងប្អូនប្រុសទាំងឡាយ សម្រាប់យុវជន ឬបុរសម្នាក់ ដែលទទួលសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព តែមិនយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការធ្វើអ្វីដែលចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យសក្ដិសមទៅនឹងអំណាចបព្វជិតភាព គឺមិនអាចទទួលយកបានឡើយចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។ អ្នកកាន់បព្វជិតភាព ទាំងក្មេង ទាំងចាស់ ត្រូវការទាំងសិទ្ធិអំណាច និងអំណាច---ជាការអនុញ្ញាតដ៏ចាំបាច់ និងសមត្ថភាពខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីធ្វើជាតំណាងនៃព្រះ ក្នុងកិច្ចការនៃក្ដីសង្គ្រោះ ។
មេរៀនមួយពីឪពុកខ្ញុំ
ខ្ញុំត្រូវបានចិញ្ចឹមក្នុងផ្ទះដែលមានម្ដាយដ៏ស្មោះត្រង់ និងឪពុកដ៏អស្ចារ្យ ។ ម្ដាយខ្ញុំជាកូនចៅអ្នកត្រួសត្រាយ ដែលបានលះបង់អ្វីគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់សាសនាចក្រ និងនគរនៃព្រះ ។ ឪពុកខ្ញុំមិនមែនជាសមាជិកសាសនាចក្រយើងទេ ហើយកាលនៅជាយុវជន គាត់មានបំណងដើម្បីក្លាយជាសង្ឃ Catholic ម្នាក់ ។ ទីបំផុត គាត់បានជ្រើសរើសមិនចូលរួមសិក្ខាសាលាខាងសាសនាទេ ហើយបានប្រកបរបរជាអ្នកធ្វើប្រដាប់ប្រដា និងអ្នកជ្រលក់ពណ៌វិញ ។
ភាគច្រើនក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គាត់ គាត់បានចូលរួមការប្រជុំនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ជាមួយគ្រួសារយើង ។ តាមពិត មនុស្សជាច្រើនក្នុងវួដយើង មិនដឹងទេថា ឪពុកខ្ញុំមិនមែនជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ ។ គាត់បានលេង និងបានបង្វឹកក្រុមបាល់ក្នុងវួដយើង, បានជួយក្នុងសកម្មភាពកាយរិទ្ធ, និងបានគាំទ្រម្ដាយខ្ញុំក្នុងតួនាទី និងទំនួលខុសត្រូវផ្សេងៗរបស់គាត់ ។ ខ្ញុំចង់ប្រាប់អ្នក អំពីមេរៀនអស្ចារ្យមួយ ដែលខ្ញុំបានរៀនពីឪពុកខ្ញុំ អំពីសិទ្ធិអំណាច និងអំណាចបព្វជិតភាព ។
កាលជាក្មេងប្រុសម្នាក់ ខ្ញុំបានសួរឪពុកខ្ញុំជាច្រើនដង រៀងរាល់សប្ដាហ៍ថា ពេលណាគាត់នឹងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ រាល់ពេលខ្ញុំសួរគាត់ច្រំដែល គាត់បានឆ្លើយតបដោយក្ដីស្រឡាញ់ តែមុតមាំថា ៖ « David ប៉ានឹងមិនចូលរួមសាសនាចក្រព្រោះតែម្ដាយកូន, ព្រោះតែកូន, ឬព្រោះតែនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតនោះទេ ។ ប៉ានឹងចូលរួមសាសនាចក្រ ពេលប៉ាដឹងថា វាជាអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ » ។
ខ្ញុំជឿថា ខ្ញុំទើបជាក្មេងជំទង់ ពេលដែលការសន្ទនាបន្ទាប់ទៀតបានកើតឡើងជាមួយឪពុកខ្ញុំ ។ យើងទើបបានត្រឡប់មកផ្ទះ ពីការប្រជុំថ្ងៃអាទិត្យជាមួយគ្នា ហើយខ្ញុំបានសួរឪពុកខ្ញុំថា ពេលណាគាត់នឹងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ គាត់ញញឹម ហើយនិយាយថា « កូនជាមនុស្សម្នាក់ដែលតែងតែសួរប៉ាពីរឿងជ្រមុជទឹក ។ ថ្ងៃនេះ ប៉ាមានសំណួរមួយសម្រាប់កូន » ។ ខ្ញុំធ្វើការសន្និដ្ឋានដោយប្រញាប់ប្រញាល់ និងដោយរំភើប ថាយើងមានដំណើរការទៅមុខហើយ !
