ការប្រោសលោះ
ដោយ អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន
នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
ដរាបណា យើងដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ យើងស្វែងរកការចូលរួម ហើយជួយក្នុងកិច្ចការប្រោសលោះរបស់ទ្រង់ ។
កាលពីសម័យអាណានិគមនិយម តម្រូវការសម្រាប់អ្នកធ្វើការនៅអាមេរិកមានទំហំធំ ។ អំឡុងទសវត្សរ៍ទី 18 និង ដើមសតវត្សរ៍ទី19 ជនអន្តោប្រវេសន៍ដែលមានសមត្ថភាពត្រូវបានគេជួលឲ្យធ្វើការនៅ ចក្រភព អង់គ្លេស អាល្លឺម៉ង់ និង ប្រទេសប៉ែកអឺរ៉ុបផ្សេងទៀត តែជនជាច្រើនដែលចង់ទៅខ្វះលទ្ធភាពសម្រាប់ថ្លៃធ្វើដំណើរ ។ ជាធម្មតា ជនទាំងនេះបានធ្វើដំណើរក្រោមកិច្ចសន្យាមួយដោយសន្យាថាពួកគេធ្វើការពេលពួកគេទៅដល់ទីនោះ ក្នុងរយៈពេលជាក់លាក់មួយដោយមិនយកប្រាក់កម្រៃ សម្រាប់ជាការបង់សងការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេ ។ អ្នកផ្សេងទៀតបានមកដោយសន្យាថា គ្រួសារដែលនៅអាមេរិកនឹងបង់ថ្លៃធ្វើដំណើរពួកគេពេលមកដល់ តែបើវាពុំបានកើតឡើង ជនចំណូលថ្មីនោះមានកាតព្វកិច្ចបង់សងថ្លៃនោះខ្លួនឯងដោយការធ្វើការមិនយកប្រាក់កម្រៃ ។ ពាក្យដែលត្រូវបានគេប្រើដើម្បីពិពណ៌នាជនអន្តោប្រវេសន៍ដែលមានកិច្ចសន្យាទាំងនេះគឺ « ពួកអ្នកបង់ប្រាក់រំលោះ » ។ ពួកគេត្រូវបង់រំលោះថ្លៃធ្វើដំណើរពួកគេ ដើម្បីទិញយកសេរីភាពរបស់ខ្លួន ដោយការធ្វើការ ។1
ក្នុងចំណោមងារដ៏សំខាន់បំផុតរបស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺព្រះប្រោសលោះ ។ ដូចដែលបានបង្ហាញក្នុងដំណើររឿងខ្លីរបស់ខ្ញុំពីជនអន្តោប្រវេសន៍ « ពួកអ្នកបង់ប្រាក់រំលោះ » ពាក្យប្រោសលោះមានន័យថាការបង់សងលើកាតព្វកិច្ច ឬ បំណុលមួយ ។ ប្រោសលោះក៏អាចមានន័យផងដែរថា សង្គ្រោះ ឬ ធ្វើឲ្យមានសេរីភាពដោយការបង់ប្រាក់លោះ ។ បើជនម្នាក់ធ្វើខុស រួចហើយផ្លាស់ប្ដូរ ឬ កែប្រែ នោះយើងនិយាយថាគាត់ប្រោសលោះខ្លួនឯង ។ អត្ថន័យនីមួយៗ បង្ហាញពីផ្នែកខុសគ្នានៃការប្រោសលោះដ៏ធំ ដែលបានធ្វើឡើងដោយ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមរយៈដង្វាយធួនទ្រង់ រួមមាន « ការប្រោសលោះពីបាប និង ការដាក់ទោស ដោយពលិកម្មមួយដែលធ្វើឡើងសម្រាប់ពួកអ្នកមានបាប » ជាពាក្យក្នុងវចនានុក្រម ។2
ការប្រោសលោះរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានពីរផ្នែក ។ ទីមួយ វាធ្វើឲ្យធួនសម្រាប់អំពើរំលងរបស់ អ័ដាម និង ការធ្លាក់របស់មនុស្សដោយយកឈ្នះលើអ្វីដែលត្រូវបានគេហៅថាឥទ្ធិពលផ្ទាល់នៃការធ្លាក់ ---ជាការស្លាប់ខាងរូបកាយ និង ខាងវិញ្ញាណ ។ ការស្លាប់ខាងរូបកាយត្រូវបានគេយល់យ៉ាងច្បាស់ រីឯការស្លាប់ខាងវិញ្ញាណជាការបំបែកមនុស្សចេញពីព្រះ ។ ក្នុងពាក្យសម្ដីរបស់ប៉ុល « ព្រោះដូចជាគ្រប់មនុស្សទាំងអស់បានត្រូវស្លាប់ក្នុងលោកអ័ដាមជាយ៉ាងណា នោះគ្រប់គ្នាក៏នឹងបានប្រោសឲ្យរស់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងនោះដែរ » ( កូរិនថូសទី 1 15:22 ) ។ ការប្រោសលោះពីការស្លាប់ខាងរូបកាយ និង វិញ្ញាណនេះគឺសម្រាប់មនុស្សទូទៅដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ ។3
កត្តាទីពីរ នៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺ ការប្រោសលោះពីអ្វីដែលអាចហៅថា ជាលទ្ធផលប្រយោលនៃការធ្លាក់ ---ជាអំពើបាបយើងដែលផ្ទុយពីអំពើរំលងរបស់ អ័ដាម ។ ដោយគុណធម៌នៃការធ្លាក់ យើងបានកើតនៅក្នុងពិភពរមែងស្លាប់មួយដែលអំពើបាបបានរីករាលដាល --- ដែលជាការមិនគោរពដល់ក្រឹត្យវិន័យដែលព្រះបានដាក់ ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលពីយើងទាំងអស់គ្នាថា ៖
« ម្ល៉ោះហើយ កាលណាគេចាប់ផ្ដើមធំឡើង នោះអំពើបាបក៏កើតមានក្នុងចិត្តគេដែរ ហើយពួកគេភ្លក់នូវសេចក្ដីល្វីងជូរចត់ ប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេអាចចេះឲ្យតម្លៃដល់របស់ល្អ ។
« ហើយគឺត្រូវបានប្រទានដល់ពួកគេឲ្យចេះដឹងខុសត្រូវ ហេតុដូច្នោះហើយ ទើបពួកគេជាភ្នាក់ងារចំពោះខ្លួនឯង » ( ម៉ូសេ 6:55–56 ) ។
ដោយសារយើងមានទំនួលខុសត្រូវ ហើយធ្វើការជ្រើសរើស នោះការប្រោសលោះពីអំពើបាបយើងគឺមានលក្ខខណ្ឌ ---ជាលក្ខខណ្ឌឲ្យមានការសារភាព និង ការលះបង់អំពើបាប ហើយងាកមករកជីវិតមួយបរិសុទ្ធ ឬ និយាយម្យ៉ាងទៀតថា ជាលក្ខខណ្ឌឲ្យមានការប្រែចិត្ត ( សូមមើល គ. និង ស. 58:43 ) ។ ព្រះអម្ចាស់បញ្ជាថា « ហេតុដូច្នោះហើយ ចូរបង្រៀនកូនចៅអ្នកថា មនុស្សទាំងអស់នៅគ្រប់ទិសទីត្រូវតែប្រែចិត្ត បើពុំនោះសោតទេ ពួកគេពុំអាចគ្រងនគរព្រះទុកជាមរតកបានឡើយ ត្បិតគ្មានអ្វីដែលមិនស្អាតអាចអាស្រ័យនៅទីនោះ ឬ នៅក្នុងវត្តមានរបស់ទ្រង់បានឡើយ » ( ម៉ូសេ 6:57 ) ។
ការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី និង ការឈឺចាប់ទ្រង់លើឈើឆ្កាង ប្រោសលោះយើងពីអំពើបាប ដោយបំពេញសេចក្ដីត្រូវការនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌មកលើយើង ។ ទ្រង់លាតសន្ធឹងក្ដីមេត្តា ហើយអត់ទោសដល់ជនដែលប្រែចិត្ត ហើយធ្វើឲ្យពួកគេបរិសុទ្ធ ។ ដង្វាយធួនក៏បំពេញនូវបំណុលនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌របស់យើង ដោយការព្យាបាល ហើយសងដល់យើងនូវរាល់ការរងទុក្ខ ដែលទ្រាំទ្រទាំងគ្មានកំហុស ។ « ត្បិតមើលចុះ ទ្រង់រងទុក្ខការឈឺចាប់នៃមនុស្សលោកទាំងអស់ មែនហើយ គឺការឈឺចាប់របស់សត្វលោកសព្វសារពើដែលរស់នៅទាំងប្រុសទាំងស្រី និង ក្មេងៗដែលជាគ្រួសារនៃលោកអ័ដាម » ( នីហ្វៃទី 2 9:21 សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា 7:11–12) ។4
