ພຣະຜູ້ປອບໂຍນ
ໂດຍ ປະທານເຮັນຣີ ບີ ໄອຣິງ
ທີ່ປຶກສາທີໜຶ່ງໃນຝ່າຍປະທານສູງສຸດ
ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະຄຣິດທີ່ຊົງພຣະຊົນຢູ່ ໄດ້ສົ່ງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ພຣະຜູ້ປອບໂຍນ, ໃຫ້ມາຫາຄົນທີ່ເຮົາສັນຍາວ່າ ຈະຊ່ອຍພຣະອົງປອບໂຍນ.
ເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າດີໃຈຫລາຍ ທີ່ໄດ້ມາຮ່ວມກັບທ່ານ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຄິດເຖິງແມ່, ພັນລະຍາ, ລູກສາວ, ຫລານໄພ້, ຫລານສາວທັງຫລາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຊຶ່ງຫລາຍຄົນກໍໄດ້ມາຮ່ວມຢູ່ທີ່ນີ້. ກອງປະຊຸມພິເສດນີ້ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມກະຕັນຍູຕໍ່ເຂົາເຈົ້າຫລາຍຂຶ້ນ. ຂ້າພະເຈົ້າຮັບຮູ້ວ່າ ການມີຄອບຄົວເຊັ່ນນີ້ ແລະ ມີຊີວິດໃນຄອບຄົວທີ່ດີເຊັ່ນນີ້ ມາຈາກການມີພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດເປັນຈຸດໃຈກາງໃນຊີວິດຂອງເຮົາແຕ່ລະຄົນ. ເຮົາລະນຶກເຖິງພຣະອົງໃນຄ່ຳຄືນນີ້ ໃນສຽງເພງ, ໃນຄຳອະທິຖານ, ແລະ ຜ່ານຄຳເທດສະໜາທີ່ດົນໃຈ. ຄຸນສົມບັດຢ່າງໜຶ່ງຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ທີ່ເຮົາມີຄວາມກະຕັນຍູຕໍ່ຫລາຍທີ່ສຸດ ແມ່ນຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈອັນເປັນນິດຂອງພຣະອົງ.
ຄ່ຳຄືນນີ້ ທ່ານໄດ້ຮູ້ສຶກວ່າ ພຣະອົງຮູ້ຈັກທ່ານ ແລະ ຮັກທ່ານ. ທ່ານໄດ້ຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງ ທີ່ມີຕໍ່ຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບທ່ານ. ເຂົາເຈົ້າເປັນເອື້ອຍນ້ອງຂອງທ່ານ, ເປັນທິດາທາງວິນຍານຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ. ພຣະອົງເປັນຫ່ວງເປັນໃຍນຳເຂົາເຈົ້າ ເທົ່າໆກັບພຣະອົງເປັນຫ່ວງເປັນໃຍນຳທ່ານ. ພຣະອົງເຂົ້າໃຈຄວາມໂສກເສົ້າທັງໝົດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພຣະອົງຢາກຊ່ອຍເຫລືອເຂົາເຈົ້າ.
ຂ່າວສານຂອງຂ້າພະເຈົ້າຕໍ່ທ່ານໃນຄ່ຳຄືນນີ້ ແມ່ນວ່າທ່ານສາມາດ ແລະ ຕ້ອງເປັນພາກສ່ວນທີ່ສຳຄັນຂອງພຣະອົງ ໃນການປອບໂຍນແກ່ຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມປອບໂຍນ. ທ່ານສາມາດເຮັດພາກສ່ວນຂອງທ່ານໃຫ້ໄດ້ດີທີ່ສຸດ ຖ້າຫາກທ່ານຮູ້ຫລາຍຂຶ້ນ ເຖິງວິທີທີ່ພຣະອົງຕອບຄຳອະທິຖານຂອງຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ອຍເຫລືອເຫລົ່ານັ້ນ.
ຫລາຍຄົນໄດ້ອະທິຖານຂໍຄວາມບັນເທົາຈາກພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ, ເພື່ອຊ່ອຍແບກພາລະແຫ່ງຄວາມໂສກເສົ້າ, ຄວາມໂດດດ່ຽວ, ແລະ ຄວາມຢ້ານກົວຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໄດ້ຍິນຄຳອະທິຖານເຫລົ່ານັ້ນ ແລະ ເຂົ້າໃຈຄວາມຕ້ອງການຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພຣະອົງ ແລະ ພຣະບຸດທີ່ຮັກຂອງພຣະອົງ ພຣະເຢຊູຄຣິດ ຜູ້ຟື້ນຄືນພຣະຊົນແລ້ວ, ໄດ້ສັນຍາທີ່ຈະຊ່ອຍເຫລືອ.
ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ສັນຍາວ່າ:
“ບັນດາຜູ້ທີ່ເຮັດການໜັກໜ່ວງ ແລະ ແບກພາລະໜັກ ຈົ່ງມາຫາເຮົາ ແລະ ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມເຊົາເມື່ອຍ.
“ຈົ່ງເອົາແອກຂອງເຮົາແບກໄວ້ແລ້ວຮຽນຮູ້ຈາກເຮົາ ເພາະວ່າເຮົາເປັນຜູ້ມີໃຈອ່ອນສຸພາບ ແລະ ຖ່ອມລົງ ແລ້ວຈິດໃຈຂອງພວກເຈົ້າ ຈະໄດ້ພົບຄວາມເຊົາເມື່ອຍ.
“ດ້ວຍວ່າ ແອກຂອງເຮົາກໍພໍເໝາະ ແລະ ພາລະຂອງເຮົາກໍເບົາ.”1
ພາລະໜັກໜ່ວງທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ຊື່ສັດຂອງພຣະອົງ ຈະຕ້ອງແບກຫາບໃນຊີວິດນີ້ ຈະຖືກເຮັດໃຫ້ເບົາບາງລົງ ໂດຍການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ. ຄວາມໜັກໜ່ວງຂອງບາບ ຈະຖືກຍົກອອກໄດ້, ແຕ່ການທົດລອງໃນຊີວິດທີ່ເປັນມະຕະ ສຳລັບຄົນທີ່ດີອາດຈະຍັງໜັກໜ່ວງຢູ່ຄືເກົ່າ.
ທ່ານເຄີຍເຫັນການທົດສອບເຊັ່ນນັ້ນ ໃນຊີວິດຂອງຄົນທີ່ດີ ທີ່ທ່ານຮັກ. ທ່ານຮູ້ສຶກຢາກຊ່ອຍເຫລືອເຂົາເຈົ້າ. ກໍຍ້ອນມີເຫດຜົນ ທ່ານຈຶ່ງຮູ້ສຶກເຫັນອົກເຫັນໃຈຕໍ່ເຂົາເຈົ້າແນວນັ້ນ.
ທ່ານເປັນຜູ້ຄົນແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ຄວາມປ່ຽນແປງອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແມ່ນເລີ່ມຈາກຈິດໃຈຂອງທ່ານ ເມື່ອທ່ານເຂົ້າມາໃນສາດສະໜາຈັກ. ທ່ານໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາ, ແລະ ທ່ານໄດ້ຮັບຄຳສັນຍາ ທີ່ເລີ່ມຕົ້ນປ່ຽນແປງທຳມະຊາດຂອງທ່ານ.
ແອວມາໄດ້ບັນຍາຍໃນຖ້ອຍຄຳຂອງເພິ່ນເອງ ທີ່ນ້ຳມໍມອນ, ເຖິງສິ່ງທີ່ທ່ານໄດ້ສັນຍາຕອນທ່ານຮັບບັບຕິສະມາ ແລະ ສິ່ງນັ້ນມີຄວາມໝາຍຕໍ່ທ່ານ ແລະ ຕໍ່ທຸກຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບທ່ານແນວໃດ. ເພິ່ນໄດ້ກ່າວຕໍ່ຜູ້ທີ່ກຳລັງຈະເຮັດພັນທະສັນຍາ ອັນດຽວກັນກັບທີ່ທ່ານໄດ້ເຮັດ, ແລະ ພວກເຂົາກໍໄດ້ຮັບຄຳສັນຍາທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັນຍາກັບທ່ານຄືກັນ.
