សម្លឹងមើលទៅលើ
ដោយ អែលឌើរ អាទ្រៀន អុកឆាវ
នៃពួកចិតសិបនាក់
សព្វថ្ងៃនេះជាពេល ដើម្បីសម្លឹងមើលទៅប្រភពនៃសេចក្ដីពិត ហើយប្រាកដថា ទីបន្ទាល់យើងរឹងមាំ ។
កាលអាយុប្រាំបីឆ្នាំ ខ្ញុំ និងបងប្អូនជីដូនមួយខ្ញុំពីរនាក់ទៀត ត្រូវបានឲ្យទៅទិញម្ហូបក្នុងក្រុងមួយក្បែរនោះ សម្រាប់រយៈពេល 15 ថ្ងៃទៀត ។ ពេលមើលទៅក្រោយវិញ ខ្ញុំស្ងើចចំពោះទំនុកចិត្ត ដែលលោកយាយ និងពូមីងខ្ញុំមានចំពោះយើង ។ យើងបានធ្វើដំណើរដោយជិះលើសេះតូចបីក្បាលនៅក្រោមផ្ទៃមេឃភ្លឺស្រឡះនាព្រឹកព្រលឹម ។
នៅកណ្ដាលវាលស្មៅដ៏ធំមួយ យើងមានគំនិតមួយថា យើងគួរចុះពីលើសេះលេងបាញ់ឃ្លី ។ យើងបានឈប់ — ហើយបានលេងអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ ។ យើងបានវក់នឹងល្បែង ភ្លេចគិតពី « ទីការសម្គាល់មើលពេលវេលា » កាលដុំពពកខ្មៅបានបិទបាំងផ្ទៃមេឃ ។ ទម្រាំតែយើងដឹងថា មានអ្វីកើតឡើង យើងគ្មានពេលច្រើនជិះសេះឡើយ ។ ភ្លៀងដ៏ខ្លាំងបានធ្លាក់មក និងមានព្រិលធ្លាក់ទង្គិចនឹងមុខរបស់យើង ហើយអ្វីដែលយើងអាចគិតឃើញគឺ ដោះកែបសេះចេញ ហើយយកភួយនៅក្រោមកែបតូចនោះចេញមកដណ្ដប់ខ្លួន ។
យើងបានបន្តដំណើរដោយគ្មានសេះ ទាំងខ្លួនរងារ ទទឹកជោគ ដែលឥឡូវនេះព្យាយាមដើរយ៉ាងលឿនតាមយើងអាចធ្វើបាន ។ ពេលយើងជិតដល់គោលដៅ យើងបានឃើញថា ច្រកធំចូលក្រុងនោះមានទឹកលិចដូចជាទន្លេហូរសម្ដៅមកយើង ។ ឥឡូវ ជម្រើសតែមួយគត់របស់យើង គឺបោះភួយចោល ហើយតោងឡើងរបងបន្លាលួសព័ទ្ធក្រុងនោះ ។ ពេលស្វែងរកជម្រក ផ្ទះដំបូងដែលយើងឃើញ ពេលដើរចូលក្រុងនោះ វាយប់ជ្រៅហើយ យើងអស់កម្លាំងរហិតរហៃ ទាំងខ្លួនទទឹកជោគ ។ គ្រួសារដ៏ល្អនោះបានជូតខ្លួនឲ្យយើង ធ្វើប៊ើររីតូសណ្ដែកយ៉ាងឆ្ងាញ់ឲ្យយើងហូប រួចដាក់យើងដេកក្នុងបន្ទប់មួយ។ រំពេចនោះ យើងបានឃើញក្ដារក្រាលបន្ទប់សុទ្ធតែធូលី រួចយើងក៏មានគំនិតវៃមួយទៀត ។ យើងបានគូររង្វង់លើក្ដារនោះ ហើយបន្តលេងបាញ់ឃ្លីទៀត រហូតដល់យើងទន់ខ្លួនដេកលក់ ។
កាលពីក្មេង យើងគិតតែពីខ្លួនឯង ។ យើងពុំគិតពីឪពុកម្ដាយដែលរង់ចាំយើងមកផ្ទះវិញយ៉ាងអន្ទះសារឡើយ --- បើយើងចេះគិតគូរនោះ យើងនឹងមិនពន្យារដំណើរក្នុងរឿងឥតប្រយោជន៍បែបនោះឡើយ ។ បើយើងឆ្លាតជាងនោះ យើងប្រហែលជាងើយមើលទៅលើមេឃ ដែលមានពពកច្រើន និងខំពន្លឿនល្បឿនឲ្យផុតពីព្យុះភ្លៀងនោះហើយ ។ ឥឡូវដោយខ្ញុំមានបទពិសោធន៍ច្រើនជាងមុន ខ្ញុំតែងរំឭកខ្លួនថា ៖ « កុំភ្លេចសម្លឹងមើលទៅលើ » ។
បទពិសោធន៍ជាមួយបងប្អូនជីដូនមួយខ្ញុំ បានបង្រៀនខ្ញុំឲ្យយកចិត្តមើលទីសម្គាល់នៃសម័យយើង ។ យើងរស់នៅក្នុងគ្រាព្យុះភ្លៀងដ៏គ្រោះថ្នាក់ ដែលប៉ុលបានរៀបរាប់ថា ៖ « មនុស្សនឹងស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង ... មិនស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ រមិលគុណ មានចិត្តមិនបរិសុទ្ធ ... និយាយបង្កាច់គេ មិនចេះទប់ចិត្ត ... ចូលចិត្តនឹងល្បែងលេងជាជាងព្រះ » ( ធីម៉ូថេទី 2 3:2–4 ) ។
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក បានថ្លែងពីគ្រាទាំងនេះថា ៖ « យើងត្រូវរៀបចំខ្លួន ទាំងខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណ ។ ... ឯការរៀបចំដែលទំនងជាគេភ្លេចភាគច្រើន ជាការរៀបចំមើលមិនឃើញ ហើយលំបាកខ្លាំង --- គឺការរៀបចំខាងវិញ្ញាណ » ( “Preparation for the Second Coming” Ensign ឬLiahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2004 ទំព័រ 9 ) ។ និយាយម្យ៉ាងទៀតគឺ កុំភ្លេចសម្លឹងមើលទៅលើ ។
ដោយមានតម្រូវការបន្ទាន់ឲ្យរៀបចំខ្លួនខាងវិញ្ញាណ ក្នុងគ្រាដ៏គ្រោះថ្នាក់មួយនេះ ខ្ញុំចង់ចែកចាយពាក្យព្រមានមួយអំពីទីសម្គាល់ដ៏សំខាន់ក្នុងសម័យនេះ ។ ជីវិតការងារខ្ញុំបានធ្វើឲ្យខ្ញុំឈានមុខខាងបច្ចេកវិទ្យា ដូច្នេះខ្ញុំស្គាល់ពីតម្លៃវា ជាពិសេសក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទង ។ ព័ត៌មានជាច្រើនដែលបង្កើតដោយមនុស្សនៅពេលនេះ គឺងាយ ហើយឆាប់រហ័ស ។ តែអ៊ីនធើរណែតក៏ពេញដោយភាពអាក្រក់ និងភាពភ័ន្តច្រលំដែរ ។ បច្ចេកវិទ្យាកែលម្អរសេរីភាពនិយាយស្ដីយើង តែវាក៏ក្លែងអ្នកដែលសរសេរអ្វីមួយលើអ៊ិនធើរណិត ដោយផ្អែកលើចំនួននៃអ្នកអានដែរ ។ នេះជាហេតុផលដែលឥឡូវ យើងត្រូវចងចាំគោលការណ៍អស់កល្បនេះជាងពីមុន ថា៖ « អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់គេបានគឺដោយសារផលគេបង្កើត » ( ម៉ាថាយ 7:20 ) ។
ជាពិសេស ខ្ញុំសូមហាមប្រាមអ្នកមិនឲ្យមើលរូបភាពអាក្រក់ ឬយកចិត្តទុកដាក់លើអ្នកចោទប្រកាន់ក្លែងក្លាយពីព្រះគ្រីស្ទ និងព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ទង្វើរទាំងពីរនេះបង្កើតឥទ្ធិពលដូចគ្នា ៖ ការបាត់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងព្រះចេស្ដាការពារគាំទ្ររបស់ទ្រង់ ។ អំពើបាប និងអពមង្គលនឹងកើតមានតាមក្រោយជានិច្ច ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ខ្ញុំ បើយើងធ្លាប់ប្រទះអ្វី ដែលធ្វើឲ្យយើងសង្ស័យដល់ទីបន្ទាល់ពីដំណឹងល្អ ខ្ញុំសូមអង្វរឲ្យអ្នកសម្លឹងមើលទៅលើ ។ សូមមើលទៅប្រភពនៃរាល់ប្រាជ្ញា និងសេចក្ដីពិត ។ ចិញ្ចឹមសេចក្ដីជំនឿ និងទីបន្ទាល់អ្នកនឹងព្រះបន្ទូល ។ ក្នុងពិភពលោកនេះមានអ្នកដែលព្យាយាមធ្វើឲ្យជំនឿអ្នកចុះខ្សោយ ដែលផ្សំនឹងការកុហក និងការពិតពាក់កណ្ដាល ។ នេះជាការសំខាន់បំផុត ដែលអ្នកបន្តសក្ដិសមដើម្បីមានព្រះវិញ្ញាណជានិច្ច ។ ភាពជាដៃគូនៃព្រះវិញ្ញាណ ពុំមែនសម្រាប់តែភាពស្និទ្ធស្នាលដ៏រីករាយនោះទេ --- វាចាំបាច់សម្រាប់ខាងវិញ្ញាណដែរ ។ បើអ្នកពុំស្វែងរកបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយត្រងត្រាប់ស្ដាប់នឹងការបំផុសគំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណទេនោះ អ្នកនឹងត្រូវបានគេបញ្ឆោតហើយ ( សូមមើល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ --- ម៉ាថាយ 1:37 ) ។ យើងត្រូវតែស្វែងរកព្រះបន្ទូល ហើយត្រងត្រាប់ស្ដាប់តាម ។
ព្រះគ្រីស្ទដែលល្អឥតខ្ចោះ និងយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដែលបានសារភាពថា ខ្លួនលោកមិនល្អឥតខ្ចោះ ទាំងពីររូបត្រូវបានសម្លាប់ដោយពួកអ្នកនិយាយបង្កាច់ ដែលមិនបានទទួលយកទីបន្ទាល់ពួកគាត់ ។ តើយើងអាចដឹងថាទីបន្ទាល់ពួកគាត់ពិត --- ថាព្រះគ្រីស្ទជាបុត្រាព្រះ និងយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាព្យាការីពិតដោយរបៀបណា ?
« អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់គេបាន គឺដោយសារផលគេបង្កើត »។ តើផលផ្លែល្អអាចកើតពីដើមឈើអាក្រក់ ដែរទេ ? ខ្ញុំដឹងដោយផ្ទាល់ថា ព្រះប្រោសលោះខ្ញុំ បានអភ័យទោសបាបខ្ញុំ ហើយរំដោះខ្ញុំពីនឹម ដោយនាំខ្ញុំទៅកាន់ភាពសុខសាន្តដែលខ្ញុំពុំធ្លាប់ស្គាល់ ។ ហើយខ្ញុំដឹងដោយផ្ទាល់ថា យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាព្យាការី ដោយសារខ្ញុំបានអនុវត្តការសន្យាសាមញ្ញក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនថា ៖ « សូមសួរដល់ព្រះជាព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ច ដោយនូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ » ( មរ៉ូណៃ 10:4 ) ។ ក្នុងពាក្យដ៏សាមញ្ញគឺ ៖ សូមសម្លឹងមើលទៅលើ ។
មានអ្នកខ្លះអាចប្រាប់អ្នកថា អ្នកត្រូវតែឃើញភស្ដុតាងច្បាស់នឹងភ្នែក ដើម្បីជឿលើការរស់ឡើងវិញនៃព្រះគ្រីស្ទ ឬសេចក្ដីពិតដ៏ពេញលេញនៃដំណឹងល្អ ទ្រង់ដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ ចំពោះពួកគេ ខ្ញុំសូមដកស្រង់ពាក្យអាលម៉ានិយាយទៅ កូរីហូរ ដែលព្យាយាមអូសទាញមនុស្សដទៃមិនឲ្យជឿថា ៖ « អ្នកបានទទួលទីសម្គាល់ល្មមគ្រប់គ្រាន់ហើយ តើអ្នកចង់សាកល្បងព្រះរបស់អ្នកធ្វើអ្វី ? តើអ្នកនៅតែនិយាយថា ចូរបង្ហាញខ្ញុំនូវទីសម្គាល់មួយ នៅពេលដែលអ្នកមានទីបន្ទាល់នៃបងប្អូនរបស់អ្នកអស់ទាំងនេះ និងអស់ទាំងពួកព្យាការីដ៏បរិសុទ្ធផងឬ ? បទគម្ពីរទាំងឡាយត្រូវបានលាតត្រដាងនៅចំពោះអ្នក » ( អាលម៉ា 30:44 ) ។