ឪពុកខ្ញុំបន្តថា « David សាសនាចក្រកូនបង្រៀនថា បព្វជិតភាពត្រូវបានដកចេញពីផែនដីក្នុងគ្រាបុរាណ ហើយត្រូវបានស្ដារឡើងវិញដោយទូតស្ថានសួគ៌ ដល់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ មែនទេ ? » ខ្ញុំបានឆ្លើយតបថា នោះជាការត្រឹមត្រូវហើយ ។ បន្ទាប់មក គាត់និយាយថា « នេះជាសំណួររបស់ប៉ា ។ រៀងរាល់សប្ដាហ៍ក្នុងការប្រជុំបព្វជិតភាព ប៉ាស្ដាប់ប៊ីស្សព និងអ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពផ្សេងទៀតរំឭក, សូម, និងអង្វរដល់បុរសទាំងឡាយ ឲ្យធ្វើការបង្រៀនតាមផ្ទះ និងបំពេញកាតព្វកិច្ចបព្វជិតភាពរបស់ពួកគេ ។ បើសាសនាចក្ររបស់កូនពិតជាមានបព្វជិតភាពដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ព្រះ ហេតុអ្វីបុរសជាច្រើនក្នុងសាសនាចក្រកូន មិនមានអ្វីខុសគ្នាពីពួកបុរសនៅសាសនាប៉ាទេ គឺពួកគេធ្វើកាតព្វកិច្ចសាសនារបស់ពួកគេដែរ ? » គំនិតដ៏ក្មេងខ្ចីរបស់ខ្ញុំក្លាយទៅជាទទេស្អាតទាំងស្រុងមួយរំពេច ។ ខ្ញុំមិនមានចម្លើយគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ឪពុកខ្ញុំទេ ។
ខ្ញុំជឿថាឪពុកខ្ញុំខុស ដែលកាត់សេចក្ដីសុពលភាពនៃការប្រកាសរបស់សាសនាចក្រយើងអំពីសិទ្ធិអំណាចដ៏ទេវភាព ដោយភាពខ្វះចន្លោះរបស់បុរសទាំងឡាយដែលគាត់បានប្រាស្រ័យទាក់ទងក្នុងវួដយើង ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំ ការសន្មត់ដែលបង្កប់នៅក្នុងសំណួររបស់គាត់ គឺជាការត្រឹមត្រូវ ដែលថា បុរសដែលកាន់បព្វជិតភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ គួរតែមានភាពខុសប្លែកពីបុរសដទៃទៀត ។ បុរសទាំងឡាយដែលកាន់បព្វជិតភាពគឺមិនល្អជាងបុរសផ្សេងៗនោះទេ តែពួកគេគួរតែប្រព្រឹត្តខុសប្លែកពីគេ ។ បុរសទាំងឡាយដែលកាន់បព្វជិតភាពមិនគួរគ្រាន់តែទទួលសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពប៉ុណ្ណោះទេ តែត្រូវប្រែជាមានភាពសក្តិសម និងជាបណ្ដាញដ៏ស្មោះត្រង់ដើម្បីបានអំណាចនៃព្រះផងដែរ ។ « ចូរអ្នករាល់គ្នាដែលកាន់ប្រដាប់ទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់បានជ្រះស្អាតចុះ » ( គ. និង ស. 38:42 ) ។
ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចពីមេរៀនទាំងឡាយ អំពីសិទ្ធិអំណាច និងអំណាចបព្វជិតភាព ដែលខ្ញុំបានរៀនពីឪពុកខ្ញុំនោះទេ ជាបុរសល្អម្នាក់ដែលមិនមែននៅក្នុងជំនឿដូចយើង ជាបុរសដែលរំពឹងច្រើនថែមទៀតពីបុរសទាំងឡាយដែលប្រកាសថា កាន់បព្វជិតភាពនៃព្រះ ។ ការសន្ទនាជាមួយឪពុកខ្ញុំ នារសៀលថ្ងៃអាទិត្យនោះ ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយ បានបង្កើតសេចក្ដីប្រាថ្នាក្នុងខ្លួនខ្ញុំឲ្យធ្វើជា « យុវជនល្អ » ម្នាក់ ។ ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើជាគំរូអាក្រក់ និងជាថ្មជំពប់ចំពោះការរីកចម្រើនក្នុងរៀនរបស់ឪពុកខ្ញុំពីដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញនោះទេ ។ និយាយសាមញ្ញទៅ គឺខ្ញុំចង់ក្លាយជាក្មេងល្អ ។ ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការយើងទាំងអស់គ្នាជាអ្នកកាន់សិទ្ធិអំណាចទ្រង់ ឲ្យប្រកបដោយកិត្តិយស, គុណធម៌, និងជាក្មេងល្អ នៅគ្រប់ពេល និងគ្រប់ទីកន្លែង ។
