Ang Pag-ula

Ang akong mensahe gitumong ngadto sa mga nanag-antus, nabug-atan sa pagbati nga sad-an ug kahuyang ug kapakyasan, kasubo, ug kasagmuyo.

Niadtong 1971, na-assign ko sa mga stake conference sa Western Samoa, lakip ang pag-organisar og bag-ong stake sa isla sa Upolo. Human sa mga interbyu misakay mi og gamayng eroplano padulong sa isla sa Savai’i alang sa stake conference didto. Mitugpa ang eroplano sa sagbuton nga luna sa Faala ug pabalikon sa sunod hapon aron ihatud mi’g balik sa isla sa Upolo.

Sa adlaw nga mobalik mi gikan sa Savai’i, dunay ulan. Nahibalo nga dili katugpa ang eroplano sa basa nga luna, miadto mi sa kasadpang bahin sa isla, diin dunay tugpahanan ibabaw sa coral nga nagtuybo sa dagat. Naghulat mi hangtud mingitngit, apan walay eroplanong miabut. Unya, dunay tawag nga duna diay bagyo, ug ang eroplano dili makatugpa. Mitubag mi nga mosakay na lang mi og barko. Kinahanglan dunay mosugat namo sa Mulifanua.

Sa pagbiya namo sa pantalan sa Savai’i, ang kapitan sa 40 ka pye (12 m) nga barko nangutana sa presidente sa misyon kon may flashlight ba siya. Swerte lang, duna siya ug gihatag kini ngadto sa kapitan. Among gibiyahe ang 13 ka milya (21 km) tabok sa isla sa Upolo sa baluron nga dagat. Walay nahibalo namo nga ang kusog nga bagyo miigo sa isla, ug didto gayud kami nagpadulong.

Nangabut mi sa pantalan sa Mulifanua. Dunay gamay nga agianan nga among lutsan subay sa riprap. May suga sa bungtod ibabaw sa beach ug may suga sa ubos nga mag-iwag sa gamay nga agianan. Kon maniubrahon ang barko aron ang duha ka suga makita nga magtungod na, ang barko ayuhon gayud sa pagkaposisyon aron makalusot sa peligrong mga bato nga girip-rap sa agianan.

Apan anang gabhiona usa ra ang suga. Ang duha ka elder didto sa mama nga naghulat kanamo, apan ang pagtabok mas dugay kay sa kasagaran. Human sa paghulat og mga oras sa barko, ang mga elder gikapoy ug nakatulog, wala makapasiga sa naa sa ubos nga suga. Hinungdan nga ang agianan subay sa riprap dili maklaro.

Gipaningkamutan sa kapitan kutob sa iyang mahimo ang pagsubay sa ibabaw nga suga samtang ang tripulante migamit sa hinulamang flashlight, pag-iwag sa mga bato sa unahan. Among madungog ang hampak sa mga balud ngadto sa riprap. Dihang duol na kaayo mi nga makita na sa flashlight ang mga bato, misinggit ang kapitan og atras ug gisulayan na usab ang pagpangita sa agianan.

Human sa daghang pagsulay, nahibalo siyang imposibling makit-an ang agianan. Ang among mahimo mao ra ang pag-adto sa pantalan sa Apia nga mga 40 ka milya (64 km) ang gilay-on. Wala mi mahimo batok sa grabing gahum sa hangin ug balud. Di nako mahinumduman kon unsa gayud kadto kangitngit.

Wala mi nahimo sa unang oras, bisan gipakusgan og maayo ang makina. Naglisud gayud ang barko sa dagkong balud ug mohunong kini kon maalsa na sa tumoy sa balud og ang mga palabad nga magkawan na sa tubig. Ang kurog sa mga palabad ingon og mobungkag sa barko sa dili pa kini mapadpad sa pikas kilid.

Nanaghigda mi sama sa agila nga nanagdupa ang mga kamot sa tabon sa kargamento, naggunit among kamot sa pikas kilid ug ang among mga tiil gisungko sa laing kilid aron dili mi mangatagak. Si Brother Mark Littleford nakabuhi ug nalabay banda sa ali nga puthaw. Nasamad ang iyang ulo, apan wala siya matagak tungod sa ali nga puthaw.

