Takip Etmek

Altmış-dört yıl önce eylül ayında İngiltere’deki görevimden evime döndüm. Döndükten üç gün sonra bir arkadaşımla beraber Utah Üniversitesi’nde Hello Day dansına katıldım. Arkadaşım bana tanışmam gerektiğini düşündüğü, Barbara Bowen adındaki güzel bir ikinci sınıf üniversite öğrencisinden bahsetti. Onu yanıma getirdi ve bizi tanıştırdı; biz de dans etmeye başladık.

Ne yazık ki bu bizim “ebelemece dansı” dediğimiz bir şeydi, yani siz dans ettiğiniz kızla sadece biri omzunuza dokunup sizi ebeleyene kadar dans edebiliyordunuz. Barbara hayat dolu ve popüler bir kızdı dolayısıyla başka bir delikanlı omzuma dokunup beni ebeleyene kadar onunla sadece bir dakikadan daha az bir süre dans edebildim.

Bu benim için kabul edilemez bir durumdu. Görevli hizmetim sırasında takip etmenin önemini öğrendiğim için onun telefon numarasını aldım ve onu ertesi gün arayıp ona çıkmayı teklif ettim; ancak kendisi okul sorumlulukları ve arkadaşlarına verdiği sözlerden dolayı çok meşguldü. Şükürler olsun ki görev hizmetim bana cesaretim kırıldığında ısrar etmeyi de öğretmişti ve en sonunda onunla çıkmayı başardım. Bu buluşmamızdan sonra tekrar buluşmaya devam ettik. Bu buluşmalar sırasında, en azından onu ilgilendirdiği kadarıyla, onu kendimin tek gerçek ve yaşayan görevini tamamlamış görevli olduğuna ikna edebildim. Bugün 64 yıl sonra, yedi tane çocuk, pek çok torun ve torunların çocukları önemli bir gerçeğin kanıtıdır ki vereceğiniz mesaj ne kadar güzel olursa olsun, istikrarlı ve ısrarcı bir şekilde takip etmezseniz bir sonuç alma şansınız olmayabilir.

Belki bu yüzden bundan önceki iki genel konferansta verdiğim mesajlarımın takibini bugün yapmak için net bir izlenim edindim.

Ekim 2011 konferansında, Rab’bin bize O’nun kilisesinin son zamanlarda İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi olarak anılacağını söylediğini hatırlamamızı istemiştim.¹

Rab bu sözlerle açıkça belirtmiştir ki bu sadece resmi bir unvan değildir aksine O’nun Kilisesi’ne verilmesi gereken isimdir. O’nun bu açık beyanından dolayı Kilise’den bahsederken “Mormon Kilisesi” veya “LDS Kilisesi” gibi başka isimleri kullanmamalıyız.

Mormon ifadesi bazı durumlarda Kilise üyelerine atıfta bulunmak amacıyla, Mormon öncüler ya da Mormon Tabernacle Korosu gibi kurumlar için uygun olarak kullanılabilir. Kilise üyeleri dünya çapında Mormonlar olarak tanınırlar ve kilisemize üye olmayanlarla olan ilişkilerimizde bu bilgiyi Kilise’nin tam adıyla birleştirdiğimiz takdirde uygun bir şekilde kendimizden Mormonlar olarak bahsedebiliriz.

Eğer üyeler, Kilise’nin Mormon kelimesi ile bağlantılı olan doğru ismini kullanmayı öğrenirlerse bu bizim Kurtarıcı’nın Kilisesi’nin üyeleri, Mesihçiler olduğumuzu vurgulayacaktır.

Kardeşlerim, bunu takip edelim ve İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’ne üye olduğumuza dair açıklama alışkanlığımızı geliştirelim.

Takip etmem gerektiğini hissettiğim ikinci mesaj son genel konferansta iletilmişti. Burada üyeleri Noel’den önce iade edilmiş sevindirici haberle ilgili öğrenmeye davet edebilecekleri en az bir kişiye yönlendirilmeleri için dua etmelerini teşvik etmiştim. Kilise’den pek çok üye, Rab’be görev hizmeti fırsatı için dua etmelerinin sonucu olarak edindikleri bazı özel deneyimleri benimle paylaştılar.

Örneğin görevini tamamlamış bir görevli elini uzatabileceği “bir kişiye” yönlendirilmek için özellikle dua etmişti. Yüksekokuldaki eski bir sınıf arkadaşının adı aklına geldi. Facebook aracılığı ile bu bayan arkadaşına ulaştı ve arkadaşının hayatındaki anlam ve amaç için dua etmekte olduğunu öğrendi. O, arkadaşını hakikati araştırdığı zamanlarda yalnız bırakmadı ve arkadaşı aralık ayında vaftiz oldu.

Bunun gibi pek çok davet konusunda bana bilgi verildi ama sadece bazı insanlar bu kardeşin yaptığı gibi takipte bulundu.

Ben bir şeyi takip etme ilkesine çok derinden inanıyorum. Preach My Gospel [Sevindirici Haberimi Vaaz Et] görevli rehberinde dediği gibi “takip edilmeyen bir davet vermek, bitmeyen bir yolculuğa başlamak ya da konser bileti alıp konsere gitmemek gibidir. Tamamlanmamış bir eylem, boş yere verilmiş bir sözdür.²

Preach My Gospel [Sevindirici Haberimi Vaaz Et] herkese sadece nasıl davet etmeyi değil aynı zamanda davetlerimizin takibinin nasıl yapılacağını da öğretir. Görevli işinin amacı davet yoluyla “insanların İsa Mesih’e ve O’nun Kefaretine iman ederek, tövbe ederek, vaftiz olarak, Kutsal Ruh armağanını alarak ve sonuna kadar dayanarak iade edilmiş sevindirici haberi almalarına yardım ederek onları Mesih’e gelmeye”³davet etmektir.³

Davet etmek kesinlikle bu sürecin bir parçasıdır. Fakat şunun farkına varınız ki üyeler için görevli işi, insanların görevlileri dinlemelerine davet etmek kadar basit bir iş değildir. Bu aynı zamanda bu kişilerin imanlarını geliştirdiklerini, tövbe etmek için motive olduklarını, antlaşmalar yapmak için hazırlandıklarını ve sonuna kadar dayanmalarını sağlamak amacıyla görevliler ile birlikte takip etmeyi de içerir.

Bu takip etme ilkesi Elçilerin İşleri kitabında gösterilmiştir:

“Bir gün Petrus’la Yuhanna dua vaktinde tapınağa çıkıyorlardı...

“O sırada, doğuştan kötürüm olan bir adam, tapınağın Güzel Kapı diye adlandırılan kapısına getiriliyordu. Tapınağa girenlerden para dilenmesi için onu her gün getirip oraya bırakırlardı.

“Tapınağa girmek üzere olan Petrus’la Yuhanna’yı gören adam, kendilerinden sadaka istedi.

“Petrus’la Yuhanna ona dikkatle baktılar. Sonra Petrus, ‘Bize bak’ dedi.

“Adam, onlardan bir şey alacağını umarak gözlerini onların üzerine dikti.

“Petrus, ‘Bende altın ve gümüş yok, ama bende olanı sana veriyorum’ dedi. ‘Nasıralı İsa Mesih’in adıyla, yürü!’”

Bu Rab’bin hizmetkarından gelen çok güçlü bir davettir, öyle değil mi? Fakat Petrus bu davetle işini sonlandırmadı. Bu kutsal yazıdaki hikaye ardından bize şunu söyler: “Sonra onu sağ elinden kavrayıp kaldırdı. Adamın ayakları ve bilekleri o anda sapasağlam oldu.

“Sıçrayıp ayağa kalktı, yürümeye başladı. Yürüyüp sıçrayarak, Tanrı’yı överek onlarla birlikte tapınağa girdi.”⁴

Başka bir deyişle Petrus kolay bir şekilde rahiplik yetkisini kullanmadı ve onu kalkıp yürümeye davet etmedi. Yaptığı davetin takibini, ona elini uzatarak, sağ eliyle onu tutarak, onu kaldırarak ve onunla beraber tapınağa yürüyerek sürdürdü.

Petrus’un bu örneğini göz önüne alarak sizlere şunu öneririm; hepimiz korkularımızın yerine gerçek inancımızı koyarak en azından üç ayda bir ya da yılda dört kere, birilerini tam zamanlı görevliler tarafından öğretilmeye davet ederek bu görevli işinde daha istikrarlı bir şekilde yer alabiliriz. Görevliler Rab’den aldıkları samimi ve içten bir ilhamla, Ruh’un aracılığıyla öğretmek için hazırlanmışlardır. Hep beraber davetlerimizin takibini yapabiliriz ve başkalarının ellerinden tutabiliriz, onları kaldırıp ruhsal yolculuklarında onlarla beraber yürüyebiliriz.

Bu süreçte size yardım etmesi için, bütün üyelerin, şu anki hizmet çağrılarınıza ya da Kilise’de ne kadar aktif olduğunuza bakmaksızın Preach My Gospel [Sevindirici Haberimi Vaaz Edin] kitabının bir kopyasını edinmesini rica ediyorum. Bunlar dağıtım merkezlerimizde ve aynı zamanda internette mevcuttur. İnternet versiyonu ücret ödemeden okunabilir ya da indirebilir. Bu görevli işi için bir rehber kitaptır ki bu hepimiz için bir rehber olduğu anlamına gelir. Bu kitabı okuyun, çalışın ve daha sonra da öğrendiklerinizi, davet ve takip etme yoluyla canları Mesih’e nasıl getireceğinizi anlamanıza yardım etmesi için uygulayın. Başkan Thomas S. Monson’ın dediği gibi, “Üyelerin ve görevlilerin bir araya gelme, beraber çalışma, canları O’na getirmek için Rab’bin bağında emek verme zamanıdır.”⁵

İsa Mesih öğrencilerine şunu öğretmiştir:

“Ürün bol, ama işçi az;

“Bu nedenle ürünün sahibi Rab’be yalvarın, ürünü kaldıracak işçiler göndersin.”⁶

Rab günümüzde bu duaya, dünya tarihinde hiç olmadığı kadar büyük bir sayıda tam zamanlı görevlilerle cevap vermiştir. Bu güvenilir yeni işçilerin gelişiyle Rab bize bu büyük canların kurtarılması işinde O’na yardımcı olmamız için başka bir şans tanımıştır.

Üyelerin bu fevkalade görevlilerimize yardım etmesi ve destek vermesi için pratik yollar vardır. Örneğin, görevlilere Preach My Gospel [Sevindirici Haberimi Vaaz Edin] kitabını çalıştığınızı söyleyerek onlara kendi çalışmaları sırasında neler öğrendiklerini sorabilirsiniz. Birbirinizle paylaştığınızda üyeler ve tam zamanlı görevliler arasındaki artmış olan bir güven duygusu elbette gelişecektir, aynen Rab’bin emrettiği gibi:

Her erkek ve kadın dünyanın Kurtarıcısı olan Rab Tanrı’nın adıyla konuşmalıdır.⁷

Ve O aynı zamanda tanıklık etmek ve insanları uyarmak için üyeleri gönderdi ve dedi ki; uyarılmış olan herkes komşusunu uyarmalıdır.⁸

Kardeşlerim, ailelerin ve arkadaşların Preach My Gospel [Sevindirici Haberimi Vaaz Edin] kitabını şahsen çalışırken öğrendiklerini, tam zamanlı görevlilerine olan mektuplarında ve e-postalarında eklediklerinde doğacak etkiyi hayal edebiliyor musunuz? Oğullarının ve kızlarının görevli hizmetinde çalışacakları ve öğretecekleri şeyleri daha iyi bildikleri ve anladıkları zaman ailelere gelecek olan nimetleri hayal edebiliyor musunuz? Hatta beraber ya da bireyler olarak bunu yaptığımızda kefaret lütfundan bize verilecek olan fevkalade bereketleri hayal edebiliyor musunuz? Kurtarıcı, bu bereketleri canların O’na gelmesi davetinde bulunan ve sonra bu davetlerin takibini yaparak tanıklıklarını bildiren herkese vaat etmiştir.

Rab, Peygamber Joseph Smith aracılığı ile söylemiştir ki, sevindirici haberi paylaştığımızda kutsanmış oluruz çünkü paylaştığımız tanıklık cennette meleklerin görmeleri için kaydedilmiştir ve melekler bizim için sevinmektedir ve günahlarımız bağışlanır.⁹

Rab aynı zamanda bizi günahlarımızdan affedeceğine söz vermiştir ve ardından şu emri vermiştir ki bütün dünyaya bize bildirilmekte olan her şey hakkında tanıklığımızı verirken kararlı olmalıyız.¹⁰

Eğer takip edersek, Rab bizi yarı yolda bırakmayacaktır. Bütün dünyadaki Kilise üyelerinin arasında tanıklığa odaklı bir davetle ve bunun takibini sadık bir şekilde yapmakla gelen tarif edilemez bir sevinç gördüm. Ben kısa bir süre önce Arjantin’deyken üyeleri bu genel konferanstan önce bir kişiyi kiliseye davet etmeleri için teşvik ettim. Joshua adında sekiz yaşında bir çocuk beni dinledi ve en iyi arkadaşını ve arkadaşının ailesini, Buenos Aires’teki mahallesinde olan açık ev toplantısına davet etti. Joshua’nın davetini ve bunu sadık bir şekilde takip ettiğini anlatan ondan yeni aldığım bir mektubu okumama izin verin:

“Her dakikada bir Joshua kapıya koşuyor ve onların gelip gelmediğine bakıyordu. Onların geleceklerini bildiğini söylüyordu.

“Zaman ilerledi ama Joshua’nın arkadaşı gelmedi ama Joshua vazgeçmedi. Her dakikada bir ön kapıyı inançla kontrol etti. Artık vazgeçmenin zamanıydı ki Joshua zıplamaya başlayarak ‘Geldiler! Geldiler!’ diye herkesi haberdar etti. Dışarı baktığımda kiliseye doğru gelen bir aileyi gördüm. Joshua onları karşılamak için koştu ve arkadaşını kucakladı. Hepsi içeri girdi ve açık ev toplantısından oldukça keyif aldıkları görünüyordu. Broşürlerden aldılar ve yeni arkadaşlarla tanışarak bizimle uzun bir zaman geçirdiler. Bu küçük çocuğun inancını görmek ve İlköğretim’deki çocukların da görevli olabileceğini görmek muhteşemdi.”¹¹

Tanıklığımı bildiririm ki, birisini bulmak, davet etmek ve bunu takip etmek konusunda işin bizim payımıza düşen kısmını güven ve inançla birlikte çalıştığımızda, Rab bize gülümseyecek ve Tanrı’nın yüz binlerce çocuğu İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’nde huzur ve amaç bulacaktır. Tanrı, kurtuluş işini hızlandırma çabalarımızda her birimizi kutsasın, alçakgönüllü bir şekilde İsa Mesih’in adıyla dua ediyorum, amin.