ການກັບຄືນສູ່ສັດທາ
ໂດຍ ໂຣສະແມຣີ ເອັມ ວິກຊອມ
ປະທານອົງການປະຖົມໄວສາມັນ
ເຮົາທຸກຄົນສາມາດເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ສັດທາຂອງເຮົາ ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ ໃນການເດີນທາງສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ ແລະ ພົບຄວາມສຸກ.
ໃນເຊົ້າຂອງວັນອິດສະເຕີນີ້, ປະທານມອນສັນ, ພວກເຮົາມີຄວາມກະຕັນຍູຫລາຍ ທີ່ໄດ້ຍິນສຽງຂອງສາດສະດາຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຮົານັບຖືຖ້ອຍຄຳຂອງທ່ານ, ຮ່ວມທັງຄຳແນະນຳຂອງທ່ານ ທີ່ວ່າ: “ຈົ່ງຊອກຫາຄວາມສຸກໃນການເດີນທາງ”1 ແລະ “ອະນາຄົດຈະແຈ່ມແຈ້ງເທົ່າກັບສັດທາຂອງທ່ານ.”2
ປີນີ້ ເດັກນ້ອຍຊັ້ນປະຖົມໄວ ໄດ້ແບ່ງປັນຄວາມສຸກ ແລະ ຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງສັດທາຂອງພວກເຂົາ ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ ເມື່ອພວກເຂົາຮ້ອງເພງ ຊື່ວ່າ “ເຮົາຮູ້ວ່າ ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຮັກເຮົາ.”3 ພວກເຂົາຮ້ອງຄວາມຈິງ ທີ່ວ່າ: “ເຮົາຮູ້ວ່າພຣະອົງຊົງພຣະຊົນ! ... ເຮົາມອບໃຈແດ່ພຣະອົງ.” ເຊັ່ນດຽວກັບເດັກນ້ອຍໃນຊັ້ນປະຖົມໄວ, ເຮົາທຸກຄົນສາມາດເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ສັດທາຂອງເຮົາ ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ ໃນການເດີນທາງສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ ແລະ ພົບຄວາມສຸກ.
ໃນກອງປະຊຸມສະມາຄົມສະຕີໃນວັນອາທິດ ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຟັງແມ່ໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງ ເລົ່າເລື່ອງການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສຂອງນາງໃຫ້ຟັງ. ນາງໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນໃນສາດສະໜາຈັກນຳພໍ່ແມ່ຜູ້ໄດ້ສອນພຣະກິດຕິຄຸນໃຫ້ນາງ. ນາງໄດ້ໄປຊັ້ນປະຖົມໄວ, ຊັ້ນຍິງໜຸ່ມ, ແລະ ຫ້ອງຮຽນສາດສະໜາ. ນາງມັກຮຽນ ແລະ ຊອກຫາຄວາມຈິງ. ນາງຢາກຮູ້ຄຳຕອບ ຕ່າງໆນາໆ. ແອວເດີ ຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະສອນຄົນທີ່ສະແຫວງຫາ ເພື່ອຈະຮຽນຮູ້ເທົ່ານັ້ນ.”4 ແລະ ຍິງໜຸ່ມຄົນນີ້ເປັນຄົນສອນງ່າຍ.
ຫລັງຈາກຈົບຊັ້ນມັດທະຍົມ, ນາງໄດ້ເຂົ້າມະຫາວິທະຍາໄລ, ໄດ້ຜະນຶກຢູ່ໃນພຣະວິຫານ ເຂົ້າກັບຊາຍທີ່ເຄີຍໄປສອນສາດສະໜາ, ແລະ ມີລູກທີ່ໜ້າຮັກ.
