តើព្រះពន្លានៅទីណា ?
ដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង
ទីប្រឹក្សាទីមួយ នៃគណៈប្រធានទីមួយ
ព្រះពន្លាដែលហាក់ដូចជារារាំងជំនួយពីព្រះ មិនបានគ្របបាំងព្រះនោះទេ ទោះយ៉ាងណាក្ដីវាគ្របបាំងយើងម្ដងម្កាល ។ ព្រះមិនដែលពួនយើងទេ ប៉ុន្ដែពេលខ្លះយើងពួនពីទ្រង់ ។
នៅក្នុងជម្រៅនៃការថប់បារម្ភក្នុងគុកលីប៊ើធី ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានអង្វរថា ៖ « ឱ ព្រះអង្គអើយ តើព្រះអង្គគង់នៅទីណា ? ហើយតើព្រះពន្លាដែលគ្របបាំងទីបំពួនទ្រង់នៅទីណា ? » 1 ពួកយើងភាគច្រើន ពេលមានការថប់បារម្ភផ្ទាល់ខ្លួន មានអារម្មណ៍ថាព្រះនៅឆ្ងាយពីយើង ។ ប៉ុន្ដែព្រះពន្លាដែលហាក់ដូចជារារាំងជំនួយពីព្រះ មិនបានគ្របបាំងព្រះនោះទេ ទោះយ៉ាងណាក្ដីវាគ្របបាំងយើងម្ដងម្កាល ។ ព្រះមិនដែលពួនយើងទេ ប៉ុន្ដែពេលខ្លះយើងពួនពីទ្រង់ ដោយគ្របបាំងព្រះពន្លាមួយនៃការជម្រុញនានាដែលនាំយើងចេញពីព្រះ ហើយធ្វើឲ្យទ្រង់ហាក់ចេញឆ្ងាយ និង មិនអាចទៅដល់ ។ បំណងផ្ទាល់របស់យើង ជាជាងអារម្មណ៍ថា « សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសម្រេច »2 បានបង្កើតអារម្មណ៍នៃព្រះពន្លាមួយដែលរារាំងព្រះ ។ ព្រះតែងតែឃើញយើង ឬ ទាក់ទងនឹងយើង ប៉ុន្ដែយើងអាចមិនមានឆន្ទៈស្ដាប់ ឬ ធ្វើតាមឆន្ទៈ និង ពេលវេលារបស់ទ្រង់ ។
អារម្មណ៍នៃការបែកពីព្រះរបស់យើងនឹងបន្ថយ នៅពេលយើងក្លាយដូចជាកូនក្មេងចំពោះមុខទ្រង់ ។ វាមិនងាយស្រួលទេនៅក្នុងពិភពលោកមួយ ដែលមានទស្សនៈនៃមនុស្សផ្សេងទៀតដែលអាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងមកលើចំណង់របស់យើងនោះ ។ ប៉ុន្ដែវានឹងជួយយើងឲ្យស្គាល់ពីសេចក្ដីពិតនេះថា ៖ ព្រះនៅក្បែរយើង ហើយដឹងពីយើង និង មិនដែលពួនពីកូនចៅស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ឡើយ ។
ចៅស្រីអាយុបីឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ បានបង្ហាញអំណាចនៃភាពសុចរិត និង ការបន្ទាបខ្លួនក្នុងការផ្សារភ្ជាប់យើងទៅនឹងព្រះ ។ នាងបានទៅជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់នាង ដើម្បីសម្ពោធព្រះវិហារបរិសុទ្ធទីក្រុង ព្រិកហាំ ក្នុងរដ្ឋយូថាហ៍ ។ នៅក្នុងបន្ទប់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធមួយនៃអគារដ៏ស្រស់ស្អាតនោះ នាងបានមើលជុំវិញ ហើយសួរថា ៖ « ម៉ាក់ តើព្រះយេស៊ូវនៅឯណា ? » ម្ដាយរបស់នាងបានពន្យល់ថា កូនមិនអាចឃើញព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធទេ ប៉ុន្ដែកូនអាចមានអារម្មណ៍ពីឥទ្ធិពលរបស់ទ្រង់នៅក្នុងដួងចិត្តកូន ។ អេលីស្សា គិតពីចម្លើយរបស់ម្ដាយនាងយ៉ាងប្រយ័ត្ន ហើយបន្ទាប់មកហាក់ដូចជាពេញចិត្ត ហើយបាននិយាយថា « អូ៎ ព្រះយេស៊ូវបានទៅជួយនរណាម្នាក់ហើយ » ។
