Δύναμη στην Ιεροσύνη

Καθώς τα παιδιά στη συγκέντρωση μεταλήψεως τραγουδούσαν χαρούμενα το τραγούδι της Προκαταρκτικής “Love Is Spoken Here” [«Γίνεται λόγος εδώ περί αγάπης»], όλοι χαμογελούσαν με επιδοκιμασία. Μια θαρραλέα μητέρα που μεγάλωνε πέντε παιδιά, άκουγε προσεκτικά τον δεύτερο στίχο: «Δικό μου είναι ένα σπιτικό που κάθε ώρα ευλογείται από της ιεροσύνης τη [δύναμη]»¹. Σκέφθηκε με λύπη: «Τα παιδιά μου δεν γνώρισαν ποτέ ένα τέτοιο σπιτικό»².

Το μήνυμά μου προς αυτήν την πιστή γυναίκα και προς όλους είναι ότι μπορούμε να ζούμε κάθε ώρα «ευλογημένοι από τη δύναμη της ιεροσύνης», όποιες κι αν είναι οι συνθήκες της ζωής μας.

Μερικές φορές, καθ’ υπερβολήν, συσχετίζουμε τη δύναμη της ιεροσύνης με τους άνδρες στην Εκκλησία. Η ιεροσύνη είναι η δύναμη και εξουσία του Θεού, η οποία δόθηκε για τη σωτηρία και την ευλογία όλων -- ανδρών, γυναικών και παιδιών.

Ένας άνδρας μπορεί να ανοίξει τις κουρτίνες, ώστε να μπει το φως του ήλιου στην κάμαρα, όμως ο άνδρας δεν κατέχει τον ήλιο, το φως ή τη ζέστη που φέρνει. Οι ευλογίες της ιεροσύνης είναι απείρως μεγαλύτερες από τον άνδρα, από τον οποίο ζητείται να χορηγήσει τη δύναμη της ιεροσύνης.

Το να λάβουμε τις ευλογίες, τη δύναμη και τις υποσχέσεις της ιεροσύνης σε τούτη τη ζωή και στην άλλη, είναι μία από τις μεγάλες ευκαιρίες και ευθύνες της θνητότητας. Όταν είμαστε άξιοι, οι διατάξεις της ιεροσύνης εμπλουτίζουν τη ζωή μας στη γη και μας προετοιμάζουν για τις υπέροχες υποσχέσεις του κόσμου που βρίσκεται μπροστά μας. Ο Κύριος είπε: «Κατά τις διατάξεις… η δύναμη της θεϊκότητας φανερώνεται»³.

Υπάρχουν ξεχωριστές ευλογίες από τον Θεό, για κάθε άξιο άτομο το οποίο βαπτίζεται, λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα και μεταλαμβάνει τακτικά. Ο ναός φέρνει επιπλέον φως και δύναμη, μαζί με την υπόσχεση της αιώνιας ζωής⁴.

Όλες οι διατάξεις μάς προσκαλούν να αυξήσουμε την πίστη μας στον Ιησού Χριστό και να συνάπτουμε και να τηρούμε διαθήκες με τον Θεό. Καθώς τηρούμε αυτές τις ιερές διαθήκες, λαμβάνουμε δύναμη και ευλογίες της ιεροσύνης.

Δεν αισθανόμαστε αυτή τη δύναμη της ιεροσύνης στη ζωή μας και δεν την βλέπουμε ανάμεσα στα μέλη της Εκκλησίας, που τηρούν τις διαθήκες; Την βλέπουμε σε καινούργιους νεοφώτιστους καθώς βγαίνουν από τα νερά του βαπτίσματος, νιώθοντας συγχωρημένοι και καθαροί. Βλέπουμε τα παιδιά και τους νέους μας περισσότερο ευαισθητοποιημένους στις παροτρύνσεις και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Βλέπουμε τις διατάξεις του ναού να γίνονται πυρσός δύναμης και φωτός για τους χρηστούς άνδρες και γυναίκες ανά τον κόσμο.