អ្នកអាចចាប់អារម្មណ៍ចង់ដឹងថា ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ឪពុកខ្ញុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ហើយនៅពេលវេលាសមរម្យ ខ្ញុំបានមានឱកាសប្រគល់បព្វជិតភាពអើរ៉ុន និងមិលគីស្សាដែកដល់គាត់ ។ បទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យមួយក្នុងជីវិតខ្ញុំ គឺការឃើញឪពុកខ្ញុំទទួលសិទ្ធិអំណាច និងទីបំផុត គឺអំណាចនៃបព្វជិតភាព ។
ខ្ញុំចែកចាយមេរៀន ដែលខ្ញុំបានរៀនពីឪពុកខ្ញុំនេះ ដល់អ្នក ដើម្បីសង្កត់ធ្ងន់លើសេចក្ដីពិតដ៏សាមញ្ញមួយ ។ ការទទួលសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព ដោយការដាក់ដៃលើ ជាការចាប់ផ្ដើមដ៏សំខាន់មួយ តែវាមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ។ ការតែងតាំងផ្ដល់នូវសិទ្ធិអំណាច តែតម្រូវឲ្យមានភាពសុចរិត ដើម្បីធ្វើការដោយអំណាច កាលដែលយើងព្យាយាមលើកព្រលឹងទាំងឡាយឡើង, បង្រៀន និងថ្លែងទីបន្ទាល់, ផ្ដល់ពរ និងប្រឹក្សា, និងពង្រីកកិច្ចការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។
ក្នុងគ្រាដ៏សំខាន់នៃប្រវត្តិសាស្រ្តផែនដីនេះ អ្នក និងខ្ញុំ ដែលជាអ្នកកាន់បព្វជិតភាព ត្រូវធ្វើជាបុរសសុចរិត និងជាឧបករណ៍ដ៏មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងព្រះហស្ដនៃព្រះ ។ យើងត្រូវក្រោកឡើងក្នុងនាមជាបុរសនៃព្រះ ។ វាជាការល្អសម្រាប់យើង ដើម្បីរៀន និងយកចិត្តទុកដាក់ដល់គំរូរបស់នីហ្វៃ ជាចៅរបស់ហេលេមិន និងជាសាវកទីមួយនៃសាវកដប់ពីរនាក់ ដែលត្រូវបានហៅដោយព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលដំបូងនៃការបម្រើរបស់ទ្រង់ក្នុងចំណោមពួកនីហ្វៃ ។ « ហើយ [នីហ្វៃ] បានធ្វើការងារបម្រើជាច្រើនដល់ពួកគេ … ហើយនីហ្វៃបានធ្វើការងារបម្រើដោយអានុភាព និងសិទ្ធិអំណាចដ៏ធំ » ( នីហ្វៃទី 3 7:17 ) ។
«សូមជួយស្វាមីខ្ញុំឲ្យយល់ផង»
នៅការបញ្ចប់នៃការសម្ភាសន៍ប័ណ្ណព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលខ្ញុំបានធ្វើ ក្នុងនាមជាប៊ីស្សព និងជាប្រធានស្តេក ជាញឹកញាប់ខ្ញុំសួរបងប្អូនស្ត្រីដែលរៀបការហើយថា តើខ្ញុំអាចបម្រើពួកគេ និងគ្រួសារគេឲ្យបានល្អបំផុតដោយរបៀបណា ។ ជានិច្ចកាល ចម្លើយដែលខ្ញុំបានទទួលពីស្ត្រីដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនោះ គឺគួរឲ្យរៀនសូត្រផង និងក្រើនរំឭកផង ។ បងប្អូនស្ត្រីកម្រត្អូញត្អែរ ឬរិះគន់ តែជាញឹកញាប់ ពួកគេបានឆ្លើយតបដូចតទៅនេះ ៖ « សូមជួយស្វាមីខ្ញុំឲ្យយល់ពីទំនួលខុសត្រូវរបស់គាត់ ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពម្នាក់នៅក្នុងផ្ទះយើងផង ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តនឹងដឹកនាំក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ, ការអធិស្ឋានជាគ្រួសារ, និងរាត្រីក្រុមគ្រួសារ, ហើយខ្ញុំនឹងបន្តធ្វើដូច្នោះ ។ តែខ្ញុំប្រាថ្នាថា ស្វាមីខ្ញុំនឹងធ្វើជាដៃគូស្មើគ្នា ហើយផ្ដល់នូវភាពជាអ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពដ៏រឹងមាំ ដែលមានតែគាត់ប៉ុណ្ណោះដែលអាចផ្ដល់បាន ។ សូមជួយស្វាមីខ្ញុំឲ្យរៀនពីរបៀបក្លាយជាលោកអយ្យកោ និងអ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពម្នាក់ក្នុងផ្ទះយើង ដែលធ្វើជាអធិបតី និងការពារ » ។
