Εδώ για να υπηρετήσουμε για έναν δίκαιο σκοπό

Είμαι ευγνώμων που μπορούμε να συγκεντρωνόμαστε μαζί ως πιστές γυναίκες, όπως η Λίσα --η αδελφή στο βίντεο-- οι οποίες είναι αγνές στην καρδιά, οι οποίες αγαπούν τον Κύριο και Τον υπηρετούν, ακόμα και μέσα στις δοκιμασίες τους. Η ιστορία της Λίσα μου θυμίζει ότι πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον και να βλέπουμε ο ένας την όμορφη ψυχή του άλλου. Ο Σωτήρας δίδαξε: «Να θυμάστε η αξία των ψυχών είναι μεγάλη στα μάτια του Θεού»¹. Είτε είμαστε 8 είτε 108 ετών, η καθεμία μας έχει «αξία στα μάτια [Του]»². Μας αγαπάει. Είμαστε κόρες του Θεού. Είμαστε αδελφές στη Σιών. Έχουμε μια θεία φύση και η καθεμία μας έχει ένα ένδοξο έργο να κάνει.

Το καλοκαίρι επισκέφτηκα μια όμορφη νεαρή μητέρα κοριτσιών. Μου έκανε γνωστά τα συναισθήματά της, ότι οι νέες γυναίκες χρειάζονται έναν σκοπό, κάτι να τις βοηθά να αισθάνονται πολύτιμες. Ήξερε ότι μπορούμε να ανακαλύψουμε την προσωπική και αιώνια αξία μας, ενεργώντας σύμφωνα με τον θεϊκό σκοπό μας στη θνητότητα. Απόψε, αυτή η όμορφη και αξιοσημείωτη χορωδία τραγούδησε λόγια που διδάσκουν τον σκοπό μας. Μέσω των δοκιμών και των δοκιμασιών, ακόμα και διαμέσου του φόβου και στο μέσο της απελπισίας, έχουμε θαρραλέες καρδιές. Είμαστε αποφασισμένες να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί. Είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε έναν δίκαιο σκοπό³. Αδελφές, σε αυτόν τον σκοπό είμαστε όλες πολύτιμες. Μας χρειάζονται.

Ο δίκαιος σκοπός που υπηρετούμε είναι ο σκοπός του Χριστού. Είναι το έργο σωτηρίας⁴. Ο Κύριος δίδαξε: «Αυτό είναι το έργο μου και η δόξα μου -- να πραγματοποιήσω την αθανασία και την αιώνια ζωή του ανθρώπου»⁵. Εμείς είμαστε η αιτία για την οποία ο Ιησούς Χριστός υπέφερε, μάτωσε από κάθε πόρο και με τέλεια αγάπη έδωσε τη ζωή Του. Ο σκοπός Του είναι τα καλά νέα: «τα χαρμόσυνα νέα… ότι ήλθε στον κόσμο, ο Ιησούς, για να σταυρωθεί για τον κόσμο, και να σηκώσει τις αμαρτίες του κόσμου, και να καθαγιάσει τον κόσμο, και να τον καθαρίσει από κάθε ανομία»⁶. Ο Σωτήρας μας έχει «έχει σημαδέψει το μονοπάτι και έχει οδηγήσει τον δρόμο»⁷. Καταθέτω μαρτυρία ότι καθώς ακολουθούμε το παράδειγμά Του, αγαπάμε τον Θεό και υπηρετούμε ο ένας τον άλλον με καλοσύνη και συμπόνια, θα μπορέσουμε να σταθούμε με καθαρότητα «άμεμπτοι εμπρός στο Θεό κατά την τελευταία ημέρα»⁸. Διαλέγουμε να υπηρετήσουμε τον Κύριο στον δίκαιο σκοπό Του, ώστε να γίνουμε ένα με τον Πατέρα και με τον Υιό⁹.

