Ang Panimalay: Ang Eskwelahan sa Kinabuhi

Sa dihang mipauli ko gikan sa akong misyon, nahimamat nako ang matahum nga batan-ong babaye nga taas og itom nga buhok hangtud sa iyang hawak. Duna siyay nindot nga dakong malulot nga mga mata ug makatakod nga pahiyom. Nadani ko niya sa unang higayon nga nakita nako siya.

Ang akong asawa dunay tumong nga magminyo sa templo, bisan kaniadto ang pinakaduol nga templo biyahion pa og kapin sa mga 4,000 ka milya (6,400 km).

Ang among sibil nga kaminyoon malipayon ug masulub-on, kay naminyo kami nga dunay kinutuban. Ang opisyal misulti sa mga pulong “Ug karon ako modeklarar kaninyo nga bana ug asawa,” apan human dayon niana, siya misulti, “hangtud sa kamatayon kamo magbulag.”

Mao nga nagsakripisyo mi aron makapalit og tiket padulong ra ngadto sa Templo sa Mesa Arizona.

Didto sa templo, samtang nagluhod mi sa altar, ang awtorisado nga sulugoon misulti sa mga pulong nga akong gihandom, nga nagdeklarar namo nga bana ug asawa alang sa karon ug sa tibuok kahangturan.

Usa ka higala midala kanamo sa Sunday School. Atol sa miting mibarug siya og gipaila kami ngadto sa klase. Pagkahuman sa miting, usa ka brother miduol nako ug milamano nako, nagbilin og 20 dolyares sa akong kamot. Sa wala madugay, laing brother miduol usab nako, ug sa akong ka surprisa, mibilin sab siya og kwarta sa akong kamot. Gitan-aw nako ang akong asawa, kinsa didto sa pikas bahin sa kwarto, ug misinggit, “Blanquy, lamanoha ang tanan!”

Sa wala madugay diha na mi igo nga kwarta aron makapauli sa Guatemala.

“Sa celestial nga himaya adunay tulo ka mga langit o mga ang-ang;

“Ug aron makabaton sa labing taas, ang tawo kinahanglan mosulod ngadto niini nga kapunongan sa pagkapari.”¹

Usa sa mga motto sa akong asawa mao ang “Aron magkalalis, kinahanglan ka og duha ka tawo, ug dili gayud ko mahimong usa niini.”

Ang Ginoo klarong mihulagway sa mga hiyas nga mogiya sa atong pagpakigsandurot sa uban. Kini mao ang pagdani, pagka-mainantuson, kalumo, kaaghup, ug tiunay nga paghigugma.²

Ang pisikal nga pag-abuso diha sa pamilya nagkagamay diha sa uban nga katilingban, ug nalipay kita niana. Hinoon, layo pa kaayo kita sa pagwagtang sa emosyonal nga pag-abuso. Ang kadaot nga mahatag niini nga matang sa abuso magpabilin sa atong alimpatakan, makasamad sa atong personalidad, makapugas og kasilag sa atong mga kasingkasing, makapaubos sa atong pagtan-aw sa kaugalingon, ug makahatag nato og kahadlok.

Ang pag-apil sa seremonya sa celestial nga kaminyoon dili pa igo. Kinahanglan usab kitang magpuyo og celestial nga kinabuhi.

Kini ang laing motto sa akong asawa nga hisgutan kanunay.

Ang Manluluwas nakasabut sa importansya sa sagradong musika. Human Niya nahimo ang Pagpalabay uban sa Iyang mga disipulo ang kasulatan nag-ingon, “Ug sa nakaawit silag usa ka awit, nangadto sila sa Bungtod sa mga Oliva.”³

Ug sa pagpamulong pinaagi kang Propeta Joseph, Siya miingon “Kay ang akong kalag mahimuot sa awit sa kasingkasing; oo, ang awit sa mga matarung mao ang usa ka pag-ampo ngari kanako, ug pagatubagon uban sa usa ka panalangin diha sa ilang mga ulo.”⁴

Makapatandog ang pagpaminaw sa awit sa mga bata kinsa gitudloan sa iyang mga ginikanan sa pag-awit sa, “Ako Anak sa Dios.”⁵

Ang mga pulong nga “Gihigugma ko ikaw,” “Salamat kaayo nimo,” ug “Pasayloa ko” sama sa haplas sa kalag. Makapausab kini sa mga luha ngadto sa kalipay. Makahatag kini og kahupayan ngadto sa nagmasulub-on nga kalag, ug kini nagmatuod sa malumo nga pagbati sa atong kasingkasing. Sama sa mga tanom nga malawos kon kulang sa bililhong tubig, ang atong gugma magkaawop ug mamatay kon dili nato gamiton ang mga pulong ug mga buhat sa paghigugma.

