Hain ang Imong Gambalay [Pavilion]?

Sa iyang grabing pag-antus sa Bilanggoan sa Liberty, mituaw si Propeta Joseph Smith: “O Dios, hain ba ikaw? Ug hain ang imong gambalay [pavilion] nga nagsalipod sa imong tagoanan?”¹ Daghan kanato, sa mga higayon sa kasakit, mobati nga layo ang Dios. Ang gambalay nga ingon og nagpugong sa balaang tabang wala magtabon sa Dios; apan kini nagtabon kanato. Wala gayud magtago ang Dios, apan hinoon kita usahay, natabunan sa gambalay sa mga motibo nga makapalayo kanato gikan sa Dios ug mohimo Kaniya nga layo ug dili maabut. Ang atong tinguha mismo, kay sa pagbati nga “Pagabuhaton ang Imong kabubut-on,”² nakahimo og gambalay nga nakababag sa Dios. Ang Dios makakita kanato o makaistorya nato, pero tingali kita dili gustong maminaw o motugyan ngadto sa Iyang kabubut-on ug sa Iyang panahon.

Ang atong pagbati nga nahibulag gikan sa Dios mag-anam kawala kon kita mahisama sa bata sa Iyang atubangan. Dili kana sayon sa kalibutan diin ang mga opinyon sa ubang tawo adunay dakong epekto sa atong mga motibo. Pero kini makatabang sa atong pag-ila sa kamatuoran: Duol ug nahibalo ang Dios kanato ug dili gayud magtago gikan sa Iyang matinud-anong mga anak.

Ang akong tres anyos nga apong babaye mipakita sa gahum sa pagka-inosente ug pagpaubos sa paghiusa kanamo uban sa Dios. Miuban siya sa iyang pamilya ngadto sa open house sa Templo sa Brigham City sa Utah. Sa usa sa mga kwarto sa matahum nga building, mitan-aw siya sa palibut ug nangutana, “Mama, hain si Jesus?” Mipasabut ang iyang mama nga dili niya makita si Jesus sa templo, pero bation niya ang Iyang impluwensya diha sa iyang kasingkasing. Gihunahuna gayud ni Eliza ang tubag sa iyang mama ug dayon ingon og natagbaw ug miingon, “Ah, maong wala si Jesus kay dunay gitabangan,” miingon siya.

Walay gambalay nga misalipod sa pagsabut ni Eliza o nakababag sa iyang panan-aw sa katinuod. Duol ang Dios kaniya, ug siya duol ngadto Kaniya. Nasayud siya nga ang templo balay sa Ginoo pero nakasabut usab nga ang nabanhaw ug nahimaya nga Jesukristo adunay lawas ug anaa sa usa ka dapit sa usa ka panahon.³ Kon wala Siya sa Iyang balay, nakahibalo siya nga Siya atua sa laing dapit. Gumikan niana iyang nailhan ang Manluluwas, nasayud siya nga Siya tua nagbuhat og maayo sa laing dapit alang sa mga anak sa Iyang Amahan. Klaro nga siya naglaum nga makakita kang Jesus, dili aron mamatud-an ang milagro sa Iyang pagkatawo pero tungod kay siya nagmahal Kaniya.

Ang Espiritu makapadayag sa iyang linghod nga hunahuna ug kasingkasing sa kahupayan nga gikinahanglan ug gusto natong tanan. Buhi si Jesukristo, nakaila kanato, nagbantay kanato, ug naghunahuna kanato. Sa mga kasakit, kamingaw, o kalibug, dili kinahanglang makakita kita ni Jesus aron mahibalo ta nga Siya nahibalo sa atong kahimtang ug nga ang Iyang misyon mao ang pagpanalangin.