ដរាបណា យើងដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ យើងស្វែងរកការចូលរួម ហើយជួយក្នុងកិច្ចការប្រោសលោះរបស់ទ្រង់ ។ ដោយចាប់ផ្ដើមពីគ្រួសារយើង ការបម្រើដ៏ធំបំផុតដែលយើងអាចធ្វើចំពោះអ្នកដទៃនៅក្នុងជីវិតនេះ គឺជាការនាំពួកគេមកឯ ព្រះគ្រីស្ទតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿ និង ការប្រែចិត្ត ដូច្នេះពួកគេអាចទទួលបានការប្រោសលោះរបស់ទ្រង់ ---ជាក្ដីសុខសាន្ត និង អំណរនៅពេលនេះ និង អមតភាព ព្រមទាំងជីវិតអស់កល្បនៅលោកខាងមុខ ។ កិច្ចការនៃអ្នកផ្សាយសាសនាយើង គឺជាការសម្ដែងឲ្យឃើញមួយដ៏អស្ចារ្យពីក្ដីស្រឡាញ់ សម្រាប់ការប្រោសលោះនៃព្រះអម្ចាស់ ។ ក្នុងនាមជាសារទូតដែលមានសិទ្ធិអំណាចពីទ្រង់ ពួកគេផ្ដល់នូវពរជ័យដែលប្រៀបផ្ទឹមពុំបាននៃក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការប្រែចិត្ត បុណ្យជ្រមុជទឹក និង អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយបើកផ្លូវសម្រាប់ការកើតជាថ្មីខាងវិញ្ញាណ និង ការប្រោសលោះ ។
យើងក៏អាចជួយក្នុងការប្រោសលោះរបស់ព្រះអម្ចាស់ សម្រាប់ជនដែលបានចែកឋានដែរ ។ « ពួកអែលឌើរ ដែលស្មោះត្រង់ នៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ គឺកាលពួកគេចាកចេញពីជីវិតនេះទៅ នោះគេនៅតែបន្តការងារគេក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីការប្រែចិត្ត និង សេចក្ដីប្រោសលោះតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយនៃព្រះ នៅក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលនៅក្នុងសេចក្ដីងងឹត និង នៅក្រោមចំណងនៃអំពើបាប នៅស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ដ៏ធំ » ( គ. និង ស. 138:57 ) ។ ដោយដោយសារប្រយោជន៍នៃពិធីការជំនួសដែលយើងធ្វើឲ្យពួកគាត់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៃព្រះ ទោះជាជនស្លាប់ក្នុងអំពើបាបក៏អាចមានសេរីភាពដែរ ។5
ខណៈដែលកត្តាដ៏សំខាន់បំផុតនៃការប្រោសលោះទាក់ទងនឹងការប្រែចិត្ត និង ការអភ័យទោស នោះក៏មានការអនុវត្តខាងរូបកាយមួយដ៏សំខាន់ផងដែរ ។ ព្រះយេស៊ូវ ត្រូវបានគេលើកឡើងថា ទ្រង់ចេញទៅធ្វើការល្អ ( សូមមើល កិច្ចការ 10:38 ) រួមមានទាំងការព្យាបាលអ្នកឈឺ និង អ្នកពិការ ការផ្ដល់អាហារដល់ក្រុមមនុស្សស្រេកឃ្លាន និង ការបង្រៀនតាមវិធីដ៏វិសេស ។ « ដូចជាកូនមនុស្សបានមក មិនមែនឲ្យគេបម្រើលោកទេ គឺនឹងបម្រើគេវិញ ហើយនិងឲ្យជីវិតខ្លួនទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សជាច្រើនផង » ( ម៉ាថាយ 20:28 )។ សូមឲ្យយើងធ្វើដូចគ្នានេះដែរ ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ចេញទៅធ្វើការល្អតាមគំរូរបស់លោកចៅហ្វាយសម្រាប់ការប្រោសលោះ ។