ໂດຍທີ່ມັກຮຽນ, ແມ່ຄົນນີ້ ໄດ້ຖາມຄຳຖາມເລື້ອຍໆ. ແຕ່ເມື່ອຄຳຖາມຍາກຫລາຍຂຶ້ນ, ສະນັ້ນ ຄຳຕອບກໍຍາກຫລາຍຂຶ້ນຄືກັນ. ແລະ ບາງເທື່ອ ກໍບໍ່ໄດ້ຮັບຄຳຕອບເລີຍ—ຫລື ບໍ່ໄດ້ຮັບຄຳຕອບທີ່ນຳຄວາມສະຫງົບມາໃຫ້. ໃນທີ່ສຸດ ເມື່ອນາງພະຍາຍາມຊອກຫາຄຳຕອບ, ນາງຍິ່ງມີຄຳຖາມຫລາຍກວ່າເກົ່າ ແລະ ເຮັດໃຫ້ນາງສົງໄສຮາກຖານແຫ່ງສັດທາຂອງນາງ.
ໃນລະຫວ່າງເວລາທີ່ສັບສົນນີ້, ບາງຄົນໄດ້ບອກນາງວ່າ “ໃຫ້ເພິ່ງສັດທາຂອງຂ້ອຍ.” ແຕ່ນາງຄິດວ່າ, “ຂ້ອຍເຮັດແນວນັ້ນບໍ່ໄດ້. ເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈ; ເຈົ້າບໍ່ມີບັນຫາແບບນີ້ຄືຂ້ອຍ.” ນາງໄດ້ອະທິບາຍວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຢາກໂຕ້ຖຽງກັບຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມສົງໄສ ຖ້າຫາກເຂົາເຈົ້າບໍ່ໂຕ້ຖຽງກັບຂ້າພະເຈົ້າ.” ແລະ ຫລາຍຄົນກໍບໍ່ໄດ້ໂຕ້ຖຽງ.
ນາງໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ພໍ່ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຮູ້ຈັກໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າດີ ແລະ ກໍບໍ່ລົບລູ່. ພວກເພິ່ນເລືອກທີ່ຈະຮັກຂ້າພະເຈົ້າ ໃນໄລຍະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຄົ້ນຫາດ້ວຍຕົວເອງ.” ເຊັ່ນດຽວກັນນັ້ນ, ອະທິການຂອງແມ່ໜຸ່ມຄົນນີ້ ມັກເວົ້າລົມກັບນາງ ແລະ ບອກນາງເຖິງຄວາມໝັ້ນໃຈຂອງເພິ່ນ ໃນຕົວນາງ.
ສະມາຊິກໃນຫວອດ ກໍໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ນາງຢ່າງບໍ່ລໍຊ້າ, ແລະ ນາງຮູ້ສຶກວ່າ ໄດ້ເປັນພາກສ່ວນໃນຫວອດ. ຫວອດຂອງນາງບໍ່ໄດ້ເປັນບ່ອນທີ່ທຸກຜູ້ຄົນເບິ່ງຄືວ່າ ດີພ້ອມທຸກຢ່າງ; ມັນເປັນບ່ອນໃຫ້ການບຳລຸງລ້ຽງ.
“ໜ້າສົນໃຈ,” ນາງເວົ້າ. “ໃນໄລຍະນີ້ແຫລະ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກມີຄວາມຜູກພັນອັນເລິກຊຶ້ງ ກັບພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຜູ້ໄດ້ເສຍຊີວິດໄປແລ້ວ. ພວກເພິ່ນໄດ້ໃຫ້ກຳລັງໃຈ ແລະ ສົ່ງເສີມຂ້າພະເຈົ້າ ໃຫ້ພະຍາຍາມຕໍ່ໄປ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ ເພິ່ນບອກວ່າ, ‘ໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ກັບສິ່ງທີ່ເຈົ້າຮູ້.’”
ເຖິງແມ່ນນາງໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກຜູ້ຄົນຢ່າງຫລວງຫລາຍ, ແຕ່ນາງໄດ້ກາຍເປັນສະມາຊິກທີ່ບໍ່ເຂັ້ມແຂງ. ນາງໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ແຍກຕົວເອງຈາກສາດສະໜາຈັກ ເພາະການປະພຶດທີ່ບໍ່ດີ, ຫລື ເພາະການບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ເລື່ອງທາງວິນຍານ, ຫລື ເພາະການຊອກຫາຄຳແກ້ຕົວໃຫ້ຕົນ ທີ່ບໍ່ຮັກສາພຣະບັນຍັດ, ຫລື ເພາະການຊອກຫາທາງອອກທີ່ງ່າຍໆ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າຢາກໄດ້ຄຳຕອບ ໃຫ້ແກ່ຄຳຖາມ ທີ່ວ່າ ‘ແມ່ນຫຍັງທີ່ເຮົາເຊື່ອແທ້ໆ?’”
