Niewypowiedziany dar Boga

Duch Święty jest trzecim członkiem Boskiej Trójcy i podobnie jak Bóg Ojciec i Jezus Chrystus zna nasze myśli i zamiary serca³. Duch Święty kocha nas i chce naszego szczęścia. Ponieważ zna On wyzwania, jakim stawimy czoła, może nas prowadzić i uczyć wszystkiego, co musimy uczynić, aby powrócić do naszego Ojca w Niebie i żyć z Nim⁴.

W odróżnieniu od Ojca w Niebie i Jezusa Chrystusa, którzy mają pełną chwały powłokę z ciała i kości, Duch Święty jest istotą Ducha, która komunikuje się z naszym duchem poprzez uczucia i przeczucia⁵. Jako duchowa istota ma On wyjątkowe zadanie pośredniczenia w otrzymywaniu osobistych objawień. W pismach świętych Duch Święty jest zwany Świętym Duchem, Duchem Pana, Świętym Duchem Obietnicy lub po prostu Duchem⁶.

Duch Święty współdziała w doskonałej jedności z Ojcem w Niebie i Jezusem Chrystusem, wypełniając wiele ważnych ról i odrębnych obowiązków. Głównym celem Ducha Świętego jest składanie świadectwa o Bogu Ojcu i Jego Synu, Jezusie Chrystusie⁷ oraz nauczanie nas o prawdzie wszystkiego⁸. Pewne świadectwo pochodzące od Ducha Świętego niesie ze sobą większą pewność niż świadectwo z jakiegokolwiek innego źródła. Prezydent Joseph Fielding Smith nauczał, że „Duch Boży przemawiający do ducha człowieka ma moc przekazywania prawdy z lepszym skutkiem i zrozumieniem, niż gdyby ta prawda została przekazana podczas osobistego obcowania z istotami niebiańskimi”⁹.

Duch Święty jest także znany jako Pocieszyciel¹⁰. W czasach niepokoju lub rozpaczy bądź po prostu, kiedy potrzeba nam poczucia, że Bóg jest blisko, Duch Święty może podbudować naszego ducha, dać nadzieję i nauczyć nas „pokojowych spraw królestwa”¹¹, pomagać nam odczuć „pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum”¹².

Kilka lat temu nasza bliższa i dalsza rodzina zgromadziła się na świąteczny obiad. Mój ojciec zaczął bawić się z wieloma wnukami. Nagle bez ostrzeżenia zasłabł i chwilę później już nie żył. To nieoczekiwane wydarzenie mogło mieć druzgocący wpływ, w szczególności na jego wnuki, wywołując pytania, na które trudno odpowiedzieć. Zgromadziliśmy nasze dzieci podczas modlitwy i czytaliśmy słowa proroków z Księgi Mormona o tym, jaki jest cel życia, a Duch Święty pocieszył każdego z nas osobiście. Odpowiedzi, których poszukiwaliśmy, przyszły do serca każdego z nas w sposób, który jest trudno opisać słowami. Tego dnia poczuliśmy spokój, który naprawdę przewyższył nasze zrozumienie, zaś świadectwo Ducha Świętego było pewne, niezaprzeczalne i prawdziwe.

Duch Święty jest nauczycielem i objawicielem¹³. Podczas studiowania, rozważania i modlitwy o prawdy ewangelii Duch Święty oświeca umysł i przyśpiesza nasze zrozumienie¹⁴. Przyczynia się do tego, że prawda jest na stałe zapisana w duszy i może przyczynić się do wielkiej przemiany serca. Gdy dzielimy się tymi prawdami z naszymi rodzinami, innymi członkami Kościoła, naszymi przyjaciółmi i sąsiadami z naszej społeczności, Duch Święty staje się także ich nauczycielem, gdyż niesie przesłanie ewangelii „do serc ludzi”¹⁵.

Duch Święty inspiruje nas do wyciągania pomocnej dłoni w służbie bliźnim. Dla mnie najbardziej obrazowe przykłady słuchania podszeptów Ducha Świętego w służbie bliźnim pochodzą z życia i posługi Prezydenta Thomasa S. Monsona, który powiedział: „Wykonując swoje obowiązki, nauczyłem się, że kiedy słuchamy cichych podszeptów i działamy bez zwłoki, nasz Ojciec Niebieski prowadzi nasze kroki i błogosławi nasze życie oraz życie innych ludzi. Wiem, że nie ma słodszego doświadczenia ani cenniejszego uczucia niż usłuchanie podszeptu i przekonanie się, że Pan odpowiedział przez nas na czyjąś modlitwę”¹⁶.

