ຜູ້ດູແລ
ໂດຍ ປະທານເຮັນຣີ ບີ ໄອຣິງ
ທີ່ປຶກສາທີໜຶ່ງໃນຝ່າຍປະທານສູງສຸດ
ທ່ານຈະໄດ້ຮັບຄວາມເຂັ້ມແຂງ ແລະ ໄດ້ຮັບການດົນໃຈ ເພື່ອໃຫ້ຮູ້ຂອບເຂດ ແລະ ຄວາມສາມາດຂອງທ່ານທີ່ຈະຮັບໃຊ້.
ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມກະຕັນຍູຫລາຍທີ່ໄດ້ມາຮ່ວມກັບທ່ານໃນຄ່ຳຄືນນີ້. ສະຕີຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ກ້າວໄປໜ້າກາຍເປັນສັງຄົມຂອງສະຕີທີ່ແມ່ຂອງສາດສະດາ ໂຈເຊັບ ສະມິດ, ລູສີ ແມ໊ກ ສະມິດ, ໄດ້ອະທິບາຍໄວ້ດັ່ງນີ້: “ເຮົາຕ້ອງທະນຸຖະໜອມຊຶ່ງກັນແລະກັນ, ດູແລກັນ, ປອບໂຍນກັນ ແລະ ຮັບຄຳແນະນຳເພີ່ມເຕີມ, ເພື່ອເຮົາທຸກຄົນຈະໄດ້ນັ່ງຢູ່ນຳກັນໃນສະຫວັນ.”1
ມີສາມພາກສ່ວນທີ່ອະທິບາຍຢ່າງດີກ່ຽວກັບຄວາມເໝາະສົມທີ່ກ່ຽວພັນກັບພາວະທີ່ມີຄວາມສຸກນຳພຣະເຈົ້າ. ຢ່າງໜຶ່ງຄືການດູແລຊຶ່ງກັນແລະກັນ. ອີກຢ່າງໜຶ່ງຄືສອນກັນ ແລະ ຮຽນຈາກກັນ. ແລະ ສາມຄືນັ່ງຢູ່ນຳກັນຮ່ວມກັບພຣະເຈົ້າ.
ຈຸດປະສົງຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນຄ່ຳຄືນນີ້ຄືທີ່ຈະຊ່ອຍທ່ານໃຫ້ຮູ້ສຶກໄດ້ຮັບການຮັບຮູ້ ແລະ ພໍພຣະໄທໂດຍພຣະເຈົ້າ ສຳລັບສິ່ງທີ່ທ່ານໄດ້ເຮັດ ເພື່ອຊ່ອຍເຫລືອຊຶ່ງກັນແລະກັນໃຫ້ບັນລຸຈຸດເປົ້າໝາຍອັນສູງສົ່ງນັ້ນ. ແລະ, ທີສອງ, ຂ້າພະເຈົ້າຢາກບັນຍາຍກ່ຽວກັບບາງຢ່າງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນການຮັບໃຊ້ອັນເປັນໜຶ່ງຂອງທ່ານ.
ເຊັ່ນດຽວກັບເອື້ອຍນ້ອງລຸ້ນທຳອິດ, ທ່ານໄດ້ຮັບເອົາການເອີ້ນຈາກພຣະເຈົ້າ ເພື່ອຊ່ອຍສົງເຄາະຄົນອື່ນ. ໃນປີ 1856, ສາດສະດາບຣິກຳ ຢັງ ໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າໄປຊ່ອຍເຫລືອກຸ່ມຂະບວນລໍ້ບຸກເບີກ ຜູ້ໄດ້ຄ້າງຢູ່ໃນຫິມະໃນພູ. ເພິ່ນໄດ້ກ່າວໃນຊ່ວງເວລາທີ່ສຸກເສີນຕໍ່ສະມາຊິກຢູ່ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ວ່າ: “ສັດທາ, ສາດສະໜາ, ແລະ ການປະກາດຄວາມເຊື່ອຂອງທ່ານ, ຈະບໍ່ສາມາດຊ່ອຍກູ້ຈິດວິນຍານຂອງທ່ານຢູ່ໃນອານາຈັກຊັ້ນສູງຂອງພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ, ເວັ້ນເສຍແຕ່ທ່ານຈະນຳໃຊ້ຫລັກທຳທີ່ຂ້າພະເຈົ້າສິດສອນທ່ານຢູ່ໃນຕອນນີ້. ຈົ່ງອອກໄປ ແລະ ພາຜູ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ໃນທົ່ງພຽງມາ, ແລະ ໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ກັບຄວາມຕ້ອງການທາງໂລກ, … ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນສັດທາຂອງທ່ານຈະໄຮ້ປະໂຫຍດ.”2