កិច្ចការប្រោសលោះបែបនេះមានន័យថា ការជួយមនុស្សដោះស្រាយបញ្ហាពួកគេ ។ វាមានន័យថាការធ្វើជាមិត្តនឹងអ្នកក្រ និង អ្នកទន់ខ្សោយ ជួយសម្រាលទុក្ខ កែពីខុសមកត្រូវ ការពារសេចក្ដីពិត ពង្រឹងមនុស្សជំនាន់ក្រោយ និង ការធ្វើឲ្យមានសន្តិសុខ និង សុភមង្គលក្នុងផ្ទះ ។ កិច្ចការប្រោសលោះរបស់យើងនៅលើផែនដី ភាគច្រើនការជួយអ្នកដទៃឲ្យរីកចម្រើន ហើយសម្រេចបានក្ដីសង្ឃឹម និង ក្ដីប្រាថ្នាសុចរិតរបស់គេ ។
មានគំរូមួយនៅក្នុងប្រលោមលោកបុរាណរបស់ វិកទ័រ អ៊ុយហ្កូ ដែលមានចំណងជើងថា ឡេ ម៊ីសេរាប្លឹស៍ ទោះវាជារឿងប្រលោមលោកក្ដី ក៏វាតែងដក់ក្នុងចិត្តខ្ញុំ ហើយបំផុសគំនិតខ្ញុំជានិច្ច ។ នៅដើមដំណើររឿងនេះ ប៊ីស្សព ប្យៀងវឺនុយ បានឲ្យអាហារ និង កន្លែងសម្រាកមួយយប់ដល់បុរសគ្មានទីជម្រកម្នាក់ឈ្មោះ ហ្សង់ វ៉ាល់ហ្សង់ ដែលទើបត្រូវបានគេដោះលែងពីការជាប់ឃុំឃាំងរយៈពេល 19 ឆ្នាំ ដោយការលួចនំប៉័ងមួយដុំដើម្បីឲ្យកូនរបស់បងស្រីខ្លួន ដែលស្រេកឃ្លានបរិភោគ ។ វ៉ាល់ហ្សង់ បានតបស្នងចិត្តសប្បុរសរបស់ប៊ីស្សព ប្យៀងវឺនុយ ទាំងជូរចត់ ដោយការលួចយកវត្ថុធ្វើពីប្រាក់របស់គាត់ ។ ក្រោយមកដោយសង្ស័យ ប៉ូលីសបានឃាត់ខ្លួនគាត់ទុក វ៉ាល់ហ្សង់បានប្រកែកថាវត្ថុប្រាក់នោះជាអំណោយគេឲ្យគាត់ទេ ។ ពេលប៉ូលីសនាំខ្លួនគាត់ទៅផ្ទះរបស់ប៊ីស្សពវិញ នោះប៊ីស្សព ប្យៀងវឺនុយ បានធ្វើឲ្យ វ៉ាល់ហ្សង់ ភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ដោយពោលដូចគ្នាពីដំណើររឿងគាត់ ហើយថែមទាំងនិយាយល្អទៀតថា « ‹ មែនហើយ ! ខ្ញុំថែមទាំងឲ្យជើងទ្រទានអ្នកទៀតផង ដែលវាធ្វើពីប្រាក់ ដូចជាវត្ថុទាំងនោះដែរ ហើយវាមានតម្លៃពីររយហ្វ្រង់ ។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនយកវាទៅជាមួយចានរបស់អ្នកផង ? ›
ប៊ីស្សពបានដើរទៅរកគាត់ ហើយនិយាយដោយស្រទន់ថា ៖
« មិនត្រូវភ្លេចថាអ្នកបានសន្យានឹងខ្ញុំ ថានឹងប្រើប្រាក់នេះធ្វើជាមនុស្សស្មោះត្រង់ម្នាក់ឲ្យសោះ › ។
« ហ្សង់ វ៉ាល់ហ្សង់ ជាអ្នកដែលមិនបានធ្វើការសន្យានេះបានឈរទាំងងឿងឆ្ងល់ ។ ប៊ីស្សពនោះបានបន្តទៀតថា ៖
« ‹ ហ្សង់ វ៉ាល់ហ្សង់ ប្អូនប្រុសសម្លាញ់ខ្ញុំអើយ ៖ សូមអ្នកឈប់ធ្វើអំពើអាក្រក់ទៀតទៅ តែត្រូវធ្វើល្អវិញ ។ វាជាព្រលឹងអ្នកទេ ដែលខ្ញុំទិញឲ្យអ្នក ។ ខ្ញុំបានដកវាចេញពីគំនិតដ៏ងងឹតងងុល និង ពីការដាក់ទោស ហើយខ្ញុំឲ្យវាទៅព្រះ ! › »