“ຈົ່ງເບິ່ງ, ນີ້ຄືນ້ຳມໍມອນ (ເພາະເອີ້ນຊື່ມັນແບບນັ້ນ) ແລະ ບັດນີ້, ຍ້ອນວ່າພວກທ່ານປາດຖະໜາຈະເຂົ້າມາຫາຝູງຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລະ ມີຊື່ວ່າຜູ້ຄົນຂອງພຣະອົງ, ແລະ ເຕັມໃຈຈະແບກຫາບພາລະຂອງກັນແລະກັນ, ເພື່ອຈະໄດ້ແບ່ງເບົາ;
“ແທ້ຈິງແລ້ວ, ແລະ ເຕັມໃຈທີ່ຈະເປັນທຸກກັບຄົນທີ່ເປັນທຸກ; ແທ້ຈິງແລ້ວ, ຈະປອບໃຈຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມປອບໃຈ, ແລະ ຈະຢືນເປັນພະຍານຂອງພຣະເຈົ້າໃນທຸກເວລາ ແລະ ໃນທຸກສິ່ງ, ແລະ ໃນທຸກບ່ອນທີ່ພວກທ່ານຢູ່, ເຖິງແມ່ນຈົນເຖິງຄວາມຕາຍ, ເພື່ອພວກທ່ານຈະຖືກໄຖ່ໂດຍພຣະເຈົ້າ, ແລະ ຖືກນັບເຂົ້າຢູ່ກັບບັນດາຜູ້ຄົນຂອງການຟື້ນຄືນຊີວິດຄັ້ງທຳອິດ, ເພື່ອພວກທ່ານຈະມີຊີວິດນິລັນດອນ.”2
ດ້ວຍເຫດນີ້ ທ່ານຈຶ່ງຮູ້ສຶກຢາກຊ່ອຍເຫລືອຄົນທີ່ລຳບາກໃຫ້ກ້າວໄປໜ້າ ຜູ້ທີ່ມີຄວາມທຸກໂສກ ແລະ ຫຍຸ້ງຍາກ. ທ່ານໄດ້ສັນຍາວ່າ ທ່ານຈະຊ່ອຍເຫລືອພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແບ່ງເບົາພາລະໜັກໜ່ວງຂອງເຂົາເຈົ້າ ໃຫ້ເບົາບາງລົງ ແລະ ສະບາຍຂຶ້ນ. ທ່ານໄດ້ຮັບພະລັງທີ່ຈະຊ່ອຍແບ່ງເບົາພາລະເຫລົ່ານັ້ນ ເມື່ອທ່ານໄດ້ຮັບຂອງປະທານແຫ່ງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ.
ກ່ອນພຣະອົງຈະຖືກຄຶງ, ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໄດ້ບອກເຖິງວິທີທາງ ທີ່ພຣະອົງຊ່ອຍແບ່ງເບົາ ແລະ ເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງ ເພື່ອເຂົາເຈົ້າຈະແບກຫາບມັນໄດ້. ພຣະອົງຮູ້ວ່າ ສານຸສິດຂອງພຣະອົງຈະມີຄວາມໂສກເສົ້າ. ພຣະອົງຮູ້ວ່າ ເຂົາເຈົ້າຈະມີຄວາມຢ້ານກົວສຳລັບອະນາຄົດ. ພຣະອົງຮູ້ວ່າ ເຂົາເຈົ້າຈະຮູ້ສຶກບໍ່ແນ່ໃຈວ່າ ຕົນເອງຈະກ້າວໄປຂ້າງໜ້າໄດ້ແນວໃດ.
ສະນັ້ນ ພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ສັນຍາກັບເຂົາເຈົ້າ ແລະ ກັບສານຸສິດທີ່ຊື່ສັດທຸກຄົນຂອງພຣະອົງວ່າ:
“ຝ່າຍເຮົາຈະທູນຂໍພຣະບິດາ, ແລະ ພຣະອົງຈະປະທານຜູ້ຊ່ອຍອີກອົງໜຶ່ງແກ່ພວກເຈົ້າ ເພື່ອຈະຢູ່ກັບພວກເຈົ້າຕະຫລອດໄປເປັນນິດ;
“ຄືພຣະວິນຍານແຫ່ງຄວາມຈິງ; ຊຶ່ງໂລກບໍ່ອາດຈະຮັບພຣະອົງໄດ້ ເພາະໂລກບໍ່ເຫັນ ແລະ ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ: ແຕ່ພວກເຈົ້າຮູ້ຈັກພຣະອົງ ເພາະພຣະອົງສະຖິດຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ ແລະ ຢູ່ໃນພວກເຈົ້າ.”3
ແລ້ວ ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາວ່າ:
“ແຕ່ພຣະຜູ້ຊ່ອຍຄືພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ຜູ້ທີ່ພຣະບິດາຈະໃຊ້ມາໃນນາມຂອງເຮົາ ອົງນັ້ນແຫລະ ຈະສັ່ງສອນພວກເຈົ້າທຸກສິ່ງ ແລະ ຈະເຕືອນໃຫ້ພວກເຈົ້າລະນຶກເຖິງທຸກສິ່ງ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ບອກພວກເຈົ້າແລ້ວນັ້ນ.
