Αφήστε τη σάλπιγγα να ηχήσει

Το περασμένο καλοκαίρι η γυναίκα μου κι εγώ είχαμε μαζί μας τους δύο από τους μικρότερους εγγονούς μας, ενώ οι γονείς τους συμμετείχαν σε μία δραστηριότητα για το ταξίδι των πρωτοπόρων στον πάσσαλό τους. Η κόρη μας ήθελε να βεβαιωθεί ότι τα αγόρια θα μελετούσαν πιάνο, όσο καιρό έλειπαν από το σπίτι. Ήξερε πως λίγες μέρες στο σπίτι με τους παππούδες κάνει ευκολότερο να ξεχάσουν τη μελέτη. Ένα απόγευμα αποφάσισα να καθίσω μαζί με τον 13χρονο εγγονό μου, τον Άντριου και να τον ακούσω να παίζει.

Το αγόρι είναι γεμάτο ενέργεια και λατρεύει τα παιχνίδια έξω από το σπίτι. Θα μπορούσε εύκολα να περάσει όλο του τον χρόνο κυνηγώντας και ψαρεύοντας. Καθώς έπαιζε πιάνο, καταλάβαινα πως θα προτιμούσε καλύτερα να ψάρευε σε έναν κοντινό ποταμό. Τον άκουγα, καθώς χτυπούσε δυνατά κάθε μία συγχορδία ενός γνωστού τραγουδιού. Κάθε νότα που έπαιζε είχε την ίδια ένταση και μέτρο, κάνοντάς το έτσι δύσκολο να ξεχωρίσει η μελωδία. Κάθισα δίπλα του στο παγκάκι δίπλα του και του εξήγησα πόσο σημαντικό είναι να βάζει λίγο περισσότερη πίεση στις νότες της μελωδίας και λίγο λιγότερη πίεση σε αυτές τις νότες που συνοδεύουν τη μελωδία. Μιλήσαμε για το πιάνο, που είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό μηχανικό θαύμα. Μπορεί να είναι προέκταση της δικής του φωνής και των δικών του αισθημάτων, και να γίνει ένα καταπληκτικό όργανο επικοινωνίας. Όπως ένα άτομο μιλά και κινείται εύκολα από τη μία λέξη στην άλλη, έτσι και η μελωδία θα πρέπει να κυλά, καθώς η μία νότα διαδέχεται την άλλη.

Γελάσαμε μαζί καθώς προσπαθούσε ξανά και ξανά. Τα λακκάκια στα μάγουλά του μεγάλωσαν, όταν μια γνωστή μελωδία άρχισε να ξεπηδά από αυτό που ήταν προηγουμένως ένα άγριο συνονθύλευμα ήχων. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: «Είμαι Θεού παιδί και μ’ έστειλε στη γη»¹. Ρώτησα τον Άντριου εάν μπορούσε να νιώσει τη διαφορά στο μήνυμα. Μου απάντησε: «Ναι παππού, μπορώ να το νιώσω!»

Ο Απόστολος Παύλος μας δίδαξε πως η επικοινωνία συγκρίνεται με τα μουσικά όργανα, όταν έγραψε προς τους Κορίνθιους:

«Και τα άψυχα, όταν δίνουν φωνή, είτε αυλός είτε κιθάρα, αν δεν δώσουν ξεχωρισμένους τούς ήχους, πώς θα γνωριστεί αυτό που παίζεται με τον αυλό ή με την κιθάρα;

»Επειδή, αν η σάλπιγγα δώσει ασαφή φωνή, ποιος θα ετοιμαστεί για πόλεμο;»²

Εάν ποτέ υπήρξε εποχή που ο κόσμος χρειάζεται μαθητές του Χριστού, οι οποίοι να μπορούν να επικοινωνούν το μήνυμα του Ευαγγελίου με σαφήνεια και μέσα από την καρδιά, αυτή είναι η τώρα. Χρειαζόμαστε το ηχηρό σάλπισμα της σάλπιγγας.

Ο Χριστός ήταν σίγουρα το καλύτερο παράδειγμά μας. Πάντοτε έδειχνε κουράγιο να υπερασπισθεί αυτό που ήταν σωστό. Τα λόγια του ηχούν μέσα από τους αιώνες, καθώς μας προσκαλεί να θυμόμαστε να αγαπούμε τον Θεό και τον συνάνθρωπό μας, να τηρούμε όλες τις εντολές του Θεού και να ζούμε σαν φως μέσα στον κόσμο. Δεν φοβήθηκε να μιλήσει ενάντια στις επίγειες δυνάμεις ή σε ηγέτες των ημερών Του, ακόμα κι όταν αυτοί αντιτάσσονταν στην αποστολή που Του είχε δοθεί από τον Επουράνιο Πατέρα Του. Τα λόγια Του δεν είχαν σκοπό να συγχύσουν, αλλά να κινητοποιήσουν τις καρδιές των ανθρώπων. Γνώριζε ξεκάθαρα το θέλημα του Πατέρα Του για όλα όσα είπε και έπραξε.

