Rahiplik ve Kişisel Dua

Tüm yeryüzündeki Tanrı’nın rahipliğini taşıyanlara bana verilen güvenle konuştuğum için minnettarım. Bu fırsatın ağırlığını hissediyorum çünkü Rab’bin sizlerin içine yerleştirdiği güven hakkında bazı şeyler biliyorum. Sizler, rahipliği kabul edişinizle birlikte Tanrı’nın adına konuşma ve hareket etme hakkı aldınız.

Bu hak gerçek hale, sadece eğer Tanrı’dan ilham alırsanız gelecek. Ancak o zaman O’nun adına konuşabileceksiniz. Ve ancak o zaman O’nun adıyla hareket edebilirsiniz. Şunu düşünerek hata yapmış olabilirsiniz, “Ah, o kadar da zor değil. Eğer benden herhangi bir zamanda konuşma yapmam istenirse veya rahiplik kutsaması vermem gerekirse, ben o zaman ilham alabilirim.” Veya genç hizmetli ya da öğretmen şu düşüncelerle rahat olabilir: “Büyüdüğümde ya da görevli olarak çağrıldığımda, o zaman Tanrı’nın ne söylemek istediğini ve Tanrı’nın ne yapmak istediğini bileceğim.”

Ama Tanrı’nın ne diyeceğini ve O’nun ne yapacağını biliyor olmanız gerektiği günü düşünün. Rahiplikteki görev çağrınız ne olursa olsun, o gün zaten hepimiz için geldi. Ben, II. Dünya Savaşı sırasında Birleşik Devletlerin doğusunda bulunan görev bölgesinde büyüdüm. Kilise’nin üyeleri birbirinden çok uzakta yaşıyordu ve benzin karneyle satın alınıyordu. Daldaki tek hizmetli bendim. Üyeler, oruç ve tanıklık toplantısı için evimize geldiklerinde oruç adağı zarflarını dal başkanına verirlerdi.

13 yaşındayken, biz büyük bir mahallede yaşamak için Utah’a taşındık. Oruç adaklarını toplamak için evlere yürümek olan ilk görevimi hatırlıyorum. Bana verilen zarfların birinin üstündeki isme baktım ve soyadının Mormon Kitabı’nın Üç Şahitlerinden birisininkiyle aynı olduğunu fark ettim. Bu yüzden güven duygusuyla kapısını çaldım. Adam kapıyı açtı, bana baktı, kaşlarını çattı ve sonra uzaklaşmam için bağırdı. Başım öne eğik uzaklaştım.

Bu yaklaşık 70 yıl önceydi, fakat hậlậ o gün, kapının basamaklarında bir şey söylemiş ve yapmış olmam gerektiği duygusunu hatırlıyorum. Keşke o gün bırakıp gitmek yerine, inançla dua etseydim, o basamaklarda daha uzun durmak, gülümsemek ve şuna benzer şeyleri söylemek için ilham almış olabilirdim: “Tanıştığımıza memnun oldum. Sizin ve ailenizin geçmişte yaptıkları için teşekkür ederim. Gelecek ay sizi görmeyi sabırsızlıkla bekliyorum.”

Eğer bunu söyleyip yapmış olsaydım, o adam belki daha sinirli, hatta kırgın olabilirdi. Ama ben şimdi kendimi nasıl hissetmiş olabileceğimi biliyorum. Uzaklaşırken hüzün ya da başarızlık duygusu yerine, aklımda ve kalbimde “Aferin” şeklinde yumuşak bir övgü hissetmiş olabilirdim.

İlham olmadan kararımızın tek başına yeterli olmayacağı zamanlarda, hepimiz Tanrı adına konuşmalı ve hareket etmeliyiz. Bu anlar, hazırlık yapmak için yeterli zamanımız olmadığı durumlarda karşımıza çıkabilir. Bu durum çoğu kez benim başıma gelmiştir. Bu, yıllar önce bir hastanede bir babanın doktorların kendisine üç yaşındaki ağır yaralı kızının birkaç dakika içinde öleceğini bana ve yoldaşıma söylediğinde başıma gelmişti. Kızın başının bandajlarla kaplı olmayan bir yerine ellerimi koyduğum zaman Tanrı’nın hizmetkarı olarak O’nun ne yapacağını ve söyleyeceğini bilmek zorundaydım.

Kelimeler aklıma ve dudaklarıma geldi ki o yaşayacaktı. Yanımda duran doktor nefretle homurdandı ve dışarı çıkmamı istedi. Huzur ve sevgi duygusuyla o hastane odasından dışarı yürüdüm. Küçük kız yaşadı ve o şehirdeki son günümde yürüyüp koridordan Rab’bin sofrası toplantısına geldi. Ben hậlậ o küçük kız ve ailesi için Rab’bin hizmetinde söylediğim ve yaptıklarımdan dolayı hissettiğim sevinç ve memnuniyeti hatırlıyorum.

