همه با هم صعود خواهیم کرد

امروز آرزو دارم که به شوهران، پدران، برادران، پسران، وعموها و دائی هائی که میدانند کی هستند و نهایت سعی خود را می کنند که نقش های داده شده توسّط خدا را که در اعلامیّۀ خانواده توصیف داده شده است انجام می دهند،احترام بگذارم، شامل سرپرستی صالحانه و فراهم کردن و دفاع از خانواده هایشان. لطفاً بدانید که من به طور درد آور متوجّه هستم که موضوع پدر بودن، مادر بودن و ازدواج برای بسیاری مشکل است.من می دانم که بعضی از اعضاء کلیسا فکر نمی کنند که خانه هایشان هرگز به حدّ ایده آل خواهد رسید. بسیاری بخاطر غفلت، سوء استعمال، اعتیاد، سنّت ها و فرهنگ نادرست، آزرده اند. من از اعمال مردان و زنانی که عمداً و حتی جاهلانه موجب درد، غم، و نا امیدی در خانه های خود ایجاد می کنند چشم پوشی نمی کنم. بلکه من امروز از چیز دیگری صحبت می کنم.

من معتقدم که یک همسر بیشتر به شوهرش جذّابیّت دارد وقتی او در نقش داده شده توسّط خدا بعنوان کشیش سزاور خدمت می کند—مخصوصاً در خانۀ خود. من کلماتی را که رئیس پکر به شوهران و پدران شایسته داده است بسیار دوست دارم: ”شما قدرت کشیشی خود را مستقیم از خدا گرفته اید که از خانه های خود دفاع کنید. زمانی خواهد بود که آن قدرت تنها سپری بین خانوادۀ شما وشرارت شیطان خواهد بود ”⁶

در اوایل امسال، من به مراسم دفن یک مرد معمولی فوق العاده رفتم—عموی شوهرم دان. یکی از پسران عمو دان، درمورد تجربه ای از زمانِ کودکی خود شرح داد، کمی بعد از خرید اوّلین خانۀ شان. چون پنج فرزند نیاز به پوشاک و خوراک داشتند، پول کافی برای حصار حیاط خانه وجود نداشت. برای انجام نقش الهی اش بعنوان محافظ خانواده اش، عمو دان، چند میخ چوبی را در زمین کوبید، مقداری نخ گرفت، و از میخ به میخ دورتا دور حیاط کشید. بعد او فرزندانش را صدا کرد. او آن میخ های چوبی با نخ را به آنها نشان داد و توضیح داد که اگر آنها داخلِ این دیوارهای موقّتی بمانند، محفوظ خواهند ماند.

روزی در حالی که معلّمانِ سر خانه برای دیدار آنها رفته بودند، با ناباوری مشاهده کردند که این پنچ بچّه داخلِ حیاط پشت نخ با اطاعت ایستاده و به توپی که آن طرف نخ در خیابان بود نگاه می کردند. یکی از آن بچّه ها دوید تا پدرشان را بیاورد، و او رفت و توپ را برای بچه ها آورد.

بعداً در مجلس ترحیم، پسر بزرگتر گریه کنان اظهار کرد که تنها آرزویش در زندگی آن بوده که مانند پدر محبوب خود باشد.

تصویر

Sister Burton's son and grandson reading together.

رئیس عزرا تفت بِنسون گفت:

”ای پدران و شوهران کلیسا، شما می توانید خیلی برای نجات و جلال خانواده هایتان انجام بدهید! …

”فراخوانی مقدّسِ خود را در کلیسا بخاطر داشته باشید—مهّم ترین فراخوانی شما در این زمان و ابدیّت—یک فراخوانی که هرگز از آن مرخّص نخواهید شد.”

تصویر

Sister Burton's son and grandson on a bed together.

شما باید کمک کنید که خانه ای بسازید تا در آنجا روح خداوند بتواند ساکن شود ”⁷

چقدر این کلمات پیامبرانه امروزه قابلِ اجرا هستند.