អ្នក និងខ្ញុំជាភស្ដុតាងជាក់ស្ដែងនៃព្រះចេស្ដាប្រោសលោះនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ យើងជាភស្ដុតាងនៃការបម្រើរបស់ព្យាការីយ៉ូសែប និងភាពស្មោះត្រង់នៃពួកបរិសុទ្ធជំនាន់មុន ដែលបានបន្ដរឹងមាំក្នុងទីបន្ទាល់ខ្លួន ។ សាសនាចកក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឥឡូវនេះបានពង្រីកនៅជុំវិញពិភពលោក ហើយកំពុងលូតលាស់យ៉ាងខ្លាំង --- បានទទួលយក ដោយមនុស្សរាបសាដែលមិនត្រូវការឃើញ ហើយពាល់ដើម្បីជឿ ដូចក្នុងជំនាន់ព្រះគ្រីស្ទដែរ ។
គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងពីពេលដែលព្រះអម្ចាស់នឹងយាងមកម្ដងទៀតឡើយ ។ តែឥឡូវនេះយើងស្ថិតក្នុងគ្រាដ៏គ្រោះថ្នាក់ ។ សព្វថ្ងៃនេះ ជាពេលដើម្បីសម្លឹងមើលទៅប្រភពនៃសេចក្ដីពិត ហើយប្រាកដថា ទីបន្ទាល់យើងរឹងមាំ ។
សូមត្រឡប់ទៅដំណើររឿងខ្ញុំវិញ ខ្ញុំ និងបងប្អូនជីដូនមួយខ្ញុំ បានក្រោកឡើងនៅព្រឹកនោះនៅក្រោមព្រះអាទិត្យភ្លឺត្រចះត្រចង់ និងផ្ទៃមេឃដ៏ស្រស់ស្អាត ។ មានបុរសម្នាក់បានគោះទ្វាររកក្មេងប្រុសបាត់ខ្លួនបីនាក់ ។ គាត់បានដាក់ឲ្យយើងជិះសេះ ហើយយើងចាប់ផ្ដើមធ្វើដំណើរត្រឡប់មកផ្ទះវិញតាមផ្លូវដដែល ។ ខ្ញុំពុំដែលភ្លេចពីអ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញនៅតាមផ្លូវត្រឡប់មកផ្ទះវិញឡើយ --- ពីចំនួនមនុស្សដ៏ច្រើនដែលកំពុងស្វែងរកយើងតាំងពីយប់ ត្រាក់ទ័រ និងឡានពួកគេបានជាប់គាំងក្នុងភក់ ។ គេរកឃើញភួយនៅទីនេះ តែសេះនៅទីនោះ ហើយពេលគេឃើញយើងត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ខ្ញុំអាចទទួលអារម្មណ៍ពីការធូរស្រាលក្នុងចិត្ត និងក្ដីស្រឡាញ់ពួកគេ ។ នៅច្រកទ្វារចូលក្រុង មានសាច់ញាតិជាច្រើនបានមកទទួលយើង ហើយនៅពីមុខពួកគេគឺលោកយាយ និងពូមីងជាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ។ ពួកគេបានឱបយើង ហើយក៏យំ ដោយក្ដីរីករាយដែលពួកគាត់បានឃើញពួកយើង ។ វាជាការរំឭកចាំមួយដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ខ្ញុំថា ព្រះវរបិតាសួគ៌យើងទ្រង់ជ្រាបពីយើង ។ ទ្រង់រង់ចាំយើងត្រឡប់មកផ្ទះវិញដោយអន្ទះសារ ។
មែនហើយ មានទីសម្គាល់នៃព្យុះភ្លៀងកំពុងកើតឡើងនៅជុំវិញយើង ។ ចូរយើងសម្លឹងមើលទៅលើ ហើយរៀបចំខ្លួន ។ មានសុវត្ថិភាពក្នុងទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំមួយ។ ចូរយើងស្វែងរក ហើយពង្រឹងទីបន្ទាល់យើងរាល់ថ្ងៃ ។
ខ្ញុំដឹងថា យើងអាចរួមរស់នឹងគ្នាដ៏អស់កល្បជាក្រុមគ្រួសារ ថាព្រះវរបិតាសួគ៌យើងកំពុងរង់ចាំយើង ដែលជាកូនចៅទ្រង់ ដោយលាតសន្ធឹងព្រះហស្ដទាំងទ្វេរទ្រង់ ។ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង មានព្រះជន្មរស់ ។ ដូចជាពេត្រុសដែរ គ្មានសាច់ឈាមណាមួយបានបើកសម្ដែងឲ្យខ្ញុំឃើញឡើយ លើកលែងព្រះវរបិតាសួគ៌ខ្ញុំ ( សូមមើល ម៉ាយថាយ 16:15–19 ) ។ ក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។