Podzielę się jednym z tych pełnych wrażliwości doświadczeń. W czasie, gdy Prezydent Monson służył jako biskup, dowiedział się, że członkini z jego okręgu, Mary Watson, jest w szpitalu. Udał się w odwiedziny i dowiedział się, że przebywała w dużym pokoju z kilkoma innymi pacjentkami. Podchodząc do Siostry Watson, zauważył, że pacjentka na sąsiednim łóżku szybko zakryła głowę kołdrą.

Po rozmowie z Siostrą Watson i udzieleniu jej błogosławieństwa kapłańskiego Prezydent Monson uścisnął jej dłoń, pożegnał się i był gotowy do wyjścia. Wtedy stało się coś prostego, lecz niesamowitego. Zacytuję teraz słowa Prezydenta Monsona z osobistego zapisu tego doświadczenia.

Powiedział: „Nie mogłem stamtąd odejść. Było tak, jakby niewidzialna ręka przytrzymywała moje ramię, a w duszy czułem, jakbym usłyszał następujące słowa: ‘Podejdź do sąsiedniego łóżka, gdzie leży drobna kobieta, która przykryła swą twarz, gdy wszedłeś do pokoju’. Tak uczyniłem. […]

Podszedłem do łóżka tej pacjentki, delikatnie dotknąłem jej ramienia i ostrożnie odsunąłem kołdrę, która zakrywała jej twarz. Niespodzianka! Ona także była członkinią z mojego okręgu. Nie wiedziałem, że przebywała w szpitalu. Nazywała się Kathleen McKee. Gdy spojrzeliśmy na siebie, przez łzy powiedziała: ‘Och, biskupie, kiedy wszedłeś przez te drzwi, czułam, że przyszedłeś udzielić mi błogosławieństwa w odpowiedzi na moje modlitwy. W duszy cieszyłam się, myśląc, że wiedziałeś, iż tutaj jestem, ale gdy zatrzymałeś się przy innej pacjentce, żal ścisnął moje serce, gdyż wiedziałam, że nie przyszedłeś do mnie’.

Powiedziałem [Siostrze] McKee: ‘Nie ma znaczenia, że nie wiedziałem, iż tutaj jesteś. Ważne jest to, że wiedział o tym nasz Ojciec w Niebie i że w ciszy modliłaś się, prosząc o błogosławieństwo kapłańskie. To On natchnął mnie, aby naruszyć twoją prywatność’”¹⁷.

Wszyscy wielokrotnie doświadczamy Ducha Świętego, nawet gdy czasami tego nie rozpoznajemy. Gdy przychodzą do nas natchnione myśli, wiemy, że są prawdziwe poprzez duchowe odczucia serca. Prezydent Boyd K. Packer nauczał: „Duch Święty mówi głosem, który bardziej się czuje niż słyszy. […] Gdy mówimy o ‘słuchaniu’ podszeptów Ducha, najczęściej opisujemy duchowe doświadczenie, mówiąc, że ‘Miałem przeczucie, że …’”¹⁸. Dzięki tym świętym uczuciom pochodzącym od Ducha Świętego poznajemy wolę Boga co do naszych poczynań. W pismach świętych określa się to mianem „ducha objawienia”¹⁹.

Nauczając naszego 6-letniego synka, Bena, myślałem, że ważne jest, abym wyjaśnił różnicę pomiędzy tym, co akurat odczuwał, czyli wpływem Ducha Świętego, a darem Ducha Świętego, który otrzyma po chrzcie. Przed chrztem wszystkie uczciwe i szczerze poszukujące prawdy osoby mogą od czasu do czasu odczuwać wpływ Ducha Świętego. Możliwość otrzymania stałego towarzystwa Ducha Świętego i pełni wszystkich towarzyszących temu błogosławieństw jest dostępna tylko dla godnych, ochrzczonych członków, którzy otrzymują dar Ducha Świętego przez nałożenie rąk przez osoby posiadające kapłańskie upoważnienie od Boga.

Poprzez dar Ducha Świętego, otrzymujemy dodatkowe umiejętności i dary duchowe, wzmożone objawienie i ochronę, stałe przewodnictwo i kierownictwo oraz obiecane błogosławieństwa uświęcenia i wyniesienia w królestwie celestialnym. Wszystkie te błogosławieństwa zostają nadane w wyniku osobistego pragnienia ich otrzymania po dostosowaniu życia do woli Boga i dążeniu do uzyskania Jego stałego kierownictwa.