ເຂົ້າໃກ້ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດອີກໜຶ່ງບາດກ້າວ
ໂດຍ ແອວເດີ ຣະໂຊ ທີ ອໍສະກູທອບ
ປະທານໂຮງຮຽນວັນອາທີດສາມັນ
ການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສເປັນເປົ້າໝາຍຂອງການຮຽນຮູ້ ແລະ ການສັ່ງສອນພຣະກິດຕິຄຸນທັງໝົດ. ການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສ ບໍ່ໄດ້ເປັນເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນຄັ້ງດຽວ. ມັນເປັນການສະແຫວງຫາຕະຫລອດຊີວິດ ທີ່ຈະກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຫລາຍຂຶ້ນ.
ລະດູຮ້ອນທີ່ຜ່ານມານີ້ ບົດຄວາມສັ້ນໆທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂຽນຖືກພິມຢູ່ໃນວາລະສານ Liahona ແລະ Ensign. ລູກຊາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງອີເມວມາຫາໂດຍກ່າວວ່າ, “ພໍ່, ບາງທີພໍ່ຄວນບອກພວກລູກ ເມື່ອພໍ່ມີບົດຄວາມທີ່ຖືກພິມ.” ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕອບລາວວ່າ, “ພໍ່ຢາກແນ່ໃຈວ່າພວກລູກຍັງອ່ານວາລະສານຂອງສາດສະໜາຈັກຢູ່.” ລາວໄດ້ຂຽນກັບມາອະທິບາຍວ່າ ລູກສາວຂອງລາວອາຍຸ 10 ປີ ໄດ້“ຜ່ານການທົດສອບນັ້ນ. ນາງໄດ້ໄປເອົາ Ensign ຈາກຕູ້ໄປສະນີ, ເຂົ້າມາໃນເຮືອນ, ແລະ ໄດ້ອ່ານມັນ. ແລ້ວນາງໄດ້ເຂົ້າມາໃນຫ້ອງນອນຂອງພວກລູກ ແລະ ໄດ້ເອົາບົດຄວາມຂອງພໍ່ໃຫ້ພວກລູກເບິ່ງ.”
ຫລານສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານວາລະສານ Ensign ເພາະນາງຢາກຮຽນຮູ້. ນາງໄດ້ກະທຳດ້ວຍຕົວເອງ ໂດຍການໃຊ້ອຳເພີໃຈຂອງນາງເອງ. ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ຝ່າຍປະທານສູງສຸດ ໄດ້ອະນຸມັດອຸບປະກອນການຮຽນສຳລັບຊາວໜຸ່ມທີ່ຈະສົ່ງເສີມຄວາມປາຖະໜາທຳມະຊາດຂອງເຂົາເຈົ້າທີ່ຈະຮຽນຮູ້, ດຳລົງຊີວິດຕາມ, ແລະ ແບ່ງປັນພຣະກິດຕິຄຸນ. ອຸບປະກອນໃໝ່ເຫລົ່ານີ້ຈະມີໃຫ້ບໍລິການໃນເດືອນມັງກອນຈະມາເຖິງນີ້. (ຮຽນຮູ້ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບອຸບປະກອນການຮຽນຮູ້ໃໝ່ສຳລັບຊາວໜຸ່ມທີ່ lds.org/youth/learn.)
