បន្ទន់ចិត្តរបស់យើងទៅរកព្រះ
ដោយ នីល អែហ្វ ម៉ារ៉ត
ទីប្រឹក្សាទីពីរនៅក្នុងគណៈប្រធានយុវនារីទូទៅ
នៅពេលយើងបើកចិត្ត យើងទៅរកព្រះវិញ្ញាណ នោះយើងរៀនអំពីរបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយស្គាល់ព្រះឆន្ទៈទ្រង់ ។
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក បានមានប្រសាសន៍នៅក្នុងសន្និសីទទូទៅខែមេសាអំពីតម្រូវការ « ដើម្បីកែតម្រង់ជីវិតរបស់យើងផ្ទាល់ » ។១ ខ្ញុំសូមទទួលស្គាល់ថា ការកែតម្រង់ផ្ទាល់ខ្លួននោះ ចាប់ផ្ដើមជាមួយការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងដួងចិត្ត—ទោះជាជីវិតអ្នកជួបប្រទះអ្វី ឬ អ្នកកើតនៅទីណាក៏ដោយ ។
ខ្ញុំជាអ្នកស្រុកភាគខាងត្បូងនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ហើយកាលខ្ញុំនៅជាយុវវ័យ ទំនុកបទនៃទំនុកតម្កើងពួកប្រូតេស្ដង់ បានបង្រៀនខ្ញុំអំពីដួងចិត្តនៃសិស្សដ៏ពិតម្នាក់—ជាម្នាក់ដែលបានកែប្រែ ។ សូមគិតអំពីទំនុកបទដ៏ពិរោះនេះចំពោះខ្ញុំ ៖
ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមធ្វើតាមព្រះទ័យទ្រង់ចុះ !
សូមធ្វើតាមព្រះទ័យទ្រង់ចុះ !
ទ្រង់ជាជាងស្មូន
ឯទូលបង្គំជាដីឥដ្ឋ
ចាក់ពុម្ពទូលបង្គំ ហើយសូនទូលបង្គំ
តាមព្រះទ័យទ្រង់ចុះ
ទូលបង្គំនៅរង់ចាំ
ដោយទន់ចិត្ត និង ដោយសុខសាន្ត ។២
តើយើងដែលជាមនុស្សសម័យថ្មី មមាញឹក និង មានការប្រកួតប្រជែងនេះ អាចប្រែជាទន់ចិត្ត ហើយមានភាពសុខសាន្តតាមរៀបណា ? តើយើងធ្វើឲ្យរបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់ ក្លាយជារបៀបរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ? ខ្ញុំជឿថា យើងចាប់ផ្ដើមដោយការរៀនអំពីទ្រង់ និង ការអធិស្ឋានដើម្បីបានការយល់ដឹង ។ ពេលយើងកាន់តែទុកចិត្តលើទ្រង់ នោះយើងបើកចិត្តយើង ព្យាយាមធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈទ្រង់ ហើយរង់ចាំចម្លើយដែលនឹងជួយយើងឲ្យយល់ដឹង ។
ការផ្លាស់ប្តូរចិត្តគំនិតផ្ទាល់របស់ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមកាលខ្ញុំអាយុ ១២ ឆ្នាំ ពេលខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមស្វែងរកព្រះ ។ ក្រៅពីការពោលពាក្យអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ដដែលៗ៣ ខ្ញុំពិតជាមិនចេះអធិស្ឋាននោះទេ ។ ខ្ញុំនៅចាំពេលខ្ញុំលុតជង្គង់អធិស្ឋាន ដោយសង្ឃឹមថាអាចទទួលអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ទ្រង់ ដោយសួរថា « ព្រះវរបិតាសួគ៌អើយ តើទ្រង់គង់នៅទីណា ? ខ្ញុំម្ចាស់ដឹងថា ទ្រង់គង់នៅទីណាមួយជាមិនខាន ប៉ុន្តែតើទីណាទៅ ? » ខ្ញុំបានទូលសួរពេញមួយភាពវ័យជំទង់របស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំពិតជាស្គាល់អំពីភាពពិតបន្តិចបន្តួចនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប៉ុន្តែ ដោយប្រាជ្ញាទ្រង់ ព្រះវរបិតាសួគ៌បានទុកឲ្យខ្ញុំស្វែងរក ហើយរង់ចាំអស់ពេល ១០ ឆ្នាំ ។
ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧០ ពេលអ្នកផ្សាយសាសនាបានបង្រៀនខ្ញុំអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតា និង ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះការរង់ចាំរបស់ខ្ញុំបានបញ្ចប់ ។ ខ្ញុំឱបក្រសោបយកសេចក្ដីពិតទាំងនេះ ហើយទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។
យោងតាមចំណេះដឹងអំពីសេចក្ដីមេត្តា និង ព្រះចេស្ដានៃព្រះអម្ចាស់ នោះស្វាមីខ្ញុំ កូនៗ និង ខ្ញុំបានជ្រើសរើសបាវចនាគ្រួសារដូចនេះ ៖ « អ្វីគ្រប់យ៉ាងនឹងដំណើរការទៅបានយ៉ាងល្អ » ។ ប៉ុន្តែ តើយើងអាចពោលពាក្យទាំងនេះទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ទៀត ដែលមានទុក្ខដ៏ធំ ហើយពុំទទួលបានចម្លើយ យ៉ាងដូចម្ដេចទៅ ?
