Ο Παράκλητος

Αγαπημένες μου αδελφές, είναι χαρά μου να είμαι μαζί σας. Έχω σκεφθεί τη μητέρα μου, τη σύζυγό μου, τις κόρες μου, τις νύφες μου, τις εγγονές μου -- κάποιες εκ των οποίων είναι εδώ. Αυτό το υπέροχο πρόγραμμα με έχει κάνει να τις εκτιμώ περισσότερο. Αναγνωρίζω ότι το να έχουμε μία τέτοια οικογένεια και μία τέτοια υπέροχη οικογενειακή ζωή προέρχεται από το γεγονός ότι έχουν τον Σωτήρα στο κέντρο της ζωής τους. Τον έχουμε θυμηθεί απόψε στη μουσική, στις προσευχές και μέσω εμπνευσμένων ομιλιών. Ένα από τα γνωρίσματα του Σωτήρος που εκτιμούμε περισσότερο είναι η απέραντη συμπόνια Του.

Απόψε, έχετε αισθανθεί ότι σας γνωρίζει και σας αγαπά. Έχετε αισθανθεί την αγάπη Του για τα άτομα που κάθονται γύρω σας. Είναι οι αδελφές σας, θυγατέρες-πνεύματα του Επουράνιου Πατέρα μας. Ενδιαφέρεται για αυτές όπως ενδιαφέρεται για εσάς. Καταλαβαίνει όλες τις λύπες τους. Θέλει να τις συμπαρασταθεί.

Το μήνυμά μου απόψε είναι ότι μπορείτε και πρέπει να είστε σημαντικό μέρος από το να δίνει Εκείνος παρηγοριά σε όσους χρειάζονται παρηγοριά. Μπορείτε να παίξετε τον ρόλο σας καλύτερα, αν γνωρίζετε περισσότερα για το πώς απαντά σε αυτές τις προσευχές για βοήθεια.

Πολλοί προσεύχονται στον Επουράνιο Πατέρα για ανακούφιση, για βοήθεια ώστε να αντέχουν τα φορτία της θλίψης, της μοναξιάς και του φόβου τους. Ο Επουράνιος Πατέρας εισακούει αυτές τις προσευχές και καταλαβαίνει τις ανάγκες τους. Εκείνος και ο Αγαπημένος Υιός Του, ο ανεστημένος Ιησούς Χριστός, έχουν υποσχεθεί βοήθεια.

Ο Ιησούς Χριστός έδωσε αυτήν τη γλυκιά υπόσχεση:

«Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω.

»Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.

»Επειδή ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ»¹.

Τα φορτία που πρέπει να φέρουν οι πιστοί υπηρέτες Του στη ζωή, γίνονται ελαφρύτερα από την εξιλέωσή Του. Το φορτίο της αμαρτίας μπορεί να αφαιρεθεί, αλλά οι δοκιμασίες της θνητής ζωής για τους καλούς ανθρώπους, μπορούν ακόμη να είναι βαριά φορτία.

Έχετε δει τέτοιες δοκιμασίες στη ζωή καλών ανθρώπων που αγαπάτε. Έχετε αισθανθεί την επιθυμία να τους βοηθήσετε. Υπάρχει λόγος που αισθάνεστε συμπόνια για αυτούς.

Είστε ένα μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού που έχει συνάψει διαθήκες. Μία μεγάλη αλλαγή άρχισε στην καρδιά σας, όταν ήλθατε στην Εκκλησία. Συνήψατε μία διαθήκη και λάβατε μία υπόσχεση η οποία άρχισε να αλλάζει την ίδια σας τη φύση.