Τον περασμένο μήνα παρατηρούσα ένα νεαρό ζευγάρι να έλκει τεράστια δύναμη από τις υποσχέσεις επισφράγισης του ναού, καθώς το πολύτιμο μωρό αγοράκι τους έζησε μόνο μία εβδομάδα μετά τη γέννησή του. Μέσω των διατάξεων της ιεροσύνης, αυτό το νεαρό ζευγάρι και όλοι εμείς λαμβάνουμε παρηγοριά, δύναμη, προστασία, ειρήνη και αιώνιες υποσχέσεις⁵.

Κάποιοι ίσως να κάνουν με ειλικρίνεια την ερώτηση: «Εάν η δύναμη και οι ευλογίες της ιεροσύνης είναι διαθέσιμες σε όλους, γιατί οι διατάξεις της ιεροσύνης χορηγούνται από άνδρες;»

Όταν ένας άγγελος ρώτησε τον Νεφί: «Γνωρίζεις τη συγκατάβαση τού Θεού;» Ο Νεφί απάντησε με εντιμότητα: «Γνωρίζω ότι αγαπάει τα τέκνα του, Όμως, δε γνωρίζω τη σημασία όλων των πραγμάτων»⁶.

Όταν μιλάμε για την ιεροσύνη, υπάρχουν πολλά πράγματα που γνωρίζουμε.

Ξέρουμε ότι ο Θεός αγαπά όλα τα παιδιά Του και δεν είναι προσωπολήπτης. «Και δεν αρνείται κανέναν που έρχεται προς αυτόν, … αρσενικούς και θηλυκούς… Και όλοι είναι ίδιοι για το Θεό»⁷.

Με την ίδια βεβαιότητα που ξέρουμε ότι η αγάπη του Θεού είναι «ίδια» για τους γιους και τις κόρες Του, ξέρουμε, επίσης, ότι Εκείνος δεν δημιούργησε άνδρες και γυναίκες ακριβώς το ίδιο. Ξέρουμε ότι το φύλο είναι ένα σπουδαιότατο χαρακτηριστικό, τόσο της θνητής και αιώνιας ταυτότητάς μας, όσο και του σκοπού. Ιερές ευθύνες δίνονται σε κάθε φύλο⁸.

Ξέρουμε ότι από την αρχή ο Κύριος θέσπισε πώς θα χορηγείτο η ιεροσύνη Του. «Η ιεροσύνη δόθηκε για πρώτη φορά στον Αδάμ»⁹. Ο Νώε, ο Αβραάμ και ο Μωυσής, όλοι χορήγησαν διατάξεις ιεροσύνης. Ο Ιησούς Χριστός ήταν και είναι ο Μέγας Αρχιερέας. Κάλεσε Αποστόλους. «Εσείς δεν διαλέξατε εμένα», είπε, «αλλ’ εγώ διάλεξα εσάς, και σας διέταξα»¹⁰. Στην εποχή μας, επουράνιοι αγγελιαφόροι εστάλησαν από τον Θεό. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης αποκατέστησαν την ιεροσύνη στη γη μέσω του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ¹¹. Αυτός είναι ο τρόπος που ο Πατέρας μας στους Ουρανούς έχει χορηγήσει την ιεροσύνη Του¹².

Ξέρουμε ότι η δύναμη της άγιας ιεροσύνης δεν λειτουργεί ανεξάρτητα από την πίστη, το Άγιο Πνεύμα και τα πνευματικά χαρίσματα. Οι γραφές προειδοποιούν: «Να μην αρνείστε τα χαρίσματα από το Θεό, γιατί είναι πολλά. …Και υπάρχουν διάφοροι τρόποι κατά τους οποίους χορηγούνται τα χαρίσματα αυτά. Αλλά είναι ο ίδιος Θεός που ενεργεί τα πάντα στους πάντες»¹³.