Hastanedeki duygularım ile bir hizmetli olarak kapıdan uzaklaşırken hissettiğim o üzüntü arasındaki fark, dua ve rahiplik gücü arasındaki bağlantı hakkında öğrendiklerimden geldi. Bir hizmetliyken, Tanrı’nın adıyla konuşma ve hareket etme gücü için vahiy alınması gerektiğini ve ihtiyacımız olduğunda vahiy alabilmek için de Kutsal Ruh’un yoldaşlığına gerek duyulduğunu, bunun için inançla dua edip çalışmamız gerektiğini henüz öğrenmemiştim.

Oruç adakları için o kapıya gitmeden bir gece önce, yatma vaktinde dualarımı etmiştim. Ancak hastaneden gelen o telefondan haftalar ve aylar önce, Başkan Joseph F. Smith’in öğrettiği şekilde dua ediyordum ve bu şekilde Tanrı’nın rahiplikteki güce sahip olmamız için gereken ilhamı bize vermesi için çaba gösteriyordum. O basitçe şöyle demişti:

“Birçok sözle O’na yalvarmak zorunda değiliz. Uzun dualarla O’nu yormak zorunda değiliz. Son Zaman Azizleri olarak, kendi iyiliğimiz için, ihtiyacımız olan ve yapmamız gereken şey sık sık O’na dua etmektir; O’nu hatırlayacağımıza ve O’nun adını üzerimize almaya istekli olduğumuza, O’nun emirlerini yerine getireceğimize, doğru işler yapacağımıza ve Ruhu’nun bize yardım etmesini arzu ettiğimize dair O’na tanıklık etmek için.”¹

Ve sonra Başkan Smith, Tanrı için konuşmayı ve hareket etmeyi taahhüt eden hizmetkarları olarak bize ne için dua etmemiz gerektiğini anlattı. Dedi ki: “Ne için dua ediyorsunuz? Tanrı’nın sizi fark etmesi ve dualarınızı duyabilmesi ve böylece sizi Ruhu ile kutsaması için dua ediyorsunuz.”²

Hangi kelimeleri kullandığınız o kadar çok önemli değildir, fakat biraz sabır gerektirecektir. Bu, Cennetteki Babanız’a bizzat O’nun tarafından kabul edilmek niyetiyle olan bir yaklaşım tarzıdır. O her şeyden üstün olan Tanrı’dır, herkesin Babası’dır ve yine de bütün dikkatini çocuklarından birine vermek için isteklidir. Kurtarıcı belki de bu yüzden şu sözleri kullandı: “Göklerdeki Babamız, adın kutsal kılınsın.”³

Başınızı eğdiğiniz ya da diz çöktüğünüz zaman, saygıya uygun bir hissi almanız daha kolay olur; ancak Cennetteki Babanız’a daha az resmi ve hatta rahiplik hizmetinizde sık sık yapmaya ihtiyacınız olan sessiz duada yaklaştığınızı hissetmeniz mümkündür. Çoğu zaman uyanıkken, çevrenizde gürültü ve insanlar olacaktır. Tanrı sessiz dualarınızı duyar fakat dikkat dağıtıcı şeyleri engellemeyi öğrenmeniz gerekebilir, çünkü Tanrı ile bağlantı kurmaya ihtiyacınız olan anlar sessiz zamanlarda gelmeyebilir.

Başkan Smith, Tanrı’nın O’na hizmet etmek için olan çağrınızın farkına varması için dua etmeniz gerektiğini önerdi. O zaten tam ayrıntılı olarak sizin çağrınızı biliyor. O sizi çağırdı ve çağrınız hakkında O’na dua ettiğinizde, bilmeniz gereken daha çok şeyi size vahiyle bildirecektir.⁴

Bir ev öğretmeninin dua ederken ne yapabileceğine dair size bir örnek vereceğim. Zaten siz ne yapmanız gerektiğini biliyor olabilirsiniz:

Her üyenin evini ziyaret edin, onları sesli olarak ve gizlilik içinde dua etmeye ve tüm aile görevlerini yerine getirmeye teşvik edin.

Her zaman kilise üyelerine göz kulak olun ve onlarla beraber olup onları güçlendirin;

Ve kilisede hiç kötülük olmamasına ve birbirlerine karşı sert davranılmamasına ve yalan söylenilmemesine, birisinin arkasından konuşulmamasına ve iftira edilmemesine dikkat edin.

