ზიარების დალოცვა

პირველი პრინციპი - ზიარების დროს იქონიო მადლიერების გრძნობა მამაზეციერის მიმართ მისი ძის გამოსყიდვის გამო. ზიარების დარიგებასთან დაკავშირებით მოგიყვებით ასეთ ამბავს.

„ზიარებას არასდროს არ ჰქონია ჩემთვის დიდი მნიშვნელობა იმ დრომდე, სანამ დიაკვნად არ დამასხეს ხელი. იმ დღეს მე პირველად ვარიგებდი ზიარებას. შეკრების დაწყებამდე ერთ-ერთმა დიაკვანმა გამაფრთხილა: ‘ძმა შმიდტის მიმართ ყურადღებით იყავი. შეიძლება მისი გაღვიძება მოგიწიოს’! და აი დადგა დრო, როცა ზიარება უნდა დამერიგებინა. პირველ ექვს რიგში უპრობლემოდ ჩამოვატარე. ბავშვებიც და უფროსებიც იღებდნენ ზიარების პურს. შემდეგ მეშვიდე რიგში გადავინაცვლე, იქ, სადაც ყოველთვის ძმა შმიდტი იჯდა. გამიკვირდა, რადგან მძინარე ადამიანის ნაცვლად ფხიზელი კაცი დავინახე. სხვებისგან განსხვავებით, მან დიდი პატივისცემითა და ღრმა ფიქრებით მოცულმა აიღო პური.

„რამოდენიმე წუთის შემდეგ მე ისევ მივუახლოვდი მეშვიდე რიგს წყლის დასარიგებლად და დავრწმუნდი ჩემი მეგობრის სიტყვებში. ძმა შმიდტი თავჩაღუნული იჯდა. მას დიდი გერმანული თვალებიდახუჭული ჰქონდა. ცხადი იყო, რომ ეძინა. რა უნდა მექნა ან მეთქვა? რაღაც წამების განმავლობაშიწარბებზე ვაკვირდებოდი. მას შუბლზე სირთულეებისა და ხანგრლივი შრომის კვალი ემჩნეოდა. ის მოზარდის ასაკში მოინათლა, რის გამოც მას გერმანიაში, თავის პატარა ქალაქში, დიდი ხნის განმავლობაში ავიწროვებდნენ. მე ეს ამბავი ბევრჯერ მომისმენია ზიარებისა და დამოწმების შეკრებებზე. გაღვიძების მიზნით მე გადავწყვიტე მხარზე შევხებოდი მას. მან ნელა ასწია თავი. ძმა შმიდტს ლოყებზე ცრემლები ჩამოსდიოდა. თვალებში რომ ჩავხედე, სიყვარული და სიხარული დავინახე. მან ჩუმად აიღო წყალი. მიუხედავად იმისა, რომ სულ თორმეტი წლის ვიყავი, მე დღესაც ნათლად მახსოვს გრძნობა, რომელიც ზიარების მიღებისას გამიჩნდა ამ დანაოჭებული ადამიანის ყურების დროს. მე ყოველგვარი ეჭვის გარეშე ვიცოდი, რომ ეს ადამიანი ისეთ რამეს გრძნობდა ზიარების დროს, რაც მე არასოდეს განმიცდია. მაშინ გადავწყვიტე, რომ მეც მინდოდა განმეცადე იგივე გრძნობები, რაც მას ჰქონდა.“⁴

ძმა შმიდტი ზეცას ესაუბრებოდა, ზეცა კი ესაუბრებოდა მას.

მეორე პრინციპი - გვახსოვდეს, რომ ზიარების მიღებისას ვანახლებთ ჩვენს ნათლობის აღთქმას. ზოგიერთი ჩვენი დაპირება მოხსენიებულია წმინდა წერილებში:

„მოვიდეთ ღვთის ფარაში და დაგვიძახონ მისი ხალხი, ... ვატაროთ ერთმანეთის ტვირთი, ... ვიგლოვოთ მგლოვიარეებთან ..., რათა ვიყოთ ღვთის მოწმენი“.⁵

„მოდით მოდრეკილი გულით და მომნანიებელი სულით, ...აიღეთ საკუთარ თავზე იესო ქრისტეს სახელი და მიიღეთ გადაწყვეტილება, ბოლომდე ემსახუროთ მას“, ⁶ დაიცვათ მისი მცნებანი და ყოველთვის გახსოვდეთ იგი.⁷

ზიარების ლოცვები გვახსენებს ამ აღთქმას. ზიარების მიღებისას ჩვენ ვანახლებთ საკუთარ ვალდებულებას - ვიცხოვროთ ამ აღთქმის თანახმად. მე მჯერა, რომ კარგი იქნებოდა ზიარების ლოცვების დაზეპირება გულითაც და გონებითაც. ეს დაგვეხმარება, მთლიანად გადავიტანოთ ყურადღება ჩვენი ნათლობის აღთქმის განახლებაზე. არა აქვს მნიშვნელობა, ვიყავით 8 წლის თუ 80–ის, როცა მოვინათლეთ, მაგრამ იმედია არასოდეს დავივიწყებთ იმ დღეს და ჩვენს მიერ დადებულ აღთქმას.

