« បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ចូរកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំចុះ »
ដោយខារូល អិម ស្ទីហ្វិន
ទីប្រឹក្សាទីមួយនៅក្នុងគណៈប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ
បញ្ញត្តិព្រះគឺជាការបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើង ហើយការគោរពតាមបញ្ញត្តិទ្រង់គឺជាការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រង់ ។
នៅពេលកូនស្រីច្បងរបស់ខ្ញុំ ជេន បាននាំកូនស្រីតូចទីបីរបស់នាងចេញពីមន្ទីរពេទ្យត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ខ្ញុំក៏បានទៅជួយនាងនៅផ្ទះ ។ បន្ទាប់ពីជូនកូនស្រីច្បងនាងទៅសាលា យើងបានសម្រេចចិត្តថាអ្វីដែលជេនត្រូវការបំផុតនោះគឺការមើលថែកូនៗដែលនៅសល់ ។ ដូច្នេះអ្វីដែលខ្ញុំអាចជួយបានគឺយក ក្លូ កូនស្រីនាងទៅផ្ទះជាមួយនឹងខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យម្ដាយនាង និងប្អូនស្រីតូចនាងអាចមានពេលស្ងប់ស្ងាត់ខ្លះ ។
ខ្ញុំបានដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់សុវត្ថិភាពឲ្យក្លូ ព្រមទាំងខ្លួនឯងដែរ រួចក៏បើកឡានចេញទៅ ។ ប៉ុន្តែ ពីមុនយើងនៅដល់ចុងផ្លូវ ក្លូបានដោះខ្សែក្រវ៉ាត់នាងចេញ ហើយក្រោកឡើងមើលស្មាខ្ញុំ រួចនិយាយនឹងខ្ញុំ ! ខ្ញុំបានចតឡានទៅម្ខាងផ្លូវ រួចចេញទៅដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ឲ្យនាងវិញ ។
យើងបានចាប់ផ្ដើមធ្វើដំណើរម្ដងទៀត ប៉ុន្តែមិនបានប៉ុន្មានផងនាងក៏ដោះខ្សែក្រវ៉ាត់នោះចេញទៀត ។ ខ្ញុំត្រូវធ្វើតាមវិធីមុនម្ដងទៀត ប៉ុន្តែពេលនេះពីមុនខ្ញុំចូលទៅក្នុងឡានវិញ ហើយដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ខ្ញុំវិញ ក្លូបានក្រោកឈរឡើងម្ដងទៀតរួចទៅហើយ !
ខ្ញុំក៏បានឃើញថាខ្លួនឯងអង្គុយនៅក្នុងឡានដែលចតនៅម្ខាងផ្លូវកំពុងជួបបញ្ហានឹងចៅស្រីអាយុបីឆ្នាំ ។ ហើយនាងក៏ឈ្នះ !
ខ្ញុំបានប្រើគ្រប់វិធីដែលខ្ញុំអាចនឹកឃើញដើម្បីធ្វើឲ្យនាងជឿថា ការពាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ពេលជិះឡានគឺជាគំនិតមួយល្អ ។ នាងមិនជឿទេ ! នៅទីបំផុតខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តសាកល្បងគោលការណ៍ប្រសិនបើ/នោះ ។
ខ្ញុំនិយាយថា « ក្លូ ប្រសិនបើចៅព្រមដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ នោះពេលយើងទៅដល់ផ្ទះលោកយាយភ្លាមយើងអាចលេងដីឥដ្ឋពណ៌ » ។
គ្មានចម្លើយទេ ។