គ្មានព្រះពន្លាណាបាំងការយល់ដឹងរបស់ Eliza ឬ រារាំងទស្សនៈដ៏ពិតរបស់នាងនោះទេ ។ ព្រះនៅក្បែរនាង ហើយនាងមានអារម្មណ៍នៅក្បែរទ្រង់ ។ នាងដឹងថា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាដំណាក់នៃព្រះអម្ចាស់ ប៉ុន្ដែក៏ដឹងដែរថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានរស់ឡើងវិញ និងដ៏មានសិរីល្អនោះ មានព្រះកាយ និង អាចនៅតែក្នុងកន្លែងមួយក្នុងពេលតែមួយប៉ុណ្ណោះ ។3 បើសិនជាទ្រង់មិននៅដំណាក់របស់ទ្រង់ទេ នាងដឹងថាទ្រង់ប្រាកដជានៅកន្លែងផ្សេងទៀត ។ ហើយចេញពីអ្វីដែលនាងដឹងអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ នាងដឹងថា ទ្រង់នឹងគង់នៅកន្លែងណាមួយ ធ្វើអំពើល្អសម្រាប់កូនចៅរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ ។ វាច្បាស់ថា នាងបានសង្ឃឹមចង់ឃើញព្រះយេស៊ូវ មិនមែនដើម្បីមានអព្ភូតហេតុបញ្ជាក់អំពីការគង់នៅរបស់ទ្រង់នោះទេ ប៉ុន្ដែដោយសារនាងស្រឡាញ់ទ្រង់ ។
ព្រះវិញ្ញាណអាចបញ្ជាក់ដល់គំនិត និង ដួងចិត្តដ៏ក្មេងរបស់នាងនូវការលួងលោមដែលយើងទាំងអស់ត្រូវការ និង ចង់បាន ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ ទ្រង់ស្គាល់យើង ទតមកយើង និង ខ្វល់ពីយើង ។ ក្នុងពេលឈឺចាប់, ឯកោ ឬ ស្រពិចស្រពិល យើងមិនចាំបាច់ឃើញព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដើម្បីដឹងថា ទ្រង់ជ្រាបពីកាលៈទេសៈរបស់យើង ហើយថាបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ត្រូវប្រទានពរឬអត់នោះទេ ។
ខ្ញុំដឹងពីជីវិតផ្ទាល់របស់ខ្ញុំថា បទពិសោធន៍របស់ អេលីស្សា អាចជាបទពិសោធន៍របស់យើងតាំងពីនៅជាកុមារភាពជាយូរមកហើយនោះ ។ នៅឆ្នាំដំបូងនៃការងាររបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានធ្វើការខ្លាំងដើម្បីទទួលបានភាពជាសាស្ដ្រាចារ្យមានសិទ្ធិមួយនៅសាកលវិទ្យាល័យ ស្តែនហ្វត ។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមានជីវិតដ៏ល្អមួយ សម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំ និង គ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ។ យើងរស់នៅជិតឪពុកម្ដាយរបស់ភរិយាខ្ញុំ ក្នុងបរិយាកាសមួយដ៏រីករាយ ។ ដោយបទដ្ឋានរបស់ពិភពលោក