នៅពេលកូនស្រីគួរឲ្យស្រឡាញ់ និង មានតម្លៃរបស់យើងឈ្មោះ ចចចារ អាយុ ២១ ឆ្នាំ ស្នាក់នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យបន្ទាប់ពីមានគ្រោះថ្នាក់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយដោយការជិះកង់ គ្រួសារយើងបានពោលថា « អ្វីគ្រប់យ៉ាងនឹងដំណើរការទៅបានយ៉ាងល្អ » ។ កាលខ្ញុំជិះយន្តហោះពីបេសកកម្មនៅប្រទេសប្រេស៊ីល ទៅទីក្រុង អ៊ិនឌីអាណាផូលី រដ្ឋ អ៊ិនឌីអាណា ស.រ.អា ដើម្បីមើលថែនាង នោះខ្ញុំបានជឿលើបាវចនានៃគ្រូសារយើង ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ កូនស្រីជាទីស្រឡាញ់យើង បានឆ្លងទៅពិភពវិញ្ញាណ នៅតែប៉ុន្មានម៉ោងពីមុនយន្តហោះចុះចត ។ ភាពសោកសៅ និង ការរន្ធត់ចិត្តបានជ្រាបចូលគ្រួសារយើងដូចជាចរន្តអគ្គិសនី តើយើងអាចមើលទៅគ្នា ហើយ នៅតែ ពោលពាក្យថា « អ្វីគ្រប់យ៉ាងនឹងដំណើរការទៅបានយ៉ាងល្អ » បានយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ ? »
បន្ទាប់ពី ចចចារ បានស្លាប់ទៅ យើងមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ យើងពុះពាររហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ យើងនៅតែមានគ្រាសោកសៅដ៏ធំ ប៉ុន្តែ យើងកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងការយល់ដឹងមួយថា គ្មាននរណាម្នាក់ស្លាប់ជារៀងរហូតនោះទេ ។ ទោះជាមានការប៉ះទង្គិចចិត្តនៅពេលរូបកាយសាច់ឈាមរបស់ ចចចារ ឈប់មានចលនាក្ដី ក៏យើងមានសេចក្ដីជំនឿថា នាងបានទៅរស់នៅជាវិញ្ញាណ ហើយយើងជឿថា យើងនឹងរួមរស់នឹងនាងអស់កល្បជានិច្ច បើយើងកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងសេចក្ដីសញ្ញាក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ សេចក្ដីជំនឿលើការប្រោសលោះយើង និង ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ សេចក្ដីជំនឿលើអំណាចបព្វជិតភាពទ្រង់ និង សេចក្ដីជំនឿលើការផ្សារភ្ជាប់ដ៏អស់កល្បអនុញ្ញាតឲ្យយើងថ្លែងបាវចនារបស់យើងដោយការជឿជាក់ ។
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានមានប្រសាសន៍ ៖ « បើអ្នកធ្វើអស់ពីសមត្ថភាព អ្វីគ្រប់យ៉ាងនឹងដំណើរការទៅបានយ៉ាងល្អ ។ ចូរទុកចិត្តលើព្រះ … ព្រះអម្ចាស់នឹងមិនបោះបង់យើងចោលឡើយ » ។៤
បាវចនានៃគ្រួសារយើងពុំចែងថា « អ្វីគ្រប់យ៉ាងនឹងដំណើរការទៅបានយ៉ាងល្អ នាពេលឥឡូវនេះ នោះទេ » ។ វាសំដៅលើសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងទៅលើលទ្ធផលដ៏អស់កល្ប— ពុំចាំបាច់ជាលទ្ធផលនាពេលបច្ចុប្បន្នឡើយ ។ បទគម្ពីរចែងថា « ចូរព្យាយាមស្វែងរក ចូរអធិស្ឋានជានិច្ច ហើយចូរមានជំនឿ ហើយគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ផ្សំគ្នា សម្រាប់សេចក្ដីល្អដល់អ្នក » ។៥ វាពុំបានចែងថា អ្វីគ្រប់យ៉ាង គឺសុទ្ធតែ ល្អនោះទេ ប៉ុន្តែ ចំពោះមនុស្សមានចិត្តទន់ទាប ហើយស្មោះត្រង់ នោះការណ៍ទាំងអស់—ទាំងការណ៍វិជ្ជមាន និង អវិជ្ជមាន—ធ្វើការ ផ្សំគ្នា សម្រាប់សេចក្ដីល្អ ហើយការកំណត់វេលាគឺជារបស់ផងព្រះអម្ចាស់ ។ យើងរង់ចាំទ្រង់ ពេលខ្លះដូចជា យ៉ូប ក្នុងការរងទុក្ខ គាត់ដឹងថា ព្រះ « ធ្វើឲ្យមានរបួស រួចក៏រុំឲ្យ ទ្រង់វាយកំទេច ហើយព្រះហស្តទ្រង់ក៏មើលឲ្យជាឡើងវិញ » ។៦ ដួងចិត្តទន់ទាបទទួលយកការសាកល្បង និង ការរង់ចាំគ្រានៃការព្យាបាល និង ការសះស្បើយឡើងវិញ ។