دست کم، باید مشکل باشد، برای مردانی که با خدا پیوند بسته اند در دنیائی که نه تنها نقش و مسئولیّت های الهی شان را تحقیر می کند بلکه پیغام های غلط در مورد ”مرد واقعی” بودن می فرستد. یک پیغام غلط این است ”همۀ چیز ها برای من است”. در طرف دیگر ترازو پیغام مسخره و تحقیر آمیز است که پدران و شوهران دیگر مورد نیاز نیستند. من با شما التماس می کنم که به دروغ های شیطان گوش نکنید! او امتیاز مقدّس شوهر یا پدر بودن را باخته است. چون او به آنهائی که این نقش مقدّس را دارند حسادت می کند، قصد دارد ”تمام انسانها … را مانند خود بدبخت کند”!⁸

برادران و خواهران، ما به هم دیگر احیتاج داریم! بعنوان مردان و زنان پیمان بسته، ما نیاز داریم که به یکدیگر کمک کنیم تا بتوانیم مردم دلخواه خداوند باشیم. و باید همکاری کنیم که نسل آینده را بزرگ کنیم و به آنها کمک کنیم که به توان الهی خود بعنوان ورثّه های حیات جاویدان خود برسند. ما می توانیم آنچه که ارشد رابِرت دی. هیلز و همسرش، مری، کرده اند، انجام دهیم و این ضرب المثل را دنبال کنیم ”تو مرا برافراز کن و من هم ترا برافراز خواهم کرد، و با هم صعود خواهیم کرد.”⁹

ما از کتاب مقدّس می داینم که ”خوب نیست که … آدم تنها باشد.” به همین دلیل پدر بهشتی ”برای او یک همدست آفرید.”¹⁰ این عبارت همدست معنایش اینست ”یک یاری دهنده ای که مناسب، شایستۀ، یا و مربوط به او است.”¹¹ مثلاً، هر دو دست ما مانند هم هستند ولی کاملاً یکی نیستند. در واقع آنها کاملاً بر عکس یکدیگر هستند، امّا یک دیگر را کامل می کنند و برای هم مناست هستند. با انجام کار با یکدیگر، قوی تر هستند.¹²

فصلی در بارۀ خانواده ها، در کتاب دستورات کلیسا شامل این بیانه است: ”طبیعت روح زن و مرد طوری است که یک دیگر را کامل می کنند.” ¹³ لطفاً توجّه کنید که نمی گوید ”آنها با هم کامل هستند” بلکه ”یکدیگر را کامل می کنند”! ما اینجا هستیم که به یک دیگر کمک کنیم،بلند کنیم وبا همدیگر شادی کنیم همچنانکه تلاش می کنیم که بهتر شویم. خواهر باربارا بی. اسمیت عاقلانه تعلیم داد، ”خوشیِ بیشتری وجود دارد وقتی که ما از موفقیّت های کسی دیگر، و نه فقط ازمال خود، شاد باشیم.”¹⁴ هنگامی که ما در جستجوی ”کامل کردن” نه” رقابت”، باشیم، تشویقِ یک دیگر بسیار ساده تر می شود!

وقتی که من مادر جوان چند فرزند کوچک بودم، در پایانِ روز پُر از پوشک، ضرف شستن، و تأدیب، هیچ کسی قطعی تر از من سرود کودکستاان را نخواند ”من خیلی خوشحالم وقتی که پدر به خانه می آید.”¹⁵ ولیکن، من اعتراف می کنم، که همیشه خوشحال نبودم وقتی که کریگ بعد از روز طولانی از کار با شادی وارد خانه می شد. او همیشه با شادی هر یک از ما را با آغوش و بوسه استقبال می کرد و بسیاری از روزهای دشوار و گاهی اوقات فاجعه را به وقت لذّت بخشی با بابا تبدیل می کرد. ایکاش که من کمتر به کارهای پایان ناپذیر روزمرّه توجّه کرده و بیشتر مانند شوهرم، عاقلانه به چیزهائی که قابل ارزش بودند نشان می دادم. من بیشتر از زمانِ مقدّسِ خانواده لذّت می بردم و از برکتی که او در زندگی ما بود بیشتر شکر گزاری می کردم!