« ក្លូ ប្រសិនបើចៅព្រមដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ នោះយើងអាចធ្វើនំប៉័ងពេលយើងទៅដល់ផ្ទះលោកយាយ » ។
គ្មានចម្លើយទេ ។
ខ្ញុំបានសាកល្បងម្ដងទៀត ។ « ក្លូ ប្រសិនបើចៅព្រមដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ នោះយើងអាចឈប់នៅផ្សារទិញចំណី » ។
បន្ទាប់ពីការល្បងបីដងមក ខ្ញុំដឹងថានេះវាគ្មានប្រយោជន៍ទេ ។ នាងបានតាំងចិត្ត ហើយគ្មានគោលការណ៍ប្រសិនបើ/នោះ មួយណាអាចល្មមធ្វើឲ្យនាងព្រមដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ឡើយ ។
យើងមិនអាចចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃអង្គុយនៅក្នុងឡានដែលចតនៅម្ខាងផ្លូវដូច្នេះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់គោរពតាមច្បាប់ ហើយក៏គ្មានសុវត្ថិភាពក្នុងការបើកឡានឡើយ កាលក្លូឈរដូច្នោះនោះ ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានស្ងាត់ៗ ហើយស្ដាប់ឮព្រះវិញ្ញាណខ្សឹបប្រាប់ថា « បង្រៀននាង » ។
ខ្ញុំបានងាកមើលមុខនាង ហើយដោះខ្សែក្រវ៉ាត់ចេញ ដើម្បីនាងអាចមើលឃើញ ។ ខ្ញុំនិយាយថា « ក្លូ លោកយាយពាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់នេះដោយសារវានឹងការពារដល់យាយ ។ ប៉ុន្តែចៅមិនព្រមពាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ទេ ដូច្នេះចៅនឹងគ្មានសុវត្ថិភាពឡើយ ។ ហើយលោកយាយនឹងសោកសៅជាខ្លាំង បើចៅមានរបួសនោះ » ។
នាងបានមើលមុខខ្ញុំ ខ្ញុំអាចឃើញនាងទំនងជាប្ដូរគំនិតខ្លះហើយ កាលខ្ញុំបានរង់ចាំចម្លើយរបស់នាង ។ នៅទីបំផុត នាងបានធ្វើភ្នែកយ៉ាងស្រទន់ រួចនិយាយថា « លោកយាយ លោកយាយចង់ឲ្យចៅពាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់នេះដោយសារលោកយាយស្រឡាញ់ចៅមែនទេ ! »
ព្រះវិញ្ញាណបានគង់ក្នុងឡាននោះកាលខ្ញុំបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់ចៅស្រីតូចដ៏មានតម្លៃនេះ ។ ខ្ញុំមិនចង់បាត់បង់អារម្មណ៍នោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំត្រូវតែចេញទៅដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ឲ្យនាង កាលនៅទាន់មានឱកាស ។ រួចខ្ញុំបានសួរថា « ក្លូ តើចៅនឹងពាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ជាប់រហូតមែនទេ ? » ហើយនាងបានធ្វើមែន—រហូតទៅដល់ផ្សារដើម្បីទិញចំណី ! ហើយនាងបានពាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ចាប់តាំងពីផ្សាររហូតដល់ផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ជាកន្លែងដែលយើងបានធ្វើនំប៉័ង ហើយបានលេងដីឥដ្ឋពណ៌ ដោយសារក្លូមិនបានភ្លេចទេ !
កាលខ្ញុំបើកឡានចេញទៅផ្លូវវិញ បទគម្ពីរមួយបានផុសឡើងក្នុងគំនិតខ្ញុំ ៖ « បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ចូរកាន់តាមបញ្ញត្តិខ្ញុំចុះ »១ យើងមានច្បាប់ដើម្បីបង្រៀន ដឹកនាំ ហើយការពារដល់កុមារ ។ ហេតុអ្វី ? ដោយសារយើងស្រឡាញ់ពួកគេខ្លាំងណាស់ ។ ប៉ុន្តែទម្រាំក្លូបានយល់ថាបំណងរបស់ខ្ញុំឲ្យនាងពាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ឲ្យជាប់គឺដោយសារខ្ញុំស្រឡាញ់នាង ហើយបារម្ភពីសុវត្ថិភាពរបស់នាងនោះ ដំបូងនាងមិនព្រមធ្វើអ្វីដែលនាងគិតថាជាការរឹតបណ្ដឹងនោះទេ ។ នាងបានគិតថាខ្សែក្រវ៉ាត់សុវត្ថិភាពចងនាង ហើយកំណត់សេរីភាពរបស់នាង ។
ដូចជាក្លូ ដែរ យើងអាចជ្រើសមើលឃើញថាព្រះបញ្ញត្តិជាការដាក់កំហិត ។ នៅពេលខ្លះ យើងអាចនឹងមានអារម្មណ៍ថា ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះរឹតបណ្តឹងដល់សេរីភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ដកយកសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើង ហើយកំណត់ព្រំដែននៃ ការរីកចម្រើនរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែនៅពេលយើងស្វែងរកការយល់ដឹងកាន់តែស៊ីជម្រៅ ពេលយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវរបិតាបង្រៀនយើង នោះយើងនឹងចាប់ផ្ដើមមើលឃើញថាក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ គឺជាការបង្ហាញនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះយើង ហើយការគោរពតាមក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ គឺជាការបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រង់ ។
ប្រសិនបើបងប្អូនរកឃើញថាខ្លួនឯងហាក់ដូចជាកំពុងចតនៅផ្លូវម្ខាង តើខ្ញុំអាចណែនាំគោលការណ៍ពីរបីដែលនឹងជួយបងប្អូនឲ្យត្រឡប់ទៅលើផ្លូវនៃសេចក្ដីជំនឿ និងការគោរពប្រតិបត្តិនោះបានទេ ? »២
ទីមួយ សូមទុកចិត្តព្រះ ។ ចូរទុកចិត្តលើផែនការដ៏អស់កល្បរបស់ទ្រង់សម្រាប់បងប្អូន ។ យើងម្នាក់ៗគឺជា « បុត្រា និង បុត្រីខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះមាតាបិតាសួគ៌ » ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើងបានបង្ហាញឲ្យឃើញនៅក្នុងព្រះបញ្ញត្តិ ។ ព្រះបញ្ញត្តិគឺជាការណែនាំដ៏សំខាន់ដើម្បីបង្រៀន ដឹកនាំ ហើយការពារយើង នៅពេលយើង « ទទួលបទពិសោធន៍នៅលើផែនដី » ។៣
នៅក្នុងពិភពមុនឆាកជីវិតនេះយើងបានប្រើសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើងដើម្បីទទួលយកផែនការរបស់ព្រះ៤ ហើយយើងបានរៀនថា ការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះគឺជារឿងដ៏សំខាន់សម្រាប់ជោគជ័យរបស់យើងនៅក្នុងផែនការរបស់ទ្រង់ ។ ព្រះគម្ពីរបង្រៀនថា « មានក្រិត្យវិន័យមួយដ៏ពុំអាចដកចេញបាន ដែលបានធ្វើនៅឋានសួគ៌ មុនកំណើតលោកិយមកម្ល៉េះ ដែលគ្រប់ព្រះពរទាំងអស់ផ្អែកទៅលើ » ។៥ បើយើងគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យនោះ យើងទទួលបានពរជ័យ ។
សូម្បីតែជាមួយនឹងរាល់កំហុស សេចក្ដីជំទាស់ និងការរៀនសូត្រដែលមាននៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់យើងក្ដី ព្រះនឹងមិនភ្លេចពីសក្ដានុពលដ៏អស់កល្បរបស់យើងឡើយ សូម្បីតែពេលយើងធ្វើរឿងទាំងនោះក៏ដោយ ។ យើងអាចទុកចិត្តទ្រង់បាន« ដោយសារព្រះចង់បានកូនចៅទ្រង់ត្រឡប់ទៅវិញ » ។៦ ហើយទ្រង់បានប្រទានផ្លូវមួយតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដង្វាយធួន« គឺជាចំណុចចម្បងនៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ » ។៧
