Η ηθική δύναμη των γυναικών

Από αμνημονεύτων χρόνων, οι κοινωνίες βασίζονται στην ηθική δύναμη των γυναικών. Ενώ ασφαλώς δεν είναι η μόνη θετική επιρροή στην εργασία στην κοινωνία, το ηθικό θεμέλιο που παρέχεται από τις γυναίκες έχει αποδειχθεί μοναδικά ευεργετικό για το κοινό καλό. Ίσως, επειδή είναι σημαντική, αυτή η συνεισφορά των γυναικών συχνά υποτιμάται. Επιθυμώ να εκφράσω ευγνωμοσύνη για την επιρροή των καλών γυναικών, να προσδιορίσω ορισμένες από τις φιλοσοφίες και τις τάσεις που απειλούν την ισχύ και την περιωπή των γυναικών και να διατυπώσω μία έκκληση στις γυναίκες να καλλιεργήσουν την εσωτερική ηθική δύναμη μέσα τους.

Οι γυναίκες φέρνουν μαζί τους στον κόσμο μία συγκεκριμένη αρετή, μία θεία δωρεά που τις καθιστά ειδήμονες στο να εμπνέουν τέτοια χαρακτηριστικά όπως η πίστη, το θάρρος, η ενσυναίσθηση και η βελτίωση σε σχέσεις και σε πολιτισμούς. Ενώ επαινούσε την «ανυπόκριτη πίστη» που βρήκε στον Τιμόθεο, ο Παύλος σημείωσε ότι αυτή η πίστη «πρώτα κατοίκησε στη γιαγιά σου Λωίδα, και στη μητέρα σου Ευνίκη»¹.

Πριν από χρόνια, ενώ ζούσα στο Μεξικό, παρατήρησα από πρώτο χέρι τι εννοούσε ο Παύλος. Ενθυμούμαι μία συγκεκριμένη νέα μητέρα, μία από τις πολλές ανάμεσα στις γυναίκες της Εκκλησίας στο Μεξικό των οποίων η πίστη στολίζει τη ζωή τους τόσο φυσικά που φαίνεται να μην έχουν επίγνωση αυτού. Αυτή η υπέροχη γυναίκα ακτινοβολούσε μία ηθική εξουσία, η οποία προερχόταν από καλοσύνη, που επηρέαζε όλους γύρω της για καλό. Μαζί με τον σύζυγό της, θυσίασε κάποιες τέρψεις και αποκτήματα για τις ανώτερες προτεραιότητές τους, φαινομενικά χωρίς δεύτερη σκέψη. Η ικανότητά της να επιτελεί πράξεις ανύψωσης, κάμψης και ισορροπίας με τα παιδιά της ήταν κοντά σε εκείνες του υπερανθρώπου. Οι απαιτήσεις επάνω της ήσαν πολλές και οι δουλειές της συχνά επαναλαμβανόμενες και πεζές, όμως είχε συνεχώς μία όμορφη γαλήνη, μία αίσθηση ότι ήταν στο έργο του Θεού. Όπως και με τον Σωτήρα, εξευγενίσθηκε με το να ευλογεί άλλους μέσω υπηρέτησης και θυσίας. Ήταν η προσωποποίηση της αγάπης.

Έχω κατά τρόπο αξιοσημείωτο ευλογηθεί από την ηθική επιρροή των γυναικών, ιδιαιτέρως της μητέρας μου και της συζύγου μου. Ανάμεσα σε άλλες γυναίκες που κοιτάζω με ευγνωμοσύνη είναι η Άννα Ντέινς. Η Άννα και ο σύζυγός της, Χένρι, και τα τέσσερα παιδιά τους ήσαν ανάμεσα στους πρωτοπόρους της Εκκλησίας στο Νιου Τζέρσι, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αρχίζοντας στη δεκαετία του 1930, όταν ο Χένρι ήταν φοιτητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ράτγκερς, εκείνος και η Άννα εργάζονταν αόκνως με σχολικές και κοινοτικές οργανώσεις στο Μετάτσεν, όπου ζούσαν, για να υπερνικήσουν τη βαθιά ριζωμένη προκατάληψη για τους μορμόνους και για να κάνουν την κοινότητα καλύτερο μέρος για να μεγαλώνουν όλοι οι γονείς τα παιδιά τους.

