Kutsal Ruh Yoldaşınız Olsun

Sevgili Kardeşlerim, bu Şabat gününde Rab’bin Kilisesi’nin bu genel konferansında sizlerle beraber olabildiğim için minnettarım. Ben de aynen sizin hissettiğiniz gibi, konuşmalar yapılırken ve ilahiler söylenirken dinlediğimiz sözlerin doğru olduğuna tanıklık eden Ruh’u, Kutsal Ruhu hissettim.

Benim bugünkü amacım hepimize vaftiz olduktan sonra vaat edilen armağana sahip çıkmak için sizin isteğinizi ve kararlılığınızı artırmaktır. Kiliseye kabul törenimizde şu sözleri duyduk: “Kutsal Ruh’u Al”¹ O andan itibaren bizim hayatlarımız sonsuza dek değişmiştir.

Eğer Kutsal Ruh’a layık yaşarsak, onun bizimle olması nimetine sadece zaman zaman değil ama bugün yaşadığımız bu tür olağanüstü tecrübelerde olduğu gibi, her zaman sahip olabiliriz. Rab’bin sofrası duasının sözlerinden bu vaadin nasıl yerine getirileceğini biliyorsunuz: “Ey Tanrı, Ebedi Baba, senden Oğlun İsa Mesih’in adıyla, bu ekmeği ondan yiyecek olan herkesin canı için bereketlemeni ve kutsamanı diliyoruz ki Oğlu’nun bedeninin hatırası olarak yesinler ve Ey Tanrı, Ebedi Baba, Oğlu’nun adını üzerlerine almaya ve O’nu her zaman hatırlamaya ve O’nun kendilerine vermiş olduğu emirleri yerine getirmeye istekli olduklarına dair sana tanıklık etsinler.”

Ve sonra şu yüce vaat veriliyor: “ki O’nun Ruhu her zaman yanlarında bulunsun” (Ö&A 20:77; vurgu eklenmiştir).

Ruh’un her zaman yanımızda olması demek günlük hayatlarımızda Kutsal Ruh’un rehberliği ve yönlendirmesine sahip olmak demektir. Örnek olarak, Ruh tarafından kötülük yapma ayartmalarına karşı koymak için uyarılabiliriz.

Sırf bu yüzden, Rab’bin hizmetkarlarının neden Rab’bin sofrası toplantılarımızda Tanrı’ya ibadet etme isteğimizi artırmaya çalıştıklarını daha iyi anlayabiliyoruz. Eğer biz Rab’bin sofrasından inançla yiyip içersek, Kutsal Ruh o zaman bizi ve sevdiklerimizi gittikçe artan şiddet ve daha sık ortaya çıkan ayartmalara karşı koruyabilecektir.

Kutsal Ruh’un yoldaşlığı, iyi olan şeyleri daha çekici ve ayartmaları daha az ikna edici hale getirendir. Sadece bu, Ruh’un her zaman bizimle olmasını hak etmeye kararlı olmamız için yeterli bir sebeptir.

Kutsal Ruh nasıl bizi kötülüğe karşı güçlendiriyorsa, O aynı zamanda bize doğruyu yalandan sezinleme gücünü de verir. En önemli şey olan hakikat sadece Tanrı tarafından gelen vahiy sayesinde doğrulanır. Bizim insan aklımızı ve fiziksel algılarımızı kullanmak yeterli olmayacaktır. Biz öyle bir zamanda yaşıyoruz ki, en bilge insanlar bile hakikatin ve ustaca yapılmış bir hilenin arasındaki farkı ayırt etmekte zorlanmaktadır.

Rab, Kurtarıcı’nın Dirilişi hakkında O’nun yaralarına dokunarak fiziksel kanıt isteyen Havarisi Tomas’a vahiyin daha emniyetli bir kanıt olduğunu şöyle öğretti: “İsa, ”Beni gördüğün için mi iman ettin?” dedi. ”Görmeden iman edenlere ne mutlu!” (Yuhanna 20:29).

Tanrı’ya, O’nun evine giden yolu gösteren gerçekler, Kutsal Ruh tarafından doğrulanır. Biz ağaçlığa gidip Baba’nın ve Oğul’un genç Joseph Smith ile konuşmalarını göremeyiz. Ne fiziksel bir kanıt ne de mantıksal bir tartışma, İlya’nın vaat edildiği bir şekilde, yaşayan bir peygamber Thomas S. Monson şu an elinde bulundurduğu ve kullandığı rahiplik anahtarlarını bahşetmek için geldiğini kanıtlayamaz.

Gerçeklerin onayı Kutsal Ruh’u alma hakkına sahip çıkan Tanrı’nın oğlu veya kızına gelir. Her an sahte şeyler ve yalanlar bize sunulabileceği için kuşkulu anlardan korunmak için bizim Gerçeğin Ruhu’nun sürekli etkisine ihtiyacımız vardır.