ສະຕີຢູ່ໃນຢູທາໄດ້ຕອບຮັບເປັນຮ້ອຍໆ. ເຖິງແມ່ນເຂົາເຈົ້າທຸກຍາກລຳບາກ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຂົນເຂົ້າຂອງທີ່ເຂົາເຈົ້າມີ ແລະ ຫາມາໄດ້ຈາກຄົນອື່ນຂຶ້ນໃສ່ກວຽນເພື່ອເອົາໄປຊ່ອຍເຫລືອຄົນທີ່ເດືອດຮ້ອນ. ເອື້ອຍນ້ອງທີ່ກ້າຫານຄົນໜຶ່ງໄດ້ບັນທຶກໄວ້ວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍພໍໃຈ ແລະ ຊື່ນຊົມໃນການເຮັດວຽກງານໃດໆໃນຊີວິດ ເທົ່າກັບຕອນນັ້ນ.”3
ເມື່ອໄດ້ສຳເລັດການໄປຊ່ອຍກູ້ຊີວິດກຸ່ມບຸກເບີກ ແລະ ຫິມະໄດ້ເປື່ອຍໄປແລ້ວ, ເອື້ອຍນ້ອງຄົນດຽວກັນນັ້ນໄດ້ບັນທຶກຄຳຖາມຈາກໃຈທີ່ຊື່ສັດຂອງນາງວ່າ: “ຈະມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນຕື່ມອີກສຳລັບມືທີ່ເຕັມໃຈຈະຊ່ອຍເຫລືອ?”4
ໃນວັນເວລາຂອງເຮົາ, ກຸ່ມເອື້ອຍນ້ອງທີ່ກ້າຫານຕະຫລອດທົ່ວໂລກ ໄດ້ປ່ຽນສັດທາຂອງເຂົາເຈົ້າເປັນການປະຕິບັດຢູ່ໃນຫລາຍຮ້ອຍບ່ອນ. ແລະ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖາມຫົວໃຈຂອງຕົນເອງ ແລະ ອະທິຖານໃນຄຳຖາມອັນດຽວກັນນັ້ນ ກ່ຽວກັບອະນາຄົດຂອງຊີວິດການຮັບໃຊ້ຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ທ່ານແຕ່ລະຄົນຢູ່ໃນບ່ອນທີ່ພິເສດໃນເສັ້ນທາງເດີນໄປສູ່ຊີວິດນິລັນດອນຂອງທ່ານ. ບາງຄົນມີປະສົບການເປັນເວລາຫລາຍປີ, ແລະ ບາງຄົນຍັງໃໝ່ຢູ່ໃນການເປັນສານຸສິດຢູ່ໃນໂລກນີ້. ແຕ່ລະຄົນກໍພິເສດໃນຊີວະປະຫວັດ ແລະ ການທ້າທາຍຂອງຕົນ. ແຕ່ທ່ານທຸກຄົນເປັນເອື້ອຍນ້ອງກັນ ແລະ ເປັນທິດາທີ່ຊົງຮັກຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ, ຜູ້ຮູ້ຈັກ ແລະ ຄອຍເຝົ້າດູແລທ່ານແຕ່ລະຄົນ.
ສິ່ງພິເສດທີ່ທ່ານໄດ້ເຮັດນຳກັນຄື ການທະນຸຖະໜອມ, ການດູແລ, ແລະ ການປອບໂຍນກັນ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນເປັນພະຍານເຖິງເລື່ອງດັ່ງກ່າວເດືອນແລ້ວນີ້ ໃນການຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານຕໍ່ເອື້ອຍນ້ອງຄົນໜຶ່ງ. ໃນຖານະທີ່ເປັນພໍ່ຂອງນາງ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຂອບໃຈທ່ານ ແລະ ຂອບພຣະໄທພຣະເຈົ້າທີ່ໄດ້ດົນໃຈຜູ້ຢ້ຽມສອນຄົນໜຶ່ງ.
ລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ນາງເອລີຊາເບັດ, ຜູ້ອາໃສຢູ່ໃນອີກລັດໜຶ່ງ ໃນບ່ອນທີ່ຊົ່ວໂມງແຕກຕ່າງກັນກັບລັດຂອງພວກເຮົາ, ໄດ້ຢູ່ເຮືອນກັບລູກສາວຂອງນາງອາຍຸສາມປີ. ລູກຄົນໜຶ່ງຂອງນາງຫາກໍເຂົ້າໂຮງຮຽນອະນຸບານໄດ້ອາທິດໜຶ່ງ. ນາງເອລີຊາເບັດພວມຕັ້ງທ້ອງໄດ້ຫົກເດືອນ ແລະ ຄອຍຖ້າການເກີດຂອງລູກຜູ້ທີສາມຂອງນາງ ຊຶ່ງທ່ານໝໍບອກວ່າຈະເປັນຜູ້ຍິງ. ສາມີຂອງນາງ, ຈາຊູວາ, ໄດ້ໄປທຳງານ.
ເມື່ອນາງເຫັນວ່າ ນາງລົງເລືອດ ແລະ ມັນເລີ່ມອອກຫລາຍ, ນາງໄດ້ໂທໄປຫາສາມີຂອງນາງ. ລາວໄດ້ບອກນາງໃຫ້ໂທເອີ້ນລົດສຸກເສີນ ແລະວ່າລາວຈະໄປພົບນາງຢູ່ໂຮງໝໍ, ຊຶ່ງເປັນໄລຍະເວລາ 20 ນາທີຈາກເຮືອນຂອງນາງ. ກ່ອນນາງຈະໂທຫາລົດສຸກເສີນ, ນາງໄດ້ຍິນສຽງຄົນມາເຄາະປະຕູໜ້າບ້ານ.