ເມື່ອພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໄດ້ສັ່ງສອນ, ອຳເພີໃຈຂອງຜູ້ຮຽນ ແມ່ນສຳຄັນແທ້. ພຣະອົງໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຮົາເຫັນ ບໍ່ພຽງແຕ່ສິ່ງທີ່ຈະສອນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ວິທີທີ່ຈະສອນນຳອີກ. ພຣະອົງໄດ້ຕັ້ງພຣະໄທໃສ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງຜູ້ຮຽນ. ພຣະອົງໄດ້ຊ່ອຍສ່ວນບຸກຄົນໃຫ້ພົບເຫັນຄວາມຈິງສຳລັບຕົນເອງ.1 ພຣະອົງໄດ້ຮັບຟັງຄຳຖາມຂອງເຂົາເຈົ້າສະເໝີ.2
ອຸບປະກອນການຮຽນຮູ້ໃໝ່ເຫລົ່ານີ້ ຈະຊ່ອຍໃຫ້ເຮົາທຸກຄົນຮຽນຮູ້ ແລະ ສັ່ງສອນໃນວິທີທາງຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ໃນບ້ານເຮືອນ ແລະ ໃນຫ້ອງຮຽນຂອງເຮົາ.3 ເມື່ອເຮົາເຮັດດັ່ງນັ້ນ, ເຮົາຈະຕອບຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງທີ່ວ່າ, “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ,”4 ດັ່ງທີ່ແອວເດີ ຣໍເບີດ ດີ ແຮວສ໌ ໄດ້ສອນເປັນຢ່າງດີມານັ້ນ. ເມື່ອອຸບປະກອນໃໝ່ເຫລົ່ານີ້ຖືກຈັດຂຶ້ນມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຜູ້ນຳ ແລະ ຄູສອນໃນອົງການຊ່ອຍເຫລືອ ແລະ ໂຮງຮຽນພຣະຄຳພີປຶກສາກັນກັບພໍ່ແມ່ ເພື່ອວ່າເຂົາເຈົ້າຈະສາມາດສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງນັກຮຽນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຍິງໜຸ່ມໃນຫ້ອງຮຽນຂອງພວກນາງ, ຊາຍໜຸ່ມໃນຫ້ອງໂຄຣຳຖານະປະໂລຫິດແຫ່ງອາໂຣນ, ແລະ ຄົນໜຸ່ມໃນຫ້ອງຮຽນວັນອາທິດພາກັນຮຽນທີ່ຈະໃຊ້ອຳເພີໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະ ກະທຳເພື່ອຕົວເອງ.
ຄູສອນຫ້ອງຮຽນວັນອາທິດຂອງຊາວໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງໄດ້ຄິດວ່າຈະຊ່ອຍຊາຍໜຸ່ມສອງຄົນທີ່ເປັນໂລກອໍທີຊຳ ໃຫ້ໃຊ້ອຳເພີໃຈຂອງເຂົາ ແລະ ກະທຳເພື່ອຕົວເຂົາເອງໄດ້ແນວໃດ. ເມື່ອນາງໄດ້ເຊື້ອເຊີນໃຫ້ສະມາຊິກໃນຫ້ອງຮຽນແບ່ງປັນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າກຳລັງຮຽນຢູ່, ນາງເປັນຫ່ວງວ່າ ຊາຍໜຸ່ມສອງຄົນນີ້ອາດຈະປະຕິເສດ ການເຊື້ອເຊີນຂອງນາງ. ແຕ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດແບບນັ້ນ. ຄົນ ໜຶ່ງໄດ້ຢືນຂຶ້ນສອນສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ຮຽນຮູ້ ແລະ ແລ້ວໄດ້ເຊີນໃຫ້ເພື່ອນຮ່ວມຫ້ອງທີ່ເປັນໂລກອໍທີຊຳໃຫ້ຊ່ອຍລາວ. ເມື່ອຄົນທຳອິດ ເລີ່ມມີບັນຫາ, ເພື່ອນຮ່ວມຫ້ອງໄດ້ຢູ່ນຳລາວ ແລະ ໄດ້ກະຊິບໃສ່ຫູລາວ ເພື່ອວ່າລາວຈະໄດ້ຮູ້ສຶກວ່າລາວມີຄວາມສຳເລັດ. ທັງສອງຄົນໄດ້ສອນໃນມື້ນັ້ນ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສອນ ສິ່ງ ທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໄດ້ສອນ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຍັງໄດ້ສອນ ວິທີ ທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໄດ້ສອນນຳອີກ. ເມື່ອພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໄດ້ສອນ, ພຣະອົງໄດ້ກະທຳອອກໄປຈາກຄວາມຮັກທີ່ມີໃຫ້ບຸກຄົນທີ່ພຣະອົງກຳລັງສອນຢູ່, ດັ່ງທີ່ເພື່ອນຮ່ວມຫ້ອງຄົນນີ້ໄດ້ເຮັດເພື່ອເພື່ອນຂອງລາວ.5
ເມື່ອເຮົາຮຽນຮູ້ ແລະ ສັ່ງສອນພຣະຄຳຂອງພຣະອົງໃນວິທີທາງຂອງພຣະອົງ, ເຮົາຍອມຮັບຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງ ທີ່ວ່າ “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ.” ເຮົາຕິດຕາມພຣະອົງໄປເທື່ອລະບາດກ້າວ. ພ້ອມແຕ່ລະບາດກ້າວ, ເຮົາຈະເຂົ້າໃກ້ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຫລາຍຂຶ້ນ. ເຮົາຈະປ່ຽນໄປ. ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຮູ້ວ່າ ການເຕີບໂຕທາງວິນຍານບໍ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນທັນທີ. ມັນມາເທື່ອລະເລັກເທື່ອລະນ້ອຍ. ແຕ່ລະເທື່ອທີ່ເຮົາຍອມຮັບຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງ ແລະ ເລືອກທີ່ຈະຕິດຕາມພຣະອົງ, ເຮົາກໍກ້າວໄປໜ້າໃນເສັ້ນທາງທີ່ນຳໄປສູ່ການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສທີ່ສົມບູນ.
ການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສເປັນເປົ້າໝາຍຂອງການຮຽນຮູ້ ແລະ ການສັ່ງສອນພຣະກິດຕິຄຸນທັງໝົດ. ການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສບໍ່ໄດ້ເປັນເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນຄັ້ງດຽວ. ມັນເປັນການສະແຫວງຫາຕະຫລອດຊີວິດ ທີ່ຈະກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຫລາຍຂຶ້ນ. ແອວເດີ ດາລິນ ເອັຈ ໂອກສ໌ ໄດ້ເຕືອນເຮົາວ່າ “ການຮູ້” ບໍ່ພຽງພໍ. “ ການຈະ ‘ປ່ຽນໃຈເຫລື້ອໃສ’ ... ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຮົາ ເຮັດ ແລະ ກາຍເປັນ.”6 ສະນັ້ນ ການຮຽນຮູ້ສຳລັບການປ່ຽນໃຈ ເປັນຂະບວນການອັນຕໍ່ເນື່ອງຂອງການຮູ້, ການເຮັດ, ແລະ ການກາຍເປັນ. ແບບດຽວກັນ, ການສັ່ງສອນເພື່ອການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສ ຮຽກຮ້ອງຄຳສອນທີ່ສຳຄັນ, ການເຊື້ອເຊີນໃຫ້ເຮັດ, ແລະ ພອນທີ່ຖືກສັນຍາໄວ້.7 ເມື່ອເຮົາສັ່ງສອນຄຳສອນທີ່ແທ້ຈິງ, ເຮົາຊ່ອຍຜູ້ຮຽນໃຫ້ຮູ້ຈັກ. ເມື່ອເຮົາເຊື້ອເຊີນຄົນອື່ນໃຫ້ລົງມືເຮັດ, ເຮົາຊ່ອຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຮັດຕາມ ຫລື ໃຫ້ດຳລົງຊີວິດຕາມຄຳສອນ. ແລະ ເມື່ອພອນຕ່າງໆ ທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັນຍາໄວ້ມາສູ່, ເຮົາຖືກປ່ຽນໄປ, ແລະ ເຮົາສາມາດກາຍເປັນຄົນໃໝ່.8
