Ang Makapahimuot nga Pulong sa Dios

Daghan nato nga nag-abut sa pag-apil niining komperensya mianhi “sa pagpamati sa makapahimuot nga pulong sa Dios, oo, ang pulong nga makapaalim sa samaran nga kalag” (Jacob 2:8). Kana nga pulong makita sa mga kasulatan ug sa mga mensahe gikan sa atong mga lider, naghatag nato og paglaum ug kahupayan atol sa mapait nga kasakit.

Pinaagi sa atong mga kasinatian sa kinabuhi, atong nakat-unan nga ang kalipay niining kalibutan dili hingpit, apan kang Jesukristo hingpit ang atong kalipay (tan-awa sa D&P 101:36). Mohatag Siya nato og kusog aron kita dili mag-antus sa bisan unsang matang sa kasakit kay kini mabuntog sa Iyang hingpit nga kalipay (tan-awa sa Alma 31:38).

Ang atong kasingkasing magsubo kon makita nato ang usa ka minahal nga nag-antus sa kasakit tungod sa grabing balatian.

Ang kamatayon sa usa nga atong gimahal magbilin og kahaw-ang sa atong kalag.

Kon duna sa atong mga anak ang motipas sa dalan sa ebanghelyo, mobati kita nga sad-an ug kawalay kasiguroan kalabut sa ilang mahangturong destinasyon.

Ang paglaum nga makab-ot ang celestial nga kaminyoon ug pagtukod og pamilya niining kinabuhia magkahanaw sa paglabay sa panahon.

Ang pag-abusar niadtong angay untang mohigugma nato magbilin og hapdos nga timaan sa atong kalag.

Ang kamaulibon sa kapikas makaguba sa relasyon nga gilauman natong magmahangturon.

Kini ug ang ubang mga kasakit nga masinati dinhi sa kalibutan makahimo usahay nato sa pagpangutana sa samang pangutana ni Propeta Joseph Smith: “O Dios, hain ba ikaw?” (D&P 121:1).

Nianang lisud nga mga panahon sa atong kinabuhi, ang makapahimuot nga pulong sa Dios nga moayo sa samaran nga kalag magdala sa mosunod nga mensahe nga mohupay sa atong kasingkasing ug hunahuna:

“Kalinaw nganha sa imong kalag; ug ang imong kalisdanan ug ang imong mga kasakitan sulod lamang sa mubo nga higayon;

“Ug unya, kon ikaw molahutay pag-ayo, ang Dios mobayaw kanimo sa kahitas-an” (D&P 121:7–8).

Ang makapahimuot nga pulong sa Dios mopuno kanato og paglaum, kay nahibalo kita nga kadtong mga matinud-anon sa kalisdanan may dakong ganti sa gingharian sa langit ug nga “human sa daghan nga kalisdanan moabut ang mga panalangin” (tan-awa sa D&P 58:3–4).

Ang makahimuot nga pulong sa Dios, sumala sa gipamulong sa mga propeta, mopaniguro kanato nga ang mahangturon nato nga pag-seal, inubanan sa atong kamatinud-anon sa balaang mga saad nga gihatag sa padayon natong pagserbisyo alang sa kamatuoran, mopanalangin nato ug sa atong kaliwatan (tan-awa sa Orson F. Whitney, sa Conference Report, Abr. 1929, 110).

Mopaniguro usab kini kanato nga, human kita magpakabuhi nga matinud-anon, dili kita mawad-an og panalangin sa mga butang nga wala nato mabuhat kon wala kita mahatagi og oportunidad sa paghimo niini. Kon magpakabuhi kita nga matinud-anon hangtud sa atong kamatayon, atong “maangkon ang tanang panalangin, kahimayaan, ug himaya nga madawat ni bisan kinsa nga lalaki ug babaye [nga duna niini nga oportunidad].” (Tan-awa sa The Teachings of Lorenzo Snow, ed. Clyde J. Williams [1984], 138.)