នៅពេលយើងបើកចិត្ត យើងទៅរកព្រះវិញ្ញាណ នោះយើងរៀនអំពីរបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយស្គាល់ព្រះឆន្ទៈទ្រង់ ។ អំឡុងពេលសាក្រាម៉ង់ ដែលខ្ញុំហៅថាជាពិធីសំខាន់នៃថ្ងៃឈប់សម្រាក ខ្ញុំបានឃើញថា បន្ទាប់ពីបានអធិស្ឋានសូមការអត់ទោសពីបាប ខ្ញុំត្រូវបានណែនាំឲ្យទូលសួរព្រះវរបិតាសួគ៌ថា « បិតា តើមានអ្វីទៀត ? » ពេលយើងមានចិត្តទន់ទាប និង សុខសាន្ត នោះចិត្តយើងអាចត្រូវបានដឹកនាំទៅរក អ្វីច្រើនទៀត ដែលយើងចាំបាច់ត្រូវកែប្រែ—ជាអ្វីដែលដាក់កំហិតដល់សមត្ថភាពយើង ឲ្យទទួលបានការណែនាំខាងវិញ្ញាណ ឬ ព្រមទាំងការព្យាបាល និង ជំនួយនោះ ។
ឧទាហរណ៍ ប្រហែលខ្ញុំមានការថ្នាំងថ្នាក់ចិត្តដែលលាក់ទុកចំពោះនរណាម្នាក់ ។ ពេលខ្ញុំទូលសួរថាតើមានអ្វីទៀតដែលខ្ញុំត្រូវសារភាពឬទេ « រឿងសម្ងាត់ » នោះ លេចធ្លោឡើងក្នុងខួរក្បាលខ្ញុំ ។ ដែលសំខាន់នោះគឺព្រះវិញ្ញាណកំពុងខ្សឹបប្រាប់ថា « អ្នកបានទូលសូមដោយស្មោះ ថាតើមានអ្វីដែលអ្នកអាច ធ្វើបានទៀតឬទេ នេះនែជាអ្វីទាំងនោះហើយ ។ ការថ្នាំងថ្នាក់ចិត្តរបស់អ្នកបានកាត់បន្ថយភាពរីកចម្រើនអ្នក ហើយបំផ្លាញសមត្ថភាពមិនឲ្យមានទំនាក់ទំនងមួយដ៏ល្អ ។ អ្នកអាចបំភ្លេចវាបាន » ។ ឱ នេះជារឿងពិបាកធ្វើណាស់—យើងអាចមានអារម្មណ៍ថា យើងធ្វើត្រូវក្នុងការគុំកួននេះ—ប៉ុន្តែ ការបន្ទន់ចិត្តទៅរករបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺជាវិធីតែមួយគត់ដែលនាំទៅរកសុភមង្គលជារៀងរហូត ។
បន្តិចម្ដងៗ យើងទទួលបានភាពរឹងមាំ និង ការដឹកនាំដ៏សប្បុរសពីទ្រង់—ដែលអាចដឹកនាំយើងឲ្យទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ឬ សិក្សាកាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីដង្វាយធួននៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ ឬ ពិគ្រោះជាមួយមិត្តភក្ដិ ប៊ីស្សព អ្នកប្រឹក្សាជំនាញ ឬ វេជ្ជបណ្ឌិត ។ ការព្យាបាលដួងចិត្តយើងចាប់ផ្ដើមនៅពេលយើងចុះចូល ហើយថ្វាយបង្គំព្រះ ។
ការថ្វាយបង្គំចាប់ផ្ដើមនៅពេលដួងចិត្តយើងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា ។ តើដួងចិត្តយើងមានសភាពបែបណាសព្វថ្ងៃនេះ ? វាជារឿងអស្ចារ្យ ដើម្បីមានដួងចិត្តផ្សះផ្សារ ហើយ ស្មោះត្រង់ យើងត្រូវតែទុកឲ្យវាមានសភាពសង្រេងនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។ « អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយដល់យើងនូវចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប »៧ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលដូច្នេះ ។ លទ្ធផលនៃការថ្វាយដួងចិត្ត ឬ ឆន្ទៈរបស់យើងដល់ព្រះអម្ចាស់គឺថា យើងទទួលបានការណែនាំខាងវិញ្ញាណដែលយើងត្រូវការ ។