ខ្ញុំសម្រេចបានជោគជ័យដ៏ធំ ។ ប៉ុន្ដែ ខ្ញុំទទួលបានឱកាសពីសាសនាចក្រឲ្យចាកចេញពី កាលីហ្វូញ៉ា ហើយទៅមហាវិទ្យាល័យ រីក នៅ រីកប៊ើហ្គ រដ្ឋអៃដាហូ ។ គោលដៅ អាជីពពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំ អាចជាព្រះពន្លាមួយដែលបំបែកខ្ញុំពីព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់ ដែលទ្រង់ដឹងច្រើនជាងខ្ញុំ ថាអនាគតរបស់ខ្ញុំនឹងទៅជាយ៉ាងណានោះ ។ ប៉ុន្ដែ ខ្ញុំមានពរជ័យដែលដឹងថា មកដល់ចំណុចនោះ ជោគជ័យអ្វីក៏ដោយដែលខ្ញុំមាននៅក្នុងការងារ និង ជីវិតគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ គឺជាអំណោយទានមួយពីព្រះ ។ ដូច្នេះហើយ ដូចជាក្មេងម្នាក់ ខ្ញុំបានលុតជង្គង់ចុះអធិស្ឋានសួរពីអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើ ។ ខ្ញុំអាចឮសំឡេងដ៏ស្ងាត់មួយ នៅក្នុងគំនិតខ្ញុំនិយាយថា « វាជាសាលារបស់ខ្ញុំ » ។ គ្មានព្រះពន្លាណាដែលបាំងខ្ញុំពីព្រះនោះទេ ។ ដោយសេចក្ដីជំនឿ និង ការបន្ទាបខ្លួន ខ្ញុំសម្របបំណងរបស់ខ្ញុំតាមព្រះ ហើយបានដឹងពីការមើលថែ និង ភាពជិតដិតរបស់ទ្រង់ ។
រយៈពេលនៅមហាវិទ្យាល័យ រីក អំឡុងពេលដែលខ្ញុំខំស្វែងរកឆន្ទៈរបស់ព្រះ ហើយធ្វើតាមនោះ វាធ្វើឲ្យព្រះពន្លាមិនអាចគ្របខ្ញុំ ឬ ធ្វើឲ្យតួនាទីដ៏សកម្មរបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំស្រអាប់បានឡើយ ។ នៅពេលខ្ញុំចង់ធ្វើការរបស់ទ្រង់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ជិតដិតនឹងទ្រង់ ហើយមានអារម្មណ៍នៃការធានាថា ទ្រង់ដឹងពីស្ថានភាពខ្ញុំ ហើយខ្វាយខ្វល់ពីសុភមង្គលរបស់ខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង ។ ប៉ុន្ដែអ្វីដែលពួកគេមាននៅ ស្ទែនហ្វត នោះគឺជាការលើកទឹកចិត្តខាងលោកកិយ ។ ការលើកទឹកចិត្តមួយគឺជាការផ្ដល់ការងារដ៏ទាក់ទាញដែលបានផ្តល់ឲ្យខ្ញុំជាប្រធាននៃមហាវិទ្យាល័យ រីក នៅពេលខ្ញុំទើបតែបញ្ចប់ឆ្នាំទីប្រាំនៃការងារនៅ ស្ទែនហ្វត ។ ខ្ញុំពិចារណា ហើយអធិស្ឋានអំពីការងារនោះ ហើយថែមទាំងពិភាក្សាជាមួយនឹងគណៈប្រធានទីមួយទៀតផង ។ ពួកគាត់បានឆ្លើយតបដោយសាទរ និង លេងសើចបន្តិច ប៉ុន្ដែមិនមានការណែនាំណាមួយជាក់លាក់នោះទេ ។ ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានស្ដាប់ខ្ញុំពិពណ៌នាពីការផ្ដល់ដែលខ្ញុំបានទទួលពីក្រុមហ៊ុនដ៏ធំមួយនោះ ហើយបានមានប្រសាសន៍ថា « មែនហើយ ហាល់ ស្ដាប់ទៅដូចជាឱកាសដ៏អស្ចារ្យមួយ ។ ហើយប្រសិនបើយើងត្រូវការអ្នក