Tan-awa ang Imong Inahan

Moduyog ko ninyong tanan sa pag-welcome ni Elder Ronald A. Rasband, Elder Gary E. Stevenson, ug Elder Dale G. Renlund ug sa ilang mga asawa ngadto sa pinakatam-is nga asosasyon nga ilang mahunahuna.

Nanagna bahin sa Pag-ula sa Manluluwas, si Isaias misulat, “Gipas-an niya ang atong kasakitan, ug gipas-an niya ang atong mga kasub-anan.”¹ Usa ka talagsaon nga panan-awon sa ulahing mga adlaw ang mihatag og gibug-aton nga “[si Jesus] mianhi sa kalibutan … aron mag-antus sa mga sala sa kalibutan.”² Ang karaan ug modernong kasulatan nagpamatuod nga “siya mitubos kanila, ug miagak kanila, ug midala kanila sa tanan nga mga adlaw sa karaan.”³ Usa ka paborito nga himno ang nangamuyo uban kanato nga “maminaw sa tingog sa inyong bantugang Tigluwas!”⁴

Miantus, miagak, midala, miluwas. Kini gamhanan, malaumon nga mesiyanhong mga pulong. Nagpasabut kini og tabang ug paglaum alang sa luwas nga paglihok-lihok kon asa kita gikan ngadto sa kinahanglan natong maadtuan—apan dili makaabut kon walay abag. Kini nga mga pulong nagpasabut usab og palas-anon, panlimbasug, ug kakapoy—mga pulong nga labing tukma sa paghulagway sa Iyang misyon kinsa, sa dili masulti nga kantidad, mibayaw kanato dihang kita napukan, midala kanato sa pagpadayon dihang ang kalig-on nawala, luwas nga midala kanato sa pagpauli dihang ang kaluwasan morag layo ra kaayo natong makab-ot. “Ang akong Amahan mipadala kanako,” Siya miingon, “nga Ako unta ituboy nganha sa krus; … nga ingon nga Ako gituboy … mao usab ang mga tawo ituboy … [ngari … kanako].”⁵

Apan madungog ba ninyo niining pinulongan ang laing aspeto sa tawhanong paningkamot nga atong gigamit ang mga pulong sama sa miantus ug miagak,midala ug mibayaw,mibuhat ug miluwas? Sama sa gisulti ni Jesus kang Juan samtang naghimo sa mismong buhat sa Pag-ula, mao usab ang Iyang gisulti kanatong tanan, “Tan-awa ang imong inahan!”⁶

Karon mamahayag ko gikan niini nga pulpito kon unsay nasulti na dinhi sa una: nga walay gugma sa mortalidad nga mas susama kaduol sa tiunay nga gugma ni Jesukristo kay sa dili hinakog nga gugma sa usa ka mapahinunguron nga inahan alang sa iyang anak. Sa dihang si Isaias, nga mesiyanhong namulong, gustong mopasabut sa gugma ni Jehova, iyang gigamit ang imahe sa debosyon sa usa ka inahan. “Malimot ba ang usa ka babaye sa iyang masuso nga bata?” nangutana siya. Pagkadakong binuang, siya mipasabut, bisan kon dili ingon ka binuang sama sa paghunahuna nga si Kristo makalimot gayud kanato.⁷

Kining matang sa lig-on nga gugma “mainantuson, ug mabination, … dili mangita alang sa iyang kaugalingon, … apan … mainantuson sa tanan nga mga butang, matuohon sa tanan nga mga butang, molaum sa tanan nga mga butang, molahutay sa tanan nga mga butang.”⁸ Ang labing makapadasig sa tanan, ang ingon nga kamatinud-anon “dili mopakyas.”⁹ “Kay ang mga bukid mobiya ug ang mga bungtod mopahawa,” miingon si Jehova, “apan ang akong pagkamabination dili mobiya gikan kaninyo.”¹⁰ Mao usab ang giingon sa atong mga inahan.

Inyong makita, dili lang kay nag-antus sila para nato, apan padayon silang nag-agak kanato. Dili lamang ang pagmabdos sa wala pa matawo apan ang tibuok kinabuhi nga pagdala ang nakapahimo sa pagka-inahan nga ingon ka dakong kalampusan. Siyempre, dunay makapasubo nga mga eksepsyon, apan ang mga inahan nasayud bisan dili sultihan, pinaagi sa pagbati nga kini usa ka sagradong pagsalig nga labing halangdon. Ang gibug-aton sa pag-abut nianang panahona, ilabi na sa usa ka batan-ong inahan, makapahadlok gayud.