ອຸບປະກອນການຮຽນຮູ້ໃໝ່ສຳລັບຊາວໜຸ່ມ ມີເປົ້າໝາຍສຳຄັນຢ່າງໜຶ່ງ ຄື: ເພື່ອຊ່ອຍຊາວໜຸ່ມໃຫ້ກາຍເປັນຜູ້ປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສຕໍ່ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຊາຍໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງໃນຫ້ອງຮຽນວັນອາທິດຂອງຊາວໜຸ່ມພົບເຫັນຄວາມຈິງສຳລັບຕົວລາວເອງ. ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສັງເກດເຫັນວ່າລາວກຳລັງມີບັນຫາ ຈະຄິດຫາປະສົບການໜຶ່ງໃນຊີວິດຂອງລາວເອງ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການຊົດໃຊ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖາມລາວຖ້າຫາກລາວເຄີຍໄດ້ຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມໃຫ້ອະໄພ. ລາວໄດ້ຕອບວ່າ: “ໂດຍ, ດັ່ງເວລາທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດໃຫ້ດັງຂອງຊາຍຄົນໜຶ່ງຫັກ ເມື່ອພວກຂ້ານ້ອຍຫລິ້ນເຕະບານ. ຂ້ານ້ອຍຮູ້ສຶກເສຍໃຈ. ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຄິດວ່າຂ້ານ້ອຍຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະໄດ້ຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນ. ສະນັ້ນຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງໄດ້ໄປບ້ານຂອງລາວ ແລະ ໄດ້ຂໍໃຫ້ລາວໃຫ້ອະໄພຂ້ານ້ອຍ, ແຕ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮູ້ວ່າ ຂ້ານ້ອຍຕ້ອງເຮັດຫລາຍກວ່ານັ້ນ, ສະນັ້ນຂ້ານ້ອຍໄດ້ອະທິຖານ, ແລະ ແລ້ວຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮູ້ສຶກວ່າ ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໄດ້ໃຫ້ອະໄພຂ້ານ້ອຍຄືກັນ. ນີ້ຄືຄວາມໝາຍທີ່ການຊົດໃຊ້ມີຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ.”
ເມື່ອລາວໄດ້ແບ່ງປັນປະສົບການນີ້ ໃນຫ້ອງຮຽນໃນມື້ນັ້ນ, ລາວໄດ້ອ່ານຈາກພຣະທຳຂອງ ໂຢຮັນ 3:16 ວ່າ—“ເພາະພຣະເຈົ້າຮັກໂລກຫລາຍແທ້ ຈົນໄດ້ປະທານບຸດອົງດຽວຂອງພຣະອົງ” — ແລະ ແລ້ວໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງອຳນາດຂອງການຊົດໃຊ້. ຄຳສອນນີ້ບໍ່ໄດ້ເປັນພຽງແຕ່ທິດສະດີອີກຕໍ່ໄປສຳລັບຊາຍໜຸ່ມຄົນນີ້. ມັນໄດ້ກາຍມາເປັນພາກສ່ວນຂອງຊີວິດຂອງລາວ ເພາະລາວໄດ້ຖາມຄຳຖາມຂອງລາວເອງ ແລະ ແລ້ວໄດ້ໃຊ້ອຳເພີໃຈຂອງລາວທີ່ຈະກະທຳ.9