Επίσης μου αρέσει το παράδειγμα του Πέτρου, που ήρθε αντιμέτωπος με ανθρώπους του κόσμου με κουράγιο και σαφήνεια την ημέρα της Πεντηκοστής. Εκείνη την ημέρα άνθρωποι συγκεντρώθηκαν από πολλές χώρες, κατακρίνοντας τους πρώτους Αγίους γιατί τους άκουσαν να μιλούν σε διάφορες γλώσσες και νόμισαν ότι ήταν μεθυσμένοι. Ο Πέτρος, νιώθοντας το Πνεύμα να υψώνεται μέσα στην ψυχή του, στάθηκε όρθιος και υπερασπίστηκε την Εκκλησία και τα μέλη της. Έδωσε μαρτυρία με αυτές τις λέξεις: «Άνδρες Ιουδαίοι και όλοι όσοι κατοικείτε στην Ιερουσαλήμ, ας είναι σε σας γνωστό τούτο, κι ακούστε τα λόγια μου»³.

Κατόπιν διάβασε από τις γραφές τις προφητείες για τον Χριστό και κατέθεσε αυτή την ειλικρινή μαρτυρία: «Ας ξέρει, λοιπόν, ο Ισραήλ με βεβαιότητα, ότι, ο Θεός έκανε Κύριο και Χριστό, τούτον τον Ιησού, τον οποίο εσείς σταυρώσατε»⁴.

Πολλοί άκουσαν τα λόγια του και ένιωσαν το Πνεύμα και 3.000 ψυχές προσχώρησαν στην νεοσύστατη Εκκλησία. Αυτό είναι ισχυρή απόδειξη πως ένας άνδρας ή μία γυναίκα, ο οποίος είναι πρόθυμος να δώσει μαρτυρία όταν ο κόσμος φαίνεται να πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση, μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Όταν εμείς, ως μέλη, παίρνουμε την απόφαση να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να καταθέσουμε ισχυρή μαρτυρία για τη διδαχή τού Θεού και την Εκκλησία Του, κάτι αλλάζει μέσα μας. Παίρνουμε την μορφή Του πάνω μας. Ερχόμαστε πιο κοντά στο Πνεύμα Του. Αυτός, με τη σειρά Του, θα πάει μπροστά από εμάς και «θα βρίσκ[εται] στα δεξιά [μας] και στα αριστερά [μας], και το Πνεύμα [Του] θα είναι μέσα στην καρδιά [μας], και οι άγγελοί [Του] τριγύρω [μας], για να [μας] σηκώνουν»⁵.

Οι αληθινοί μαθητές του Χριστού δεν ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες για τη διδαχή, όταν αυτό δεν ταιριάζει στις τρέχουσες αντιλήψεις του κόσμου. Ο Παύλος ήταν ένας άλλος γενναίος μαθητής που θαρρετά ανακοίνωσε πως «δεν ντρέπομαι το ευαγγέλιο του Χριστού για το λόγο ότι, είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε καθέναν που πιστεύει»⁶. Οι αληθινοί μαθητές αντιπροσωπεύουν τον Κύριο ακόμα κι όταν αυτό δεν είναι βολικό. Οι αληθινοί μαθητές επιθυμούν να εμπνεύσουν την καρδιά των ανθρώπων, όχι απλώς να τους εντυπωσιάσουν.

Συχνά δεν είναι εξυπηρετικό ούτε άνετο να υπερασπίζεσαι τον Χριστό. Είμαι σίγουρος πως τέτοια ήταν η περίπτωση του Παύλου, όταν παρουσιάστηκε μπροστά στον βασιλιά Αγρίππα και του ζητήθηκε να δικαιολογηθεί και να πει την ιστορία του. Ο Παύλος, χωρίς να διστάσει, κήρυξε την πίστη του με τόση δύναμη που φοβισμένος ο βασιλιάς παραδέχτηκε πως «σχεδόν» πείστηκε να γίνει χριστιανός.

Η απόκριση του Παύλου μαρτυρεί την επιθυμία του να κατανοήσουν οι άνθρωποι απόλυτα αυτά που είχε να πει. Είπε στον βασιλιά Αγρίππα πως ήταν επιθυμία του όλοι όσοι τον ακούν να μην γίνονται «σχεδόν» χριστιανοί, αλλά αντίθετα να γίνονται «όλοι μαζί» μαθητές του Χριστού⁷. Αυτοί που μιλούν με σαφήνεια μπορούν να το πραγματοποιήσουν.