Ο Άλμα περιέγραψε, με τα λόγια του στα νερά του Μόρμον, τι υποσχεθήκατε στη βάπτισή σας και τι θα σημαίνει αυτό για εσάς και όλους γύρω σας -- ειδικώς στην οικογένειά σας. Μιλούσε σε αυτούς που επρόκειτο να συνάψουν τις διαθήκες που εσείς έχετε συνάψει και εκείνοι έλαβαν επίσης την υπόσχεση που έδωσε ο Κύριος σε εσάς:

«Ιδέστε, εδώ είναι τα νερά τού Μόρμον (γιατί έτσι λέγονταν), και τώρα, καθώς επιθυμείτε να έλθετε στο ποίμνιο τού Θεού, και να λέγεστε λαός του, και δέχεστε να σηκώνετε ο ένας τού άλλου τα βάρη, για να γίνονται ελαφριά,

»Μάλιστα, και δέχεστε να πενθείτε με εκείνους που πενθούν, μάλιστα, και να ανακουφίζετε εκείνους που έχουν ανάγκη ανακούφισης, και να σταθείτε ως μάρτυρες του Θεού σε όλες τις στιγμές και στα πάντα, και σε όλους τους τόπους που μπορεί να βρεθείτε, ακόμη και μέχρι θανάτου, ώστε να σας λυτρώσει ο Θεός, και να συμπεριληφθείτε με αυτούς της πρώτης ανάστασης, ώστε να έχετε ζωή αιώνια»².

Γι’ αυτό αισθάνεστε να θέλετε να βοηθήσετε ένα άτομο που αγωνίζεται να προχωρήσει, υπό ένα βάρος θλίψης και αντιξοότητας. Υποσχεθήκατε ότι θα βοηθούσατε τον Κύριο να κάνει τα φορτία τους ελαφρά και να ανακουφιστούν. Σας δόθηκε η δύναμη να βοηθάτε στην ελάφρυνση αυτών των βαρών, όταν λάβατε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.

Όταν επρόκειτο να σταυρωθεί, ο Σωτήρας περιέγραψε τον τρόπο που βοηθά στην ελάφρυνση των φορτίων και που δίδει δύναμη να τα φέρουμε. Ήξερε ότι οι μαθητές Του θα θρηνούσαν. Ήξερε ότι θα φοβούνταν για το μέλλον τους. Ήξερε ότι θα ένιωθαν αβέβαιοι για την ικανότητά τους να προχωρήσουν.

Έτσι, τους έδωσε την υπόσχεση που δίνει σε εμάς και σε όλους τους αληθινούς μαθητές Του:

«Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα, και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα,

»το Πνεύμα της αλήθειας, το οποίο ο κόσμος δεν μπορεί να λάβει, επειδή δεν το βλέπει ούτε το γνωρίζει· εσείς, όμως, το γνωρίζετε, επειδή μένει μαζί σας και θα είναι μέσα σας»³.

Κατόπιν υποσχέθηκε:

«Και ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, που ο Πατέρας θα στείλει στο όνομά μου, εκείνος θα σας τα διδάξει όλα, και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα είπα προς εσάς.

»Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Ας μη ταράζεται η καρδιά σας ούτε να δειλιάζει»⁴.

Τις τελευταίες εβδομάδες έχω δει αυτήν την υπόσχεση της αποστολής του Αγίου Πνεύματος να εκπληρώνεται στη ζωή τέκνων του Θεού που παρακαλούσαν με προσευχή να ελαφρυνθούν τα φορτία τους. Το θαύμα των φορτίων που έγιναν ελαφριά εμφανίσθηκε με τον τρόπο που υποσχέθηκε ο Κύριος. Εκείνος και ο Επουράνιος Πατέρας έστειλαν το Άγιο Πνεύμα ως τον Παράκλητο στους μαθητές Του για βοήθεια.

Πρόσφατα τρεις γενεές μίας οικογένειας θρηνούσαν τον θάνατο ενός πεντάχρονου αγοριού. Πέθανε τυχαία ενόσω ήταν με την οικογένειά του διακοπές. Μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω για άλλη μια φορά πώς ο Κύριος ευλογεί τους πιστούς με ανακούφιση και τη δύναμη να αντέξουν.

Παρακολούθησα τον τρόπο με τον οποίον ο Κύριος έκανε το μεγάλο τους φορτίο ελαφρύτερο. Ήμουν μαζί τους ως υπηρέτης διαθήκης του Κυρίου --όπως θα είστε κι εσείς συχνά στη ζωή σας-- «να θρην[ώ] με αυτούς που θρηνούν και να παρηγορ[ώ] όσους έχουν ανάγκη παρηγοριάς»⁵.