Nasayud ko gikan sa akong kinabuhi nga ang kasinatian ni Eliza atong masinati bisan dugay na kitang mibiya sa pagkabata. Sa unang tuig sa akong pagpanarbaho, naningkamot ko nga mapermanenti nga propesor sa Unibersidad sa Stanford. Nagtuo ko nga nakahimo ko og nindot nga kinabuhi ug sa akong pamilya. Nagpuyo mi duol sa balay sa akong mga ugangan sa komportable nga palibut. Sa mga sumbanan sa kalibutan, nakab-ot nako ang kalampusan. Pero gihatagan ko og kahigayunan sa Simbahan nga mobiya sa California ug moadto sa Ricks College sa Rexburg, Idaho. Ang akong tibuok kinabuhi nga propesyon nahimo unta nga gambalay [pavilion] nga nagbulag kanako gikan sa mahigugmaong Amahan nga mas nasayud kay nako kon unsa ang akong kapalaran. Pero bulahan ko nga nahibalo nga ang bisan unsa nga kalampusan sa akong pagpanarbaho ug kinabuhi sa pamilya gasa diay gikan sa Dios. Ug mao, nga sama sa usa ka bata, miluhod ko sa pag-ampo nangutana unsay akong buhaton. Nakadungog ko og hinay nga tingog sa akong hunahuna nga nag-ingon, “Kini ang akong eskwelahan.” Walay gambalay nga nagsalipod nako gikan sa Dios. Sa hugot nga pagtuo ug pagpaubos, gitugyan ko ang akong kabubut-on sa Iyang kabubut-on, ug gibati ang Iyang pag-amuma ug kasuod.

Ang akong mga tuig sa Ricks College, sa akong pagpangita sa kabubut-on sa Dios ug mobuhat niini, nagpugong sa gambalay nga motabon kanako o molubog sa buluhaton sa Dios sa akong kinabuhi. Samtang ako naningkamot sa paghimo sa Iyang buluhaton, gibati nako nga duol Kaniya ug mibati sa kasiguroan nga Siya nahibalo sa akong mga kalihokan ug naghunahuna sa akong kalipay. Pero didto sa Stanford, ang kalibutanong motibo nagsugod sa paghaylo kanako. Ang usa mao ang nindot nga tanyag sa trabaho, gitanyag sa hapit na ko mahuman sa ikalimang tuig isip presidente sa Ricks College. Gihunahuna nako kini nga tanyag ug nag-ampo ug gani gisulti ko kini sa Unang Kapangulohan. Mitubag sila uban ang kadasig ug gamay nga komedya pero dili gyud mao ang direksyon. Si Presidente Spencer W. Kimball naminaw nako nga mihulagway sa tanyag nga akong nadawat gikan sa dako nga korporasyon ug miingon: “Nan, Hal, ingon og nindot nga oportunidad! Ug kon magkinahanglan mi nimo, kahibalo mi asa ka pangitaa.” Kahibalo sila asa ko pangitaa, pero ang akong mga tinguha alang sa propesyonal nga kalampusan makahimo og gambalay nga makapalisud nako sa pagpangita sa Dios ug makapalisud nako sa pagpaminaw ug pagsunod sa Iyang mga imbitasyon.

Ang akong asawa, nga nakamatikod niini, adunay kusog nga impresyon nga dili kami mobiya sa Ricks College. Miingon ko, “Maayo kini alang nako.” Pero namugos siya, sa maalamong paagi, nga kinahanglan kong mangita sa akong kaugalingong pagpadayag. Maong nag-ampo ko pag-usab. Niining higayona nakadawat ko og direkyon, pinaagi sa usa ka tingog diha sa akong hunahuna nga nag-ingon, “Magpabilin una ka og taud-taod sa Ricks College.” Ang akong personal nga mga ambisyon tingali nakasalipod sa akong panan-aw sa reyalidad ug nakapalisud nako sa pagdawat og pagpadayag.

