ของประทานแห่งพระคุณ

เราพูดถึงการชดใช้ของพระผู้ช่วยให้รอดบ่อยๆ—และนั่นถูกแล้ว!

ในถ้อยคำของเจคอบ “เพราะเหตุใดจึงไม่พูดถึงการชดใช้ของพระคริสต์, และเข้าถึงความรู้อันสมบูรณ์เกี่ยวกับพระองค์”⁴แต่เมื่อเรา “พูดถึงพระคริสต์, … ชื่นชมยินดี ในพระคริสต์, … สั่งสอนเรื่องพระคริสต์ [และ] พยากรณ์ถึงพระคริสต์”⁵ ในทุกโอกาส เราต้องไม่สูญเสียความรู้สึกยำเกรงและความสำนึกคุณอันลึกซึ้งที่มีต่อการพลีบูชานิรันดร์ของพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า

การชดใช้ของพระผู้ช่วยให้รอดไม่อาจเป็นเรื่องธรรมดาสามัญในการสอน ในการสนทนา หรือในใจเรา สิ่งนี้ศักดิ์สิทธิ์และบริสุทธิ์ เพราะโดย “การพลีบูชาครั้งสุดท้ายและสำคัญยิ่ง” นี้ที่พระเยซูพระคริสต์ทรงนำ “ความรอดมาสู่คนทั้งปวงที่จะเชื่อในพระนามของพระองค์”⁶

ข้าพเจ้ารู้สึกพิศวงเมื่อคิดว่าพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้าทรงลดองค์ลงมาช่วยเราให้รอด เราที่มักจะเป็นคนไม่ดีพร้อม ไม่สะอาดบริสุทธิ์ มักจะผิดพลาดและอกตัญญู ข้าพเจ้าพยายามเข้าใจการชดใช้ของพระผู้ช่วยให้รอดด้วยความคิดอันจำกัด และคำอธิบายเพียงอย่างเดียวที่นึกออกคือ พระผู้เป็นเจ้าทรงรักเราอย่างลึกซึ้ง สมบูรณ์แบบ และยั่งยืน ข้าพเจ้าไม่อาจแม้แต่จะเริ่มประเมิน “ความกว้าง ความยาว ความสูง และความลึก… [ของ] ความรักของพระคริสต์”⁷

พระคัมภีร์มักจะเรียกการแสดงออกถึงความรักนั้นว่า พระคุณของพระผู้เป็นเจ้า ความช่วยเหลือจากสวรรค์และการประสาทพรแห่งความเข้มแข็งซึ่งโดยสิ่งนั้นเราเติบโตจากสัตภาวะที่บกพร่องและมีข้อจำกัดอย่างทุกวันนี้เข้าสู่สัตภาวะที่สูงส่งของ “ความจริงและแสงสว่าง, จน [เรา] รุ่งโรจน์ในความจริงและ[รู้] สิ่งทั้งปวง”⁸

พระคุณของพระผู้เป็นเจ้านี้ประเสริฐสุด แต่ก็ยังถูกเข้าใจผิดบ่อยๆ⁹ แม้จะเป็นดังนั้น เราควรรู้เกี่ยวกับพระคุณของพระผู้เป็นเจ้าถ้าเราตั้งใจจะสืบทอดสิ่งที่เตรียมไว้สำหรับเราในอาณาจักรนิรันดร์ของพระองค์

ด้วยเหตุผลดังกล่าวข้าพเจ้าต้องการพูดถึงพระคุณ โดยเฉพาะ ข้อแรก วิธีที่พระคุณ ถอดสลักประตูสวรรค์ และ ข้อสอง วิธีที่ พระคุณเปิดหน้าต่างสวรรค์

ในพระคัมภีร์ไบเบิลเราอ่านเรื่องราวที่พระคริสต์ทรงเยี่ยมบ้านซีโมนผู้เป็นฟาริสี

หากมองเผินๆ ซีโมนดูเหมือนเป็นคนดีและซื่อตรง เขาตรวจสอบรายการสิ่งที่เขาต้องทำเกี่ยวกับหน้าที่ทางศาสนาอยู่เสมอ: เขารักษากฎ จ่ายส่วนสิบ รักษาวันสะบาโต สวดอ้อนวอนทุกวัน และไปธรรมศาลา