ពិតណាស់ ហ្សង់ វ៉ាល់ហ្សង់ បានក្លាយជាមនុស្សថ្មី ជាជនស្មោះត្រង់ ហើយជួយដល់មនុស្សជាច្រើន ។ ក្នុងជីវិតគាត់ គាត់បានរក្សាទុកជើងទ្រទានទាំងពីរនោះ ដើម្បីរំឭកគាត់ថា ជីវិតគាត់បានត្រូវបានប្រោសលោះចំពោះព្រះហើយ ។6
ការប្រោសលោះខាងលោកិយមួយចំនួន កើតមានដោយការធ្វើការរួមគ្នា ។ វាជាហេតុផលមួយដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្កើតព្រះវិហារមួយឡើង ។ ការត្រូវបានរៀបចំឡើងជាកូរ៉ុម និង អង្គការជំនួយ និង នៅក្នុងស្តេក វួដ និង សាខា យើងពុំមែនត្រឹមតែអាចបង្រៀន ហើយលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងដំណឹងល្អនោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏អាចស្នើសុំជំនួយពីមនុស្ស និង ធនធាននានាដើម្បីប្រឈមនឹងកិច្ចការដែលត្រូវការក្នុងជីវិត ។ ក្រុមមនុស្សដែលធ្វើអ្វីតែឯង ឬ ធ្វើសម្រាប់គោលបំណងពិសេសមួយ មិនអាចផ្ដល់ជំនួយគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គដ៏ធំជានិច្ចបាននោះទេ ។ ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងជាសមាគមមួយនៃពួកបរិសុទ្ធដែលបានបង្កើតឡើង ដើម្បីជួយប្រោសលោះដល់សេចក្ដីត្រូវការនៃពួកបរិសុទ្ធដទៃទៀត និង អ្នកផ្សេងទៀតឲ្យបានច្រើនទូទាំងសកលលោក តាមដែលយើងអាចធ្វើទៅបាន ។
ដោយសារកិច្ចការមនុស្សធម៌របស់យើងកាលពីឆ្នាំមុនលើកឡើងដោយ អ៊ែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក មានមនុស្ស 890,000 នាក់ ក្នុង 36 ប្រទេស មានទឹកស្អាត មានមនុស្ស 70,000 នាក់ ក្នុង 57 ប្រទេសបានទទួលរទេះរុញសម្រាប់ជនពិការ មានមនុស្ស 75,000 នាក់ ក្នុង 25 ប្រទេស មានភ្នែកមើលច្បាស់ជាងមុន ហើយមានមនុស្សក្នុង 52 ប្រទេស បានទទួលគ្រឿងបរិក្ខាជំនួយក្រោយពីមានគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិ ។ ដោយចូលរួមជាមួយអ្នកដទៃ សាសនាចក្របានជួយចាក់ថ្នាំបង្ការដល់កុមារប្រមាណជា 8 លាននាក់ ហើយបានជួយពួកសាសន៍ ស៊ីរី នៅជំរំជនភៀសខ្លួនក្នុង ប្រទេស តួកគី ឡាបាណន់ និង យ័រដាន់ ជាមួយនឹងគ្រឿងបរិក្ខរចាំបាច់សម្រាប់ជីវិត ។ ក្នុងពេលដូចគ្នានោះដែរ សមាជិកសាសនាចក្រដែលខ្វះខាត បានទទួលជំនួយសុខុមាលភាពពីដង្វាយតមអាហារ និង ផ្នែកផ្សេងទៀតរាប់លានដុល្លារក្នុងឆ្នាំ 2012 ។ សូមអរគុណចំពោះសន្តនចិត្តដ៏ល្អរបស់អ្នក ។
ការណ៍ទាំងអស់នេះ មិនបានរួមបញ្ចូលទង្វើសប្បុរស និង ការគាំទ្ររបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ដូចជា ---អំណោយខាងអាហារ សំលៀកបំពាក់ ប្រាក់ ការមើលថែ ព្រមទាំងការលួងលោម និង ក្ដីមេត្តារាប់ពាន់ប្រភេទទៀត ដែលយើងអាចចូលរួមក្នុងកិច្ចការប្រោសលោះដូចជាព្រះគ្រីស្ទនៅឡើយទេ ។ កាលពីក្មេង