Ο προφήτης Μόρμον με τόλμη κήρυξε: «Γιατί έχουμε ένα έργο να εκτελέσουμε ενόσω είμαστε σε τούτο το σκήνωμα πηλού, για να κατανικήσουμε τον εχθρό κάθε δικαιοσύνης, και να αναπαύσουμε την ψυχή μας στη βασιλεία του Θεού»¹⁰. Οι πρώτοι ηγέτες της Εκκλησίας και οι πρωτοπόροι της παλαιάς εποχής πήγαιναν εμπρός με ηρωικό θάρρος και αποφασιστική πίστη για να καθιερώσουν το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο και να κτίσουν ναούς όπου διατάξεις για την υπερύψωση μπορούν να τελεστούν. Οι πρωτοπόροι του παρόντος, εσείς κι εγώ, επίσης πηγαίνουμε εμπρός με πίστη «να εργαστ[ούμε] στον αμπελώνα του [Κυρίου] για την σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων»¹¹. Και, όπως ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλυ δίδαξε: «Πόσο μεγαλειώδες θα είναι το μέλλον καθώς ο Παντοδύναμος συνεχίζει το ένδοξο έργο Του… μέσω της ανιδιοτελούς [υπηρέτησης] εκείνων των οποίων η καρδιά είναι γεμάτη αγάπη για τον Λυτρωτή του κόσμου»¹². Συμμετέχουμε με τις πιστές αδελφές του παρελθόντος, του παρόντος και της ανερχόμενης γενεάς, όταν ενωνόμαστε στο έργο σωτηρίας!

Πριν γεννηθούμε, δεχτήκαμε το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας «με το οποίο θα μπορούσα[με] να αποκτήσου[με] ένα φυσικό σώμα και να λάβου[με] γήινη εμπειρία να προοδεύου[με] προς την τελειότητα και τελικά να πραγματοποιήσου[με] τον θείο προορισμό [μας] ως κληρονόμοι της αιώνιας ζωής»¹³. Για αυτήν την προγήινη διαθήκη ο Πρεσβύτερος Τζων Γουίντσοου εξήγησε: Συμφωνήσαμε, ακριβώς τότε και εκεί, να είμαστε όχι μόνο σωτήρες για τον εαυτό μας, αλλά… σωτήρες για ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια. Συνήψαμε μία συνεργασία με τον Κύριο. Η εφαρμογή του σχεδίου έγινε τότε όχι μόνο έργο του Πατέρα και έργο του Σωτήρα, αλλά επίσης δικό μας έργο. Ο ελάχιστος από μας, ο ταπεινότερος, είναι σε συνεργασία με τον Παντοδύναμο στην επίτευξη του σκοπού του αιώνιου σχεδίου της σωτηρίας»¹⁴.

Εδώ στη θνητότητα έχουμε πάλι συνάψει διαθήκη να υπηρετούμε τον Σωτήρα στο έργο σωτηρίας. Συμμετέχοντας στις ιερές διατάξεις της ιεροσύνης, υποσχόμαστε ότι θα επιβιβασθούμε στην υπηρεσία του Θεού με καρδιά, ισχύ, νου και δύναμη¹⁵. Λαμβάνουμε το Άγιο Πνεύμα και επιζητούμε τις προτροπές Του να καθοδηγούν τις προσπάθειές μας. Η χρηστότητα εκπέμπεται στον κόσμο, όταν καταλαβαίνουμε τι θέλει ο Θεός να κάνουμε και μετά το κάνουμε.

Γνωρίζω ένα παιδί της Προκαταρκτικής που είπε σε έναν φίλο καθώς στεκόταν στη στάση του λεωφορείου: «Ε! Πρέπει να έλθεις μαζί μου και να μάθεις για τον Ιησού!»

Είδα τα κορίτσια από το μάθημα Νέων Γυναικών να συνδέουν τα χέρια τους και να δεσμεύονται να εκτελούν διακονία η μία στην άλλη και μετά να σχεδιάζουν έναν κατάλληλο τρόπο να βοηθήσουν μια νέα γυναίκα που πάλευε με εθισμό.