ນາງແປກໃຈເມື່ອໄດ້ເຫັນຄູ່ຢ້ຽມສອນຂອງນາງ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ມີນັດໄປຢ້ຽມສອນໃນເຊົ້າມື້ນັ້ນ. ຄູ່ຢ້ຽມສອນຂອງນາງຮູ້ສຶກວ່າ ນາງຄວນມາຢາມນາງເອລີຊາເບັດ.
ນາງໄດ້ຊ່ອຍນາງຂຶ້ນລົດຂອງນາງ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ໄປເຖິງໂຮງໝໍ ແລະ ກໍພົບຈາຊູວາຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ທ່ານໝໍໄດ້ຕັດສິນໃຈພາຍໃນ 20 ນາທີ ວ່າຕ້ອງໄດ້ຜ່າຕັດເອົາແອນ້ອຍອອກ ເພື່ອຊ່ອຍຊີວິດຂອງນາງເອລີຊາເບັດກັບແອນ້ອຍໄວ້. ສະນັ້ນ ທາລົກຜູ້ນ້ອຍໆໄດ້ເກີດມາສູ່ໂລກ, ຮ້ອງໄຫ້ຢ່າງແຮງ, 15 ອາທິດກ່ອນກຳນົດ. ນາງມີນ້ຳໜັກໜຶ່ງປອນກັບສິບເອັດຂີດ (765 ກຣາມ). ແຕ່ນາງມີຊີວິດຢູ່, ແລະ ນາງເອລີຊາເບັດກໍຄືກັນ.
ຖ້ອຍຄຳຂອງນາງລູສີ ແມ໊ກ ສະມິດ ໄດ້ເກີດເປັນຈິງໃນມື້ນັ້ນ. ສະມາຊິກທີ່ຊື່ສັດຂອງສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະ, ໄດ້ຮັບການກະຕຸ້ນໂດຍພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ໃຫ້ໄປດູແລ, ທະນຸຖະໜອມ, ແລະ ປອບໂຍນເອື້ອຍນ້ອງໃນອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ. ນາງ ແລະ ຄົນອື່ນໆຫລາຍສິບພັນຄົນທີ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ດ້ວຍການດົນໃຈເຊັ່ນນັ້ນບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ຮັບການຂອບໃຈຈາກຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າຊ່ອຍເຫລືອເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານຳອີກ.
ທ່ານຄົງຈື່ຈຳພຣະຄຳຂອງພຣະອົງໄດ້ກ່ຽວກັບຄວາມພໍພຣະໄທຂອງພຣະອົງຕໍ່ຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງ ສຳລັບຄວາມເມດຕາກະລຸນາຂອງເຂົາເຈົ້າ ທີ່ວ່າ: “ຈອມກະສັດຈະຕອບວ່າ, ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ ເມື່ອໃດພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ຜູ້ທີ່ຕ່ຳຕ້ອຍທີ່ສຸດຄົນໜຶ່ງໃນພວກພີ່ນ້ອງເຫລົ່ານີ້ຂອງເຮົາ, ພວກເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດແກ່ເຮົາເໝືອນກັນ.”5
ແຕ່ຄວາມແປກປະຫລາດທີ່ເອື້ອຍນ້ອງສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະຄົນໜຶ່ງໄດ້ມາຊ່ອຍເຫລືອໃນຍາມສຸກເສີນ ໄດ້ເພີ່ມທະວີຂຶ້ນຜ່ານພະລັງຂອງຄວາມເປັນໜຶ່ງຂອງບັນດາເອື້ອຍນ້ອງ. ສິ່ງນີ້ເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງຂ່າວສານທີ່ອະທິການຂອງນາງເອລີຊາເບັດ ໄດ້ສົ່ງໄປໃຫ້ນາງເອລີຊາເບັດກັບທ້າວຈາຊູວາ ຢູ່ໂຮງໝໍຫລັງຈາກລູກເຂົາເຈົ້າໄດ້ເກີດມາ: “ປະທານສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະໄດ້ຈັດການໃຫ້ທຸກຢ່າງເປັນໄປດ້ວຍດີ. ພວກເຮົາໄດ້ວາງແຜນດູແລລູກສາວນ້ອຍສອງຄົນ ເພື່ອວ່ານາງເອລີຊາເບັດຈະສາມາດທຽວໄປໂຮງໝໍ ຕອນລູກຜູ້ນ້ອຍທີ່ຍັງບໍ່ມີຊື່ເທື່ອຂອງນາງຢູ່ໂຮງໝໍ. ພວກເຮົາເຄີຍໄດ້ຊ່ອຍເຫລືອແບບນີ້ມາກ່ອນເປັນເວລາດົນນານ, ແລະ ຜູ້ຄົນ [ຂອງພວກເຮົາ] ໄດ້ເອື້ອມອອກມາຊ່ອຍເຫລືອ.”
ອະທິການໄດ້ກ່າວຕື່ມ, ຕາງໜ້າໃຫ້ເພິ່ນເອງ ແລະ ຫວອດນຳອີກວ່າ: “ພວກເຮົາຍັງເຄີຍມາໂຮງໝໍ ແລະ ນັ່ງຫລິ້ນກັບເດັກນ້ອຍຢູ່ຫ້ອງດູແລເດັກນ້ອຍ ຕອນແມ່ຂອງພວກເຂົາບໍ່ຢາກປະພວກເຂົາໄວ້ບ່ອນອື່ນ.”
