គោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ដែលមាននៅក្នុងមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ
ដោយ អែលឌើរ អិល ថម ភែរី
ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
មាត្រានីមួយៗនៃសេចក្ដីជំនឿបន្ថែមនូវតម្លៃពិសេសដល់ការយល់ដឹងយើងស្ដីពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ពេលខ្ញុំបានទទួលការចាត់ឲ្យនិយាយក្នុងសម័យប្រជុំបព្វជិតភាពនៃសន្និសីទទូទៅនេះ ខ្ញុំបានគិតភ្លាមពីគ្រូបង្រៀនថ្នាក់កុមារដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ ។ ក្ដីប្រាថ្នាដ៏ធំរបស់គាត់ គឺរៀបចំខ្លួនយើងឲ្យសក្ដិសមទទួលបព្វជិតភាព ។ គាត់បានសាកល្បងយើងពីតម្រូវការដើម្បីបញ្ចប់ថ្នាក់កុមារ---ដោយទន្ទេញចាំឈ្មោះសមាជិកកូរ៉ុមនៃសាវកដប់ពីរនាក់ និងមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ។ គាត់ក៏បានសន្យានឹងយើងដែរថា--- បើយើងអាចទន្ទេញចាំមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ខដប់បី យើងអាចរើសកន្លែងទៅធ្វើសកម្មភាពសម្រាប់ថ្នាក់ចុងក្រោយរបស់យើង ។
យើងបានរើសកន្លែងពិសេសមួយ ដែលយើងចូលចិត្តឡើងលើចំណោតភ្នំដែលនៅលើពីទំនប់ទឹកទីមួយត្រង់ច្រកចូលនៃជ្រោះ ឡូហ្គិន ភាគខាងជើងរដ្ឋយូថាហ៍។ មានទីរាបមួយនៅលើថ្មីភ្នំទាំងនេះដែលមានកន្លែងអាំងភ្លើងធម្មជាតិ ដែលអ្នកអាចអាំងសាច់ក្រក និង ម៉ាសម៉ាឡូ ផងដែរ ។ ពេលយើងរើសយកកន្លែងនោះ យើងមិនបានគិតពីគ្រូបង្រៀនយើង ដែលមានវ័យចំណាស់ ហើយពុំមែនជាអ្នកចូលចិត្តកីឡាទេ ។ បើយើងបានគិតពីបញ្ហានោះដោយប្រុងប្រយ័ត្ន នោះយើងនឹងឃើញថាគាត់នឹងមានការលំបាកក្នុងការឡើងភ្នំនោះ ។ តែគាត់រក្សាសន្យាគាត់ ហើយគាត់បានតាំងចិត្តដើរតាមយើង ។
ដំបូង យើងឡើងលើភ្នំតូចមួយ ។ ក្នុងជំនាន់យើង គ្មានខ្សែភ្លើងដាក់នៅតំបន់ហាមឃាត់ឡើយ ។ ដោយមានជំនួយខ្លះៗ គាត់បានឡើងទៅលើកូនភ្នំនោះ ។ ពេលនៅលើកំពូលភ្នំនោះ យើងបានដើរចុះទៅតំបន់មានថ្មច្រើនទៅកន្លែងហៅថា « ខ្នងអណ្តើក » ។
ពេលយើងទៅដល់ គ្រូបង្រៀនយើងបានឈរដង្ហក់យ៉ាងខ្លាំង ។ លុះដល់ពេលយើងរៀបចំអង្គុយចុះបរិភោគអាហារ នោះគាត់បានមានកម្លាំងឡើងវិញដើម្បីបង្រៀនមេរៀនចុងក្រោយដល់យើង ។ គាត់ប្រាប់យើងពីភាពរីករាយដែលគាត់មានពេលបង្រៀនយើងក្នុងថ្នាក់កុមាររយៈពេលពីរឆ្នាំនេះ ។ គាត់សរសើរពួកយើងដែលយើងបានទន្ទេញចាំនូវមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ។ គាត់បានហៅលេខណាមួយក្នុងមាត្រានោះ ហើយបានសូត្រឲ្យគាត់ស្ដាប់ ។ រួចគាត់ពោលថា ការទន្ទេញចាំមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿគឺគ្មានន័យអ្វីទាំងអស់ក្រៅពីពាក្យជាច្រើន លុះត្រាយើងយល់ពីគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ដែលមាននៅក្នុងនោះ ។ គាត់បានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យសិក្សាគោលលទ្ធិនៃដំណឹងល្អដែលបង្រៀននៅក្នុងខនីមួយៗនៃមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ។ គាត់បានពន្យល់ថា គោលលទ្ធិដែលមានក្នុងមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿត្រូវបានបែងចែកជាផ្នែក ។
I. ក្រុមព្រះ និង គោលលទ្ធិគ្រឹះនៃព្រះគ្រីស្ទ
យើងរៀនពីមាត្រាទីមួយនៃសេចក្ដីជំនឿថា ក្រុមព្រះមានតួអង្គបី ។ ព្រះជាព្រះវរបិតា ព្រះគ្រីស្ទ និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
មាត្រាទីពីរបង្រៀនយើងថា យើងទទួលខុសត្រូវចំពោះទង្វើរយើងនៅលើផែនដីនេះ ។
មាត្រាទីបី ផ្ដល់ការនិមិត្តមួយពីបេសកកម្មព្រះគ្រីស្ទសម្រាប់ការសង្គ្រោះដល់កូនចៅព្រះវរបិតា ។
មាត្រាទីបួនបង្រៀនយើងពីសារៈសំខាន់នៃគោលការណ៍ និងពិធីបរិសុទ្ធសំខាន់ៗ ។
ប្រសាសន៍ដ៏មានឥទ្ធិពលរបស់អ្នកគ្រូយើងបានក្លាយជាប្រភពនៃការបំផុសគំនិតមួយសម្រាប់ខ្ញុំ ដោយសារការគូសបញ្ជាក់ដែលគាត់បានដាក់លើការសិក្សាដំណឹងល្អ ។ ព្រះគម្ពីរដឹកនាំយើងទៅរកបទដ្ឋាននៃសេចក្ដីពិតដែលអាចវិនិច្ឆ័យលើចំណេះដឹងដែលយើងនឹងទទួល ថាវាពិត ឬក្លែងក្លាយ ។ គោលលទ្ធិពិតមកពីព្រះ ជាប្រភព និងគ្រឹះនៃរាល់សេចក្ដីពិត ។ ការបង្រៀន និងគោលគំនិតនៃគោលលទ្ធិពិតមាននៅក្នុងដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ ការបង្រៀនក្លែងក្លាយមកពីសាតាំង ជាបិតានៃការកុហក ។ បំណងវាគឺបំផ្លាញ ផ្លាស់ប្ដូរ ហើយកែប្រែសេចក្ដីពិតដែលបានបើកសម្ដែង ។ វាចង់បញ្ឆោតយើង ដើម្បីឲ្យយើងមួយចំនួនវង្វេងផ្លូវក្នុងដំណើរត្រឡប់ទៅផ្ទះសួគ៌ាយើងវិញ ។
ព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងពីរបៀបចៀសវាងពីការបង្រៀនក្លែងក្លាយ ។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ុលទៅធីម៉ូថេ បានចែងថា ៖
« គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្ដាលឲ្យតែងទេ ក៏មានប្រយោជន៍សម្រាប់ការបង្រៀន ការរំឭកឲ្យដឹងខ្លួន ការប្រដៅតម្រង់ និងការបង្ហាត់ខាងឯសេចក្ដីសុចរិត ៖
« ដើម្បីឲ្យអ្នកសំណប់របស់ព្រះបានគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយមានគ្រប់ទាំងចំណេះសម្រាប់នឹងធ្វើការល្អគ្រប់មុខ » ( ធីម៉ូថេទី 2 3:16–17 ) ។
គោលលទ្ធិនេះសំខាន់ចំពោះសាសនាចក្រ ដូចជាថ្មសំខាន់ចំពោះទូរស័ព្ទដែរ ។ ពេលអ្នកដកថ្មចេញពីទូរស័ព្ទអ្នក វាឥតប្រយោជន៍ ។ ព្រះវិហារមួយដែលគោលលទ្ធិពិតឈប់ត្រូវបានគេបង្រៀន ក៏ឥតប្រយោជន៍ដែរ ។ វាមិនអាចនាំយើងត្រឡប់ទៅព្រះវរបិតា និងផ្ទះអស់កល្បយើងបានឡើយ ។
II. ការរៀបចំ និងរបៀបនៃបព្វជិតភាព