Oniki Havariler Kurulu’nun bir üyesiyken George Q. Cannon bize Ruh’un bizimle olması için sürekli bir arayış içinde olmamızı ısrarla tavsiye etmiştir. O söz vermiştir ve ben de söz veriyorum ki, eğer bu yoldan gidersek, biz gerçekler hakkında “asla bilgisizlik çekmeyeceğiz, hiç bir zaman şüphe veya karanlık içinde olmayacağız” ve “imanımız güçlü olacak, sevincimiz  … dolu olacaktır.”²

Başka bir sebepten dolayı da, Kutsal Ruh’un yoldaşlığından gelen o daimi yardımına ihtiyacımız vardır. Sevdiğimiz birisinin ölümü beklenmeyen bir zamanda gelebilir. Sevdiğimiz birisini kaybettiğimiz zaman bize umut veren ve bizi teselli eden güç, sevgi dolu Cennetteki Baba’nın ve dirilmiş Kurtarıcı’nın gerçekliği hakkında Kutsal Ruh’tan gelen tanıklıktır. Ölüm kapımızı çaldığında, bu tanıklığın canlı olması gerekir.

İşte, birçok nedenlerden dolayı, Kutsal Ruh’un devamlı yoldaşlığına ihtiyacımız vardır. Bunu istiyoruz, tecrübelerimizden biliyoruz ki o yoldaşlığı devam ettirmek kolay değildir. Hepimiz günlük hayatlarımızda, Ruh’u rencide edebilen şeyler düşünüyoruz, söylüyoruz ve yapıyoruzdur. Rab bize yüreklerimiz ilahi sevgi ile dolu olduğunda ve erdemli düşünceler zihinlerimizi durmadan süslediğinde, Kutsal Ruh’un bizim daimi yoldaşımız olacağını öğretti. (bkz. Ö&A 121:45).

Kutsal Ruh’un yoldaşlık armağanını almaya hak kazanmak için gerekli yüksek standartlara uymakta zorlanan herkesi şöyle teşvik etmek istiyorum. Kutsal Ruh’un etkisini hissettiğiniz zamanlar olmuştur. Bugün bunu kendiniz için hissetmiş olabilirsiniz.

Bu ilham anlarını, Alma’nın anlattığı inanç tohumları gibi düşünebilirsiniz (bkz. Alma 32:28). Her birini ekiniz. Bunu, hissettiğiniz telkini harekete geçirerek yapabilirsiniz. Sizin için en değerli ilham Tanrı’nın sizden yapmanızı istediği şeylerin ne olduğu bilmektir. Bu  ondalık ödemekse ya da kederli bir arkadaşı ziyaret etmekse, bunu yapmalısınız. Bu her ne olursa, onu yapınız. Siz itaat etme isteğinizi gösterdiğinizde, Ruh size Tanrı’nın sizden O’nun için yapmanızı istediği izlenimleri daha çok gönderecektir.

İtaat ettiğinizde Ruh’tan gelen izlenimler daha sık gelecektir ve daimi yoldaşlığa daha yakın olacaksınız. Doğruyu seçme gücünüz artacaktır.

Onun adına bu harekete geçme izlenimlerinin sizin kendi isteklerinizden değil, Ruh’tan geldiğini bilebilirsiniz. O izlenimler Kurtarıcı’nın ve O’nun yaşayan peygamberlerinin ve havarilerinin söylediği şeylerle uyum içinde olduğu zaman, siz güvenle itaat etmeyi seçebilirsiniz. O zaman Rab, Ruhu’nu size eşlik etmesi için gönderecektir.

Örneğin, eğer siz Şabat gününe saygı göstermek için bir ruhsal izlenimi, özellikle zor görünen bir zamanda alırsanız, Tanrı Ruhu’nu yardım etmek için gönderecektir.

Yıllar önce babam işinden dolayı Avustralya’ya gittiğinde o yardım ona gelmişti. O, bir Pazar günü yalnızdı ve Rab’bin sofrası toplantısına katılmak istiyordu. Son Zaman Azizleri’nin toplantıları hakkında hiçbir bilgi bulamadı. O yüzden yürümeye başladı. Her kavşakta hangi yöne dönmesi gerektiğini bilmek için dua etti. Bir saat yürüyüp döndükten sonra tekrar dua etmek için durdu. Belli bir sokaktan dönüp aşağıya yürümesi için bir izlenim hissetti. Kısa bir süre içinde yakınında olan bir binanın alt katından gelen şarkı seslerini duymaya başladı. Camdan baktı ve beyaz bir örtüyle kaplanmış bir masayı ve Rab’bin sofrası tepsilerinin yanında birkaç kişinin oturduğunu gördü.