ແລະ ຈາກນັ້ນ: “ພວກເຮົາຈະບໍ່ເຮັດຕາມແຜນການປາດສະຈາກການປະສານງານ ແລະ ການອະນຸຍາດຈາກພວກເຈົ້າ. ພຽງແຕ່ຢາກໃຫ້ພວກເຈົ້າຮູ້ວ່າ ບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງ; ພວກເຮົາສາມາດເຮັດ [ແລະ ຈະເຮັດ] ໄດ້.”
ສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດສຳລັບລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ຊ່ອຍໃຫ້ລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າສາມາດອູ້ມລູກຜູ້ນ້ອຍໆທີ່ປະເສີດຂອງນາງເປັນເທື່ອທຳອິດ.
ແລ້ວອະທິການໄດ້ປິດທ້າຍດ້ວຍຖ້ອຍຄຳຂອງເພິ່ນຕໍ່ຈາຊູວາ ແລະ ນາງເອລີຊາເບັດດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທີ່ເອື້ອຍນ້ອງສົ່ງຕໍ່ໄປຕະຫລອດທົ່ວໂລກ ດ້ວຍຄຳສັນຍາທີ່ຈະຮັບໃຊ້ຊຶ່ງກັນແລະກັນ ແທນພຣະອາຈານ ທີ່ວ່າ: “ຈົ່ງຮັກສາສັດທາ.”
ໃນຄວາມແຕກຕ່າງຂອງສະຖານະການຂອງແຕ່ລະຄົນ ແລະ ປະສົບການທີ່ຜ່ານມາ, ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດບອກທ່ານເຖິງບາງສິ່ງທີ່ຢູ່ຂ້າງໜ້າຂອງທ່ານໄດ້. ເມື່ອທ່ານຮັກສາສັດທາ, ທ່ານຈະພົບເຫັນວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເຊື້ອເຊີນທ່ານໃຫ້ຮັບໃຊ້ບາງຄົນໃນຍາມຂັດສົນຕອນທີ່ບໍ່ສະດວກ. ມັນອາດປະກົດວ່າເປັນສິ່ງບໍ່ສະບາຍໃຈ ແລະ ບາງເທື່ອເປັນວຽກງານທີ່ເຮັດບໍ່ໄດ້. ເມື່ອການເອີ້ນນັ້ນມາເຖິງ, ອາດເບິ່ງຄືວ່າ ທ່ານບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຮັດ ຫລື ຄົນອື່ນອາດຊ່ອຍເຫລືອໄດ້.
ຈົ່ງຈື່ຈຳວ່າ ເມື່ອພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປ່ອຍໃຫ້ເຮົາເຂົ້າໄປຊ່ອຍເຫລືອບາງຄົນທີ່ມີຄວາມເດືອດຮ້ອນ, ເຮົາໄດ້ໃຫ້ກຽດແກ່ໄທຊາມາເລຍຜູ້ໃຈດີສຳລັບສິ່ງທີ່ລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດ ແລະ ສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ. ລາວບໍ່ໄດ້ຍ່າງຜ່ານກາຍໄປຟາກອື່ນ ເຖິງແມ່ນວ່າຊາຍຜູ້ທີ່ຖືກທຸບຕີເປັນຄົນແປກໜ້າ ແລະ ບາງທີອາດເປັນສັດຕູ. ລາວເຮັດເທົ່າທີ່ລາວສາມາດເຮັດໄດ້ສຳລັບຊາຍທີ່ຖືກທູບຕີ ແລະ ແລ້ວໄດ້ວາງແຜນໃຫ້ຄົນອື່ນເຮັດຕື່ມອີກ. ລາວເຮັດແນວນັ້ນເພາະວ່າລາວເຂົ້າໃຈວ່າການຊ່ອຍເຫລືອນັ້ນອາດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີຫລາຍຄົນຊ່ອຍເຫລືອ.
ບົດຮຽນໃນເລື່ອງນີ້ສາມາດນຳພາທ່ານໃນສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ຢູ່ຂ້າງໜ້າຂອງທ່ານ. ບົດຮຽນເຫລົ່ານັ້ນກໍມີຢູ່ຕອນທ່ານຍັງນ້ອຍ ແລະ ໃນປະສົບການທີ່ຜ່ານມາບໍ່ດົນນີ້ຂອງທ່ານ.
ຢ່າງໜ້ອຍຈະມີເທື່ອໜຶ່ງ, ແລະ ບາງທີເລື້ອຍໆ, ທ່ານຈະປະຫລາດໃຈເມື່ອທ່ານໄດ້ພົບບາງຄົນທີ່ຕ້ອງການການດູແລ. ອາດເປັນພໍ່ແມ່, ພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້, ເອື້ອຍນ້ອງ, ຫລື ເດັກນ້ອຍທີ່ປ່ວຍໂຊ ຫລື ເສຍອົງຄະ. ຄວາມຮູ້ສຶກສົງສານໄດ້ເອົາຊະນະຄວາມປາຖະໜາຂອງມະນຸດຂອງທ່ານ. ສະນັ້ນທ່ານຈຶ່ງເລີ່ມຕົ້ນຊ່ອຍເຫລືອເຂົາເຈົ້າ.