Επειδή ήξερα ότι αυτό ήταν αληθινό, χαιρόμουν και ήμουν ήρεμος, όταν οι παππούδες με προσκάλεσαν να συναντήσω τους ίδιους και τους γονείς του μικρού αγοριού πριν από την κηδεία.

Προσευχήθηκα για να μάθω πώς θα μπορούσα να βοηθήσω τον Κύριο να τους παρηγορήσει. Κάθισαν μαζί μου στο σαλόνι μας. Είχα ζεστάνει το δωμάτιο την κρύα νύχτα με μία μικρή φωτιά στο τζάκι.

Αισθάνθηκα να τους πω ότι τους αγαπούσα. Τους είπα ότι είχα νιώσει την αγάπη του Κυρίου γι’ αυτούς. Με λίγα λόγια προσπάθησα να τους πω ότι θρηνούσα γι’ αυτούς, αλλά ότι μόνον ο Κύριος ήξερε και μπορούσε να βιώσει τέλεια τον πόνο και τη θλίψη τους.

Αφού είπα αυτά τα λίγα λόγια, ένιωσα την έμπνευση να ακούσω με αγάπη, ενώ εκείνοι μιλούσαν για τα συναισθήματά τους.

Κατά την ώρα που καθόμασταν μαζί, εκείνοι μίλησαν κατά πολύ περισσότερο απ’ ό,τι εγώ. Μπορούσα να αισθανθώ στη φωνή τους και να δω στα μάτια τους ότι το Άγιο Πνεύμα τούς άγγιζε. Με τα λόγια απλής μαρτυρίας, μίλησαν για το τι συνέβη και πώς ένιωσαν. Το Άγιο Πνεύμα τούς είχε ήδη δώσει τη γαλήνη που έρχεται με την ελπίδα της αιώνιας ζωής, όταν ο υιός τους, ο οποίος πέθανε χωρίς αμαρτία, μπορούσε να είναι δικός τους για πάντα.

Όταν έδωσα στον καθέναν τους μία ευλογία ιεροσύνης, έδωσα ευχαριστίες για την επιρροή του Αγίου Πνεύματος που ήταν εκεί. Ο Παράκλητος είχε έλθει φέρνοντας ελπίδα, θάρρος και αυξημένη δύναμη για όλους μας.

Εκείνη τη νύκτα, είδα να φανερώνεται ο τρόπος που εργάζεται ο Κύριος μαζί μας, για να ελαφρύνει τα βάρη του λαού Του. Θυμάστε στο Βιβλίο του Μόρμον, όταν ο λαός Του σχεδόν συνεθλίβη από τα φορτία που ετέθησαν επάνω στην πλάτη του από τυραννικούς αρχηγούς.

Οι άνθρωποι παρακαλούσαν για ανακούφιση, όπως κάνουν πολλοί από αυτούς που αγαπούμε και υπηρετούμε. Ορίστε το χρονικό, το οποίο γνωρίζω ότι είναι αληθινό:

«Και θα ελαφρύνω επίσης τα βάρη που έχουν τεθεί επάνω στους ώμους σας, ώστε ούτε εσείς να μην τα αισθάνεστε επάνω στην πλάτη σας, ακόμη κι όταν είσαστε στη σκλαβιά. Και τούτο θα πράξω ώστε να σταθείτε ως μάρτυρες για μένα από εδώ κι εμπρός, και για να ξέρετε σίγουρα ότι εγώ, ο Κύριος ο Θεός, επισκέπτομαι το λαό μου στα βάσανά τους.

»Και τότε έγινε ώστε τα βάσανα που είχαν πέσει επάνω στον Άλμα και τους αδελφούς του ελάφρωσαν. Μάλιστα, ο Κύριος πράγματι τους δυνάμωσε ώστε μπορούσαν να σηκώνουν τα βάσανά τους με ευκολία, και υπάκουαν πρόσχαρα και με υπομονή σε κάθε θέλημα του Κυρίου»⁶.