Traynta ka adlaw human adtong dinasig nga desisyon sa pagbalibad sa trabaho ug magpabilin sa Ricks College, ang Teton Dam sa duol naguba. Nasayud ang Dios nga kana nga dam maguba ug gatusan nga mga tawo ang magkinahanglan og tabang. Gipapangayo ko Niya og tambag ug Siya mitugot nga magpabilin ko sa Ricks College. Siya nasayud sa tanang rason aron ang akong pagserbisyo mapuslanon pa sa kolehiyo ug sa Rexburg. Kanunay akong mag-ampo sa Langitnong Amahan aron makahibalo sa Iyang gusto nga akong buhaton alang niadtong mga kabtangan ug kinabuhi nga nangadaot. Daghang mga oras ang akong gigahin alang sa uban sa paglimpyo sa lapok ug tubig gikan sa mga balay. Ang akong tinguha nga mahibalo ug mobuhat sa Iyang kabubut-on nakahatag nakog oportunidad sa pagsiksik sa akong kalag.

Kadto nga hitabo naghulagway sa laing paagi sa atong paghimo og babag aron mahibalo sa kabubut-on sa Dios o pagbati sa Iyang gugma alang kanato: dili nato ikapamugos ang atong panahon kon ang Ginoo adunay Iyang kaugalingon. Nagtuo ko nga igo na ang panahon sa akong pagserbisyo sa Rexburg ug nagdali-dali sa pagpadayon. Usahay ang atong pagpamugos sa pagbuhat sumala sa atong panahon makalubog sa Iyang kabubut-on alang nato.

Didto sa Bilanggoan sa Liberty, mihangyo si Propeta Joseph Smith sa Ginoo sa pagsilot niadtong migukod sa mga miyembro sa Simbahan sa Missouri. Ang iyang pag-ampo alang sa sigurado ug dali nga pagpanimalos. Pero ang Ginoo mitubag nga “dili moabut ang daghan nga mga tuig gikan karon,”⁴ Atimanon niya kadtong mga kaaway sa Simbahan. Sa ika-24 ug 25 nga bersikulo sa 121 nga seksyon sa Doktrina ug mga Pakigsaad, miingon Siya:

“Tan-awa, ang akong mga mata nakakita ug nasayud sa ilang tanan nga mga binuhatan, ug Ako adunay giandam nga usa ka hinanali nga paghukom sa panahon niini, alang kanilang tanan;

“Kay adunay usa ka panahon nga gitudlo alang sa matag tawo, sumala sa iyang mga binuhatan.”⁵

Atong gitangtang ang gambalay kon kita mobati ug mag-ampo, “Pagabuhaton ang imong kabubut-on” ug “sa Imong kaugalingong panahon.” Ang Iyang panahon igo na unya kanato tungod kay nasayud ta nga gusto lamang Niya unsay labing maayo.

Usa sa akong umagad migahin og daghang tuig nga mibati nga ang Dios mibutang og gambalay ibabaw kaniya. Inahan siya sa tulo kinsa naghandom pa og dugang nga mga anak. Human makuhai og kaduha, ang iyang mga pag-ampo sa pangamuyo nagkasubo. Paglabay sa mga tuig nga wala na manganak, natintal siya nga masuko. Sa mieskwela na ang iyang kamanghuran, ang kahaw-ang sa balay ingon og nagbiay-biay sa iyang pagkainahan—mao sab ang wala planoha ug wala hiangayi nga pagmabdos sa iyang mga kaila. Mibati siya nga mapasaligon ug mahalaron sama ni Maria, kinsa mipahayag, “Tan-awa ako ulipon sa Ginoo.”⁶ Pero bisan gisulti niya kining mga pulonga sa iyang kasingkasing, wala siyay madungog nga tubag.