បន្ទាប់ពីយើងចាប់ផ្ដើមយល់ពីគោលលទ្ធិគ្រឹះនៃព្រះគ្រីស្ទ នោះមាត្រាទីប្រាំ និងទីប្រាំមួយនៃសេចក្ដីជំនឿបង្រៀនយើងពីការរៀបចំ និងរបៀបនៃបព្វជិតភាព ។ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានរៀបចំសាសនាចក្រព្រះគ្រីស្ទដោយប្រើសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព---ជាព្រះចេស្ដានៃព្រះ ។ សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ជាអង្គភាពដូចគ្នាដែលព្រះគ្រីស្ទបានរៀបចំ ហើយដឹកនាំកាលទ្រង់គង់លើផែនដី ។
វាជាថ្ងៃដ៏រុងរឿងណាស់សម្រាប់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី ក្នុងខែ មេសា ឆ្នាំ 1829 ពេលពួកគាត់ចូលទៅក្នុងព្រៃអធិស្ឋានពីគោលលទ្ធិនៃបុណ្យជ្រមុជទឹកសម្រាប់ការផ្ដាច់បាប ដែលពួកគាត់បានអានពេលកំពុងបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន ។ មានការបង្រៀនពីបុណ្យជ្រមុជទឹកដែលត្រូវបានបង្រៀនដោយព្រះវិហារជាច្រើននៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1800 ហើយ យ៉ូសែប និង អូលីវើរ បានដឹងថា វាមិនពិតទាំងអស់នោះទេ ។ ពួកគាត់ចង់ដឹងពីរបៀបត្រឹមត្រូវនៃបុណ្យជ្រមុជទឹក និងអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកផងដែរ ។
ជាចម្លើយទៅនឹងការទូលសួរពួកគាត់ទៅព្រះអម្ចាស់ នោះយ៉ូហាន បាទីស្ទ បានលេចមកឯពួកគាត់ ។ លោកបានដាក់ដៃលើក្បាល ហើយប្រគល់សិទ្ធិអំណាចធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកដល់ពួកគាត់ដោយពោលថា ៖ « នៅលើអ្នកជាពួកអ្នកបម្រើរូបខ្ញុំអើយ ដោយនូវព្រះនាមនៃព្រះម៊ែស៊ី ខ្ញុំសូមប្រគល់បព្វជិតភាពអើរ៉ុន » ( គ. និង ស. 13:1 ) ។
ឱ ! វាជាថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យអ្វីម្ល៉េះក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោក ។ បព្វជិតភាពត្រូវបានស្ដារឡើងវិញលើផែនដី ។
ពេលយើងទទួលបព្វជិតភាព យើ់ងទទួលសិទ្ធិអំណាចធ្វើកិច្ចការក្នុងព្រះនាមព្រះ ហើយដឹកនាំក្នុងផ្លូវនៃសេចក្ដីពិត និងសេចក្ដីសុចរិត ។ សិទ្ធិអំណាចនេះជាប្រភពមួយដ៏សំខាន់នៃអំណាច និងឥទ្ធិពលសុចរិតជាប្រយោជន៍ដល់កូនចៅព្រះនៅលើផែនដី ហើយនឹងបន្តមានក្រោយពីសេចក្ដីស្លាប់ ។ វាជាការចាំបាច់ដែលបព្វជិតភាពត្រូវបានស្ដារឡើងវិញពីមុនសាសនាចក្រពិតនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានរៀបចំ ។ នេះជាមេរៀនដ៏សំខាន់ដែលយើងរៀនក្នុងមាត្រាទីប្រាំ និងទីប្រាំមួយនៃសេចក្ដីជំនឿ ។
III. ធនធានអស់កល្បក្នុងដំណើរជីវិតរមែងស្លាប់