Ve kilisenin sık sık bir araya toplanmasına dikkat edin ve ayrıca bütün üyelerin vazifelerini yapmalarına dikkat edin.⁵

Şimdi, deneyimli ev öğretmeni ve onun yardımcı yoldaşı için bile Kutsal Ruh’un yardımı olmadan bu net bir şekilde imkansızdır. Aileleri veya hizmet etmeye çağrıldığınız bireyleri düşünün. İnsan yargısı ve iyi niyetler yeterli olmayacaktır.

Bu yüzden, bir şekilde onların kalplerini bilmek için, iyi tanımadığınız ve kendilerini tanımanızı istemeyen insanların yaşamlarında ve kalplerinde yanlış olan şeyleri bilmek için dua edeceksiniz. Onlara yardım etmek için ve elinizden gelen her şeyi yapmak için, Tanrı’nın onlar için olan sevgisini hissederek, Tanrı’nın sizden ne yapmanızı istediğini bilmeniz gerekecek.

Böyle önemli ve zor rahiplik çağrılarınız olduğu için Başkan Smith, dua ettiğiniz zaman, Tanrı’nın sizi Kutsal Ruhu ile kutsaması için her zaman O’na yalvarmanızı öneriyor. Kutsal Ruh’a ihtiyacınız olacak, bir kere değil ama Tanrı’nın Kutsal Ruhu’nu size daimi yoldaşınız olarak vermesi gerektiği kadar. Bu nedenle biz her zaman O’nun çocuklarına olan hizmetimizde Tanrı’nın bize rehberlik etmesi için dua etmeliyiz.

Ruh sizinle olmadan rahiplik potansiyelinize ulaşmanız mümkün olmadığından, siz tüm mutluluğun düşmanı için bir bireysel hedefsiniz. Eğer sizi günah işlemeye ayartabilirse, Ruh tarafından yönlendirilme gücünüzü azaltabilir ve böylece sizin rahiplikteki gücünüzü zayıflatabilir. İşte bu yüzden Başkan Smith her zaman Tanrı’ya sizi kötülüğe karşı uyarması ve koruması için dua etmeniz gerektiğini söylemiştir.⁶

O bizi birçok yolla uyarır. Uyarılar, kurtuluş planının bir parçasıdır. Peygamberler, havariler, çadır kazığı başkanları, gözetmenler ve görevliler, onların hepsi İsa Mesih’e iman, tövbe ve kutsal antlaşmaları yapıp tutma yoluyla felaketten kaçmak için uyarıcı seslerini yükseltirler.

Bir rahiplik sahibi olarak Rab’bin uyarı sesinin bir parçası olmanız gerekir. Ama kendiniz bu uyarılara kulak vermelisiniz. Günlük hayatınızda Kutsal Ruh’un yoldaşlığının koruyuculuğu olmadan ruhsal olarak ayakta kalamayacaksınız.

Kutsal Ruh’un yoldaşlığı için dua etmeli ve çalışmalısınız. Sadece bu rehberlik ile kötülüğün koyu karanlığının içinden çıkıp dar ve ince yol boyunca kendi yolunuzu bulabilmeniz mümkün olacaktır. Peygamberlerin sözlerini araştırdığımız zaman, Kutsal Ruh gerçeği vahiyle bildirerek sizin rehberiniz olacaktır.

Bu rehberliği edinmek gelişi güzel dinlemek ve okumaktan daha fazlasını gerektirir. Gerçeğin sözlerini kalbinizin derinliklerine yerleştirmek için inançla dua etmeniz ve çalışmanız gerekecektir. Tanrı’nın sizi Ruh’u ile bereketlemesi için, böylece sizi tüm gerçeklere yönlendirmesi ve size doğru yolu göstermesi için dua etmelisiniz. İşte bu şekilde O, hayatınızda ve rahiplik hizmetinizde sizi uyaracak ve size doğru yolu gösterecektir.

Genel konferans, Tanrı’nın rahipliğinde hizmet etmek için Rab’bin sizin gücünüzü arttırmasına izin vermek maksadıyla büyük bir fırsat sağlar. Dua ederek bu konferans için hazırlandığınıza emin olduğum gibi, kendinizi dua ile hazırlayabilirsiniz. Bu konferansta dua edecek olanlar ile inancınızı birleştirebilirsiniz. Onlar birçok kişinin üzerine çok sayıda nimetlerin gönderilmesi için bu konferansta dua edeceklerdir.

Onlar, Ruh’un Rab’bin sözcüsü olarak peygamberin üzerine gelmesi için dua edeceklerdir. Onlar, Havariler ve Tanrı tarafından çağrılan tüm hizmetkarlar için dua edeceklerdir. Bu, en yeni hizmetliden en tecrübeli yüksek rahibe kadar sizleri ve yakın zamanda “Aferin, iyi ve güvenilir köle [hizmetkar]”⁷ sözlerinin işitileceği ruhlar alemine gidecek olan bazı yaşlı ve gençleri de içerir.