Η Άννα, για παράδειγμα, έγινε εθελόντρια στη Χριστιανική Ένωση Νέων Ανδρών του Μετάτσεν και έγινε απολύτως απαραίτητη. Μέσα σε ένα έτος διορίσθηκε πρόεδρος της Βοηθητικής οργάνωσης μητέρων και κατόπιν «της ζητήθηκε να θέσει υποψηφιότητα για μία εκ των τριών θέσεων γυναικών στο συμβούλιο διευθυντών της Χριστιανικής Ενώσεως Νέων Ανδρών. Κέρδισε χωρίς αντίθεση και έτσι προσεχώρησε στο ίδιο το συμβούλιο, το οποίο μόλις πριν από λίγα χρόνια είχε αρνηθεί να επιτρέψει στους Αγίους να συγκεντρώνονται στο κτήριό τους!»²

Η οικογένειά μου μετακόμισε στον τομέα Νιου Μπρούνσγουικ, όταν ήμουν έφηβος. Η αδελφή Ντέινς με πρόσεξε και συχνά εξέφραζε την πεποίθησή της για τις ικανότητες και τις δυνατότητές μου, κάτι που με ενέπνευσε να φθάσω ψηλά -- ψηλότερα απ’ όσο θα είχα φθάσει χωρίς την ενθάρρυνσή της. Κάποτε, χάρη σε μία προνοητική και έγκαιρη προειδοποίηση από εκείνη, απέφυγα μία κατάσταση που ασφαλώς θα με είχε οδηγήσει στο να την μετανιώσω. Μολονότι δεν είναι πλέον εδώ, η επιρροή της Άννας Ντέινς εξακολουθεί να είναι αισθητή και να αντικατοπτρίζεται στη ζωή των απογόνων και αμέτρητων άλλων, μη εξαιρουμένου του εαυτού μου.

Η γιαγιά μου, Αντίνα Γουάρνικ Σβένσον με δίδαξε να είμαι ευσυνείδητος στην υπηρέτηση της ιεροσύνης. Με παρότρυνε να απομνημονεύσω τις ευλογίες μεταλήψεως για το ψωμί και το νερό, εξηγώντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσα να τις εκφράσω με μεγαλύτερη κατανόηση και συναίσθημα. Παρατηρώντας πώς υποστήριζε τον παππού μου, έναν πατριάρχη πασσάλου, μου γέννησε την ευλάβεια για τα ιερά. Η γιαγιά Σβένσον ποτέ δεν έμαθε να οδηγεί αμάξι, αλλά γνώριζε πώς να βοηθήσει τα αγόρια να γίνουν άνδρες της ιεροσύνης.

Η ηθική επιρροή μίας γυναίκας δεν γίνεται πουθενά πιο δυνατά αισθητή ούτε χρησιμοποιείται πιο ευεργετικά παρά στο σπίτι. Δεν υπάρχει καλύτερο περιβάλλον για την ανατροφή της ανερχόμενης γενεάς από την παραδοσιακή οικογένεια, όπου ένας πατέρας και μία μητέρα εργάζονται σε αρμονία για να παράσχουν τα αναγκαία στα παιδιά τους, να τα διδάσκουν και να τα γαλουχούν. Εκεί όπου αυτό το ιδανικό δεν υπάρχει, οι άνθρωποι πασχίζουν να αντιγράψουν τα οφέλη του όσο καλά μπορούν στις συγκεκριμένες συνθήκες τους.

Ασχέτως της καταστάσεως, μία μητέρα μπορεί να ασκήσει επιρροή απαράμιλλη από οιονδήποτε άλλο άτομο σε οιανδήποτε άλλη σχέση. Με τη δύναμη του παραδείγματός της και της διδασκαλίας της, οι υιοί της μαθαίνουν να σέβονται τη γυναικεία φύση και να ενσωματώνουν την πειθαρχία και τα υψηλά ηθικά πρότυπα στη ζωή τους. Οι θυγατέρες της μαθαίνουν να καλλιεργούν τη δική τους αρετή και να υπερασπίζονται αυτό που είναι σωστό κατ’ επανάληψη, όσο και να μην είναι δημοφιλές. Η αγάπη και οι μεγάλες προσδοκίες της μητέρας οδηγούν τα παιδιά της να ενεργούν υπευθύνως χωρίς δικαιολογίες, να είναι σοβαρά για τη μόρφωση και την προσωπική ανάπτυξη και να συμβάλλουν συνεχώς στην ευημερία των γύρω τους. Ο Πρεσβύτερος Νιλ Μάξουελ κάποτε ρώτησε: «Όταν φανερωθεί η αληθινή ιστορία της ανθρωπότητος, θα χαρακτηρίζεται από την ηχώ των βολών ή από τον ήχο των νανουρισμάτων που διαμορφώνουν ζωές; Από τις μεγάλες ανακωχές που έκαναν οι στρατιωτικοί ή την ειρήνη των γυναικών στο σπίτι και τη γειτονιά; Θα αποδειχθεί πιο ρυθμιστικό αυτό που συνέβη σε λίκνα και κουζίνες παρά αυτό που συνέβη σε συνέδρια;»³

Ιερότατος είναι ο ρόλος της γυναίκας στη δημιουργία της ζωής. Ξέρουμε ότι το υλικό μας σώμα έχει θεία καταγωγή⁴ και ότι πρέπει να βιώσουμε τόσο τη σωματική γέννηση όσο και την πνευματική αναγέννηση, για να φθάσουμε στις ανώτατες σφαίρες στο σελέστιο βασίλειο του Θεού⁵. Συνεπώς, οι γυναίκες παίζουν αναπόσπαστο ρόλο (ενίοτε με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής) στο έργο και τη δόξα του Θεού «να πραγματοποιήσ[ει] την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου»⁶. Ως γιαγιάδες, μητέρες και ρόλο-πρότυπο, οι γυναίκες είναι οι φρουροί της πηγής της ζωής, διδάσκοντας σε κάθε γενεά τη σημασία της σεξουαλικής αγνότητας -- της αγνότητας πριν από τον γάμο και της πιστότητας εντός γάμου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι μία ευγενής επιρροή στην κοινωνία. Έχουν βγάλει το καλύτερο από τους ανθρώπους. Έχουν διαιωνίσει ψυχωφελές περιβάλλον στο οποίο να ανατρέφονται ασφαλή και υγιή παιδιά.

Αδελφές, δεν θέλω να σας επαινέσω υπερβολικά καθώς το κάνουμε ενίοτε στις ομιλίες για τη γιορτή της μητέρας και σας κάνουν να μην αισθάνεστε άνετα. Δεν χρειάζεται να είσθε τέλειες⁷. Δεν ισχυρίζομαι ότι είσθε (με μία πιθανή εξαίρεση που κάθεται κοντά αυτή τη στιγμή). Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είτε είσθε ανύπανδρες είτε παντρεμένες, είτε έχετε κάνει παιδιά είτε όχι, είτε είσθε ηλικιωμένες, νέες ή ενδιαμέσως, η ηθική σας εξουσία είναι ζωτική και ίσως αυτήν και εσάς έχουμε αρχίσει να τα παίρνουμε ως δεδομένα. Ασφαλώς υπάρχουν τάσεις και δυνάμεις στην εργασία που θα αποδυνάμωναν και ακόμη θα εξάλειφαν την επιρροή σας, εις βάρος ατόμων, οικογενειών και της κοινωνίας εν γένει. Επιτρέψτε μου να αναφέρω τρία πράγματα ως προσοχή και προειδοποίηση.

Μία ολέθρια φιλοσοφία που υποτιμά την ηθική επιρροή των γυναικών είναι η υποτίμηση του γάμου και της μητρότητας και της ιδιότητας της νοικοκυράς ως καριέρα. Ορισμένες βλέπουν την ιδιότητα της νοικοκυράς με παντελή περιφρόνηση, ισχυριζόμενες ότι μειώνει τις γυναίκες και ότι οι ανηλεείς απαιτήσεις της ανατροφής των παιδιών είναι ένα είδος εκμεταλλεύσεως⁸. Περιπαίζουν αυτό που αποκαλούν «η τροχιά της μαμάς» ως καριέρα. Αυτό δεν είναι δίκαιο ούτε σωστό. Δεν μειώνουμε την αξία όσων μπορούν να επιτύχουν οι άνδρες ή οι γυναίκες σε οιανδήποτε άξια προσπάθεια ή καριέρα --όλοι ωφελούμεθα από αυτά τα επιτεύγματα-- αλλά ακόμη αναγνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει υψηλότερο αγαθό από τη μητρότητα και την πατρότητα στον γάμο. Δεν υπάρχει καμία ανώτερη καριέρα και κανένα ποσόν χρημάτων, καμία εξουσία ή δημόσια αποδοχή δεν μπορεί να υπερβεί τις υπέρτατες ανταμοιβές της οικογένειας. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να επιτύχει μία γυναίκα, η ηθική της επιρροή δεν χρησιμοποιείται πιο καλά από εδώ.

Στάσεις προς την ανθρώπινη σεξουαλικότητα απειλούν την ηθική εξουσία των γυναικών σε διάφορα μέτωπα. Η άμβλωση για προσωπική ή κοινωνική εξυπηρέτηση χτυπά στο κέντρο των πιο ιερών δυνάμεων της γυναίκας και καταστρέφει την ηθική της εξουσία. Το ίδιο ισχύει για τη σεξουαλική ανηθικότητα και την αποκαλυπτική ένδυση που όχι μόνον εξευτελίζει τις γυναίκες, αλλά ενισχύει το ψεύδος ότι η σεξουαλικότητα μίας γυναίκας είναι αυτό που ορίζει την αξία της.

Υπάρχει ένα πολιτιστικό διπλό πρότυπο που ανέμενε από τις γυναίκες να είναι σεξουαλικώς επιφυλακτικές, ενώ δικαιολογεί την ανηθικότητα των ανδρών. Η αδικία ενός τέτοιου διπλού προτύπου είναι προφανής και έχει δικαιολογημένα επικριθεί και απορριφθεί. Σε αυτήν την απόρριψη, κάποιος θα ήλπιζε ότι οι άνδρες θα υψώνονταν στο ανώτερο, μοναδικό πρότυπο, αλλά ακριβώς το αντίθετο έχει συμβεί -- γυναίκες και κορίτσια παροτρύνονται τώρα να είναι τόσο ελευθεριάζουσες όσο ανέμενε το διπλό πρότυπο από τους άνδρες να είναι. Εκεί όπου κάποτε τα υψηλά πρότυπα των γυναικών απαιτούσαν δέσμευση και ευθύνη από τους άνδρες, τώρα έχουμε σεξουαλικές σχέσεις χωρίς συνείδηση, οικογένειες χωρίς πατέρα και αυξανόμενη φτώχια. Η ακολασία ίσων ευκαιριών απλώς κλέβει από τις γυναίκες την ηθική τους επιρροή και εξευτελίζει όλη την κοινωνία⁹. Σε αυτήν τη διευθέτηση χωρίς αξία, οι άνδρες είναι οι «απελευθερωμένοι» και οι γυναίκες και τα παιδιά υποφέρουν πάρα πολύ.

Ένας τρίτος τομέας ανησυχίας προέρχεται από όσους, στο όνομα της ισότητος, θέλουν να σβήσουν όλες τις διαφορές μεταξύ των αρσενικών και των θηλυκών. Συχνά αυτό παίρνει τη μορφή της ώθησης των γυναικών να υιοθετούν αρσενικά χαρακτηριστικά -- να είναι πιο επιθετικές, πιο σκληρές και συγκρουσιακές. Είθισται τώρα στις ταινίες και τα βιντεοπαιχνίδια να βλέπουμε γυναίκες σε τρομακτικά βίαιους ρόλους, αφήνοντας πτώματα και καταστροφή ως αποτέλεσμα των πράξεών τους. Είναι τόσο καταστροφικό για την ψυχή να βλέπεις άνδρες σε τέτοιους ρόλους και ασφαλώς όχι λιγότερο απ’ όταν γυναίκες είναι αυτές που ασκούν και υπόκεινται τη βία.

Η πρώην γενική πρόεδρος Νέων Γυναικών, Μάργκαρετ Ναντόλντ, δίδαξε: «Ο κόσμος έχει αρκετές γυναίκες που είναι σκληρές. Χρειαζόμαστε γυναίκες που είναι τρυφερές. Υπάρχουν αρκετές γυναίκες που είναι άξεστες. Χρειαζόμαστε γυναίκες που είναι καλοσυνάτες. Υπάρχουν αρκετές γυναίκες που είναι αγενείς. Χρειαζόμαστε γυναίκες που είναι εκλεπτυσμένες. Έχουμε αρκετές γυναίκες με δόξα και περιουσία. Χρειαζόμαστε περισσότερες γυναίκες με πίστη. Έχουμε αρκετή απληστία. Χρειαζόμαστε περισσότερη καλοσύνη. Έχουμε αρκετή ματαιότητα. Χρειαζόμαστε περισσότερη αρετή. Έχουμε αρκετή δημοτικότητα. Χρειαζόμαστε περισσότερη αγνότητα»¹⁰. Θολώνοντας τις θηλυκές και αρσενικές διαφορές, χάνουμε τα ευδιάκριτα, συμπληρωματικά δώρα των γυναικών και των ανδρών που μαζί παράγουν ένα μεγαλύτερο σύνολο.

Η έκκλησή μου προς τις γυναίκες και τα κορίτσια σήμερα είναι να προστατεύετε και να καλλιεργείτε την ηθική δύναμη που είναι μέσα σας. Διατηρήστε αυτήν την εσωτερική αρετή και τα μοναδικά δώρα που φέρνετε μαζί σας στον κόσμο. Η διαίσθησή σας είναι να κάνετε καλό και να είσθε καλές και, καθώς ακολουθείτε το Άγιο Πνεύμα, η ηθική εξουσία και επιρροή σας θα αυξηθούν. Προς τις νέες γυναίκες λέω: Μη χάσετε αυτήν την ηθική δύναμη προτού καν την αναπτύξετε πλήρως. Φροντίστε ιδιαιτέρως ώστε η γλώσσα σας να είναι καθαρή, όχι χυδαία, ώστε η ένδυσή σας να αντικατοπτρίζει σεμνότητα, όχι ματαιότητα, ώστε η συμπεριφορά σας να φανερώνει αγνότητα, όχι ακολασία. Δεν μπορείτε να υψώσετε άλλους στην αρετή από τη μία, αν διακατέχεστε από φαυλότητα από την άλλη.

Αδελφές, από όλες τις συναναστροφές σας, η σχέση σας με τον Θεό, τον Επουράνιο Πατέρα σας, ο οποίος είναι η πηγή της ηθικής σας δύναμης, είναι αυτή που πρέπει να βάζετε πρώτη στη ζωή σας. Να θυμάστε ότι η δύναμη του Ιησού προερχόταν από την προσηλωμένη αφοσίωσή Του στο θέλημα του Πατέρα. Ποτέ δεν διακυμάνθηκε από αυτό που ευαρεστούσε τον Πατέρα Του¹¹. Προσπαθήστε να είσθε αυτό το είδος μαθήτριας του Πατέρα και του Υιού και η επιρροή σας δεν θα ξεθωριάσει ποτέ.

Και μη φοβάστε να εφαρμόζετε αυτήν την επιρροή χωρίς φόβο ή συγγνώμη. «Να είστε πάντοτε έτοιμες σε απολογία με πραότητα και φόβο, προς καθέναν [άνδρα, γυναίκα, παιδί] που ζητάει από σας λόγο για την ελπίδα που είναι μέσα σας»¹². «Κήρυξε τον λόγο· επίμενε έγκαιρα, άκαιρα· έλεγξε, επίπληξε, πρότρεψε με κάθε μακροθυμία και διδασκαλία»¹³. «Ανατρέφετε τα παιδιά σας στο φως και στην αλήθεια»¹⁴. «Διδά[ξτε] [τα] να προσεύχονται και να βαδίζουν σωστά ενώπιον τού Κυρίου»¹⁵.

Σε αυτές τις προτροπές προς τις γυναίκες, ας μην υπάρξει σκόπιμη παρανόηση από κανέναν. Επαινώντας και παροτρύνοντας την ηθική δύναμη στις γυναίκες, δεν λέω ότι άνδρες και αγόρια δικαιολογούνται κάπως από το δικό τους καθήκον να υπερασπίζονται την αλήθεια και τη χρηστότητα, ότι η ευθύνη τους να υπηρετούν, να θυσιάζουν και να εκτελούν διακονία είναι κάπως λιγότερη από εκείνη των γυναικών ή μπορεί να αφεθεί στις γυναίκες. Αδελφοί, ας σταθούμε με τις γυναίκες, ας μοιρασθούμε τα φορτία τους και ας καλλιεργήσουμε τη δική μας συνοδευτική ηθική εξουσία.

Αγαπητές αδελφές, βασιζόμαστε στην ηθική δύναμη που φέρνετε στον κόσμο, στον γάμο, στην οικογένεια, στην Εκκλησία. Βασιζόμαστε στις ευλογίες που φέρνετε από τους ουρανούς με τις προσευχές και την πίστη σας. Προσευχόμαστε για την ασφάλεια, την ευημερία και την ευτυχία σας και ώστε να υποστηριχθεί η επιρροή σας. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.