چندی پیش، یک خواهر با ایمان کلیسا در مورد نگرانی عمیق خود که در باره اش برای مدتّی دعا کرده بود با من در میان گذاشت. نگرانیِ او برای خواهرانِ بخش بود. او گفت که وقتی آن خواهران با بی احترامی با شوهران خود یا در مورد شوهران خود، حتّی در مقابل فرزندانِ خود صحبت می کنند، قلب او آزرده می شود. بعداً او گفت که از نوجوانی آرزو داشته و دعا کرده بود که یک مرد روحانی شایسته پیدا کرده و ازدواج کند که با او یک خانۀ شاد بسازند. او در خانه ای بزرگ شده بود که مادرش به همۀ خانواده دستور می داد و پدرش با ترس حرفهای مادرش را اطاعت می کرد که صلح خانه را نگه دارد. او احساس کرد که باید راه بهتری باشد. او آن الگو را در خانه ای که بزرگ شده بود ندیده بود، امّا وقتی با التهاب برای راهنمائی دعا کرد، خداوند به او برکت داد که چگونه بتواند خانه ای با شوهرش بسازد جائیکه روح القدس به گرمی استقبال شود. من در خانۀ او بوده ام و شهادت می دهم که خانۀ او مکانی مقدّس است!

خواهران و برادران، غالباً چقدر عمداً با یک دیگر ”با کلمات مهربانانه صحبت می کنیم”؟¹⁶

ممکن است با پرسیدن چند سئوال خود را آزمایش کنیم. با کمی توافق، این سئوال ها می توانند شامل اکثر ما ها باشند، چه ازدواج کرده باشیم یا مجرّد، هر چه که وضع خانۀ مان باشد

1. کی بود آخرین باری که من همسرم را تحسین کردم، چه در تنهائی، یا در حضور فرزندانمان؟

2. کی بود آخرین باری که من از او تشکّر کردم، به او عشق ورزیدم، یا صمیمانه برای او دعا کردم؟

3. کی بود آخرین باری که من از گفتن چیزی دردناک به او خود داری کردم؟

4. کی بود آخرین باری که من عذر خواهی و با فروتنی طلب بخشش کردم—بدون اضافه کردن کلمات ”امّا اگر تو آنرا می کردی یا ”اگر تو آنرا نمی کردی”؟

5. کی بود آخرین باری که من انتخاب کردم شاد باشم در عوض طلب ”راست” بودن؟

حالا، اگر هر کدام از این سئوالات احساس عذاب وجدان به شما می دهد، به یاد آورید که ارشد دیوید آ. بدنار آموخته که ”گناه به روح ما، شبیه درد است به بدن ما”—یک هشداری از خطر و یک محافظت از صدمات اضافی.”¹⁷

من همه را دعوت می کنم که التماس صمیمانۀ ارشد جفری آر. هالَند را اطاعت کنیم. ”برادران و خواهران، در این تلاش ابدیِ طولانی که بیشتر مانند ناجی شویم، انشاالله تلاش کنیم که مردان و زنان ‘کامل’ حدّ اقل در این طریق بشویم—نه با کلامی جریه دار، یا بطور قاطع، با زبانی نو، مانند زبان فرشته ها صحبت کنیم.”¹⁸

در هنگام آماده شدن برای این فرصت امروز، روح القدس به من آموخته است، و من وعده داده ام که بیشتر با کلمات مهربان به او و درمورد همسر گرامیِ خود بگویم، مردان خانواده ام را برافراز کنم و به آنها اظهار قدر دانی برای انجام دادن و تکمیل کردن نقش الهیِ خود نشان دهم. و من متعهّد شده ام که این ضرب المثل را دنبال کنم، ”تو مرا برافراز ساز و من ترا برافراز خواهم ساخت، و با هم صعود خواهیم کرد.”

آیا شما با من در جستجوی کمک از روح القدس خواهید بود که به ما بیاموزد چگونه یک دیگر را بعنوان پسران و دختران پیمان بستۀ پدر بهشتی در نقش های تکمیلی خود بر افراز کنیم؟

من می دانم که از طریق قدرت قادر کنندۀ کفّارۀ عیسی مسیح و ایمان ما در او، می توانیم آن را انجام دهیم. من دعا می کنم که اعتمادمان به او به ما کمک کند که هر کدام از ما زندگی شاد و ابدی داشته باشیم همچنانکه با هم صعود می کنیم، به نام عیسی مسیح، آمین.