“ເຮົາມອບສັນຕິສຸກໄວ້ກັບພວກເຈົ້າ ເປັນສັນຕິສຸກຂອງເຮົາ ທີ່ເຮົາມອບໃຫ້ພວກເຈົ້າ, ສັນຕິສຸກທີ່ເຮົາໃຫ້ນັ້ນ ບໍ່ເໝືອນສັນຕິສຸກທີ່ໂລກໃຫ້.”4
ສອງສາມອາທິດຜ່ານມານີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຄຳສັນຍາດຽວກັນນີ້ ກ່ຽວກັບການສົ່ງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດມາໃຫ້ ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນຊີວິດຂອງລູກໆຂອງພຣະເຈົ້າ ຜູ້ໄດ້ອ້ອນວອນໃນຄຳອະທິຖານ ເພື່ອຂໍໃຫ້ພາລະໜັກໜ່ວງຂອງເຂົາເຈົ້າເບົາບາງລົງ. ການມະຫັດສະຈັນເລື່ອງພາລະໜັກໜ່ວງຖືກເຮັດໃຫ້ເບົາບາງລົງ ໄດ້ເກີດຂຶ້ນຕາມທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັນຍາໄວ້ ທີ່ວ່າ: ພຣະອົງ ແລະ ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ໄດ້ສົ່ງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ມາເປັນພຣະຜູ້ປອບໂຍນແກ່ສານຸສິດຂອງພຣະອົງ ເພື່ອຊ່ອຍເຫລືອ.
ບໍ່ດົນມານີ້ ສາມລຸ້ນຄົນໃນຄອບຄົວ ໄດ້ມີຄວາມໂສກເສົ້າຫລາຍ ໃນການສູນເສຍທ້າວນ້ອຍອາຍຸຫ້າປີໄປ. ລາວໄດ້ຕາຍໃນອຸປະຕິເຫດ ຕອນຄອບຄົວພາກັນໄປທ່ຽວ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດໄປເບິ່ງ ວິທີທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອວຍພອນຄົນທີ່ຊື່ສັດ ດ້ວຍການບັນເທົາ ແລະ ເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງ ເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າອົດທົນຕໍ່ໄປ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສັງເກດວິທີທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ພາລະໜັກໜ່ວງທີ່ສຸດເບົາບາງລົງ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢູ່ນຳເຂົາເຈົ້າ ໃນຖານະຜູ້ຮັບໃຊ້ແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ—ດັ່ງທີ່ທ່ານຈະໄດ້ເຮັດເລື້ອຍໆໃນຊິວິດຂອງທ່ານ—“ທີ່ຈະໂສກເສົ້າກັບຄົນທີ່ໂສກເສົ້າ ແລະ ປອບໂຍນຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມປອບໂຍນ.”5
ເພາະຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າສິ່ງນີ້ເປັນຄວາມຈິງ, ຂ້າພະເຈົ້າດີໃຈ ແລະ ສະຫງົບໃຈ ເມື່ອພໍ່ຕູ້ຂອງເຂົາເຈົ້າ ໄດ້ເຊື້ອເຊີນຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ໄປພົບຄອບຄົວ ແລະ ພໍ່ແມ່ຂອງທ້າວນ້ອຍຄົນນັ້ນ ກ່ອນງານສົ່ງສະການ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອະທິຖານເພື່ອໃຫ້ຮູ້ຈັກວິທີທີ່ຈະໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ປອບໂຍນເຂົາເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ນັ່ງນຳຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ຫ້ອງຮັບແຂກຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫ້ອງອຸ່ນ ດ້ວຍການຈຸດເຕົາໄຟຝີງ ໃນຄ່ຳຄືນທີ່ໜາວເຢັນນັ້ນ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກເຂົາເຈົ້າວ່າຂ້າພະເຈົ້າຮັກເຂົາເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ເຂົາເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າກໍໂສກເສົ້ານຳເຂົາເຈົ້າ ແຕ່ມີແຕ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ທີ່ຮູ້ຈັກ ແລະ ສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມເຈັບປວດ ແລະ ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ຫລັງຈາກໄດ້ກ່າວສອງສາມຄຳນັ້ນແລ້ວ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ ຄວນປ່ອຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າບອກເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົານັ່ງລົມກັນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເວົ້າຫລາຍກວ່າຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າບອກໄດ້ຈາກນ້ຳສຽງ ແລະ ຈາກແວວຕາຂອງເຂົາເຈົ້າ ວ່າພຣະວິນຍານບໍລິສຸດກຳລັງປອບໂຍນເຂົາເຈົ້າຢູ່. ໃນຖ້ອຍຄຳທີ່ເປັນປະຈັກພະຍານ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເວົ້າເຖິງສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ ແລະ ເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ໄດ້ມອບຄວາມສະຫງົບໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແລ້ວ ຊຶ່ງມາພ້ອມກັບຄວາມຫວັງ ສຳລັບຊີວິດນິລັນດອນ, ບ່ອນທີ່ລູກຊາຍຂອງເຂົາເຈົ້າ ຜູ້ໄດ້ຕາຍໄປປາດສະຈາກບາບ ສາມາດຢູ່ນຳເຂົາເຈົ້າຕະຫລອດການ.
ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າມອບພອນຂອງຖານະປະໂລຫິດໃຫ້ແຕ່ລະຄົນແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂອບພຣະໄທສຳລັບ ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ທີ່ໄດ້ມາສະຖິດຢູ່ນຳພວກເຮົາໃນເວລານັ້ນ. ພຣະຜູ້ປອບໂຍນໄດ້ນຳຄວາມຫວັງ, ຄວາມກ້າຫານ, ແລະ ພະລັງມາໃຫ້ພວກເຮົາ.
ຄ່ຳຄືນນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນວິທີທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາເປັນພາກສ່ວນໃນການແບ່ງເບົາພາລະໜັກໜ່ວງຂອງຜູ້ຄົນຂອງພຣະອົງ. ທ່ານຄົງຈື່ໄດ້ ໃນພຣະຄຳພີມໍມອນ ຕອນຜູ້ຄົນຂອງພຣະອົງ ຖືກຫົວໜ້າຄົນງານທີ່ໂຫດຮ້າຍ ຂົ່ມໃຫ້ແບກພາລະໜັກໜ່ວງຢູ່ເທິງບ່າຂອງເຂົາເຈົ້າ ຈົນເກືອບທົນບໍ່ໄຫວ.
ຜູ້ຄົນໄດ້ອ້ອນວອນຂໍຄວາມຊ່ອຍເຫລືອ, ເຊັ່ນດຽວກັບຫລາຍຄົນທີ່ເຮົາຮັກ ແລະ ຮັບໃຊ້ ໄດ້ເຮັດ. ຕໍ່ໄປນີ້ ແມ່ນບັນທຶກ ຊຶ່ງຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ເປັນຄວາມຈິງ:
“ແລະ ເຮົາຈະໃຫ້ພາລະແບກຫາບຢູ່ເທິງບ່າຂອງພວກເຈົ້າເບົາບາງລົງຈົນວ່າພວກເຈົ້າບໍ່ຮູ້ສຶກວ່າ ມີຫຍັງຢູ່ເທິງຫລັງເລີຍ ເຖິງແມ່ນໃນຂະນະທີ່ພວກເຈົ້າເປັນຂ້າທາດ; ແລະ ເລື່ອງນີ້ເຮົາຈະເຮັດໄປເພື່ອພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຢືນເປັນພະຍານໃຫ້ເຮົາໃນພາຍໜ້າ, ແລະ ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະຮູ້ຈັກຢ່າງແນ່ນອນວ່າ ເຮົາຄືພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ອົງເປັນພຣະເຈົ້າ, ໄດ້ມາຢ້ຽມຢາມຜູ້ຄົນຂອງເຮົາໃນຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງພວກເຂົາ.