Έχω δει αυτό το θαύμα κατ’ επανάληψη. Ελαφρύνουμε τα βάρη των άλλων πιο αποτελεσματικά, βοηθώντας τον Κύριο να τους ενδυναμώνει. Γι’ αυτό ο Κύριος περιέλαβε στο καθήκον μας να παρηγορούμε άλλους, την εντολή να είμαστε μάρτυρές Του παντού και πάντα.

Ο πατέρας και η μητέρα του μικρού αγοριού κατέθεσαν μαρτυρία για τον Σωτήρα εκείνο το βράδυ στο σαλόνι μου. Το Άγιο Πνεύμα ήλθε και όλοι παρηγορήθηκαν. Οι γονείς ενδυναμώθηκαν. Το φορτίο της θλίψης δεν εξαφανίσθηκε, αλλά αυτοί έγιναν ικανοί να αντέξουν τη λύπη. Η πίστη μας αυξήθηκε. Και η δύναμή τους θα εξακολουθήσει να μεγαλώνει καθώς την ζητούν και ζουν γι’ αυτήν.

Η μαρτυρία του Πνεύματος για την εξιλέωση που ήλθε εκείνο το βράδυ ενδυνάμωσε επίσης τον Ιώβ να φέρει το φορτίο του:

«Επειδή, ξέρω ότι ο Λυτρωτής μου ζει, και θα εγερθεί στους έσχατους καιρούς επάνω στη γη·

»και αφού, ύστερα από το δέρμα μου, αυτό το σώμα θα φθαρεί, με τη σάρκα μου πάλι θα δω τον Θεό»⁷.

Ήταν εκείνη η μαρτυρία για το Πνεύμα που του έδωσε δύναμη να υπομείνει. Θα βίωνε το πένθος και την αναλγησία των ανθρώπων γύρω του, προκειμένου να δει τη χαρά που θα ερχόταν στους πιστούς, αφού περάσουν με πίστη μέσα από τις δοκιμασίες τους.

Αυτό ίσχυε για τον Ιώβ. Ευλογίες ήλθαν σε εκείνον σε αυτήν τη ζωή. Η ιστορία του Ιώβ τελειώνει με το εξής θαύμα:

«Και ο Κύριος ευλόγησε τα τελευταία τού Ιώβ περισσότερο παρά τα πρώτα…

»και δεν βρίσκονταν σε όλη τη γη γυναίκες ωραίες, όπως οι θυγατέρες τού Ιώβ· και ο πατέρας τους έδωσε σ’ αυτές κληρονομιά ανάμεσα στους αδελφούς τους.

»Ύστερα απ’ αυτά, ο Ιώβ έζησε 140 χρόνια, και είδε τούς γιους του, και τους γιους των γιων του, μέχρι τέταρτης γενιάς.

»Και ο Ιώβ πέθανε, γέροντας και πλήρης ημερών»⁸.

Ήταν η μαρτυρία για το Πνεύμα σχετικά με την επερχόμενη εξιλέωση που είδε ο Ιώβ που τον βοήθησε να υπομείνει τις δοκιμασίες, που προορίζονται στη ζωή για όλους εμάς. Αυτό είναι μέρος του μεγάλου σχεδίου ευδαιμονίας που μας έδωσε ο Πατέρας. Επέτρεψε στον Υιό Του να παράσχει, με την εξιλεωτική θυσία Του, την ελπίδα που μας παρηγορεί, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολο είναι να επιστρέψουμε στο σπίτι σε Εκείνον.

Ο Πατέρας και ο Υιός στέλνουν το Άγιο Πνεύμα να παρηγορήσει και να ενδυναμώσει μαθητές του Διδασκάλου στο ταξίδι τους.

Είδα αυτό το θαύμα παρηγοριάς καθώς έφθασα έξω από την κυρίως εκκλησία, όπου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η κηδεία του μικρού αγοριού. Με σταμάτησε μία όμορφη νεαρή γυναίκα που δεν ανεγνώρισα. Είπε ότι ερχόταν στην κηδεία για να θρηνήσει και να δώσει παρηγοριά, αν μπορούσε.