ໃນຊ່ວງໄລຍະນັ້ນ ນາງໄດ້ອ່ານປຶ້ມຫົວໜຶ່ງ ທີ່ຂຽນໂດຍຄຸນແມ່ ທາຣິສາ, ຜູ້ໄດ້ບອກເລົ່າຄວາມຮູ້ສຶກ ທີ່ຄ້າຍຄືກັນນັ້ນ. ໃນຈົດໝາຍ ປີ 1953, ຄຸນແມ່ ທາຣິສາ ໄດ້ຂຽນວ່າ: “ຈົ່ງອະທິຖານເພື່ອຂ້າພະເຈົ້າດ້ວຍ ເພື່ອວ່າຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ວຽກງານຂອງພຣະອົງເສື່ອມເສຍ ແລະ ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງເຮົາ ຈະສະແດງພຣະອົງເອງ—ເພາະມີຄວາມມືດມົວຫລາຍໃນຕົວຂ້າພະເຈົ້າ, ຄືກັບວ່າທຸກສິ່ງໄດ້ຕາຍໄປໝົດແລ້ວ. ມັນເປັນແບບນີ້ມາຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງແລ້ວ ນັບຕັ້ງແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ ‘ວຽກງານ.’ ຈົ່ງທູນຂໍຄວາມກ້າຫານຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງເຮົາ ເພື່ອຂ້າພະເຈົ້າດ້ວຍ.”
ຄຸນພໍ່ ປີແອ ໄດ້ຕອບວ່າ: “ພຣະເຈົ້າໄດ້ນຳພາທ່ານ, ຄຸນແມ່ເອີຍ, ທ່ານບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຄວາມມືດ ດັ່ງທີ່ທ່ານຄິດ. ເສັ້ນທາງທີ່ຈະເດີນໄປ ອາດບໍ່ແຈ່ມແຈ້ງ ໃນທັນທີທັນໃດ. ຈົ່ງອະທິຖານຂໍຄວາມສະຫວ່າງ, ຢ່າຕັດສິນໃຈແບບຫຸນຫັນທັນແລ່ນ, ໃຫ້ຟັງສິ່ງທີ່ຄົນອື່ນເວົ້າ, ໃຫ້ພິຈາລະນາເຫດຜົນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ທ່ານຈະພົບບາງສິ່ງ ທີ່ຈະຊ່ອຍເຫລືອທ່ານສະເໝີ. … ໂດຍທີ່ຖືກນຳພາໂດຍສັດທາ ໂດຍການອະທິຖານ ແລະ ໂດຍເຫດຜົນ ດ້ວຍເຈດຕະນາດີ, ທ່ານກໍມີພຽງພໍແລ້ວ.”5
ເພື່ອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ຖ້າຫາກຄຸນແມ່ ທາຣິສາ ໄດ້ໃຊ້ຊີວິດນຳສາດສະໜາຂອງເພິ່ນ ໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບຄຳຕອບໃຫ້ທຸກສິ່ງ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມແຈ່ມແຈ້ງແກ່ທຸກສິ່ງ, ແລ້ວບາງທີນາງກໍສາມາດເຮັດໄດ້ຄືກັນ. ນາງສາມາດກ້າວອອກໄປຂ້າງໜ້າດ້ວຍສັດທາ—ແຕ່ລະບາດກ້າວ. ນາງສາມາດເອົາໃຈໃສ່ກັບຄວາມຈິງ ທີ່ນາງເຄີຍເຊື່ອ ແລະ ຍອມໃຫ້ຄວາມຈິງເຫລົ່ານັ້ນ ເຂົ້າມາສູ່ຄວາມຄິດ ແລະ ຈິດໃຈຂອງນາງ.