แต่ขณะที่พระเยซูทรงอยู่กับซีโมน หญิงคนหนึ่งเข้ามาใกล้พระองค์ ล้างพระบาทพระผู้ช่วยให้รอดด้วยน้ำตาและชโลมพระบาทด้วยน้ำมันหอม

ซีโมนไม่พอใจที่เห็นการนมัสการเช่นนี้ เพราะเขารู้ว่าหญิงผู้นี้เป็นคนบาป ซีโมนคิดว่าถ้าพระเยซูไม่ทราบเรื่องนี้ พระองค์ต้องไม่ใช่ศาสดาพยากรณ์หาไม่แล้วพระองค์จะไม่ยอมให้หญิงคนนี้แตะต้องพระองค์

พระเยซูทรงรับรู้ความคิดของเขาได้ จึงหันไปหาซีโมนและตรัสถามว่า “เจ้าหนี้คนหนึ่งมีลูกหนี้สองคน: …คนหนึ่งเป็นหนี้เงินห้าร้อยเดนาริอัน…อีกคนหนึ่งเป็นหนี้ห้าสิบ

“เมื่อเขา [ทั้งสองคน] ไม่สามารถใช้หนี้ได้ ท่านจึงยกหนี้ให้เขาทั้งสองคน ในสองคนนั้น คนไหนจะรักนายมากกว่า”

ซีโมนจึงทูลว่าเป็นคนที่นายยกหนี้ให้มาก

แล้วพระเยซูทรงสอนบทเรียนที่ลึกซึ้งว่า “ท่านเห็นหญิงคนนี้ใช่ไหม… บาปต่างๆ ของนางซึ่งมีมากมายนั้นได้รับการยกโทษแล้ว เพราะนางรักมาก แต่คนที่ได้รับการยกโทษน้อยก็รักน้อย”²⁴

ในสองคนนี้เราเหมือนคนไหนมากที่สุด

เราเหมือนซีโมนหรือไม่ เรามั่นใจและสบายใจกับการทำความดีของเรา วางใจในความชอบธรรมของเราเอง บางทีเราหงุดหงิดนิดหน่อยกับพวกที่ไม่ดำเนินชีวิตตามมาตรฐานของเรา เราทำโดยอัตโนมัติหรือไม่ ทำไปตามความเคยชิน เข้าร่วมการประชุม หาวตลอดชั้นเรียนหลักคำสอนพระกิตติคุณ และบางทีอาจดูโทรศัพท์มือถือขณะร่วมพิธีศีลระลึกหรือไม่

หรือเราเหมือนหญิงคนนี้ มีใครคิดบ้างหรือไม่ว่าเธอสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างและสิ้นหวังเพราะบาป

เรา รักมาก หรือไม่

เราเข้าใจความเป็นหนี้ที่เรามีต่อพระบิดาบนสวรรค์และทูลวิงวอนขอพระคุณของพระผู้เป็นเจ้าด้วยสุดจิตวิญญาณของเราหรือไม่

เมื่อคุกเข่าสวดอ้อนวอน เราทูลซ้ำๆ เกี่ยวกับความชอบธรรมที่ดีเยี่ยมของเรา หรือเป็นการสารภาพความผิดของเรา วิงวอนขอพระเมตตาจากพระผู้เป็นเจ้า และหลั่งน้ำตาสำนึกคุณสำหรับแผนอัศจรรย์แห่งการไถ่หรือไม่²⁵

ความรอดไม่สามารถซื้อได้ด้วยสกุลเงินแห่งการเชื่อฟัง แต่ซื้อได้ด้วยพระโลหิตของพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า²⁶ การคิดว่าเราสามารถแลกเปลี่ยนงานดีของเรากับความรอดได้ก็เหมือนการซื้อตั๋วเครื่องบินแล้วทึกทักเอาว่าเราเป็นเจ้าของสายการบิน หรือการคิดว่าหลังจากจ่ายค่าเช่าบ้านแล้ว เราถือกรรมสิทธิ์ของแผ่นดินโลกทั้งหมด