ទីពីរ សូមទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវ ។ ការបង្ហាញនៃការគោរពប្រតិបត្តិ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់សុទ្ធសាធដ៏អស្ចារ្យបំផុតគឺជាដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ការថ្វាយខ្លួនទ្រង់ធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតា ទ្រង់បានប្រទានព្រះជន្មរបស់ទ្រង់សម្រាប់យើង ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា « បើអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមបញ្ញត្តិខ្ញុំ នោះនឹងនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ដូចជាខ្ញុំបានកាន់តាមបញ្ញត្តិនៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ ហើយក៏នៅជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដែរ » ។៨
ព្រះយេស៊ូវក៏បានបង្រៀនផងដែរ ៖
« ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់អំពីចិត្តអស់ពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតឯង ។
« នេះជាបញ្ញត្តិយ៉ាងសំខាន់ទីមួយ ។
« ហើយបញ្ញត្តិទីពីរក៏បែបដូចគ្នា គឺថា ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនអ្នក» ។៩
នៅរៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យ យើងមានឱកាសដើម្បីសញ្ជឹងគិត ហើយចងចាំសេចក្ដីស្រឡាញ់សុទ្ធសាធរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើង នៅពេលយើងទទួលទាននិមិត្តរូបនៃដង្វាយធួនដែលគ្មានដែនកំណត់របស់ទ្រង់ ។ នៅក្នុងពិធីសាក្រាម៉ង់ ខ្ញុំមើលពេលដៃបានហុចនំប៉័ង និងទឹកមក ។ នៅពេលខ្ញុំលូកដៃទៅទទួលទាននិមិត្តរូបទាំងនោះ ខ្ញុំចុះសេចក្ដីសញ្ញាថា ខ្ញុំនឹងលើកដាក់ព្រះនាមទ្រង់មកលើខ្លួនខ្ញុំ ចងចាំទ្រង់ជានិច្ច ហើយកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។ ហើយទ្រង់សន្យាថា [ យើង ]អាចនឹងបានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹង[ យើង ]ជាដរាប ។១០
ទីបី សូមទុកចិត្តលើការខ្សឹបប្រាប់ពីព្រះវិញ្ញាណ ។ តើនៅចាំពីបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំជាមួយនឹងក្លូបានទេ កាលដែលព្រះវិញ្ញាណបានខ្សឹបប្រាប់បទគម្ពីរមួយដល់ខ្ញុំនោះ ? វានៅក្នុង យ៉ូហាន ១៤:១៥ ៖ « បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ចូរកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំចុះ » ។ ហើយបន្ទាប់មកទៀតមានខគម្ពីរដ៏សំខាន់ដូចនេះ ៖
« ខ្ញុំនឹងទូលសូមដល់ព្រះវរបិតា ហើយទ្រង់នឹងប្រទានព្រះដ៏ជាជំនួយមួយអង្គទៀត មកអ្នករាល់គ្នា ឲ្យបានគង់នៅជាមួយ នៅអស់កល្បរៀងទៅ ។
« គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិត ដែលលោកីយ៍ទទួលពុំបាន ព្រោះមិនឃើញ ហើយមិនស្គាល់ទ្រង់សោះ តែអ្នករាល់គ្នាស្គាល់ទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់គង់ជាមួយ ក៏នឹងសណ្ឋិតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នាដែរ » ។១១
សមាជិកដ៏សក្ដិសមនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដែលបានទទួលពិធីបញ្ជាក់គ្រប់រូបមានសិទ្ធិដើម្បីទទួលបានភាពជាដៃគូនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ការតមអាហារ ការអធិស្ឋាន ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងការគោរពប្រតិបត្តិបានលើកកម្ពស់ដល់សមត្ថភាពយើងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីស្ដាប់ឮ ហើយទទួលអារម្មណ៍នូវការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណ ។