មាត្រាបីបន្ទាប់ទៀតនៃសេចក្ដីជំនឿ---ទីប្រាំពីរទីប្រាំបី និងទីប្រាំបួន---បង្ហាញពីធនធានដែលមានដើម្បីណែនាំយើងក្នុងដំណើរជីវិតរមែងស្លាប់យើង ។ យើងត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដើម្បីដឹកនាំយើង ពេលយើងដើរតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយការពារយើងពីអំពើអាក្រក់ ។ ព្រះគម្ពីរជាសៀវភៅណែនាំមួយទៀត----បើយើងអានបន្ទូលព្រះដោយយកចិត្តទុកដាក់ ទ្រង់នឹងបង្ហាញយើងនូវផ្លូវត្រឡប់ទៅរកជីវិតអស់កល្បវិញ ។
មាត្រាទីប្រាំបួននៃសេចក្ដីជំនឿបង្រៀនយើងថា ព្រះបានបើកសម្ដែង ពិតជាបើកសម្ដែង ហើយនឹងបើកសម្ដែងនៅអនាគតនូវសេចក្ដីពិតសំខាន់អស្ចារ្យជាច្រើនដល់ព្យាការី អ្នកមើលឆុត និងអ្នកទទួលវិវរណៈទ្រង់ ។ យើងរៀនថា ក្រៅពីលើការស្ដាប់តាមសំឡេងតូចរហៀងនៃព្រះវិញ្ញាណ និងការអានព្រះគម្ពីរ ធនធានមួយទៀតនៃការដឹកនាំគឺអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រយើង ដែលបានរើស ហៅ ហើយញែកចេញដើម្បីប្រទានពរដល់ជីវិតយើងតាមរយៈមេរៀនដែលពួកគាត់បង្រៀន ។
IV. អ្នកផ្សាយសាសនាជាសមាជិក
មាត្រាទីដប់ទីដប់មួយ និងទីដប់ពីរនៃសេចក្ដីជំនឿបង្រៀនយើងពីរបៀបដឹកនាំកិច្ចការផ្សាយសាសនា ហើយចែកចាយដំណឹងល្អក្នុងពិភពលោកមួយដែលមានប្រទេសជាច្រើន និងច្បាប់ផ្សេងៗគ្នា ។ យើងរៀនពីការប្រមូលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដើម្បីរៀបចំសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ យើងបានបង្រៀនថា បុរសស្ត្រីជាភ្នាក់ងារចំពោះខ្លួនឯង ហើយគេអាចទទួលយក ឬបដិសេធបន្ទូលព្រះស្របតាមសម្បជញ្ញៈគេផ្ទាល់ ។ ជាចុងក្រោយ ពេលយើងផ្សាយដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទទៅកាន់ទិសទាំងបួននៃផែនដី យើងរៀនថា យើងត្រូវគោរពរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសនីមួយៗដែលចូលទៅ ។ ពិតណាស់ យើងជឿលើការគោរព ការឲ្យតម្លៃ និងការគាំទ្រដល់ច្បាប់ដែនដីនីមួយៗ ។
V. ឥរិយាបថដែលប្រាថ្នាចង់បាន
មាត្រាទីដប់បីនៃសេចក្ដីជំនឿផ្ដល់ការយល់ដឹងពិសេសស្ដីពីរបៀបដែលយើងគួរដឹកនាំជីវិតយើង និងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃ ។ វាចែងថា៖ « យើងខ្ញុំជឿលើការប្រព្រឹត្តដោយទៀងត្រង់ ត្រឹមត្រូវបរិសុទ្ធ សប្បុរស គុណធម៌ ហើយលើការធ្វើល្អដល់មនុស្សទាំងអស់ ពិតមែនហើយ យើ់ងខ្ញុំអាចនិយាយបានថា យើងខ្ញុំដើរតាមសេចក្ដីដាស់តឿនរបស់ប៉ុល---យើងខ្ញុំជឿដល់អ្វីៗជាច្រើន ហើយសង្ឃឹមថានឹងអាចទ្រាំទ្រអ្វីៗទាំងអស់បានដែរ ។ ហើយបើសិនជាមានអ្វីណាមួយដែលប្រកបដោយគុណធម៌ គួរឲ្យស្រឡាញ់ ឬឈ្មោះល្អ ឬក៏គួរឲ្យសរសើរ នោះយើងខ្ញុំស្វែងរករបស់ផងទាំងនេះហើយ » ។