Ξέρουμε ότι η αξιοσύνη θα είναι πάντοτε θεμελιώδης για να τελούμε και να λαβαίνουμε διατάξεις ιεροσύνης. Η αδελφή Λίντα Μπέρτον, γενική πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας, έχει πει: «Η χρηστότητα είναι το απαιτούμενο… για να προσκαλέσουμε τη δύναμη της ιεροσύνης στη ζωή μας»¹⁴.

Για παράδειγμα, συλλογιστείτε τη μάστιγα της πορνογραφίας που εξαπλώνεται ταχύτατα σε όλο τον κόσμο. Το πρότυπο αξιοσύνης τού Κυρίου δεν αφήνει περιθώρια για πορνογραφία ανάμεσα σε εκείνους οι οποίοι ιερουργούν στις διατάξεις της ιεροσύνης. Ο Σωτήρας είπε:

«Μετανοήστε από τους… κρυφούς σας αποτροπιασμούς»¹⁵.

«Το λυχνάρι τού σώματος είναι το μάτι· …αν, όμως, το μάτι σου είναι πονηρό, όλο το σώμα σου θα είναι σκοτεινό»¹⁶.

«[Διότι] καθένας που κοιτάζει μια γυναίκα για να την επιθυμήσει, διέπραξε ήδη μοιχεία μέσα στην καρδιά του»¹⁷.

Όταν ανάξια χορηγούμε τη μετάληψη ή μεταλαμβάνουμε, ευλογούμε τον άρρωστο ή συμμετέχουμε σε άλλες διατάξεις της ιεροσύνης είναι, όπως έχει πει ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Μπέντναρ, σαν να παίρνουμε το όνομα του Θεού επί ματαίω¹⁸. Εάν κάποιος είναι ανάξιος, θα πρέπει να αποσυρθεί από το να ιερουργεί σε διατάξεις της ιεροσύνης και με προσευχή να πλησιάζει τον επίσκοπό του, ως πρώτο βήμα σε μετάνοια και επιστροφή στις εντολές.

Ένα άλλο πράγμα που ξέρουμε είναι ότι υπάρχει αφθονία στις ευλογίες της ιεροσύνης σε οικογένειες, όπου μία ενάρετη μητέρα και ένας ενάρετος πατέρας ενώνονται στην καθοδήγηση των παιδιών τους. Όμως, ξέρουμε, επίσης, ότι ο Θεός με προθυμία παρέχει αυτές τις ίδιες ευλογίες σε εκείνους που ζουν κάτω από άλλες συνθήκες¹⁹.

Μία μητέρα, η οποία έφερε το βάρος να παρέχει τα απαραίτητα, τόσο πνευματικά, όσο και υλικά για την οικογένειά της, εξήγησε με ευαισθησία ότι το να καλέσει τους οικογενειακούς δασκάλους της να ευλογήσουν ένα από τα παιδιά της, απαιτεί ταπεινότητα εκ μέρους της. Όμως, πρόσθεσε με οξυδέρκεια, ότι δεν απαιτεί περισσότερη ταπεινότητα από εκείνη των οικογενειακών δασκάλων της, καθώς προετοιμάζονται για να ευλογήσουν το παιδί της²⁰.

Ξέρουμε ότι τα κλειδιά της ιεροσύνης, τα οποία κρατούν τα μέλη της Πρώτης Προεδρίας και της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, κατευθύνουν το έργο του Κυρίου επάνω στη γη. Συγκεκριμένα κλειδιά της ιεροσύνης απονέμονται στους προέδρους πασσάλου και επισκόπους για τις γεωγραφικές περιοχές ευθύνης τους. Και καλούν με αποκάλυψη άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι υποστηρίζονται και ξεχωρίζονται για να ασκήσουν ανατεθειμένη εξουσία ώστε να διδάξουν και να χορηγήσουν²¹.

Ενώ υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ξέρουμε για την ιεροσύνη, το να βλέπουμε μέσω του πρίσματος της θνητότητος δεν δίδει πάντοτε μία απόλυτη κατανόηση των διεργασιών του Θεού. Όμως, η ευγενής Του υπενθύμιση «Οι βουλές μου δεν είναι βουλές σας ούτε οι δρόμοι σας οι δικοί μου δρόμοι, λέει ο Κύριος»²² μάς καθησυχάζει ότι με τον καιρό και την αιώνια προοπτική θα δούμε τα πράγματα «όπως πράγματι είναι»²³ και θα καταλάβουμε πληρέστερα την τέλεια αγάπη Του.