Bu size çok büyük bir şey gibi gelmeyebilir ama onun için harika bir şeydi. O biliyordu ki Rab’bin sofrası duasındaki vaat gerçekleşmişti: “O’nu her zaman hatırlamaya ve O’nun kendilerine vermiş olduğu emirleri yerine getirmeye istekli olduklarına dair sana tanıklık etsinler ki O’nun Ruhu her zaman yanlarında bulunsun” (Moroni 4:3).

Bu, onun dua edip sonra Ruh’un söylediği ve Tanrı’nın kendisinden yapmasını istediği şeyi yaptığı anlardan sadece bir örnektir. Yıllar boyunca bunu yapmaya devam etti, sizin ve benim yapacağımız gibi. Hiçbir zaman kendi ruhsallığından bahsetmedi. O, yalnızca Rab için yapmaya teşvik olduğu küçük şeyleri yapmaya devam etti.

Ne zaman bir Son Zaman Azizler grubu kendisinden onlara konuşma yapmasını istediğinde, o konuştu. 10 kişi veya 50 kişinin olması veya onun ne kadar yorgun olması hiç fark etmedi. Ruh ne zaman onu Baba, Oğul, ve Kutsal Ruh ve peygamberler hakkında tanıklığını paylaşması için teşvik ettiyse, o tanıklığını paylaştı.

Onun Kilise’deki en yüksek hizmet çağrıları, Bonneville Utah Çadır Kazığı yüksek meclisinde hizmet ederken çadır kazığı çiftliğinde yabani otları temizlemekti ve bir Pazar Okulu sınıfında ders vermekti. Yıllar boyunca, gerek duyduğu zaman Kutsal Ruh onun yoldaşı olarak oradaydı.

Bir hastane odasında babamın yanında duruyordum. Annem, onun 41 yıllık eşi, yatakta yatıyordu. Saatlerdir onu izlemiştik. Onun yüzündeki acı ifadelerin yok olmaya başladığını gördük. Onun daha önce yumruk sıkabilen el parmakları gevşedi. Kolları ise aşağıya kaydı.

Uzun yılların kanser acıları sonlanıyordu. Onun yüzünde huzurlu bir bakış gördüm. Birkaç kere kısa nefes aldı, sonra nefesi kesildi ve sonra hareketsiz kaldı. Biz orada bir daha nefes alacak mı diye bekledik.

Sonunda babam sessizce, “Küçük kız evine döndü” dedi.

Hiç gözyaşı dökmedi. Bunun nedeni Kutsal Ruh çok öncesinde ona açık bir şekilde annemin kim olduğunu, nereden geldiğini, nasıl birisine dönüştüğünü ve nereye gideceğini göstermişti. Ruh ona birçok kez sevgi dolu Cennetteki Baba’nın, ölümün gücünü kıran bir Kurtarıcı’nın ve hem eşi hem de ailesi ile paylaştığı tapınak mühürlemesinin gerçekliğine tanıklık etmişti.

Ruh çok önceden ona, iyilikleri ve inancı sayesinde eşinin vaadin harika bir çocuğu olarak hatırlanacağı cennetteki eve dönmeye hak kazandığına ve bu evde şerefli bir şekilde karşılanacağına dair kendisine teminat vermişti.

Babam için bu bir umuttan daha fazlaydı. Kutsal Ruh bunu kendisi için gerçeğe dönüştürmüştü.

Şimdi bazı kişiler onun cennetteki ev hakkındaki sözlerinin ve aklındaki resimlerin sadece tatlı bir duygu olduğunu, eşini kaybetmiş bir kocanın o anda sağlıklı düşünemediğini söyleyebilir. Ama babam sonsuz gerçeği, sizin bilebileceğiniz gibi tek bir yoldan öğrenmişti.

O tüm yetişkin hayatı boyunca fiziksel dünya hakkındaki gerçekleri arayan bir bilim insanıydı. Dünyanın her tarafından akranları tarafından onurlandırılacak kadar bilimin araçlarını iyi kullandı. Kimya dalındaki başarılarının çoğunu, kafasında canlandırdığı moleküllerin hareketlerini görmesi ve sonra gördüğü bu vizyonları laboratuvarlarda deneylerle doğrulaması sonucu elde etmişti.

Ama o, kendisi ve her birimiz için en önemli sayılan gerçekleri keşfederken farklı bir yöntem izledi. Sadece Kutsal Ruh sayesinde Tanrı’nın gördüğü şekilde insanları ve olayları görebiliriz.

Bu armağan eşi hastanede vefat ettikten sonra devam etti. Eve götürmek için annemin eşyalarını topladık. Biz arabaya doğru giderken babam karşılaştığımız her hemşire ve doktoru teşekkür etmek için durdurdu. Ben, biraz rahatsız olarak, kederimizle yalnız kalmak için gitmemiz gerektiğini hissettiğimi hatırlıyorum.

