ຂໍກະແຈ ແລະ ສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ
ໂດຍ ແອວເດີ ດາລິນ ເອັຈ ໂອກສ໌
ແຫ່ງສະພາອັກຄະສາວົກສິບສອງ
ຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດຊີ້ນຳທັງຍິງ ແລະ ຊາຍ, ແລະ ພິທີການຂອງຖານະປະໂລຫິດ ແລະ ສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບຍິງ ແລະ ຊາຍດ້ວຍ.
I.
ຢູ່ທີ່ກອງປະຊຸມນີ້ ເຮົາໄດ້ເຫັນການປົດອ້າຍນ້ອງທີ່ຊື່ສັດຫລາຍຄົນ, ແລະ ເຮົາກໍໄດ້ເຫັນການເອີ້ນອ້າຍນ້ອງຫລາຍຄົນ. ໃນການປ່ຽນການເອີ້ນນີ້—ທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີໃນສາດສະໜາຈັກ—ເຮົາບໍ່ “ນ້ອຍໃຈ” ເມື່ອເຮົາຖືກປົດ, ແລະ ເຮົາບໍ່ “ທະນົງໃຈ” ເມື່ອເຮົາຖືກເອີ້ນ. ບໍ່ມີ “ນ້ອຍໃຈ ຫລື ທະນົງໃຈ” ໃນການຮັບໃຊ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ມີພຽງແຕ່ “ກ້າວໄປໜ້າ ຫລື ຖອຍຫລັງ,” ເທົ່ານັ້ນ ແລະ ຄວາມແຕກຕ່າງແມ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບວິທີທີ່ເຮົາຮັບເອົາ ແລະ ເຮັດຕາມການປົດ ແລະ ການຮັບເອົາໜ້າທີ່ຂອງເຮົາ. ເທື່ອໜຶ່ງ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຄວບຄຸມການປົດປະທານສະເຕກໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງຜູ້ໄດ້ຮັບໃຊ້ເປັນຢ່າງດີໃນເວລາເກົ້າປີ ແລະ ກໍດີໃຈຫລາຍເມື່ອຖືກປົດ ແລະ ເມື່ອໄດ້ຮັບການເອີ້ນຢ່າງໃໝ່ຮ່ວມກັບພັນລະຍາຂອງລາວ. ທັງສອງໄດ້ຖືກເອີ້ນໃຫ້ເປັນຜູ້ນຳຢູ່ຫ້ອງອະນຸບານຢູ່ໃນຫວອດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພຽງແຕ່ໃນສາດສະໜາຈັກນີ້ເທົ່ານັ້ນທີ່ເຫັນກຽດຕິຍົດທີ່ເທົ່າທຽມກັນ!
II.
ໃນຂະນະທີ່ກ່າວໃນກອງປະຊຸມສະຕີ, ປະທານສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະສາມັນ ທ່ານນາງ ລິນດາ ເຄ ເບີຕັນ ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ພວກເຮົາຫວັງທີ່ຈະ ສ້າງ ຄວາມປາດຖະໜາໃຫ້ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຖານະປະໂລຫິດຫລາຍຂຶ້ນ.”1 ສິ່ງນີ້ແມ່ນກ່ຽວພັນກັບເຮົາທຸກຄົນ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຈະສະແຫວງຫາມັນໂດຍການກ່າວເຖິງຂໍກະແຈ ແລະ ສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ. ເພາະວ່າເລື່ອງນີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບຊາຍ ແລະ ຍິງເທົ່າໆກັນ, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງດີໃຈທີ່ການຖ່າຍທອດນີ້ ແລະ ການຈັດພິມແມ່ນສຳລັບສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກທຸກຄົນ. ອຳນາດຖານະປະໂລຫິດເປັນພອນໃຫ້ແກ່ເຮົາທຸກຄົນ. ຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດຊີ້ນຳທັງຍິງ ແລະ ຊາຍ, ແລະ ພິທີການຂອງຖານະປະໂລຫິດ ແລະ ສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບຍິງ ແລະ ຊາຍດ້ວຍ.
III.
ປະທານໂຈເຊັບ ແອັຟ ສະມິດ ໄດ້ບັນລະຍາຍກ່ຽວກັບຖານະປະໂລຫິດວ່າເປັນ “ອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ມະນຸດ ເພື່ອຈະໄດ້ກະທຳຢູ່ໃນໂລກເພື່ອຄວາມລອດຂອງຄອບຄົວມະນຸດ.”2 ຜູ້ນຳຄົນອື່ນໆໄດ້ສອນເຮົາວ່າ ຖານະປະໂລຫິດ “ເປັນອຳນາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຢູ່ໃນໂລກນີ້. ດ້ວຍອຳນາດນີ້ ແຜ່ນດິນໂລກຈຶ່ງໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນມາ.”3 ພຣະຄຳພີສອນວ່າ ຖານະປະໂລຫິດນີ້ ຊຶ່ງມີນັບແຕ່ຕອນຕົ້ນ ຈະມີໃນບັ້ນທ້າຍຂອງໂລກຄືກັນ (ເບິ່ງ Moses 6:7). ດັ່ງນັ້ນ, ຖານະປະໂລຫິດຈຶ່ງເປັນອຳນາດທີ່ຊ່ອຍເຮົາໃຫ້ຟື້ນຄືນຊີວິດ ແລະ ກ້າວໄປສູ່ຊີວິດນິລັນດອນ.
ຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ເຮົາສະແຫວງຫາ ແມ່ນເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບຂໍກະແຈແຫ່ງຖານະປະໂລຫິດ. “ຂໍກະແຈຂອງປະໂລຫິດເປັນສິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ [ຜູ້ດຳລົງ] ຖານະປະໂລຫິດ ເພື່ອຊີ້ນຳ, ຄວບຄຸມ, ແລະ ປົກຄອງການໃຊ້ຖານະປະໂລຫິດຢູ່ໃນໂລກ.”4 ການເຮັດ ຫລື ການກະທຳພິທີການທຸກຢ່າງໃນສາດສະໜາຈັກ ແມ່ນເຮັດພາຍໃຕ້ສິດອຳນາດໂດຍກົງ ຫລື ໂດຍທາງອ້ອມ ຂອງຜູ້ທີ່ຖືຂໍກະແຈສຳລັບໜ້າທີ່ນັ້ນ. ດັ່ງທີ່ ແອວເດີ ເອັມ ຣະໂຊ ບາເລີດ ໄດ້ອະທິບາຍວ່າ, “ຜູ້ທີ່ມີຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດ … ຕາມຈິງແລ້ວ ເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ສຳລັບທຸກຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ຢ່າງຊື່ສັດພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງພວກເພິ່ນ ເພື່ອໃຊ້ສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ ແລະ ໄດ້ຮັບອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ.”5
ໃນການຄວບຄຸມການໃຊ້ສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ, ໜ້າທີ່ຂອງຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດບາງຢ່າງຈະຂະຫຍາຍກວ້າງ ແລະ ບາງຢ່າງຈະຈຳກັດ. ມັນຂະຫຍາຍອອກໂດຍການເຮັດໃຫ້ສິດອຳນາດ ແລະ ພອນຂອງຖານະປະໂລຫິດມີໃຫ້ລູກທຸກຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ. ມັນຈຳກັດໂດຍການກຳນົດໃຫ້ຄົນໃດຄົນໜຶ່ງຮັບສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ, ວ່າຜູ້ໃດຄວນດຳລົງໜ້າທີ່ຂອງມັນ, ແລະ ສິດ ແລະ ອຳນາດຂອງມັນຈະຖືກສົ່ງຕໍ່ແນວໃດ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ຜູ້ດຳລົງຖານະປະໂລຫິດບໍ່ສາມາດມອບໜ້າທີ່ ຫລື ສິດອຳນາດຂອງລາວໃຫ້ຄົນອື່ນ, ຍົກເວັ້ນແຕ່ໄດ້ຮັບສິດອຳນາດຈາກຜູ້ທີ່ຖືຂໍກະແຈ. ຖ້າບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ, ແລ້ວພິທີການຈະເປັນໂມຄະ. ສະນັ້ນແລ້ວ ຜູ້ດຳລົງຖານະປະໂລຫິດ—ບໍ່ວ່າຢູ່ໃນຕຳແໜ່ງໃດກໍຕາມ—ຈຶ່ງບໍ່ສາມາດແຕ່ງຕັ້ງຄົນໃດໃນຄອບຄົວຂອງລາວ ຫລື ຈັດພິທີສິນລະລຶກຢູ່ໃນເຮືອນຂອງຕົນໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດຈາກຜູ້ຖືຂອງກະແຈທີ່ຖືກຕ້ອງເສຍກ່ອນ.
ໃນການຍົກເວັ້ນວຽກງານທີ່ສັກສິດຊຶ່ງເອື້ອຍນ້ອງໄດ້ເຮັດຢູ່ໃນພຣະວິຫານພາຍໃຕ້ຂໍກະແຈຂອງປະທານພຣະວິຫານ, ຊຶ່ງຂ້າພະເຈົ້າຈະອະທິບາຍຕໍ່ຈາກນີ້, ພຽງແຕ່ຜູ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງຖານະປະໂລຫິດສາມາດປະຕິບັດພິທີການຂອງພຣະວິຫານ. ແລະ ພິທີການຂອງຖານະປະໂລຫິດທັງໝົດທີ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ ໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນປຶ້ມບັນທຶກຂອງສາດສະໜາຈັກ.
ໃນທີ່ສຸດ, ກະແຈທຸກດວງຂອງຖານະປະໂລຫິດແມ່ນເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງ. ພຣະອົງເປັນຜູ້ພິຈາລະນາວ່າກະແຈດວງໃດແມ່ນສຳລັບມະນຸດ ແລະ ຈະຖືກໃຊ້ໃນວິທີໃດ. ເຮົາມັກຈະຄິດວ່າ ຂໍກະແຈທຸກດວງຂອງຖານະປະໂລຫິດໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ໂຈເຊັບ ສະມິດ ຢູ່ໃນພຣະວິຫານເຄີດແລນ, ແຕ່ພຣະຄຳພີບອກວ່າ ຂໍກະແຈທີ່ຖືກມອບໃຫ້ ແມ່ນ “ຂໍກະແຈສຳລັບຍຸກນີ້” (ເບິ່ງ D&C 110:16). ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສາມັນ ເມື່ອຫລາຍປີກ່ອນ, ປະທານສະເປັນເຊີ ດັບເບິນຢູ ຄິມໂບ ໄດ້ເຕືອນເຮົາວ່າ ມີຂໍກະແຈດວງອື່ນໆອີກຂອງຖານະປະໂລຫິດ ທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ມອບໃຫ້ມະນຸດຢູ່ໃນໂລກເທື່ອ, ຮ່ວມທັງຂໍກະແຈແຫ່ງການສ້າງ ແລະ ການຟື້ນຄືນຊີວິດ.6
ທຳມະຊາດແຫ່ງສະຫວັນຂອງການໃຊ້ກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດຢ່າງຈຳກັດອະທິບາຍເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງການຕັດສິນໃຈເລື່ອງການບໍລິຫານຂອງສາດສະໜາຈັກ ແລະ ການຕັດສິນໃຈທີ່ກ່ຽວພັນກັບຖານະປະໂລຫິດ. ຝ່າຍປະທານສູງສຸດ ແລະ ສະພາອັກຄະສາວົກສິບສອງ, ຜູ້ຄວບຄຸມສາດສະໜາຈັກ, ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຕັດສິນໃຈໃນຫລາຍຢ່າງທີ່ກ່ຽວພັນກັບນະໂຍບາຍ ແລະ ລະບຽບການຂອງສາດສະໜາຈັກ—ເລື່ອງເຊັ່ນ ສະຖານທີ່ຂອງຕຶກໂບດ ແລະ ອາຍຸທີ່ສາມາດໄປຮັບໃຊ້ເຜີຍແຜ່. ແຕ່ເຖິງແມ່ນເຈົ້າໜ້າທີ່ຜູ້ຄວບຄຸມທີ່ຖື ແລະ ໃຊ້ຂໍກະແຈທັງໝົດທີ່ມອບໝາຍໃຫ້ມະນຸດໃນຍຸກນີ້, ແຕ່ພວກເພິ່ນບໍ່ສາມາດປ່ຽນແບບແຜນແຫ່ງສະຫວັນວ່າຜູ້ຊາຍເທົ່ານັ້ນມີຕຳແໜ່ງໃນຖານະປະໂລຫິດ.
IV.
ບັດນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າຈະກ່າວກ່ຽວກັບສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ. ຂ້າພະເຈົ້າເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍຫລັກທຳສາມຢ່າງ ຊຶ່ງຫາກໍໄດ້ກ່າວມານັ້ນ: (1) ຖານະປະໂລຫິດເປັນອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ມອບໃຫ້ມະນຸດເພື່ອກະທຳເພື່ອຄວາມລອດຂອງຄອບຄົວມະນຸດ, (2) ສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດແມ່ນຖືກປົກຄອງໂດຍຜູ້ດຳລົງຖານະປະໂລຫິດທີ່ຖືຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດ, ແລະ (3) ພຣະຄຳພີກ່າວວ່າ ເຈົ້າໜ້າທີ່ ແລະ ຕຳແໜ່ງອື່ນໆທັງປວງໃນສາດສະໜາຈັກເປັນສ່ວນປະກອບຂອງຖານະປະໂລຫິດແຫ່ງ [ເມນຄີເສເດັກ] (ເບິ່ງ D&C 107:5), ທັງໝົດນີ້ແມ່ນເຮັດໄປພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດເຫລົ່ານັ້ນ ຊຶ່ງກະທຳໄປພາຍໃຕ້ສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ.
ສິ່ງນີ້ກ່ຽວພັນກັບຜູ້ຍິງແນວໃດ? ໃນຄຳປາໄສຕໍ່ສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະ, ປະທານໂຈເຊັບ ຟຽວດິງ ສະມິດ, ຊຶ່ງຕໍ່ມາໄດ້ເປັນປະທານຂອງສະພາອັກຄະສາວົກສິບສອງ, ໄດ້ກ່າວວ່າ: “ເຖິງແມ່ນເອື້ອຍນ້ອງບໍ່ໄດ້ຮັບຖານະປະໂລຫິດ, ບໍ່ໄດ້ຖືກມອບໃຫ້, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າບໍ່ໄດ້ມອບສິດອຳນາດໃຫ້ແກ່ເຂົາເຈົ້າ. … ບຸກຄົນມີສິດອຳນາດທີ່ຖືກມອບໃຫ້ເຂົາ, ບໍ່ວ່າເປັນຜູ້ຊາຍ ຫລື ຜູ້ຍິງ, ເພື່ອເຮັດບາງສິ່ງໃນສາດສະໜາຈັກທີ່ຜູກມັດ ແລະ ຈຳເປັນແທ້ໆຕໍ່ຄວາມລອດຂອງເຮົາ, ດັ່ງເຊັ່ນວຽກທີ່ເອື້ອຍນ້ອງຂອງເຮົາເຮັດຢູ່ໃນບ້ານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າມີສິດອຳນາດທີ່ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ເຂົາເຈົ້າເພື່ອເຮັດສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ດີເລີດ, ສັກສິດຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະ ຜູກມັດ ເຊັ່ນດຽວກັບພອນທີ່ມອບໃຫ້ໂດຍຜູ້ຊາຍທີ່ດຳລົງຖານະປະໂລຫິດ.”7
ໃນຄຳປາໄສທີ່ສຳຄັນນັ້ນ, ປະທານສະມິດໄດ້ກ່າວແລ້ວກ່າວອີກວ່າ ຜູ້ຍິງໄດ້ຮັບສິດອຳນາດ. ຕໍ່ບັນດາສະຕີທັງຫລາຍ ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ, “ທ່ານສາມາດກ່າວດ້ວຍສິດອຳນາດ, ເພາະວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມອບສິດອຳນາດນັ້ນໃຫ້ທ່ານແລ້ວ.” ເພິ່ນຍັງໄດ້ກ່າວວ່າ ສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະ “[ໄດ້] ຮັບມອບໝາຍໃຫ້ມີອຳນາດ ແລະ ສິດອຳນາດທີ່ຈະເຮັດຫລາຍສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່. ວຽກງານທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດ ແມ່ນກະທຳໂດຍສິດອຳນາດແຫ່ງສະຫວັນ.” ແລະ ແນ່ນອນ, ວຽກງານຂອງສາດສະໜາຈັກທີ່ກະທຳໂດຍຜູ້ຍິງ ຫລື ຜູ້ຊາຍ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຢູ່ໃນພຣະວິຫານ ຫລື ຢູ່ໃນຫວອດ ຫລື ໃນສາຂາ, ແມ່ນກະທຳພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງຜູ້ທີ່ຖືຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດ. ດັ່ງນັ້ນ, ເມື່ອກ່າວເຖິງສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະ, ປະທານສະມິດໄດ້ອະທິບາຍວ່າ, “[ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ] ໄດ້ມອບອົງການທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້ໃຫ້ແກ່ເຂົາເຈົ້າ ຊຶ່ງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີສິດອຳນາດທີ່ຈະຮັບໃຊ້ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງອະທິການຂອງຫວອດ … , ດູແລຜົນປະໂຫຍດຂອງຜູ້ຄົນຂອງເຮົາທັງທາງວິນຍານ ແລະ ທາງໂລກ.”8
ດັ່ງນັ້ນ, ຈຶ່ງເປັນຄວາມຈິງທີ່ວ່າສຳລັບສະຕີແລ້ວ ສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະບໍ່ໄດ້ເປັນພຽງແຕ່ຫ້ອງຮຽນສຳລັບສະຕີເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ເປັນບ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າເປັນພາກສ່ວນດ້ວຍ—ສະຫວັນໄດ້ຖືກຈັດຕັ້ງຂຶ້ນໃຫ້ເປັນສ່ວນປະກອບຂອງຖານະປະໂລຫິດທີ່ສູງກວ່າ.9
ເຮົາບໍ່ລຶ້ງກັບການເວົ້າວ່າຜູ້ຍິງມີສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດໃນການເອີ້ນຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ໃນສາດສະໜາຈັກ, ແຕ່ມັນຈະເປັນສິດອຳນາດຢ່າງອື່ນແນວໃດ? ເມື່ອຜູ້ຍິງ—ໜຸ່ມ ຫລື ແກ່—ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງເປັນທາງການເພື່ອສັ່ງສອນພຣະກິດຕິຄຸນໃນການເປັນຜູ້ສອນສາດສະໜາເຕັມເວລາ, ນາງໄດ້ຮັບສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດໃຫ້ກະທຳໜ້າທີ່ຂອງຖານະປະໂລຫິດ. ເປັນເຊັ່ນນັ້ນຄືກັນ ເມື່ອຜູ້ຍິງໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນເຈົ້າໜ້າທີ່ ຫລື ຄູສອນໃນອົງການຂອງສາດສະໜາຈັກພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງຜູ້ຖືຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດ. ໃຜກໍຕາມທີ່ມີໜ້າທີ່ ຫລື ການເອີ້ນທີ່ໄດ້ຮັບຈາກຜູ້ຖືຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດ ຈະໃຊ້ສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນ.
ໃຜກໍຕາມທີ່ໃຊ້ສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ ບໍ່ຄວນຄິດກ່ຽວກັບສິດຂອງຕົນ ແລະ ໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ກັບໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງຕົນ. ນັ້ນຄືຫລັກທຳທີ່ຕ້ອງການຫລາຍທີ່ສຸດໃນສັງຄົມໂດຍທົ່ວໄປ. ນັກຂຽນຄົນລັດເຊຍທີ່ໂດ່ງດັງຊື່ ອາເລັກຊັນເດີ ໂຊເຊັນນິດສິນ ໄດ້ຂຽນດັ່ງນີ້, “ມັນເຖິງເວລາແລ້ວ … ທີ່ຈະປົກປ້ອງບໍ່ພຽງແຕ່ສິດທິຂອງມະນຸດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ພັນທະຂອງມະນຸດນຳອີກ.”10 ແນ່ນອນທີ່ໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍຈະຮັບຮູ້ຄວາມເໝາະສົມນັ້ນສຳລັບຄວາມລອດ ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ຈະຢືນຢັນສິດ ແຕ່ແມ່ນເລື່ອງການບັນລຸໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຕ່າງຫາກ.
V.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຊີ້ນຳວ່າ ພຽງແຕ່ຜູ້ຊາຍເທົ່ານັ້ນຈະໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງຕໍ່ໜ້າທີ່ຢູ່ໃນຖານະປະໂລຫິດ. ແຕ່ດັ່ງທີ່ຜູ້ນຳຕ່າງໆຂອງສາດສະໜາຈັກໄດ້ເນັ້ນໜັກ, ຜູ້ຊາຍຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ເປັນ “ຖານະປະໂລຫິດ.”11 ຜູ້ຊາຍດຳລົງຖານະປະໂລຫິດ, ດ້ວຍໜ້າທີ່ທີ່ສັກສິດ ເພື່ອໃຊ້ມັນສຳລັບການໃຫ້ພອນແກ່ລູກໆທັງໝົດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ອຳນາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ສຸດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ບຸດທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ ຊຶ່ງບໍ່ສາມາດໃຊ້ປາດສະຈາກຄວາມສຳພັນຂອງທິດາຄົນໜຶ່ງຂອງພຣະອົງ, ເພາະພຽງແຕ່ທິດາຂອງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນໄດ້ຖືກມອບອຳນາດໃຫ້ເພື່ອ “ເປັນຜູ້ໃຫ້ກຳເນີດ … ເພື່ອວ່າການອອກແບບ ແລະ ແຜນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະເຈົ້າຈະບັນລຸຄວາມສຳເລັດ.”12 ນັ້ນຄືຖ້ອຍຄຳຂອງປະທານເຈ ຣູເບັນ ຄະລາກ.
ເພິ່ນໄດ້ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ: “ນີ້ຄືບົດບາດຂອງພັນລະຍາຂອງເຮົາ ແລະ ແມ່ຂອງເຮົາໃນແຜນແຫ່ງນິລັນດອນ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ດຳລົງຖານະປະໂລຫິດ; ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບໃຫ້ເຮັດໜ້າທີ່ຂອງຖານະປະໂລຫິດ; ທັງບໍ່ໄດ້ໜັກໜ່ວງໄປດ້ວຍໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ; ເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນກໍ່ສ້າງ ແລະ ຈັດຕັ້ງພາຍໃຕ້ອຳນາດຂອງມັນ, ແລະ ເປັນຜູ້ຮັບເອົາພອນຂອງມັນ, ໄດ້ຮັບການສົ່ງເສີມຈາກອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ ແລະ ມີໜ້າທີ່ການເອີ້ນແຫ່ງສະຫວັນ, ຊຶ່ງສຳຄັນຊົ່ວນິລັນດອນດັ່ງຖານະປະໂລຫິດເອງ.”13
ໃນຖ້ອຍຄຳທີ່ດົນໃຈເຫລົ່ານັ້ນ, ປະທານຄະລາກໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບຄອບຄົວ. ດັ່ງທີ່ກ່າວຢູ່ໃນການປະກາດຕໍ່ຄອບຄົວ, ຜູ້ເປັນພໍ່ຈະເປັນຫົວໜ້າຄອບຄົວ, ພໍ່ ແລະ ແມ່ມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ມັນເປັນ “ການມອບໝາຍເພື່ອຊ່ອຍເຫລືອຊຶ່ງກັນແລະກັນ ເປັນຫຸ້ນສ່ວນທີ່ເທົ່າທຽມກັນ.”14 ຫລາຍປີກ່ອນການປະກາດເລື່ອງຄອບຄົວ, ປະທານສະເປັນເຊີ ດັບເບິນຢູ ຄິມໂບ ໄດ້ໃຫ້ຄຳອະທິບາຍທີ່ດົນໃຈດັ່ງນີ້: “ເມື່ອເຮົາກ່າວເຖິງການແຕ່ງງານວ່າເປັນຫຸ້ນສ່ວນກັນ, ໃຫ້ເຮົາກ່າວເຖິງການແຕ່ງງານວ່າເປັນຫຸ້ນສ່ວນທີ່ ເຕັມສ່ວນ. ເຮົາບໍ່ຢາກໃຫ້ສະຕີໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍຂອງເຮົາເປັນຫຸ້ນສ່ວນທີ່ ບໍ່ມີປາກສຽງ ຫລື ເປັນຫຸ້ນສ່ວນ ທີ່ຈຳກັດ ໃນການມອບໝາຍນິລັນດອນນີ້! ຈົ່ງເປັນຜູ້ ຊ່ອຍເຫລືອ ແລະ ເປັນຫຸ້ນສ່ວນທີ່ ເຕັມສ່ວນ.”15
ໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະເຈົ້າ, ບໍ່ວ່າຈະຢູ່ໃນສາດສະໜາຈັກ ຫລື ໃນຄອບຄົວ, ຜູ້ຍິງ ແລະ ຜູ້ຊາຍແມ່ນເທົ່າທຽມກັນ ໃນໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ.
ຂ້າພະເຈົ້າຈະປິດດ້ວຍຄວາມຈິງບາງຢ່າງກ່ຽວກັບພອນຂອງຖານະປະໂລຫິດ. ບໍ່ເໝືອນຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດ ແລະ ພິທີການຂອງຖານະປະໂລຫິດ, ພອນຂອງຖານະປະໂລຫິດມີໃຫ້ທັງຜູ້ຍິງ ແລະ ຜູ້ຊາຍ ໃນເງື່ອນໄຂແບບດຽວກັນ. ຂອງປະທານແຫ່ງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ແລະ ພອນຂອງພຣະວິຫານໄດ້ສະແດງອອກຢ່າງທີ່ເຫັນຢູ່ເລື້ອຍເຖິງຄວາມຈິງນີ້.
ໃນຄຳປາໄສທີ່ດີເລີດຂອງເພິ່ນ ໃນອາທິດສົ່ງເສີມຄວາມຮູ້ທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລບຣິກຳ ຢັງ ໃນລະດູແລ້ງປີແລ້ວນີ້, ແອວເດີ ເອັມ ຣະໂຊ ບາເລີດ ໄດ້ສອນວ່າ:
“ຄຳສອນຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງເຮົາຖືວ່າຜູ້ຍິງເທົ່າທຽມກັບຜູ້ຊາຍ ແຕ່ຍັງແຕກຕ່າງຈາກຜູ້ຊາຍ. ພຣະເຈົ້າບໍ່ຖືວ່າເພດໃດດີກວ່າກັນ ຫລື ສຳຄັນກວ່າກັນ. …
“ເມື່ອຊາຍ ແລະ ຍິງໄປພຣະວິຫານ, ທັງສອງຈະໄດ້ຮັບອຳນາດຢ່າງດຽວກັນ, ຊຶ່ງເປັນອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ. … ການຮັບເອົາອຳນາດ ແລະ ພອນຂອງຖານະປະໂລຫິດແມ່ນມີໃຫ້ສຳລັບລູກໆທຸກຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ.”16
ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານເຖິງອຳນາດ ແລະ ພອນຂອງສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດຂອງພຣະເຈົ້າ, ຊຶ່ງມີໃຫ້ບຸດ ແລະ ທິດາຂອງພຣະອົງ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານເຖິງສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ ຊຶ່ງທຳງານໃນທຸກຕຳແໜ່ງ ແລະ ກິດຈະກຳຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດແຫ່ງໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານເຖິງການຊີ້ນຳແຫ່ງສະຫວັນຂອງຂໍກະແຈຂອງຖານະປະໂລຫິດ, ມີມັນ ແລະ ໃຊ້ມັນຢ່າງເຕັມສ່ວນ ໂດຍສາດສະດາ/ປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ. ສຸດທ້າຍ ແລະ ສຳຄັນທີ່ສຸດ, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານເຖິງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ຜູ້ຊຶ່ງເປັນເຈົ້າຂອງຂອງຖານະປະໂລຫິດ ແລະ ຜູ້ເປັນພຣະອາຈານຂອງເຮົາ, ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.