ถ้าพระคุณเป็นของประทานจากพระผู้เป็นเจ้า เหตุใดการเชื่อฟังพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้าจึงสำคัญ เหตุใดต้องยุ่งเกี่ยวกับพระบัญญัติ—หรือการกลับใจ ทำไมจึงไม่ทำแค่ยอมรับว่าเราทำบาปและให้พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยให้เรารอด

หรือตั้งคำถามด้วยถ้อยคำของเปาโล “เราจะอยู่ในบาปต่อไปเพื่อให้พระคุณเพิ่มทวีขึ้นหรือ” เปาโลตอบอย่างเรียบง่ายและชัดเจนว่า “เปล่าเลย”²⁷

พี่น้องทั้งหลาย เราเชื่อฟังพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้า—จากความรักที่มีต่อพระองค์!

โดยพยายามเข้าใจของประทานแห่งพระคุณจากพระผู้เป็นเจ้าด้วยสุดใจและสุดความนึกคิดทำให้เรามีเหตุผลมากขึ้นที่จะรักและเชื่อฟังพระบิดาบนสวรรค์ด้วยความสุภาพอ่อนน้อมและสำนึกคุณ ขณะดำเนินไปตามวิถีแห่งสานุศิษย์ เราได้รับการขัดเกลา พัฒนา และช่วยให้เป็นเหมือนพระองค์ยิ่งขึ้น และนำเรากลับไปยังที่ประทับของพระองค์ “พระวิญญาณของพระเจ้า [พระผู้เป็นเจ้าของเรา]” นำมาซึ่ง “การเปลี่ยนแปลงอันลึกล้ำในเรา, … จนเราไม่มีใจที่จะทำความชั่วอีก, แต่จะทำความดีโดยตลอด”²⁸

ดังนั้น การเชื่อฟังพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้าจึงเกิดขึ้นตามธรรมชาติจากการเติบโตของความรักและการสำนึกคุณอันหาที่สุดมิได้สำหรับพระคุณความดีของพระผู้เป็นเจ้า รูปแบบของรักแท้และการสำนึกคุณเช่นนี้จะผสมผสานงานของเรากับพระคุณของพระผู้เป็นเจ้าได้อย่างน่าอัศจรรย์ คุณธรรมจะประดับความคิดของเราไม่เสื่อมคลาย และความมั่นใจของเราจะแข็งแกร่งขึ้นในการประทับอยู่ของพระผู้เป็นเจ้า²⁹

พี่น้องที่รักทั้งหลาย การดำเนินชีวิตตามพระกิตติคุณอย่างซื่อสัตย์ไม่ใช่ภาระ นี่คือการซ้อมใหญ่ที่น่าปีติยินดี—การเตรียมรับมรดกรัศมีภาพอันรุ่งโรจน์แห่งนิรันดร เราพยายามเชื่อฟังพระบิดาบนสวรรค์เพราะวิญญาณของเราจะปรับให้เข้ากับเรื่องทางวิญญาณได้มากขึ้น ทัศนคติจะเปิดกว้างเพื่อเราจะเห็นสิ่งที่ไม่เคยรู้ว่ามีอยู่จริง ความรู้แจ้งและความเข้าใจเกิดขึ้นเมื่อเราทำตามพระประสงค์ของพระบิดา³⁰

พระคุณคือของประทานจากพระผู้เป็นเจ้า และความปรารถนาที่จะเชื่อฟังพระบัญญัติแต่ละข้อของพระผู้เป็นเจ้าคือการเอื้อมมือมรรตัยของเราออกไปรับของประทานศักดิ์สิทธิ์นี้จากพระบิดาบนสวรรค์