Şimdi farkındayım ki o sadece Kutsal Ruh’un ona gösterebildiği şeyleri görüyordu. O, insanları onun sevgilisini korumak için Tanrı tarafından gönderilen melekler gibi gördü. Onlar kendilerini sağlık hizmetleri profesyonelleri gibi görüyor olabilirlerdi ama babam hizmetleri için onlara Kurtarıcı’nın adına teşekkür ediyordu.

Anne ve babamın evine geldiğimizde Kutsal Ruh’un etkisi onunla devam ediyordu. Salonda birkaç dakika konuştuk. Babam yandaki yatak odasına gitmek için izin istedi.

Birkaç dakika sonra tekrar salona geldi. Yüzünde memnun bir gülümseme vardı. Bize doğru yürüdü ve sessizce “Mildred, ruhlar alemine tek başına varacak diye endişe ediyordum. Kalabalığın içinde kendini kaybolmuş hissedebilir diye düşünüyordum” dedi.

Sonra canlı bir şekilde, “Az önce dua ettim. Mildred’in iyi olduğunu biliyorum. Onu karşılamak için annem oradaydı” dedi.

Babam, babaannemin kısa bacaklarıyla koşarak, gelini geldiği zaman onu orada karşılayıp ona sarılabileceğinden emin olmak için bir kalabalığın arasından alelacele geçtiğini hayal ettiğini söylediği zaman gülümsediğimi hatırlıyorum.

Şimdi, babamın teselli olmak istemesinin ve teselli edilmesinin bir nedeni çocukluğundan beri inançla dua etmesiydi. Ferahlamak ve yol gösterilmek için kalbine gelen cevaplara alışıktı. Dua etmenin alışkanlığına ek olarak, kutsal yazıları ve yaşayan peygamberlerin sözlerini biliyordu. Bu yüzden Ruh’un samimi fısıltılarını fark edebiliyordu; bugün siz de bu fısıltıları hissetmiş olabilirsiniz.

Ruh’un yoldaşlığı babamı oldukça teselli etmiş ve ona rehberlik etmişti. İsa Mesih’in Kefareti sayesinde onu değiştirdi. Biz Ruh’un her zaman yanımızda olması vaadini kabul ettiğimizde, Kurtarıcı, Tanrı’nın bütün armağanların en büyüğü olan sonsuz yaşam için gereken arındırmayı bize bağışlayabilir. (bkz.Ö&A 14:7).

Kurtarıcı’nın şu sözlerini hatırlıyorsunuzdur: “Şimdi emir şudur: Ey dünyanın dört bir yanında olanlar, hepiniz tövbe ederek bana gelin ve adımla vaftiz olun ki Kutsal Ruh’u alarak kutsallaşın; böylece son günde önümde lekesiz bir şekilde durasınız” (3. Nefi 27:20).

O emirler Rab’den şu vaatle gelir:

“Ve şimdi, doğrusu, doğrusu sana derim, iyilik yapmaya yönelten o Ruh’a, evet, hak olanı yapmaya, alçakgönüllülükle yürümeye, adil bir şekilde yargılamaya yönelten o Ruh’a güven; ve bu benim Ruhum’dur.

“Doğrusu, doğrusu, sana derim, senin zihnini aydınlatacak, ruhunu sevinçle dolduracak Ruhum’dan sana pay vereceğim” (Ö&A 11:12–13).

Sizlere tanıklık ederim ki Tanrı Baba yaşıyor, dirilmiş İsa Mesih Kilisesi’ni yönetiyor, Başkan Thomas S. Monson rahipliğin tüm anahtarlarına sahiptir ve Kutsal Ruh aracılığıyla gelen vahiyler İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’ne ve Kilise’nin alçakgönüllü üyelerine yol göstermektedir ve onları desteklemektedir.

Ayrıca sizlere tanıklık ederim ki Rab İsa Mesih’in şahitleri, Oniki Havariler Kurulu üyeleri olarak bize konuşan bu harika insanlar Tanrı tarafından hizmete çağrılmışlardır. Biliyorum ki Kutsal Ruh, Başkan Monson’ı onları hizmete çağırması için yönlendirmiştir. Ve siz onları ve onların tanıklıklarını dinlediğinizde, Kutsal Ruh size şu an size söylediğim şu sözleri teyit etmiştir: Onlar Tanrı tarafından hizmete çağrılmışlardır. Ben onları destekliyorum ve seviyorum ve biliyorum ki Rab onları seviyor ve onları hizmetlerinde destekleyecektir. Bunları Rab İsa Mesih’in adıyla söylüyorum, amin.