ខ្ញុំបានឃើញទង្វើម្ដាយខ្ញុំប្រោសលោះស្ត្រីម្នាក់ដែលខ្វះខាត ។ ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ កាលកូនៗគាត់នៅតូចៗ ម្ដាយខ្ញុំបានទទួលការវះកាត់មួយដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ដែលហៀបនឹងបាត់ជីវិត ហើយបានសម្រាកនៅមួយកន្លែងស្ទើរគ្រប់ពេលជិតមួយឆ្នាំ ។ ក្នុងពេលនោះ សមាជិកគ្រួសារ និង វួដបានជួយម្ដាយខ្ញុំ និង គ្រួសារ ។ សម្រាប់ជំនួយបន្ថែមទៀត ប្រធានសមាគមសង្គ្រោះក្នុងវួដ បងស្រី អាប្រាហាំ បានណែនាំឲ្យឪពុកម្ដាយខ្ញុំជួលស្ត្រីម្នាក់ក្នុងវួដ ដែលត្រូវការការងារយ៉ាងខ្លាំង ។ ខណៈដែលរំឭកឡើងវិញពីរឿងនេះ ខ្ញុំនឹងប្រើឈ្មោះប្រឌិត សារ៉ា និង អានី សម្រាប់ស្ត្រីនោះ និងកូនស្រីគាត់ ។ នេះគឺជាដំណើររឿងរបស់ម្ដាយខ្ញុំ ៖
« ខ្ញុំនៅចាំយ៉ាងច្បាស់ដូចជាវាទើបនឹងកើតឡើងកាលពីម្សិលមិញអញ្ចឹង ។ កាលខ្ញុំសម្រាកនៅលើគ្រែ បងស្រី អាប្រាហាំ បាននាំ សារ៉ា មកនៅមាត់ទ្វារបន្ទប់ ។ ខ្ញុំខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ។ មនុស្សដែលឈរនៅទីនោះ គឺមិនគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍សោះ ---ស្គមស្លេកស្លាំង សក់កន្ទ្រើង ស្មាមូល មុខឱនមើលទៅឥដ្ឋ ។ នាងពាក់អាវនៅផ្ទះដ៏ចាស់មួយដែលធំជាងខ្លួន ។ នាងមិនងើបមុខសោះ ហើយនិយាយតិចៗធ្វើឲ្យខ្ញុំស្ដាប់នាងមិនបាន ។ នៅពីក្រោយខ្នងនាងមនក្មេងស្រីតូចម្នាក់អាយុប្រហែល 3 ឆ្នាំ ។ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅជាមួយនឹងក្មេងស្រីនេះ ? ក្រោយពីគេបានចេញពីបន្ទប់ ខ្ញុំបានយំហើយយំទៀត ។ ខ្ញុំត្រូវការជំនួយពុំមែនយកបញ្ហាមកបន្ថែមទៀតនោះទេ ។ បងស្រី អាប្រាហាំ នៅជាមួយនាងមួយសន្ទុះ ហើយមិនយូរប៉ុន្មានពួកគេបានជូតសម្អាតផ្ទះយ៉ាងស្អាត ហើយបានរៀបចំអាហារខ្លះ ។ បងស្រី អាប្រាហាំ សុំខ្ញុំឲ្យសាកល្បងពីរបីថ្ងៃសិន ដោយសារក្មេងស្រីនេះជួបវិបត្តិជាច្រើន ហើយត្រូវការជំនួយ ។
« លុះព្រឹកស្អែកឡើង ពេល សារ៉ា មកដល់ ខ្ញុំបានឲ្យនាងមកក្បែរគ្រែ ដើម្បីខ្ញុំអាចស្ដាប់នាងបាន ។ នាងបានសួរថា តើខ្ញុំចង់ឲ្យនាងធ្វើអ្វី ។ រួចខ្ញុំក៏ប្រាប់នាងថា ‹ រឿងដ៏សំខាន់ គឺកូនប្រុសខ្ញុំ សូមចំណាយពេលនឹងពួកគេ អានសៀវភៅឲ្យគេស្ដាប់ ---ពួកគេសំខាន់ជាងផ្ទះនេះទៅទៀត › ។ នាងពូកែធ្វើម្ហូប និងរៀបចំផ្ទះយ៉ាងស្អាត បោកខោអវរួច ហើយនាងបានធ្វើល្អចំពោះកូនប្រុសខ្ញុំ ។