Naglaum ang bana nga mabayaw niya ang iyang espiritu, iya kining gidapit nga mokuyog niya sa biyahe sa negosyo ngadto sa California. Samtang siya mitambong sa mga miting, ang iyang asawa naglakaw subay sa maanindot, haw-ang nga baybayon. Hapit na mobuto ang iyang kasingkasing, nag-ampo siya og kusog. Sa unang higayon, wala siya mangayo og laing anak apan alang sa usa ka balaan nga buluhaton. “Langitnong Amahan,” mihilak siya, “Akong ihatag kanimo ang tanan kong panahon; palihug pakit-a ako unsaon sa paghimo niini.” Gipadayag niya ang iyang pagkaandam sa pagdala sa iyang pamilya bisan asa sila paadtoon. Kana nga pag-ampo nakaangkon og wala paabuta nga kalinaw. Wala kini motagbaw sa paghandom og kasiguroan, pero sa unang higayon, mipakalma kini sa iyang kasingkasing.

Ang pag-ampo mitangtang sa gambalay ug miabli sa mga bintana sa langit. Sulod sa duha ka semana iyang nahibaloan nga mabdos siya. Ang bag-ong bata usa pa lang ka tuig sa dihang ang tawag sa misyon miabut sa akong anak nga lalaki ug sa akong umagad. Nakasaad nga mobuhat sa bisan unsa ug moadto bisan asa, iyang giwala ang iyang kahadlok ug midala sa iyang mga anak tabok sa dagat. Didto sa misyon nanganak siyag lain—usa ka adlaw atol sa transfer day.

Ang hingpit nga pagtugyan ngadto sa kabubut-on sa langit, sama sa gibuhat niining batan-ong inahan, importante aron matangtang ang mga espirituhanong gambalay nga nagsalipod sa atong mga ulo. Pero dili kini makagarantiya og diha-diha nga mga tubag sa atong mga pag-ampo.

Ang kasingkasing ni Abraham ingon og matarung sa wala pa magmabdos si Sara ni Isaac ug sa wala pa nila madawat ang gisaad nga yuta. Ang langit adunay laing mga katuyoan nga unahon sa pagtuman. Kadtong mga katuyoan naglakip dili lamang sa paglig-on sa pagtuo ni Abraham ug Sara pero sa pagtudlo usab nila sa mga kamatuoran nga ilang giambitan sa ilang layo ug tuyok-tuyok nga rota sa yuta nga giandam alang nila. Ang paglangay sa Ginoo ingon og dugay; ang uban mohangtud sa tibuok kinabuhi. Pero gikalkulo kini kanunay aron sa pagpanalangin. Wala kini magkinahanglan og mga panahon sa kamingaw ug kasubo o kawalay pailub.

Bisan og ang Iyang panahon dili kanunay atong panahon, makasiguro kita nga ang Ginoo motuman sa Iyang mga saad. Si bisan kinsa nga mibati nga Siya lisud kab-uton, ako mopamatuod nga ang adlaw moabut nga kitang tanan makakita Kaniya nawong sa nawong. Sama nga walay makasalipod sa Iyang pagtan-aw kanato karon, walay makasalipod sa atong pagtan-aw Kaniya. Mobarug kitang tanan sa Iyang atubangan, isip tawo. Sama sa akong apo, gusto kitang makakita ni Jesukristo karon, apan ang atong pakig-uban Kaniya didto sa paghukom mas makapahimuot kon mobuhat kita pag-una sa butang nga mas makapaila Niya kanato ug kita mas makaila Kaniya. Samtang magserbisyo kita Kaniya, mahisama kita Kaniya, ug kita mas mahiduol Kaniya samtang kita magpaabut nianang adlaw nga walay makasalipod sa atong panan-aw.

Ang buhat sa pagpadulong ngadto sa Dios magpadayon. “Umari kamo, mga dinayeg sa akong Amahan, panunda ninyo ang gingharian nga gitagana alang kaninyo sukad pa sa pagkatukod sa kalibutan,”⁷ nagtudlo ang Manluluwas. Ug dayon gitudloan kita Niya unsaon:

“Kay gigutom ako ug inyo ako nga gipakaon: Giuhaw ako ug inyo ako nga gipainom: Langyaw ako ug ginahangop ninyo ang pagpasaka kanako:

“Hubo ako ug inyo ako nga gibistihan: Nagmasakiton ako ug inyo ako nga giduaw: Nabilanggo ako ug miadto kamo kanako.