ເມື່ອນາງຫວນຄິດຄືນຫລັງ, ນາງໄດ້ກ່າວວ່າ, “ປະຈັກພະຍານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຄືກັນກັບເຖົ່າຖ່ານ. ມັນມອດໝົດແລ້ວ. ສິ່ງດຽວທີ່ເຫລືອຢູ່ ແມ່ນພຣະເຢຊູຄຣິດ.” ນາງໄດ້ກ່າວຕື່ມວ່າ, “ແຕ່ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຈາກເຮົາໄປ ຕອນເຮົາມີຄຳຖາມ. ເມື່ອບຸກຄົນໃດໜຶ່ງພະຍາຍາມຮັກສາພຣະບັນຍັດ, ເຂົາສາມາດເຂົ້າຫາພຣະອົງໄດ້ສະເໝີ. ການອະທິຖານ ແລະ ການສຶກສາພຣະຄຳພີ ໄດ້ກາຍເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນຫລາຍແທ້ໆ.”
ບາດກ້າວທຳອິດທີ່ຈະສ້າງສັດທາຂອງນາງ ແມ່ນການເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍຄວາມຈິງຂັ້ນພື້ນຖານ. ນາງໄດ້ຊື້ປຶ້ມເພງຂອງຊັ້ນປະຖົມໄວ ແລະ ເລີ່ມຕົ້ນອ່ານເນື້ອເພງເຫລົ່ານັ້ນ. ມັນເປັນຊັບສົມບັດຊິ້ນສຳຄັນຕໍ່ນາງ. ນາງໄດ້ອະທິຖານຂໍສັດທາ ທີ່ຈະຍົກຄວາມໜັກໜ່ວງທີ່ນາງຮູ້ສຶກ ອອກໄປຈາກນາງ.
ນາງໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າ ເມື່ອນາງປະເຊີນກັບຖ້ອຍຄຳທີ່ເຮັດໃຫ້ນາງມີຄວາມສົງໄສ, ນາງ “ຈະຢຸດ, ແລະ ພິຈາລະນາໃຫ້ຖີ່ຖ້ວນ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ພຣະກິດຕິຄຸນສຳຄັນຕໍ່ຊີວິດຂອງນາງ.” ນາງໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າມັກຖາມວ່າ, ‘ນີ້ແມ່ນເສັ້ນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຄອບຄົວຫລືບໍ່?’ ບາງເທື່ອ ຂ້າພະເຈົ້າຈະຖາມຕົນເອງວ່າ, ‘ເຮົາຕ້ອງການຫຍັງສຳລັບລູກໆຂອງເຮົາ?’ ແລ້ວ ຂ້າພະເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ແຕ່ງງານໃນພຣະວິຫານ. ນັ້ນຄືຕອນທີ່ ຄວາມເຊື່ອໄດ້ກັບຄືນມາສູ່ໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.’”
ແອວເດີ ແຈັບຟະຣີ ອາ ຮໍແລນ ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຄວາມຖ່ອມຕົນ, ສັດທາ, ແລະ ອິດທິພົນຂອງພຣະວິນຍານສັກສິດ [ຈະ] ເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງສຳລັບການຊອກຫາຄວາມຈິງ ທັງໝົດ.”6
ເຖິງແມ່ນວ່ານາງມີຄຳຖາມກ່ຽວກັບທີ່ມາຂອງພຣະຄຳພີມໍມອນກໍຕາມ, ແຕ່ນາງບໍ່ສາມາດປະຕິເສດຄວາມຈິງ ທີ່ນາງຮູ້ໃນພຣະຄຳພີມໍມອນ. ນາງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ກັບການສຶກສາພຣະຄຳພີໃໝ່ ເພື່ອຈະໄດ້ເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຫລາຍຂຶ້ນ. “ແຕ່ໃນທີ່ສຸດ,” ນາງໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບເຫັນຕົວເອງກັບຄືນໄປເປີດອ່ານພຣະຄຳພີມໍມອນ ເພາະຂ້າພະເຈົ້າມັກຄວາມຮູ້ສຶກ ຕອນອ່ານກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.”