Όλοι υπηρετούμε προθύμως. Ενίοτε αισθανόμαστε απογοητευμένοι από την κλήση μας και ευχόμαστε να μας ζητούσαν να κάνουμε περισσότερα. Άλλες φορές είμαστε ευγνώμονες, όταν είναι καιρός για την απαλλαγή μας. Δεν αποφασίζουμε για τις κλήσεις που λαμβάνουμε²⁴. Έμαθα αυτό το μάθημα νωρίς στον γάμο μου. Ως νέο ζευγάρι, η σύζυγός μου, Κάθυ κι εγώ ζούσαμε στη Φλόριντα. Μία Κυριακή ένας σύμβουλος στην προεδρία πασσάλου μού εξήγησε ότι αισθάνθηκαν την παρότρυνση να καλέσουν την Κάθυ ως δασκάλα σεμιναρίου πολύ νωρίς το πρωί.

«Πώς θα το καταφέρουμε;» ρώτησα. «Έχουμε μικρά παιδιά, το σεμινάριο αρχίζει στις 5 το πρωί και είμαι πρόεδρος τομέα Νέων Ανδρών».

Ο σύμβουλος χαμογέλασε και είπε: «Όλα θα πάνε καλά, αδελφέ Άντερσεν. Θα καλέσουμε εκείνη και θα απαλλάξουμε εσένα».

Και αυτό συνέβη.

Το να ζητάμε ειλικρινώς να μάθουμε και να ακούμε προσεκτικά τις σκέψεις και τις ανησυχίες που εκφράζονται από τις γυναίκες, είναι σημαντικό στη ζωή, στον γάμο και στην οικοδόμηση του βασιλείου του Θεού.

Πριν από είκοσι χρόνια, σε γενική συνέλευση, ο Πρεσβύτερος Ράσελ Μπάλαρντ αφηγήθηκε μία συζήτηση που είχε με τη γενική πρόεδρο της Ανακουφιστικής Εταιρείας. Έγινε μία ερώτηση σχετικά με την ενδυνάμωση της αξιοσύνης των νέων που προετοιμάζονταν να υπηρετήσουν ιεραποστολές. Η αδελφή Ιλέιν Τζακ είπε χαμογελώντας: «Ξέρετε, Πρεσβύτερε Μπάλαρντ, οι [γυναίκες] της Εκκλησίας ίσως να έχουν κάποιες καλές προτάσεις… αν ερωτηθούν. Άλλωστε, …είμαστε οι μητέρες τους!»²⁵

Ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον έχει μακρά παράδοση να ρωτά και να ανταποκρίνεται στις ανησυχίες των γυναικών. Η γυναίκα η οποία τον επηρέασε περισσότερο είναι η αδελφή Φράνσις Μόνσον. Μας λείπει πάρα πολύ. Επίσης, μόλις την περασμένη Πέμπτη, ο Πρόεδρος Μόνσον θύμισε στα Μέλη της Γενικής Εξουσίας πόσα πολλά έμαθε ως επίσκοπος από τις 84 χήρες του τομέα του. Επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την υπηρέτησή του και ολόκληρη τη ζωή του.

Δεν αποτελεί έκπληξη που πριν από την απόφαση με προσευχή του Προέδρου Μόνσον σχετικά με την αλλαγή ηλικίας για την ιεραποστολική υπηρέτηση, έγιναν πολλές συζητήσεις με τις γενικές προεδρίες της Ανακουφιστικής Εταιρείας, των Νέων Γυναικών και της Προκαταρκτικής.

Επίσκοποι, καθώς ακολουθείτε το παράδειγμα του Προέδρου Μόνσον, θα αισθανθείτε πιο πλουσιοπάροχα το καθοδηγητικό χέρι του Κυρίου να ευλογεί το ιερό έργο σας.