Nahinumdom ko sa mga adlaw sa dihang mopadala kita og mga sulat pinaagi sa post office o giunsa nato sa pagtigum og sensilyo aron ibayad sa pagtawag sa atong mga minahal sa telephone booth o giunsa nato sa pagdrowing ug pagsulat ang mga balak diha sa usa ka papel.

Karon ingon og sama na lang kini sa usa ka butang sa museyo!

Ang teknolohiya karong panahona nagtugot nato sa paghimo og katingalahan. Pagkasayon mopadala og text message sa gugma ug pasalamat! Buhaton kini pirme sa kabatan-onan. Naghunahuna ko kon kini ug ubang nindot nga binuhatan magpadayon ba kaha kon maestablisar na ang atong panimalay. Usa sa labing bag-o nga mga text message nga akong nadawat sa akong asawa mabasa nga: “Usa ka gakus sama sa langit, usa ka halok sama sa adlaw, ug usa ka kagabhion sama sa bulan. Malipayong adlaw, gihigugma ko ikaw.”

Dili nako kapugngan nga mobati nga ako atua sa langit kon makadawat ko og mensahe sama niini.

Ang atong Langitnong Amahan usa ka hingpit nga ehemplo sa pagpadayag og gugma. Dihang Iyang gipresentar ang Iyang Anak, migamit Siya sa mga pulong nga “Kini mao ang akong Anak nga pinalangga, kaniya may kalipay ako.”⁶

Mapuno ako sa emosyon kon akong makita ang akong asawa nga magbasa sa Basahon ni Mormon kada adlaw. Sa iyang pagbuhat sa ingon, akong mabati ang iyang pagpamatuod sa pagkakita lamang sa iyang kalipay samtang siya magbasa sa mga tudling nga nagpamatuod sa misyon sa Manluluwas.

Pagkamaalamon sa mga pulong sa atong Manluluwas: “Kamo nagasusi sa mga kasulatan, kay nagahunahuna man kamo nga pinaagi niini makakaplag kamo sa kinabuhing dayon: ngani kini mao ang nagapanghimatuod mahitungod kanako.”⁷

Nadasig niini, akong giingnan ang akong apo nga si Raquel, kinsa bag-o lang nakat-on sa pagbasa, “Unsay imong ikasulti mahitungod sa paghimo og tumong sa pagbasa sa Basahon ni Mormon?”

Ang iyang tubag mao, “Apan, Lolo, lisud kaayo na. Baga kana nga libro.”

Dayon gihangyo nako siya sa pagbasa kanako og usa ka pahina. Nagkuha ko og stopwatch ug giorasan ang iyang pagbasa. Miingon ko, “Miabut ka lang og tulo ka minuto, ug ang libro dunay 642 ka mga pahina, mao nga kinahanglan ka og 1,926 ka minuto.”

Nakapahadlok hinoon niya kini, mao nga akong gibahin sa 60 ka minuto ug giingnan siya nga 32 ka oras ra ang pagbasa niini—wala kaabut og usa ka adlaw ug tunga!

Dayon siya miingon nako, “Sayon ra kaayo na, Lolo.”

Sa katapusan, si Raquel, ang iyang igsoon nga si Esteban, ug ang among ubang mga apo migahin og mas taas pa niini nga oras tungod kay kini usa ka libro nga kinahanglang basahon uban sa espiritu sa pag-ampo ug pamalandong.

Sa paglabay sa panahon, kon mahimuot na kita sa mga kasulatan, makasulti kita sama sa Salmista: “Pagkatam-is gayud sa imong mga pulong sa akong pagtilaw, oo, labing matam-is pa kay sa dugos sa akong ba-ba!”⁸

Nahinumdom ko nga sa dihang nahimo kong returned missionary, ug makugihong nakasiksik sa mga kasulatan, nagtuo ko nga nasayud na ko sa tanan. Sa dihang managtrato pa mi, si Blanquy ug ako magdungan sa pagtuon sa kasulatan. Akong gigamit ang akong mga sulat ug mga pakisayran sa pagpakigbahin sa akong kahibalo sa ebanghelyo uban kaniya. Human kami maminyo seryuso akong nakaamgo nga ako nakat-on og importante nga leksyon gikan kaniya: Tingali ako naningkamot sa pagtudlo kaniya sa ebanghelyo, apan siya mitudlo nako unsaon sa pagsunod niini.

Sa dihang ang Manluluwas mitapos sa Wali sa Bukid, Iyang gihatag kining maalamon nga tambag: “Busa, bisan kinsa nga magapatalinghug niining akong mga pulong ug magatuman niini, mahisama siya sa usa ka tawong but-an nga nagatukod sa iyang balay ibabaw sa bato.”⁹

Kadtong kinsa nagsunod sa celestial nga baruganan nga anaa sa mga kasulatan makahatag og kahupayan niadtong nag-antus. Makahatag kini og kalipay niadtong dili malipayon, direksyon niadtong nawala, kalinaw niadtong nagmasulub-on, ug sigurado nga giya niadtong nangita sa kamatuoran.