Wala madugay, hapit na mobuntag nangabut ra gayud mi sa pantalan sa Apia. Gipanghigot ang mga barko aron luwas kini. Ang tibuok pantalan naatangan sa mga barko. Mikamang mi latas niini, naningkamot nga dili makadisturbo sa nangatulog. Nangadto mi sa Pesega, gipauga ang among sinina, ug nangadto sa Vailuutai sa pag-organisar sa bag-ong stake.

Wa ko kahibalo kinsay naghulat namo sa baybayon sa Mulifanua. Wa ko mosugot nga pahibaloon ako. Apan tinuod nga kon wala ang naa sa ubos nga suga, tanan kami mawala.

Naa sa atong hymnbook usa ka karaang himno nga tagsa rang kantahon nga makahuluganon kaayo kanako.

Namulong ko karon adtong nangawala ug nagpangita sa naa sa ubos nga suga aron magiyahan silang makabalik.

Nahibaloan sa sinugdanan pa nga sa mortalidad magkulang kita sa pagkahimong hingpit. Wala laumi nga kita magkinabuhi nga walay pagkasayop sa usa ka balaod o sa lain.

“Kay ang kinaiyanhon nga tawo mao ang usa ka kaaway sa Dios, ug sa gihapon gikan pa sa pagkapukan ni Adan, ug mahimo, hangtud sa kahangturan, gawas kon siya motugyan ngadto sa mga pagdani sa Balaang Espiritu, ug isalikway ang iyang kinaiyanhon nga pagkatawo ug mahimo nga usa ka santos pinaagi sa pag-ula ni Kristo ang Ginoo.”²

Sa Perlas nga Labing Bililhon, atong nasabtan nga “walay mahugaw nga butang nga makapuyo [sa gingharian sa Dios],”³ mao nga may paagi nga gihimo alang sa tanang nakasala nga makahinulsol ug mahimong takus nga ikauban sa atong Amahan sa Langit.

Usa ka Tigpataliwala, usa ka Manunubos, ang gipili, tawo nga magpakabuhi nga hingpit, walay sala, ug mihalad “sa iyang kaugalingon sa usa ka sakripisyo alang sa sala, sa pagtuman sa katuyoan sa balaod, sa tanan niadto kinsa adunay usa ka masulub-on nga kasingkasing ug mahinulsulon nga espiritu; ug nga wala nay lain nga ang katuyoan sa balaod mahimo nga matuman.”⁴

Kabahin sa importansya sa Pag-ula, diha sa Alma atong makat-unan, “Kay kini kinahanglan nga ang pag-ula pagahimoon; … o kon dili ang tanan nga mga katawhan dili makalikay nga mamatay.”⁵

Kon wala kamoy nahimong sayop, wala ninyo kinahanglana ang Pag-ula. Kon nakahimo mo og sayop, kay kitang tanan nakahimo, bisan gamay ra o grabe, niana dako ang inyong panginahanglan sa pag-ila unsaon sa pagwagtang niini aron mahaw-as kamo sa kangitngit.

Si [Jesukristo] ang kahayag ug kinabuhi sa kalibutan.”⁶ Kon atong itumong sa Iyang pagtulun-an ang atong panan-aw, magiyahan kita ngadto sa dunggoanan sa espirituhanong kasiguroan.

Ang ikatulong artikulo sa hugot nga pagtuo nag-ingon, “[Kita] nagtuo nga pinaagi sa Pag-ula ni Kristo, ang tanan nga mga katawhan mahimo nga maluwas, pinaagi sa pagsunod sa mga balaod ug mga ordinansa sa Ebanghelyo.”⁷

Si Presidente Joseph F. Smith mitudlo: “Ang mga tawo dili mahimong mopasaylo sa ilang kaugalingon nga mga sala; sila dili mahimong molimpyo sa ilang mga kaugalingon gikan sa mga sangputanan sa ilang mga sala. Ang mga tawo makahimo sa paghunong sa pagpakasala ug makahimo sa pagbuhat og matarung sa umaabut, ug sa ingon [samtang] ang ilang mga buhat kahimut-an sa atubangan sa Ginoo [mamahimo] nga takus nga pasayloon. Apan kinsa man ang moayo sa mga sayop nga ilang nahimo ngadto sa ilang mga kaugalingon ug ngadto sa uban, nga mora man og imposible alang kanila ang pag-ayo sa ilang kaugalingon? Pinaagi sa pag-ula ni Jesukristo ang mga sala sa mahinulsulon mahugasan; bisan pa sila lubos nga mapula sila mahimong sama sa maputing balahibo sa karnero [tan-awa sa Isaias 1:18]. Kini ang saad nga gihatag nganha kaninyo.”⁸