Bu selamlama, buna çok şaşıracak olanlara gidecek. Onlar yeryüzünde Tanrı’nın krallığında asla yüksek bir makamda bulunmamış olabilirler. Bazıları, emeklerinin çok az sonucunu görmüş veya hizmet etmek için bazı fırsatlar kendilerine hiç verilmemiş gibi hissedebilir. Diğerleri, bu hayatta hizmet için olan zamanlarının onların umduğundan daha kısa kesilmiş olduğunu hissedebilir.

Bulundukları makamlar ya da hizmet edilen zaman Rab için belirleyici etkenler olmayacaktır. Biz bunu, ne kadar uzun ya da nerede hizmet ettiğine bakılmaksızın aynı ödemenin yapıldığı Rab’bin bağdaki işçiler benzetmesinden biliyoruz. Onlar, nasıl hizmet ettiklerine göre ödüllendirileceklerdir.⁸

Bağdaki ölümlü zamanı dün gece saat 11’de sona eren birisini, iyi bir arkadaşı tanıyorum. O, yıllardır kanser tedavisi görmekteydi. Korkunç ağrılar ve zorluklarla dolu tedavi yılları süresince, kendi mahallesindeki evlerinden çocukları gitmiş ve bazı dul olan üyelerden sorumlu olmasını ve onlarla birlikte toplantılar yapmasını gerektiren bir çağrıyı kabul etti. Onun çağrısı, onlara sosyal ilişkilerinde huzur bulmalarına ve sevindirici haberi öğrenmelerine yardımcı olmaktı.

Yaşamak için çok kısa bir süresi olduğuna dair son ciddi prognozu öğrendiği zaman, gözetmeni bir iş gezisi için uzaktaydı. İki gün sonra yüksek rahipler grup lideri aracılığıyla gözetmenine mesaj gönderdi. Göreviyle ilgili şunları söylüyordu: “Anladım ki gözetmen şehir dışında ve bu yüzden harekete geçiyorum. Grubumuz için önümüzdeki pazartesi günü bir toplantı düşünüyorum. Konferans Merkezi’nin turu için iki üye bizi götürebilir. Onları götürmeleri için bazı üyelerden yardım isteyebiliriz ve bazı İzci gençler tekerlekli sandalyeleri itebilir. Katılacak olanlara bağlı olarak, kendi işimizi kendimiz yapacak kadar yeterli yaşlı insanlar olabilir, fakat gerekirse yardım edebilecek olanların olduğunu bilmek bizim için iyi olabilir. Aynı zamanda, yardımcılar da ailelerini getirirlerse, iyi bir aile gecesi olabilir. Neyse, ben bu planı duyurmadan önce bana haber veriniz... Teşekkürler.”

Ve sonra telefon açarak gözetmeni şaşırttı. Kendi durumuna ya da görevi için cesur çabasına bir atıfta bulunmadan şöyle sordu,” Gözetmenim, sizin için yapabileceğim bir şey var mı?” Sadece Kutsal Ruh ona, kendi yükünün eziciliği altında gözetmeninin yükünü hissetmesine izin verebilirdi. Ve sadece Ruh onun için, gençken İzcilik etkinliklerini planlarken kullandığı aynı hassasiyet ile erkek ve kız kardeşlerine hizmet etmek için plan yapmasını mümkün kılmış olabilirdi.

İmanla dua ettiğimizde, hangi durumda olursak olalım, Tanrı bize rahiplik gücünü bahşedebilir. Bu, Tanrı’nın bizden ne söylememizi ve yapmamızı bize göstermesi için Ruh’u alçakgönüllülükle istememizi, bunları yapmamızı ve bu armağana layık bir şekilde yaşamaya devam etmeyi gerektirir.

Tanıklığımı sizlerle paylaşırım ki, Tanrı Baba yaşıyor, bizi seviyor ve her duamızı işitiyor. Tanıklığımı sizlerle paylaşırım ki, bizim için arınmayı ve böylece Kutsal Ruh’un yoldaşlığına layık olmayı mümkün kılan Kefaretin sahibi İsa, yaşayan Mesih’tir. Tanıklık ederim ki, inancımız ve gayretimizle biz bir gün bize mutluluğu getirecek şu sözleri duyabiliriz, “Aferin, iyi ve güvenilir köle [hizmetkar].”⁹ Dua ediyorum ki, hizmet ettiğimiz Efendi’den bu harika bereketi alacağız. İsa Mesih’in adıyla, amin.