“ແລະ ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນຄື ພາລະແບກຫາບຊຶ່ງຢູ່ເທິງບ່າຂອງແອວມາກັບພີ່ນ້ອງຂອງເພິ່ນຖືກເຮັດໃຫ້ເບົາບາງລົງ; ແທ້ຈິງແລ້ວ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເພີ່ມພະລັງໃຫ້ພວກເຂົາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ທົນຕໍ່ພາລະແບກຫາບຢ່າງງ່າຍດາຍ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຍອມຮັບຢ່າງເບີກບານມ່ວນຊື່ນ ແລະ ດ້ວຍຄວາມອົດທົນຕໍ່ພຣະປະສົງທັງໝົດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.”6
ຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍເຫັນການມະຫັດສະຈັນນັ້ນຫລາຍເທື່ອ. ເຮົາແບ່ງເບົາພາລະໜັກໜ່ວງຂອງຄົນອື່ນໄດ້ດີທີ່ສຸດ ໂດຍການຊ່ອຍເຫລືອພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ດ້ວຍເຫດນີ້ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ລວມການປອບໂຍນຄົນອື່ນໄວ້ໃນການມອບໝາຍຂອງເຮົາ ແລະ ບັນຊາເຮົາໃຫ້ເປັນພະຍານຂອງພຣະອົງໃນທຸກເວລາ ແລະ ໃນທຸກບ່ອນ.
ພໍ່ແມ່ຂອງທ້າວນ້ອຍຄົນນັ້ນ ໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໃນຄ່ຳຄືນນັ້ນ ຢູ່ຫ້ອງຮັບແຂກຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດໄດ້ມາສະຖິດຢູບ່ອນນັ້ນ, ແລະ ທຸກຄົນໄດ້ຮັບການປອບໂຍນ. ພໍ່ແມ່ໄດ້ຮັບຄວາມເຂັ້ມແຂງ. ພາລະໜັກໜ່ວງແຫ່ງຄວາມໂສກເສົ້າບໍ່ໄດ້ສະຫລາຍໄປ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຖືກຊ່ອຍເຮັດໃຫ້ສາມາດທົນກັບຄວາມໂສກເສົ້ານັ້ນໄດ້. ເຂົາເຈົ້າມີສັດທາຫລາຍຂຶ້ນ. ແລະ ເຂົາເຈົ້າຈະເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ ເມື່ອເຂົາເຈົ້າທູນຂໍ ແລະ ດຳລົງຊີວິດໃນທາງທີ່ຄວນ.
ການເປັນພະຍານຂອງພຣະວິນຍານເຖິງ ການຊົດໃຊ້ ທີ່ມາເຖິງໃນຄ່ຳຄືນນັ້ນ ກໍໄດ້ຊ່ອຍໂຢບມີພະລັງທີ່ຈະແບກຫາບພາລະໜັກໜ່ວງຂອງເພິ່ນໄດ້ຄືກັນ ທີ່ວ່າ:
“ແຕ່ຂ້ອຍຮູ້ຜູ້ໜຶ່ງຢູ່ໃນສະຫວັນສະຖານ ຜູ້ທີ່ຈະມາໃນທີ່ສຸດ ປ້ອງກັນຊີວິດຂ້ອຍໄວ້:
“ເຖິງແມ່ນວ່າເນື້ອກາຍຂ້ອຍຈະຖືກພະຍາດກັດກິນ ເມື່ອຍັງຢູ່ໃນຮ່າງກາຍ ຂ້ອຍຈະໄດ້ເຫັນພຣະເຈົ້າ.”7
ດ້ວຍການເປັນພະຍານເຖິງພຣະວິນຍານນັ້ນ ທີ່ເຮັດໃຫ້ເພິ່ນມີພະລັງທີ່ຈະອົດທົນຕໍ່ໄປ. ເພິ່ນໄດ້ຜ່ານຜ່າຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະ ຄວາມຍາກລຳບາກ ຈາກຄົນອື່ນທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບເພິ່ນ ເພື່ອວ່າເພິ່ນຈະໄດ້ຊື່ນຊົມກັບສິ່ງທີ່ຈະມາສູ່ຄົນທີ່ຊື່ສັດ ຫລັງຈາກໄດ້ຜ່ານຜ່າການທົດລອງຂອງຕົນດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດ.
ເປັນຄວາມຈິງສຳລັບໂຢບ ທີ່ເພິ່ນໄດ້ຮັບພອນຫລາຍຢ່າງໃນຊີວິດນີ້. ເລື່ອງລາວຂອງໂຢບ ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງດ້ວຍສິ່ງມະຫັດສະຈັນ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
“ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ອວຍພອນໂຢບໃນຊີວິດບັ້ນປາຍຂອງເພິ່ນ ຫລາຍກວ່າໃນຊີວິດບັ້ນຕົ້ນຂອງເພິ່ນ. …
“ບໍ່ມີຍິງໃດໃນໂລກນີ້ ທີ່ງາມເທົ່າກັບລູກສາວຂອງໂຢບ: ພໍ່ຂອງພວກເຂົາໄດ້ແບ່ງສ່ວນມໍລະດົກໃຫ້ຄືກັນກັບອ້າຍຂອງພວກເຂົາ.