ศาสดาพยากรณ์นีไฟช่วยให้เราเข้าใจเกี่ยวกับพระคุณของพระผู้เป็นเจ้าดีขึ้นเมื่อท่านประกาศว่า “เราทำงานอย่าง ขยันหมั่นเพียร… เพื่อชักชวนลูกหลานเรา, และพี่น้องเราด้วย, ให้เชื่อในพระคริสต์, และให้คืนดีกับพระผู้เป็นเจ้า; เพราะเรารู้ว่า โดยพระคุณนั่นเองที่เราได้รับการช่วยให้รอด,หลังจากเราทำทุกสิ่งจนสุดความสามารถแล้ว ”³¹

อย่างไรก็ตามข้าพเจ้าสงสัยว่าบางครั้งเราตีความวลีที่ว่า “หลังจากเราทำทุกสิ่งจนสุดความสามารถแล้ว” ผิดไปหรือไม่ เราต้องเข้าใจว่า “หลังจาก” ไม่เหมือนกับ “เพราะว่า”

เราไม่ได้รอด “เพราะว่า” ทำทุกสิ่งจนสุดความสามารถแล้ว มีใครที่ทำจน สุด ความสามารถแล้วบ้าง พระผู้เป็นเจ้าทรงรอจนเราใช้ความพยายามทุกอย่างก่อนที่จะทรงแทรกเข้ามาในชีวิตเราด้วยพระคุณที่ช่วยให้รอดของพระองค์หรือ

หลายคนรู้สึกท้อใจเพราะมักจะทำไม่ได้ตามที่คาดหวัง พวกเขารู้ด้วยตนเองว่า “จิตวิญญาณพร้อมแล้วก็จริง แต่กายยังอ่อนกำลัง”³² พวกเขาพร้อมใจกันเปล่งเสียงกับนีไฟในการประกาศว่า “จิตวิญญาณข้าพเจ้าเศร้าโศกเพราะความชั่วช้าสามานย์ของข้าพเจ้า”³³

ข้าพเจ้าแน่ใจว่านีไฟรู้ว่าพระคุณของพระผู้ช่วยให้รอด ช่วยให้ ละ ทำให้ เราเอาชนะบาปได้ ³⁴ นี่คือสาเหตุที่นีไฟทำงานอย่างขยันหมั่นเพียรเพื่อชักชวนลูกหลานและพี่น้อง “ให้เชื่อในพระคริสต์, และ ให้คืนดีกับพระผู้เป็นเจ้า” ³⁵

สรุปว่า นั่นคือ สิ่งที่เราสามารถทำได้! และ นั่นคือ งานของเราในความเป็นมรรตัย!

เมื่อข้าพเจ้านึกถึงสิ่งที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงทำเพื่อเราจนถึงวันอาทิตย์อีสเตอร์ครั้งแรกนั้น ข้าพเจ้าต้องการเปล่งเสียงร้องสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้าสูงสุดและพระบุตรของพระองค์ พระเยซูคริสต์!

ประตูสวรรค์ถอดสลักแล้ว

หน้าต่างสวรรค์เปิดแล้ว

วันนี้และชั่วนิรันดรพระคุณของพระผู้เป็นเจ้ามีไว้สำหรับทุกคนที่มีใจชอกช้ำและมีวิญญาณที่สำนึกผิด ³⁶ พระเยซูคริสต์ทรงเปิดทางไว้ให้เราที่จะขึ้นไปสู่ความสูงส่งที่ใจมนุษย์คิดไม่ถึง³⁷

ข้าพเจ้าสวดอ้อนวอนว่าด้วยตาใหม่และใจใหม่เราจะเห็นความสำคัญนิรันดร์ของการพลีพระชนม์ชีพเพื่อการชดใช้ของพระผู้ช่วยให้รอด ข้าพเจ้าสวดอ้อนวอนว่าเราจะแสดงความรักต่อพระผู้เป็นเจ้าและความสำนึกคุณสำหรับของประทานแห่งพระคุณอันหาที่สุดมิได้โดยการรักษาพระบัญญัติและ “[การ]ดำเนินตามชีวิตใหม่” ³⁸ ด้วยความปีติยินดี ในพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ของพระอาจารย์และพระผู้ไถ่ของเรา พระเยซูคริสต์ เอเมน