მესამე- ზიარების დროს ჩვენ შეგვიძლია ვიგრძნოთ საკუთარი ცოდვების მიტევება. თუ ზიარებამდე ცოდვებს ვინანიებთ, ზიარების მიღების შემდეგ სისუფთავესა და სიწმინდეს ვიგრძნობთ. პრეზიდენტმა ბოიდ კ.პეკარმა თქვა: „ზიარება პატიების პროცესს ანახლებს. ყოველ კვირეული ზიარების დარიგება არის მიტევების პროცესის განახლება. ... ყოველ კვირას ჩვენ ვიწმინდებით, რათა დანიშნულ დროს, გარდაცვალებისას, სული გვქონდეს სუფთა“.⁸ ზიარების მიღება ღირსეულად დაგვეხმარება თავი ვიგრძნოთ ისე, როგორც მეფე ბენიამენის ხალხმა, რომელიც „ცოდვების მიტევების შემდეგ სიხარულით აღივსო და სინდისი დაიმშვიდა.”⁹

მეოთხე პრინციპი - ჩვენ ზიარების შეკრების დროს, პირადი პრობლემების გადასაწყვეტად, შეგვიძლია შთაგონება მივიღოთ. ბოლივიაში ჩემი მისიის პრეზიდენტად ყოფნის დროს, მე და ჩემმა მეუღლემ, მარი ენმა, მივიღეთ დალოცვა - დავესწროთ მისიის პრეზიდენტის სემინარს, სადაც პრეზიდენტი ჰენრი ბ. აირინგი იმყოფებოდა. ამ შეკრებაზე ის გვასწავლიდა, რომ შეკრებიდან სარგებლობის მისაღებად არსებობს სამი მნიშვნელოვანი ხერხი. ჩვენ თან უნდა მოვიტანოთ პრობლემები, გავხდეთ სწავლის მიმართ ბავშვებივით მორჩილნი და ვიქონიოთ სურვილი - დავეხმაროთ ღვთის შვილებს.

როცა ჩვენ მორჩილად მოვდივართ ზიარებაზე, შეგვიძლია ვიგრძნოთ, თუ როგორ გადავწყვიტოთ ყოველდღიური პრობლემები. ჩვენ უნდა მომზადებულნი მოვიდეთ, ყურადღებით მოვისმინოთ და არ გავფანტოთ გონება. წმინდა წერილში ვკითხულობთ: „მაგრამ აჰა, გეუბნებით თქვენ, რომ უნდა შეისწავლოთ ეს გონებაში; შემდეგ მკითხოთ, სწორია ეს თუ არა და თუ სწორია, მოვახდენ ისე, რომ შენ მკერდში სითბოს იგრძნობ; მაშასადამე, გეცოდინება, რომ ეს სწორია.”¹⁰ ჩვენ შეგვიძლია გავიგოთ, რა უნდა მოვიმოქმედოთ ჩვენი პრობლემების გადასაწყვეტად.

მეხუთე პრინციპი - ზიარების ღირსეულად მიღება, დაგვეხმარება აღვივსოთ სულიწმინდით. იესომ, ნეფიელებთან ზიარების დაწესების დროს განაცხადა: „ის, ვინც ჭამს ამ პურს, ჩემს სხეულს ჭამს საკუთარი სულისთვის; და ის, ვინც ამ ღვინოს სვამს, ჩემს სისხლს სვამს სულისთვის; და მისი სული არც შიმშილს და არც წყურვილს არ განიცდის არამედ გაივსება“.¹¹ მათ მიიღეს დაპირება, რომ თუ სამართლის მიმართ წყურვილი და შიმშილი ექნებოდათ, სულიწმინდით აღივსებოდნენ. ზიარების ლოცვა ასევე გვპირდება, რომ თუ აღთქმას დავიცავთ, მისი სული ყოველთვის იქნება ჩვენთან.¹²

უხუცესმა მელვინ ჯ. ბალარდმა თქვა: „მე მოწმე ვარ იმისა, რომ სული წმინდა მოეფინება ზიარების დროს და სითბო შემოაქვს სულში; ჩვენ ვგრძნობთ, როგორ იკურნება სული და ტვირთი გვცილდება. ნუგეში და ბედნიერება შემოდის სულში, რომელიც ღირსეულია და ჭეშმარიტად ეძებს სულიერ საკვებს“.¹³