Έχω δει νέες μητέρες να δίνουν όλο τον χρόνο τους, τα ταλέντα τους και την ενέργειά τους για να διδάξουν και να γίνουν παράδειγμα των αρχών του Ευαγγελίου, ώστε τα παιδιά τους, όπως οι γιοι του Ήλαμαν, να μπορέσουν να σταθούν με θάρρος και πίστη στο μέσο των δοκιμασιών, πειρασμών και εναντίωσης.

Όμως ίσως αυτό που με έκανε να νιώσω περισσότερο ταπεινοφροσύνη για μένα ήταν να ακούσω μια νέα ανύπανδρη ενήλικη να διακηρύττει με τη φλόγα της αγνής μαρτυρίας ότι το πιο σημαντικό έργο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προετοιμαστούμε για τον γάμο και την οικογένεια. Παρόλο που δεν είναι η εμπειρία της, γνωρίζει ότι η οικογένεια είναι η ίδια η καρδιά του έργου σωτηρίας. «Το θεϊκό σχέδιο ευδαιμονίας καθιστά δυνατό οι οικογενειακές σχέσεις να υπάρχουν πέρα από τον τάφο»¹⁶. Τιμούμε το σχέδιο του Πατρός και δοξάζουμε τον Θεό, όταν ενδυναμώνουμε και εξευγενίζουμε αυτές τις σχέσεις στη νέα και αιώνια διαθήκη του γάμου. Διαλέγουμε να ζούμε αγνή και ενάρετη ζωή ώστε, όταν έχουμε την ευκαιρία, να είμαστε προετοιμασμένοι να συνάψουμε αυτήν την ιερή διαθήκη στον οίκο του Κυρίου και να την κρατήσουμε για πάντα.

Όλοι βιώνουμε διάφορες καταστάσεις και εποχές στη ζωή μας. Αλλά είτε είμαστε στο σχολείο, στην εργασία, στην κοινότητα ή ειδικά στο σπίτι, είμαστε εκπρόσωποι του Κυρίου και είμαστε στην υπηρεσία Του.

Στο έργο σωτηρίας, δεν υπάρχει χώρος για σύγκριση, κριτική ή καταδίκη. Δεν έχει σχέση με την ηλικία, την εμπειρία ή τη δημόσια αναγνώριση. Αυτό το ιερό έργο σχετίζεται με το να αναπτύξουμε μια καρδιά συντετριμμένη, ένα πνεύμα μεταμελημένο και την προθυμία να χρησιμοποιήσουμε τις ουράνιες δωρεές και τα μοναδικά ταλέντα μας για να κάνουμε το έργο του Κυρίου με τον τρόπο Του. Είναι το να έχουμε την ταπεινότητα να πέσουμε στα γόνατά μας και να πούμε: «Πατέρα μου…, όχι όπως εγώ θέλω, αλλ’ όπως εσύ»¹⁷.

Με τη δύναμη του Κυρίου «μπορ[ούμε] να κάν[ουμε] τα πάντα»¹⁸. Συνεχώς αναζητούμε την καθοδήγησή Του με προσευχή, στις γραφές και με τους ψιθύρους του Αγίου Πνεύματος. Μια αδελφή, αντιμέτωπη με μια δυσβάσταχτη ανάθεση έγραψε: «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν οι αδελφές νωρίς στην ιστορία της Εκκλησίας δεν έβαζαν, όπως εμείς, το κεφάλι τους στο μαξιλάρι το βράδυ και προσεύχονταν: “Ότι και αν φέρει το αύριο, θα με βοηθήσεις;”» Μετά έγραψε: «Μια από τις ευλογίες είναι [ότι] έχουμε ο ένας τον άλλον και το αντιμετωπίζουμε μαζί!»¹⁹. Όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις, όπου κι αν είμαστε στο μονοπάτι προς τη σωτηρία, ενωνόμαστε ως ένα στη δέσμευσή μας προς τον Σωτήρα. Υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον στην υπηρέτησή Του.