ដោយមានការយល់ដឹងអំពីព្រះគុណ និង ក្ដីមេត្តារបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះយើងនឹងឃើញថាចិត្តរឹងទទឹងរបស់យើងចាប់ផ្ដើមទន់ ហើយមានសភាពសង្រេងដោយអំណរគុណ ។ បន្ទាប់មក យើងស្វែងរកទ្រង់ ដោយបន្ទន់ចិត្តយើងដើម្បីដាក់នឹមខ្លួនជាមួយនឹងព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយនៃព្រះ ។ ក្នុងដួងចិត្តសង្រេងដែលស្វែងរក និង ជាប់នឹមរបស់យើង នោះយើងទទួលបានសេចក្ដីសង្ឃឹម និង ការណែនាំថ្មីៗ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ខ្ញុំបានពុះពារលុបបំបាត់បំណងប្រាថ្នា ដែលចង់ធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងតាមរបៀប របស់ខ្ញុំ នៅទីបំផុត ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថា របៀបរបស់ខ្ញុំគឺខ្វះចន្លោះមានដែនកំណត់ ហើយអន់ជាងរបៀបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ របៀប « របស់ទ្រង់ គឺជាមាគ៌ានាំទៅរកសុភមង្គល ក្នុងជីវិតនេះ និង ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចក្នុងពិភពខាងមុខ » ។៨ តើយើងអាចស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង របៀបរបស់ទ្រង់ ឲ្យបានច្រើនជាងយើងស្រឡាញ់ខ្លួនយើង និង ផែនការរបស់យើងដែរឬទេ ?
មនុស្សខ្លះអាចគិតថា ខ្លួនគេបរាជ័យច្រើនពេកហើយ ហើយមានអារម្មណ៍ថាទន់ខ្សោយពេកហើយដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរទង្វើប្រកបដោយអំពើបាប ឬ បំណងប្រាថ្នានៃដួងចិត្តខាងលោកិយ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងនាមជារាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលជាប់សេចក្ដីសញ្ញា យើងពុំគ្រាន់តែព្យាយាមហើយព្យាយាមទៀតដោយខ្លួនយើងដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរនោះទេ ។ បើយើងទូលអង្វរដល់ព្រះ ទ្រង់នឹងទទួលយើង—ហើយធ្វើឲ្យយើងប្រសើរជាងអ្វីដែលយើងធ្លាប់គិតទៅទៀត ។ អ្នកប្រាជ្ញខាងសាសនា រ៉ូប៊ឺត អិល មិល្លីត សរសេរអំពី « បំណងប្រាថ្នាល្អដែលត្រូវបង្កើន » ត្រូវបានថ្លឹងថ្លែងជាមួយ « ការអះអាងខាងវិញ្ញាណ ដែលនៅក្នុង ហើយតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងនឹងអាចសម្រេចវាបាន » ។៩ ដោយមានការយល់ដឹងបែបនេះ យើងអាចទូលដោយស្មោះទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដូចនេះ ៖
ខ្ញុំនឹងទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះអង្គ
ដឹងថាព្រះអង្គស្រឡាញ់ខ្ញុំ
ខ្ញុំធ្វើតាមព្រះទ័យដោយឥតសៅហ្មង ៖
ខ្ញុំនឹងធ្វើដែលទ្រង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើ ។១០
នៅពេលយើងថ្វាយចិត្តសង្រេងរបស់យើងដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទ្រង់ទទួលយកដង្វាយរបស់យើង ។ ទ្រង់ទទួលយើងទៅវិញ ។ មិនថាអ្វីដែលបាត់បង់ មានរបួស និង ទំនាស់ដែលយើងរងការឈឺចាប់នោះទេ ក៏ព្រះគុណ និង ការព្យាបាលទ្រង់មានឫទ្ធានុភាពជាងអ្វីទាំងអស់ ។ ពេលយើងដាក់នឹមជាមួយព្រះអង្គសង្គ្រោះ យើងអាចនិយាយដោយទំនុកចិត្តថា « អ្វីគ្រប់យ៉ាងនឹងដំណើរការទៅបានយ៉ាងល្អ » ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។