2010–2019 թթ․
Այս բաները ես գիտեմ
Ապրիլ 2013


Այս բաները ես գիտեմ

Այն ամենից, ինչ կարդացել, ուսուցանել և սովորել եմ, ամենաթանկ և սուրբ ճշմարտությունը, որ կարող եմ առաջարկել, իմ վկայությունն է Հիսուս Քրիստոսի մասին:

1992 թվին ես 68 տարեկան էի, արդեն ինը տարի ծառայել էի որպես Տասներկուսի Օգնական և 22 տարի` որպես Տասներկուսի անդամ: Զգացի, որ պետք է սկսեմ գրել իմ «Անավարտ երգը»: Առաջին մասն այսպես է`

Մի միտք եկավ անցյալ գիշեր,

Խորիմաստ ու կարևոր:

Հոգնած էի այնքան, որ ես

Չկարողացա քուն մտնել:

Զբաղված ու ծանր օր էր,

Ճակատագրիս մասին էի խորհում

Ու այսպես մտածում.

Երբ ջահել էի, 68 տարեկան չէի,

Առանց կաղալու էի քայլում,

Ուսերս չէին ցավում:

Երկու անգամ էի մի տողը կարդում,

Եվ ապա անգիր կրկնում:

Կարողանում էի անվերջ աշխատել,

Առանց շունչ քաշելու:

Այն, ինչ հմտորեն էի անում,

Դժվարությամբ է այժմ տրվում:

Եթե տարիները ետ բերեի,

Եթե ընտրությունն իմը լիներ,

Տարիքը երիտասարդության հետ չէի փոխի,

Շատ բան կկորցնեի:

Գոհությամբ առաջ եմ գնում,

Թողնելով երիտասարդությունը ետևում:

Քանզի, ետ գնալով, կկորցնեմ մի բան՝

Հասկացողությունը իմ ձեռք բերած:

Տաս տարի անց, որոշեցի մի քանի տող էլ ավելացնել այդ տողերին.

Տասը տարին սրընթաց անցավ,

Դրանց հետ անցավ շատ ցավ:

Մետաղե ազդրը ջնջեց կաղությունս,

Քայլում եմ բավականին ուղիղ:

Մեկ այլ մետաղե թիթեղ մեջքս պահում է ձիգ,

Մի սարք է դա հրաշալի,

Օգնեց քողարկել հետևանքները պոլիոյի,

Միացել եմ կարծրավիզ սերնդին:

Ծերության նշաններն են երևում:

Այլևս դրանք չեն ջնջվում:

Ժամանակի հետ սաստկանում է

Իմ մոռացկոտությունը միայն:

Կհարցնեք` հիշո՞ւմ եմ ձեզ արդյոք:

Իհարկե, չեք փոխվել այնքան:

Մի տխրեք դուք երբեք,

Եթե ձեր անունը չհիշեմ:

Համաձայն եմ, որոշ բաներ եմ իմացել,

Որ չէի ուզի երբևէ իմանալ:

Տարիքն իր հետ անգին ճշմարտություններ է բերել,

Որի շնորհիվ հոգին է աճել:

Իսկ բոլոր օրհնություններից առավել,

Լավագույնն իմ կյանքում,

Ընկերակցությունն ու սփոփանքն է,

Որ իմ կնոջից եմ ստանում:

Մեր բոլոր երեխաներն ամուսնացել են հաջող,

Իրենց ընտանիքներով,

Զավակներով, թոռներով,

Որքան արագ նրանք մեծացան:

Չեմ փոխել միտքս մեկ մազաչափ անգամ,

Երիտասարդությունս վերագտնելու համար:

Տարիքի հետ համընթաց,

Գալիս է գիտելիքը ճշմարտության:

Կհարցնեք` «Ի՞նչ է լինելու ապագայում:

Ինչպիսի՞ն կլինի ճակատագիրն իմ»:

Անտրտունջ առաջ կգնամ:

Հարցրեք, երբ 88 տարեկան դառնամ:

Անցյալ տարի ավելացրեցի այս տողերը.

Ահա արդեն 88 տարեկան եմ:

Տարիներն արագ սլացան:

Քայլեցի, կաղացի, ձեռնափայտ բռնեցի,

Այժմ վարում եմ անվասայլակ:

Լինում է, որ հաճախ եմ նիրհում,

Բայց ինձ հետ է միշտ Քահանայությունը,

Թեպետ ֆիզիկական ուժից եմ զրկվել,

Հոգևոր մեծ ուժ եմ ձեռք բերել:

Ճամփորդել եմ ողջ աշխարհով,

Մղոններ միլիոնավոր,

Արբանյակի օգնությամբ

Ձայնս հասնում է ամենուր:

Ամենայն վստահությամբ եմ ասում`

Ճանաչում եմ Տիրոջը ու սիրում:

Կարող եմ հին մարգարեների հետ վկայել,

Նրա սուրբ խոսքը քարոզել:

Գիտեմ, Գեթսեմանիում ինչ է Նա զգացել,

Անհնար է անգամ պատկերացնել:

Գիտեմ, այդ ամենն արեց մեզ համար,

Լավագույն Ընկերը մեր:

Գիտեմ, Նա կրկին կգա`

Զորությամբ ու փառքով մեծ:

Գիտեմ, կտեսնեմ Նրան կրկին`

Իմ կյանքի արշալույսին:

Նրա վիրավոր ոտքերի առաջ ծնկի կգամ,

Լուսաշող Հոգին Նրա կտեսնեմ:

Դողդոջուն ձայնով կշշնջամ`

«Իմ Տեր, իմ Աստված, ես գիտեմ»:1

Ես իրոք գիտեմ:

Մեր տան ետնամասի պատուհանները նայում են ծաղիկների փոքր պարտեզին և անտառին, որի կողքով փոքր առվակ է հոսում: Տան պատերից մեկը նայում է պարտեզին, որը խիտ պատված է անգլիական բաղեղով: Տարիների ընթացքում բաղեղի մեջ բույն էին դրել փոքր թռչունները` սերինոսները: Ճյուղերի մեջ հյուսված բույնն ապահով տեղ էր, որ պաշտպանում էր որսի դուրս եկած աղվեսներից, ջրամկներից և կատուներից:

Մի օր բաղեղի թփերում իրարանցում էր: Հուսակտուր ճիչերը լսելով, 8–10 սերինոսներ էին օգնության եկել մոտակա անտառից, որոնք միացել էին այդ ահազանգող ճիչերին: Շուտով տեսա, ինչն էր իրարանցման պատճառը: Օձը սողացել էր բաղեղից դուրս և կախվել էր պատուհանի դիմաց, և այնքան մոտ էր, որ ես դուրս քաշեցի նրան: Օձի մարմնի մեջտեղում երկու ուռած մաս կար, որն ապացույցն էր նրա, որ այդ գիշատիչը բնից երկու ծիտիկների էր հափշտակել: Նման բան մենք չէինք տեսել այդ տանն ապրելու 50 տարիների ընթացքում: Դա եզակի դեպք էր մեր կյանքում:

Մի քանի օր անց, կրկին իրարանցում էր, այս անգամ շան վազելու տեղը ծածկող թփերի մոտից: Մենք լսեցինք նույն ճիչերը և տեսանք հավաքված նույն հարևան սերինոսներին: Մենք ճանաչեցինք գիշատչին: Թոռնիկս մագլցեց վերև և դուրս քաշեց ևս մեկ օձ, որն ամուր բռնել էր արդեն սպանված մայր թռչունին:

Ինքս ինձ ասացի. «Ի՞նչ է կատարվում: Եդեմի պարտեզը կրկին հարձակման է ենթարկվում»:

Միտքս եկան մարգարեների կողմից տրվող զգուշացումները: Մենք միշտ չէ, որ պաշտպանված ենք հակառակորդի ազդեցությունից, անգամ մեր տան պատերի ներսում: Մենք պետք է պաշտպանենք մեր ձագուկներին:

Մենք ապրում ենք շատ վտանգավոր աշխարհում, որը սպառնում է այն ամենին, ինչը հոգևոր է: Ժամանակի և հավերժության մեջ հիմնական միավորը` ընտանիքը գտնվում է տեսանելի և անտեսանելի ուժերի հարձակման ներքո: Հակառակորդն ակտիվ է: Նրա նպատակն է` վնաս պատճառել: Նա հաջողության կհասնի, եթե կարողանա թուլացնել և կործանել ընտանիքը:

Մենք` Վերջին Օրերի Սրբերս, հասկանում ենք ընտանիքի մեծ կարևորությունը և ձգտում ապրել այնպես, որ հակառակորդը չսողոսկի մեր տուն: Մենք մեր երեխաների հետ միասին ապահով և անվտանգ ենք, երբ պատվում ենք մեր կապած ուխտերը, և ապրում ենք հնազանդության պարզ արարքներով, որ պահանջվում են Քրիստոսի հետևորդներից:

Եսայիան ասել է. «Արդարության գործը կլինի խաղաղություն, և արդարության արդյունքը հանգիստ ու ապահովություն հավիտյան»:2

Այդ խաղաղությունը նաև խոստացվել է հայտնություններում, որտեղ Տերը հայտարարում է. «Եթե պատրաստ լինեք, դուք չեք վախենա»:3

Քահանայության լիակատար զորությունը տրվել է` տունը և տան բնակիչներին պաշտպանելու նպատակով: Հայրը իշխանություն և պատասխանատվություն է կրում ուսուցանելու իր զավակներին, օրհնելու և ապահովելու նրանց ավետարանի արարողություններով և քահանայության անհրաժեշտ այլ պաշտպանությամբ: Նա պետք է սեր, հավատարմություն և հարգանք տածի մոր հանդեպ, որպեսզի իրենց երեխաները տեսնեն այդ սերը:

Ես հասկացել եմ, որ հավատքը ոչ թե արտահայտություն կամ համոզմունք է, այլ իրական ուժ է: Արդարակյաց մոր հավատքով լի աղոթքներից առավել զորավոր բան չկա:

Սովորեք և ձեր ընտանիքներին ուսուցանեք Սուրբ Հոգու պարգևի և Հիսուս Քրիստոսի Քավության մասին: Ձեր տան պատերի ներսում եք կատարում մեծագույն հավերժական աշխատանքը: Մեծագույն հավերժական աշխատանքը, որ երբևէ կկատարեք, կլինի ձեր տան պատերի ներսում:

Մենք գիտենք, որ երկնային ծնողների հոգևոր զավակներն ենք, և այստեղ՝ երկրի վրա ենք, որպեսզի մեր մահկանացու մարմինը ստանանք և փորձվենք: Մենք՝ մահկանացու մարմին ունեցողներս, իշխանություն ունենք մարմին չունեցող էակների վրա: 4 Մենք ազատ ենք ընտրելու այն, ինչ ուզում ենք, սակայն ընտրելով մեր արարքները, մենք ազատ չենք ընտրելու հետևանքները: Դրանք չենք կարող փոխել:

Սուրբ գրություններում ազատ կամքը բնորոշվում է որպես «բարոյական ազատ կամք», ինչը նշանակում է, որ կարող ենք ընտրել բարու և չարի միջև: Հակառակորդը փորձում է գայթակղել մեզ, որպեսզի չարաշահենք մեր բարոյական ազատ կամքը:

Սուրբ գրություններն ուսուցանում են մեզ. «Որ ամեն մարդ կարողանա գործել վարդապետությամբ և սկզբունքով, ինչ վերաբերում է ապագային, համաձայն բարոյական կամքի ազատության, որը տվել եմ նրան, որպեսզի դատաստանի օրն ամեն մարդ պատասխան տա իր իսկ մեղքերի համար»:5

Ալման ուսուցանել է, որ «Տերը չի կարող նայել մեղքի վրա նվազագույն»:6 Սա հականալու համար մենք պետք է մեղքը բաժանենք մեղավորից:

Օրինակ, երբ շնության մեջ բռնված մի կնոջ բերեցին Փրկչի առաջ, Նա բաց թողեց նրան, ասելով հինգ բառ. «Գնա և այսուհետև մեղք մի գործիր»:7 Դա է Նրա ծառայության ոգին:

Հանդուրժողականությունն արժանիք է, սակայն բոլոր արժանիքների նման, չափն անցնելու դեպքում, այն վերածվում է չարիքի: Մենք պետք է զգույշ լինենք, որպեսզի չընկնենք «հանդուրժողականության թակարդը»: Երկրի օրենքների թուլացման հետևանքով անբարոյական արարքները հանդուրժող ամենաթողությունը չի նվազեցնում հոգևոր լուրջ հետևանքները, որոնք ողջախոհության Աստծո օրենքի խախտման արդյունք են:

Բոլորը ծնվում են Քրիստոսի Լույսով, որն առաջնորդող ուժ է և օգնում է յուրաքանչյուր անհատի տարբերել ճիշտը սխալից: Մահկանացու կյանքի փորձության մի մասն է այն, թե ինչպես ենք վարվում այդ լույսի հետ և ինչպես ենք արձագանքում այդ հուշումներին` արդարակյաց կյանքով ապրելու համար:

«Քանզի ահա, Քրիստոսի Հոգին տրվում է ամեն մարդու, որպեսզի նա կարողանա բարին տարբերել չարից. ուստի, ես ցույց եմ տալիս ձեզ դատելու ուղին. քանզի ամեն բան, որ հրավիրում է անել բարիք, և համոզում է հավատալ Քրիստոսին, առաջանում է Քրիստոսի զորությամբ ու պարգևով. ուստի, դուք կարող եք կատարյալ իմացությամբ տարբերել՝ դա Աստծուց է»:8

Յուրաքանչյուրս պետք է լինի այնպիսի վիճակում, որ արձագանքի ոգեշնչմանը և Սուրբ Հոգու հուշումներին: Տերը մաքուր բանականություն է լցնում մեր միտք` հուշելով, առաջնորդելով, ուսուցանելով և զգուշացնելով մեզ: Աստծո յուրաքանչյուր որդի կամ դուստր կարող է իմանալ տվյալ պահին իրեն անհրաժեշտ բաները: Սովորեք ստանալ և գործել ոգեշնչմամբ ու հայտնությամբ:

Այն ամենից, ինչ կարդացել, ուսուցանել և սովորել եմ, ամենաթանկ և սուրբ ճշմարտությունը, որ կարող եմ առաջարկել, իմ վկայությունն է Հիսուս Քրիստոսի մասին: Նա ապրում է: Ես գիտեմ, որ Նա ապրում է: Ես Նրա վկան եմ: Եվ Նրա մասին ես կարող եմ վկայել: Նա մեր Փրկիչն է, մեր Քավիչը: Սրանում ես համոզված եմ: Այս մասին ես վկայում եմ Հիսուս Քրիստոսի անունով, ամեն: