Kon Kamo ang Mahimong Responsable
Ni Elder Jorge F. Zeballos
Sa Seventy
Magpadayon kita pinaagi sa pagkat-on sa atong katungdanan, paghimo og husto nga mga desisyon, paglihok sumala niana nga mga desisyon, ug pagdawat sa kabubut-on sa atong Amahan.
12 anyos pa lamang ako sa dihang ang mga misyonaryo miabut sa unang higayon sa pagsangyaw diha sa siyudad nga akong natawhan sa amihanang Chile. Usa ka Dominggo, human nga nagtambong na ko sa gamayng branch og unom ka bulan, usa ka misyonaryo mitanyag nako sa pan samtang nagpaambit siya sa sakrament. Mitan-aw ko niya ug hinayng miingon, “Dili ko pwede.”
“Nganong dili?” mitubag siya.
Ako siyang giingnan, “Kay dili man ko miyembro sa Simbahan.”1
Dili katuo ang misyonaryo niini. Nakalitan siya. Tingali naghunahuna siya, “Apan kining batan-ona nagtambungan sa matag miting! Nganong dili pa man ni siya miyembro sa Simbahan?”
Pagkasunod adlaw, ang mga misyonaryo miadto dayon sa among balay, ug gibuhat nila ang tanan aron matudloan ang akong tibuok pamilya. Apan tungod kay dili interesado ang akong pamilya, ang ako lamang sinemana nga pagtambong sa Simbahan sa sobra unom ka bulan ang nakapahimo sa mga misyonaryo nga masaligon nga mopadayon. Sa katapusan, ang gikahinaman nakong higayon miabut sa dihang ila kong gidapit nga mahimong miyembro sa Simbahan ni Jesukristo. Gipasabut ko sa mga misyonaryo nga tungod kay menor de edad pa ko, gikinahanglan ang pagtugot sa akong mga ginikanan. Miuban ko sa mga misyonaryo aron makigkita sa akong amahan, nagtuo nga ang iyang mahigugmaong tubag mao ang “Anak, kon naa na ka sa saktong edad, makahimo na ka sa kaugalingon nimong mga desisyon.”
Samtang ang mga misyonaryo nakig-istorya kaniya, nag-ampo ko og maayo nga matandog ang iyang kasingkasing aron iya kong tugutan. Ang iyang tubag ngadto sa mga misyonaryo mao kini: “Elders, sa miaging unom ka bulan, akong nakita ang akong anak nga si Jorge mobangon og sayo matag Dominggo sa buntag, mosul-ob sa iyang labing nindot nga sinina, ug molakaw ngadto sa simbahan. Maayo ang akong nakita nga impluwensya sa Simbahan sa iyang kinabuhi.” Dayon, namulong kanako, gisurprisa ko niya sa pag-ingon, “Anak, kon ikaw ang mahimong responsable niini nga desisyon, nan aduna kay pagtugot nako nga magpabunyag.” Gigakos nako ang akong amahan, gihagkan siya, ug gipasalamatan sa iyang gibuhat. Pagkasunod adlaw gibunyagan ko. Niadtong miaging semana mao ang ika-47 nga anibersaryo nianang importanteng higayon sa akong kinabuhi.
Unsay atong mga responsibilidad isip mga miyembro sa Simbahan ni Jesukristo? Si Presidente Joseph Fielding Smith mipahayag niini sa mosunod: “Aduna kita niining duha ka dagkong mga responsibilidad. … Una, ang pagpaninguha sa atong kaugalingong kaluwasan; ug, ikaduha, ang atong katungdanan ngadto sa atong isigka-tawo.”2
Kini ang dagkong mga responsibilidad nga gisangun sa atong Amahan kanato: pagtinguha sa atong kaugalingong kaluwasan ug sa uban, uban sa pagsabut nga niini nga pamahayag, kaluwasan mao ang pagkab-ot sa kinatas-ang ang-ang sa himaya nga giandam sa atong Amahan alang sa Iyang masulundong mga anak.3 Kini nga mga responsibilidad nga gisalig kanato—ug diin kita gawasnong midawat—kinahanglang maoy motino sa atong mga prayoridad, mga tinguha, mga desisyon ug sa inadlaw-adlaw natong gawi.
Alang sa tawo nga nakasabut nga, tungod sa Pag-ula ni Jesukristo, ang kahimayaan tinud-anay nga mahimong makab-ot, ang kapakyas sa pagkab-ot niini maoy katumbas sa panghimaraut. Sa ingon, ang kaatbang sa kaluwasan mao ang panghimaraut, sama nga ang kaatbang sa kalampusan mao ang kapakyasan. Si Presidente Thomas S. Monson mitudlo kanato nga “ang mga tawo dili makontento og dugay sa pagka-ordinaryo kon ilang makita nga mahimo ra nilang makab-ot ang kahamili.”4 Ngano, karon nga kita makontento man sa mas ubos sa kahimayaan kon ang kahimayaan posible?
Tuguti akong ipaambit ang upat ka mga baruganan nga makatabang nato sa pagtuman sa atong mga tinguha nga mahimong responsable ngadto sa atong Amahan sa Langit, ingon man molihok sumala sa Iyang gipaabut nga mahimo kitang sama Kaniya.
1. Pagkat-on sa Atong Katungdanan
Kon atong buhaton ang kabubut-on sa Dios, kon mahimo kitang responsable ngadto Kaniya, kinahanglan sugdan nato pinaagi sa pagkat-on, pagsabut, pagdawat, ug pagpuyo sumala sa Iyang kabubut-on alang kanato. Ang Ginoo miingon, “Busa, karon himoa ang matag tawo nga makakat-on sa iyang katungdanan, ug sa pagbuhat sa buhatan diin siya natudlo, diha sa tanan nga kakugi.”5 Ang tinguha sa pagbuhat unsa ang matarung dili igo kon dili nato siguroon sa pagsabut unsay gipaabut sa atong Amahan kanato ug gusto nga atong buhaton.
Diha sa istorya sa Alice in Wonderland, si Alice wala masayud asa nga dalan subayon, busa nangutana siya sa Cheshire Cat, “Pwede ko nimo sultihan asa nga dalan ang akong subayon gikan dinhi?”
Ang iring mitubag, “Mag-agad na kon asa ka gusto nga moadto.”
Miingon si Alice, “Wala koy pakabana kon asa.”
“Nan dili importante unsa nga dalan ang imong subayon,” miingon ang iring.6
Hinoon, nasayud kita nga ang dalan padulong sa “kahoy, kansang bunga madanihon sa paghimo sa usa nga malipayon”7—“ang dalan, nga padulong ngadto sa kinabuhi”—hiktin. Magkinahanglan og paningkamot subay sa dalan, ug “diyutay ra ang nakatultol niini.”8
Si Nephi nagtudlo kanato nga “ang mga pulong ni Kristo magtug-an kaninyo sa tanan nga mga butang nga inyong buhaton.”9 Dayon siya midugang nga “ang Espiritu Santo … mopakita nganha kaninyo sa tanan nga mga butang nga kinahanglan inyong buhaton.”10 Sa ingon, ang mga tinubdan nga nagtugot kanato nga makat-on sa atong mga katungdanan mao ang mga pulong ni Kristo nga atong nadawat pinaagi sa karaan ug modernong mga propeta ug ang personal nga pinadayag nga atong madawat pinaagi sa Espiritu Santo.
2. Paghimo sa Desisyon
Kon nakat-on man kita kabahin sa Pagpahiuli sa ebanghelyo, sa usa ka piho nga sugo, mga katungdanan kalabut sa pag-alagad sa usa ka calling, o sa mga pakigsaad nga atong gihimo sa templo, anaa ra kanato kon molihok ba kita sumala niana nga bag-ong kahibalo. Ang matag tawo gawasnong mopili alang sa iyang kaugalingon nga mosulod sa usa ka sagradong pakigsaad sama sa bunyag o sa mga ordinansa sa templo. Tungod kay ang pagpanumpa normal nga kabahin sa relihiyusong kinabuhi sa mga tawo sa karaang panahon, ang karaang balaod nag-ingon nga “dili kamo magpanumpa sa akong ngalan sa bakak.”11 Hinoon, sa tunga-tunga sa panahon, ang Manluluwas mitudlo og mas taas nga paagi sa pagtuman sa atong mga pasalig sa dihang Siya miingon nga ang oo nagpasabut nga oo ug ang dili nagpasabut nga dili.12 Ang pulong sa tawo igo na unta sa pag-establisar sa iyang kamatinuoron ug pasalig ngadto sa lain—ug mas labi na kon kana nga tawo mao ang atong Amahan sa Langit. Ang pagtuman sa pasalig maoy mopakita sa kamatuoran ug kamatinuoron sa atong pulong.
3. Paglihok Sumala sa Nakat-unan
Human makat-on sa atong katungdanan ug mohimo sa mga desisyon nga may kalabutan niana nga pagkat-on ug pagsabut, kinahanglan kitang molihok sumala niana nga pagkat-on.
Usa ka gamhanan nga ehemplo sa lig-ong determinasyon nga matuman ang Iyang pasalig sa Iyang Amahan makita sa kasinatian sa Manluluwas dihang ang tawo nga paralitiko gidala kaniya aron ayuhon. “Ug sa pagkakita ni Jesus sa ilang pagsalig, siya miingon sa paralitiko, Anak, ang imong mga sala gipasaylo na.”13 Nasayud kita nga ang Pag-ula ni Jesukristo gikinahanglan aron mapasaylo kita sa atong mga sala, apan niining hitabo sa pag-ayo sa paralitiko, kana nga maanindot nga panghitabo wala pa mahimo; ang Getsemani wala pa mahitabo. Hinoon, si Jesus wala lang mopanalangin sa paralitiko aron makabarug ug makalakaw, apan Siya usab mipasaylo kaniya sa iyang mga sala, sa ingon naghatag og klarong timailhan nga Siya dili mopakyas, nga Iyang tumanon ang Iyang pasalig ngadto sa Iyang Amahan, ug nga sa Getsemani ug didto sa krus Iyang buhaton ang unsay Iyang gisaad nga buhaton.
Pig-ot ang dalan nga atong gipili nga subayon. Adunay mga hagit diha sa dalan nga magkinahanglan sa atong hugot nga pagtuo kang Jesukristo ug sa atong labing maayo nga paningkamot nga magpabilin sa dalan ug mopadayon sa unahan. Kinahanglan kitang maghinulsol ug magmasulundon ug mapailubon, bisan kon wala kita makasabut sa tanang kahimtang nga naglibut kanato. Kinahanglan kitang mopasaylo sa uban ug magpuyo sumala sa unsay atong nakat-unan ug sa mga pagpili nga atong gihimo.
4. Andam sa Pagdawat sa Kabubut-on sa Amahan
Ang pagkadisipulo wala lang nagkinahanglan nga kita nagkat-on sa atong katungdanan, naghimo og hustong mga desisyon, ug naglihok sumala niini, apan mahinungdanon usab ang pagpalambo sa kaandam ug ang abilidad sa pagdawat sa kabubut-on sa Dios, bisan kon wala kini motukma sa atong matarung nga mga tinguha o gusto.
Nakadayeg ko sa kinaiya sa sanlahon kinsa miadto sa Ginoo, “nangamuyo kaniya, ug sa nagluhod siya miingon kaniya, Kon buot ka, makahinlo ikaw kanako.”14 Ang sanlahon wala mohangyo og bisan unsang butang, bisan tingali matarung ang iyang mga tinguha; andam ra gyud siya sa pagdawat sa kabubut-on sa Ginoo.
Pipila ka tuig ang milabay usa ka minahal, matinud-anong magtiayon nga akong mga higala gipanalanginan sa dugay nang gipangandoy nga anak nga lalaki, diin ilang giampo sa dugayng panahon. Kana nga panimalay napuno sa kalipay samtang ang among mga higala ug ilang anak nga babaye, nga bugtong anak nila kaniadto, nalingaw sa pakig-uban sa gamayng bata. Usa ka adlaw, hinoon, adunay wala damha nga panghitabo: ang gamayng bata, kinsa tres anyos pa nianang higayuna, kalit nga na-coma. Pagkasayud nako sa sitwasyon, gitawgan nako ang akong higala aron mopadayag sa among suporta nianang lisud nga panahon. Apan ang iyang tubag usa ka leksyon ngari nako. Siya miingon, “Kon kabubut-on sa Amahan nga kuhaon siya, nan ok ra kana kanamo.” Ang mga pulong sa akong higala walay bisan gamayng timailhan sa pagreklamo, pagsukol-sukol, o pagkadili kontento. Hinoon, akong mabati diha sa iyang mga pulong ang pasalamat ngadto sa Dios nga mitugot kanila sa pagtagamtam sa ilang gamay nga anak bisan sa mubo lang nga panahon, ingon man ang iyang hingpit nga kaandam sa pagdawat sa kabubut-on sa Amahan alang kanila. Paglabay sa pipila ka adlaw, kanang gamay nga bata gikuha og balik ngadto sa iyang celestial nga mansyon.
Magpadayon kita pinaagi sa pagkat-on sa atong katungdanan, paghimo og husto nga mga desisyon, paglihok sumala niana nga mga desisyon, ug pagdawat sa kabubut-on sa atong Amahan.
Mapasalamaton ug malipayon kaayo ko sa desisyon nga gitugot sa akong amahan nga akong himoon 47 ka tuig na ang milabay. Paglabay sa panahon, akong nasabtan nga ang kondisyon nga iyang gihatag kanako—nga mahimong responsable niana nga desisyon—nagpasabut nga mahimong responsable ngadto sa akong Langitnong Amahan ug magtinguha sa akong kaugalingong kaluwasan ug sa akong isigkatawo, sa ingon mahimong mas sama sa gilauman ug gusto sa akong Amahan nga ako mamahimo. Niining espesyal nga adlaw, ako mopamatuod nga ang Dios nga atong Amahan ug ang Iyang Hinigugma nga Anak buhi. Sa pangalan ni Jesukristo, amen.