ເຊັ່ນດຽວກັບຜູ້ເດີນທາງຢູ່ໃນເລື່ອງໄທຊາມາເລຍຜູ້ໃຈດີ, ມັນຈະເປັນແນວນັ້ນ, ການຊ່ອຍເຫລືອໄດ້ກາຍເປັນການດູແລແບບດົນນານ ທີ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຫລາຍຄົນຊ່ອຍເຫລືອ. ໄທຊາມາເລຍໄດ້ຂໍໃຫ້ເຈົ້າຂອງໂຮງແຮມດູແລແທນລາວ. ແຜນການຮັບໃຊ້ຄົນອື່ນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈຳເປັນຕ້ອງມີຫລາຍຄົນ.
ອະທິການ ແລະ ປະທານຂອງສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະຈະເຊື້ອເຊີນຄອບຄົວໃຫ້ຊ່ອຍເຫລືອກັນສະເໝີ ເມື່ອມີຄວາມຕ້ອງການ. ມີເຫດຜົນຫລາຍຢ່າງໃນຫລັກທຳນີ້. ທຳອິດ ພອນທີ່ເປັນຄວາມຮັກຈະມາເຖິງຫລາຍຄົນຈາກການຮັບໃຊ້ຊຶ່ງກັນແລະກັນ.
ທ່ານໄດ້ສັງເກດເຫັນ ແລະ ຮູ້ສຶກພອນນັ້ນແລ້ວ. ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ທ່ານໄດ້ດູແລບາງຄົນ ເຖິງແມ່ນຈະເປັນເວລາສັ້ນໆ ທ່ານຈະມີຄວາມຮັກຕໍ່ເຂົາເຈົ້າ. ເມື່ອທ່ານໄດ້ດູແລເຂົາເຈົ້າດົນນານ, ທ່ານກໍຈະມີຄວາມຮັກຕໍ່ເຂົາເຈົ້າຫລາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ.
ເພາະວ່າເຮົາຢູ່ໃນຄວາມເປັນມະຕະ, ຄວາມຮັກທີ່ເພີ່ມທະວີຂຶ້ນນັ້ນ ອາດຖືກກີດກັນໂດຍຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ງຸດງິດໃຈ ແລະ ເມື່ອຍລ້າ. ນັ້ນຄືເຫດຜົນອີກຢ່າງໜຶ່ງທີ່ວ່າເປັນຫຍັງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈຶ່ງປ່ອຍໃຫ້ຄົນອື່ນມາຊ່ອຍເຫລືອເຮົາໃນການຮັບໃຊ້ຄົນອື່ນທີ່ຂັດສົນ. ວ່າເປັນຫຍັງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຈັດສ້າງສັງຄົມຂອງຜູ້ດູແລຂຶ້ນ.
ສອງສາມອາທິດຜ່ານມານີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນເອື້ອຍນ້ອງຄົນໜຶ່ງຢືນຂຶ້ນຢູ່ໃນກອງປະຊຸມສິນລະລຶກເພື່ອຮັບເອົາການສະໜັບສະໜູນເປັນລອງຜູ້ປະສານງານຝ່າຍການຢ້ຽມສອນ. ຂ້າພະເຈົ້າສົງໃສວ່າ ນາງຮູ້ບໍວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພໍພຣະໄທກັບນາງຫລາຍຂະໜາດໃດ. ເພາະວ່າລູກນ້ອຍຂອງນາງໄດ້ແອ່ວວົນຢູ່ຕະຫລອດ, ນາງຈຶ່ງໄດ້ອອກຫ້ອງໄປ ກ່ອນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດບອກນາງວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພໍພຣະໄທຫລາຍພຽງໃດສຳລັບຄວາມຊ່ອຍເຫລືອຂອງນາງ, ເປັນຜູ້ຊ່ອຍປະສານງານຂອງສານຸສິດຂອງພຣະອົງ.
ການດູແລຄົນອື່ນທີ່ຂັດສົນເປັນວຽກງານທີ່ຫລາຍຄົນ, ສັງຄົມທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກ ແລະ ເປັນໜຶ່ງຕ້ອງຊ່ອຍກັນເຮັດ. ນັ້ນຄືສິ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສ້າງຢູ່ໃນບັນດາພວກທ່ານ. ພຣະອົງຮັກທ່ານໃນທຸກສິ່ງທີ່ທ່ານເຮັດ.