Karon, importanting masabtan nga ang ubang pag-antus ug kasakit mosulod usab sa atong kinabuhi kon mapakyas kita sa tinuoray nga paghinulsol sa atong mga sala. Si Presidente Marion G. Romney nagtudlo: “Ang mga pag-antus ug kasub-anan nga antuson sa mga tawo dinhi sa yuta resulta sa wala mahinulsuli ug mapasaylo nga sala. … Sama nga ang pag-antus ug kasub-anan resulta sa sala, mao nga ang kamaya ug kalipay resulta sa napasaylo nga mga sala” (sa Conference Report, Abr. 1959, 11).

Ngano nga ang kakulang sa paghinulsol moresulta man sa pag-antus ug kasakit?

Usa sa posibling mga tubag mao nga “dihay usa ka silot nga gipauban, ug usa ka makiangayon nga balaod gihatag, diin midala og pagbasol sa tanlag” (Alma 42:18; tan-awa usab sa bersikulo 16). Gitudlo ni Propeta Joseph Smith nga kita ra ang mopaantus sa atong kaugalingon ug mao kana ang pag-antus sa pagkapakyas sulod sa hunahuna nga ingon kapait sa linaw sa nagdilaab nga kalayo ug asupre (tan-awa sa Mga Pagtulun-an sa mga Presidente sa Simbahan: Joseph Smith [2007], 268).

Kon sulayan nato og hupay ang kaugalingon natong tanlag pinaagi sa pagsulay sa “pagpamalibad sa [atong kaugalingon] sa kinagamyan nga bahin tungod sa [atong] mga sala” (Alma 42:30) o sa pagtabon niini, ang bugtong butang nga atong mahimo mao ang pagpaguol sa Espiritu (tan-awa sa D&P 121:37) ug malangay ang atong paghinulsol. Kini nga matang sa kahupayan, gawas nga temporaryo, sa katapusan mopadugang sa kasakit ug kasubo sa atong kinabuhi ug mokunhod ang atong posibilidad nga mapasaylo sa atong mga sala.

Para niini nga matang sa pag-antus, ang makapahimuot nga pulong sa Dios magdala usab og kahupayan ug paglaum; magpakita kini kanato nga adunay kahupayan sa kasakit nga giantus tungod sa mga epekto sa sala. Kini nga kahupayan naggikan sa maulaong sakripisyo ni Jesukristo ug moepekto kon magpakita kita og pagtuo diha Kaniya, maghinulsol, ug mosunod sa Iyang mga sugo.

Importante nga atong mahibaloan nga sama sa pagpasaylo sa mga sala, ang paghinulsol usa ka proseso ug dili butang nga mahitabo sa usa ra ka higayon. Nagkinahanglan kini og padayon nga paghimo sa matag lakang niini.

Sama pananglit, kon moambit kita sa sakrament, gipakita nato sa Ginoo nga kita mohinumdom Kaniya sa kanunay ug motuman sa Iyang mga sugo. Pagpahayag kana sa sinsero natong katuyoan.

Sa higayon nga magsugod kita sa paghinumdom Kaniya ug motuman sa Iyang mga sugo matag adlaw—ug dili lang sa adlawng Igpapahulay—diha magsugod sa pag-epekto ang kapasayloan sa atong mga sala ug ang Iyang saad nga makabaton sa Espiritu anam-anam nga matuman.

Kon wala ang tukmang kamasulundon nga gikinahanglan sa atong tuyo, ang epekto sa kapasayloan magkawala ug ang pakig-uban sa Espiritu magsugod og palayo. Peligro alang nato nga tahuron Siya pinaagi sa atong mga ngabil samtang gipahilayo ang atong kasingkasing gikan Kaniya (tan-awa sa 2 Nephi 27:25).

Agig dugang sa paghupay kanato, ang makapahimuot nga pulong sa Dios mopasidaan nato nga kini nga proseso sa pagdawat og kapasayloan sa atong mga sala mabalda kon kita malambigit sa “mga kahilayan sa kalibutan,” ug pinaagi sa pagtuo mapadayon kini kon tinuoray kitang maghinulsol ug magpaubos sa atong kaugalingon (tan-awa sa D&P 20:5–6).

Unsa kaha ang ubang kahilayan nga makababag sa proseso sa pagdawat og kapasayloan sa atong mga sala ug may kalabutan sa pagbalaan sa adlawng Igpapahulay?