Usa ka talagsaon nga batan-ong inahan misulat nako bag-ohay lang: “Giunsa man nga ang usa ka tawhanong nilalang makahigugma sa usa ka bata sa hilabihan nga andam kamo nga motugyan sa dakong bahin sa inyong kagawasan alang niini? Sa unsang paagiha nga ang mortal nga gugma ingon ka kusog nga kamo boluntaryong modawat sa personal nga responsibilidad, kahuyang, kabalaka, ug kasubo ug kanunayng mobalik alang sa samang butang? Unsa nga matang sa mortal nga gugma ang makahimo ninyo nga mobati, sa higayon nga kamo dunay anak, nga ang inyong kinabuhi dili na gayud, mainyo pag-usab? Ang gugma sa inahan diay balaan. Walay laing pagpasabut mahitungod niini. Ang gibuhat sa mga inahan mahinungdanon nga elemento sa buhat ni Kristo. Ang pagkasayud niana igo na nga makasulti nato nga ang epekto sa ingon nga gugma usahay dili maantus ug usahay talagsaon, balik-balik, human ang matag bata dinhi sa yuta luwas ug makaangkon og kaluwasan, kita usab makasulti uban ni Jesus, ‘[Amahan!] Natuman ko man ang buhat nga imong gitugyan kanako aron akong pagabuhaton.’¹¹”

Sa paghinumdom sa kaanindot niana nga sulat, tuguti ko nga mopakigbahin og tulo ka kasinatian nga nagpakita sa talagsaong impluwensya sa mga inahan, nga akong nasaksihan sa akong pagpangalagad pipila lamang ka semana ang milabay:

Ang akong unang istorya usa ka pasidaan, magpahinumdom kanato nga dili tanang paningkamot sa inahan dunay malipayon nga pagtapos, dili diha-diha dayon. Kana nga pahinumdom naggikan sa akong pakigsultihanay uban sa minahal nakong higala sulod sa 50 ka tuig kinsa himatyon nga nalayo niini nga Simbahan nga iya gayung nasayran nga tinuod. Bisan giunsa nako og sulay nga mahupay siya, morag wala ko makahatag niya og kalinaw. Sa katapusan mitug-an ra siya nako. “Jeff,” siya miingon, “bisan unsa pa kasakit ang pagbarug atubangan sa Dios, dili ko kaagwanta nga maghunahuna nga mobarug atubangan sa akong inahan. Ang ebanghelyo ug ang iyang mga anak maoy labing importante kaniya. Kahibalo ko nga napasakitan nako siya, ug mao kana ang nakapasakit nako.”

Sigurado gyud ko nga sa iyang pagkamatay, ang iyang inahan midawat sa akong higala uban sa bukas, mahigugmaon nga bukton; mao kana ang buhaton sa ginikanan. Apan ang usa ka bahin sa pagpasidaan niini nga istorya mao nga ang mga anak makahimo sa pagpasakit sa ilang inahan. Dinhi usab makakita kita og laing pagtandi ngadto sa pagka-diosnon. Dili na ko kinahanglan nga mopahinumdom pa nato nga si Jesus namatay nga nagsubo, gikapoy ug naluya sa pagpas-an sa mga sala sa kalibutan. Busa sa bisan unsa nga gutlo sa pagtintal, mahimo ba natong “tan-awon ang [atong] inahan” ingon man usab ang atong Manluluwas ug dili sila hatagan og kaguol tungod sa atong pagpakasala.

Ikaduha, nakigsulti ko sa usa ka batan-ong lalaki nga misulod sa misyon nga takus apan pinaagi sa iyang kaugalingong pagpili miuli og sayo tungod sa kaibog sa sama nga sekso ug sa truma nga iyang nasinati kalabut niana. Takus gihapon siya, apan hilabihan ang pagkwestyon sa iyang pagtuo, ang iyang emosyunal nga palas-anon nag-anam gayud kabug-at, ug ang iyang espirituhanong kasakit nag-anam kagrabe. Ang iyang emosyon puli-pulihan lang og kasakit, kalibug, kasuko, ug pag-inusara.

Ang iyang presidente sa misyon, presidente sa stake, ug bishop migahin og daghang oras sa pagpangita ug pagbakho ug pagpanalangin kaniya samtang sila mitabang kaniya, apan ang dakong bahin sa iyang espirituhanong pag-antus personal kaayo nga naghambin siya og usa ka gamayng bahin niini nga wala niya ibutyag. Ang minahal nga amahan niini nga istorya migahin sa iyang espirituhanong paningkamot sa pagtabang niini nga anak, apan ang grabe kaayo nga gipangayong oras sa iyang trabaho nangahulugan nga kasagaran ang taas, mangitngit nga kagabhion atol niining espirituhanong panlimbasug gisagubang lamang niini nga lalaki ug sa iyang inahan. Adlaw ug gabii, una sulod sa mga semana, dayon sulod sa mga bulan nga nahimong katuigan, kauban silang nagtinguha og kaayohan. Atol sa panahon sa kasuko (kasagaran iyaha apan usahay sa iyang mama) ug walay katapusan nga kahadlok (kasagaran sa iyang mama ug usahay iyaha), siya mipamatuod—ngadto sa iyang anak bahin sa gahum sa Dios, sa Iyang Simbahan, apan ilabi na sa Iyang gugma alang niini nga anak. Sa samang higayon siya mipamatuod usab sa iyang kaugalingong dili makompromiso, walay paglubad nga gugma alang kaniya. Sa pagdala niadtong duha sa labihan ka mahinungdanong bahin sa iyang pagpakabuhi—ang ebanghelyo ni Jesukristo ug ang iyang pamilya—nagpadayon siya sa iyang kinasingkasing nga pag-ampo. Ang mama nagpuasa ug mihilak, mihilak ug nagpuasa, dayon nagsige og paminaw samtang ang iyang anak balik-balik nga misulti kaniya sa labihan nga kasagmuyo nga iyang gibati. Sa ingon ang mama miagak kaniya—og usab—lamang niining higayuna dili sulod sa siyam ka bulan. Niining higayuna nagtuo siya nga ang iyang pagtabang sa espirituhanong pagsulay sa iyang anak molungtad sa kahangturan.