ຫລັກຖານຢ່າງໜຶ່ງເຖິງຄວາມພໍພຣະໄທຂອງພຣະເຈົ້າ ຄືພຣະອົງໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ທ່ານຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮັກທີ່ເພີ່ມທະວີຂຶ້ນສຳລັບຄົນທີ່ທ່ານຮັບໃຊ້. ນັ້ນຄືເຫດຜົນທີ່ວ່າເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງນ້ຳຕາໄຫລເມື່ອຄົນທີ່ທ່ານຮັບໃຊ້ເປັນເວລາດົນນານໄດ້ເສຍຊີວິດໄປ. ການບໍ່ມີໂອກາດຮັບໃຊ້ເຂົາເຈົ້າອີກ ອາດເຮັດໃຫ້ທ່ານຮູ້ສຶກວ່າທ່ານໄດ້ສູນເສຍຫລາຍກວ່າການແຍກຈາກກັນໄປຊົ່ວຄາວ. ບໍ່ດົນມານີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງ, ໃນອາທິດທີ່ສາມີຂອງນາງໄດ້ເສຍຊີວິດໄປ, ສະແດງປະຈັກພະຍານເຖິງຄວາມກະຕັນຍູຕໍ່ໂອກາດທີ່ນາງໄດ້ຊ່ອຍເຫລືອລາວຈົນເຖິງວິນາທີສຸດທ້າຍຂອງຊີວິດຂອງລາວ. ນ້ຳຕາບໍ່ໄດ້ໄຫລອອກມາ, ແຕ່ຮອຍຍິ້ມຂອງນາງໄດ້ປະກົດເທິງໃບໜ້າ.
ເຖິງແມ່ນຜ່ານການຮັບໃຊ້ເປັນເວລາອັນຍາວນານ ແລະ ດ້ວຍຄວາມຮັກຕໍ່ຜູ້ຄົນເປັນລາງວັນອັນຫລວງຫລາຍ, ແຕ່ທ່ານໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າ ກໍມີຄວາມຈຳກັດຝ່າຍຮ່າງກາຍ, ຄວາມຮູ້ສຶກ, ແລະ ການເງິນ. ຜູ້ດູແລຄົນອື່ນເປັນເວລາດົນນານ ອາດເປັນຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ອຍເຫລືອ.
ແລທີ່ອ່ອນເພຍໃນຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ໂດຍກະສັດເບັນຢາມິນ ແລະຖືກບັນທຶກໄວ້ຢູ່ໃນພຣະຄຳພີມໍມອນ ທີ່ວ່າ: “ເພື່ອພວກທ່ານຈະເດີນໄປໂດຍບໍ່ມີຄວາມຜິດ …, ຂ້າພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ພວກທ່ານແບ່ງປັນເຂົ້າຂອງຂອງພວກທ່ານໃຫ້ແກ່ຄົນຍາກຈົນທຸກຄົນຕາມທີ່ມີເປັນຕົ້ນວ່າ ລ້ຽງອາຫານຄົນຫິວໂຫຍ, ໃຫ້ເສື້ອຜ້າແກ່ຄົນເປືອຍເປົ່າ, ຢ້ຽມຢາມຄົນເຈັບປ່ວຍ ແລະ ໃຫ້ຄວາມຊ່ອຍເຫລືອ, ເພື່ອບັນເທົາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທາງວິນຍານ ແລະ ທາງຮ່າງກາຍ, ຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງພວກເຂົາ.”6
ແຕ່ພຣະອົງໄດ້ເຕືອນຜູ້ຄົນທີ່ອາດບໍ່ຍອມຮັບວ່າຕົນເອງໄດ້ຮັບໃຊ້ເປັນເວລາດົນນານແລ້ວ ແລະ ຍັງດຳເນີນຕໍ່ໄປເລື້ອຍໆ ດັ່ງນີ້: “ແລະ ໃຫ້ເບິ່ງວ່າເຮັດສິ່ງທັງໝົດນີ້ດ້ວຍປັນຍາ ແລະ ເປັນລະບຽບ; ເພາະບໍ່ຈຳເປັນທີ່ຄົນ [ຫລື ຜູ້ດູແລຄົນໃດ] ຈະແລ່ນໄວກວ່າກຳລັງຂອງຕົນ. ແລະ ອີກຢ່າງໜຶ່ງ, ສົມຄວນທີ່ເຂົາຈະພາກພຽນເພື່ອໂດຍການນັ້ນເຂົາຈະໄດ້ຮັບລາງວັນ; ດັ່ງນັ້ນ, ທຸກຢ່າງຕ້ອງເປັນໄປຕາມລະບຽບ.”7
ຄຳແນະນຳນັ້ນອາດບໍ່ຖືກເອົາມານຳໃຊ້ ເມື່ອການເລືອກ ເບິ່ງຄືວ່າເປັນຄວາມປາຖະໜາຂອງທ່ານທີ່ຈະເຮັດທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ທ່ານສາມາດເຮັດໄດ້ເພື່ອຊ່ອຍເຫລືອຄົນອື່ນດ້ວຍສະຕິປັນຍາ ທີ່ຈະລະມັດລະວັງໃນການດູແລຄວາມຕ້ອງການຂອງຕົນເອງ ເພື່ອຈະໄດ້ມີພະລັງທີ່ຈະຮັບໃຊ້. ທ່ານອາດເຫັນຄົນອື່ນມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກກັບການເລືອກທີ່ຍາກເຊັ່ນນັ້ນ. ຕົວຢ່າງໜຶ່ງຄື ການເລືອກດູແລບາງຄົນທີ່ໃກ້ເຖິງເວລາສຸດທ້າຍຂອງຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ເຮືອນ ຫລື ຢູ່ໃນສູນພະຍາບານ ເມື່ອທ່ານເກືອບໝົດແຮງ.