យើងដឹងពីកន្លែងដែលត្រូវរកអ្នកបាន » ។ ពួកលោកបានស្គាល់កន្លែងដើម្បីត្រូវរកខ្ញុំ ប៉ុន្ដែបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំក្នុងការមានជោគជ័យក្នុងអាជីពនោះ អាចជាព្រះពន្លាមួយដែលនឹងលំបាកចំពោះខ្ញុំដើម្បីរកព្រះ ហើយពិបាកខ្លាំងសម្រាប់ខ្ញុំដើម្បីស្ដាប់ និង ធ្វើតាមការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ ។
ដោយដឹងពីរឿងនេះ ភរិយារបស់ខ្ញុំ មានការបំផុសគំនិតដ៏ខ្លាំងមួយថា យើងមិនត្រូវចាកចេញពី មហាវិទ្យាល័យរីក ទេ ។ ខ្ញុំនិយាយថា « នោះវាល្អគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ខ្ញុំហើយ » ។ ប៉ុន្ដែគាត់ទទូចដោយឆ្លាតវៃថា ខ្ញុំត្រូវតែរកវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនខ្ញុំ ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានម្ដងទៀត ។ លើកនេះ ខ្ញុំបានទទួលការដឹកនាំមួយ ក្នុងទម្រង់ជាសំឡេងមួយក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំដែលនិយាយថា « ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកនៅមហាវិទ្យាល័យរីក យូរជាងនេះបន្ដិច » ។ មហិច្ឆិតាផ្ទាល់របស់ខ្ញុំ អាចបាំងទស្សនៈពិតរបស់ខ្ញុំ ហើយវាធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកទទួលបានវិវរណៈ ។
សាមសិបថ្ងៃក្រោយពីខ្ញុំមានពរជ័យជាមួយនឹងការសម្រេចចិត្តប្រកបដោយការបំផុសគំនិតឲ្យបដិសេធការផ្ដល់ការងារនោះ ហើយបន្ដនៅមហាវិទ្យាល័យ រីក នោះទំនប់ ថែតុន នៅជិតនោះ បានបាក់ ។ ព្រះដឹងថា ទំនប់នោះនឹងបាក់ ហើយថាប្រជាជនរាប់រយនាក់នឹងត្រូវការជំនួយ ។ ទ្រង់បានឲ្យខ្ញុំរកការប្រឹក្សា និង រកហេតុផលដើម្បីនៅមហាវិទ្យាល័យ រីក ។ ដោយសារទ្រង់ដឹងហេតុផលទាំងអស់ ទើបការបម្រើរបស់ខ្ញុំអាចនៅតែមានតម្លៃនៅមហាវិទ្យាល័យនោះ និង នៅ រីកប៊ើហ្គ ។ ដូច្នេះ ជាញឹកញាប់ខ្ញុំនៅទីនោះដើម្បីសុំព្រះវរបិតាសួគ៌តាមការអធិស្ឋាននូវអ្វីដែលទ្រង់ចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើសម្រាប់អ្វីៗទាំងឡាយ ដែលនឹងជួយមនុស្សដែលទ្រព្យសម្បត្តិ និង ជីវិតរបស់ពួកគេបានរងនូវការខូចខាតនោះ ។ ខ្ញុំចំណាយពេលរាប់ម៉ោង ធ្វើការជាមួយនឹងមនុស្សផ្សេងទៀត ដើម្បីសម្អាតភក់ និង ទឹកចេញពីផ្ទះ ។ បំណងរបស់ខ្ញុំដើម្បីដឹង និង ធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំនូវឱកាសពង្រីកខាងព្រលឹងមួយ ។
