Mga Pagmahay ug Resolusyon

Gimahal ka namo, Presidente Monson. Salamat sa imong dinasig ug makasaysayanong pahibalo sa pagtukod og bag-ong mga templo ug sa misyonaryo nga pagserbisyo. Tungod niini, nakasiguro ko nga daghang mga panalangin ang moabut nato ug ngadto sa umaabut nga mga henerasyon.

Mga kaigsoonan, akong mga higala! Kitang tanan mortal. Unta dili kini ikasurprisa ni bisan kinsa.

Walay usa kanato ang magdugay pag-ayo sa kalibutan. Kita adunay daghang talagsaong katuigan, diin, sa mahangturong panglantaw, ingon og usa lang ka pamilok.

Ug dayon kita mamatay. Ang atong espiritu “dad-on sa panimalay ngadto niana nga Dios kinsa mihatag [kanato] sa kinabuhi.”¹ Ang atong lawas ilubong na ug kita mobiya sa mga butang niining kalibutan samtang kita magpadayon sa sunod nga kinabuhi.

Niadtong kita bata pa, ingon og kita magpuyo sa kahangturan. Kita naghunahuna nga walay katapusan ang adlaw para kanato, ug ang umaabot daw sama sa taas nga dalan nga walay katapusan.

Apan, kon kita magkatigulang na, mas motan-aw ta sa nangagi ug matingala unsa ka mubo diay sa dalan. Kita matingala unsa kadali molabay ang mga katuigan. Ug kita magsugod sa paghunahuna sa atong mga pagpili ug sa atong gipangbuhat. Sa proseso, kita makahinumdom sa daghang nindot nga mga higayon nga nakapalipay sa atong kalag ug kasingkasing. Atong mahinumduman usab ang mga pagmahay—mga butang nga gusto natong balikon ug usbon.

Usa ka nurse kinsa nag-amuma sa mga himatyon kanunayng mangutana sa iyang mga pasyente samtang sila nangandam nga mobiya niining kinabuhia.

“Aduna ka bay mga pagmahay?” Mangutana siya.²

Tungod kay hapit na ang katapusang adlaw sa pagka-mortal makapaklaro sa hunahuna ug makahatag og ideya ug panglantaw. Busa kon kining mga tawhana pangutan-on sa ilang mga pagmahay, sila dayag lang mosulti niini. Sila mamalandong kon unsa ang ilang usbon kon ilang mabalik ang panahon.

Samtang akong gikonsiderar ilang gisulti, natingala ko kon sa unsang paagi ang sukaranang mga baruganan sa ebanghelyo ni Jesukristo makaapekto sa direksyon sa atong kinabuhi para sa matarung, kon ato kining sundon.

Walay misteryo sa mga baruganan sa ebanghelyo. Ato kining gitun-an diha sa mga kasulatan, atong gihisgutan sa Sunday School, ug nadunggan diha sa pulpito sa makadaghan. Kining balaanong mga baruganan ug hiyas yano ug klaro; nindot, makahuluganon, ug lig-on; ug siguradong makatabang nato nga makalikay sa umaabot nga mga pagmahay.

Tingali ang labing komon nga pagmahay sa mga pasyenteng himatyon mao nga sila nanghinaot nga mas migahin sila og panahon sa mga tawo nga ilang gimahal.

Ilabi sa mga lalaki mopadayag niining komon nga pagbangutan sila “nagmahay pag-ayo nga migahin og sobrang panahon sa ilang buluhaton [matag adlaw] … sa trabaho.”³ Daghan ang wala makasinati og espesyal nga panumduman sa paggahin og panahon sa pamilya ug higala. Wala sila makapalambo og lawon nga koneksyon niadtong mga tawo nga mahinungdanon kaayo nila.

Dili ba kini tinuod nga kita kanunay busy? Ug, makaguol, atong gikonsiderar ang pagka-busy nga usa ka halangdong buluhaton, ingon og kini, usa ka kalampusan o timaan sa superior nga kinabuhi.

Dili ba?

Naghunahuna ko sa atong Ginoo ug Ehemplo, si Jesukristo, ug sa Iyang mubo nga panahon uban ang mga tawo sa Galilee ug Jerusalem. Naghunahuna ko Niya nga nagdali-dali sa mga miting o nagbuhat og daghan sa samang higayon aron mahuman ang kinahanglang mga butang.

Wala ko kini makita Kaniya.