យើងគ្រប់គ្នាគួរស្វែងរកឥរិយាបថទាំងនេះ ហើយបង្ហាញវាក្នុងការរស់នៅយើង ។ សេចក្ដីពិតដែលបានបង្រៀនក្នុងមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿគឺពឹងអាស្រ័យគ្នាទៅវិញទៅមកដូចជាគ្រឿងក្នុងទូរស័ព្ទដៃដែរ ។ ដូចជាដំណើរការលម្អិតនៃការដាក់គ្រឿងក្នុងទូរស័ព្ទដៃដែរ មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគោលលទ្ធិដ៏សំខាន់នៃការស្ដារឡើងវិញ ។ មាត្រានីមួយៗនៃសេចក្ដីជំនឿបន្ថែមនូវតម្លៃពិសេសដល់ការយល់ដឹងយើងស្ដីពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
គ្រូបង្រៀនខ្ញុំក្នុងថ្នាក់កុមារ បានជួយខ្ញុំធ្វើការតាំងចិត្តមួយ ដើម្បីសិក្សាគោលលទ្ធិនៃនគរព្រះ ។ គាត់បានបង្រៀនខ្ញុំឲ្យស្វែងរកអត្ថន័យដ៏ស៊ីជម្រៅដែលមានក្នុងមាត្រាដ៏សាមញ្ញទាំងនេះនៃសេចក្ដីជំនឿ ។ គាត់បានសន្យានឹងខ្ញុំថា បើខ្ញុំខំរៀនពីសេចក្ដីពិតដ៏ពិសិដ្ឋនេះ នោះចំណេះដឹងដែលខ្ញុំទទួលបាននឹងធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំបានប្រសើរឡើង ហើយខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ប្រាប់អ្នកថា វាបានជួយខ្ញុំពិតមែន ។
ក្រោយពីមេរៀនដ៏អស្ចារ្យរបស់អ្នកគ្រូខ្ញុំលើភ្នំក្នុងជ្រលងជ្រោះ ឡូហ្គិន មក យើងបានសង្កេតឃើញថា យើងបាននៅទីនោះយូរជាងការគ្រោងទុក ។ ពេលល្ងាចបានខិតចួលមកដល់ ហើយយើងបានដឹងថា យើងនឹងមានបញ្ហា ។
អ្នកគ្រូខ្ញុំមានការលំបាកមកកាន់កន្លែងពិសេសរបស់យើង តែការត្រឡប់ទៅវិញជាបញ្ហាធំមួយទៀត ។ ការណ៍នេះបានធ្វើឲ្យការសម្រេចចិត្តរបស់យើងរើសយកកន្លែងនេះកាន់តែអាក្រក់ទៅទៀត ។ យើងមានការលំបាកក្នុងការដើរចុះទៅវិញ ហើយវាកាន់តែលំបាកថែមទៀតសម្រាប់អ្នកគ្រូយើង ។
កាលយើងមានការលំបាកក្នុងការជួយគាត់ឲ្យចុះពីភ្នំនោះវិញ នោះមានប៉ូលីសពីរនាក់បានមក ។ ប្រធានថ្នាក់កុមារបានឲ្យពួកគាត់មករកយើង ដោយខ្លាចយើងវង្វេងផ្លូវ ។ រឿងនៅល្ងាចនោះ និងមេរៀនដែលបានបង្រៀន បានក្លាយបទពិសោធន៍មួយដែលមិនអាចភ្លេចបានក្នុងជីវិតខ្ញុំ ។
អ្នករាល់គ្នាដែលជាយុវជន--- ខ្ញុំលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យប្រើគំនិតដ៏ភ្លឺថ្លារបស់អ្នកសិក្សា ហើយរៀនពី មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ និងគោលលទ្ធិដែលវាបង្រៀន ។ វាស្ថិតក្នុងចំណោមគោលលទ្ធិខ្លីដែលសំខាន់ ហើយច្បាស់លាស់បំផុតក្នុងសាសនាចក្រ ។ បើអ្នកប្រើវាដើម្បីដឹកនាំឲ្យអ្នកសិក្សាពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះអ្នកនឹងឃើញថាខ្លួនឯងបានរៀបចំខ្លួនប្រកាសសាក្សីរបស់អ្នកពីសេចក្ដីពិតដែលបានស្ដារឡើងវិញទៅកាន់ពិភពលោក ។ អ្នកនឹងអាចប្រកាសតាមរបៀបសាមញ្ញ ចំៗ ហើយអស្ចារ្យពីជំនឿដ៏សំខាន់ដែលអ្នកឲ្យតម្លៃក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។
ខ្ញុំសូមបន្ថែមទីបន្ទាល់ខ្ញុំនឹងសេចក្ដីពិតដ៏ពេញលេញនៃមាត្រាទីដប់បីនៃសេចក្ដីជំនឿក្នុងព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។