ឧប្បត្តិហេតុនេះជារបៀបមួយទៀត ដែលយើងអាចត្រូវបានរារាំងមិនឲ្យដឹងពីឆន្ទៈរបស់ព្រះ ឬ មានអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ទ្រង់ចំពោះយើង ៖ យើងមិនអាចទទូចពីពេលវេលារបស់យើង នៅពេលព្រះអម្ចាស់មានពេលវេលារបស់ទ្រង់ឡើយ ។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំបានចំណាយពេលល្មមក្នុងការបម្រើរបស់ខ្ញុំនៅ រីកប៊ើហ្គ ហើយជាការលឿនមួយដើម្បីបន្ដទៅមុខទៀត ។ ពេលខ្លះការទទូចចង់ធ្វើរបស់យើង ស្របតាមពេលវេលារបស់យើងផ្ទាល់ អាចរារាំងឆន្ទៈរបស់ទ្រង់សម្រាប់យើង ។
នៅក្នុងគុកលីប៊ើធី ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានសុំព្រះអម្ចាស់ឲ្យដាក់ទោសដល់អស់អ្នកណាដែលធ្វើទុក្ខដល់សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្នុងរដ្ឋមិសសួរី ។ ការអធិស្ឋានរបស់គាត់គឺពិត ហើយដាក់ទោសភ្លាមៗ ។ ប៉ុន្ដែព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបថា « ហើយមិនយូរប៉ុន្មានឆ្នាំពីនេះទៅ »4 ទ្រង់នឹងដោះស្រាយនឹងសត្រូវនៃសាសនាចក្រទាំងនោះ ។ នៅក្នុងខទី 24 និង ទី 25 នៃកណ្ឌទី 121 ក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ៖
« មើលចុះ ភ្នែកយើងទតមើលឃើញ ហើយស្គាល់អស់ទាំងកិច្ចការរបស់ពួកគេ ហើយយើងទុកសេចក្ដីជំនុំជម្រះឲ្យមកជាឆាប់ តាមរដូវកាលវា គឺសម្រាប់ពួកគេទាំងអស់ ;
« ត្បិតមានពេលវេលាកំណត់ទុកសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូបស្របតាមកិច្ចការរបស់ខ្លួន » ។5
យើងដោះព្រះពន្លា នៅពេលយើងមានអារម្មណ៍ និង អធិស្ឋានថា « សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសម្រេច » និង « តាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ចុះ » ។ ពេលវេលារបស់ទ្រង់គួរតែលឿនល្មមសម្រាប់យើង ដោយសារយើងដឹងថា ទ្រង់ចង់ឲ្យយើងមានតែអ្វីដែលល្អបំផុត ។
កូនប្រសារស្រីរបស់ខ្ញុំមួយមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបានដាក់ព្រះពន្លាមកលើនាងជាច្រើនឆ្នាំ ។ នាងគឺជាម្ដាយដ៏ក្មេងនៃកូនបីនាក់ ដែលនៅចង់បានកូនច្រើនទៀត ។ ក្រោយពីការរលូតកូនពីរដង ការអធិស្ឋានទូលអង្វររបស់នាង បានកើនការថប់បារម្ភ ។ ច្រើនឆ្នាំនៃការគ្មានកូនបានកន្លងទៅ នាងមានអារម្មណ៍ថាឆាប់ខឹង ។ នៅពេលកូនពៅរបស់នាងបានចេញទៅសាលា ភាពស្ងាត់នៅផ្ទះហាក់បីដូចជាធ្វើឲ្យនាងមានអារម្មណ៍មិនល្អក្នុងការផ្ដោតលើភាពជាម្ដាយ ហើយអារម្មណ៍ទាំងនេះក៏មានដូចគ្នា ជាមួយនឹងស្ត្រីដែលមានគភ៌ដោយឥតព្រៀងទុក ហើយថែមទាំងមិនចង់បានទៀត ។ នាងបានមានអារម្មណ៍ថាប្ដេជ្ញា និង ឧទ្ទិសដូចជាម៉ារាដែលបានប្រកាសថា « មើល ខ្ញុំនេះជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ » ។6 ប៉ុន្ដែ ទោះជានាងនិយាយពាក្យទាំងនេះនៅក្នុងចិត្តនាងក្ដី ក៏នាងមិនអាចឮអ្វីជាចម្លើយសោះឡើយ ។