ຊາຍໜຸ່ມຄົນນີ້ໄດ້ປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສຫລາຍຂຶ້ນ, ແລະ ເພື່ອນຮ່ວມຫ້ອງຮຽນກໍເໝືອນກັນ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຄຳສອນທີ່ສຳຄັນ ໂດຍການສຶກສາພຣະຄຳພີ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເອົາພຣະຄຳອັນສັກສິດເຫລົ່ານັ້ນມາປຽບໃສ່ຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າເອງ ແລະ ແລ້ວໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງພອນຕ່າງໆທີ່ໄດ້ມາສູ່ເຂົາເຈົ້າ ເພາະເປັນຜົນຂອງການດຳລົງຊີວິດຕາມພຣະກິດຕິຄຸນ. ເມື່ອເຮົາສັ່ງສອນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ເຮົາເອົາໃຈໃສ່ພຣະຄຳພີ ແລະ ຖ້ອຍຄຳຂອງສາດສະດາຜູ້ມີຊີວິດຢູ່. ເຮົາເພິ່ງອາໄສຖ້ອຍຄຳສັກສິດເພື່ອຊ່ອຍເສີມສັດທາ, ສ້າງປະຈັກພະຍານ, ແລະ ຊ່ອຍທຸກຄົນໃຫ້ກາຍເປັນຜູ້ປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສທີ່ສົມບູນ. ອຸບປະກອນການຮຽນຮູ້ໃໝ່ສຳລັບຊາວໜຸ່ມຈະຊ່ອຍທຸກຄົນທີ່ນຳໃຊ້ມັນໃຫ້ເຂົ້າໃຈ ແລະ ດຳລົງຊີວິດຕາມພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຕອນສອນໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍໃນປະເທດໂກສະຕາ ຣິກາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍົກປຶ້ມ Teaching, No Greater Call ຂຶ້ນ ແລະ ໄດ້ຖາມວ່າ, “ຈັກຄົນໃນບັນດາພວກທ່ານມີປຶ້ມຄູ່ມືນີ້?” ເກືອບທຸກຄົນໄດ້ຍົກມືຂຶ້ນ. ດ້ວຍຮອຍຍິ້ມ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າແນ່ໃຈວ່າພວກທ່ານກໍອ່ານມັນທຸກໆມື້ເລີຍ.” ຕໍ່ຄວາມຕົກໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ມີແຕ່ເອື້ອຍນ້ອງຄົນໜຶ່ງທີ່ນັ່ງຢູ່ແຖວໜ້າໄດ້ຍົກມືຂອງນາງຂຶ້ນ, ບອກໃຫ້ຮູ້ວ່ານາງອ່ານມັນທຸກໆມື້. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂໍໃຫ້ນາງຂຶ້ນມາທີ່ແທ່ນປາໄສ ແລະ ອະທິບາຍ. ນາງໄດ້ຕອບວ່າ, “ຂ້ອຍອ່ານພຣະຄຳພີມໍມອນທຸກໆເຊົ້າ. ແລ້ວຂ້ອຍອ່ານບາງສ່ວນຈາກປຶ້ມ Teaching, No Greater Call ເພື່ອວ່າຂ້ອຍຈະສາມາດສອນລູກໆຂອງຂ້ອຍສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຫາກໍໄດ້ຮຽນຮູ້ໃນວິທີທາງທີ່ດີທີ່ສຸດ ທີ່ຂ້ອຍຫາກໍໄດ້ຮຽນ.”
ນາງຢາກຮຽນຮູ້ ແລະ ສອນພຣະຄຳຂອງພຣະອົງ ຕາມວິທີທາງຂອງພຣະອົງ, ສະນັ້ນນາງຈຶ່ງໄດ້ສຶກສາພຣະຄຳຂອງພຣະອົງ ໃນພຣະຄຳພີ ແລະ ແລ້ວໄດ້ສຶກສາວິທີທີ່ຈະສອນພຣະຄຳຂອງພຣະອົງ ເພື່ອວ່າລູກໆຂອງນາງຈະໄດ້ປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສ. ແບບແຜນຂອງນາງໃນການຮຽນຮູ້ ແລະ ການສັ່ງສອນພຣະກິດ ຕິຄຸນ, ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າບໍ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນທັນທີທັນໃດ. ນາງໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະເຮັດອັນໃດອັນໜຶ່ງ. ແລະ ໃນເມື່ອນາງໄດ້ເຮັດຫລາຍສິ່ງທີ່ນາງໄດ້ຮູ້ວ່ານາງຄວນເຮັດ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແຮ່ງເຮັດໃຫ້ນາງເຂັ້ມແຂງ ທີ່ຈະເດີນຕໍ່ໄປໃນເສັ້ນທາງຂອງພຣະອົງ.