Hinoon akong nakita ang manggiloy-on ug maamumahong Anak sa Dios nga nagpakabuhi nga may katuyoan. Kon Siya makig-istorya niadtong nagpalibut Kaniya, sila mibati nga importante ug gihigugma. Siya nasayud sa mahangturong bili sa mga tawo nga Iyang nahimamat. Siya mipanalangin kanila, mialagad kanila. Siya mibayaw kanila, miayo kanila. Siya mihatag kanila sa bililhong gasa nga mao ang Iyang panahon.

Sa atong panahon sayon lang nga mogahin og panahon para sa uban. Sa klik lang sa mouse, kita “makakonektar” sa liboang mga “higala” nga dili na kinahanglang atubangon pa. Ang teknolohiya talagsaon nga butang, ug magamit gyud kon kita layo sa atong mga gimahal. Ang akong asawa ug ako nagpuyo layo sa among pinanggang mga sakop sa pamilya; kasabut mi niini. Apan, nagtuo ko nga kita wala molambo, indibidwal man o isip katilingban, kon ang paagi nga kita makakonektar sa atong pamilya o higala kasagaran mao ang pagbutang og kataw-anang mga litrato, pag-forward og walay hinungdang mga butang, o pagpa-link nila sa mga site sa Internet. Nagtuo ko nga may saktong dapit alang niining kalihokan, apan unsa kadaghang panahon ang atong gigahin para ini? Kon kita mapakyas sa paggahin sa atong kaugalingon ug wala mabahing oras niadtong tinuoray nga mahinungdanon nato, moabut ang adlaw kita magmahay.

Kita mohimog resolusyon nga atong panggaon kadtong atong gimahal pinaagi sa paggahin og makahulaganong panahon uban nila, pagtinabangay, ug pagpalambo og nindot nga mga panumduman.

Laing pagmahay nga gipahayag sa mga tawo mao ang ilang kapakyas sa paghimo kon unsa gyud unta sila. Sa ilang paghinumdom, sila nakaamgo nga wala sila nagpakabuhi sumala sa ilang potensyal, daghang mga butang ang wala pa mabuhat.

Wala ko maghisgut dinhi sa kalampusan sa atong lain-laing propesyon. Kana nga kalampusan, bisan unsa pa kanindot dinhi sa kalibutan, usa lang ni ka lakang sa mahangturong panaw nga nagpaabut nato.

Hinoon, namulong ko sa matang sa tawo nga gusto sa Dios, ang atong Langitnong Amahan, nga kita mahimo.

Kita gipakatawo niining kalibutana, sama sa giingon sa mambabalak, “nunot kanato sa pag-anhi ang himaya”⁴ gikan sa kinabuhi sa wala pa ta dinhi sa yuta.

Ang atong Langitnong Amahan nakakita sa atong tinuorayng potensyal. Siya nasayud sa mga butang bahin nato nga wala nato mahibaloi. Siya nagdasig kanato sa pagpuno sa sukod sa atong pagkalinalang dinhi sa yuta, sa pagpuyo og maayong kinabuhi, ug sa pagbalik ngadto sa Iyang atubangan.

Nan, nganong daghan man tag gigahin nga panahon ug kusog sa mga butang nga temporaryo, dili importante, ug dili bililhon? Wala ba nato makita ang kabuang sa pagtinguha sa walay hinungdan ug temporaryo lang nga mga butang?

Mas maalamon ba para nato sa “pagtigum og mga bahandi alang [kanato] didto sa langit, diin walay tangob ni taya nga magakutkot, ug diin walay mga kawatan nga magapanasaka ug magapangawat”?⁵

Unsaon nato sa pagbuhat niini? Pinaagi sa pagsunod sa ehemplo sa Manluluwas, pinaagi sa paggamit sa Iyang mga pagtulun-an sa atong inadlaw nga mga kinabuhi, pinaagi sa tinud-anay nga paghigugma sa Dios ug sa atong isig katawo.

Siguradong dili nato kini mabuhat kon kita nagduha-duha, naghunahuna sa kadugayon, nagreklamo aron mahimong disipulo.

Kabahin sa pagsunod sa ebanghelyo, dili unta kita sama sa batang lalaki nga gituslob ang tudlo sa tiil sa tubig ug dayon miingon nga siya naligo na. Tungod kay kita mga anak sa atong Langitnong Amahan, kita makahimo pa og sobra niini. Tungod ini, ang maayong mga intensyon dili paigo. Kita kinahanglang mobuhat. Gani mas importante, kita kinahanglang mamahimo unsay gusto sa Langitnong Amahan.