Ζήσαμε αρκετά χρόνια στη Βραζιλία. Λίγο μετά την άφιξή μας, συνάντησα τον Αντέλσον Παρέλα, ο οποίος υπηρετούσε ως Εβδομήκοντα και τον αδελφό του Αντίλσον, ο οποίος υπηρετούσε στην προεδρία πασσάλου μας. Αργότερα γνώρισα τον αδελφό τους, Αντάλτον, ο οποίος υπηρετούσε ως πρόεδρος πασσάλου στο Φλοριανόπολις και έναν άλλο αδελφό, τον Αντέλμο που υπηρετούσε ως επίσκοπος. Με εντυπωσίασε η πίστη αυτών των αδελφών και ζήτησα να μάθω για τους γονείς τους.

Η οικογένεια βαπτίστηκε στο Σάντος στη Βραζιλία πριν 42 χρόνια. Ο Αντίλσον Παρέλα είπε: «Στην αρχή ο πατέρας έδειχνε ενθουσιασμένος διότι προσχώρησε στην Εκκλησία. Ωστόσο, [σύντομα] έγινε λιγότερο ενεργός και ζήτησε από τη μητέρα μας να μην παρευρίσκεται στην εκκλησία».

Ο Αντίλσον μού είπε ότι η μητέρα του έραβε ρούχα για τους γείτονες, ώστε να πληρώνει το εισιτήριο του λεωφορείου των παιδιών της προς την εκκλησία. Τα τέσσερα μικρά αγόρια περπατούσαν μαζί περισσότερο από δύο χιλιόμετρα μέχρι μια άλλη πόλη, ανέβαιναν στο λεωφορείο και ταξίδευαν επί 45 λεπτά και μετά περπατούσαν ακόμα 20 λεπτά μέχρι την κυρίως εκκλησία.

Αν και δεν μπορούσε να πάει στην εκκλησία με τα παιδιά της, η αδελφή Παρέλα διάβαζε τις γραφές με τους γιους και τις κόρες της, τους δίδασκε το Ευαγγέλιο και προσευχόταν μαζί τους. Το ταπεινό σπίτι τους ήταν γεμάτο με τις πλούσιες ευλογίες της δύναμης της ιεροσύνης. Τα μικρά αγόρια μεγάλωσαν, υπηρέτησαν ιεραποστολές, σπούδασαν και παντρεύτηκαν στον ναό. Οι ευλογίες της ιεροσύνης γέμιζαν το σπιτικό τους.

Χρόνια αργότερα, ως ανύπανδρη αδελφή, η Βάνυ Παρέλα εισήλθε στον ναό για την προικοδότησή της και αργότερα υπηρέτησε τρεις ιεραποστολές στη Βραζιλία. Σήμερα είναι 84 ετών και η πίστη της εξακολουθεί να ευλογεί τις γενιές που ήρθαν μετά από εκείνη.

Η δύναμη της άγιας ιεροσύνης του Θεού βρίσκεται στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Καταθέτω μαρτυρία ότι καθώς συμμετέχετε άξια στις διατάξεις της ιεροσύνης, ο Κύριος θα σας δώσει μεγαλύτερη δύναμη, ειρήνη και αιώνια προοπτική. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες της ζωής σας, το σπιτικό σας θα είναι «ευλογημένο από τη δύναμη της ιεροσύνης» και εκείνοι που βρίσκονται κοντά σας θα επιθυμούν ακόμα περισσότερο αυτές τις ευλογίες για τον εαυτό τους.

Ως άνδρες και γυναίκες, αδελφές και αδελφοί, γιοι και κόρες του Θεού, προχωρούμε προς τα εμπρός μαζί. Αυτή είναι η ευκαιρία, η ευθύνη και η ευλογία μας. Αυτός είναι ο προορισμός μας -- να προετοιμάσουμε το βασίλειο του Θεού για την επιστροφή του Σωτήρα. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.