Εικόνα

Η Έλλα Χόσκινς συμπληρώνει την Προσωπική Πρόοδο

Προσφάτως, μπορεί να έχετε διαβάσει σχετικά με την αδελφή Έλλα Χόσκινς, η οποία σε ηλικία 100 ετών κλήθηκε να βοηθήσει τις νέες γυναίκες στον τομέα της με την Προσωπική Πρόοδο²⁰. Δύο χρόνια αργότερα, στα 102, η αδελφή Χόσκινς έλαβε το βραβείο αναγνώρισης της Νέας Γυναίκας. Οι νέες γυναίκες, ο τομέας και οι προεδρίες των Νέων Γυναικών και της Ανακουφιστικής Εταιρείας και μέλη της οικογένειας, συγκεντρώθηκαν μαζί για να εορτάσουν την επιτυχία της. Όρια ηλικίας, οργάνωσης και οικογενειακής κατάστασης ξεθώριασαν λόγω της πιστής υπηρέτησης. Οι Νέες Γυναίκες εξέφρασαν ευγνωμοσύνη για την αδελφή Χόσκινς για τη διδασκαλία της και για το χρηστό παράδειγμά της. Θέλουν να γίνουν σαν κι εκείνη. Μετά, ρώτησα την αδελφή Χόσκινς: «Πώς το κάνατε;»

Αμέσως απάντησε: «Μετανοώ κάθε μέρα».

Μία ευγενική κυρία, τόσο γεμάτη με το Πνεύμα του Κυρίου που εξέπεμπε αγνό φως, μου θύμισε ότι για να λάμπουμε με την ομορφιά της αγιότητας, να στεκόμαστε με τον Σωτήρα και να ευλογούμε άλλους, πρέπει να είμαστε καθαροί. Η αγνότητα είναι δυνατή μέσω της χάρης του Χριστού καθώς απαρνούμαστε την ασέβεια και διαλέγουμε να αγαπάμε τον Θεό με όλη μας την ισχύ, το νου και τη δύναμη²¹. Ο Απόστολος Παύλος δίδαξε: «Τις… νεωτεριστικές επιθυμίες απόφευγε· …επιδίωκε τη δικαιοσύνη, την πίστη, την αγάπη, την ειρήνη μαζί μ’ εκείνους που επικαλούνται τον Κύριο από καθαρή καρδιά»²². Καμία μας δεν είναι τέλεια. Όλες έχουμε κάνει λάθη. Αλλά μετανοούμε ώστε να μπορούμε να γίνουμε καλύτερες και «να συγκρατή[σουμε] το όνομά [του Χριστού] γραμμένο πάντα στη καρδιά [μας]»²³. Όταν υπηρετούμε στο όνομα του Κυρίου με αγνότητα καρδιάς, αντικατοπτρίζουμε την αγάπη του Σωτήρα και δίνουμε στους άλλους μια γεύση του ουρανού.

Είθε να διαλέγουμε να υπηρετούμε έναν δίκαιο σκοπό ως θαρραλέες απεσταλμένες του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ας σταθούμε μαζί και «με ένα τραγούδι στην καρδιά [μας] να κινηθούμε εμπρός, ζώντας το Ευαγγέλιο, αγαπώντας τον Κύριο και κτίζοντας το βασίλειό Του»²⁴. Καταθέτω μαρτυρία ότι σε αυτό το ένδοξο έργο μπορούμε να γνωρίζουμε την αγνή αγάπη του Θεού. Μπορούμε να λάβουμε αληθινή ευτυχία και να αποκτήσουμε όλες τις δόξες της αιωνιότητας. Στο ιερό όνομα τού Ιησού Χριστού, αμήν.