សា្វមីរបស់នាងបានអញ្ជើញនាងឲ្យទៅជាមួយគាត់ក្នុងដំណើរជំនួញមួយទៅ កាលីហ្វូញ៉ា ដោយសង្ឃឹមថា វានឹងអាចជួយឲ្យអារម្មណ៍ទាំងនោះបានធូរស្បើយ។ ខណៈពេលគាត់ចូលប្រជុំ នាងបានដើរតាមឆ្នេរដ៏ស្អាតមួយ ។ បេះដូងរបស់នាងរៀបនឹងផ្ទុះចេញមក ហើយនាងក៏បានអធិស្ឋានឮៗ ។ លើកទីមួយ នាងមិនបានសុំកូនមួយទៀតនោះទេ ប៉ុន្ដែបានសុំគោលបំណងដ៏ទេវភាពមួយ ។ នាងនិយាយទាំងយំថា « ព្រះវរបិតាសួគ៌ ទូលបង្គំនឹងប្រគល់ពេលទាំងអស់របស់ទូលបង្គំដល់ទ្រង់ សូមទ្រង់បង្ហាញពីរបៀបផង » ។ នាងបង្ហាញឆន្ទៈដើម្បីយកគ្រួសាររបស់នាងទៅកន្លែងណាដែលពួកគេអាចត្រូវទៅ ។ ការអធិស្ឋាននោះបង្កើតជាអារម្មណ៍សុខសាន្ដដែលមិនបានរំពឹងទុកមួយ ។ វាមិនបានបំពេញបំណងនៃចិត្តរបស់នាងពិតប្រាកដនោះទេ ប៉ុន្ដែជាលើកទីមួយក្នុងពេលជាច្រើនឆ្នាំ វាបានរង្ងាប់ចិត្តនាង ។
ការអធិស្ឋានដោះព្រះពន្លាចេញ ហើយវាបើកបង្អួចស្ថានសួគ៌ទាំងឡាយ ។ ក្នុងពេលពីរសប្ដាហ៍ នាងបានដឹងថានាងកំពុងមានកូន ។ ទារកថ្មីនោះ ទើបតែអាយុមួយឆ្នាំទេ នៅពេលការហៅបម្រើបេសកកម្មមួយមកដល់កូនប្រុស និង កូនប្រសារស្រីរបស់ខ្ញុំ ។ ដោយបានសន្យាថានឹងទៅ ហើយធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ ទីណាក៏បាន នាងបានទុកការភ័យខ្លាចមួយឡែក ហើយបានយកកូនៗទៅបរទេស ។ នៅក្នុងតំបន់បេសកកម្ម នាងបានមានកូនមួយទៀត គឺនៅថ្ងៃប្ដូរតំបន់បេសកកម្ម ។
ដូចដែលម្ដាយដ៏ក្មេងនេះបានធ្វើ ការសម្របយ៉ាងពេញលេញតាមឆន្ទៈរបស់ស្ថានសួគ៌ គឺសំខាន់ដើម្បីដោះព្រះពន្លាខាងវិញ្ញាណដែលពេលខ្លះ យើងបានដាក់លើក្បាលរបស់យើងនោះ ។ ប៉ុន្ដែវាមិនបានធានានូវចម្លើយភ្លាមៗចំពោះការអធិស្ឋានរបស់យើងនោះទេ ។
ដួងចិត្តរបស់អ័ប្រាហាំហាក់ដូចជាសុចរិត ជាយូរមុនពេលសារ៉ាមានគភ៌អ៊ីសាក ហើយមុនពេលពួកគាត់ទទួលបានដែនដីសន្យារបស់ពួកគាត់ ។ ស្ថានសួគ៌ មានគោលបំណងផ្សេងដើម្បីបំពេញមុនសិន ។ គោលបំណងទាំងនោះ មិនត្រឹមតែរួមមានការសាងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ័ប្រាហាំ និង សារ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែថែមទាំងបង្រៀនពួកគេពីសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បថា ពួកគេបានចែកចាយជាមួយអ្នកដទៃក្នុងដំណើរដ៏វែង និង វៀចវេររបស់ពួកគេទៅកាន់ដែនដីដែលបានរៀបចំសម្រាប់ពួកគេ ។ ជារឿយៗ ការពន្យារពេលរបស់ព្រះអម្ចាស់មើលទៅយូរ ពេលខ្លះអស់ពេលពេញមួយជីវិត ។ ប៉ុន្ដែវាតែងតែត្រូវរាប់ដើម្បីបានប្រទានពរ ។ ការពន្យារពេលនោះ មិនចាំបាច់ជាពេលឯកោ ឬ សោកសង្រេង ឬ ការមិនអំណត់នោះទេ ។