ບາງເທື່ອ ເສັ້ນທາງທີ່ນຳໄປສູ່ການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສ ສາມາດເປັນສິ່ງທີ່ຍາວນານ ແລະ ຍາກດ້ວຍ. ອ້າຍຂອງພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ໄປໂບດເປັນເວລາ 50 ປີ. ເມື່ອລາວມີອາຍຸ 60 ປາຍປີ ລາວຈຶ່ງເລີ່ມຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດທີ່ຈະກັບຄືນມາ. ຫລາຍຄົນໄດ້ຊ່ອຍລາວໃນການເດີນທາງນັ້ນ. ຄູສອນປະຈຳບ້ານໄດ້ສົ່ງໂປສຄາດໄປໃຫ້ລາວທຸກໆເດືອນ ເປັນເວລາ 22 ປີ. ແຕ່ລາວຕ້ອງຕັດສິນໃຈເອງວ່າລາວຢາກຈະກັບຄືນມາ. ລາວຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ອຳເພີໃຈຂອງລາວ. ລາວຈຳເປັນຕ້ອງເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍບາດກ້າວທຳອິດ—ແລ້ວອີກບາດກ້າວໜຶ່ງ, ແລະ ຕໍ່ໆໄປ. ບັດນີ້ລາວ ແລະ ພັນລະຍາໄດ້ຜະນຶກເຂົ້າກັນແລ້ວ, ແລະ ລາວກໍຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນຝ່າຍອະທິການ.
ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ລາວເບິ່ງ ວິດີໂອ ທີ່ຖືກຈັດຂື້ນເພື່ອຊ່ອຍຜູ້ນຳ ແລະ ຄູສອນໃຫ້ນຳໃຊ້ອຸບປະກອນການຮຽນຮູ້ໃໝ່. ຫລັງຈາກໄດ້ເບິ່ງວິດີໂອ, ອ້າຍຂອງພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າທີ່ນັ່ງຢູ່ໃນຕັ່ງ ໄດ້ເນີ້ງຕົວມາຫາ ແລະ ກ່າວດ້ວຍຄວາມໂສກເສົ້າວ່າ, “ບາງເທື່ອ ຖ້າຫາກຂ້ອຍໄດ້ມີສິ່ງນັ້ນຕອນຍັງນ້ອຍ, ແລ້ວຂ້ອຍຄົງບໍ່ໄດ້ຕົກເຮ່ຍໄປ.”
ສາມສີ່ທິດກ່ອນ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບຊາຍໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງຜູ້ມີບັນຫາ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖາມຖ້າຫາກວ່າລາວເປັນສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກ. ລາວໄດ້ບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າລາວບໍ່ເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ ແຕ່ຕອນລາວຍັງນ້ອຍ ລາວກໍໄດ້ຄຸ້ນເຄີຍກັບສາດສະໜາຈັກ. ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກລາວເຖິງການເອີ້ນຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນ ອົງການໂຮງຮຽນວັນອາທິດ ແລະວ່າຂ້າພະເຈົ້າຈະໄດ້ກ່າວຄຳປາໄສໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່, ລາວໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ເອີ້, ຖ້າທ່ານກ່າວປາໄສ, ຂ້ານ້ອຍຈະເບິ່ງພາກນັ້ນ.” ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າ ລາວກຳລັງຮັບຊົມຢູ່. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ຖ້າຫາກລາວຮັບຊົມ ລາວກໍໄດ້ຮຽນຮູ້ອັນໃດບ່າງຢ່າງ. ສູນກາງປະຊຸມນີ້ເປັນສະຖານທີ່ພິເສດສຳລັບການຮຽນຮູ້ ແລະ ການສັ່ງສອນສຳລັບການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອໃສ.