Wala kita mahibalo sa tukma kon sa unsang paagi gituman sa Ginoo ang Pag-ula. Apan nahibalo kita nga ang sinalbahis nga pagsakit atol sa paglansang, usa lamang kadto ka bahin sa labihang kasakit nga nagsugod sa Getsemani—nianang sagradong luna sa pag-antus—ug nahuman sa Golgota.

Mirekord si Lucas:

“Ug siya mipahawa kanila sa gilay-on nga malabay og bato, ug didto miluhod ug nag-ampo Siya,

“Nag-ingon, Amahan, kon buot ka, kuhaa kining kopa gikan kanako: hinoon, dili ang akong pagbuot maoy matuman, kondili ang imo.

“Ug dihay manulunda nga mitungha kaniya gikan sa langit sa pagpalig-on kaniya.

“Ug sa nag-antus siya sa hilabihang kasakit, siya nag-ampo sa labi pa kamainiton gayud: ug ang iyang singot nanibug-ok daw apol nga nagpangatagak sa yuta.”⁹

Kutob sa akong ikasulti, dunay usa lamang ka asoy sa kaugalingong pulong sa Manluluwas nga naghulagway sa Iyang kasakit didto sa Tanaman sa Getsemani. Ang pagpadayag nagrekord:

“Kay tan-awa, Ako, ang Dios, nag-antus niini nga mga butang alang sa tanan, nga sila unta dili mag-antus kon sila maghinulsol;

“Apan kon dili sila maghinulsol sila kinahanglan gayud nga mag-antus sama kanako;

“Kansang pag-antus nakapahimo sa akong kaugalingon, gani ang Dios, ang labing halangdon sa tanan sa pagkurog tungod sa kasakit, ug sa pag-agas sa dugo sa matag lungag sa panit.”¹⁰

Sa inyong kinabuhi dunay panahon nga maadto ninyo ang dapit nga dili angayng adtoan ug mabuhat ang mga butang nga dili ninyo angayng buhaton. Kon kamo mopalayo sa pagpakasala, sa umaabut matagamtam ninyo ang kalinaw gumikan sa pagsubay sa dalan padulong sa hingpit nga paghinulsol.

Bisan unsa man ang inyong mga sayop, bisan unsa ka sakit ang nahimo ninyo sa uban, kana nga sala tanan mapapas. Alang nako, tingali ang labing matahum nga pulong diha sa tanang kasulatan mao ang giingon sa Ginoo, “Tan-awa, siya kinsa naghinulsol sa iyang mga sala, ang mao gipasaylo, ug Ako, ang Ginoo, dili na mahinumdom kanila.”¹¹

Mao kana ang saad sa ebanghelyo ni Jesukristo ug sa Pag-ula: sa pagdala sa tanan nga moadto, sa tanan nga moapil, ug paapilon sila sa usa ka kasinatian aron sa katapusan sa ilang kinabuhi, makasulod sila sa tabil tungod kay naghinulsol sila sa ilang mga sala ug nalimpyuhan pinaagi sa dugo ni Kristo.¹²

Kana ang gipangbuhat sa mga miyembro sa Simbahan sa tibuok kalibutan. Kana ang kahayag nga gitanyag alang niadtong anaa sa kangitngit ug nawala sa ilang agianan. Bisan asa moadto ang atong mga misyonaryo, ang atong mensahe mao ang hugot nga pagtuo ug paglaum diha sa Manluluwas nga si Jesukristo.

Si Presidente Joseph Fielding Smith misulat sa himno nga “Does the Journey Seem Long [Ingon og Hataas ba ang Panaw]?” Siya minahal nakong higala. Naglangkob kini sa awhag ug sa saad ngadto sa magtinguha sa pagsunod sa mga pagtulun-an sa Manluluwas:

Sa pangalan ni Jesukristo, amen.