Ang pagpamatuod sa ebanghelyo maayo, apan ang pagkahimong buhi nga ehemplo sa gipahiuli nga ebanghelyo mas maayo. Ang panghinaut nga mas matinud-anon sa atong pakigsaad maayo; ang pagtuman gyud sa sagradong mga pakigsaad—lakip ang mahiyasong pagpakabuhi, pagbayad sa atong ikapulo ug mga halad, ug pagsunod sa Pulong sa Kaalam, ug pagserbisyo niadtong nanginahanglan—mas maayo. Ang pagpahibalo nga kita mas mogahin og panahon sa pag-ampo sa pamilya, pagtuon sa kasulatan, ug nindot nga mga kalihokan sa pamilya maayo; apan ang pagbuhat gyud niining mga butanga kanunay makahatag og langitnong panalangin sa atong kinabuhi.

Ang pagkadisipulo mao ang pagtinguha sa kabalaan ug kalipay. Kini ang dalan sa atong pinakamaayo ug pinakamalipayon.

Kita mohimog resolusyon sa pagsunod sa Manluluwas ug magkugi aron mahimong matang sa tawo nga kita giandam nga mamahimo. Maminaw ug mosunod kita sa mga aghat sa Espiritu Santo. Kon buhaton nato kini, ang Langitnong Amahan mopadayag sa mga butang nga wala pa nato masayri. Iyang ipakita ang dalan ug tabangang makakita sa wala nato mahibaloi ug tingali wala nato mahunahunai nga mga talento.

Kon mas mogahin kita sa atong kaugalingon sa pagtinguha sa kabalaan ug kalipay, mas malayo kita sa dalan sa pagmahay. Kon mas mosalig kita sa grasya sa Manluluwas, mas mabati nato nga anaa sa dalan nga giandam sa Amahan sa Langit para kanato.

Laing pagmahay niadtong mga himatyon tingali makapatingala. Sila nanghinaut nga unta gitugutan nila ilang kaugalingon nga mas magmalipayon.

Kasagaran madala kita sa atong ilusyon nga adunay butang nga dili nato makab-ot nga makahatag nato og kalipay: mas maayo nga sitwasyon sa pamilya, mas maayo nga sitwasyon sa pinansyal, o ang katapusan nga mahagitong pagsulay.

Kon magkatigulang na ta, mas mahinumdom ta ug makaamgo nga ang kahimtang sa gawas dili diay importante o modeterminar sa atong kalipay.

Kita ang importante. Kita ang nagtino sa atong kalipay.

Ikaw ug Ako mao gyud ang responsable sa atong kaugalingong kalipay.

Ang akong asawa, si Harriet, ug ako ganahang magbiseklita. Nindot nga mogawas ug tagamtamon ang katahum sa kinaiyahan. Kami may piho nga rota nga among biseklitahan, apan wala mi maghunahuna kon unsa na kalayo among naabtan o unsa mi kapaspas ikompara sa uban nga nagbiseklita.

Apan, usahay maghunahuna ko nga kita kinahanglang makigkompetinsya. Naghunahuna ko nga makakuha mi og mas maayong panahon o makapakusog og biseklita kon mas maningkamot mi og gamay. Ug usahay masayop gyud kog hisgut niini ngadto sa akong talagsaong asawa.

Ang iyang sagad nga reaksyon sa akong sugyot niini nga matang kanunay nga mabination, klaro, ug direkta kaayo. Siya mopahiyom ug moingon, “Dieter, dili kini lumba; kini usa ka panaw. Tagamtama ang higayon.”

Sakto gyud siya!

Usahay sa kinabuhi kita nag-focus pag-ayo sa finish line nga kita napakyas sa pagsinati og kalipay diha sa panaw. Wala ko magbiseklita uban sa akong asawa kay ganahan kong makaabut sa padulngan. Nagbiseklita ko tungod kay ang kasinatian uban niya nindot ug makalingaw.

Dili ba ingon og walay pulos kon dili makasinati sa kanindot ug kalipay tungod kay kita kanunayng nagpaabut kon kanus-a kini matapos?

Kita ba maminaw sa nindot nga musika nga magpaabut sa katapusang nota nga motapos una kita makaingon nga nalingaw gyud ta niini? Dili. Kita maminaw ug mokonekta sa lain-laing melodiya, gipaspason, ug harmoniya sa tibuok komposisyon.

Kita ba mag-ampo nga “amen” lang ang gihunahuna? Siyempre dili. Kita nag-ampo aron masuod sa atong Langitnong Amahan, sa pagdawat sa Iyang Espiritu ug mobati sa Iyang gugma.