ນາງໄດ້ສະຫລຸບ ດ້ວຍຄຳວ່າ, “ທ່ານຕ້ອງມີປະສົບການທາງວິນຍານຂອງຕົວເອງ ດ້ວຍຄວາມຈິງໃນພຣະຄຳພີນັ້ນ,” ແລະ ນາງກໍມີມັນ. ນາງໄດ້ອະທິບາຍວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານໃນໂມໄຊຢາ ແລະ ຮູ້ສຶກໄດ້ຮັບການຊົງນຳ. ‘ຈົ່ງເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ; ຈົ່ງເຊື່ອວ່າພຣະອົງໄດ້ເປັນຢູ່, ແລະ ວ່າພຣະອົງໄດ້ສ້າງທຸກສິ່ງ … ; ຈົ່ງເຊື່ອວ່າພຣະອົງມີຄວາມສະຫລຽວສະຫລາດ ແລະ ອຳນາດທັງໝົດທັງໃນສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ; ຈົ່ງເຊື່ອວ່າມະນຸດບໍ່ເຂົ້າໃຈທຸກໆຢ່າງ ຊຶ່ງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຂົ້າໃຈໄດ້.’7”
ໃນໄລຍະນັ້ນແຫລະ ທີ່ນາງໄດ້ຖືກເອີ້ນໃຫ້ເປັນຄົນຫລິ້ນປີອາໂນ ຢູ່ຊັ້ນປະຖົມໄວ. “ປອດໄພແລ້ວ,” ນາງໄດ້ເວົ້າ. “ຂ້າພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ລູກໄປຊັ້ນປະຖົມໄວ, ແລະ ບັດນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າຈະໄດ້ຢູ່ກັບພວກເຂົາ. ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າກໍຍັງບໍ່ພ້ອມທີ່ຈະສອນເທື່ອ.” ເມື່ອນາງໄດ້ຮັບໃຊ້, ນາງໄດ້ຮັບຄວາມອົບອຸ່ນຈາກການເຊື້ອເຊີນຂອງຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບນາງ ທີ່ວ່າ: “ມາໆ; ພວກເຮົາຍິນດີຕ້ອນຮັບທ່ານ ບໍ່ວ່າທ່ານຈະຢູ່ໃນສະພາບການໃດກໍຕາມ, ແລະ ພວກເຮົາເຕັມໃຈທີ່ຈະຮັບໃຊ້ກັນ. ມີຫຍັງກໍຊ່ອຍກັນ.”
ໃນການຫລິ້ນເພງຢູ່ຊັ້ນປະຖົມໄວ, ນາງມັກຄິດຢູ່ໃນໃຈວ່າ: “ນີ້ຄືຄວາມຈິງທີ່ເຮົາມັກ. ເຮົາຍັງສະແດງປະຈັກພະຍານໄດ້. ເຮົາພຽງແຕ່ເວົ້າສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ເຮົາຮູ້ວ່າເປັນຄວາມຈິງ. ມັນອາດບໍ່ເປັນຄວາມຮູ້ທີ່ສົມບູນ, ແຕ່ມັນຈະເປັນສິ່ງທີ່ເຮົາມອບໃຫ້. ເຮົາມີປະຈັກພະຍານທີ່ເຂັ້ມແຂງໃນສິ່ງທີ່ເຮົາກ່າວເປັນພະຍານ. ມັນເປັນສິ່ງທີ່ສວຍງາມທີ່ຈະເອົາໃຈໃສ່ກັບຈຸດສຳຄັນຂອງພຣະກິດຕິຄຸນ ແລະ ຮູ້ສຶກໄດ້ຮັບຄວາມແຈ່ມແຈ້ງ.”