ជាញឹកញាប់ខ្ញុំគិតពីភាពស្មោះត្រង់របស់បងប្អូនស្ត្រី និងសំណូមពរពួកគេ ។ អ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពទាំងឡាយឮនូវកង្វល់ស្រដៀងគ្នានេះ នៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ ភរិយាជាច្រើនកំពុងសូមអង្វរសម្រាប់ពួកស្វាមីដែលមិនត្រឹមតែមានសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពប៉ុណ្ណោះទេ តែអំណាចបព្វជិតភាពផងដែរ ។ ពួកគេចង់បានជាខ្លាំងដើម្បីបានទឹមនឹមស្រៀកគ្នាជាមួយនឹងស្វាមីដ៏ស្មោះត្រង់ និងដៃគូបព្វជិតភាព ក្នុងការកសាងផ្ទះមួយដែលមានព្រះគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អជាចំនុចកណ្ដាល ។
បងប្អូនប្រុស ខ្ញុំសន្យាថា បើអ្នក និងខ្ញុំ ពិចារណាប្រកបដោយការអធិស្ឋាននូវការអង្វររបស់បងប្អូនស្ត្រីទាំងនេះ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងជួយយើង ឲ្យមើលឃើញខ្លួនយើងជាអ្វីពិតប្រាកដ ( សូមមើល គ. និង ស. 93:24 ) ហើយជួយយើងទទួលស្គាល់នូវការណ៍ទាំងឡាយ ដែលយើងត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ និងកែលម្អ ។ ហើយពេលវេលាដើម្បីធ្វើវា គឺឥឡូវនេះឯង !
សូមធ្វើជាគំរូនៃពួកសុចរិត
យប់នេះ ខ្ញុំនិយាយម្ដងទៀត នូវការបង្រៀនរបស់ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ដែលបានអញ្ជើញយើងជាអ្នកកាន់បព្វជិតភាពឲ្យធ្វើជា « គំរូនៃពួកសុចរិត » ។ លោកបានរំឭកយើងម្ដងហើយម្ដងទៀតថា យើងនៅក្នុងបេសកកម្មរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយមានសិទ្ធិទទួលជំនួយរបស់ទ្រង់ ដោយសម្អាងលើភាពសុចរិតរបស់យើង ( សូមមើល «Examples of Righteousness,» Liahona និង Ensign, ខែឧសភា ឆ្នាំ 2008, ទំព័រ 65–68 ) ។ អ្នក និងខ្ញុំកាន់សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព ដែលបាននាំមកផែនដីវិញក្នុងសម័យកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ ដោយទូតស្ថានសួគ៌ យ៉ូហានបាទីស្ទ និងពេត្រុស, យ៉ាកុប, និងយ៉ូហាន ។ ហេតុនេះហើយ បុរសគ្រប់រូបដែលទទួលបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកអាចរៀបរាប់ពីខ្សែច្រវាក់សិទ្ធិអំណាចរបស់គាត់ផ្ទាល់មកពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា យើងមានអំណរគុណសម្រាប់ពរជ័យដ៏អស្ចារ្យនេះ ។ ខ្ញុំអធិស្ឋានថា យើងនឹងស្អាតស្អំ និងសក្តិសម ដើម្បីធ្វើជាតំណាងនៃព្រះអម្ចាស់ កាលដែលយើងអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ទ្រង់ ។ សូមឲ្យយើងម្នាក់ៗសក្តិសមសម្រាប់អំណាចបព្វជិតភាព ។
ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា បព្វជិតភាពដ៏បរិសុទ្ធពិតជាបានស្ដារឡើងវិញដល់ផែនដី ក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ហើយមាននៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ខ្ញុំក៏ថ្លែងទីបន្ទាល់ផងដែរថា ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ជាសង្ឈជាន់ខ្ពស់អធិបតី លើសង្ឃជាន់ខ្ពស់ក្នុងសាសនាចក្រ ( គ. និង ស. 107:9, 22, 65–66, 91–92 ) ហើយជាមនុស្សតែម្នាក់គត់នៅលើផែនដី ដែលកាន់ និងមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីអនុវត្តនូវកូនសោទាំងអស់នៃបព្វជិតភាព ។ ក្នុងសេចក្ដីពិតទាំងនេះ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ អាមែន ។