ການທີ່ທ່ານຮູ້ກ່ຽວກັບແຜນແຫ່ງຄວາມລອດ ສາມາດເປັນສິ່ງນຳພາທ່ານໄດ້ໃນການເລືອກອັນຫຍຸ້ງຍາກນີ້. ນັ້ນຄືເຫດຜົນຢ່າງໜຶ່ງທີ່ວ່າເປັນຫຍັງລູສີ ແມ໊ກ ສະມິດ ຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບເອື້ອຍນ້ອງວ່າ “ຈົ່ງຊອກຫາການແນະນຳ.”
ຈະຊ່ອຍໄດ້ຫລາຍຖ້າມີຄວາມເຊື່ອໝັ້ນເຊັ່ນນັ້ນ ໃນຈຸດປະສົງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທີ່ມີສຳລັບລູກໆຂອງພຣະເຈົ້າແຕ່ລະຄົນໃນຊ່ວງຫຍຸ້ງຍາກຂອງຊີວິດມະຕະນີ້. ພຣະອົງໄດ້ສອນກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງແຜນແຫ່ງຄວາມລອດຕໍ່ສາດສະດາໂຈເຊັບ ໃນທາງນີ້ ເມື່ອເພິ່ນພະຍາຍາມທີ່ຈະເຂົ້າໃຈບັນຫາທີ່ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີວັນສິ້ນສຸດຈັກເທື່ອ ຖ້າຫາກເພິ່ນອົດທົນມັນໄດ້ດີ, ພຣະເຈົ້າຈະຍົກເພິ່ນຂຶ້ນສູ່ເບື້ອງບົນ.8
ການເລືອກຊ່ອຍເຫລືອຂອງເຮົາທີ່ດີທີ່ສຸດແກ່ຄົນອື່ນໃນຍາມຖືກທົດລອງ ຈະກາຍເປັນ, “ເສັ້ນທາງໃດທີ່ເຮົາຄວນເລືອກຕິດຕາມ ອັນທີ່ຈະຊ່ອຍເຫລືອຄົນທີ່ເຮົາຮັກໃຫ້ມີ ‘ຄວາມອົດທົນໄດ້ດີກວ່າເກົ່າ’? ຈຸດປະສົງຂອງການຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ແມ່ນເພື່ອຊ່ອຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ໃຊ້ສັດທາໃນພຣະຄຣິດ, ມີຄວາມຫວັງໃນຊີວິດນິລັນດອນ, ເປັນຄົນໃຈບຸນ, ຮູ້ເຖິງຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະຄຣິດ, ຈົນເຖິງບັ້ນທ້າຍຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນເອື້ອຍນ້ອງໃນອານາຈັກເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ແລະ ຈຸດປະສົງຂອງພຣະອົງ. ໃຫ້ທ່ານຄິດກ່ຽວກັບເວລາທີ່ທ່ານໄດ້ເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະ ຫລື ຫ້ອງຊັ້ນປະຖົມໄວ ຫລື ຫ້ອງກຸ່ມຍິງໜຸ່ມ ບ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າປະຊຸມ.
ຮູບພາບຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ຫລື ພຣະຄຳຂອງພຣະອົງ ອາດບໍ່ເຫັນໄດ້ຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງ, ແຕ່ທ່ານຮູ້ປະຈັກພະຍານເຖິງຄວາມແທ້ຈິງ ແລະ ຄຸນຄ່າຂອງການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນຫ້ອງນັ້ນ. ຮູບພາບຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ຫລື ພຣະຄຳຂອງພຣະອົງອາດບໍ່ຖືກສຳພັດໃນຊົ່ວໂມງນັ້ນ. ອາດບໍ່ແມ່ນຮູບພາບຂອງພຣະວິຫານ ຫລື ຖ້ອຍຄຳທີ່ວ່າ “ຄອບຄົວສາມາດຢູ່ນຳກັນຕະຫລອດການ,” ແຕ່ທ່ານສາມາດເຫັນຄວາມຫວັງ ແລະ ຮອຍຍິ້ມຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ແລະ ທ່ານໄດ້ເຫັນ, ດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນ, ຜູ້ຢ້ຽມສອນຄົນໜຶ່ງໄດ້ສ້າງຄວາມໝັ້ນໃຈຕອນເອື້ອຍນ້ອງຄົນໜຶ່ງມີບັນຫາ ວ່າການຮັບໃຊ້ຂອງນາງ, ເຖິງແມ່ນຈະຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍ, ແຕ່ເປັນສິ່ງຈຳເປັນ ແລະ ມີຄ່າ. ປະທານທີ່ດີເລີດຂອງສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະຈະຊອກຫາວິທີທີ່ຈະໃຫ້ຜູ້ຕ້ອງການຄວາມຊ່ອຍເຫລືອມີໂອກາດຊ່ອຍເຫລືອຄົນອື່ນໆ. ສິ່ງນີ້ໄດ້ສ້າງຄວາມອົດທົນຕໍ່ການທ້າທາຍ ເມື່ອເຂົາເຈົ້າດູແລຊຶ່ງກັນແລະກັນໃນຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະຄຣິດ. ນັ້ນຮ່ວມດ້ວຍການຊຸກຍູ້ຜູ້ດູແລທີ່ເມື່ອຍລ້າ ໃຫ້ຮັບເອົາຄວາມຊ່ອຍເຫລືອຈາກຄົນອື່ນ.