Όλα αυτά τα χρόνια που μελετώ την ιστορία του ονείρου του Λεχί στο Βιβλίο του Μόρμον⁸, πάντα σκέφτομαι το μέγα και εκτεταμένο κτήριο σαν ένα μέρος όπου κατοικούν μόνο οι πιο αντιδραστικοί. Το κτήριο ήταν γεμάτο από ανθρώπους που κορόιδευαν και έδειχναν με το δάκτυλο τούς πιστούς που κρατιούνταν από τη σιδερένια ράβδο, η οποία αντιπροσωπεύει τον λόγο του Θεού, και χάραζαν τον δρόμο τους προς το δέντρο της ζωής, που αντιπροσωπεύει την αγάπη του Θεού. Κάποιοι δεν άντεξαν κάτω από την πίεση των ανθρώπων που τους κορόιδευαν και απομακρύνθηκαν. Άλλοι αποφάσισαν να πάνε μαζί με αυτούς που κορόιδευαν στο κτήριο. Μήπως δεν είχαν το κουράγιο να μιλήσουν τολμηρά ενάντια στην κριτική ή τα μηνύματα του κόσμου;

Καθώς παρακολουθώ τον σημερινό κόσμο να απομακρύνεται από τον Θεό, νομίζω ότι το μέγεθος αυτού του κτηρίου μεγαλώνει. Πολλοί βρίσκονται σήμερα να πλανώνται στους διαδρόμους αυτού του μεγάλου και εκτεταμένου κτηρίου, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι στην πραγματικότητα γίνονται μέρος της κουλτούρας του. Συχνά υποκύπτουν στους πειρασμούς και τα μηνύματα. Τους βρίσκουμε τελικά να κοροϊδεύουν ή να συμφωνούν με αυτούς που κατακρίνουν ή κοροϊδεύουν.

Για χρόνια νόμιζα ότι το περιπαικτικό πλήθος ειρωνευόταν τον τρόπο που οι πιστοί ζουν τη ζωή τους, αλλά οι φωνές από το κτήριο του σήμερα έχουν αλλάξει τόνο και προσέγγιση. Αυτοί που κοροϊδεύουν συχνά προσπαθούν να καταπνίξουν το απλό μήνυμα του Ευαγγελίου, επιτιθέμενοι σε μερικά σημεία της ιστορίας της Εκκλησίας ή κάνοντας στοχευμένη κριτική σε έναν προφήτη ή κάποιον άλλον ηγέτη. Επίσης επιτίθενται στον πυρήνα της διδαχής και των νόμων του Θεού, που έχουν δοθεί από τη δημιουργία της γης. Εμείς, ως μαθητές του Ιησού Χριστού και μέλη της Εκκλησίας Του, δεν πρέπει ποτέ να αφήσουμε αυτή τη σιδερένια ράβδο. Πρέπει να αφήσουμε την σάλπιγγα να ηχήσει μέσα από την ίδια μας την ψυχή.

Το απλό μήνυμα είναι ότι ο Θεός είναι ο στοργικός Επουράνιος Πατέρας μας και ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός Του. Το Ευαγγέλιο έχει αποκατασταθεί αυτές τις τελευταίες ημέρες μέσω των ζώντων προφητών και απόδειξη αποτελεί το Βιβλίο του Μόρμον. Ο δρόμος της ευτυχίας περνά διαμέσου της βασικής μονάδας της οικογένειας, όπως αυτή αρχικά οργανώθηκε και αποκαλύφθηκε από τον Επουράνιο Πατέρα μας. Αυτή είναι η οικεία μελωδία του μηνύματος που πολλοί μπορούν να αναγνωρίσουν, διότι την έχουν ακούσει στην προγήινη ζωή τους.

Είναι καιρός για εμάς, ως Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, να σηκωθούμε και να καταθέσουμε μαρτυρία. Είναι καιρός οι νότες της μελωδίας του Ευαγγελίου να ακουσθούν δυνατότερα από τον θόρυβο του κόσμου. Προσθέτω τη μαρτυρία μου στο μήνυμα του Σωτήρα και Λυτρωτή αυτού του κόσμου. Ζει! Το Ευαγγέλιό Του έχει αποκατασταθεί και οι ευλογίες της ευτυχίας και της ειρήνης μπορούν να εξασφαλισθούν σε αυτή τη ζωή, τηρώντας τις εντολές Του και βαδίζοντας στον δρόμο Του. Αυτή είναι η μαρτυρία μου στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.