ទោះជាពេលវេលារបស់ទ្រង់ មិនតែងតែជាពេលវេលារបស់យើងក្តី យើងអាចប្រាកដថាព្រះអម្ចាស់រក្សាសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ ។ ចំពោះអ្នករាល់គ្នាណាដែលឥឡូវនេះមានអារម្មណ៍ថា ទ្រង់ពិបាកទាក់ទង ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ថ្ងៃនោះនឹងមក ដែលយើងទាំងអស់គ្នានឹងឃើញទ្រង់ផ្ទាល់ភ្នែក ។ ដូចជាឥឡូវនេះ គ្មានអ្វីមករារាំងការទតឃើញរបស់ទ្រង់ចំពោះយើងទេ វានឹងគ្មានអ្វីរារាំងការមើលឃើញរបស់យើងចំពោះទ្រង់ដែរ ។ យើងទាំងអស់គ្នានឹងឈរនៅមុខទ្រង់ផ្ទាល់ ។ ដូចជាចៅស្រីរបស់ខ្ញុំ យើងចង់ឃើញព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឥឡូវនេះ ប៉ុន្ដែការជួបជុំពិតប្រាកដរបស់យើងជាមួយនឹងទ្រង់នៅថ្ងៃជំនុំជម្រះនឹងមានអំណរជាង ប្រសិនបើដំបូងយើងធ្វើអ្វីៗដែលធ្វើឲ្យទ្រង់ស្គាល់យើង ក៏ដូចជាយើងស្គាល់ទ្រង់ដែរ ។ នៅពេលយើងបម្រើទ្រង់ យើងក្លាយដូចជាដូចទ្រង់ ហើយយើងមានអារម្មណ៍កាន់តែខិតជិតទ្រង់ ពេលយើងខិតទៅរកថ្ងៃនោះ ជាថ្ងៃដែលគ្មានអ្វីមកបំបាំងការមើលឃើញរបស់យើងឡើយ ។
ការផ្លាស់ទៅកាន់ព្រះនេះ អាចបន្ដ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនថា « ចូរមកទទួលមរតកចុះ គឺជានគរដែលបានរៀបចំទុកសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា តាំងពីកំណើតលោកិយមក » ។7 ហើយបន្ទាប់មក ទ្រង់ប្រាប់យើងពីរបៀប ៖
« ពីព្រោះយើងបានឃ្លាន ហើយអ្នករាល់គ្នាបានឲ្យបរិភោគ យើងបានស្រេក ហើយអ្នករាល់គ្នាបានឲ្យផឹក យើងជាអ្នកដទៃ ហើយអ្នករាល់គ្នាបានទទួលយើង ។
« យើងនៅអាក្រាត ហើយអ្នករាល់គ្នាបានស្លៀកពាក់ឲ្យយើង យើងបានឈឺ ហើយអ្នករាល់គ្នាបានមកសួរយើង ក៏ជាប់គុក ហើយអ្នករាល់គ្នាបានមកឯយើង ។
« នោះពួកមនុស្សសុចរិតនឹងទូលសួរទ្រង់ថា ព្រះអម្ចាស់អើយ តើយើងខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ស្រេកឃ្លាន ហើយបានថ្វាយទ្រង់សោយពីកាលណា ?
« តើយើងខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ជាអ្នកដទៃ ហើយបានទទួលទ្រង់ពីកាលណា ឬ ទ្រង់អាក្រាត ហើយបានបំពាក់ថ្វាយទ្រង់ពីកាលណា ?
« តើយើងខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ឈឺ ឬ ជាប់គុក ហើយបានមកឯទ្រង់ពីកាលណា ?