ໃນເຊົ້າຂອງວັນອາທິດມື້ນັ້ນ, ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຟັງ ເອື້ອຍນ້ອງໜຸ່ມຄົນນີ້ເລົ່າເຖິງການເດີນທາງຂອງນາງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖືກເຕືອນໃຈວ່າ ຢູ່ເທິງດານຫີນຂອງພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງເຮົານັ້ນ ເຮົາຈະສ້າງຮາກຖານຂອງເຮົາ.8 ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ຖືກເຕືອນກ່ຽວກັບຄຳແນະນຳຂອງແອວເດີ ແຈັບຟະຣີ ອາ ຮໍແລນ ທີ່ວ່າ: “ຈົ່ງຍຶດໝັ້ນໃນສິ່ງທີ່ທ່ານຮູ້ແລ້ວ ແລະ ຈົ່ງເຂັ້ມແຂງ ຈົນກວ່າຈະໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ເພີ່ມເຕີມ.”9
ລະຫວ່າງບົດຮຽນຂອງນາງ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຢ່າງຄັກແນ່ວ່າ ເຮົາໄດ້ຮັບຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມທີ່ຈິງໃຈຂອງເຮົາ ຕອນເຮົາສະແຫວງຫາດ້ວຍຄວາມພາກພຽນ ແລະ ຕອນເຮົາດຳລົງຊີວິດຕາມພຣະບັນຍັດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖືກເຕືອນໃຈວ່າ ສັດທາຂອງເຮົາສາມາດຊ່ອຍເຮົາໃຫ້ເຊື່ອສິ່ງທີ່ເຮົາບໍ່ສາມາດພິສູດໄດ້.
ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າກໍຢາກເປັນຄືກັນກັບຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບແມ່ໜຸ່ມຄົນນີ້, ຮັກ, ແລະ ສະໜັບສະໜູນນາງ. ດັ່ງທີ່ປະທານດີເດີ ແອັຟ ອຸກດອບ ໄດ້ກ່າວວ່າ: “ເຮົາທຸກຄົນເປັນຜູ້ເດີນທາງຊອກຫາຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະເຈົ້າ ເມື່ອເຮົາເດີນທາງໄປໃນເສັ້ນທາງຂອງສານຸສິດ. ເຮົາບໍ່ປະນາມຄົນອື່ນ ສຳລັບຄວາມສະຫວ່າງທີ່ເຂົາເຈົ້າມີ ຫລື ບໍ່ມີ; ແຕ່ເຮົາຈະທະນຸຖະໜອມ ແລະ ຮັກສາຄວາມສະຫວ່າງທັງໝົດ ຈົນກວ່າມັນຈະສະຫວ່າງ, ແຈ້ງຂຶ້ນ, ແລະ ເປັນຄວາມຈິງ.”10
ເມື່ອເດັກນ້ອຍຊັ້ນປະຖົມໄວຮ້ອງເພງຊື່ວ່າ “A Child’s Prayer,” ແປວ່າ ຄຳອະທິຖານຂອງເດັກນ້ອຍ ພວກເຂົາຖາມວ່າ: “ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນເອີຍ, ພຣະອົງມີຈິງຫລືບໍ່? ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຍິນ ແລະ ຕອບຄຳອະທິຖານຂອງເດັກນ້ອຍແຕ່ລະຄົນຫລືບໍ່?”11
ເຮົາກໍອາດສົງໄສຄືກັນວ່າ, “ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນມີຈິງຫລືບໍ່?” ແຕ່ຂໍໃຫ້ປິຕິຍິນດີໄດ້ເລີຍ—ຄືກັນກັບເພື່ອນຂອງຂ້າພະເຈົ້ານັ້ນ—ເມື່ອເຮົາໄດ້ຮັບຄຳຕອບຢືນຢັນຢ່າງງຽບໆ ແລະ ລຽບງ່າຍ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ເຮົາໄດ້ຮັບຄຳຢືນຢັນດັ່ງກ່າວ ເມື່ອເຮົາເຮັດຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ຄວາມຈິງມີຢູ່ໃນໂລກທຸກວັນນີ້ ແລະ ຜູ້ຄົນຈະພົບເຫັນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ ໃນສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດແຫ່ງໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍ. ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.