ເມື່ອເຮົາດຳລົງຊີວິດຕາມຫລັກທຳທີ່ເຮົາຖືກສອນ ໂດຍຜູ້ທີ່ເຮົາສະໜັບສະໜູນວ່າເປັນສາດສະດາ, ຜູ້ພະຍາກອນ, ແລະ ຜູ້ເປີດເຜີຍ, ເຮົາຈະຮຽນຕາມວິທີທາງຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ.10 ເຮົາຍ່າງໄປໜຶ່ງບາດກ້າວເຂົ້າໃກ້ພຣະອົງ. ເມື່ອກອງປະຊຸມນີ້ໃກ້ຈະສິ້ນສຸດລົງ, ຂ້າພະເຈົ້າເຊື້ອເຊີນທຸກຄົນທີ່ກຳລັງໄດ້ຍິນ ສຽງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໃຫ້ເດີນຕາມບາດກ້າວນັ້ນ, ຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງວ່າ “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ.” ເໝືອນດັ່ງຊາວນີໄຟໃນສະໄໝກ່ອນ, ເຮົາສາມາດກັບໄປບ້ານຂອງເຮົາ, ແລະ ໄຕ່ຕອງເລື່ອງທີ່ຖືກກ່າວ, ແລະ ທູນຖາມພຣະບິດາ, ໃນພຣະນາມຂອງ [ພຣະຄຣິດ], ເພື່ອ [ເຮົາ] ຈະໄດ້ເຂົ້າໃຈ.”11
ເຮົາຢາກໃຫ້ຄົນໜຸ່ມທຸກຄົນເຂົ້າໃຈ. ເຮົາຢາກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮຽນຮູ້, ສິດສອນ, ແລະ ດຳລົງຊີວິດຕາມພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດທຸກໆມື້. ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປະສົງສຳລັບລູກໆຂອງພຣະອົງທຸກໆຄົນ. ບໍ່ວ່າທ່ານເປັນເດັກນ້ອຍ, ຊາວໜຸ່ມ ຫລື ຜູ້ໃຫຍ່, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເຊື້ອເຊີນທ່ານໃຫ້ຕາມພຣະອົງໄປ. ຈົ່ງມາ ແລະ ຕິດຕາມບາດກ້າວຂອງພຣະອົງ. ແຕ່ລະບາດກ້າວທີ່ເຮົາເດີນໄປ, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ພຣະອົງຈະຊ່ອຍເຮົາໄປຕະຫລອດເສັ້ນທາງ. ແລ້ວເມື່ອອຸປະສັກມາປະກົດຕົວ, ເຮົາຈະດຳເນີນຕໍ່ໄປ. ເມື່ອຄວາມສົງໄສເກີດຂຶ້ນ, ເຮົາກໍຈະດຳເນີນຕໍ່ໄປ. ເຮົາຈະບໍ່ກັບຫລັງ. ເຮົາຈະບໍ່ຕົກໄປເລີຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະເຈົ້າພຣະບິດາ ແລະ ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ຊົງພຣະຊົນຢູ່. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດເອີ້ນຫາເຮົາ ດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເອີ້ນໃນສະໄໝກ່ອນວ່າ: “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ.” ເຮົາສາມາດຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງ. ເຮົາທຸກຄົນສາມາດຮຽນຮູ້, ສັ່ງສອນ, ແລະ ດຳລົງຊີວິດຕາມພຣະຄຳຂອງພຣະອົງ ຕາມວິທີທາງຂອງພຣະອົງ ໂດຍການກ້າວເຂົ້າໃກ້ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດອີກໜຶ່ງບາດກ້າວ. ເມື່ອເຮົາເຮັດດັ່ງນີ້, ເຮົາຈະປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສແທ້ໆ. ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.