« នោះស្ដេចនឹងឆ្លើយទៅគេថា យើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើការទាំងនោះដល់អ្នកតូចបំផុតក្នុងពួកបងប្អូនយើងនេះ នោះឈ្មោះថា បានធ្វើដល់យើងដែរ » ។8
នៅពេលយើងធ្វើអ្វីដែលទ្រង់ចង់ឲ្យយើងធ្វើសម្រាប់កូនចៅរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ នោះព្រះអម្ចាស់រាប់វាថាជាសណ្តានចិត្តដល់ទ្រង់ ហើយយើងនឹងមានអារម្មណ៍កាន់តែខិតជិតទៅទ្រង់ ដោយសារយើងមានអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និង ការយល់ព្រមរបស់ទ្រង់ ។ ពេលនោះ យើងក្លាយដូចជាទ្រង់ ហើយយើងនឹងគិតពីថ្ងៃជំនុំជម្រះដោយការប្រមើលដ៏រីករាយ ។
ព្រះពន្លាដែលហាក់ដូចជាលាក់អ្នកពីព្រះ អាចជាការភ័យខ្លាចដល់មនុស្ស ជាជាងការប្រាថ្នាដើម្បីបម្រើអ្នកដទៃ ។ ការជម្រុញតែមួយគត់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺឲ្យជួយមនុស្ស ។ អ្នករាល់គ្នាជាច្រើន ដូចជាខ្ញុំ ដែរ មានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចពេលទៅជិតនរណាម្នាក់ដែលអ្នកបានធ្វើឲ្យខឹង ឬ ដែលបានធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចាប់ ។ យ៉ាងណាក្ដីខ្ញុំបានឃើញព្រះអម្ចាស់បន្ទន់ដួងចិត្តពីពេលមួយទៅពេលមួយ រួមទាំងចិត្តខ្ញុំដែរ ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យទៅរកនរណាម្នាក់សម្រាប់ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីពង្រីកសេចក្ដីស្រឡាញ់ និង ការអភ័យទោស ថ្វីបើអ្នកអាចមានការភ័យខ្លាចក្ដី ។ ខ្ញុំសូមសន្យានឹងអ្នកថា នៅពេលអ្នកធ្វើដូច្នោះ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមកកាន់មនុស្សនោះ និង ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះអ្នក ហើយវាមិនដូចជាមកពីចម្ងាយឆ្ងាយនោះទេ ។ សម្រាប់អ្នក ការលើកទឹកចិត្តផ្ចាញ់នោះ អាចនៅក្នុងគ្រួសារ អាចនៅក្នុងសហគមន៍ ឬ នៅប្រទេសផ្សេងៗ ។
ប៉ុន្ដែប្រសិនបើអ្នកទៅសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីប្រទានពរដល់អ្នកដទៃ ទ្រង់នឹងឃើញ ហើយផ្ដល់រង្វាន់ ។ បើសិនជាអ្នកធ្វើការណ៍នេះញឹកញាប់ល្មម ហើយយូរគួរសមនោះ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ពីការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងលក្ខណៈរបស់អ្នក តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អ្នកមិនត្រឹមតែមានអារម្មណ៍កាន់តែខិតជិតទ្រង់នោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកនឹងថែមទាំងមានអារម្មណ៍ថាអ្នកកាន់តែដូចទ្រង់ខ្លាំងឡើងៗ ។ បន្ទាប់មក នៅពេលអ្នកបានឃើញទ្រង់ ដូចយើងទាំងអស់គ្នានឹងឃើញ វានឹងសម្រាប់អ្នក ដូចវាសម្រាប់មរ៉ូណៃដែរ នៅពេលគាត់បាននិយាយថា ៖ « ហើយឥឡូវនេះ ខ្ញុំសូមលាអ្នករាល់គ្នាសិនហើយ ។ មិនយូរប៉ុន្មានទេ ខ្ញុំនឹងទៅសម្រាកនៅឯស្ថានបរមសុខនៃព្រះ លុះដល់វិញ្ញាណ និង រូបកាយខ្ញុំបានរួមគ្នាវិញ ហើយខ្ញុំនឹងត្រូវចេញមកដោយជោគជ័យកាត់តាមអាកាស ដើម្បីមកជួបអ្នករាល់គ្នា នៅខាងមុខវេទិកាជំនុំជម្រះដ៏គាប់ព្រះទ័យនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមាដែលជាចៅក្រមដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៃមនុស្សរស់ និង មនុស្សស្លាប់ផង ។ អាម៉ែន ។ »9
ប្រសិនបើយើងបម្រើដោយសេចក្ដីជំនឿ ការបន្ទាបខ្លួន និង បំណងប្រាថ្នាមួយដើម្បីធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់ព្រះ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា វេទិកាជំនុំជម្រះនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមានឹងជាថ្ងៃដ៏រីករាយ ។ យើងនឹងឃើញព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់របស់យើង និង បុត្រារបស់ទ្រង់ ដូចដែលពួកទ្រង់ឃើញយើងឥឡូវនេះ -- ដោយភាពច្បាស់លាស់ឥតខ្ចោះ និង ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះ ។ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អាម៉ែន ។