Dili kita magpaabut nga malipay kon moabut na ta sa atong kapaingnan, sa pagdiskobre lang nga anaa ra diay ang kalipay—kanunay! Ang kinabuhi dili ingon nga modayeg lang sa paghunahuna sa nangagi. “Kini mao ang adlaw nga gibuhat sa Ginoo … ,” misulat ang Salmista. “Managmaya ug managlipay kita.”⁶

Mga kaigsoonan, bisan unsa pa atong kahimtang, bisan unsa pa atong mga hagit o pagsulay, adunay usa ka butang sa matag adlaw nga angayng hangpon. Adunay usa ka butang sa matag adlaw nga angayang pasalamatan ug makahatag og kalipay kon kita tinuorayng makakita ug makadayeg niini.

Tingali kon kita motan-aw mas gamiton nato atong kasingkasing kaysa atong mga mata. Ganahan ko sa kinutlo: “Ang tawo mas klarong makakita gamit ang kasingkasing. Ang mga butang nga mahinungdanon dili makita sa mga mata.”⁷

Kita gimandoan sa “paghatag og mga pasalamat sa tanang mga butang.”⁸ Dili ba mas maayo nga motan-aw ginamit atong mga mata ug kasingkasing aron kita mas makapasalamat bisan sa gagmayng mga butang, kaysa padak-on ang atong kasamtang negatibong kondisyon?

Ang Ginoo misaad, “Siya kinsa nakadawat sa tanan nga mga butang uban sa pagpasalamat mahimo nga mahimayaon; ug ang mga butang dinhi sa yuta madugang ngadto kaniya, gani sa gatusan ka pilo-pilo.”⁹

Mga kaigsoonan, uban sa daghang mga panalangin sa atong Langitnong Amahan, Iyang talagsaong plano sa kaluwasan, ang balaanong kamatuoran sa gipahiuli nga ebanghelyo, ug sa kaanindot ining mortal nga panaw, “kita wala bay katarungan nga maglipay?”¹⁰

Kita mohimog resolusyon nga magmalipayon, dili igsapayan sa atong kahimtang.

Moabut ang adlaw nga kita mamatay ug moadto sa sunod nga kahimtang. Moabut ang adlaw nga atong hinumduman ang atong kinabuhi ug maghunahuna kon mihimo pa unta kita og maayo, mas maayong desisyon, o mas maalamong migamit sa atong panahon.

Aron malikayan ang labing pagmahay sa kinabuhi, kini maalamon kon mohimo og mga resolusyon karon. Busa, kita:

• Mohimog resolusyon nga mas mogahin og panahon uban sa atong gimahal.

• Mohimog resolusyon nga maningkamot nga mamahimo nga matang sa tawo nga gusto sa Dios.

• Mohimog resolusyon nga mangitag kalipay, bisan pa sa atong mga kahimtang.

Kini akong pagpamatuod nga ang sobrang pagmahay sa umaabot malikayan pinaagi sa pagsunod sa Manluluwas karon. Kon kita nakasala o nasayop—kon kita nakahimog pagpili nga atong gimahayan karon—anaa ang talagsaong gasa sa Pag-ula ni Kristo, pinaagi niini kita mapasaylo. Dili kita makabalik sa panahon ug usbon ang nangagi, apan kita makahinulsol. Ang Manluluwas mopahid sa atong mga luha sa pagmahay¹¹ ug motangtang sa palas-anon sa atong mga sala.¹² Ang Pag-ula makatugot nato sa pagkalimot sa nangagi ug magpadayon nga may limpyong kamot, ug putli nga kasingkasing,¹³ ug determinasyon sa pagbuhat ug mahimong mas maayo.

Oo, kini nga kinabuhi dali lang; atong mga adlaw ingon og pas-pas kaayo; ug ang kamatayon ingon og makahadlok usahay. Bisan pa niana, ang atong espiritu padayong mabuhi ug moabut ang adlaw nga magkahiusa uban sa nabanhaw nga lawas aron modawat sa imortal nga kahimayaan. Ako mosaksi nga tungod sa manggiloy-ong Kristo, kita mabuhi pag-usab ug magmahangturon. Tungod sa atong Manluluwas ug Manunubos, moabut ang adlaw nga kita tinuorayng makasabut ug magmaya sa kahulugan sa pulong “ang kahapdos sa kamatayon gituhop diha kang Kristo.”¹⁴

Ang dalan paingon sa katumanan sa atong balaanong kapaingnan isip mga anak sa Dios mahangturon. Mga kaigsoonan, mga higala, kita magsugod sa paglakaw niana mahangturong dalan karon; dili nato ibaliwala ang usa ka adlaw. Nag-ampo ko nga kita dili magpaabut hangtud kita andam nga mamatay sa dili pa kita tinuorayng makat-on sa pagpakabuhi. Sa sagradong pangalan ni Jesukristo, amen.