Είπε ότι είχε έλθει στην κηδεία εν μέρει για παρηγοριά δική της. Μου είπε ότι το πρώτο της παιδί είχε πεθάνει προσφάτως. Κουβαλούσε στην αγκαλιά της ένα όμορφο κοριτσάκι. Έγειρα προς το μέρος της για να κοιτάξω το χαμογελαστό πρόσωπο του μικρού κοριτσιού. Ρώτησα τη μητέρα του μωρού: «Πώς την λένε;» Η γρήγορη και χαρούμενη απάντησή της ήταν: «Το όνομά της είναι Χαρά. Η χαρά πάντοτε έρχεται μετά τη λύπη».

Κατέθετε τη μαρτυρία της σε εμένα. Μπορούσα να δω ότι η ειρήνη και η παρηγοριά είχε έλθει σε εκείνην από τη μοναδική βέβαιη πηγή. Μόνον ο Θεός γνωρίζει την καρδιά και έτσι μόνον Εκείνος μπορεί να πει αληθινά: «Ξέρω πώς νιώθεις». Έτσι, μπορώ μόνον να φαντασθώ τόσο τη χαρά της όσο και τη λύπη της που προηγήθηκε, αλλά ο Κύριος που την αγαπά, γνωρίζει.

Μπορώ να γνωρίζω εν μέρει πόσο πολλή χαρά νιώθει κάθε φορά που εσείς, ως μαθήτριές Του, Τον βοηθάτε να φέρετε μία στιγμή ειρήνης και χαράς σε ένα παιδί του Επουράνιου Πατέρα μας.

Δίνω τη μαρτυρία μου ότι ο Κύριος έχει ζητήσει από τον καθέναν από εμάς, τους μαθητές Του, να βοηθούμε να φέρει ο ένας του άλλου τα φορτία. Έχουμε υποσχεθεί να το κάνουμε. Δίδω τη μαρτυρία μου ότι ο Κύριος, μέσω της εξιλέωσης και της ανάστασής Του, έχει καταλύσει τη δύναμη του θανάτου. Δίδω τη μαρτυρία μου ότι ο ζων Χριστός στέλνει το Άγιο Πνεύμα, τον Παράκλητο, σε όσους έχουμε δεσμευθεί να Τον βοηθούμε να παρηγορεί.

Είστε όλοι μάρτυρες, όπως είμαι κι εγώ, της αλήθειας της επιγραφής στην καρφίτσα που φορούσε η μητέρα μου για περισσότερα από 20 χρόνια ως μέλος του γενικού συμβουλίου της Ανακουφιστικής Εταιρείας. Λέει: «Η χριστιανική αγάπη δεν αποτυχαίνει ποτέ»⁹. Ακόμη δεν γνωρίζω το πλήρες νόημα αυτών των λέξεων. Όμως έχω πάρει μια γεύση καθώς την είδα να προσεγγίζει άτομα με ανάγκη. Η γραφή μάς λέει την εξής αλήθεια: «Η χριστιανική αγάπη είναι η αγνή αγάπη του Χριστού»¹⁰.

Η αγάπη Του ποτέ δεν αποτυχαίνει και δεν θα σταματήσουμε ποτέ να νιώθουμε στην καρδιά μας την παρότρυνση να «θρην[ούμε] με όσους θρηνούν… και να ανακουφίζ[ουμε] όσους έχουν ανάγκη ανακούφισης»¹¹. Ούτε θα μας αφήσει ποτέ η ειρήνη που υπόσχεται Εκείνος καθώς υπηρετούμε άλλους για Εκείνον.

Ως μάρτυς Του, εκφράζω ευγνωμοσύνη γι’ αυτό που κάνετε τόσο καλά για να βοηθήσετε τον ζώντα Κύριο Ιησού Χριστό και το Άγιο Πνεύμα, τον Παράκλητο, να ενδυναμώσουν αδύναμα γόνατα και να ανυψώσουν χέρια που κρέμονται κάτω¹². Είμαι ευγνώμων, με όλη μου την καρδιά, για τις γυναίκες στη ζωή μου οι οποίες με έχουν βοηθήσει και με έχουν ευλογήσει ως αληθινές μαθήτριες του Ιησού Χριστού. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.