Μικρά και απλά πράγματα

Αγαπημένοι αδελφοί και αδελφές μου, μόλις πριν μερικές εβδομάδες βρισκόμουν στο ιεραποστολικό εκπαιδευτικό κέντρο στην Πόλη του Μεξικού για να απευθύνω ένα μήνυμα στους ιεραποστόλους. Η σύζυγός μου κι εγώ φθάσαμε επί τούτοις μερικές ώρες νωρίτερα. Καθώς εξερευνούσαμε τους όμορφους κήπους και τους καλοδιατηρημένους δρόμους τού ΙΕΚ, δεν ήταν δυνατόν να μην παρατηρήσουμε την ευτυχία που ακτινοβολούσε από τα πρόσωπα εκατοντάδων νεαρών πρεσβυτέρων και αδελφών, με τον καθέναν τους επικεντρωμένο στην απόκτηση δεξιοτήτων σε μια νέα γλώσσα και στο να μάθουν να εκτιμούν καλύτερα τον ρόλο του ή της ως ιεραποστόλου.

Σταματώντας για μια στιγμή για να παρατηρήσω προσεκτικά αυτή την υπέροχη σκηνή, συλλογίστηκα τα λόγια του Άλμα, όταν πρόσταξε τον γιο του, Ήλαμαν, να τηρήσει ένα ιστορικό του λαού του ως μέρος των χρονικών τα οποία του είχαν εμπιστευθεί και να κρατήσει όλα αυτά ιερά, ώστε να μπορέσουν μία ημέρα να βγουν προς τα έξω, σε κάθε έθνος, φυλή, γλώσσα και λαό.

Κατόπιν, ο Άλμα του είπε:

«Λοιπόν μπορεί να υποθέτεις ότι αυτό αποτελεί ανοησία για μένα. Όμως ιδές, εγώ σου λέω, ότι με μικρά και απλά πράγματα πραγματοποιούνται σπουδαία πράγματα. Και μικροί φορείς σε πολλές περιπτώσεις υπερνικούν το σοφό.

»Και ο Κύριος ο Θεός εργάζεται με φορείς για να πραγματοποιήσει τους μεγάλους και αιώνιους σκοπούς του, και με πολύ μικρούς φορείς ο Κύριος υπερνικά τους σοφούς και πραγματοποιεί τη σωτηρία πολλών ψυχών» (Άλμα 37:6–7).

Η αθωότητα και η νεότητα των ιεραποστόλων μας αποτελούν ένα καλό παράδειγμα του τρόπου του Κυρίου -- ο οποίος είναι ότι οι ταπεινόφρονες μπορούν να «προσκαλέσ[ουν] άλλους να έλθουν προς τον Χριστό, βοηθώντας τους να λάβουν το αποκατεστημένο ευαγγέλιο μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό και της Εξιλέωσής Του, της μετάνοιας, του βαφτίσματος, του να λάβουν τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος και να υπομείνουν μέχρι τέλους» (Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου: Oδηγός για την ιεραποστολική υπηρέτηση [2004], 1).

Ως μέλη της Εκκλησίας, μπορούμε μέσα από τα μικρά και απλά πράγματα να «[πείσουμε] πολλούς για το σφάλμα των μεθόδων τους» και να τους βοηθήσουμε να έλθουν «στη γνώση του Θεού τους προς σωτηρία των ψυχών τους» (Άλμα 37:8).

Σε μία περίσταση συνόδευσα έναν πρόεδρο πασσάλου και επίσκοπο να επισκεφθούμε ένα λιγότερο ενεργό μέλος. Τον διδάξαμε με πολύ απλό τρόπο για τις ευλογίες της Ημέρας του Κυρίου. Του εκφράσαμε την ειλικρινή αγάπη μας. Απάντησε: «Αυτό που χρειαζόμουν ήταν να έρθει κάποιος και να μου δώσει ένα abrazo, να με αγκαλιάσει». Σηκώθηκα αμέσως επάνω και τον αγκάλιασα. Η επόμενη ημέρα ήταν Κυριακή. Εκείνος ο ίδιος αδελφός ήρθε στη συγκέντρωση μεταλήψεως με ολόκληρη την οικογένειά του.

Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης επισκεπτριών διδασκαλισσών, η Μάρθα, ένα μέλος του τομέα μας, είπε στη σύζυγό μου και στη συνάδελφό της να μην ξαναπάνε ποτέ. Είχε αποφασίσει να σταματήσει να έρχεται στην εκκλησία. Μία από τις επισκέπτριες διδασκάλισσες ρώτησε τη Μάρθα αν θα μπορούσαν να τραγουδήσουν μαζί έναν ύμνο για τελευταία φορά και εκείνη συμφώνησε. Καθώς τραγουδούσαν, συνέβη κάτι ξεχωριστό. Σιγά-σιγά, το Πνεύμα άρχισε να γεμίζει την αίθουσα. Το αισθάνθηκε η καθεμιά τους. Η καρδιά της Μάρθας άρχισε να μαλακώνει. Με μάτια γεμάτα δάκρυα εξέφρασε τα αισθήματα της καρδιάς της στις επισκέπτριες διδασκάλισσές της. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι ήξερε πως το Ευαγγέλιο ήταν αληθινό. Ευχαρίστησε τώρα τις επισκέπτριες διδασκάλισσές της και εξέφρασε την επιθυμία να την επισκεφθούν ξανά. Από την ημέρα εκείνη και μετά, τις υποδεχόταν με χαρά.