“Ug kaniya motubag ang mga matarung nga manag-ingon, Ginoo, kanus-a ba kami makakita kanimo nga gigutom ug amo ikaw nga gipakaon, o giuhaw ug amo ikawng gipainom?

“Ug kanus-a ba kami makakita kanimo nga langyaw ug amo ikawng gipasaka, o hubo ug amo ikawng gibistihan?

“Ug kanus-a ba kami makakita kanimo nga nagmasakiton o nabilanggo ug amo ikawng giduaw?

“Ug kanila motubag ang Hari nga magaingon, Sa pagkatinuod magaingon ako kaninyo, Nga maingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa mga labing gagmay niining akong mga igsoon, gibuhat ninyo usab kini kanako.”⁸

Kon mobuhat kita sa gusto Niya nga atong buhaton alang sa mga anak sa Iyang Amahan, giisip kini sa Ginoo nga pagkamaayo ngadto Kaniya, ug mobati kita nga mas duol Kaniya samtang atong bation ang Iyang gugma ug pagtugot. Moabut ang panahon nga kita mahisama Kaniya ug maghunahuna sa Adlaw sa Paghukom uban sa malipayong pagpaabut.

Ang gambalay nga nagtago kaninyo gikan sa Dios tingali mao ang kahadlok sa tawo kay sa ingon niining tinguha sa pagserbisyo sa uban. Ang bugtong motibo sa Manluluwas mao ang pagtabang sa mga tawo. Kadaghanan ninyo, sama nako, mibati og kahadlok sa pagduol og tawo nga inyong nasiloan o nakasilo kaninyo. Ug ako nakakita sa Ginoo nga mitunaw sa mga kasingkasing matag karon ug unya, lakip sa akong kasingkasing. Ug mao nga hagiton ko kamo sa pagduol og tawo alang sa Ginoo, bisan may kahadlok kamo, sa paghigugma ug pasaylo. Mosaad ko nga kon inyo kining buhaton, inyong bation ang gugma sa Manluluwas alang nianang tawhana ug kaninyo, ug kini maggikan sa dili kaayo layo. Alang kaninyo, kana nga hagit tingali anaa sa pamilya, tingali sa komunidad, o tingali sa laing nasud.

Pero kon kamo moadto alang sa Ginoo sa pagpanalangin sa uban, Siya makakita ug moganti niini. Kon kamo kanunayng mohimo niini, inyong bation ang kausaban sa inyong pagkatawo pinaagi sa Pag-ula ni Jesukristo. Dili lamang mobati kamo nga duol Kaniya, apan mobati sab kamo nga mas nahimong sama Kaniya. Dayon, kon makita na ninyo Siya, sama nga kitang tanan makakita, kini alang kaninyo sama nga kini alang ni Moroni sa dihang siya miingon: “Ug ako karon manamilit ngadto sa tanan, adto na ako. Ako sa dili madugay mopahulay diha sa paraiso sa Dios, hangtud ang akong espiritu ug lawas pag-usab magkahiusa, ug ako dad-on nga magmadaugon pinaagi sa kawanangan, aron pagsugat kaninyo sa atubangan sa malipayon nga hukmanan sa halangdon nga Jehova, ang Maghuhukom sa Kahangturan sa mga buhi ug sa mga patay. Amen.”⁹

Kon moserbisyo kita uban sa pagtuo, pagpaubos, ug tinguha sa pagbuhat sa kabubut-on sa Dios, ako mopamatuod nga ang hukmanan sa halangdong Jehova makahimuot. Atong makita ang atong mahigugmaong Amahan ug ang Iyang Anak sama nga sila nakakita nato karon—sa hingpit nga kaklaro ug hingpit nga gugma. Sa sagradong pangalan ni Jesukristo, amen.