Ang ubang example naglakip sa pagkadugayng moabut para sa sakrament miting nga walay balidong rason; moabut, nga wala mosusi sa atong kaugalingon, nga mokaon sa pan ug moinom sa kopa nga dili takus (tan-awa sa 1 Mga Taga-Corinto 11:28); ug moabut nga wala makakumpisal sa atong mga sala ug makapangayo og pasaylo sa Dios alang niini.

Ang ubang example: kawalay pagtahud pinaagi sa pagbinayloay og mga mensahe gamit ang atong mga electronic device, mobiya human makaambit sa sakrament, ug moapil og mga kalihokan sa atong panimalay nga dili haum nianang sagradong adlaw.

Unsa kaha ang usa sa mga rason nganong kita, bisan nahibalo niining tanan, sagad dili makabalaan sa adlawng Igpapahulay?

Sa basahon ni Isaias, makakita kita og tubag nga, bisan og may koneksyon sa Igpapahulay, magamit usab sa ubang mga sugo nga angay natong tumanon: “Kong ilikay mo ang imong tiil gikan sa adlaw nga igpapahulay, gikan sa pagbuhat sa imong kalipayan sa akong adlaw nga balaan” (Isaias 58:13).

Ang importanting pulong mao ang “ilikay … gikan sa pagbuhat sa imong kalipayan,” o sa laing pagkasulti, mohimo sa kabubut-on sa Dios. Kasagaran, ang atong kabubut-on—namugna tungod sa mga tinguha, gana, ug hilig sa natural nga tawo—mosukwahi sa kabubut-on sa Dios. Si propeta Brigham Young nagtudlo nga “kon ang kabubut-on, mga hilig, ug pagbati sa usa ka tawo hingpit nga matugyanon ngadto sa Dios ug sa iyang mga rekisito, kana nga tawo mabalaan.—Akong pagbuot nga mosunod sa kabubut-on sa Dios, nga mogiya nako sa tanan nga maayo, ug makoranahan ko sa katapusan og imortalidad ug kinabuhing dayon” (Deseret News, Sept. 7, 1854, 1).

Ang makapahimuot nga pulong sa Dios nagdapit nato nga gamiton sa atong kaugalingon ang gahum sa Pag-ula ni Kristo ug makig-uli sa Iyang kabubut-on—ug dili sa kabubut-on sa yawa ug pagkatawhanon—aron kita, pinaagi sa Iyang grasya, maluwas (tan-awa sa 2 Nephi 10:24–25).

Ang makapahimuot nga pulong sa Dios nga atong gihisgutan karon nagpakita kanato sa panginahanglan sa padayon nga paghinulsol diha sa atong kinabuhi aron atong mapabilin ang impluwensya sa Espiritu Santo kutob sa mahimo.

Ang pakig-uban sa Espiritu makapahimo natong mas maayong mga tawo. “Mohunghong kini og kalinaw ug kalipay sa [atong] mga kalag, … kini mokuha sa malisya, kasilag, kasina, panagbangi, ug sa tanang dautan gikan sa [atong] kasingkasing; ug ang tanan [natong] tinguha mao ang paghimo og maayo, mopahinabo sa pagkamatarung, ug molig-on sa gingharian sa Dios” (tan-awa sa Mga Pagtulun-an: Joseph Smith, 115–16).

Kon anaa ang impluwensya sa Espiritu Santo, dili kita masilo, dili kita makasilo sa uban; mas malipayon kita, ug mas limpyo ang atong hunahuna. Modako ang atong gugma alang sa uban. Mas andam kitang mopasaylo ug molipay niadtong anaa sa atong palibut.

Mobati kita nga mapasalamaton nga makita ang uban nga mouswag, ug tinguhaon nato ang kamaayo diha sa uban.

Akong pag-ampo nga kita makasinati sa kalipay gumikan sa paningkamot nga magpakabuhing matarung ug mapabilin nato ang pakig-uban sa Espiritu Santo diha sa atong kinabuhi pinaagi sa sinsero ug padayon nga paghinulsol. Mahimo kita nga mas maayo nga mga tawo, ug ang atong pamilya mapanalanginan. Niini nga mga baruganan ako mopamatuod sa sagradong pangalan ni Jesukristo, amen.