Η Μάρθα άρχισε να παρευρίσκεται στην εκκλησία με τη μικρή κόρη της. Επί χρόνια παρευρίσκονταν τακτικά και η Μάρθα δεν έχασε ποτέ την ελπίδα ότι τελικά ο σύζυγός της μπορεί να επέλεγε να έρθει μαζί τους. Τελικά, ήρθε η ημέρα όπου ο Κύριος άγγιξε την καρδιά του και εκείνος άρχισε να παρευρίσκεται μαζί τους, όπως και η άλλη κόρη τους λίγο αργότερα. Αυτή η οικογένεια άρχισε να νιώθει την αληθινή χαρά που ήρθε, διότι είχαν τις ευλογίες του Ευαγγελίου στο σπιτικό τους. Από τότε η Μάρθα υπηρέτησε με πίστη ως πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας στον τομέα μας και ο σύζυγός της υπηρέτησε καλά σε αρκετές κλήσεις μέσα στον πάσσαλο. Όλα άρχισαν τραγουδώντας έναν ύμνο, ένα μικρό και απλό πράγμα το οποίο άγγιξε την καρδιά της Μάρθας.

Ο Νεεμάν ήταν στρατηγός του στρατού του βασιλιά της Συρίας, ένας έντιμος άνδρας, ένας δυνατός άνδρας σε ισχύ. Όμως, ήταν και λεπρός (βλέπε Β΄ Βασιλέων 5:1). Αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς να λάβει μία θεραπεία από τον βασιλιά του Ισραήλ για τη λέπρα του, ο Νεεμάν πήγε στο σπίτι του Ελισσαιέ, του προφήτη. Ο Ελισσαιέ έστειλε έναν αγγελιαφόρο, λέγοντας:

«Πήγαινε, βουτήξου μέσα στον Ιορδάνη επτά φορές, και θα επανέλθει η σάρκα σου σε σένα, και θα καθαριστείς.

»Ο Νεεμάν όμως θύμωσε, και αναχώρησε, και είπε: Να, εγώ έλεγα: Σίγουρα θα βγει σε μένα, και θα σταθεί, και θα επικαλεστεί το όνομα τού Κυρίου τού Θεού του, και θα κινήσει το χέρι του επάνω στον τόπο, και θα γιατρέψει τον λεπρό…

»Πλησίασαν, όμως, οι δούλοι του, και του μίλησαν, και είπαν: Πατέρα μου, αν ο προφήτης σού έλεγε ένα μεγάλο πράγμα, δεν θα το έκανες; Πόσο μάλλον τώρα, όταν σου λέει: Βουτήξου μέσα και καθαρίσου;

»Τότε, κατέβηκε, και βυθίστηκε επτά φορές στον Ιορδάνη, σύμφωνα με τον λόγο τού ανθρώπου τού Θεού· και η σάρκα του αποκαταστάθηκε σαν τη σάρκα μικρού παιδιού, και καθαρίστηκε» (Β΄ Βασιλέων 5:10–11, 13–14).

Ο προφήτης μας, Πρόεδρος Τόμας Μόνσον, μας έχει προσκαλέσει όλους να προχωρήσουμε και να σώσουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Είπε: «Ο κόσμος χρειάζεται τη βοήθειά σας. Υπάρχουν πόδια για να στερεώσουν, χέρια για να πιάσουν, νους για να ενθαρρύνουν, καρδιές για να εμπνεύσουν και ψυχές για να σώσουν. Οι ευλογίες της αιωνιότητας σάς περιμένουν» (“To the Rescue,” Ensign, Μάιος 2001, 48 ήΛιαχόνα, Ιούλιος 2001, 57).

Καταθέτω μαρτυρία ότι πολλοί από εκείνους οι οποίοι χρειάζονται τη βοήθειά μας, είναι εκεί και μας περιμένουν. Είναι έτοιμοι να τους προσεγγίσουν οι πιστοί αδελφοί και αδελφές τους και να τους σώσουν με μικρούς και απλούς τρόπους. Προσωπικά, έχω δαπανήσει πολλές ώρες επισκεπτόμενος λιγότερο ενεργά μέλη της Εκκλησίας, η καρδιά των οποίων έχει ήδη μαλακώσει από τον Κύριο, τα οποία είναι τώρα έτοιμα να λάβουν τις μαρτυρίες μας και τις ειλικρινείς εκφράσεις αγάπης μας. Όταν τα προσεγγίσουμε και τα προσκαλέσουμε, θα επιστρέψουν στην Εκκλησία χωρίς δισταγμό.

Ας προσεγγίσουμε τους άλλους με πίστη και αγάπη. Ας θυμηθούμε την υπόσχεση του Κυρίου:

«Και αν γίνει ώστε να χρειαστεί να κοπιάζετε όλες τις ημέρες σας για να διαλαλείτε μετάνοια προς αυτόν τον λαό, και φέρετε, έστω μόνο μία ψυχή προς εμένα, πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά σας μαζί του στη βασιλεία τού Πατέρα μου!

»Και τώρα, αν η χαρά σας θα είναι μεγάλη με μια ψυχή που φέρατε προς εμένα στη βασιλεία τού Πατέρα μου, πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά σας αν μπορέσετε να φέρετε πολλές ψυχές προς εμένα!» (Δ&Δ 18:15–16).

Καταθέτω μαρτυρία για την αγάπη του Κυρίου προς όλα τα παιδιά Του. Ξέρω ότι Εκείνος ζει και ότι είναι ο Λυτρωτής μας. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.