“ຫລັງຈາກນັ້ນມາ ໂຢບກໍມີຊີວິດຢູ່ອີກໜຶ່ງຮ້ອຍສີ່ສິບປີ ນານພໍເຫັນຫລານເຫລັນຂອງຕົນ, ສີ່ລຸ້ນຄົນ.
“ແລ້ວໂຢບກໍໄດ້ຕາຍໄປ ເມື່ອເຖົ້າແກ່ຫລາຍທີ່ສຸດ.”8
ເພາະການເປັນພະຍານຂອງພຣະວິນຍານ ເຖິງການຊົດໃຊ້ທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນນັ້ນ ໂຢບຈຶ່ງສາມາດຜ່ານຜ່າການທົດສອບໃນຊີວິດ ພ້ອມທັງເຮົາທຸກຄົນ. ນັ້ນແມ່ນພາກສ່ວນໜຶ່ງໃນແຜນແຫ່ງຄວາມສຸກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ທີ່ພຣະບິດາໄດ້ປະທານໃຫ້ເຮົາ. ພຣະອົງໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງຈັດຕຽມ, ໂດຍການເສຍສະລະຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ຄວາມຫວັງທີ່ປອບໂຍນເຮົາ ເຖິງແມ່ນວ່າ ເສັ້ນທາງທີ່ພາກັບຄືນບ້ານຫາພຣະອົງນັ້ນ ຈະຫຍຸ້ງຍາກພຽງໃດກໍຕາມ.
ພຣະບິດາ ແລະ ພຣະບຸດ ໄດ້ສົ່ງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ໃຫ້ມາປອບໂຍນ ແລະ ເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງແກ່ສານຸສິດຂອງພຣະອາຈານ ໃນການເດີນທາງຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນການມະຫັດສະຈັນແຫ່ງຄວາມປອບໂຍນນີ້ ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມາເຖິງໂບດ ບ່ອນທີ່ມີພິທີສົ່ງສະການທ້າວນ້ອຍຄົນນັ້ນ. ຜູ້ຍິງໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກ ໄດ້ມາຫາຂ້າພະເຈົ້າ. ນາງໄດ້ເວົ້າວ່າ ນາງໄດ້ມາພິທີສົ່ງສະການ ເພື່ອສະແດງຄວາມເສຍໃຈ ແລະ ໃຫ້ກຳລັງໃຈ ທີ່ນາງສາມາດເຮັດໄດ້.
ນາງໄດ້ເວົ້າວ່າ ນາງມາສຳລັບການປອບໂຍນຄືກັນ. ນາງໄດ້ບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າ ລູກກົກຂອງນາງໄດ້ເສຍຊີວິດໄປບໍ່ດົນມານັ້ນ. ນາງອູ້ມນາງນ້ອຍຄົນໜຶ່ງຢູ່. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເນີ້ງໂຕໄປເບິ່ງຮອຍຍິ້ມຂອງນາງນ້ອຍນັ້ນ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖາມວ່າ, “ນາງນ້ອຍຊື່ຫຍັງ?” ນາງໄດ້ຕອບດ້ວຍຮອຍຍິ້ມວ່າ, “ນາງຊື່ວ່າ Joy. ໝາຍເຖິງ ຊື່ນຊົມ. ຄວາມຊື່ນຊົມຈະຕາມມາສະເໝີ ຫລັງຈາກຄວາມໂສກເສົ້າ.”
ນາງໄດ້ເປັນພະຍານຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນໄດ້ວ່າ ນາງໄດ້ຮັບຄວາມສະຫງົບ ແລະ ຄວາມປອບໂຍນ ຈາກແຫລ່ງທີ່ແນ່ນອນພຽງແຫ່ງດຽວເທົ່ານັ້ນ. ພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ຮູ້ຈັກຄວາມນຶກຄິດຂອງເຮົາ, ແລະ ພຣະອົງເທົ່ານັ້ນ ທີ່ສາມາດກ່າວຄວາມຈິງທີ່ວ່າ, “ເຮົາຮູ້ວ່າເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດ.” ສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ສາມາດວາດພາບເຫັນຄວາມສຸກ ແລະ ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງນາງ, ແຕ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຜູ້ຮັກນາງ ຈະຮູ້ຈັກ.