ເອື້ອຍນ້ອງເຮັດສິ່ງດັ່ງກ່າວໂດຍການບໍ່ຕັດສິນຄົນທີ່ຢູ່ໃນການທົດລອງ. ຄົນທີ່ແບກຫາບຄວາມໜັກໜ່ວງຈະເລີ່ມຕົ້ນສົງໃສຕົນເອງ ແລະ ສົງໃສຄຸນຄ່າຂອງຕົນເອງ. ເຮົາແບ່ງເບົາພາລະຂອງເຂົາເຈົ້າເມື່ອເຮົາອົດທົນກັບຄວາມອ່ອນແອ ແລະ ຊື່ນຊົມກັບຄວາມດີຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເຮັດແນວນັ້ນ. ແລະ ເຮົາສາມາດເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງພຣະອົງ, ເພາະວ່າພຣະອົງເປັນຜູ້ດູແລທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ.
ເຮົາກ່າວເລື້ອຍໆກ່ຽວກັບພະລັງໃນວົງລ້ອມຂອງເອື້ອຍນ້ອງໃນສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ເຮົາຕ້ອງຮຽນທີ່ຈະຮັບຮູ້ວ່າ ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຈະຢູ່ໃນວົງລ້ອມນັ້ນສະເໝີເມື່ອເຮົາເຊື້ອເຊີນພຣະອົງ.
ນັບມື້ເຮົາຈະເຫັນທິດາຂອງພຣະເຈົ້າເຊື້ອເຊີນເອື້ອຍນ້ອງໃຫ້ເຂົ້າມາຮ່ວມວົງລ້ອມນຳເຂົາເຈົ້າ. ເມື່ອເອື້ອຍນ້ອງມາຮ່ວມປະຊຸມ ແລະ ຊອກຫາບ່ອນນັ່ງ, ເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຍິນສຽງອັນນິ້ມນວນບອກວ່າ, “ເຊີນເຂົ້າມານັ່ງກັບພວກເຮົາ.”
ເຮົາຈະໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານັ້ນຢູ່ໃນອະນາຄົດທີ່ລູສີ ແມ໊ກ ສະມິດ ໄດ້ຫລິງເຫັນ ເມື່ອບັນດາເອື້ອຍນ້ອງຈະ “ນັ່ງຢູ່ນຳກັນໃນສະຫວັນ.” ເຮົາບໍ່ຕຽມສຳລັບວັນນັ້ນໃນບຶດໜຶ່ງຍາມດຽວ. ເຮົາຕ້ອງໃຊ້ເວລາຫລາຍວັນ ແລະ ຫລາຍປີ ໃນການດູແລຊຶ່ງກັນແລະກັນ ແລະ ຮັບເອົາຖ້ອຍຄຳແຫ່ງຊີວິດນິລັນດອນໄວ້ໃນສ່ວນເລິກຂອງຫົວໃຈຂອງເຮົາ.
ຂ້າພະເຈົ້າອະທິຖານວ່າ ຫລາຍຄົນພວກເຮົາຈະໄດ້ຢູ່ນຳກັນໃນອະນາຄົດອັນຮຸ່ງເຫລື້ອມທີ່ຢູ່ຂ້າງໜ້າເຮົາ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສະແດງປະຈັກພະຍານຕໍ່ທ່ານວ່າ ຄວາມຫວັງຂອງທ່ານສຳລັບວັນເຫລົ່ານັ້ນຈະມາເຖິງ. ອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ຜ່ານການຊົດໃຊ້ອັນບໍ່ມີຂອບເຂດຂອງພຣະອົງ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ສຳລັບເຮົາແຕ່ລະຄົນ. ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໄດ້ຍິນ ແລະ ຕອບຄຳອະທິຖານດ້ວຍສັດທາຂອງທ່ານ ສຳລັບການນຳພາ ແລະ ຄວາມຊ່ອຍເຫລືອໃຫ້ສາມາດອົດທົນກັບການຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານຕໍ່ພຣະອົງ.
ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດໄດ້ຖືກສົ່ງມາຫາທ່ານ ແລະ ມາຫາຜູ້ທີ່ທ່ານດູແລ. ທ່ານຈະໄດ້ຮັບຄວາມເຂັ້ມແຂງ ແລະ ໄດ້ຮັບການດົນໃຈ ເພື່ອໃຫ້ຮູ້ຂອບເຂດ ແລະ ຄວາມສາມາດຂອງທ່ານທີ່ຈະຮັບໃຊ້. ພຣະວິນຍານຈະປອບໂຍນທ່ານ ເມື່ອທ່ານສົງໃສວ່າ, “ເຮົາໄດ້ເຮັດພຽງພໍແລ້ວບໍ?”
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເປັນພະຍານວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະສະຖິດຢູ່ກັບທ່ານ ແລະວ່າເສັ້ນທາງຂອງທ່ານຈະຖືກຕຽມ ແລະ ໝາຍໄວ້ໃຫ້ທ່ານແລ້ວໂດຍພຣະອົງ ໃນການຮັບໃຊ້ຄົນທີ່ພຣະອົງຮັກ ຜູ້ມີຄວາມຂັດສົນ ແລະ ຖືກທົດລອງ. ໃນພຣະນາມອັນສັກສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.