« ជាច្រើនសប្ដាហ៍មក ខ្ញុំបានរៀនពីដំណើររឿងរបស់ សារ៉ា ។ [ ដោយសារនាងពិបាកស្ដាប់ ទើបនាងរៀនមិនពូកែ ហើយនៅទីបំផុតក៏ឈប់រៀន ។ នាងបានរៀបការនឹងបុរសប្រមឹកម្នាក់តាំងពីក្មេង ។ អានី បានកើតមក ហើយបានក្លាយជាអំណរក្នុងជីវិតរបស់ សារ៉ា ។ នាយប់មួយក្នុងរដូវរងា ស្វាមីនាងបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញទាំងស្រវឹង ហើយបានបង្ខំ សារ៉ា និង អានី ចូលក្នុងឡានទាំងសំលៀកបំពាក់ដេកយប់ រួចហើយបានដាក់ពួកគេចោលនៅដងមហាវិថីមួយ ។ ពួកគេមិនដែលឃើញគាត់ទៀតឡើយ ។ សារ៉ា និង អានី បានដើរដោយជើងទទេចម្ងាយពីរបីគីឡូម៉ែត្រទៅផ្ទះម្ដាយនាងទាំងរងា ] ។ ម្ដាយនាងបានយល់ព្រមឲ្យពួកគេស្នាក់នៅ ដោយឲ្យធ្វើកិច្ចការផ្ទះ និង ចម្អិនអាហារ ព្រមទាំងមើលថែប្អូនប្រុសស្រីនាងដែលរៀននៅវិទ្យាល័យ ។
« យើងបាននាំ សារ៉ា ទៅជួបពេទ្យផ្នែកត្រចៀក ហើយនាងបានទទួលឧបករណ៍ជំនួយការស្ដាប់ ។... យើងបាននាំនាងចូលរៀនសាលាសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យ ហើយនាងបានទទួលសញ្ញាប័ត្រថ្នាក់វិទ្យាល័យ ។ នាងបានទៅរៀនពេលយប់ ហើយក្រោយមកបានបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ហើយបានធ្វើជាគ្រួបង្រៀន ។ នាងបានទិញផ្ទះតូចមួយ ។ អានី បានរៀបការក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយមានកូនពីរនាក់ ។ ទីបំផុត សារ៉ា បានធ្វើការវះកាត់ត្រចៀកនាង ហើយអាចស្ដាប់ឮយ៉ាងល្អ ។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមកទៀត នាងបានចូលនិវត្តន៍ ហើយបម្រើបេសកកម្ម ...។ ជារឿយៗ សារ៉ា បានអរគុណយើង ហើយបាននិយាយថានាងបានរៀនច្រើនណាស់ពីខ្ញុំ ជាពិសេសពេលខ្ញុំប្រាប់នាងថា កូនប្រុសខ្ញុំសំខាន់ជាងផ្ទះនោះ ។ នាងនិយាយថា វាបានបង្រៀននាងឲ្យធ្វើដូចគ្នាចំពោះ អានី ។ … សារ៉ា ជាស្ត្រីដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ » ។
ក្នុងនាមជាសិស្ស ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងគួរធ្វើឲ្យអស់ពីលទ្ធភាពដើម្បីប្រោសលោះអ្នកដទៃពីការរងទុក្ខ និង បញ្ហានានា ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ការបម្រើដ៏ធំបំផុតរបស់យើងសម្រាប់ការប្រោសលោះ គឺដើម្បីនាំពួកគេទៅរកព្រះគ្រីស្ទ ។ បើគ្មានការប្រោសលោះពីការស្លាប់ និង អំពើបាបរបស់ទ្រង់ទេ នោះយើងមានតែដំណឹងល្អនៃយុត្តិធម៌ខាងសង្គមប៉ុណ្ណោះ ។ ការណ៍នោះអាចផ្ដល់ជំនួយ និង ការស្រុះស្រួលគ្នាខ្លះៗក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន តែវាគ្មានអំណាចដើម្បីទាញយកភាពយុត្តិធម៌ដ៏ឥតខ្ចោះ និង ក្ដីមេត្តាដ៏គ្មានទីបំផុតចុះមកពីស្ថានសួគ៌បានឡើយ ។ ការប្រោសលោះដ៏ធំបំផុតគឺនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយមានតែទ្រង់ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំសូមទទួលស្គាល់ទ្រង់ជាព្រះប្រោសលោះដោយរាបសា និង ដោយការដឹងគុណ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។