ຂ້າພະເຈົ້າພຽງສາມາດຮູ້ບາງສ່ວນ ວ່າພຣະອົງມີຄວາມສຸກຫລາຍພຽງໃດ ທຸກເທື່ອທີ່ທ່ານ, ຜູ້ເປັນສານຸສິດຂອງພຣະອົງ, ຊ່ອຍພຣະອົງນຳຄວາມສະຫງົບ ແລະ ຄວາມສຸກ ມາໃຫ້ລູກຄົນໜຶ່ງຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ.
ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຮຽກຮ້ອງເຮົາແຕ່ລະຄົນ, ຜູ້ເປັນສານຸສິດຂອງພຣະອົງ, ໃຫ້ຊ່ອຍເຫລືອແບ່ງເບົາພາລະໜັກໜ່ວງຂອງກັນແລະກັນ. ເຮົາໄດ້ສັນຍາວ່າຈະເຮັດແທ້. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຜ່ານການຊົດໃຊ້ ແລະ ການຟື້ນຄືນຊີວິດຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ສາຍຮັດແຫ່ງຄວາມຕາຍຂາດອອກ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະຄຣິດທີ່ຊົງພຣະຊົນຢູ່ ໄດ້ສົ່ງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ພຣະຜູ້ປອບໂຍນ, ໃຫ້ມາຫາຄົນທີ່ເຮົາສັນຍາວ່າ ຈະຊ່ອຍພຣະອົງປອບໂຍນ.
ທ່ານທຸກຄົນເປັນພະຍານ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍຄືກັນ, ເຖິງຄວາມຈິງ ທີ່ມີພິມໄວ້ຢູ່ໃນເຂັມກັກ ຂອງແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ເປັນເວລາ 20 ປີ ແລ້ວ ໃນຖານະກຳມະການຂອງສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະສາມັນ. ມັນອ່ານວ່າ, “ຄວາມໃຈບຸນບໍ່ເຄີຍລົ້ມເຫລວ.”9 ຂ້າພະເຈົ້າຍັງບໍ່ຮູ້ຈັກຄວາມໝາຍ ແທ້ໆຂອງຄຳນັ້ນເທື່ອ. ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນໜ້ອຍໜຶ່ງ ຕອນແມ່ເອື້ອມອອກໄປຫາຄົນຂັດສົນ. ພຣະຄຳພີບອກເຮົາເຖິງຄວາມຈິງນີ້ວ່າ: “ຄວາມໃຈບຸນເປັນຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະຄຣິດ.”10
ຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງບໍ່ເຄີຍລົ້ມເຫລວ, ແລະ ເຮົາຈະບໍ່ຢຸດ ຄວາມຮູ້ສຶກໃນໃຈ ທີ່ຈະ “ໂສກເສົ້າກັບຄົນທີ່ໂສກເສົ້າ … ແລະ ປອບໂຍນຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມປອບໂຍນ.”11 ທັງຄວາມສະຫງົບທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາໄວ້ ຈະບໍ່ມີວັນໜີໄປຈາກເຮົາ ຕາບໃດທີ່ເຮົາຍັງຮັບໃຊ້ຄົນອື່ນ ເພື່ອພຣະອົງ.
ໃນຖານະເປັນພະຍານຂອງພຣະອົງ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສະແດງຄວາມກະຕັນຍູສຳລັບສິ່ງທີ່ທ່ານໄດ້ເຮັດເປັນຢ່າງດີ ເພື່ອຊ່ອຍເຫລືອອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ແລະ ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ພຣະຜູ້ປອບໂຍນ, ໃນການໃຫ້ກຳລັງຫົວເຂົ່າທີ່ອ່ອນເພຍ ແລະ ຊ່ອຍຍົກມືທີ່ເມື່ອຍລ້າ.12 ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມກະຕັນຍູ ດ້ວຍສຸດໃຈ ສຳລັບສະຕີໃນຊີວິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຜູ້ໄດ້ຊ່ອຍຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ເປັນພອນໃຫ້ແກ່ຂ້າພະເຈົ້າ ໃນຖານະເປັນສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.