Apan tungod sa grasya sa Dios, sa iyang determinasyon, ug sa tabang sa daghang lider sa Simbahan, mga higala, mga sakop sa pamilya, ug mga propesyunal, kining inahan nga kinasingkasing nga nangamuyo nakakita sa iyang anak nga nakasugakod sa pagsulay ug nalig-on na usab sa espiritwal. Subo lang kay atong giila nga ang ingon nga panalangin wala, o wala pa, moabut sa tanang ginikanan nga nagsubo sa nagkadaiyang kahimtang sa ilang mga anak, apan dinhi adunay paglaum. Ug, moingon ko, nga kining sekswal nga suliran sa iyang anak wala mausab sa milagrusong paagi—walay makaingon nga ingon niana. Apan sa hinay-hinay, ang iyang kasingkasing nausab.

Mibalik na siya sa pagsimba. Mipili siya nga moambit sa sakrament nga andam ug takus. Nakabaton na usab siya og temple recommend ug midawat og tawag nga moserbisyo isip magtutudlo sa early-morning seminary, diin nagmalampuson siya sa talagsaong paagi. Ug karon, human sa lima ka tuig, siya, sa iyang kaugalingong paghangyo ug pinaagi sa tabang sa Simbahan, nagmisyon og balik aron kompletuhon ang iyang pagserbisyo sa Ginoo. Naghilak ko tungod sa kaisug, kaligdong, ug determinasyon niining batan-ong lalaki sa pagsulbad sa iyang problema ug sa pagpabilin sa iyang pagtuo. Nasayud siya nga duna siyay utang sa daghan kaayong tawo, apan nasayud siya nga nakautang siya og dako sa duha ka mesiyanhong tawo sa iyang kinabuhi, ang duha nga miagak kaniya, ug midala kaniya, nagkugi ug miluwas kaniya—ang iyang Manluluwas, si Ginoong Jesukristo, ug ang iyang determinado, matubsanon, santos gayud nga inahan.

Sa katapusan, gikan kini sa pagpahinungod og usab sa Mexico City Mexico Temple tulo ka semana pa lang ang milabay. Didto kauban ni Presidente Henry B. Eyring nga among nakita ang among minahal nga higala nga si Lisa Tuttle Pieper nga nagbarug nianang makapadasig nga tulumanon sa pagpahinungod. Apan lisud alang niya ang pagbarug tungod kay ang usa niya ka kamot nagkupot sa iyang minahal nga anak nga babaye, nga si Dora, nga grabe og kakulangan, samtang sa pikas misulay siya sa pagmanipular sa depektuso nga tuong kamot ni Dora aron kining limitado apan bililhong anak sa Dios makawara-wara sa puti nga panyo ug, bisan kon siya ray makasabut sa iyang inistoryahan, makatuaw, “Hosanna, hosanna, hosanna sa Dios ug sa Kordero.”¹²

Ngadto sa tanan natong mga inahan bisan asa, kaniadto, karon, o sa umaabut, moingon ko, “Salamat. Salamat sa pagpahimugso, sa pagpadako sa inyong mga anak, sa pag-impluwensya sa ilang kinaiya, ug sa pagpakita og tiunay nga gugma ni Kristo. Ngadto ni Inahang Eva, ni Sara, Rebekah, ug Raquel, ni Maria sa Nazaret, ug ngadto sa Inahan sa Langit, ako moingon, “Salamat sa inyong mahinungdanong tahas sa pagtuman sa katuyoan sa kahangturan.” Ngadto sa tanang inahan sa bisan unsang kahimtang, lakip na niadtong nanlimbasug—ug ang tanan kinahanglang manlimbasug—ako moingon, “Pagmalinawon. Tuohi ang Dios ug ang inyong kaugalingon. Naghimo mo og mas maayo pa kay sa inyong nahunahunaan. Gani, kamo ang mga manluluwas sa Bukid sa Zion,¹³ ug sama sa Agalon nga inyong gisunod, ang inyong gugma ‘dili mopakyas.’¹⁴” Dili ko makahatag og mas taas pa nga pasidungog ngadto ni bisan kinsa. Sa pangalan niJesukristo, amen.