នៅពេលគំនិតរបស់បងប្អូនពោរពេញដោយភាពសង្ស័យ និងការបំភ័ន្ត នោះព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រានឹងបញ្ជូនព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យព្រមាន ហើយដឹកនាំបងប្អូនឆ្លងកាត់គ្រោះថ្នាក់នៃដំណើរនៅក្នុងជីវិតនេះដោយសុវត្ថិភាព ។ ទ្រង់នឹងជួយបងប្អូនឲ្យចងចាំ ទ្រង់នឹងលួងលោម ហើយបំពេញបងប្អូន « ដោយសេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះ » ។១២
ទីបួន សូមទុកចិត្តលើការប្រឹក្សារបស់ពួកព្យាការីនៅរស់ ។ ព្រះវរបិតាយើងបានប្រទានវិធីមួយឲ្យយើងបានស្ដាប់បន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយស្គាល់ក្រឹត្យវិន័យរបស់ទ្រង់តាមរយៈពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រកាសថា « ពាក្យរបស់យើង … ទាំងអស់នឹងបានសម្រេចទោះជាដោយ សំឡេងរបស់យើងផ្ទាល់ ឬ ក៏ដោយសំឡេងនៃពួកអ្នកបម្រើរបស់យើងក្តី គឺដូចតែគ្នា » ។១៣
ថ្មីៗនេះ ពួកព្យាការីបានទូន្មានឲ្យយើង « នឹកចាំពីថ្ងៃឈប់សម្រាក ដើម្បីញែកថ្ងៃនោះចេញជាបរិសុទ្ធ »១៤ ហើយរស់នៅ តាមច្បាប់តមអាហារ ។ ការគោរពតាមការទូន្មានរបស់ព្យាការីផ្ដល់ផ្លូវមួយឲ្យយើងគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះឲ្យស្រឡាញ់ទ្រង់ និងអ្នកជីវិតខាងយើង នៅពេលយើងបង្កើនសេចក្ដីជំនឿយើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយឈោងដៃយើងទៅស្រឡាញ់ ហើយមើលថែអ្នកដទៃ ។១៥
សុវត្ថិភាព គឺមាននៅក្នុងការធ្វើតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់គឺតាមរយៈពួកព្យាការីទ្រង់ ។ ព្រះបានហៅប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន និងទីប្រឹក្សានៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ និងសមាជិកនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ជាព្យាការី អ្នកមើលឆុត និងអ្នកទទួលវិវរណៈ ។ នៅក្នុងពិភពលោកនៃការភ័យខ្លាច ការអូសទាញ ភាពមិនអនុគ្រោះ និងកំហឹងនេះ យើងអាចមើលទៅពួកលោកដើម្បីឃើញពីរបៀបដែលពួកសិស្សនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទធ្វើ ដែលពេញដោយក្ដីសប្បុរស មើល ស្ដាប់ និងមានប្រតិកម្មចំពោះបញ្ហាទាំងឡាយដែលអាចធ្វើឲ្យមានការបាក់បែកគ្នា ។ ពួកលោកថ្លែងទីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយឆ្លើយតបដោយសេចក្ដីសប្បុរស ដែលជាសេចក្ដីស្រឡាញ់សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទ ជាអង្គដែលពួកលោកធ្វើជាសាក្សី ។
បន្ទាប់ពីបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំជាមួយនឹង ក្លូ នោះខ្ញុំបានស្រាវជ្រាវបទគម្ពីររកខគម្ពីរណាដែលប្រាប់អំពីបទបញ្ញត្តិ និងក្ដីស្រឡាញ់ ។ ខ្ញុំរកឃើញយ៉ាងច្រើន ។ ខគម្ពីរនិមួយៗរំឭកពួកយើងថា បញ្ញត្តិទ្រង់គឺជាការបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើង ហើយការគោរពតាមបញ្ញត្តិទ្រង់គឺជាការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រង់ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលយើងទុកចិត្តព្រះ ជាព្រះវរបិតាអស់កល្បរបស់យើង ទុកចិត្តលើព្រះរាជបុត្រទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ទុកចិត្តលើការខ្សឹបប្រាប់ពីព្រះវិញ្ញាណ ហើយទុកចិត្តលើដំបូន្មានរបស់ពួកព្យាការីនៅរស់ នោះយើងនឹងរកឃើញផ្លូវខុសនៅគែមផ្លូវនោះ ហើយបន្តដំណើរដោយសុវត្ថិភាព—ពុំមែនដោយស៊ូទ្រាំតែម្យ៉ាងទេ—ប៉ុន្តែដោយរកឃើញអំណរនៅក្នុងដំណើររបស់យើងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។